เรื่องของผม ‘กลสิทธิ์’
ตอน ขอผมลองอีกครั้ง
เป็นอย่างไรครับคนอ่านที่รัก เตรียมขนของหนีน้ำหรือยัง ฝนตกหนักทุกภาค เหมือนจะดีมีน้ำทำนา
ตอนไม่ตกก็แล้งจนเดือนร้อนไปทั่ว พอตกเอาซะจนฟ้ารั่ว นางแมวเอ๋ย ขอฟ้าขอฝน ตกงานเป็นแถว
ต้องรับจ๊อบพิเศษอยู่ย่านสีลม พัทยา ภูเก็ตป่าตอง เปลี่ยนจากขอฟ้าขอฝน มาส่งเสริมการท่องเที่ยวส่ายร่อนสะโพกโยกเสา
เล่นเอานักท่องเที่ยวตาค้าง นางแมวไทยควรค่าอนุรักษ์ไว้พันธุ์แท้ราคาดีต้องสีสวาท เป็นที่ต้องการของตลาดส่งออก
ทำให้ไทยไม่เสียดุลการค้ากับต่างประเทศ ไม่นับสินค้าโอทอปอีกครบสูตร 5555!!!
ส่วนคนที่นิยมของนอก คุณรู้หรือไม่ครับนางแมวไทยนำเงินไหลเข้าประเทศปีละเท่าไหร่? ฉะนั้นคนไทยจงภูมิใจเถอะครับ
ตราบใดที่นางแมวไทยยังฮอทฮิตติดตลาดสากล รับประกันไทยยังคงเป็นที่ต้องการของนักท่องเที่ยว แต่จะให้ดี
กระทรวงท่องเที่ยวควรให้ความสนใจอย่างจริงจัง ให้ความรู้และควบคุมโรคติดต่อรับรองด้วยมาตรฐานสากล
โปรโมทอย่างต่อเนื่อง เชื่อไหมว่า? ร้อยทั้งร้อยสู้ความอ่อนช้อย ขี้อ้อน ชอบฉอเลาะคลอเคลีย
ซึ่งชาติไหนก็สู้นางแมวไทยไม่ได้ การันตีด้วยยี่ห้อ ‘กลสิทธิ์’ รับประกันคุณภาพ พวกชาวต่างชาติกระเป๋าฉีกซิปแตกแทบทุกราย รีบย้ายสำมะโนครัวมาตั้งรกรากเมืองไทยจนล้นทะลัก เสน่ห์นางแมวไทยไม่แพ้ชาติใดในโลกจริงๆ 5555!!!
ถึงผมจะยอมรับเสน่ห์นางแมวไทย แต่เสน่ห์ที่ผมฝังใจจนยากจะถอน อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลติดแค่ปลายจมูก คงต้องยกให้
พันธุ์ไม้ ‘ปราณวี’ เท่านั้นครับ ยอมรับว่าผมค้นหามาหลายพันธุ์ แต่พันธุ์ไหนก็ไม่ชื่นจิตติดใจเท่าพันธุ์นี้จริงๆ
น่าเสียดายที่ไม่สามารถตอนกิ่งเพาะเมล็ดมาแจกพวกคุณได้ ที่สำคัญนำไปปลูกที่ไหนก็ไม่งอกงาม
นอกจากปลูกในหัวใจ ‘กลสิทธิ์’ สุดหล่อเท่านั้น..ฮิ้ววว!!
ขอบคุณพวกคุณทุกคนที่ติดตาม แม้ผมจะม้วนหางหายไปนาน พวกคุณยังคงติดหนึบยังกับตังเม
วันนี้ผมโผล่หัวมาตามคำเรียกร้อง ต้องใช้เวลาลำดับเหตุการณ์ บอกก่อนครับผมไม่ได้จดบันทึก
ต่างจากคุณวีซึ่งเขียนไดอารี่สามารถลงรายละเอียดให้พวกคุณอ่านได้ดีกว่าผม อ่านตอนนี้ตามนั้นเลยครับ
คนเรามีครั้งแรกย่อมมีครั้งที่สอง ต่างแค่ว่าครั้งแรกและครั้งหลังมีเหตุผลอะไร?
ตอบแบบลูกผู้ชาย เหตุผลไม่มี..ความรู้สึกล้วนๆ ฮิ้ววว!
เรื่องของผม ‘กลสิทธิ์’
ตอน ขอผมลองอีกครั้ง
ผมจำไม่ได้ว่าห่างคุณวีนานแค่ไหน ลองไปอ่านที่เขาเขียน ถึงได้รู้ว่าผมห่างเขาไปเดือนครึ่งเลยครับ
คือไม่ได้ติดต่อไม่เจอหน้ากันอีกเลยหลังจากวันนั้น
อย่างที่บอกเรื่องราวของเขาวนเวียนให้ได้ยินเสมอ ทำให้ผมรู้จักเขาด้านที่ไม่เคยรู้มาก่อน ผลจากการกระทำของผมในวันนั้นหลอนพอสมควร ผมรู้ว่าทำกับเขาไว้มาก ระหว่างนั้นผมคบกับสาวเพื่อนเธอคนสวย ความรู้สึกมันไปแบบแกนๆบอกไม่ถูก
ส่วนเธอคนสวยเริ่มให้ความสนใจผมอย่างเนียนๆ ทั้งที่ผมคบกับเพื่อนเธออยู่ คงรู้สึกเสียหน้ามากกว่าเพราะผมเคยสนใจเธอ
แต่ดันไปคบกับเพื่อนเธอแทน เธอมักยกเรื่องคุณวีมาคุยเพื่อดึงความสนใจจากผม การกระทำของเธอทำให้ผมขำไม่น้อย
เธอไม่รู้ว่าคนที่กำลังปลื้มตกเป็นเมียผมแล้ว
ยอมรับอย่างลูกผู้ชายผมโยนความผิดส่วนหนึ่งให้เธอ ไม่เพราะเธอคงไม่ทำให้ผมทำระยำกับคุณวีแบบนั้น
ผมสามารถวางเฉยใส่เธอได้อย่างไม่น่าเชื่อ มาลองย้อนคิดอีกที เพราะอารมณ์กลัวเสียหน้าเสียเหลี่ยม
เสียศักดิ์ศรีลูกผู้ชายอีโก้สูง ผมถึงได้ลงมือทำร้ายคุณวี ลึกๆอยากเจอเขาเหมือนกัน แต่ไม่รู้เริ่มต้นที่ไหน
ผมไม่รู้ความเป็นไปของเขาเลย ซึ่งสาวๆไม่มีใครรู้ความเคลื่อนไหวเขาเช่นกัน
คุณวีหายไปจากสาระบบไม่มีใครรู้ข่าว ผมเองอารมณ์แปรปรวนบ่อยช่วงที่มีเซ็กส์กับสาว เดิมทีผมสู้ไม่ถอย
หากเธอเสนอผมพร้อมสนอง พักหลังชักเบื่อๆเซ็งๆ หลายครั้งอาศัยหนังโป๊กระตุ้นยังเคย หนังเอเชียผมเบื่อลีลา
หนังฝรั่งดันแทงประตูหลังผู้หญิงหน้าตาเฉย ทำให้ภาพที่ทำกับคุณวีผุดขึ้นในหัว เผลอเรียนรู้วิธีร่วมรักประตูหลังแบบไม่ตั้งใจ
ทั้งที่ก่อนหน้าผมไม่เคยใช้หนังเป็นตัวกระตุ้นเลยสักครั้ง ฉากหนึ่งในหนังเป็นคู่สวิงฯชายสองหญิงหนึ่ง
ทำไปทำมาผู้ชายดันเอากันเอง ผมทนดูไม่ไหวรับสภาพไม่ได้ ดันจำความรู้สึกที่ทำกับคุณวีได้อย่างแจ่มชัด
นึกสบถในใจเหมือนกัน
ช่วงนั้นผมคบกับสาว เที่ยวดื่มเฮฮาตามปกติ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมรู้ตัวว่าไม่เหมือนเดิม ใจผมอยากรู้ว่าคุณวีอยู่ที่ไหน ทำอะไร
ใช้ชีวิตยังไง ยิ่งรู้ภายหลังว่าฐานะเขาลำบากยิ่งรู้สึกแย่ หากเจอเขาจะขอโทษ น้อยคนที่ผมอยากจะขอโทษ เท่าที่ผ่านมา
ผมไม่เคยรู้สึกผิดมาก่อน ยกเว้นกรณีนี้ ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเจอเขาหรือเปล่า เพราะเขาเรียนจบไปแล้ว
ในที่สุดผมก็เจอจนได้ คำว่าโลกกลมเป็นความจริง ผมควงสาวรุ่นน้องของเขาที่คบหาไปดูหนังตรงปิ่นเกล้า
หลังเลิกน้องเขาชวนผมแวะร้านสุกี้ ร้านนี้คุณวีดันทำงานช่วงปิดเทอม ทำให้เจอกันโดยบังเอิญ
ยอมรับผมชะงักที่เจอเขาอย่างไม่คาดฝัน เขาก็เนียนให้บริการทำเหมือนระหว่างผมกับเขาไม่เคยเกิดเรื่องกันมาก่อน
แต่เขาเนียนเฉพาะตอนอยู่ต่อหน้ารุ่นน้อง พอมีโอกาสอยู่กับผมลำพังออกท่าทางห่างเหินระวังตัวจนผมหงุดหงิด
ทำเหมือนผมกับเขาไม่เคยรู้จักกันมาก่อน พอมีจังหวะปลีกตัวชิ่งหายหัวหลบหน้าไม่โผล่มาให้เห็นอีกเลย
กระทั่งผมเรียกเก็บตังค์ไม่ออกมาลาแม้แต่น้อย อารมณ์ตอนนั้นผมพาลหมั่นไส้ขึ้นอีกครั้ง
ผมรู้เวลาเขาเลิกเพราะรุ่นน้องที่ผมคบถามไว้แล้ว ทีผมถามดันหยิ่งไม่ยอมบอก พอหญิงถามไม่มีอิดออดตอบไพเราะเชียวครับ ผมไม่แน่ใจว่าตอนนั้นแค่หมั่นไส้หรืออยากเอาชนะ ที่แน่ๆยอมเสียเวลานั่งรถไปส่งเด็กถึงบ้านแล้วนั่งวนกลับมาดักรอเขา
ร่วมสี่ชั่วโมง เป็นการรออย่างทรหดอีกครั้ง ระหว่างผมกับเขาพระเอกรับบทรอเสมอ ไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมรอได้
คงเพราะนิสัยตั้งใจแล้วไม่มีถอย หลายครั้งที่คิดจะเตร่เล่นในห้างรอไปพรางๆ แต่ก็กลัวพลาดเกิดเขาเลิกเร็วคลาดกับผมขึ้นมา เลยตัดสินใจดักอยู่ด้านหน้าเสียเลย กระทั่งจวนสามทุ่มเขาโผล่ออกมา รอจังหวะจนเขาเดินเข้ามาใกล้ผมค่อยแสดงตัว
จำได้ว่าหน้าเขาตอนเห็นผมเหมือนเจอผีเลยครับ ทั้งโกรธทั้งขำท่าทางที่เขาแสดงออก เจอคนหล่อขั้นเทพดันทำหน้าตื่น
จนลืมเก็บอาการ ปกติเขาจะนิ่งใส่ พาลทำผมทั้งโกรธทั้งขำจำไม่ได้หาเรื่องอะไรเขาบ้าง ที่แน่ๆผมออกลูกบังคับให้ไปหอผมด้วย
แววตาเขาฉายความยุ่งยากชัดเจนจนผมอดแกล้งไม่ไหว ความจริงเขากลัวผมขู่ไม่น้อย ถึงจะยืนกรานเสียงแข็งทำเก่ง
ดื้อไม่ยอม จนผมต้องขู่สารพัด สุดท้ายก็ยอมผมอีกจนได้
ผมรู้ตัวว่าฉวยโอกาสเอาเปรียบ อารมณ์ตอนนั้นคึกเป็นพิเศษสนุกกับการทำให้เขาโกรธหน้าแดง เห็นแล้วแอบขำ กวนโมโหเล่นจนลืมไปเลยรอเขานานแค่ไหน ถึงเขาจะโกรธผมมาก ทำได้แค่ถอนหายใจนั่งเอามือกุมหัว คำหยาบคายไม่มีหลุดปากสักคำ
ทั้งที่โมโหจนควันออกหู ผมไม่เคยเจอคนอย่างเขามาก่อน จะบอกว่าชอบนิสัยไหม? ใช้คำว่าประทับใจมากกว่า
ส่วนใหญ่รอบข้างผมล้วนแวดล้อมด้วยคนอารมณ์ร้อน นิยมใช้กำลังข่มใครแกร่งกว่าได้เปรียบ เพิ่งเจอคุณวีคนแรกที่ใจเย็น
ควบคุมอารมณ์ได้ขนาดนี้ ทั้งที่ผมกวนตีนยั่วโมโหตีมึน สารพัดชวนทะเลาะ เขากลับไม่ใช้กำลังโต้หรือด่าหยาบคายใส่สักครั้ง นอกจากออกอาการหงุดหงิดรำคาญใจเท่านั้น
สุดท้ายหนุ่มหน้ามล ก็ตามผมกลับหอสถานที่แห่งความทรงจำจนได้ งานนี้ผมต้องการพิสูจน์ความรู้สึกที่รบกวนจิตใจด้วย
เจอเขาผมยิ่งต้องการหาคำตอบให้กับตัวเอง จำได้ว่าครั้งนี้ผมขอมีอะไรกับเขาเอง ซึ่งใช่จะยอมผมง่ายๆ คงผวากับครั้งแรก
ที่ผมทำรุนแรง กว่าจะยอมยอดชายกลสิทธิ์ก็ต้องเล่นบทปฏิญาณยืนยันจะไม่ทำเขาเจ็บ ตาใสแจ๋วที่จ้องตอบทำให้ผมนึกเอ็นดู ลูกตาใสซื่อไม่มีเล่ห์เหลี่ยมทำเอาผมรู้สึกดีไม่ยักรังเกียจเหมือนหนังที่ดู ผมปฏิบัติต่อเขานุ่มนวล
ค่อยเป็นค่อยไปอย่างที่ไม่เคยทำให้ใครมาก่อน
เรื่องเจ็บคงต้องผิดคำพูด เลยถือโอกาส ‘ขอโทษ’ ที่ทำเขาเจ็บ ในใจผมเหมารวมทุกเรื่องที่ทำเอาไว้ ไม่กล้ายอมรับตรงๆ
ยังคงรักษาหน้าเหนียวแน่น ยี่ห้อผมให้รู้ไม่ได้ว่ารู้สึกอย่างนั้น แล้วเราก็ผ่านไปด้วยกันจนถึงจุดสุขสม
จำไม่ผิดผมยิ้มแอบมองหน้าเขาตอนกำลังหลับหลังกิจกรรมจบลง ท่าทางคงเหนื่อยจัดจากงานที่ทำบวกกับเจอผมรุกเข้าด้วย หลับเป็นเด็กเลยครับ ตอนนั้นผมคิดว่า “เขาเป็นของผม” ชีวิตผมไม่เคยมีใครเป็นของผมมาก่อน คุณวีคือคนแรกที่ทำให้ผม
รู้สึกแบบนี้ บริสุทธิ์ใสซื่อตกเป็นของผมไปแล้ว ถ้าผมยังไม่อนุญาตเขาไปจากผมไม่ได้ ความคิดของเด็กที่สับสนระหว่างความรักและความเป็นเจ้าของ ผมให้ความสำคัญกับเขามากกว่าสาวที่คบอยู่ด้วยซ้ำ จนลืมนึกถึงปัญหาว่าผมเป็น
‘ผู้ชาย’ และเขาก็เป็น ‘ผู้ชาย’ ไปเสียสนิท เหมือนฝันขำๆ เพราะมีของเล่นที่ถูกใจ ไม่คิดว่าตื่นขึ้นมาเจอปัญหา
ที่ทำให้ผมกับเขาต้องห่างกันไปอีกครั้ง...?
ครั้งแรก ยังมึนงง ปนสงสัย
ครั้งสอง ต้องลองใหม่ ใจสับสน
ครั้งสาม จิตร้อนรน ค้นคำตอบ
ครั้งสี่ เพราะผมชอบ เข้าแล้วสิ..?
กลสิทธิ์.
ปล. มาแบบมึนๆ งงๆ แต่ตรงกับใจผมที่สุด เหนือคำอธิบาย จากใจล้วนๆ
ไว้ค่อยมาต่อง่วงครับ ขอกลับไปนอนกอดภรรยาต่อ ตื่นขึ้นมาใกล้รุ่งเลยนั่งเขียน
เผลอมองภรรยาคนสวยแล้วอารมณ์มันให้ 5555+++
หัวข้อ: @@@โดย พี่วี {มะขามหวาน..น้ำตาลเปรี้ยว} P.26 ## 14-9-2013 บทสรุป! (อ่าน 187701 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก