หัวข้อ: [เรื่องสั้น]"เธอคือดวงตะวัน" By Chocolate Love ~ ตอนพิเศษวัดหยุด P.29 (01/05/59)

[ormn]

เข้ามารอออออออออออออออออออ

[nanny-2529]

  นกกระดาษ ของวันที่เราได้รู้จักกัน น่าร๊ากกกอ่ะ 

[krenr]

อร๊ายยย เค้าอยากได้ผู้ชายคนนี้จังงงงง

คนอาไร้ โรเเมนติคซะ เค้าอยากได้อ่า อยากได้ๆ 

น้องเหมียววว แบบว่า น่ารักอ้ะ !! (อุ้มใส่เอว กระเตงกับบ้านเลยได้แมะ 555 >> ภัทรตามมาฆ่า เฮือก!!)

ติดตามจ้า เรื่องนี้ฟินนนน

[CarToonMiZa]

ความหวานเคล้าน้ำตา

[boylove_yj]

บทที่ 12


Lucky





เสียงรถยนต์คันหรูที่แล่นเข้ามาจอดบริเวณมุกหน้าบ้านบ่งบอกว่าประมุขของบ้านได้เดินทางกลับมาจากบริษัทแล้ว คุณปรางค์เดินออกมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม คุณพลที่ลงมาจากรถถอดเสื้อสูทให้ผู้เป็นภรรยาแล้วโอบเอวบางเดินเข้าบ้าน โดยมีคนขับรถเดินถือกระเป๋าเอกสารตามมา เด็กรับใช้กุลีกุจอนำน้ำใบเตยและของว่างออกมาให้ประมุขของบ้านอย่างรู้หน้าที่ คุณปรางค์ประคองแก้วใสทรงสูงที่บรรจุน้ำใบเตยส่งถึงมือของสามี พร้อมทั้งคอยลอบมองสีหน้าที่อีกฝ่ายแสดงออกมาอย่างใส่ใจ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายพยักหน้าพร้อมทั้งเอ่ยปากชมถึงรสชาติที่หอมหวานกำลังลงตัว




“หอมหวานกำลังดี คุณทำเองใช่ไหม”  คุณพลวางแก้วน้ำสมุนไพรลงบนโต๊ะเบื้องหน้าแล้วหันมากระชับเอวของผู้เป็นภรรยาเข้าหาตนเอง พร้อมทั้งเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล




“ค่ะ เผื่อจะช่วยให้คุณหายเหนื่อย”   




“ขอบคุณมาก”  ผู้สูงวัยมองหน้าภรรยาด้วยแววตาที่รักใคร่อย่างไม่ปิดบัง นึกย้อนไปครั้งวันวาน เหตุการณ์และภาพทรงจำที่ไหลย้อนเข้ามาเป็นฉากๆ กว่าที่จะได้ครองรักกันอย่างนี้ ทั้งตนและภรรยาได้ผ่านเรื่องราวต่างๆนานามาด้วยกัน บททดสอบที่ยากเย็นแสนเข็ญเพียงใดก็จับมือโอบประคองพากันก้าวผ่านมาได้ และครองรักกันจนถึงทุกวันนี้ โดยมีเด็กชาย ภัทร เกียรติบูรพาเป็นสักขีพยานแห่งความรัก ภัทรเติบโตมาท่ามกลางความรักและเอาใจใส่จากพ่อและแม่อย่างเต็มเปี่ยม ตนและภรรยาต่างช่วยกันเลี้ยงไม่เคยแม้แต่จะคิดจ้างพี่เลี้ยง




“ภัทรกลับบ้านแล้วเหรอ ผิดปกตินะวันนี้”  ประมุขของบ้านเอ่ยเสียงฉงน เพราะในยากปกติบุตรชายของตนมักจะกลับมาในเวลาที่เลยมื้อเย็นของบ้านไปแล้ว หรือบางทีก็กลับมาใกล้เวลาที่ตนและภรรยาจะเข้านอน




“ค่ะ พาเพื่อนมาด้วยนะคะวันนี้”  คุณปรางค์เอ่ยยิ้มๆ




“เจ้าเอ็มมาเหรอ”  ผู้สูงวัยเอ่ยถึงเพื่อนสนิทเพียงหนึ่งเดียวของภัทร ที่เติบโตมาด้วยกัน และไปมาหาสู่กันอยู่บ่อยๆ



“เปล่าค่ะ ไม่ใช่เจ้าเอ็ม”




“ไอ้หล่อเล็กมีเพื่อนคนอื่นด้วยเหรอ”   คุณพลเอ่ยถามภรรยา เพราะถ้าเอ่ยถึงเพื่อนสนิทของบุตรชายก็คงจะมีเพียงเอ็มเท่านั้น เพราะรู้ดีว่าภัทรนั้นสนิทกับคนยาก จึงไม่แปลกที่จะมีเพื่อนสนิทเพียงคนเดียว




“เดี๋ยวก็ลงมากันค่ะ”




“ทำไมดูลึกลับจัง แม่ลูกคู่นี่ยังไงๆอยู่นะ”




“ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ”  สิ้นเสียงของภรรยา เสียงบุตรชายก็แทรกเข้ามาทันที ประมุขของบ้านเอ่ยหน้ามองไปตามต้นเสียง แต่แทนที่จะเห็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียว กลับมาใครอีกคนเดินตามหลังภัทรมาอย่างติดๆ ผู้สูงวัยมองหน้าของอีกฝ่ายไม่ชัดเจนนัก คงเป็นเพราะร่างเล็กๆที่ยืนอยู่เบื้องหลังของบุตรชายนั้นพยายามก้มจนแทบชิดอก




“สวัสดีครับพ่อ นี่เพื่อนสนิทผม ชื่อ ดวงตะวัน”  เจ้าของชื่อสะดุ้งเล็กน้อย




“เพื่อนแกเป็นอะไรหรือเปล่า ก้มหน้าจนคอจะหักอยู่แล้ว”  ผู้สูงวัยเอ่ยเสียงเรียบนิ่ง จนคุณปรางค์ต้องแอบหยิกแขนเอาไว้อย่างปรามๆ ในหวาดนิ่งขรึมของอีกฝ่าย




“ตะวัน แนะนำตัวหน่อยซิ”  ภัทรเหลียวหน้ามาบอกคนที่ซุกอยู่ที่แผ่นหลังของตน ใจอยากจะโอบเข้ามาไว้ในอ้อมกอดแต่ก็กลัวคนตัวเล็กจะอายมากกว่าเดิม




“เอ่อ...สวัสดีครับ ผมชื่อดวงตะวันครับ”  มือบางจิกเกร็งอย่างอดไม่อยู่ แม้สมองจะสั่งการไม่ให้เกร็งแต่กลไกของร่างกายก็เป็นไปเอง บรรยากาศให้ห้องโถงนั่งเล่นของบ้านเกียรติบูรพาก็ใช่ว่าจะร้อนอบอ้าว ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศที่กระทบผิวกายอยู่นั้นไม่ได้ทำให้เม็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นมาบริเวณไรผมบนหน้าผากหายไป ความตื่นเต้นมากกว่าตอนที่พบหน้ามารดาของภัทรเป็นร้อยๆเท่า จนกลัวว่าหัวใจสูบฉีดเลือดมากเกินไปจะหลุดออกมาเต้นอยู่ด้านนอก




“กลัวรึ?” 




“เปล่าครับ คือ.......”  ยังไม่ทันที่จะเอ่ยจบประโยค ก็รู้สึกถึงฝ่ามือร้อนของคนที่ยืนอยู่เบื้องหน้ากำลังกอบกุมฝ่ามือเย็นเฉียบของตน ภัทรส่งยิ้มมาให้อย่างอ่อนโยน เพียงแค่นั้นความรู้สึกประหม่าก็หายทิ้งภายในพริบตา




“นั่งก่อนซิ”   ภัทรจูงมือดวงตะวันให้นั่งเยื้องจากบิดาและมารดาเล็กน้อย




“ขอบคุณครับ”




“เดี๋ยวจะให้แนะนำตัวอีกรอบ คราวนี้ขอบ้านเลขที่ด้วยนะ เผื่อใครแถวนี้จะอยากได้”   คนที่ถูกพาดพิงทำเพียงยิ้มมุมปากเท่านั้น ถ้าหากอยู่ด้วยกันสองคน คงอดไม่ได้ที่จะทุบอีกฝ่ายไปทีสองทีแก้อาการหมั่นไส้




“ชื่อดวงตะวันครับ ชื่อเล่น ก็เกือบคล้ายๆชื่อจริง แล้วแต่คนเรียก ตอนนี้เรียนอยู่คณะวิทย์ฯครับ.............”  ประมุขของบ้านอดพอใจน้ำเสียงมั่นอกมั่นใจของอีกฝ่ายอยู่ไม่น้อย ทั้งที่ท่าทางเมื่อก่อนหน้าที่นั้นแสดงออกมาว่าเกร็งและกลัวขนาดไหน แต่เพียงไม่กี่สิบวิก็สามารถปรับตัวสร้างความมั่นใจให้กับตนเองได้ แต่ดวงตากลมโตสีน้ำตาลเข้มจนเกือบดำของอีกฝ่ายที่ฉายแววเด็ดเดี่ยวและแน่วแน่ต่างหากล่ะที่ทำให้ตนรู้สึกพึงใจอีกฝ่ายขึ้นมาอย่างหาสาเหตุไม่ได้




บทสนทนาผูกขาดที่ดวงตะวันและคุณพล โดยมีคุณปรางค์และภัทรคอยแทรกนิดๆหน่อยๆ จนเวลาล่วงเลยใกล้ถึงอาหารค่ำ ทั้งหมดก็ย้ายออกมาจากโถงห้องนั่งเล่นมาต่อที่โต๊ะรับประทานอาหารสำหรับครอบครัวที่มีเพียงห้าที่นั่งเท่านั้น ประมุขของบ้านนั่งหัวโต๊ะเยื้องมาทางขวามือคือผู้เป็นภรรยา และซ้ายมือคือบุตรชาย และแขกของบ้านนั่งถัดมาจากบุตรชาย เมื่อผู้สูงวัยเอ่ยให้สัญญาณ ทุกคนจึงลงมือทานอย่างพร้อมเพรียง คุณพลลอบมองปฏิกิริยาของลูกชายหัวแก้วหัวแหวนอย่างสนใจ เพราะไม่เคยเห็นเจ้าชายน้ำแข็งนั้นปรนนิบัติใครอย่างนี้มาก่อน จนต้องแอบสบตากับภรรยาอย่างรู้ความนัยอยู่หลายครั้ง




“ภัทร ผักกาดไม่มีก้างนะ ตักขึ้นมาทานบ้างก็ได้” ดวงตะวันเอ่ยเสียงเบา แต่นั่นก็ไม่รอดพ้นสายตาของผู้สูงวัยสองคู่ที่คอยลอบมองมา




“มันขม”  ชายหนุ่มเอ่ยตอบเสียงเบาจนฟังแทบไม่รู้เรื่อง




“ภัทร”  ดวงตะวันเอ่ยเรียกอีกครั้ง แต่คราวนี้หนักแน่นกว่าเดิม ทำเอาเจ้าของชื่อต้องถอนลมหายใจออกมาอย่างปลงๆ แล้วยอมตักผักกาดขึ้นมาจากถ้วยแกงจืดมาวางไว้ในจานของตัวเอง และไม่ลืมที่จะตักหมูก้อนที่ปั้นพอดีคำไปไส่ในจานของดวงตะวัน  ร่างบางเอ่ยขอบคุณแล้วคอยมองว่าเจ้าชายน้ำแข็งจะกินผักหรือเปล่า




“แค่ 3 คำ โอเคไหม”




“วันนี้ 3 คำก็ได้ เห็นว่าอยู่ที่บ้านหรอกนะ”  เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายพยักหน้ารับ ภัทรก็ก้มหน้าตักสิ่งที่ตนเองเกลียดที่สุดเข้าปากอย่างช้าๆ โดยมีสายตาสามคู่มองมาอย่างลุ้นๆ




“แค่กินผัก ทำเหมือนกินยาขม”




“ก็มันขมจริงๆ” 




“แต่มันมีประโยชน์นะ นี่จบโรงเรียนไหนมาเนี่ย เขาไม่บอกให้กินผักเหรอ”




“บอก แต่ไม่ทำ”




“ดื้อมาตั้งแต่เด็กนี่เอง”




“แล้วชอบไหมล่ะ  เมื่อเจอประโยคคำถามลอยลมออกมา ทำเอามือบางหยิกลงบนหน้าขาของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว พร้อมทั้งลงน้ำหนักให้เจ้าของท่อนขาแข็งแรงต้องสูดปากออกมาเพราะความเจ็บๆคันๆ



“เก่งนะ ตัวเล็กนิดเดียวแต่ทำให้ลูกชายลุงกินผักได้”   ประมุขของบ้านเอ่ยชมอย่างอดไม่ได้ เพราะตั้งแต่เด็กจนโต ภัทรไม่เคยแม้แต่คิดจะทานผัก จนภรรยาของตนต้องคอยซื้อวิตามินซีมาให้ทานเสริมอยู่บ่อยๆ ต่อให้ตนและภรรยาบังคับให้ทานซักเท่าไร เจ้าตัวก็ปฏิเสธมาโดยตลอด




“ระวังลูกชายคุณลุงเป็นโรคหัวโตก้นปล่องนะครับ”



“มีโรคนี้ด้วยเหรอจ้ะ”  คุณปรางค์ถามอย่างสนใจ




“มีครับ ทางการแพทย์บอกไว้ว่าใครไม่กินผักมักจะเป็นครับ ต่อไปภัทรก็จะเป็นอย่างนั้นครับ”  สิ้นประโยคของดวงตะวัน ผู้สูงวัยทั้งสองก็หลุดหัวเราะออกมาทันที คุณปรางค์เอ่ยถามอาการอย่างสนใจโดยมีดวงตะวันคอยตอบออกไปด้วยน้ำเสียงใจแจ๋ว เรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากภัทรได้เป็นนักหนา




ตลอดมื้ออาหารมีเสียงหัวเราะแทรกขึ้นมาอยู่เป็นระยะๆ ต้นเหตุมาจากแขกของบ้านที่คอยหาเรื่องเล่าแปลกๆแต่มีสาระมาให้ครอบครัวเกียรติบูรพาฟังโดยมิขาด และดูเหมือนว่าความสดใจและเป็นกันเองของดวงตะวันจะเผื่อแพร่ไปยังเด็กรับใช้คนอื่นๆที่คอยยืนบริการอยู่ใกล้ๆโต๊ะอาหาร เมื่อของคาวผ่านไป คุณปรางค์ให้ยกของหวานออกมาเสิร์ฟทันที ดูเหมือนว่าวันนี้ประมุขของบ้านจะเจริญอาหารเป็นพิเศษ เพราะปกติคุณพลนั้นจะไม่รับของหวานเลยเพราะกลัวเสียสุขภาพ แต่วันนี้กลับยอมตักสละลอยแก้วเข้าปากเป็นระยะๆ  เมื่อมื้อค่ำสิ้นสุดลง ทั้งหมดก็ย้ายออกมานั่งย่อย ดูทีวีที่โถงห้องนั่งเล่นอีกครั้ง ภัทรมองดวงตะวันที่เข้ามานั่งใกล้มารดาของตนมากกว่าเดิม และดูเหมือนว่าทั้งสองคงกำลังคุยเรื่องอบขนมอยู่แน่ๆ เพราะหนังสือที่กองอยู่บนโต๊ะกระจกเบื้องหน้าก็การันตีได้แล้ว




“วันหลังตะวันมาอบขนมที่บ้านป้าดีไหม อุปกรณ์ครบเลยนะ ไม่ต้องเทียวไปเทียวมาระหว่างหอกับบ้านคุณป้า”  คุณปรางค์เอ่ยเสียงนุ่ม เพราะหลังจากที่นั่งคุยกันมาซักพักก็ทำให้ทราบว่าดวงตะวันนั้นไปอบขนมที่ร้านของป้า ที่เปิดเป็นร้านเบเกอรี่ชื่อดังกลางกรุง




“มันจะรบกวนคุณป้าหรือเปล่าครับ”




“ไม่เลยจ้ะ ดีซะอีก ป้าจะได้มีเพื่อนคุยไง อยู่กับลูกชายที่นับวันใกล้จะเป็นใบ้เข้าไปทุกที” สิ้นประโยคของผู้สูงวัย ดวงตะวันก็หลุดหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้




“ถ้าอย่างนั้นโอกาสหน้านะครับ เดี๋ยวครั้งหน้าตะวันจะทำครัวซองสูตรของตะวันให้คุณป้าทาน”




“ได้จ้ะ จะมาวันไหนก็ให้ลูกชายป้าไปรับนะ”




“ครับ เราอบอันนี้ด้วยไหมครับ น่ารักจัง”  แล้วทั้งสองก็สร้างโลกส่วนตัวขึ้นอีกครั้ง ภัทรและบิดาแอบสบตากันอย่างรู้ความหมาย




“เข้าใจเลือกนะ”   คุณพลเอ่ยยิ้มๆ พลางลอบบุตรคนที่นั่งคุยกับภรรยาของตน




“ก็ผมลูกพ่อ” 




“เป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ หึ”   




“อีกเดี๋ยวก็เป็นอย่างอื่น” 




“ชักช้า ระวังสุนัขคณะวิทย์ฯ คาบไปแดกนะ”




“นั่นเป็นคำอวยพรเหรอพ่อ”




“ถ้าแกคิดว่าใช่ มันก็ใช่”   




“ไม่มีวันนั้นหรอกครับ”   ภัทรเอ่ยเสียงเรียบ พร้อมทั้งสบตากับผู้เป็นบิดาอย่างหมาดหมาย ปณิธานไว้ในใจว่าต่อให้อุปสรรคมาน้อยเพียงใดก็จะเอาชนะและฝ่าฝันไปให้ได้




“มาเล่นกับป้าบ่อยๆนะตะวัน”   ผู้สูงวัยเอ่ยเสียงนุ่มพร้อมทั้งกุมมือบางของคนร่างเล็กเอาไว้




“ครับ คุณป้ากับคุณลุงรักษาสุขภาพด้วยนะครับ”   ดวงตะวันเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ห่วงใย ระยะเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงก็ทำให้ตนนั้นผูกพันกับผู้สูงวัยอยู่ไม่น้อย ความอบอุ่นที่มารดาของภัทรเผื่อแผ่มาถึงตนนั้นช่างเหมือนมารดาแท้ๆของตนที่อยู่บ้านยิ่งนัก อีกทั้งน้ำเสียงอ่อนโยน และความเอื้ออารีที่ตนได้รับยิ่งทำให้ประทับใจยิ่งขึ้นไปอีก




“จ้ะ”




“เดี๋ยวผมจะพามาบ่อยๆ แม่ไม่ต้องห่วง”  สิ้นเสียงของภัทร ร่างสูงก็ได้รับค้อนงามๆของดวงตะวันไปทันที  ภัทรถือถุงขนมของฝากที่ดวงตะวันได้รับจากมารดาเดินนำหน้าไปที่รถ โดยมีคนร่างเล็กเดินตามาติดๆ เมื่อทั้งคู่ขึ้นไปนั่ง ภัทรก็ค่อยๆ ขับออกมาจากบ้านเกียรติบูรพาอย่างช้าๆ ดวงตะวันรวบถุงขนมมาไว้บนตักแล้วค่อยๆสำรวจทีละกล่องอย่างสนใจ หนึ่งในนั้นมาการอง ขนมลือชื่อจากฝรั่งเศส เพียงแค่เห็นบรรจุภัณฑ์ที่ประด้วยลวดลายและสีสันสวยงามก็เรียกความสนใจจากดวงตะวันได้มากยิ่งขึ้น




“ว้าวๆ มีมาการองด้วยอ่ะภัทร”   คนร่างเล็กเอ่ยเสียงตื่นเต้นพร้อมทั้งหยิบกล่องขึ้นมาพิจารณา




“พ่อไปโรงแรมที่ฝรั่งเศสก็เลยซื้อมาฝาก ตะวันชอบเหรอที่บ้านมีเยอะเลยนะ”




“มันน่ารักดี แต่แพงไปหน่อย”




“เดี๋ยววันหลังเอามาให้”




“ไม่ต้องๆ แค่นี้ก็พอแล้ว ในถุงก็มีหลายกล่องนะ”




“ถ้าแม่รู้ว่าตะวันชอบคงดีใจ”




“คุณป้าน่ารัก”




“แล้วลูกล่ะ”




“ลูกเหรอ ก็ธรรมดานะ เฉยๆ ฮ่าๆ”   พูดเสร็จก็หัวเราะเสียงดัง ทำเอาคนขับเกือบอดใจไม่ไหวคว้าคนร่างเล็กเข้ามาหอมสักฟอดสองฟอด




“อยากพิสูจน์ไหม จะได้รู้ว่าไม่ธรรมดา”   




“ไม่ต้องเลยๆ ขับรถไปน่ะดีแล้ว ตะวันจะดูขนมต่อ ภัทรชอบชวนออกนอกเรื่อง” 




ตลอดเส้นทางจากบ้านเกียรติบูรพาถึงหอพักนักศึกษาของดวงตะวันนั้นช่างเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่แสนสดใสของคนร่างเล็กที่ปล่อยออกมาทะลายหัวใจของภัทรอยู่เป็นระยะๆ เสียงหัวเราะที่ก้องกังวานจนอยากเก็บไว้ฟังคนเดียว นึกหวงแหนคนดวงตะวันขึ้นอย่างไม่อดไม่ได้




“พรุ่งนี้ตะวันเลิกเรียนกี่โมง”




“บ่ายสี่โมง”




“เลิกเรียนแล้วอย่าไปดื้อไปซนที่ไหนนะ”




“คนชอบว่า....พรุ่งนี้ตะวันจะนั่งเล่นอยู่ทีมหาลัยถึงสี่ทุ่มเลย”




“ไม่มีงานก็กลับหอเลยนะตะวัน”




“ก็จะนั่งเล่น”




“ก็คอยดูว่าถ้าไปนั่งเล่นถึงสี่ทุ่มแล้วจะเจออะไร”





.
.
.
.
.





๐ สวัสดีปีใหม่ (ย้อนหลัง)


๐ ก็ขอให้นักอ่านทั้งหลายมีชีวิตการงาน การเรียน การเงิน ความรักที่ดีขึ้นๆไปอีก สมหวังในสิ่งที่ปรารถนาทุกประการ สุขภาพร่างกายแข็งแรง ไม่เจ็บไม่ป่วย รวยๆ เฮงๆ อยู่คู่กับนิยายและเรื่องสั้นของนักเขียนต่อไป สาธุ๊!!


๐ ทยอยอัพนะจ้ะคนอ่านจ๋า อ่านแล้ว+ อ่านแล้วเม้น(จุ๊บๆ) กดเป็ดด้วยก็ดี อิอิ


๐ อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยรักษาสุขภาพกันถ้วนหน้านะคะ



รักและขอบคุณ


By Chocolate Love ~

[harumi]

 

[shockoBB]

คู่นี้น่ารักตลอดดด

[เฉาก๊วย]

อ่านเรื่องนี้แล้วสบายใจที่สุด  อมยิ้มตลอดเรื่องเลยเชียว   

[tuckky]

ยังน่ารักสดใสไม่เปลี่ยนจริงๆ 
สวัสดีปีใหม่เช่นกันค่ะ

[GETIIZ]

