>29 G.Become 21 Boy.ถ้ากล้ารักจะจัดให้!#แก้คิดถึง 27/6/57
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: >29 G.Become 21 Boy.ถ้ากล้ารักจะจัดให้!#แก้คิดถึง 27/6/57  (อ่าน 138873 ครั้ง)

ออฟไลน์ zuu_zaa

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2003
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +115/-1

sunshadow

  • บุคคลทั่วไป



     ง่า. . . อะตรอมมีแววได้รอแบบไม่รู้คนรักจะกลับมารึเปล่าอีกแล้ว
     คราวนี้ดีหน่อยที่มีบอกล่วงหน้า. . . แต่มันก็ต้องรออยู่ดีนั่นล่ะ T T




ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
บทที่ 77   Somewhere I belong. [ทะเลดาว]

ดวงจันทร์สีนวลหลบเข้าเงาเมฆ หลงเหลือเพียงความมืดสลัวและ เสียงเซ็งแซ่ของแมลงราตรี  ....เศษผ้าที่ใช้มัดแขนขาถูกเด็กหนุ่มกัดกระชาก ...ประตูหน้าต่างบานไม้เปิดอ้าก่อนเด็กหนุ่มจะโยนกระเป๋าใบใหญ่ลงพื้น ตามมาด้วยขายาวๆที่ก้าวกระโดด ลงจากที่สูง  ....
เสียงตุบ เหมือนของหนักกระแทกพื้น ดังเพียงครั้งเดียว...แค่นั้น ...และมันก็เป็นเสียงของกระเป๋าไม่ใช่น้ำหนักตัวที่ทิ้งลงมา ....
.
.
.
สมองสั่งให้สองขาก้าวเดิน หัวใจสั่งให้ตามหา... สติมีเพียงแค่นั้น ...

[ถ้าที่ สะพานปลา เป็นของ ภัทร ที่นี่ก็เป็นของผม... ผมให้ภัทร...ความลับของเรานะ...]

นาย...ยังอยู่ที่นั่นใช่ไหม ที่ของ เราไง ...รอก่อนนะ ...ภินทร์...เรากำลังจะไปหา...
..
.
.
.


***


เวลา....เหมือนจะไม่มีแล้ว .......
.
.
.
กฎของธรรมชาติ ...ยากเกินไป....ยากเกินกว่าที่จะฝืน....

"ภัทร ...เป็นอะไร?"

เงือกน้อย ที่ตอนนี้คุ้นชินกับ 'ขา' และ 'เสียง' อดทักไม่ได้เมื่อ จู่ๆ ปากกาเคมีที่เด็กหนุ่มข้างๆถือไว้ก็กลิ้งตกลงไปที่โต๊ะ ...เอกสารที่กองไว้ถูกปัดกระจาย เมื่อเมือกสีขาวไหลทะลักแล้วหยดลงบนกระดาษว่างที่ใช้จดโน้ตงาน ...
สองมือถูกใช้ปิดริมฝีปาก ที่กำลังสำลักไอ...เมือกเหลวสีขุ่น ทะลักออกมาตามง่ามนิ้ว แล้วหยดลงพื้นไม้...กลิ่นไหม้...ฟุ้งขึ้นมาจากทุกหยดของเมือกขุ่น เมื่อมันสัมผัสผิวเนื้อไม้....
ภัทร วิ่งเข้าห้องน้ำแล้วปิดประตูแน่น...ตรินทร์ได้แต่งุนงงกับเหตุการณ์ ก่อนจะทันสังเกตว่า ลูกบิดประตูที่เลอะเมือกเหลว กำลังไหม้ลงอย่างช้าๆ   

"....ภัทร....ให้เรียกไอ้หมอไหม?"

"ไม่ต้อง...ไม่ต้องเรียกหมอ!! อย่า...อย่าบอกหมอนะตรินทร์..."

"แล้วจะทำยังไง? จะปล่อยไว้อย่างนี้หรือไง ภัทร?!!"

..
.
.
.

"....ถ้าไม่ปล่อยเราไว้แบบนี้ ....ก็เป็นนายเองที่ต้องตาย.....ชีวิตเดียว กับสองชีวิต...นายจะเลือกอะไรล่ะ?"

เสียงเรียบดังออกมาจากห้องน้ำ ....ตามด้วยเสียงสำรอก....และเสียงร้องไห้ ....
..
.
.
.
ภัทรขังตัวเองไว้ในห้องน้ำเกือบชั่วโมง...และก็เป็น ตรินทร์ เองที่ใช้เศษผ้าชุบน้ำเพื่อเช็ดเมือกที่หยดเลอะเป็นทางยาวไปถึงห้องน้ำ...
.
.
.
กระจกบานใหญ่ในห้องน้ำสะท้อนภาพอันไม่น่าพิสมัย  ในความรู้สึก...  เด็กหนุ่มยืนมองตนเองเปลื่อยเปล่า รอยสักเด่นชัดขึ้นมาบนผิวหนัง ถัดจากนั้นที่ช่วงคอ... รอยบากสองรอยกรีดลึกรอบลำคอเป็นครึ่งวงกลม มือเย็นอันสั่นเทา กำจับผ้าขนหนูผืนเล็กให้ค่อยๆเช็ดซับเมือกสีขุ่นที่ไหลซึมออกมาจากรอยบาก ...ริมฝีปากอิ่มเม้มแน่น...เมื่อยิ่งรู้สึกได้ถึงรอยปริที่เริ่มจะยิ่งขยายกว้าง....
...
.
.
.
กระจกกำลังบอกความจริงที่ซ่อนเร้น ...ภาพสะท้อนในกระจกเป็นภาพของใบหน้าคม ...ดวงตาใสเป็นประกาย ริมฝีปากสีระเรื่อ ...เส้นผมเป็นมันวาวสีนิล ละเอียดนุ่ม...ผิวสีนวลกระจ่างเหมือนต้องแสงเทียน แทนที่มันจะเป็นสีแทนเหมือนเมื่อสองอาทิตย์ก่อน ......ภัทรรู้ดีว่ามันหมายถึงอะไร ...สัญชาตญาณ มันบอกให้รับรู้ทุกอย่าง....
.
.
.
เดรัจฉาน...จะงดงามที่สุด....ก่อนลมหายใจสุดท้าย....   
.
.
.


***


ร่างใหญ่ทิ้งตัวลงบนพื้นหญ้า ฟ้ามืดจนมองเห็นดาวนับล้านๆ  .... ครั้งหนึ่ง ....เขาเคยพาใครบางคนมาที่นี้...

[...นี่ถิ่น ผม... นี้ก็ของผม...]


อะตรอมเคยบอกความลับของที่นี้ให้ใครคนหนึ่งรู้ จำความรู้สึกในวันนั้นได้เสมอ วันที่ตนเองกางมือใหญ่ออก และชูสูงขึ้นไปบนท้องฟ้า ดวงดาวมากมาย .... เหมือนไฟหลากสีที่แข่งกันส่องประกาย ..... ตัดกับความมืดมิดของท้องฟ้า...
...
ข้างล่างเป็นทะเล...ส่วนข้างบน..เขาเรียกทะเลดาว....


[ถ้าที่ สะพานปลา เป็นของ ภัทร ที่นี่ก็เป็นของผม... ผมให้ภัทร...ความลับของเรานะ...]


.......................
..............
........... เหมือนจะหลับฝัน กับเรื่องราวแปลกๆ ...คงเป็นเพราะยังไม่ตื่นเต็มที่ใช่ไหม เราถึงได้เป็นอย่างนี้ ...
เรากำลังนอนอยู่ที่หอ ...นอนข้างๆนายใช่ไหม ภินทร์ ...ปลุกเราให้ตื่นทีสิ...
..
.
.
แล้วไปขับรถเล่นกัน ...ไปร้านก๋วยเตี๋ยวด้วยกัน ...ไปพายเรือเล่นด้วยกัน
.
.
.
ปีหน้านายก็จะไปดูเราเล่นโขนไง ...
.
.
ไปทำบุญด้วยกันไง...ปลุกเราทีสิ ภินทร์...เราอยากฟังนายร้องเพลง...
..
.
ปลุกเราที..
...
เรากำลังฝันร้าย...ฝันว่าไม่มี นายอยู่ข้างๆ อีกแล้ว...
ปลุกเราทีสิ ภินทร์...
.
.
.

...อย่าใจร้ายไปกว่านี้ได้ไหม ? ถ้านายไม่ปลุกเราตอนนี้.....เราก็ไม่อยากตื่นอีกแล้ว....ภินทร์...
...
.


.....หยดน้ำค้างเย็น พรมไปทั่วร่างใหญ่จนเปียก ...ยอดหญ้าไหวสั่นตามแรงลมทะเลที่พัดกระโชก ....ความหนาวของอากาศและหยดน้ำค้าง ยังหนาวไม่เท่า ความรู้สึกในจิตใจ ....หนาวจนชาไปหมดแล้ว...
.
.


'.....งี่เง่า...เนอะอะตรอม....'

เหมือนจะกึ่งหลับกึ่งตื่น แต่ก็ยังชัดเจนในเสียงที่ได้ยิน ...อยากจะโผกอดคนพูด แต่ก็ทำอะไรไม่ได้สักอย่าง ...ร่างกาย เหมือนโดนตอกตรึงไว้กับพื้นดินและใบหญ้า...
แววตาของเด็กหนุ่มร่างยักษ์ เป็นสิ่งเดียวที่สามารถสื่อความรู้สึกได้ ...
..
.
.

"ทุกอย่างมันจบแล้วอะตรอม ... เราเลือกพระแพง...เราเองที่เลือกจะไปกับพระแพง..... ไม่อยากให้มันต้องจบแบบนี้ ...แต่ถ้าไม่เลือกทางนี้ สุดท้าย สิ่งที่ทำมาทั้งหมดก็สูญเปล่า...มันไม่มีทางอื่นที่จะจบแล้วอะตรอม... เรื่องราวมันยาวนานเกินไปแล้ว...ถ้าไม่ยอมไปกับพระแพง สุดท้าย อีกกี่ภพกี่ชาติที่มันจะต้องวนเวียนอยู่อย่างนี้ ...เราเหนื่อยแล้วอะตรอม ...ทุกอย่างมันต้องหยุดเสียที...แล้วมันก็ไม่ได้มีอะไรมากมาย พระแพงเองก็เมียเราคนหนึ่ง ครั้งหนึ่งเราก็เคยรักพระแพง ...แม้แต่ตอนนี้ก็ยังรักอยู่.....ยังรักอยู่จริงๆ ..."

"....แล้วเราล่ะ?  ภินทร์ไม่รักเราหรือ?...."

...
.
.

ไม่มีคำตอบอะไร นอกจาก น้ำหนักตัวที่ทับลงมา....  ใบหน้าที่คุ้นเคย...  ดวงตายิ้มได้.... ริมฝีปากอิ่ม .... จมูกเล็กๆที่เชิดรั้น....
ทุกอย่างมันแนบลงมาใกล้ ....
..
.
.
คำว่ารักถูกถ่ายทอดเป็นการกระทำ ..
.
.
.
ริมฝีปากเย็น ซับจูบ บนรอยหยักของริมฝีปากอุ่น....อ้อยอิ่ง และเนิ่นนาน ปลายนิ้วเย็นค่อยๆไล่ปลดกระดุม ของร่างใหญ่ที่นอนนิ่งทีละเม็ด  คำว่ารักค่อยๆสัมผัส ผ่าน ภาษากาย...
รักมีมากมายแค่ไหน จะถ่ายทอดให้รับรู้ทั้งหมด....
..
.
.
อะตรอม เม้มริมฝีปากตัวเองแน่น เมื่อความเย็นเฉียบของโพรงปากค่อยๆ ครอบลงแกนร้อน เสียวซ่านแต่ทุกข์ทน ...น้ำตามันไหลลงมา เมื่อสติรู้ทั้งรู้ว่าความสุข ตรงหน้าจะจบลง ด้วยความทรมานไม่รู้จบ ....

...เย็นเฉียบ...กับทุกสัมผัส ....ของความรู้สึก ....     

..
.
.

หวานขื่นกับรสชาติของริมฝีปากที่พรมจูบ อย่างดูดดื่ม ...หวานขื่นกับสัมผัสแสนทรมาน ....หวานขื่นกับ ปลายลิ้นที่ไล้เลียปรนเปรอร่างกาย .........ผลของคำสาปส่งสินะ...ที่ทำให้ตอนนี้ตนเคลื่อนไหวร่างกายไม่ได้ ... อยากโอบกอด อยากสัมผัส อยากทำให้รู้ว่ารักแค่ไหน ....แต่...สุดท้ายทุกอย่างก็แค่นั้น ...

ความรักที่ภินทร์มอบให้ มันก็เหมือนกับความรู้สึก ....สุขสมในสัมผัส แต่ทรมาน กับการรับรู้ทั้งเห็น ทั้งรู้สึก ... แต่ไม่อาจจับต้องได้ ...
...
.
.
"อะตรอมรักเราไหม?"

คำถามมีมาหลังจากที่ โพรงปากนั้นหลุดจากการรูดครอบแท่งเนื้อใหญ่ ....

"...รัก...ยังรักและจะรักตลอดไป...ไม่ต้องไปกับใครได้ไหม? เรายอมทรมาน ยอมเป็นอยู่อย่างนี้ก็ได้ แค่ ภินทร์อย่าไป...ได้ไหม?"

เช่นเคยที่มันไม่มีคำตอบ... นอกจากรสแห่งสัมผัส...มือเย็น แทรกปลายนิ้วเข้าเกาะกุมมือใหญ่แล้วกำไว้แน่น  ...
...
.
อ้อมกอดที่แสนเหน็บหนาว ..
.
.

"....เราจะพยายามกลับมา ...ไม่สัญญา แต่จะพยายาม....อะตรอมรอเราได้ไหม?....เรา ไม่ได้ขอหรือบังคับให้รอนะ ....แต่เราจะขอให้นายมีชีวิต ...จะเพื่อเราหรือเพื่อใครก็ช่างเถอะ และถ้าวันไหนนายท้อเกินไป ....นายจะเลิกรอก็ได้นะ...อะตรอม....ไม่รู้สิ...อาจจะน่าเกลียดเกินไป ที่จะบอกว่า ถึงนายตามเราไป เราก็ไม่มีที่ให้นายยืน...แต่มันก็คือเรื่องจริง...เราเลือกพระแพงแล้ว ...ที่ตรงนั้นที่ข้างๆเราเป็นของพระแพงไปแล้วอะตรอม...เข้าใจเรานะ.... แล้วสักวัน...วันไหนที่เรามีโอกาสที่จะเลือกเองอีกครั้ง เราจะเลือกนาย ...เพราะงั้น...จงมีชีวิตเพื่อรอ ถ้าอะตรอมรอไม่ได้ สักวันถ้ากลับมา เราคงไม่ได้เจอกัน เพราะอย่างนั้นถึงได้บอกให้มีชีวิตรอ ?....."

...
.
.
.
.

***


แสงแดดยามเช้า .....มาพร้อมกับละอองน้ำชื้น ......

เด็กหนุ่มร่างใหญ่ ยังนอนร้องไห้ อยู่บนกอหญ้าและพื้นดิน .....เพียงลำพัง
...
.
.


***


ส่วนเด็กหนุ่มอีกคน .....กำลังสำรอกเมือกขุ่น แล้ว ร้องไห้ในใจเงียบๆ คนเดียว .....
.
.
.
.
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-10-2012 20:19:44 โดย Zitraphat »

ออฟไลน์ entirom

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1010
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-2
 :o12: :o12: :o12:

เข้ามาเพื่อร้องไห้เนี้ยน่ะเรา
เห้อ

ออฟไลน์ takara

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4145
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +379/-13
เฮ้อ เจ็บจริงอะไรจริง แล้วจะเป็นงัยต่อล่ะเนี้ย

ออฟไลน์ zuu_zaa

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2003
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +115/-1
ขอบคุณที่มาต่อค่ะ ขอบคุณจริงๆ :กอด1:

sunshadow

  • บุคคลทั่วไป


    อย่างเศร้าง่า คนหนึ่งที่กะลังจะจากไป กะอีกหลายคนที่จะต้องเจ็บ
    แต่ยังไงก็เลือกที่จะทำอย่างนั้นสินะ ไม่ว่าจะเพราะอะไรก็เถอะ
    ถ้าคนหนึ่งเหนื่อยที่จะวนเวียนเจอเรื่องร้ายจนยอมทำทุกอย่างให้มันจบได้
    แล้วคนที่ได้แต่เฝ้ารอมานานแสนนานจะมีวันเหนื่อยที่จะรอไหมนะ
    ก็หวังว่าการรอคอยครั้งนี้มันคงไม่นานเกินไป
    แล้วคราวนี้เป็นตาเสือน้อยที่จะเจอการลาจากแบบไม่ได้ร่ำลารึเปล่า
    ถ้าจริงก็ถือว่าชดใช้ให้ใครอีกหลายๆคนไปเถอะ




ออฟไลน์ $VAN$

  • Moderator
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1738
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +307/-6
เศร้านะ แต่ยังมีความหวังหล่อเลี้ยงอยู่

ออฟไลน์ RainyMooD

  • กลิ่นของต้นหญ้าในฤดูร้อน สายลมในหมู่เมฆสีขาว ไม่ว่าจะผ่านไปอีกสักกี่ปี ก็เหลือเราอยู่เพียงลำพัง...
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 367
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +208/-3
"ข้างล่างเป็นทะเล...ส่วนข้างบน..เขาเรียกทะเลดาว...."

แต่รอบๆตัวเรา...โอบล้อมด้วยทะเลน้ำตา





เมือกเหลวสีขุ่น ทะลักออกมาตามง้ามนิ้ว>>>ง่าม
ตามด้วยเสียงสำลอก >>>รอก
ภาพอันไม่น่าพิศมัยในความรู้สึก...  เด็กหนุ่มยืนมองตนเองเปลื่อยเปล่า>>>พิสมัย   เปลือย
คงเป็นเพราะยังไม่ตื่นเต็มทีใช่ไหม>>>ที่
ปีหน้านายก็จะไปดูเล่นเล่นโขนไง
ยังหนาวไม่เท่า ความรู้สึกใจจิตใจ>>>ใน
ไม่ยากให้มันต้องจบแบบนี้>>>อยาก
คำว่ารักถูกท่ายทอดเป็นการกระทำ>>>ถ่าย
ริมฝีปากเย็น ซับจูบ บนรอยยักของริมฝีอุ่น>>>หยัก 
รักมีมากมายแค่ไหน จะท่ายทอดให้รับรู้ทั้งหมด>>>ถ่าย
เมื่อความ ความเย็นเฉียบของโพรงปาก
หวานขื่นกับ ปลายลิ้นที่ไร้เลีย>>>ไล้
ที่ทำให้ตอนตนเคลื่อนไหวร่างกายไม่ได้
ไม่รู้สิ...อาจจะน่าเกียจเกินไป>>>เกลียด
ถ้าอะตรอมรอไม่ได้ ซักวันถ้ากลับมา>>>สัก
ส่วนเด็กหนุ่มอีกคน .....กำลังสำลอกเมือกขุ่น>>>รอก
 

ออฟไลน์ tamako

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1198
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +65/-6
มันจะดร่าม่าเกินไปแล้วนะ :z3:
อ่านไปน้ำตาซึมไป
สงสารอะตรอมมากถึงมากที่สุดอ่ะ :sad4:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ hewlett

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 560
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +57/-3
ไม่รู้จะสงสารใครดีเลย มีแต่ช้ำกับช้ำ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นต้องโทษพระแพงคนเดียว

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
บทที่ 78   Pilot out


รอยยิ้มพราวฉาบอยู่บนโครงหน้างาม เส้นผมสีดำสนิทยาวไหลลู่จากแผ่นหลังไปถึงลำน้ำสีครามที่กระเพื่อมเป็นวง หยาดน้ำตาแห้งไปนานแล้วเมื่อสัมผัสได้ถึง รักที่เคียงข้าง ...ใต้ผ้าแพรสีชาดเด็กหนุ่มนอนทอดร่างอย่างสงบนิ่ง .... ครึ่งร่างจมลงทะเลสีคราม อีกครึ่งโผล่พ้นเพียงเหลือไว้ซึ่งลมหายใจแผ่ว...

พะเตรียง  ช้อนศีรษะร่างนั้นขึ้นมา ไว้บนตักตน ริมฝีปากสีสดค่อยๆเอ่ยเอื้อนทำนองเพลงหวาน ขับกล่อม ....ปราณ แห่ง ภังคียะ อันหลับใหลยินยอมจักสถิตเคียงข้างตน ณ ทะเลน้ำตา ...หากแต่มิยอมลืมตาตื่น .... ไม่รู้ว่าจักสุขสม ฤ ทนทรมาน กับท่าทางเย็นชา แต่อ่อนโยน ....

ครานี้พะเตรียงยอมรับความปราชัย ....เมื่อตนได้แต่เพียงปราณแห่งร่าง หากมิได้ จิตใจ ที่เลือก สถิตข้าง สุรนาม มหินทรา...เท่านั้น ....

ปลายนิ้วเรียว ไล้ลูบสันจมูกเชิด ลงไปถึงริมฝีปากอิ่ม ช่างเจรจา ที่บัดนี้ปิดเงียบ....น้ำตา สีครามหยดลงใบหน้าตนรักผู้หลับไหล...ก่อนริมฝีปากสาวงามจักเอ่ยคำ.....

'...ข้าเจ้าจักมิยอมพ่าย...มิว่าจักผ่านกาลไปนานเท่าไหร่...ข้าเจ้า...รอองค์มาจนมิอาจนับกาลที่เลยผ่าน ....เพียงเพื่อคำรักที่องค์จักเอ่ยมาจาก ก้นบึ้งของหัวใจ...องค์เจ้าขา... องค์ทราบไว้เถิด....ข้าเจ้าจักมิยอมจบ...จักมิยอมให้มันตนใดได้องค์ไป...ไม่ว่าจักเป็นร่างกาย หรือวิญญาณ.....ข้าเจ้าจักมิยอมให้มันตนใดได้องค์ไป.... '
..
.
.
.
.

วงแขนเนียนโอบกอดร่างเด็กหนุ่มไว้แทบอก นางร่ำไห้แล้วร่ำร้องทำนองหวานหู .... มิหวังให้ร่างนั้นลืมตาตื่น เพราะมันคงมิมีวัน ....หากแต่หวังเพียงทำนองหวานจักปลุกให้ปราณร่าง รับรู้บ้างว่า คนรอเฉกนางเอง....ก็ทรมานมิต่างกัน...
.
.
.
.



***


ภัทรสะดุ้งเฮือกเมื่อแสงจันทร์นวลส่องตา .....เลื่อมเกล็ดสีวาว ค่อยๆเลื้อยลากใต้เตียงไม้  ก่อนร่างชะลูดจะชูชันลำตัวให้ตั้งตรง เสมอ เจ้าของห้องที่กึ่งนอนกึ่งนั่งบนเตียง....

"....องค์ภังคียะ ...มอบปราณแห่งร่างให้ แม่หญิงแล้ว....แล้วเดรัจฉานเยี่ยงท่านเล่า ? มิคิดจักคืนร่างกาย ให้นางกระนั้นรึ? ....ภัทร.... พลำ...."

เสียงเย็นยะเยือกลอดออกมาจากคมเขี้ยววาว .... ภัทร ปาดเหงื่อตัวเองก่อนระบายลมหายใจที่ติดขัดด้วยน้ำเมือกข้น ...อสรพิษนามจามรินท์ หาได้สร้างอันตราย ...เมื่อ...นาง...เพียงแค่มาเตือน

"มหินทรา ยินยอมกระนั้นรึ ?  ข้าหลงนึกว่าองค์ภังคียะจักดึงเกมให้เนิ่นนานกว่านี้ ..."

"หาได้ยินยอมเฉกวิสัยเดิม... หากแต่จักทำสิ่งใดได้ เมื่อ องค์ภังคียะ ยืนยันว่าจักเคียงข้างนาง หาใช่องค์..."

"ข้า...เป็นผู้ตกลงกับภังคียะเอง... ข้าเป็นผู้วางแผนการณ์เอง หากแต่มินึกว่า ภังคียะจักมิคิดยื้อเพลาสถิตเคียงมหินทรา ...ให้ยาวนานกว่านี้ ..."

"การสถิตเพียงเพื่อรอจุดจบ มันทรมานนะเจ้าคะ...เดรัจฉานเยี่ยงท่านคงมิรู้สึก...."

น้ำเสียงเย้ยหยันอยู่ในที แววตาสีวาวหลุบต่ำแล้ว เค้นเสียงเจรจา ....

"นาง...อยากได้ทุกสิ่งแห่งองค์....ข้าเจ้ามาเตือนว่า 'ทุกสิ่ง' ....ทุกสิ่งที่หมายรวมถึงกายเนื้ออันเป็นเปลือกของท่านด้วย ภัทร พลำ......เพลา....มีมิมากแล้ว ....พลำท่าน..."
.
.
.
.


***

"อเล็กซ์.....นายคิดว่าตรินทร์ทำงานเป็นไงบ้าง?"

กำลังขับรถกลับจากดูงาน จู่ๆคู่หูก็พูดแทรกความเงียบออกมา เล่นเอาวิศวกรร่างยักษ์ เสียหลักขับแฉลบไปนิดนึง... อเล็กซ์ เบ้ปากเมื่อคิดไปถึง ตรินทร์ ...หญิงสาวที่คู่หูพามาฝึกงาน ทั้งสอนทั้งเทรน ...เทรนอย่างกับว่าจะให้มาแทนตัวเอง

"ก็ดี ...ลุยงานดี แต่บ้าบิ่นไปหน่อย เหมือนผู้ชายไม่เหมือนยู...เจ้าเล่ห์ไม่เท่ายู ... อ้อนลูกค้าเก่งไม่เท่ายู ...ยิ้มไม่เก่งเท่ายู.."

"...ไอฝาก ตรินทร์ด้วยสิ..."

ประโยคสั้นๆหยุดการพล่ามยาวของเพื่อนช่างจ้อไว้แค่นั้น ... อเล็กซ์ขับรถเข้าข้างทางแล้วดับเครื่องหันไปหาเด็กหนุ่ม ...แววตาขี้เล่น...กลายเป็นแววตาเลื่อนลอยไปแล้ว ...แล้วก็ไม่ต้องคาดคั้นอะไร เมื่อเด็กหนุ่มเอ่ยปากอีกครั้ง...

"...ดันตรินทร์ให้ขึ้นตำแหน่งแทนไอ ....ให้เด็กนั่นอยู่ได้ด้วยตัวเอง ..."

"ทำไม? ยัยผู้หญิงนั้นข่มขู่ยู เหรอ ไอช่วยยูได้นะ... ภัทร "

"...ไอติดหนี้เด็กนั่นอยู่ ...หนี้มหาศาลเลยละ..."

"แล้ว?"

"ไอกำลังจะตาย...."

คำนั้นหลุดปากออกมา อเล็กซ์ชาวาบไปทั้งตัว แววตาที่จ้องมองมา มันเศร้าจนบาดเข้าไปในความรู้สึก ...

"ล้อเล่น!!! บ้า!! ใครจะรู้วันตายตัวเอง ขับรถเลยไป ไอแค่อยากพักเท่านั้นละ ...ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นหรอก...แค่ฝากผู้หญิงคนเดียวให้นายดูแล ...ทำไม่ได้หรือไง ครับ? "

"...ก็ผู้หญิงที่นายว่า มันหมัดหนักนี่หว่า ภัทร ..."

พลขับยังอดบ่นอุบไม่ได้เมื่อนึกถึง ตรินทร์ ที่ ภัทรฝากฝัง .... เขาถอนหายใจแล้วสตาร์ทเครื่องรถขับไปต่อ ระหว่างทางยาว อเล็กซ์ไม่ได้พูดหรือถามอะไร ... เมื่อคู่หูตนนั่งเงียบ ...เงียบจนอเล็กซ์อดคิดไม่ได้ว่า....
.
.
.
.
ที่ ภัทร บอก ....มันแค่อำขำๆ ....หรือเรื่องจริง กันแน่ ...








« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 20-10-2012 15:03:55 โดย Zitraphat »

Ciaran

  • บุคคลทั่วไป
เพิ่งตามอ่านค่ะ ทั้งเรื่องนี้แล้วก็กาลกีรตี ตอนล่าสุดนี่อ่านแล้วงงๆ ไศรพมหินทร์ ไม่ใช่เอลหรอกเหรอคะ หรือเป็นชื่อตำแหน่ง แล้วจามรินทร์ที่มาเตือนนี่ คนเดียวกับแม่ของภัทรเจ้ารึเปล่าคะ หรือคนละคนแค่ชื่อซ้ำกัน

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
เพิ่งตามอ่านค่ะ ทั้งเรื่องนี้แล้วก็กาลกีรตี ตอนล่าสุดนี่อ่านแล้วงงๆ ไศรพมหินทร์ ไม่ใช่เอลหรอกเหรอคะ หรือเป็นชื่อตำแหน่ง แล้วจามรินทร์ที่มาเตือนนี่ คนเดียวกับแม่ของภัทรเจ้ารึเปล่าคะ หรือคนละคนแค่ชื่อซ้ำกัน
V
V
V
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเน้อ  เรื่องนี้ปราบเซียนยิ่งกว่า กาลฯ อีกอะตั้งใจอ่านนะ มากอดที +เป็ด กับ+โหวต ปิดปาก .....อ้าวไม่ทันแล้วหรอ 55555+++ โทษทีช่วงนี้เบลอๆใกล้ฤดูลอกคราบ....แก้ให้แล้วเน้อ....ไศรพมหินทร์ เป็น เอล ของกาลกีรตี ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ ส่วนที่เกี่ยว คือ มหินทรา สุรไร้พ่ายแห่งสุรโภคนคร  ส่วน จามรินทร์ เป็น ชื่อตำแหน่ง....หญิงนางในเชื้อสายนาคาที่สามารถเข้าออก พันธศิลานิลได้  ส่วนอเล็กซ์นี่เพื่อนวิศวะกรของ ภัทร พลำ คนชื่อโหล ไม่ใช่ เอล
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 19-10-2012 00:17:56 โดย Zitraphat »

