หัวข้อ: >29 G.Become 21 Boy.ถ้ากล้ารักจะจัดให้!#แก้คิดถึง 27/6/57

[Zitraphat]

ตอนจบ ถึง ตรินทร์กับโฆจะได้อยู่ด้วยกันแต่ก็ต้องแลกมาด้วยการเสียสละของภัทรกับภินทร์ เฮ้อ ยังไงเรื่องมันก็เศร้า

ยังแอบสงสัย ถ้าไม่ใช่มหินทรา ที่ล่อลวงให้นางพะเตรียงฆ่าและสร้างมลทินให้องค์ภังคียะด้วยไข่พลำก่อนที่จะสลายไป
แล้วใครกันล่ะทีเป็นคนล่อลวงนาง ส่งผลให้กลายเป็นโศกนาฏกรรมความรักเช่นนี้  โอ๊ย....คิดไปได้ไม่ไหวๆ คนเขียนช่วยเฉลยได้ไหมคะ
 

V
V
V

เรื่องที่ ภัทร กับ ภินทร์ มันเป็นเรื่องที่ต้องทำ เพราะคำสัญญาที่แลกมากับการเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่าง ส่วนเรื่อง ตนที่ล่อลวง พะเตรียง ไม่ใช่ มหินทรา แน่นอน เพราะมหินทรา ไม่มีทางยอมให้ปราณแห่งภังคียะแปดเปื้อนแน่ ส่วนตนที่อยู่เบื้องหลัง เรื่องนี้ ตอนแรกว่าจะไม่เฉลย แต่ก็นะ เฉลยดีกว่า ...
.
.
.คาดว่าน่าจะมีคนคิดถูกนะว่าใครทำ
.
.
.



เสือเลี้ยงแห่งพยัคฑิฆามาส ล่อลวงให้นาง ทำปราณองค์ภังคียะกลายเป็นมณทิน เพียงเพื่อทำทุกวิถีทางไม่ให้นายแห่งตน ต้องทนทรมานกับการอยู่อย่าง เดี่ยวดาย

[pudson]

เฮ้อ...หายค้างคา โล่งแล้ว....
โหวด บวกเป็ด ขอบคุณที่มาเฉลย เป็นกำลังใจให้นะคะ

[t-unseen]

หลงเข้ามาอ่านแบบงง อ่านไปงงไป ปมเยอะมาก เรื่องซับซ้อนแต่เขียนได้ดีมากจ้า
ชอบอ่ะ !

[KURATA]

ชอบอ่ะ อ่านแล้วเลิกไม่ได้เลยทีเดียว 
คนเขียนเก่งมาก จินตนาการ สุดยอดอ่ะ อ่านแล้วได้ความรู้ด้วย
เราชอบอ่านเรื่องแนวๆ แบบนี้นะ
ถึงเราจะอ่านแบบมึนๆ ไปนิด(หรอออ) แต่พออ่านคำอธิบายกับเม้นท์ก้อเข้าใจบ้าง
รออ่าน ซีซั่นสอง นะคะ 

ปล.ช่วยสงเคราะห์หน่อยว่าต้องอ่านเรื่องอะไรต่อไป 

[Zitraphat]

ปล.ช่วยสงเคราะห์หน่อยว่าต้องอ่านเรื่องอะไรต่อไป 

สาป...รากไทร ถ้าเพิ่งอ่าน 29G. ก็แนะนำเรื่องนี้ แต่แนวหนักกว่า 29 G. ปวดสมองด้วย แต่เพราะเนื้อเรื่องมันเอื้อให้กันเลยแนะนำ แต่ถ้าไม่ชอบแนวหนักๆก็ข้าม เถอะ

กาลกีรตี  อีกเรื่องที่แนะนำ ไม่ปวดหัวเท่า แต่ก็มึนพอๆกัน 

[Kamidere]

หลังจากอ่านเรื่องของคุณ Zitraphat มาประมาณสี่ห้าเรื่องได้ วันนี้ถึงได้ตัดสินใจที่จะคอมเม้นเป็นครั้งแรก

สารภาพก่อนว่า จริงๆแล้วเป็นคนที่กลัวอะไรที่ค่อนข้างหลอนๆและจิตๆมาก เรื่องแรกที่อ่านคือ สาปรากไทร อ่านไปวันเดียวแล้วหลอนทั้งวันเลย แต่ก็แปลกใจตัวเองมากว่า ในเมื่อการกระทำแห่งตนนั้นสร้างสิ่งหลอกหลอนขึ้นในใจ แล้วเหตุใดจึงมิหยุดยั้งตน??? (ฮิฮิ ชอบภาษาประมาณนี้ของคนเขียนมากค่ะ ขอเอามาล้อหน่อยก็แล้วกัน) จนกระทั่งมาเจอเรื่องนี้ ใช้เวลาสองวันเต็มๆในการอ่าน มาถึงตอนนี้ เข้าใจแล้วว่า ทุกๆเรื่องมันสนุกในแบบของมันจนละสายตาออกจากจอคอมไปไม่ได้

ภาษาที่ใช้ในการเขียนสวยมากค่ะ เข้าถึงแต่ละคน(หรือตน) ในเรื่องได้อย่างลึกซึ้ง ยอมรับว่าตอนแรกงงกับ ภัทร มาก เพราะดันไปอ่าน สาปรากไทร เข้าซะก่อน แต่พอมาเรื่องนี้ที่ถูกทางแล้ว ก็เลยกระจ่าง เข้าใจในวันนี้นี่เอง

ออกตัวก่อนว่าแอบเป็นแฟนคลับอะตรอม?? (หรือมหินทรา หรือลุงอะตรอมก็แล้วแต่) ชอบสุรตนนี้มาก และอาจจะเพราะอะตรอมด้วย ที่ทำให้อยากอ่านเรื่องราวต่อๆไป สิ่งที่ชอบเป็นพิเศษในตัวอะตรอม หรือลุงมหิน??? ก็คือความรักของเขา ที่ตามติดมาในชาติภพใหม่ แม้สิ่งอื่นๆอาจจะเปลี่ยนแปลงไป แต่ความรักภายในที่บริสุทธิ์จริงๆของอะตรอม แสดงออกมาได้ดีกว่าลุงมหินแกเยอะ ทำให้สุดท้ายแล้วเข้าใจ ว่าทำไมภินทร์เลือกที่จะยกจิตใจของตัวเองเอาไว้ให้อะตรอม รักของภินทร์ที่ให้อะตรอม เข้าใจว่าเป็น "รัก" จริงๆ เพราะว่าเราเองก็หลงรักอะตรอมไปแล้วเเหมือนกัน >////< 

สำหรับ พะเตรียง หรือพระแพง ในส่วนของตัวนางตนนี้นั้น อืม... ยังไม่เข้าใจในตัวนางสักเท่าไหร่หรอกนะ เหมือนกับว่า ความรักของนางกับภังคียะ (ขอเป็นภังคียะจริงๆก่อนนะ) จะเป็นเสมือนแค่รูปกายภายนอกที่ฉาบฉวยยังไงชอบกล เพราะเปิดมาพ่อภังคียะก็หลงรูปนางเข้าเสียแล้ว เหมือน"รัก"ในรูปแบบของนาง จะเริ่มมาจากจุดนี้หรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ เพราะมันไม่มีอะไรที่เป็นความผูกพันธ์อันเป็นรากฐานแห่งความรัก ที่สามารถรับรู้นึกถึง หรือจับต้องได้เลย ในขณะที่ความรักของภังคียะกับมหินทรา มันมาจากอะไรๆหลายๆอย่างที่เริ่มจากความผูกพันธ์ ความเห็นอกเห็นใจ ความรู้สึกว่า "ตน" เป็น "ที่รัก" เป็น "คนสำคัญ" ดังนั้นหากมหินทราจะรักภังคียะ แล้วภังคียะก็รักพี่ชายคนนี้ด้วย มันก็เข้าใจได้

สำหรับ ภินทร์ ก็เหมือนกัน ความรักของภินทร์ต่ออะตรอม เป็นไปในรูปแบบเดียวกันกับมหินทรา แต่รักที่ให้กับพระแพง ดูยังไงๆก็ไม่ค่อยอยากจะเชื่อว่ารักอีกฝ่ายจริงๆ เพราะมันเริ่มจากเรื่องราวในอดีตและรูปโฉมภายนอกอีกแล้ว ยังไม่เข้าใจในความรักของพระแพงอยู่ดี

แต่ยังไง ก็จะรอวันที่ภินทร์กับอะตรอมได้มาเจอกันใหม่นะ แล้วก็รออ่านตะบองพลำ ที่เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมดเหมือนกัน สู้ๆค่ะ 

[aodjung]

แต้งกิ้วค่ะ

[มาโซซายตี้]

มาอ่านเรื่องที่ลงจบแล้วมั่ง
โฮย 80 ตอน อ่าน 2 วัน
สนุกมาก
ที่แท้แล้ว ตน ที่ทำเรื่องให้เป็นเรื่อง ก็คือพี่เสือสมิงนี่เอง
เพื่อจะไม่ให้องค์นายที่รักไม่ต้องอยู่เดียวดาย กลับกลายเป็นมหากาพย์ ตามล่า ตามรัก ข้ามภพชาติ
น่าสงสารจริง
ชอบคู่ อะตรอม-ภินทร์ แต่ก็คิดถึงคิงส์อยู่นะ 555

[มาโซซายตี้]

จะมีรวมเล่มมั้ยคะ
อยากได้มาเป็นสมบัติ มรดกตกทอด ไว้ให้ลูกหลานอ่าน (พูดจริงนะ)

ขออนุญาต เช็คคำผิดให้ เท่าที่สังเกตเห็นค่ะ (ไม่รู้ว่ามีใครเช็คให้รึยัง)
บทนำ 1 # 
-ไอ้คุณชายตรินทร์ มันโผล่หัวออกมา...ผมอาศัยจังหว่ะหมั้นไส้  --->จังหวะ , หมั่นไส้
-คิดย้อนแล้วทบทวนรวมไปทั้งหาข้อสรุป... เด็กหนุ่มข้างหน้าผม หน้าตาก็ไม่ได้ขี้เหล่อะไร ออกจะติดหล่อด้วยซ้ำ (เป็นญาติลูกพี่ลูกน้องผมจะขี้เหล่ได้ยังไง) --> ขี้เหร่
-เธอคนนั้น ‘พระแพง’ คู่หมั้น ตั้งแต่เด็กของ ตรินทร์ ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ทำให้คนที่ไม่สนใจอะไรอย่างมันยอมแทบทุกอย่าง...คนสองคนที่เกิดมาเผื่อกันและกัน...--> เพื่อ ?
-ไม่ต้องคิดภาพอะไรมากกว่านี้ แค่นี้ลูกชายตัวดีของ ผมก็ตื่นขึ้นมาโดยไม่ต้องปลุก...ดี้ด้าเชียวนะ  --> ดี๊ด๊า
-ไม่ได้อยากมารับโทรศัพท์นักหรอก...แต่ทนเห็นลูกชายตัวเองกระดี้กระด้ากับ ตรินทร์ ไม่ได้... --> กระดี๊กระด๊า

จะให้เช็คบทต่อไปมั้ยคะ แฮ่ๆ

[ppoi]

อ่านจบแล้วววววววววววววว~

ในที่สุดก็ได้อ่านเรื่องที่จบแล้ว น้ำตาจิไหลด้วยความซึ้งใจ หลังจากค้างมาจากหลายเรื่อง 
วนไปอ่านเรื่องอื่นของคุณ Zitraphat ก่อน เพราะเห็นว่าเรื่องนี้ยาว เลยเก็บไว้ก่อน สุดท้าย ทนไม่ได้ ขอได้จบซักเรื่องเห๊อะ ทนค้างต่อไปไม่ไหว....   

แต่สุดท้ายแล้ว... ก็ค้างอยู่ดีอ่ะ บ่องตง...  เพราะตอนคุณรากไทร น้องพลัมมี่ (ภัทร-พลำ เรียกให้แลน่าเอ็นดู) ก็แอบกลับมาในตอนพิเศษอีก หลอกให้อยากแล้วจากไปมากมาย แถมยังมีเจ้ายักษ์กะเด็กน้อยอี๊กกกก ฆ่ากันเลยดีกว่า 

แล้วคุณพี่รามนี่มาจากเรื่องไหนรือ... ตอนนี้ยังไม่ได้อ่านกาลฯ กะว่าจะเป็นเป้าหมายต่อไป หึ หึ

แต่ตอนนี้ขอพักสายตาบ้างไรบ้าง เดี๋ยวจะตายคาไอแพดไปซะก่อน

คุณ Zitraphat เริ่ดที่สุด ชอบเรื่องประมาณ urban legend, folklore พวก myth ไรงี้มากอ่ะ ภาษาก็คลาสสิก ถึงแม้บางทีจะมึนด้วยความอ่อนด้อยด้านภาษา แต่ก็ชอบอ่ะ 

จะติดตามอ่านให้ครบทุกเรื่องเลย อุฮิ อฺุฮิ 

[jinjin283]

 เรื่องนี้ทั้งยาวววมากกแล้วก็สนุกด้วย ยอมรับว่าบางตอนเราก็ งง
แต่ก็สนุกมากที่แบบแย่างนายเอกกันอะ
สงสารอะตอมอะ แล้วก็คิงด้วยหมออีก แหมแต่ละคน อยากให้แยกได้อรกหลายๆร่างจริงๆอะ
( ลูกแฝดสามไปเลยจะดีมากนะคะเนี่ย จะได้ ได้ทุกคนอะ )
ถ้ายังไง ขอตอนพิเศษบ้างนะคะ  อยากเห็นลูกๆของโฆอ่า

[Zitraphat]

โปรดเถิดรัก...

 รู้ดีว่ามันก็จบไปนานแล้ว
 แต่ใจยังคงคิดถึง ใจยังคงต้องการ
 รู้ดีว่ามันต้องใช้เวลา
 แต่ใจยังคำนึงถึงใจยังคงต้องการ

 นานเท่าไร แต่ดูเหมือนว่ามันยังไกล
 และดูเหมือนเวลาไม่เคยทำมันให้จาง

 บอกหน่อยเถิดรัก บอกว่าเป็นเช่นไร
 ฉันไม่เคยรู้ว่าทำไม ฉันไม่เคยเข้าใจอะไร
 ทำไมเมื่อมีรัก ฉันจึงต้องช้ำใจ
 หากเป็นอย่างนั้นขอได้ไหม ให้ฉันไม่รักใครอีกเลย

 ครั้งหนึ่งฉันเองก็เคยออกตามหา แต่ว่ามันก็ต้องผิดหวัง
 เมื่อปลายทางของฉันนั้นว่างเปล่า
 รู้ดีว่าเธอคงไม่ย้อนมา แต่ฉันยอมทุกอย่าง
 ยอมทำทุกทางให้เธอย้อนคืนมา

 นานเท่าไร แต่ดูเหมือนว่ามันยังไกล
 และดูเหมือนเวลาไม่เคยทำมันให้จาง

 บอกหน่อยเถิดรัก บอกว่าเป็นเช่นไร
 ฉันไม่เคยรู้ว่าทำไม ฉันไม่เคยเข้าใจอะไร
 ทำไมเมื่อมีรัก ฉันจึงต้องช้ำใจ
 หากเป็นอย่างนั้นขอได้ไหม บอกมาว่ารักคืออะไร
 บอกมาได้ไหมเป็นยังไง บอกมาได้ไหม...

นานเท่าไร นานแค่ไหน แต่ดูเหมือนว่ามันยังไกล
 และดูเหมือนเวลาไม่เคยทำมันให้จาง

 บอกหน่อยเถิดรัก บอกว่าเป็นเช่นไร
 ฉันไม่เคยรู้ว่าทำไม ฉันไม่เคยเข้าใจอะไร
 ทำไมเมื่อมีรัก ฉันจึงต้องช้ำใจ
 หากเป็นอย่างนั้นขอได้ไหม ให้ฉันไม่รักใคร

(ฉันเองที่ยังไม่เข้าใจ ฉันเองที่ยังตามหา
 เป็นฉันเองที่เสียน้ำตา)

บอกหน่อยเถิดรัก บอกว่าเป็นเช่นไร
 ฉันไม่เคยรู้ว่าทำไม ฉันไม่เคยเข้าใจอะไร
 ทำไมเมื่อมีรัก ฉันจึงต้องช้ำใจ
 หากเป็นอย่างนั้นขอได้ไหม ให้ฉันไม่รัก
 ฉันยอมทุกอย่างแค่ฉันไม่ต้องรักใคร

[aezac]

ตามมาจาก สาป รากไทร

อ่านไปมึนไป สนุกมากเลยค่ะ

[Zitraphat]

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=246690285541324&set=a.163414953868858.1073741865.100006010633649&type=1&theater 

[มาโซซายตี้]

ยิ่งจะคิดถึง ยิ่งๆขึ้นไป

[Inwoสูs]

อ่านจบแล้ว เย้     ขอบคุณสำหรับนิยายหลายๆเรื่องนะคะ  เรื่องนี้ก็ยังคงคอนเซป มึนได้โล่  5555  แต่เราชอบนะ แนวเก่าๆภาษาสวยๆชอบที่สุด หาอ่านภาคสอง 

[poiy00123]

เหมือนยังค้างเรื่งของอะตอม. .

[wavalove]

 

[Sweettemp]

ก่อนอื่นขอบคุณผู้แต่งนะคะสำหรับนิยายดีๆ ชอบมากๆค่ะ รู้สึกโชคดีที่ได้อ่านเรื่องนี้  ได้อะไรหลายๆอย่างเยอะมากค่ะ ทั้งตำนานและเรื่องเล่าขานต่างๆ ชอบทั้งภัทร พลำ,ภินทร์,หมอสัตยา,ยักษ์อะตรอม,โฆและตรินทร์เลยค่ะ

ส่วนเรื่องนี้ตั้งแต่อ่านต้นเรื่องจนจบ (เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่อ่านจากหลายๆเรื่องที่คุณ Zitraphat เขียนค่ะ ถ้ามีการเฉลยผ่านเรื่องอื่นแล้ว ขอให้ถือว่าเป็นการคาดเดามั่วๆละกันเนอะ 5555+ อย่าถือสาๆ)

ในเรื่องความรัก

1.รู้สึกว่าความรักระหว่างภังคียะและพะเตรียงหรือแม้กระทั่งภินทร์และพะแพงในภาคปัจจุบัน เป็นความรักแบบในกระจกที่หลงในรูปและจับต้องไม่ได้ ไม่มีพัฒนาการที่แสดงให้เห็นถึงสิ่งที่เรียกว่าความพันผูกเพื่อให้ก้าวไปข้างหน้าแบบที่ภินทร์กับอะตรอมเป็น สมญานามปลาไหลหมื่นโวลต์กับหมายักษ์หวงเจ้าของ มันเป็นอะไรที่น่ารักมว๊ากกกก เป็นคู่ที่มานิ่งๆแต่กินเรียบ เอิ๊กๆๆ

2.ส่วนโฆกับตรินทร์ถึงแม้ถ้าเทียบกับบทบาทช่วงแรกกับช่วงหลัง แม้จะมีบทน้อยลง แต่กลับพบว่าความสัมพันธ์ของตัวละครมันซึมลึกผกผันตามบรรทัดที่อ่าน ยิ่งอ่านยิ่งชอบ ยิ่งบรรทัดน้อย บทน้อย ก็ยิ่งติดใจ  ยิ่งตอนจบลงเอยแบบนี้ค่อยสมเหตุสมผลค่ะ ลงเอยกันซะที แต่แอบขำตรินทร์ตอนอุ้มท้อง ก๊ากกก (อนึ่ง ไม่รู้ว่าเข้าใจถูกมั้ยนะคะ แต่นี่ถือว่าเป็นหนึ่งในแผนระยะยาวที่ภัทร พลำ เอ่ยถึงหรือเปล่าที่ต้องเป็นโฆกับษิตเท่านั้น เห็นย้ำเหลือเกิ๊นนน หึหึ อ้อ!! ไหนๆก็ลูกแฝดละ!? ขอเดาแบบมั่วๆอีกครั้งได้มั้ยคะ ที่คุณ Zitraphat สปอยซีซั่น2 เด็กที่อายุ17 ใช่ภินทร์หรือภังคียะมาเกิดโดยแบ่งเป็นสองแฝด ให้ยักษ์1 เสือ1 ไปซะ หรือเปล่าคะ แล้ว ไหนๆเรื่องมันก็จบ??ตรงที่พะแพงได้ปราณและร่างกายไปแล้ว แต่ยังติดใจนิดหน่อยตรงที่ยังอาฆาตว่า หากยังไม่ได้รักที่เกิดจากรัก..ก็จะยังตามล่า..ตามหาอยู่ร่ำไป..เป็นไปได้มั้ยที่จะเกิดการดับสูญและเกิดขึ้นมาใหม่ แล้วนางคราวนี้จากพะเตรียง>พะแพง>พะ?? หวังว่านางจะคิดได้และไม่สร้างเรื่องวุ่นวายนะ)

3.คู่สุดท้ายนี้เป็นคู่ที่ชอบที่สุดค่ะ เอร๊ยยย ไม่รู้ว่าเพราะมันหน่วงหรือจิตเรียกเลือดดีกับคู่ของภัทร พลำ กับหมอสัตยา ผู้เป็นสมิง(เสือ)น้อยที่เริ่มเรื่องทั้งหมดเพียงเพราะต้องการปกป้องนาย แต่เรื่องกลับไปไกลกว่าเดิมซะงั้น ยังไงก็เชียร์คู่นี้ที่สุดค่ะ แม้จะดูเหมือนเขียนสั้นที่สุดในสามคู่ 555+ บรรยายไม่ออกอ่ะ!!#%%&?   

[NUBTANG]

ไม่รู้ว่ามีคนเป็นเหมือนกันไหม อ่านไปตอนแรก งง

อ่านมาเรื่อยๆ เออ เริ่มเข้าใจละ

พอไปซักพัก งงอีกแล้วอะ - -;

ขอโทษด้วยจ้า ฮืออออออ

[love noon]

ตามมาจากเรื่องกาลกิรตี มาเรื่องนี้ต่อ สองวัน สองคืน โอ้แม่เจ้า งง ลุ้น งง มาม่า งง ตื้นตัน งง อยากอ่านต่อ เป็นวงจรค่ะ ทั้งสองเรื่องเลย

[Musashi]

เขียนเรื่องแต่ละคนๆละนิด อ่านลำบาก ไม่ต่อเนื่องด้วย อารมณ์มันขาดช่วงนะ ถ้ามีตัวละครซัก10ตัวจะต้องมีพาร์ตของแต่ละคนถึง10ด้วยมั้ย