[เรื่องสั้น]"เธอคือดวงตะวัน" By Chocolate Love ~ ตอนพิเศษวัดหยุด P.29 (01/05/59)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องสั้น]"เธอคือดวงตะวัน" By Chocolate Love ~ ตอนพิเศษวัดหยุด P.29 (01/05/59)  (อ่าน 366534 ครั้ง)

ออฟไลน์ feili

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 209
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +68/-3
โครตหวาน..น่ารักกกกเป็นที่ซู้ดดดดด

alekung103

  • บุคคลทั่วไป
น่ารักจริงๆ เลยตะวัน

เข้ากับครอบครัวภัทรได้ดีด้วยอ่าาาา

ออฟไลน์ EverGreen™

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1684
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +192/-1

ออฟไลน์ CarToonMiZa

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +820/-41
เป็นครอบครัวที่สุขสันต์จริงๆๆ :L1:

ออฟไลน์ sam3sam

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2562
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +247/-4
ตะวันน่ารัก ใครๆก็หลงรักตะวัน :กอด1:
กด+1 และกดเป็ดเหลืองจ้า
สวัสดีปีใหม่นะจ๊ะ :bye2:

ออฟไลน์ takara

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4145
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +379/-13
น่ารักสดใสจริงจริงอะ

ออฟไลน์ greensnake

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3440
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +920/-14
ความสัมพันธ์ระหว่างแม่สามีกับว่าที่ลูกสะใภ้เป็นไปอย่างสวยงาม
คุณพ่อดูท่าแล้วก็ถูกใจอยู่ไม่น้อย ที่สำคัญเข้ากับภรรยาได้ก็วิเศษแล้ว
ตอนนี้ก็น่ารักอย่างต่อเนื่อง จะไม่ให้รักให้หลงได้ยังไงกันล่ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:

ออฟไลน์ koikoi

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +311/-13
คุณพ่อคุณแม่ภัทรน่ารักจัง

ออฟไลน์ warnana001

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 209
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
เรื่องนี้น่ารักตลอดๆ หวานจนน้ำตาลขึ้นแล้ว!!! :-[
พ่อแม่ของภัทรท่าทางจะเข้าใจลูกตัวเองมากกก
ไม่ต่อต้านแถมยังสนับสนุน ตะวันนี่โชคดีเนอะ o13

ออฟไลน์ Panehove

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +103/-0
555 อยากรู้จังว่าถ้านั่งเล่นถึงสี่ทุ่มจริงๆ ตะวันจะเจออะไร  อิอิ ขอให้คนแต่งสุขภาพแข็งแรง ร่ำรวยๆ โชคดีตลอดปี ตลอดไปนะคะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ murasakisama

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1489
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +236/-4
หวานกันได้ตลอดเข้ามาหาความหวานจากเรื่ิงนี้ไม่เคยผิดหวังเลยค่ะ o13

ออฟไลน์ lalitalx

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-3
ผู้ชายแบบภัทรหาได้ที่ไหนนนนนน ! จะรีบวิ่งไปตก เอ้ย ไปจับมาถ่ายรูปเยี่ยงเจอนกพันธุ์หายากที่มีแค่ 2 ตัวในโลก 55555555
น่ารักสมกันจริงๆ ชายภัทรกับน้องเหมียวตะวัน  :t3: น่ารักมากๆ อ่านแล้วยิ้มไปตลอดเลยยย เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ  :กอด1:

ออฟไลน์ nunnuns

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1972
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-3
กลับมาอ่านอีกรอบ สนุกงะ

Champsung

  • บุคคลทั่วไป
น่ารักมากๆเลยค่ะ ภัทรอบอุ่นมากกกก. อ่านไปยิ้มไป
มาต่อไวๆนะคะ  :กอด1:

ออฟไลน์ G-NaF

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 820
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-1
อ่านแล้วดิ้นครับ เขิน  :laugh:

ออฟไลน์ uaeb

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 759
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1
หวานนนนนนนนน >///<

ออฟไลน์ qq_oo

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1748
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +143/-4
ตะวันน่ารักที่สุดๆๆๆ

ออฟไลน์ Whitel3eal2

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 37
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
ย้อนกลับไปอ่านตั้งแต่แรกอีกที ก้อยังยิ้มหวานได้อีก >___<

เมื่อไหร่ดวงตะวันจะมาอีกน้าาาาา รออยู่นะจ้ะ ^^

ออฟไลน์ saiiisai

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 56
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
รอชิมครัวซองของตะวันอยู่คร้าบ

ออฟไลน์ Pakbung Mazo

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 505
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +96/-3
อ่านแล้วยิ้มมมมมมม

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ ormn

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3925
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +324/-8
    • http:///uc.exteenblog.com/riko-tomo/images/23213506_1208714389_3598161_Okane_ga_Nai_v01_ch01_pg002__Cover.jpg
:กอด1: :กอด1: :กอด1:ชอบครอบครัวภัทรจังอะอบอุ่น :กอด1: :กอด1: :กอด1:


ตะวันยังน่ารักตลอดเลยอะจะรอออออออออออออออออจ้า :bye2: :bye2: :bye2:

ออฟไลน์ iforgive

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-80

ออฟไลน์ smirnoi

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 171
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-4
อยากเห็นภัทรรุกหนักๆ

ออฟไลน์ nongrak

  • ยังไงก็รักคาเมะจังที่สุด
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +912/-14
ดีใจที่พ่อและแม่ของภัทรชอบตะวัน
รีบๆ เป็นแฟนกันโดยไวนะ

ออฟไลน์ ketekitty

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 778
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-0
บรรยากาศหวานๆ อบอวล ไปด้วยความรักอะ

ออฟไลน์ CarToonMiZa

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +820/-41
คิดถึงงงงงงงงงงงง

ออฟไลน์ boylove_yj

  • ล้มแล้วยืน คือคนที่แกร่ง!!
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1511
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1203/-48
    • http://www.facebook.com/pages/Chocolate-Love-Fan-Club/255241697823084
บทที่ 13


คู่กัน





“คนนี้เหรอแก ที่เขาลือว่าเป็นแฟนภัทร”   



“ทำไมโลกถึงได้เปลี่ยนไปขนาดนี้นะ ไหนว่าภัทรคบกับยัยเมย์ไง”



“ฉันก็คิดว่าน่าจะเป็นอย่างนั้นเหมือนกัน  เห็นเขาพูดกันว่าภัทรแค่เล่นๆกันเด็กคณะวิทย์ฯเฉยๆ ก็อย่างว่าแหละแก ใครๆก็ชอบผู้หญิงทั้งนั้นผู้ชายหน้าตาจืดอย่างนั้นจะไปสู้อะไร” 




 ผู้ชายหน้าตาจืดๆ มองตัวเองในกระจกแล้วค่อยๆพริกหน้าซ้ายขวาไปมามาอยู่อย่างนั้น สิ่งที่สองคนนั้นพูดมันถูกทุกอย่างผู้ชายไม่มีทางสู้ผู้หญิงได้ ต่อให้รักกันมาซักเพียงไหนสังคมก็ไม่มีวันยอมรับ ก็ในเมื่อผู้ชายมันมีลูกไม่ได้ จะเอาอะไรไปสืบสกุล แล้วจะคบกันไปเพื่ออะไรล่ะ



 คบกันไปเพื่ออะไร.........

“ตะวัน แกไปทำอะไรมาหน้าซีดๆ”



“เปล่าๆ สงสัยตอนเดินไปซื้อน้ำเมื่อกี้โดดแดดมั้ง”  ดวงตะวันเอ่ยขอไปที มือบางคว้าหนังสือเล่มหน้าและกองชีทที่วางอยู่บนโต๊ะม้าหินอ่อนใส่กระเป๋า ท่ามกลางสายตาสงสัยของเพื่อนสนิททั้งสอง



“แล้วนั่นแกจะไปไหน ไม่เรียนวิชาตอนบ่ายหรือยังไง”  อุ๋ม เอ่ยถาม ส่วนพุฒก็ลุกขึ้นยืนขนาบเพื่อนเอาไว้ทันที เพราะตั้งแต่กลับมาจากซื้อน้ำท่าทีของดวงตะวันก็เปลี่ยนไป เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ เมื่อกี้ไปด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มสดใส แต่พอกลับมากลับซีดเผือดไร้สีเลือดฝาดเสียอย่างนั้น



“ปวดหัวนิดหน่อยน่ะ อุ๋มกับพุฒขึ้นเรียนเลยนะ เราขอตัว” ยังไม่ทันที่เพื่อนที่เอ่ยทัดทานได้ทัน ดวงตะวันก็หมุนปลายเท้าออกมาจากตึกคณะทันที ท่อนขาเรียวก้าวเดินอย่างรวดเร็ว อยากออกไปให้พ้นจากสายตาของใครหลายๆที่พากันจ้องมองมาตนที่ด้วยความเกลียดชัง ริษยา เคยคิดว่ามีแค่ความรักก็เพียงพอแล้ว แต่เมื่อลองมองดูอีกที ถ้าจะให้มีเพียงความรักอย่างเดียวมันก็คงเป็นไปไม่ได้ ความรัก กับ ความถูกต้อง....



“เรานี่มันงี่เง่าชะมัด”  เอ่ยกับตัวเอง แล้วก้าวเท้าขึ้นรถโดยสารที่ผ่านมา โดยที่ไม่รู้ว่าจุดหมายปลายทางของตัวเองนั้นคือที่ใด แรงสั่นในกระเป๋ากางเกงจนต้องล้วงออกมาดู แต่ชื่อที่ปรากฏขึ้นมานั้นมันไม่ได้ทำดวงตะวันดีใจขึ้นมาเลย นิ้วเรียวกดปฏิเสธสายนั้นไปแล้วกดปิดเครื่องอย่างรวดเร็ว



“เฮ้อ......”


 ถอนลมหายใจออกมาอย่างกลัดกลุ้ม แล้วเหม่อมองออกไปยังวิวทิวทัศน์ที่รถโดยสารเคลื่อนผ่าน จนมาจอดอยู่บริเวณสวนสาธารณะชื่อดัง ดวงตะวันก็ก้าวเท้าลงอย่างรวดเร็ว เมื่อจ่ายค่าโดยสารเรียบร้อย ร่างบางก็เดินเข้ามาอย่างเชื่องช้า มองดูนักเรียน นักศึกษาที่นั่งเล่นอยู่ใต้ร่มเงาของไม้ใหญ่ บึงน้ำที่อยู่เบื้องหน้าทำเอาจิตใจอันว้าวุ่นของดวงตะวันค่อยๆ สงบลงมาอีกครั้ง  ออกเดินไปเรื่อยๆ ตามทางเดินที่ทอดยาวไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด มองดอกไม้ต้นไม้ที่ชูช่อรับแสงแข่งกัน จนเมื่อมาหยุดอยู่บริเวณที่มานั่งบ่อยที่สุด ยามใดที่ใจเหนื่อยล้า เก้าอี้ที่พิงอยู่ติดโคนต้นไม้ตัวนี้จะรับความทุกข์อันแสนสาหัสของดวงตะวันไว้เสมอๆ



“แล้วภัทรจะโกรธไหมนะที่ไปกดทิ้งอย่างนั้น” 



นึกไปถึงใครอีกคนที่ป่านนี้คงกำลังนั่งเรียนอยู่ ย้อนไปยังเหตุการณ์ครั้งแรกที่พบเจอกัน ความเป็นสุภาพบุรุษของอีกฝ่ายตราตรึงใจไม่เคยจางหาย ไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้มารู้จักกับคนดังของมหาลัย และไม่คิดว่าภัทรจะสนใจคนซื่อๆ เซ่อๆอย่างดวงตะวันคนนี้ ใครหลายคนคงอยากเข้ามาแทนที่ตน แม้อยากจะป่าวประกาศออกไปว่าตนนั้นหวงแหนตำแหน่งนี้แค่ไหน แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะมันไม่ถูกต้อง เพราะผู้หญิงต้องคู่กับผู้ชาย เพราะมันถูกสร้างมาเป็นของคู่กัน และไม่มีวันที่ภัทรและตนจะฝืน ธรรมชาติข้อนี้ไปได้ แม้ครอบครัวของภัทรจะรับได้ แม้คุณพ่อ และคุณแม่ของภัทรจะรับได้ แล้วสังคมที่อยู่ข้างนอกล่ะจะรับได้ไหม ครอบครัวของตนจะรับได้ไหม คนอื่นจะเข้าใจในความรักที่ผิดธรรมชาตินี้ไหม นึกแล้วก็เจ็บยอกเข้าไปในอก คิดถึงร่างสูงขึ้นมาจับใจ ถ้าอยู่ด้วยกันตอนนี้ภัทรก็คงจะโอบกอดตนเอาไว้ ปลอบโยนให้คลายความเศร้า แล้วถ้าวันหนึ่งไม่มีภัทรขึ้นมาล่ะ




“ถ้าไม่มีภัทร แล้วตะวันจะอยู่อย่างไร”  น้ำตาไหลรินลงมาอย่างช้าๆ ความเค็มปร่าของหยาดน้ำที่ไหลซึมเข้าไปในริมฝีปากนั้นไม่ได้ทำให้ดวงตะวันลดความสะท้านได้เลย มือบางกำเข้าหากันอย่างแน่นหนา ไม่ว่าจะพยายามสะกดกลั้นสักเพียงใด ก็ไม่สามารถทำได้เลย เมื่อเกินจะฝืนจึงปล่อยให้มันไหลลงมา เกินจะอดกลั้น



“อึก...คิดถึง....ภัทร”   ไม่น่าวิ่งหนีมาเลย ไม่น่าเดินหนีปัญหาออกมา ไหนบอกกับคุณแม่ไปแล้วว่าจะเข้มแข็ง แค่ได้ยินคนอื่นพูดมาแค่ประโยคสองประโยคความเข้มแข็งที่มีมาหายไปไหนหมด แล้วอย่างนี้คู่ควรกับภัทรได้อย่างไร



“อยู่ไหนน่ะภัทร! ตะวันคิดถึงภัทร....ได้ยินไหม ฮือ...”



เวลาเดินผ่านไปอย่างช้าๆ พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไป แต่คนที่นั่งอยู่ใต้ร่มเงาของไม้ใหญ่พิงพนักเก้าอี้ไว้อย่างคนสิ้นไร้หนทางยังคงไม่ขยับไปไหน ผู้คนที่เดินผ่านไปมาไม่ได้ทำให้ดวงตะวันขยับกายกายไปไหน ร่างบางนั่งมองไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย หน่วยตาแดงก่ำเพราะหลั่งน้ำตาออกมาอย่างไม่ขาดสาย  เปลือกตาบางบวมช้ำ ดวงหน้าหวานเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา ที่เจ้าตัวไม่คิดจะเช็ดออก



“กี่โมงแล้วนะ”   เอ่ยถามตัวเอง แล้วก้มมองดูนาฬิกาข้อมือ อีก 5 นาทีจะสองทุ่ม นี่เรามานั่งอยู่นานขนาดนี้เลยเหรอ มองซ้ายมองขวา เห็นผู้คนที่ออกมาเดินวิ่งออกกำลังกาย แล้วก็เหยียดยิ้มออกมาเบาๆ รวบรวมกำลังแรงใจทั้งหมดแล้วลุกขึ้นยืน ก้าวเท้าเดินออกไปจากเก้าอี้ตัวเดิม โดยไม่หันหลังกลับมามองอีก





อีกฝากหนึ่ง ภัทร เกียรติบูรพา กำลังขับรถวนหาคนที่เป็นดั่งดวงใจไปทั่ว หัวใจร้อนรนเหมือนมีใครเอาเชื้อไฟเข้ามาสุม เมื่อตอนบ่ายโทรไปหาดวงตะวันเพราะอยากได้ยินเสียงก่อนที่จะเข้าเรียน แต่อีกฝ่ายกดตัดสายทิ้ง เลยกดโทรออกไปเบอร์เดิมที่สัญญาณที่ตอบกลับมาบอกว่าคนปลายสายปิดเครื่องไปนั้นทำเอาภัทรใจคอไม่ดี กดโทรออกไปที่เบอร์อุ๋ม ก็ได้รับข่าวมาว่าดวงตะวันขอตัวกลับไปนอนพักที่หอ เพราะรู้สึกปวดหัว เลยให้เอ็มลาอาจารย์ให้แล้วเก็บของ ขับรถมาที่หอของดวงตะวัน แจ้งเจ้าหน้าที่ดูแลหอพักว่าต้องการพบคนด้านในแต่เจ้าหน้าที่ก็โทรขึ้นไปแล้วบอกว่าไม่มีคนรับสาย จึงพากันเดินขึ้นไปดู เมื่อไขกุญแจเข้าไปแล้วไม่พบร่างของคนที่คิดถึงหนักหนาทำเอาความวูบโหวงเข้ามากระทบใจของภัทรทันที ออกวิ่งลงมาจากหอดวงตะวันแล้วขับรถไปที่มหาลัยอีกครั้ง เผื่อจะเจอคนที่ตามหา แต่ปรากฏว่าไม่พบอะไรทั้งสิ้น ณ เวลานั้น รับรู้ได้ทันทีว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นแน่ๆ ไม่อย่างนั้นดวงตะวันไม่หายไปอย่างนี้แน่นอน ออกตามหาไปอย่างคนไร้จุดหมาย มองไปตามถนนหนทางเผื่อจะเจอคนที่ใจเฝ้าคะนึงหา แต่ก็ไม่มี ปวดหัวขึ้นมาเรื่อยๆ แต่ก็ไม่คิดจะหยุดพัก เพราะกลัวจะคลาดกับดวงตะวัน จนเวลาย้ายจากบ่ายเป็นมืดค่ำก็ยังไม่เจอ น้ำตาลูกชายไหลรินลงมาอย่างช้าๆ นึกขอพรจากที่ต่างๆให้ดูแลดวงตะวันดวงน้อยของตนให้ปลอดภัยอย่าให้เป็นอันตราย เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา แต่ก็คิดจะรับ แต่เมื่อฟังดูอีกที ก็เป็นเสียงที่ตั้งไว้สำหรับคนที่บ้าน เมื่อกดรับ จึงรู้ว่าเป็นแม่




“ภัทรเหรอลูก ตะวันอยู่ที่บ้านนะ รีบกลับมา...”  ไม่รอให้ฟังจบประโยค ภัทรก็เหยียบคันเร่งมุ่งหน้ากลับไปยังบ้านของตนทันที นึกขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้ดวงตะวันดวงน้อยของตนปลอดภัย




“ภัทร........” เมื่อก้าวเท้าเข้าไปในบ้าน ร่างเล็กๆก็วิ่งเข้ามาสวมกอดทันที โอบกอดเอาไว้แนบอก ก้มลงหอมเส้นผมดกดำเพื่อเพิ่มกำลังใจให้ตนเอง เรียกขวัญให้กลับมา แล้วปล่อยให้น้ำตาไหลรินลงมาด้วยความดีใจ




“หายไปไหนมา ดวงตะวันดวงน้อยของภัทรหายไปไหนมาครับ”  เอ่ยถามคนร่างเล็กที่ยืนสะอึกสะอื้นอยู่ในอ้อมแขน ได้รับคำตอบเป็นการส่ายหน้าไปมายิ่งกระชับอ้อมแขนให้รัดแน่นขึ้นไปอีก กลัว....กลัวว่า คนๆนี้จะหายไปจากสายตาอีก




“คิดถึงภัทร ฮึก .....ฮือออ”   พ่อกับแม่มองมาอย่างห่วงใย เมื่อท่านแน่ใจแล้วก็เดินออกจากห้องรับแขกขึ้นไปบนบ้านอย่างเงียบๆ พยักหน้าให้เด็กรับใช้คนอื่นๆ กลับไปพักผ่อนได้ แล้วค่อยตวัดร่างบางขึ้นแนบอก ก้าวเดินขึ้นบันไดมุ่งสู่ห้องนอนของตน




“ภัทรก็คิดถึงตะวัน อย่าหายไปอีกนะครับ”   วางร่างบางไว้บนเตียง แล้วตนก็ขึ้นไปนอนเคียงข้างตวัดเอาร่างบางเข้ามาหนุนแขนแล้วจุมพิตซ้ำๆไปมาที่หน้าผากเนียน หมดสิ้นแล้วทุกสิ่งทุกอย่างยอมทุกอย่าง แต่อย่าให้คนๆนี้หายไปจากสายตา อย่าหายไปอีก




“ตะวันขอโทษ ตะวันผิดไปแล้ว....ฮือ”   ไม่อยากได้ยินเสียงร้อง อยากได้ยินเสียงหัวเราะที่ใสและกังวานมากกว่า




“ตะวันไม่ผิดครับ ภัทรผิดเอง”  ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร แต่ไม่อยากให้คนตัวเล็กผิด อยากรับความผิดเอาไว้เพียงคนเดียวเท่านั้น




“ฮืออ....ไม่ๆ ตะวัน เป็นคนผิด”




“ครับๆ หยุดร้องนะครับ ตะวันน้อยของภัทรไม่ร้องนะครับ”  เอ่ยให้คนในอ้อมแขมหยุดร้อง แต่ตนกลับหลั่งน้ำตาออกมาเงียบๆเสียอย่างนั้น




เพียงไม่นานจากแรงสะอื้นหนักหน่วงก็ลดลงหรือเพียงแต่สะอึกเล็กน้อยเท่านั้น ภัทรลูบแผ่นหลังเนียนขึ้นลงอย่างปลอบประโลม ต่อมาลมหายใจของคนในอ้อมแขนก็สม่ำเสมอ ก้มมองเสี้ยวหน้าด้านข้างแล้วอดที่จะก้มลงไปสูดกลิ่นหอมอย่างอดไม่ได้ เพิ่งรับรู้ของอาการที่หัวใจหลุดลอยไปก็วันนี้ จนเมื่อหัวใจกลับมาอยู่ที่เดิมถึงยิ่งได้แน่ใจขึ้นไปอีก ว่าใครสำคัญกับใจมากที่สุด





.
.
.
.
.




“ทำไมอยู่ดีๆ ถึงตัดสายไปครับ”  เอ่ยถามคนที่นอนพิงอกเสียงนุ่ม นับจากนี้จะใช้ทุกวินาทีให้คุ้มค่าที่สุด




“ก็ตอนนั้นตะวันเบลอ สมองไม่สั่งการ  แล้วก็ปวดใจมากๆด้วย”  พูดเสียงเบาแล้วยกมือหนาขึ้นมาเล่น  ก็ไม่มีอะไรทำนี่




“บอกได้ไหมครับ ทำไมถึงปวดใจ”




“..........................”




“นะครับ ตะวันน้อยบอกภัทรนะ”




“เฮ้อ ไม่อยากจะพูดถึงมันแล้วนะ แต่จะเล่าให้ภัทรฟังก็ได้”   ภัทรเลยให้รางวัลกับคนในอ้อมแขนด้วยการหอมหน้าผากเนียนไปสองฟอดจากนั้นก็นั่งนิ่งตั้งใจฟังอย่างเต็มที่




“ตะวันไปซื้อน้ำ แล้วทีนี้ไปได้ยินผู้หญิงสองคนเขาคุยกัน ว่าภัทรกับคนชื่อเมย์คบกัน แล้วภัทรก็มาจีบตะวันเล่นๆ เพราะยังไงผู้หญิงมันก็ดีกว่าผู้ชาย พอตะวันได้ยินอย่างนั้นจิตก็หลุดเลย เสียใจมาก ถึงจะไม่เชื่อ แต่ก็รู้สึกไม่ดี ก็เลยเก็บของว่าจะกลับหอ แต่ไม่รู้ว่าขึ้นรถโดยสารได้ไง”




“แล้วตะวันน้อยหนีไปหลบที่ไหนมาครับ”




“สวนแถวๆนี้แหละ นั่งตั้งแต่บ่ายถึงสองทุ่ม ร้องไม่หยุดเลย” 




“โอ๋ๆ ตอนนี้ไม่ร้องแล้วนะครับ” พูดเสร็จก็โน้มตัวลงมาจุ๊บที่เปลือกตาบางทั้งสองข้างที่บวมเป่งของอีกฝ่ายอย่างปลอบประโลม นี่คงจะร้องไห้ไม่หยุดตั้งแต่บ่ายยันสองทุ่ม



“อย่าทำอีกนะครับ”



“อื้อ ไม่ทำแล้ว”




“เพราะถ้าตะวันหายไปอีก ภัทรจะหายใจไม่ออก มันเหมือนมีคนมาแย่งอากาศไป”




“ตะวันขอโทษ ตะวันทำผิด”




“ตะวันไม่ผิดครับ ภัทรผิดคนเดียว”




“ต่อไปนี้ตะวันจะเข้มแข็งให้มากกว่าเดิม”   ภัทรพยักหน้ารับแล้วค่อยๆดันร่างบางให้นอนแนบไปกับเตียง ตาจ้องตา เมื่อทุกสิ่งทุกอย่างแน่ชัดแล้ว จึงเอ่ยคำนี้ออกไป




“ภัทรรักตะวัน.............เป็นแฟนกันนะตะวันน้อย”   ไม่อยากรอให้แน่ใจไปกว่านี้อีกแล้ว แม้อีกฝ่ายอยากจะพิสูจน์ก็พร้อมจะพิสูจน์ แต่อยากจะเปลี่ยนสถานะใหม่ จากคนดูใจกันเป็นคนรักกัน อยากผูกมัดเอาไว้กับตัว ไม่อยากให้คนๆนี้หายไปอีก




“ครับ ตะวันก็รักภัทรเหมือนกัน”










End










๐ แล้วก็เดินทางมาถึงตอนจบ อย่าลืมว่ามันเป็นเรื่องสั้น

๐ ตอนหน้าพบกับ ตอนพิเศษ และก็พิเศษ ไปเรื่อยๆ ฮ่าๆ

๐ ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์ และกำลังแรงใจ ยังมาต่อเรื่อยๆนะคะ ยังไม่ได้หายไปไหน แต่จะเอาตอนพิเศษมาให้อ่านเท่านั้นเอง



รักและขอบคุณ

By Chocolate Love ~



ออฟไลน์ didi

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1000
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +98/-8
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆคะ :L2:

ออฟไลน์ yokerohz

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 48
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
มาแล้วมาแล้ว  :mc4: :mc4:

จบซะแล้ว งั้นเขียนตอนพิเศษเรื่อย ๆ จนกลายเป็นเรื่องยาวเลยนะคะ

 o13 o13

รออ่านต่อค่ะ ชอบมากมาก  :pig4:

ออฟไลน์ yeyong

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5857
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +917/-26
จบกันแบบเห็นๆ :z3:
แต่จะรอตอนพิเศษที่จะออกมาเรื่อยๆนะคะ :z2:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด