2 :: ตาต่อตาฟันต่อฟัน!
ผมกำลังวางแผนอ่อยเหยื่ออยู่ และคราวนี้มันจะต้องไปได้สวย หึหึ 12 นาฬิกาพี่ข้าวจะเดินมาจนถึงหลังตึก 2 ผมจะดักรอพี่ข้าวอยู่ตรงหลังถังขยะ = =;;
พอเห็นพี่ข้าวแล้วก็จะออกมาประสบอุบัติเหตุแบบตั้งใจโดยลื่นเปลือกกล้วยที่ไม่มีใครกิน? หลังจากนั้นพี่ข้าวจะเข้ามาคว้าตัวผมไว้แล้วเราสองก็สบตากัน
ปิ๊ง ๆ และรักกัน....
“อุปกรณ์พร้อม”
“เยสเซอร์!”
“นาฬิกาพร้อม”
“เยสเซอร์!”
“อวดพรกูหน่อย”
“โชคดี!”
“...แค่นี้เหรอ”
“เออ แค่นี้แหละ กูเชื่อว่าถึงกูไม่อวยพรมึง มึงก็ทำได้อยู่แล้วแหละ”
“ขอบใจ!”
หลังจากสั่งเสีย? เออ เช็คความเรียบร้อย พี่ข้าวก็เดินมาจริง ๆ
ผมเสแสร้งแกล้งทำว่าเดินอยู่แถวนี้ก่อน พอเห็นจุดที่ตัวเองต้องลื่น ก็จงใจเหยียบเปลือกกล้วย แล้วทำท่าจะล้ม
“เฮ้ย!”
หมับ! บิงโก! พี่ข้าวคว้าตัวผมจริง ๆ เยส! ผมเกาะตัวพี่ข้าวไว้ แล้วสบตาเขา เพื่อสื่อความหมายว่า รักผมสิ รักผมสิ (เออ อาจจะเป็นการสบตาเพื่อสั่ง)
พี่ข้าวจับผมยืนดี ๆ
“เป็นอะไรรึเปล่าครับน้องโซ่”
“ไม่ครับ โชคดีที่พี่ข้าวคว้าทัน”
“ถ้าไม่เป็นอะไรพี่ขอ..”
“พี่ข้าวครับ!”
“ครับ?”
“เรื่องเมื่อเช้า...พี่ข้าวรังเกียจโซ่รึเปล่า”
“รังเกียจ? พี่จะรังเกียจโซ่เรื่องอะไรละ”
“เรื่องที่ผมบอกชอบพี่ ผมรู้นะครับว่ามันแปลกที่ผู้ชายจะชอบผู้ชายด้วยกัน แต่ผมชอบพี่ข้าวจริง ๆ นะครับ!”
“พี่ขอบใจในความรู้สึกดี ๆ ของน้องโซ่นะครับ แต่พี่กำลังจะคบกับม่อน พี่คง..”
“แค่ กำลังจะคบ ไม่ได้คบกันแล้วซะหน่อย”
“.....”
“ถ้าพี่ข้าวไม่ว่าอะไร รับโซ่ไว้ศึกษาดูสักคนไม่ได้เหรอครับ..”
“แต่พี่..”
“ไม่ต้องคิดมากหรอกพี่ข้าว เพราะพี่ไม่ได้นอกใจม่อน แล้วก็ไม่ได้ทำเรื่องผิดศีล เพราะพี่แค่อยู่เฉย ๆ ก็พอ ที่เหลือเดี๋ยวโซ่จีบพี่เอง ^ ^ นะครับ..”
“.....แต่พี่รู้สึกไม่ดีนะ”
“ผมเชื่อว่าม่อนคงจะไม่ว่าอะไรถ้าจะมีคู่แข่งเพิ่ม”
“...”
มัดมือชก ตกเหยื่อซะเลย ถ้าไอ้ม่อนมันรู้ว่า ผู้ชายที่มันกำลังสอยและคิดว่าไม่มีคู่แข่งแล้ว จะกลายเป็นของผมและต้องแข่งกับผม มันจะทำหน้ายังไง....
“เป็นไงไอ้โซ่ สำเร็จมั้ย”
“จะบอกว่าสำเร็จแล้วก็ยังไม่ใช่ แค่พี่ข้าวยอมศึกษากูก่อนเท่านั้น”
“พร้อม ๆ กับไอ้ม่อน?”
“ช่าย..”
สำเร็จไปอีกขั้น (ไหนว่าไม่สำเร็จ - - ?) ต่อไปก็รอให้เหยื่อกินเบ็ตแล้วกระตุกที่เดียวให้อยู่หมัด! คราวนี้ ไอ้ม่อนก็ไอ้ม่อนเถอะ ร้องไห้แง ๆ แน่..
วันต่อมา เหตุการณ์ตื่นเต้นก็เกิดขึ้นกับผม..
ปัง!
“โซ่! ทำแบบนี้หมายความว่ายังไง!”
“ทำอะไร?”
“เรื่องพี่ข้าว อย่าบอกนะว่าไม่รู้เรื่อง!”
“อ๋อ...ใช่ มีอะไรละ”
“หน้าด้าน! ก็รู้ว่าม่อนกับพี่ข้าวกำลังจะคบกัน ยังคิดจะแทรกอีก!”
“ให้มันน้อย ๆ หน่อยม่อน กำลังจะคบ ไม่ได้คบกันแล้ว หน้าด้านตรงไหน....หรือว่ากลัวโดนหมือนที่เคยทำกับคนอื่นเขาไว้”
“....ไม่ได้กลัว!”
“ถ้าไม่ได้กลัว คู่แข่งเพิ่มแค่นี้ก็ไม่น่าจะเป็นปัญหานี่...”
“....คิดจะเอาคืนเรื่องตอนนั้นใช่มั้ย”
“ไม่! อดีตก็ส่วนอดีต เรื่องตอนนั้นมันตายไปกับคนที่ชื่อ ‘คิส’ แล้ว”
ใช่ ผมลืมมันไปหมดแล้วหลังจากที่โดนเพื่อนรักสุทสวาทอย่างไอ้ม่อนมันแทงข้างหลังจนขึ้นมาทะลุถึงหัวใจ ลงไปที่ตับไต ไส้ และพุง ผมก็ตัดเพื่อนกับ
มัน แล้วก็ยกแฟนให้มันไปด้วย ‘คิส’ คือแฟนของผมตอน ม.3 ไอ้ม่อนมันอ่อยก็เลยได้คิสไป ร้ายมั้ยละ
“ปากแข็ง”
“จะว่ายังไงก็ช่าง ต่อไปนี้เราเป็นคู่แข่งกันโดยแท้จริงแล้ว ถ้าร้ายมาก็ร้ายตอบ ตาต่อตา...”
“ฟันต่อฟัน!” มันต่อท้าย...
แล้วไอ้ม่อนก็เดินสะบัดหน้าออกไป ชิส์ ผมไม่มีวันยอมให้เหมือนตอนนั้นอีกแล้ว
“ถอยไม่ได้แล้วนะ ประกาศไปแล้วด้วย”
“อือ ไม่ถอยหรอก เดินหน้าเต็มกำลัง”
“หวังว่าคงไม่เกิดการนองเลือดเพราะผู้ชายที่ชื่อ ‘พี่ข้าว’ นะ
.
.
.
.
.
แน่นอน! พี่ข้าวต้องเป็นของซอโซ่!!
TBC…
เบา ๆ อีกหนึ่งตอน รักใครเชียร์ใครโหวตกันเยอะ ๆ นะค่ะ
นายเอกเรื่องนี้จะพยายามทำตัวฮา+แซ่บอีกเรื่อย ๆ ค่า...
แล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