Ciaran

  • บุคคลทั่วไป
รับทราบค่ะ

Alphas

  • บุคคลทั่วไป
อ่านนี้แล้ว น้ำตาปริ่มๆ เจียนจะไหลออกขอบตา

ออฟไลน์ takara

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4145
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +379/-13
ไม่รู้จะสงสารใครล่ะ

sunshadow

  • บุคคลทั่วไป



    เค้าแสดงออกชัดขนาดนี้แล้ว เจ๊พะเตรียงยังไม่เลิกตื๊ออีกนะ
    ความฝังใจของหญิงสาวนี่ช่างน่ากลัวจริงๆ
    หนูุภังคียะไปแอบวางแผนกะเจ๊พลำตอนไหนเนี่ย
    แต่ทุ่มกันขนาดนี้แล้วก็คงต้องรอดูว่าแผนจะสำเร็จรึเปล่า
    ก็ไม่มีห่วงอะไรแล้วนี่ กะอะตรอมก็ร่ำลาแล้ว ส่วนตรินทร์ก็ฝากฝังซะเรียบร้อยแม้คนรับฝากจะไม่ค่อยอยากจะรับก็เถอะ
    สงสัยจะเตรียมดับเครื่องชน
    อ๊ะ!! ลืมไปคน แล้วคุณหมอสมิงล่ะ ยังไม่ได้ลาเลยนี่
    เป็นส่วนหนึ่งของแผนการ หรือจะไม่เอ่ยลาจริงๆกันแน่นะ




ออฟไลน์ $VAN$

  • Moderator
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1738
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +307/-6
ถ้าพลำให้ร่าง แล้วพลำจะตายมั้ย หรือว่าหาร่างใหม่อยู่ได้ป่าว
ถ้าตาย ก็สงสารหนูโฟร์ทเนาะ

อยากอ่านคู่ตรินทร์บัฟด้วยอ่ะ

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
ถ้าพลำให้ร่าง แล้วพลำจะตายมั้ย หรือว่าหาร่างใหม่อยู่ได้ป่าว ถ้าตาย ก็สงสารหนูโฟร์ทเนาะ อยากอ่านคู่ตรินทร์บัฟด้วยอ่ะ
V
V
V

คุณแฟน ตัวเบลอตามเขาหรอ? พลำเรื่องนี้เป็นของพี่เสือเขา ไม่ใช่ของโฟร์ท ผิดฝาผิดตัวแบบนี้ เดี๋ยวก็ไดนขย้ำหรอก

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ RainyMooD

  • กลิ่นของต้นหญ้าในฤดูร้อน สายลมในหมู่เมฆสีขาว ไม่ว่าจะผ่านไปอีกสักกี่ปี ก็เหลือเราอยู่เพียงลำพัง...
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 367
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +208/-3
เฮ้อออ  คนเรา เขาไม่รักก็ยังจะดันทุรังดื้อดึง แบบนี้นะมันรักตัวเองมากกว่าแล้ว
ได้มาแล้วสุขไหม?? ตัวเองทรมานเสียใจเป็นคนเดียวหรือไง อย่ามาอ้าง!!



ครึ่งร่างจมลงทะลสีคราม>>>ทะเล
พะเตรียง ซ้อนศีรษะร่างนั้นขึ้นมา>>>ช้อน
ภังคียะ อันหลับไหล>>>ใหล
น้ำตา สีครามหยดลงใบหน้าตนรักผู้หลับไหล
ก่อนร่างชลูดจะชูชันลำตัวให้ตั้งตรง>>>ชะลูด
แล้วเดรฉานเยี่ยงท่านเล่า>>>เดรัจฉาน
ข้าหลงนึกว่าองค์ภังคียะจักดึงเกมส์ให้เนินนานกว่านี้>>>เกม  เนิ่น
เล่นเอาวิศวะกรร่างยักษ์>>>วิศวกร
พลขับยังอบบ่นอุบไม่ได้เมื่อนึกถึง>>>อด

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8893
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80

ออฟไลน์ $VAN$

  • Moderator
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1738
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +307/-6
V
V
V

คุณแฟน ตัวเบลอตามเขาหรอ? พลำเรื่องนี้เป็นของพี่เสือเขา ไม่ใช่ของโฟร์ท ผิดฝาผิดตัวแบบนี้ เดี๋ยวก็ไดนขย้ำหรอก

เออ ใช่ ผิดเรื่องจริงด้วย กั๊กๆๆๆ มึนแล้วตู โทษทีนะพี่เสือ แฮ่ๆ แบบว่าใจมันคิดถึงแต่คัพดีน้องเขาอ่ะ

MonaLis

  • บุคคลทั่วไป
มึนมึน เบลอเบลอ  :really2:
อ่านเรื่องนี้ตอนห้าทุ่มสี่สิบค่ะ เพิ่งจบตอนตีสองยี่สิบ =_______=

เอาตรงๆ คือบางตอนอ่านละเอียด บางตอนไม่ค่อยอยากอ่าน ก็ข้ามมมม ข้ามมม ไป 55555555 5
อ่านทีแรกๆ เราก็นึกว่าตรินทร์กับโฆเป็นตัวเอก  :เฮ้อ:
แต่ที่ไหนได้ = = เป็นภัทรที่เป็นตัวเอก..ซะงั้นงะ ฮ่าาาาา..

ชอบคู่ตรินทร์โฆอะ.. คือขอสารภาพได้ป้ะ?
เรานึกว่าตรินทร์เมะ อ๊าซซซซ  :z3:  :z3:
ก็ยังนึกว่าเมะมาตลอดนะ จนมาแบบ.. เม้นต์อื่นก็ว่าตรินทร์เคะ.. ไอ้เราก็เอ๊ะ.. มันไม่เมะเรอะ?  :z3:

โอเค.. โฆเมะก็ได้ ฮึ่ยยย ย!

ชอบคู่ตรินทร์โฆงะ  :o8:
แต่เป็นคู่ที่บทน้อยซะเหลือเกิน = = (นั่นเป็นเหตุผลที่เราอ่านข้ามนะ เพราะอยากอ่านตรินทร์โฆ 55555 5)

สำหรับเนื้อเรื่อง เอาเป็นว่าอ่านมีงงบ้าง(เพราะอ่านไม่ละเอียดเองบวกมึนด้วย)
มีเข้าใจบ้าง แต่ก็ยังไม่ถือว่าเข้าใจมากจนพอเดาเนื้อเรื่องได้
แต่ก็ยังมีงงอยู่ (เอ๊ะ..ยังไง)

สงสัยในตัวโฆ -3- รู้สึกนางจะเป็นตัวละครที่ไม่มีปูมหลังในอดีตปะคะ?
(มีอะไรอยากถามหลายอย่างนะ แต่กลัวปล่อยไก่ กร๊ากกกกกกก)

ละก็แอบงุนงงกับตรินทร์นิดหน่อย ว่านางเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ (นอกจากตอนต้นๆ เป็นคู่หมั้นของพระแพง)
คือแบบ =3= ไม่รู้งะ อธิบายไม่ถูก 5555555 5

เม้นต์นี้ยาวพอละเนอะ เกรงใจคนอื่นเขา (จริงๆ อยากต่ออีกหน่อย = =)
เป็นกำลังใจให้ค่ะ รออ่านตอนต่อไปน้าาาา

คนแต่ง TT ตกลงตรินทร์เคะจริงๆ เรอะ? (ยัง ยังไม่จบ 5555555555555 5)


Ps. นี่ถึงครึ่งเรื่องยังอะคะ? ฮ่าาาาาา

sunshadow

  • บุคคลทั่วไป



     เม้นต์บนอ่านเร็วมากๆเลยงับ
     เราอ่านรอบ 2 ยัง 2 วันเลยนะนั่น
     ตรินทร์ต้องเคะสิ ไม่งั้นจะเป็นแม่ให้ภินทร์ได้ไง ^ ^




sunshadow

  • บุคคลทั่วไป
V
V
V
เม้นท์บนอ่านแต่ตอน ตรินทร์+โฆ ซันชา  :m20:
 
      ง่า. . . หนูภังคียะออกจะน่ารัก โดนทอดทิ้งอย่างนี้ก็น่าสงสารแย่สิ กระซิกๆ



MonaLis

  • บุคคลทั่วไป
 :o8: ตรินทร์ก็แมนอยู่นะ
 :laugh:  :laugh:  :laugh:

อ่านทุกคู่นะคะ แต่ไม่ค่อยละเอียดมาก เอาว่าพอรู้เรื่อง  :laugh:
วันนั้นรู้สึกเพิ่งจะตามแก้เอฟเสร็จหมาดๆ แบบมึนๆ ฮ่าาา..

รอตอนต่อไปค่ะ  :L2:

ออฟไลน์ Lisnary

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 76
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-1
กระซิกๆ อ่านเพลินเลย
ไม่น่าเร่งอ่านตามให้ทันเลย  :z3:
น่าจะเก็บๆไว้อ่านอีกเรื่อยๆ  แต่ใจเจ้ากรรมไม่ทำตาม มือ ตา สมอง ก็สมยอม(มันหยุดตัวเองไม่ได้) :m29:
แล้วทีนี้จะทำไง นอกจาก ค้างงงงงงงงงงง :a5: กะซิกๆ(อีกรอบ)   
ถึงตอนนี้ก็ทำได้แค่รอคนแต่งเอาตอนต่อไปมาสอยเค้าลงไปแล้วหละ อิอิ

ปล.เค้าชอบอะตรอมกะภินทร์ม๊ากมาก มันบีบหัวใจเหลือเกินคู่อื่นๆก็พอกัน
จนตอนนี้เค้าคิดว่าเค้าเป็นมาโซทางใจรึป่าวหว่า อิอิ :m21:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 12-11-2012 15:08:19 โดย Lisnary »

ออฟไลน์ pharm

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 240
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-1
อ่านแล้ว มึนได้โล่จิงๆ เรื่องนี้ :z3:

ภัทรกับภินนี่ตอนแรกคือคนๆเดียวกันหรอ หรือไม่ใช่ งงอยู่ๆภัทรมาได้ไง

แล้วร่างผู้หญิงที่ตินอยู่ตอนนี้ คือร่างภินหรอ หรือเรางงคนเดียวหว่า

sunshadow

  • บุคคลทั่วไป




     หันซ้ายหันขวา
     คุณคนแต่งเค้าหายไปไหนนะ
     ชะแว้บไปเล่นเกมดีก่า




 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด