Twitter
@ปอปลาตากลม @DJ-X : ช้าเกินไปแล้วเอ็กซ์ ผมถึงบ้านแล้ว เลิกงานแล้วเหรอ?
ปอร์มุ่ยหน้า นอนกลิ้งอยู่บนเตียงกับมือถือของตัวเอง จ้องมองหน้าจอราวกับต้องการคำตอบอะไรสักอย่างจากคนที่เมนชั่นมาสองสามครั้งติดๆ กัน...
คิดแล้วก็เสียดายจัง...
เสียดาย....อะไร?
อาจจะแค่เพื่อนคุยคนหนึ่ง...
อาจจะแค่คนคุ้นหน้าที่เจอกันบ่อยๆ
อาจจะเป็นใครไม่รู้...หาฐานะจำกัดความไม่ได้
แต่ไม่ว่าจะเป็นใคร...ก็...
@ปอปลาตากลม @DJ-X : ขอบคุณนะ...
ทวิตเสร็จแล้วก็เดินออกไปที่ระเบียงของห้องพักตัวเองสายสมเย็นยะเยือกที่มาพร้อมละอองฝนพร่ำๆ ทำเอาเจ้าตัวเบ้หน้า ใจหนึ่งว่าจะย้ายก้นงามๆ ของตัวเองไปนั่งแหมะหน้าโทรทัศน์ที่เปิดทิ้งไว้ แต่อีกใจหนึ่งก็ปล่อยให้ร่างกายยืนนิ่งมองไปยังตึกราบ้านช่องมากมายข้างหน้า...
ใบหน้าที่ดูอ่อนเยาว์กว่าอายุจริงๆ เกยอยู่บนแขนทั้งสองข้าง เมื่อเอนกาย โล่ตัวไปพิงที่ราวระเบียง ปล่อยให้ละอองฝนที่โปรยปรายสัมผัสกับใบหน้าของตัวเอง...
อยากมีใครสักคนที่มาสวมกอดอยู่ด้านหลังจัง
อยากมีใครสักคนที่มายืนอยู่เคียงข้างกาย
อยากมีใครสักคนที่ให้ยืมไหล่พักพิง...เฮ้อ...เพ้อเจ้อ....
การที่ต้องอ่านต้นฉบับนิยายรักเลี่ยนๆ หลายเรื่องทำให้เขาเป็นไปได้ขนาดนี้เลยเหรอ?... แต่เหมือนตอนนี้ต่อให้อ่านอีกสักร้อยเล่ม มันก็ไม่สามารถทำให้เสียงร่ำร้องในใจของเขาเงียบสงบลงได้..
ร่างบางยืดตัวยืนตรงๆ แขนทั้งสองข้างกอดอกตัวเอง กระชับให้ความอบอุ่นกับตัวเอง บวกกับภาพในความคิดว่า นี่คืออ้อมกอดของใครสักคนทำให้เขารู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย...แต่นั่นก็เพียงแค่เล็กน้อย...ยิ้มและพิมพ์ข้อความ
@ปอปลาตากลม : อยากมีใครสักคนอยู่ตรงนี้จริงๆ...@DJ-X @ปอปลาตากลม : เพิ่งกลับมาถึงห้อง ตอนนี้ทำอะไรอยู่?
ข้อความเมนชั่นนั้นเด้งขึ้นมาราวๆ สิบห้านาทีได้แล้ว แต่ปอร์เพิ่งจะอ่านมัน ก่อนจะพิมพ์ข้อความตอบกลับไป
@ปอปลาตากลม @DJ-X : ยืนชมวิวอยู่..ชิลล์ดีมั้ย? แต่มันเหงามากเลยล่ะ...
ร่างบางถอนหายใจ ก่อนจะทวิตข้อความของตัวเองขึ้นไปอีกหนึ่งข้อความ
@ปอปลาตากลม ฝนทำให้รู้สึกเหงาได้จับใจจริงๆ
สั้นๆ แต่ได้อารมณ์เพ้อดีทีเดียว มันค่อนข้างเข้ากับอารมณ์ของเขาตอนนี้เป็นที่สุด ก็มันจริงมั้ยล่ะ? จริงๆ แล้วไม่ได้ต้องการรักแท้อะไรหรอกนะ เขาแค่ต้องการใครสักคนที่เข้าใจความรู้สึกของเขา และช่วยปัดเป่าความเงียบเหงานี้ออกไป....แต่...
@Mafia @ปอปลาตากลม : เพ้อเจ้อบ้าบออะไร...
มันเกือบจะดีแล้วนะ ถ้าไม่เห็นไอ้เมนชั่นนี้... ไอ้นักเขียนนิสัยประสาทนี่มันเคยเกรงใจบรรณาธิการอย่างเขาหรือเปล่าเนี่ย
@ปอปลาตากลม @Mafia : พรุ่งนี้ฉันจะไปรับต้นฉบับด้วยตัวเอง ว่างดีนัก
@Mafia @ปอปลาตากลม : เหงาตายไปเลย!
เขาไม่คิดจะต่อปากต่อคำอะไรกับไอ้บ้านี่แล้ว... อาการป่วนชาวบ้านชาวเมืองไปทั่วทวิตแบบนี้ไม่แคล้วสติแตกเพราะตันพล๊อตนิยายแน่...
แต่หมอนั่นก็ยังดีกว่าเขาสินะ ต่อให้คิดงานไม่ออก ก็ไม่ต้องมาทนกับความรู้สึกว่างเปล่าจนปวดหนึบไปทั้งหัวใจแบบนี้...
หรือว่าการขอใครสักคนให้มาอยู่ใกล้ๆมันมากเกินไป...
งั้นเขาขอกับละอองฝนตอนนี้อีกครั้งก็ได้...ขอแค่คืนนี้ก็พอ...แค่คืนนี้เท่านั้น ขอใครสักคนที่มาอยู่กับผมคืนนี้...แค่คืนเดียว....
เสียงเปิดประตูระเบียงจากห้องข้างๆ ที่มีพื้นที่ระเบียงติดกับเขา ห่างกันแค่ราวกั้นเท่านั้น เรียกร้องความสนใจให้กับคนขี้เหงาได้นิดหน่อย แต่ไม่ได้มากพอที่จะหันไปมอง เพราะสายตาและปลายนิ้วจดจ่ออยู่กับสมาร์ทโฟนเครื่องโปรดโดยมีเสียงเพลงหวานๆ จากเครื่องเสียงของข้างห้องคลอเบาๆ
บรรยากาศดีขึ้นมานิดหนึ่ง....
@DJ-X @ปอปลาตากลม : ระวังไม่สบายนะ
@DJ-X : มายืนก่อนตั้งนาน ไม่กลัวไม่สบายบ้างหรือไงนะร่างบางอ่านข้อความเหล่านั้น เมื่อคู่สนทนาที่ไม่เคยเห็นหน้ากันทวิตข้อความส่วนตัวขึ้น เขาไม่ได้ตอบไปในทันที แต่กลับยืนคิดนั่นคิดนี่เพลินๆ
แอ็คเคาท์
@DJ-X อย่างนั้นเหรอ?
จำไม่ได้ว่าทำไมถึงมีทวิตของกันและกันได้... แต่ที่แน่ๆ เขามีอีกฝ่ายเป็นเพื่อนคุยในโซเชียลเน๊ตเวิร์คนี้มาพักใหญ่แล้ว ต่างฝ่ายต่างให้ความสนใจข้อความที่ทวิตของกันและกัน จนกลายเป็นว่า คุยกันถูกคอ แต่ก็บ่อยที่ทั้งคู่จะคลาด พลาดที่จะได้เจอกันแบบตรงๆ สักที...
อย่างเช่นเมื่อตอนเย็น...
@DJ-X : จะทักดีมั้ยนะ...อีกฝ่ายทวิตขึ้นมาอีก เขาก็ยังคงเงียบ... หรือว่า
@DJ-X กำลังมองใครอยู่นะ...ดูสิว่าจะว่ายังไง
@ปอปลาตากลม @DJ-X : แอบมองลูกสาวชาวบ้านเขาอยู่หรือไง…ทักไปเลย ขอเบอร์ด้วย
ขำๆ นะ ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะตอบมาว่ายังไง เอาเถอะ เวลาอย่างนี้ขอแค่มีใครสักคนมาพูดคุยด้วย แม้จะผ่านตัวอักษรก็พอใจแล้ว
@DJ-X @ปอปลาตากลม : เท่าที่มองมาพักใหญ่ ดูเหมือนจะเป็นลูกชายชาวบ้านนะ...ไม่กล้าทัก เดี๋ยวโดนเขาต่อย
เขาหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อได้อ่าน ก่อนจะรีบตอบเมนชั่นอย่างรวดเร็ว...
@ปอปลาตากลม @DJ-X : โดนต่อยแน่ ว่าแต่หล่อเหรอลูกชายชาวบ้านน่ะ
ก็เพิ่งรู้เหมือนกันนะว่าคนที่เขาคุยด้วยคนนี้ชอบผู้ชาย ตอนแรกก็นึกว่าผู้ชายธรรมดาทั่วๆ ไปซะอีก
@DJ-X : หัวเราะอยู่หรือเปล่า? คงอารมณ์ดีขึ้นมานิดหนึ่งแล้วสินะ@DJ-X @ปอปลาตากลม : ไม่หล่อหรอก น่ารักมากกว่า หน้าตาเหมือนเด็ก
@ปอปลาตากลม @DJ-X : โอ๊ะ...เลี้ยงต้อยปะเนี่ย? อิอิ
@DJ-X : อารมณ์ดีใหญ่เลยนะ โชคดีที่ได้ยืนใกล้ๆ ห่างกันแค่นิดเดียวเอง...@ปอปลาตากลม : แลดูเพ้อมากเอ็กซ์ ชอบเขามากละสิ RT@DJ-X อารมณ์ดีใหญ่เลยนะ โชคดีที่ได้ยืนใกล้ๆ ห่างกันแค่นิดเดียวเอง...
@DJ-X @ปอปลาตากลม : สุดๆ เมื่อกี้ตอนเดินเข้ามาในซอยเห็นเขามายืนที่ระเบียงจากข้างล่าง รีบวิ่งขึ้นลิฟต์มาแทบตายเลย...
เขาขมวดคิ้วเมื่ออ่านถึงตรงนี้ ไม่ใช่อะไรหรอก กำลังคิดว่า...มันเกี่ยวอะไรกัน
หวังว่าคงไม่ใช่เห็นคนที่ชอบยืนอยู่ที่ระเบียงก็เลยรีบแจ้นขึ้นห้องมาเนียนชมวิวที่ระเบียงหรอกนะ ถ้าเป็นอย่างนั้นคงฮาพิลึก
@ปอปลาตากลม @DJ-X : ???
กำลังสนุก แต่เสียงไอค่อกแค่กจากร่างสูงที่อยู่ระเบียงติดกันก็ไอออกมาอย่างเอาเป็นเอาตาย...ทำเอาเขาต้องหันไปมอง
คนตัวสูง...เพื่อนข้างห้อง เคยเห็นหน้ากันหลายครั้ง สวนทางกันตามทางเดินในตึกบ้าง เคยขึ้นลิฟต์ตัวเดียวกันบ้าง... แต่ไม่เคยทักทายกัน อย่างมากก็แค่ยิ้มๆ ตามมารยาทเพราะเห็นว่าอยู่ห้องติดกัน แต่ไม่ได้ใส่ใจรายละเอียดอะไรมาก...นอกจาก
เป็นผู้ชายตังสูงที่หล่อมาก
เป็นผู้ชายที่มักจะออกไปทำงานในเวลาที่เขาไม่ทำงาน...
เป็นผู้ชายที่บางครั้ง...มักจะมายืนที่ระเบียงเวลาเดียวกับเขา...
เขามองคนที่ไออย่างหนักนั้น ก่อนจะถอนหายใจแล้วหมุนตัวเดินเข้ามาในห้องของตัวเอง... สองขาก้าวไปหยุดที่ตู้เย็น ไม่ใช่ว่ามักง่ายหรืออะไรนะ แต่เขาไม่รู้ว่าจะเอาไปเก็บไว้ที่ไหนที่หาได้ง่ายที่สุด ก็เลยมักจะเอาพวกยาอมแก้เจ็บคอ หรือแก้ไอมาวางไว้ที่หลังตู้เย็น...
สักซองก็คงพอมั้ง....
@DJ-X : เขารำคาญเสียงของผมใช่มั้ย?....เข้าห้องไปแล้ว TTร่างบางเลิกคิ้วพร้อมกับเปิดประตูออกไปที่ระเบียงอีกครั้ง ก่อนจะเงยหน้าขึ้น...
ก็เป็นอย่างที่หลายๆ คนเดาได้...
ก็เป็นแค่การได้สบตากัน
ก็เป็นแค่การพยักหน้าทักทายเล็กน้อยเท่านั้น
และก็เป็นแค่...ช่วงเวลาสั้นเท่านั้นที่เขายื่นมือไปข้างหน้า ปลายนิ้วหนีบซองยาแก้ไอให้กับอีกฝ่าย...
แค่นั้นจริงๆ...
ร่างสูงค่อมศีรษะลงนิดๆ พอได้เห็นว่าอีกฝ่ายตั้งใจจะกล่าวขอบคุณก็กลายเป็นว่าไอออกมาแทนซะอย่างนั้น...
เขาอมยิ้ม ก่อนจะหันหน้าออกไปนอกตัวตึก ปลายนิ้วลากไล้ไปตามหน้าจอของทวิตเตอร์ ไม่ได้สนใจอะไรอีก นอกจากจะพิมพ์ข้อความทวิต
@ปอปลาตากลม : ผมทำเรื่องที่ดีไปล่ะ รู้สึกดีจัง อยากได้ยินคำขอบคุณแบบตรงๆ สักครั้ง แต่คงไม่ใช่ตอนนี้เพราะเขายังหลับหูหลับตาไอไม่หยุดเลย....คิคิถ้าเพื่อนข้างห้องของเขาได้อ่านทวิตนี้ จะเคืองเขามั้ยนะ...คิดแล้วก็หัวเราะเบาๆ
@ปอปลาตากลม : เกิดอะไรขึ้นเนี่ย
RT @DJ-X : เขารำคาญเสียงของผมใช่มั้ย?....เข้าห้องไปแล้ว TT
ค่อนข้างงงทีเดียว แต่ดูเหมือนคนที่คู่สนทนาของเขาปลื้มอยู่จะเข้าห้องไปแล้วมั้ง คงจ๋อยล่ะสิ
@DJ-X อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก ผมจะตายแล้ววววววว
ไม่ถึงหนึ่งนาทีที่ถาม ทวิตของอีกฝ่ายก็เด้งขึ้นมา เอาแล้ว...จะไม่ถามละ รอให้มารายงานสถานการณ์เองดีกว่า...
@DJ-X @ปอปลาตากลม : ถ้าผมร้องตะโกนไปตอนนี้เขาจะว่าผมบ้าหรือเปล่า?
@ปอปลาตากลม @DJ-X :???
อะไรล่ะเนี่ย ชักจะงงและบ้าตามแล้วนะ...
ถึงจะคิดอย่างนั้นเขาก็เพียงแค่ยิ้มน้อยๆ ก่อนจะหันหลังพิงราวระเบียงที่ติดกับของเพื่อนข้างห้องที่หยุดไอไปแล้ว...
@DJ-X @ปอปลาตากลม : ดีใจจนมือมั่นไปหมดแล้ว...ไม่รู้จะเล่ายังไง อ้ากกกก
บ้าไปแล้วแน่ๆ เขาไม่ได้คิดอย่างเดียวนะ...แต่ทวิตไปด้วยเลย
@ปอปลาตากลม @DJ-X : บ้าไปแล้วแน่ๆ
@DJ-X @ปอปลาตากลม: ใช่แล้วผมบ้า... ผมบ้าไปแล้ว...ต่อให้ไม่สบายจนตาย ก็คุ้มที่สุดแล้ววววว
เขาหัวเราะออกมา ก่อนจะพิมพ์ข้อความตอบกลับไป
@ปอปลาตากลม @DJ-X : งั้นก็ตามสบายนะ ผมไปนอนดีกว่า พรุ่งนี้ต้องทำงานอีก อย่าบ้าจนลืมนอนนะ ดีเจเอ๊กซ์
เขาไม่รั้งรอที่จะปิดหน้าทวิตเตอร์ไป ก่อนจะถอนหายใจ แล้วเงยหน้ามองวิวตรงหน้าอีกครั้ง มันยังไม่ได้ดึกมากมายนัก แต่เขาคิดว่าหารไปนอนให้หลับคงดีกว่าที่จะยืนเงียบๆ อยู่ตรงนี้
แม้จะสามารถเล่นทวิตต่อก็ได้...
แม้จะมีเพื่อนบ้านหน้าหล่อที่ออกมาตากละอองฝนเหมือนกับเขาก็ตาม...
ต่อความเหงาที่ไม่ได้รับการเยียวยา...มันทำร้ายกันได้ทุกนาทีแบบนี้...
อิจฉาแอ็คเคาท์
@DJ-X จัง... อย่างน้อย อีกฝ่ายก็ยังมีคนที่แอบปลื้ม และตอนนี้คงกำลังเกิดเรื่องดีๆ กับตัวเอง...
ฤดูฝนที่กำลังย่างกลายเข้ามา... โปรดอย่าทำร้ายผมให้เหงาเพียงลำพังเลยครับ...
....
....
....
.....
.....
.....
@DJ-X : ผมรู้ว่าเขาให้ยาอมมาเพื่อทำให้คอของผมหายดี...เขาอาจจะรำคาญเสียงไอของผมก็ได้...หรือเขาอาจจะห่วงใยสุขภาพของผมจริงๆ แต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม ผมอยากมีความกล้าที่จะเผชิญหน้ากับเขาตรงๆ และพูดคำว่าขอบคุณออกจากปากของผมไม่ใช่แค่เสียงไอค่อกแค่กน่ารำคาญนั่น ผมอยากบอกเขา...
ขอบคุณสำหรับยาอมซองนั้น(ที่ผมไม่มีทางจะกินมันลงหรอก)
ขอบคุณสำหรับคืนนี้ที่คุณออกมายืนที่ระเบียง (แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องที่คุณทำบ่อยๆ ก็ตาม)
ขอบคุณเสียงหัวเราะเบาๆ ที่ทำให้ผมรู้สึกดี (แม้ว่าคุณจะไม่ได้หัวเราะเพราะผมก็ตาม)
ขอบคุณที่ทำให้หัวใจของผมเต้นกระหน่ำรัวเพียงแค่เสี้ยวเวลาที่ได้สบตากัน (แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องบังเอิญ)
ขอบคุณครับ...ขอบคุณ คุณเพื่อนข้างห้องที่ไม่เคยคุยกัน....ทวิตลองเกอร์อันนี้ เมื่อร่างบางที่จบค่ำคืนของความเหงาด้วยนิทราที่จำใจให้สุข ตื่นมาจะได้ทันได้อ่านมันมั้ย แต่คิดว่าดูฝนที่กำลังเริ่มคงไม่ใจร้ายให้คนเหงาสองคนต้องทรมาน ทั้งที่อยู่ใกล้กันมากกว่าที่คิด...
..............
ถ้าคุณไม่ได้เล่นทวิต คุณจะงง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