คุณพ่อคุณแม่ของภัทรน่ารักมากกกกกกกก
ดีใจกับตะวันด้วย ที่เข้ากับที่บ้านของภัทรได้
แต่แอบอยากรู้ ถ้าตะวันดื้อนั่งอยู่ที่มหาลัยถึง 4 ทุ่ม จะโดนอะไร จาก ภัทร เกียรติบูรพา บ้างงงงงงงง 

[nanny-2529]

  ชอบมั่กมาก ทั้งดวงตะวันและก็ภัทร น่าร๊ากกกทั้งคู่เลยอ่า

[nutty2554]

เลยต้องมาลุ้นให้ตะวันนั่งจนถึงสี่ทุ่มค่ะ   

[YouandMe]

มีแววว่าภัทรจะเสียตำแหน่งลูกรักให้กับตะวันแน่นอน 

รักแท้แพ้ขนมก็คราวนี้แหล่ะ 

[AnimajuS]

น่ารักเหมือนเดิม อ่านแล้วมีความสุข

[nunnuns]

อยากบอกตรงๆเลยนะคะนักเขียนว่า ... ไม่อยากให้เป็นเรื่องสั้นเลยอะTAT

อยากให้เป็นเรื่องน่ารักแบบนี้ยาวๆ โนดราม่า เป็นอะไรที่เราโปรดปรานมากที่สุด

ชอบเรื่องนี้มาก นับวันอัพเดทเลยด้วยซ้ำ จริงๆนะนี่ 55555

ตะวันน่ารักอะ ภัทรก็อ่อนโยนกับตะวันคนเดียว อบอุ่นสุดๆไปเลย

เป็นกำลังใจให้นะคะ บวกเป็ด~

 

[nemesis]

ยังไม่หายคิดถึงดวงตะวันเลยยยยยยยยยยยยย สู้ๆนะคับ สวัสดีปีใหม่จ้า

[wikawee]

น่ารักสุดๆเลยครับ  อ่านไปยิ้มไป มีความสุขดีนะครับ

[nirun4]

 

[KhunToOk]

   น่ารักสุดๆไปเลย อ่านไปยิ้มไปเน้อ ชอบเนื้อเรื่องแบบนี้มากอ่ะ น่ารัก สดใส สบายใจเราด้วย (ไม่ชอบมาม่า) อิอิ


ขอบคุณที่มาอัพให้อ่านต่อค่ะ จะรอตอนต่อไปนะคะ   

[fay 13]

 

[countryside_69]

น่ารักดีครับ
 
อ่านไปยิ้มไป
 
และคิดว่าคงไม่แตกต่างจากคนอื่น ๆ เท่าไหร่นัก

 

[MiSS-U]

หวานและสบายใจ  อมยิ้มได้ทั้งตอนเลย

ตะวันพิชิตใจว่าที่พ่อแม่สามีได้แล้วนะจ๊ะ

คนน่ารักผู้ใหญ่ย่อมเห็นและถูกใจ

 

บวกเป็ด

[patchylove]

  น่ารักตลอดดดดดดด ชอบมากกกกกกก อ

[yeyong]

ดวงตะวันน่ารัก ผ่านด่านครอบครัวภัทรฉลุย

[boylove_yj]

การบ้านเยอะไปหน่อย  โทษทีนะค  จะรีบกลับมาต่อค่ะ:)

[route rover]

อ่านก่อนนอนจะฝันดีมาก

[Horizon]

Happy New Year 2013
+1

[MoMoRin]

จบด่วนเยี่ยงนี้เลยหราาาา กะลังหวานแหววเลยย

(ว่าที่)พ่อแม่สามีก็ยอมรับแล้ว
คราวนี้เหลือแค่คุณชายต้องเร่งจีบตะวันที่น่ารัก
มาให้พ่อแม่ตัวเองได้ชื่นชมลูกสะใภ้จริงๆซะที

[catwander]

น่ารัก หวานซึ้งกันมากเลย

[พลอยสวย]

    มาทวงเรื่องสะใภ้เถื่อน เอิ๊กๆ