เรื่องของผม ‘กลสิทธิ์’
ตอน ปัญหาลูกผู้ชาย
Sabaijai พี่กลหยอดตลอดๆ
ผม : ไม่ได้ขายขนมครกครับ ความสามารถในการหยอดแค่พอไหว แต่ให้หยอดตลอดไม่สู้ดีกว่าหลุมขนมครกมันเยอะ ขอผมหยอดหลุมเดียวในดวงใจพอครับ หลุมนี้หยอดประจำปรุงเองชิมเองรสชาติกลมกล่อมหวานมันโดนใจ กินเมื่อไหร่กระชุ่มกระชวยยิ่งกว่าถูกหวยรัฐบาลอีกครับ 555++
myapril คุณกลพิสูจน์ความรู้สึกตัวเองได้น่าหมั่นไส้มาก เล่นซะคุณวีเจ็บตัวแทบทุกครั้งอ่ะ ปอลอ คิดถึงคุณวี 55555
ผม : ความรู้สึกผมไม่ได้ทำคุณวีเจ็บครับ อวัยวะส่วนอื่นมากกว่า มันเจ็บตอนเริ่มลงท้ายมีความสุขทุกครั้งนะครับ ไม่อย่างนั้นผมกับคุณวีจะรักกันนานขนาดนี้หรือครับ รสชาติของชีวิตต้องเจ็บก่อนสุข คู่ไหนรักหวานชื่นตั้งแต่แรก อยู่ได้ไม่นานเห็นเลิกกันเกลื่อน เป็นเพราะไม่เคยเจ็บร่วมกันก่อน โบราณสอนไว้ “อย่าชิงสุกก่อนห่าม” หมายถึงอย่าเพิ่งชิงมีความสุขต้องทุกข์ก่อน ความรักจะยั่งยืนสถาพร ฮิ้วววว!!
MiSS-U รอตอนต่อไปอย่างจดจ่อ พี่กลหลงคุณวีแบบไม่รู้ตัวแล้ว
ผม : อนุญาตให้รอแค่จดเท่านั้นห้ามจ่อเป็นอันขาด ผมถือการจ่อมากๆไม่ว่าจะใช้วัตถุชนิดไหนก็ห้ามจ่อครับ ต้องชี้แจงให้เข้าใจใหม่ว่าผมไม่ได้หลงคุณวีครับ เรียกว่ารักสุดหัวใจต่างหาก ฮิ้วววว!!
goonglovenut ดีใจที่คุณกลออกจากป่าคุณวีมาเขียนต่อ พิสูจน์ได้หื่นจริงๆ ขนาดปฏิณาณสุดยอดเลย กลอนพี่ดีนะ ไม่สัมผัสตัวอักษรแต่สัมผัสใจ ฮิ้วๆๆ
ผม : อ้าว..ทำไมดีใจที่ผมออกจากป่าคุณวีครับ เรื่องใหญ่ในชีวิตเลยนั่น ผมไม่มีวันออกจากป่าคุณวีเด็ดขาด ป่าไม้ปราณวีคือที่ผมฝากกายถวายชีวิตไว้จวบจนลมหายใจสุดท้าย เรื่องพิสูจน์ผมไม่ได้หื่นครับ เพียงแต่จุดเริ่มเหตุเกิดตรงไหน ควรไปหาคำตอบตรงจุดนั้น โอกาสพลาดคลาดเคลื่อนเปอร์เซ็นต์น้อย ลองเอาวิธีผมไปใช้ดูแล้วคุณจะรู้ว่ามันจริง ส่วนมากมักไปแก้ที่ปลายเหตุ พานแก้ปัญหาไม่ถูกจุด เป็นปกติที่พบบ่อย สำหรับกลอนใช้ใจถ่ายทอดดีกว่าว่าไหม 555++
jimmyFG ชอบกลอนอ่ะหื่นเหมือนคนเขียน
ผม : ตอนผมแต่งไม่ได้มีอารมณ์อย่างว่านี่หว่า? ทำไมอ่านแล้วรู้สึกหื่นครับ อะไรไม่สำคัญเท่าคุณดันชอบ ตกลงกลอนหื่น ผมหื่นหรือคุณหื่น สรุปหื่นพอกันแบ่งๆไปเท่าเทียมดี 555++
naiyana ขอบคุณมากนะคะคุณกลที่มาต่อให้ได้อ่านกันอ่านตอนนี้แล้วรู้สึกสงสารคุณวีจังเลยมาต่อตอนต่อไปเร็วๆนะคะ
ผม : น้อมรับคำขอบคุณ แค่คุณสละเวลาเข้ามาอ่านผมควรเป็นฝ่ายขอบคุณมากกว่า สงสารคุณวีแล้วไม่สงสารผมหรือครับ ผมเป็นฝ่ายลงทุนลงแรงไม่เคยเอาเปรียบเขาเลยนะครับ คุณวีไม่ได้ลงทุนไม่ได้ลงแรง รอรับทุนและรับแรงที่ผมลงให้อย่างเดียว ที่พูดไม่ได้น้อยใจนะครับแค่ถาม เผื่อคุณพิจารณาใหม่เผื่อแผ่ความสงสารให้ผมบ้าง 555++ ไม่หรอกผมหยอกเล่น ยังไงความสงสารที่ส่งใจให้คุณวีผมย่อมได้รับเช่นกัน ผัวเมียคือคนเดียวกันนี่นา 555++
StillLoveThem ...เริ่มต้นมาแบบ วิชาการกันเลยนะพ่อยอดชายนายกลสิทธิ์ ว่าด้วยเรื่องงงงของ...เมี้ยวๆๆๆๆ...ครั้งแรก หรือ ครั้งสอง กันแน่ที่ติดใจ ติดใจคุณวีมาตั้งแต่ครั้งแรกแล้วมั้งงงง
ผม : เรื่องของแมวไม่น่าจะวิชาการนะครับ น่าจะวิชาชีววิทยาถ้าผมเข้าใจถูก 555++ ครั้งแรกหรือครั้งสอง ผมไม่แน่ใจครับ เลยขอลองใหม่เรื่อยจนกว่าจะมั่นใจ 555++ (แน่ใจก็อดดิ)
beery25 คู่กันแล้วย่อมไม่แคล้วกันไป มีพรหมลิขิตมาให้เจอกันจนได้ ทั้งพี่วีและพี่กลคงทำทั้งบุญทำทั้งเวรร่วมกันมา รูปแบบความสัมพันธ์จึงเป็นแบบนี้อุปสรรคต่างๆนานาเข้ามาทดสอบด้วยผลบุญคงหนุนนำทำให้ผ่านเรื่องราวต่างๆมาได้ ประทับใจค้าาา
ผม : คุณวีเคยพูดกับผมว่า สามสิบลิขิตฟ้า เจ็ดสิบต้องฟ้าฟัน ลิขิตฟ้าหรือจะสู้มานะคน โดยรวมแล้วผมว่า ลิขิตฟ้า หรือจะสู้มานะ “กล” ข้อนี้ผมคิดเองครับ ได้ผลด้วยสิ ไม่เพียงความรักชีวิตคู่ แทบทุกด้านที่เราหวังตั้งใจมั่นแล้วบากบั่นอย่างอดทน มานะคนฟ้าหรือจะกล้าขวาง ฮิ้วว!!
sirikanda28 ติดใจล่ะซิพี่กล
ผม : เปล่าติดใจครับ แต่มันฝังอกฝังใจต่างหาก 555++
namtarn11 พี่กลน่ารักมาก อยากกอดพี่วีด้วยอ่ะ 5555
ผม : ผมไม่น่ารักหรอกผมหล่อบวกเท่ อยากกอดคุณวีใครๆก็อยากกอดภรรยาผมทั้งนั้น ตัวผมเองยังอยากกอดเขาทุกนาที เพื่อไม่ให้คุณผิดหวังผมรับปากกอดเขาเผื่อคุณครับ แทนการขอบคุณ ว่าแล้วเดี๋ยวไปกอดให้เลย 555++
$VAN$ คุณวีทั้งน่ารัก นิสัยดี ยากที่จะอดใจไม่ให้รักได้ ปลื้มจัง แต่น้อยใจคุณกลแทนคุณวีเพิ่งเห็นมากับสาวสวีทกัน แล้วดึกๆก็มานอนกับคุณวี ฮึ! เด๋วไปอ่านที่คุณวีเขียนอีกทีซิ ตอนนั้นคิดไง อีดิทเพิ่ม..ไปอ่านแระ ตอนนั้นคุณวียังไม่ได้น้อยใจ เพราะมัวแต่รับมือกับความเกรียนขั้นเทพของคุณกลอยู่ คริๆๆ
ผม : ภรรยาผมยากที่จะอดใจไม่ให้รักอย่างคุณพูด เขาไม่ได้น้อยใจตอนนั้นเขาตกตะลึงในความหล่อขั้นเทพของผมมากกว่า เรื่องเกรียนผมว่าไม่น่าใช่ปัญหาของเขานะวิธีรับมือผมเขาไม่ต้องคิดให้รกสมอง คุณวีมีในตัวครับสามารถรับทั้งมือรับทั้งกาย
ทั้งใจผมหมด หากเป็นหมาก ผมแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มเดิน ฮิ้ววว!!
Lulalulla เฮ้อ นะ อะไรๆก็พี่วี มีคาถาอะไรให้พี่กลรักพี่กลหลงค่ะเนี่ย
ผม : คาถา “เกียมัว” ผมท่องจนขึ้นใจ 555+++
KuMaY พี่กลนี่หื่นได้ตลอดศกเลยนะ
ผม : เอ้ย! ใส่ร้ายแล้วหื่นที่ไหน ผมบอกรักด้วยภาษากายต่างหาก 555++
nongrak ก็คุณวีดีอย่างนี้ถึงได้ใจของคุณกลไปน่ะสิ แต่สุดท้ายคุณกลยังไม่วายที่จะแสดงความหื่นแค่เห็นคุณภรรยาหลับแค่นี้ 5555 +1+เป็ดให้ค่ะ
ผม : ลองคุณมองคุณวีกำลังหลับ แล้วจะเข้าใจความรู้สึกของผม 555++
CarToonMiZa ชอบกลอนจังมันโดนใจ
ผม : ดีใจครับที่ชอบ กลอนกลั่นจากใจ มันโดนใจไปเต็มๆ 555++
หญิงจันทร์ คุณวีดีมากกกกกกกกก อิจฉาพี่กลจัง
ผม : เป็นผู้ชายที่โชคดี ไม่ใช่เพราะคุณวีดีมาก แต่เพราะคุณวีดีมาก A+ ฮิ้ววว!!
i-love-you พี่กลมีอารมณ์บ่อยๆๆๆสิค่ะ จะได้มาต่อบ่อยๆ 5555+
ผม : น้องครับผมมีอารมณ์บ่อยน้องไม่สงสารคุณวีหรือครับ ทุกวันนี้ก็รับศึกหนักพอสมควรแล้วครับ ส่วนเรื่องต่อผมมาแน่บ่อยได้ไหมต้องดูอีกที รับปากเรื่องความถี่ไม่ได้ แต่เรื่องความสม่ำเสมอยืนยันว่าชัวร์ครับ
broke-back ถอนตัวแต่ไม่ถอนใจกร๊าก ยอดชายนายกลสิทธิ์
รักซึมซาบ ทาบซึมแทรก แปลกใจอยู่
ถึงมีคู่ ควงสาวเที่ยว แต่เปลี่ยวเฉา
ชักสงสัย เกิดไรขึ้น ในตัวเรา
sex เคยหนัก ชักบางเบา ไม่เข้าใจ
มองไปนี่ ยังมีเธอ เผลอใจลุ้น
มองไปนู้น อยากเจอะเจอ เธออยู่ไหม
มองไปนั่น พลันละเมอ เพ้อหาใคร
มองไปไหน ติดใจอยู่ ไม่รู้ลืม
ออกมาจากป่าได้แล้วเหรอ สุดหล่อ ฝากความคิดถึงคุณวีด้วย อิอิ
ผม : ผมไม่ถอนทั้งตัวทั้งใจครับ ตั้งใจปักให้มิดด้วยซ้ำ ผมไม่ได้หลงถึงออกจากป่าไม่ได้ ไม่ยอมออกมาเองต่างหาก ป่าอุดมสมบูรณ์ชุ่มชื่นหัวใจใครจะอยากออกว่าไหม ฮิ้ววว!!
กลอนคุณโบรค เกิดจากใจ ใช่ใบหน้า
อารมณ์มา จับปากกา ลีลาไหว
เขียนสิ่งใด ล้วนจับใจ ใส่เสน่ห์
หล่อบวกเท่ ซ่าครับเพ่ เทพโบรค
บังอาจล่วงเกิน แสดงความสามารถดังแสงหิ่งห้อยให้เทพท่านขำขัน
เจตนาแทนความรู้สึก คารวะคุณโบรคผู้แตกฉานโคลงกลอน 555++
yeyong เวลาอ่านเรื่องคุณวีกับคุณกลแล้ว อดไม่ได้ที่จะคิดเรื่องพรหมลิขิต คือไม่น่าจะได้เจอกันอีก ก็ได้เจอแล้วยังได้สานสัมพันธ์ต่อไม่ว่าจะเป็นทางดีหรือลบก็ตาม
ผม : พรหมลิขิตผมเชื่อครับ มีมากที่พรหมท่านลิขิตให้ ดันพังลงด้วยมือเราเอง
Pe๊aNu๊T อ่านกี่ทีๆๆ ก็ยังอิจฉาพี่ทั้งสองคนอ่ะ
ผม : ไม่ครับอย่าอิจฉา ผมไม่อยากให้ใครอิจฉาครับ แค่คุณชอบเรื่องราวของผมกับคุณวี ยิ้มและสุขใจตอนอ่านก็ขอบคุณแล้วครับ อิจฉาเป็นสิ่งไม่ดี แต่อิสะตรีของดีคู่โลกครับ
maru คุณกลหวานนะนั่น คุณวีเป็นคนสุภาพมาก ๆ เลยนะเนี่ย
ผม : ไม่ขอยืนยันว่าผมหวาน อยากรู้ต้องถามคุณวีครับ ส่วนความสุภาพของคุณวีผมยืนยันครับเขาสุภาพมากจริงๆ
zombi อมยิ้มจนเมื่อยแก้ม ตอนกำลังทำคะแนนนี่แหละ ได้ใจที่สุดแล้ว
ผม : อมยิ้มแล้วเมื่อยแก้มก็คายออกมาสิครับ จะอมให้เมื่อยแก้มทำไมทรมานเปล่าๆ ผมเลิกอมยิ้มตั้งแต่จำความได้ คุณยังทานอีกเหรอครับ 555++ ตอนนี้ผมไม่ได้ทำคะแนนครับ ทำอย่างอื่นล้วนๆ ฮิ้ววว!!
soullve พี่กลมาแล้ววววว 555 ตอนนี้แอบหวานจังเลยพี่กลก็ยังคงแกล้งพี่วีอีกแล้ว อ่านแล้วรู้สึกเข้าถึงอารมณ์ของพี่ตอนนั้นเลยตรงคำว่า "เขาเป็นของผม" แล้วมองหน้าพี่วีตอนนอน เหมือนเด็กๆเลย ใช่ไหม เหมือนพี่วีก็เคยบอกว่า พี่กลตอนนอนเหมือนเด็กๆ 555 รู้สึกตอนนี้มีแต่ความละมุนละไมเต็มไปด้วยความรัก >< (พิมพ์ไม่ถูกเลย ) อยากอ่านต่อแล้วอ่าพี่กล พรุ่งนี้ตื่นเช้ามองหน้าพี่วีแล้วพิมพ์อีกได้ไหม 5555 คิดถึงพี่ทั้งสองคนค่า
ผม : มีแต่คนว่าผมหวาน หวานก็หวานครับ แต่อย่าพิสูจน์เลยนะ คุณวีเป็นของผมครับเป็นของใครไม่ได้นอกจากผม ตอนหลับผมไม่รู้ว่าเขาแอบมองหน้าผม มารู้ตอนเขาเขียนเรื่องนั่นแหละ สำหรับผมตอนเขาหลับเหมือนเด็กอย่างที่บอก
ที่สำคัญมันน่านัก... 555+
icyblue พี่กลไม่แน่ใจ เลยต้องขอลองอีกครั้ง ช่ายป่ะ (แอบชอบแต่ทำเนียนป่ะเนี่ย คริคริ )
ผม : ช่ายแหละ..ต้องลองถึงจะรู้ ผมไม่ได้เนียนนะผมเน้นต่างหากเอาให้ชัดเลย จะได้ไม่ต้องสับสน 555++
anukul ตามมาอ่านเรื่องของพี่ทั้งสองเหมือนเคยครับ ต้องขอโทษทีนะครับที่เข้ามาอ่านช้าเพราะพึ่งเจอครับฮ่าๆๆๆๆ แต่ชอบเรื่องของพี่ทั้งสองมากๆครับผมน่ารักจัง
ผม : ขอบคุณครับที่ชอบและตามมาอ่าน เรื่องน่ารักให้คุณวีเขารับไปคนเดียว ผมหล่อขั้นเทพครับ 555++
jubujubu รออ่านตอนต่อไป ขอให้พี่กลมาต่อไวๆ
ผม : มาแล้วครับแต่ไม่มีไวๆ เพิ่งซัดขนมจีนน้ำเงี้ยวเมื่อกี้นี่เองครับ(ฝีมือคุณวี)
jing_sng บางทีก็ไม่รู้จะแสดงความคิดเห็นอะไร แต่อยากแสดงตัวให้คนเขียนได้รู้ว่า
ยังมีคนรออ่านนะคะ
ผม : แค่รู้ว่าคุณรอ ผมก็ร้อนจนต้องหาเวลามาเขียน เท่านี้ก็โอเคแล้วครับ ขอบคุณที่รอกัน
artit คุณวีดีจริงๆ ยังคุมอารมณ์ได้ดี แม้สถานการณ์จะไม่ค่อยดี ^^
ผม : นิสัยข้อนี้ของเขาทำให้ผมยอมทั้งตัวและหัวใจยังไงล่ะครับ
loven36p อ่านเรื่องนางแมวไทยตอนแรกแล้วแอบปรี๊ดดดดดด
(นึกว่าพี่กล นอกใจพี่วีแล้วไปใช้บริการมา 55555) มาต่ออีกนะคะ
ผม : ไม่กล้าครับถึงกล้าก็ไม่ใช้ นางแมวไทยพันธุ์ไหนผมก็ไม่เอา ไม่นิยมสายพันธุ์สัตว์ครับ นิยมพืชที่ชอบมีพันธุ์เดียวครับ
พันธุ์ไม้ ‘ปราณวี’ ฮิ้ววว!!
หนูจะเอ้า น่ารักครับ
ผม : ชมใครครับ คุณวีเหมาะกว่าผม อย่างผมหล่อบวกเท่ขั้นเทพครับ 555++
anukul มารอพี่กลกับพี่วีครับ
ผม : มาแล้วครับ กลัวคุณรอเลยต้องมา
j_world คุณกลลลลลล..มาตอนแรก แกล้งทำตัวเป็นมนุษย์ไก่กา ไร้วรรคตอน ต้องเอาใจลุ้นแทบแย่.. ทำตัวเป็นจำพวกสะเทินน้ำ สะเทินป่ามาตลอด(..สบายใจเหอะ..น่าจะคนละพวกกันกับพวกครึ่งบกครึ่งน้ำนะ..อิอิ) ส่วนตัวหนังสือ..ก็แอบใส่กัญชา ฮา...สติหลุดทุ้กกกที แต่เดี๋ยวนี้..กลายเป็นมนุษย์ ดีวันดีคืน.. ตั้งกะตอน จูบแรกกับคุณวีแล้ว.. เจอกระบวนท่าใช้อักษรเข้าไป...ป่านนี้ก็ยังละเลียดตัวอักษรอยู่เลย..มีหลากรสความรู้สึก แล้วแต่ใครจะรู้สึกตรงไหน
อ้างถึง
ความสุขเกิดจากใจครับ ความรักก็เกิดจากใจ ถ้าต้องการรักอย่างมีความสุข แค่ชนะใจตัวเองก่อนแล้วค่อยเอาชนะใจคนที่คุณรัก รางวัลแห่งการอดทน คงไม่ต่างจากผมหรอกเชื่อเถอะ อย่ายอมแพ้ทั้งที่ยังไม่เริ่มต้น หากคิดจะไขว้คว้า เราควรตั้งใจจริงและจริงใจ สมหวังบ้างผิดหวังบ้างเป็นเรื่องปกติ เรามีต้นทุนติดมาคือชีวิต ตราบใดยังมีชีวิตอยู่จะเรียกว่าขาดทุนไม่ได้ ชีวิตดับลงแล้วยังไม่รู้จักความสุข ถึงตอนนั้นค่อยเรียกว่า ‘ขาดทุน’ ถ้าเรามีลมหายใจอยู่ ต้องเรียกให้ถูกคือ ‘กำไรชีวิต’ อยากทำอะไรรีบๆทำเสีย แค่ไม่ตีหัวหมา ไม่ด่าพ่อเจ๊ก ทำความเดือดร้อนให้คนรอบข้าง เราก็ไม่เสียชาติเกิดแล้วจริงไหมไอ้น้อง..ฮิ้ววว! (รู้สึกตนเองพูดดีมีสาระก็ตอนนี้แหละ 555+++)
อยากกดlikeให้สักล้านครั้ง ชอบๆๆ แปลงร่างเป็นมนุษย์สรรสาระนะเนี่ย อิอิอุอุ ขอบคุณตอนนี้นะ มาบอกเล่าอย่างละเอียด ไขข้อข้องใจทุกข้อ ^^หึหึ เราก็ชอบเป็นมนุษย์สาระนะ.. (..แต่อย่าเติม"แน"มาเชียวนะ )มาตอนนี้ "ผมขอลองอีกครั้ง"
อ่านแล้ว อ๊ายๆๆๆ โดนความซึ้งกระแทกอกโครมเบ้อเร่อ
อ้างถึง
“เขาเป็นของผม” ตอนนี้เป็นฉากซึ้งที่บันลืออยู่ในใจเรียบร้อย อ่านทีไรเขินทุกที
ตอนที่อ่าน เพราะรักฯ จำได้ว่าคุณกลเปลี่ยนไปมาก ตอนที่มีครั้งที่๒กัน อิอิ..รู้เหตุซะที เค้าว่า..ถ้าเรานึกถึงใครอยู่ตลอด..ก็จะได้เจอในที่สุด ถ้าจะจริงเน้อะ
แต่คุณกลนี่ ขี้แกล้งแหย่คุณวีจริงๆ เมื่อก่อนแกล้งแหย่ตีมึน เดี๋ยวนี้ถนัดแต่หยอดตลอดดดด..คุณกลงานเขียนมีมิติลึกอ้ะ ทำเอาเม้นท์เราเป็นไก่กาแทนไปเลย
เม้นท์แค่นี้แหละ..นึกไรขึ้นได้ ไก่กาจะมาเม้นท์อีกนะรักๆๆและระลึกถึงเสมอมาคุณกล+คุณวีเสมอมาค่ะ
ผม : ขอบคุณครับเขียนยาวมากครับ ต้องบอกเป็นการพัฒนาให้ดีขึ้น อ่านเองยังงงกลัวคนอ่านงงเหมือนผม 555++
ไม่ได้แกล้งเป็นมนุษย์ไก่กาจริงๆ ส่วนสะเทิ้นน้ำสะเทิ้นบกมากกว่านั้นอีกครับ สะเทิ้นดิน สะเทิ้นฟ้า สะเทิ้นทิวาราตรี
สะเทิ้นใจวี สุดที่รักของกลนี้ ทั้งฤดียกให้วีตลอดไป ฮิ้ววว!! สาระไม่แน่ใจว่ามีหรือเปล่า แล้วแต่คนอ่านเลยครับ
ขอบคุณครับที่ชมการเขียนของผม แค่คนอ่านเข้าใจผมยิ้มไม่หุบแล้วครับ ผมกับคุณวีรักและระลึกถึงเช่นกัน
ขอบคุณกับสิ่งดีๆ ที่นึกถึงอยู่เสมอ สุขภาพสมบูรณ์แข็งแรงนะครับ
Nuclear รักคุณวีมากก แต่คงจะน้อยกว่าพ่อยอดชายนายกลสิทธิ์ อิอิ มาฟังตอนนี้ที่ กล เล่าถึงเหตุการณ์ได้เลือด ที่ทำให้คุณวีต้องเจ็บ(เพราะทำไม่เป็น)ก็นึกถึงตอนที่คุณวีเล่าให้ฟังในเพราะรักฯจำได้ว่าตอนนั้นอินจัดถึงกับร้องไห้ตามเลย
ปล. หนูจะกลับไปอ่านเพราะรัก...จึงเปลี่ยนได้อีกรอบบค่าาา!!!
ผม : ขอบคุณที่รักภรรยาผม น้อยกว่าผมหรือไม่น่าจะน้อยกว่าชัวร์ ผมไม่ได้หลงว่าตัวเองใหญ่นะ มันเรื่องจริง 555++ คนเราย่อมมีครั้งแรก ผิดครั้งแรกเป็นครู ครั้งที่สองลองให้รู้ ที่เหลือเป็นมวยแล้วครับ คุณวีไม่ได้เลือดแต่ได้เลือกผมไปเรียบร้อย เห็นยังฝีมือล้วนๆ ร้องไห้ตามแล้วตอนนี้ละครับร้องไห้หรือหัวเราะ?
ท่านเจ้าคุณ อ่านเรื่องของพี่วีจบแล้ว><' นึกในใจ ถ้าหนูเป็นพี่วีสงสัยพี่กลจะตายนานแล้ว 55555 หนูจะเอามีดไปแทงๆๆๆๆ แล้วตัดไอ้นั่นของพี่ปั่นให้พี่กินแน่ๆ! เพราะพี่กลเคยบอกพี่วีใช่มั๊ยค่ะว่า ถ้าแก้แค้นแล้วพี่กลไม่ตายจะมาเอาคืน
เพราะฉะนั้นต้องฆ่าให้ตาย ล้อเล่นค่ะ, ขอให้พี่สองคนรักกันไปนานๆนะค่ะ ♥ เป็นกำลังใจให้ค๊า
ผม: ดีนะที่คุณไม่เป็นคุณวี ไม่งั้นผมไม่อยากคิดว่าผมจะถูกคุณแทงด้วยมีด แล้วตัดไอ้นั่นไปปั่นให้กิน หรือคุณจะโดนผมแทงๆๆๆ (ล้อเล่นนะครับ) ที่ผมขู่คุณวีบอกไม่ตายผมจะมาเอาคืน ผมพูดไม่หมด ผมบอกให้ฟังมาเอาคืนเดียวที่ไหน จะมาเอาหลายๆ คืน ไปตลอดชีวิตต่างหาก ฮิ้ววว!!!
ตอบเม้นท์ทักทายขำๆ ล่วงเกินเล็กน้อยอย่าถือโทษโกรธกัน เพราะคุ้นเคยผมถึงกล้าหยอกแรงๆ รักกันๆครับ
ไปอ่านเรื่องผมต่อดีกว่า
เรื่องของผม ‘กลสิทธิ์’
ตอน ปัญหาลูกผู้ชาย
ผมหัวเสียสุดๆ เมื่อสาวที่คบดันปลุกด้วยหมอนกำปั้นสารพัดทุบบนตัวผม เธอเอะอะโวยวายจนเพื่อนตื่น งงและโมโหแต่ไม่คิด
ทำร้ายผู้หญิงทำได้มากที่สุดก็แค่ตวาดให้หยุดบ้า ได้ผลท่าทางผมทำให้เธอตกใจ เปลี่ยนเป็นร้องไห้ฟูมฟายว่าผมนอกใจพาใครมานอนด้วย เธอยืนยันจากหลักฐานคราบด่างดวงบนที่นอน รวมทั้งสภาพนอนเปลือยของผมทำให้ปักใจเชื่อ
แต่ไม่รู้ว่าใครที่ผมนอนด้วย
ชั่วโมงนั้นผมหงุดหงิดมากไม่รู้ว่าคุณวีออกไปตอนไหน แล้วเธอเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ โดยรวมเธอไม่สงสัยคุณวี
เพื่อนผมพากันเงียบปล่อยผมเคลียร์กับเธอลำพัง ผมไม่ปฏิเสธเรื่องที่พาคนมานอนด้วยหลักฐานมัดตัว แต่ก็ไม่ขยายความ
ว่าเป็นใคร เธอบอกจะไปถามคุณวีเพราะเจอคุณวีออกไปจากบ้าน เธอมั่นใจว่าคุณวีต้องบอกความจริงแน่ ทำให้ความอดทน
ผมหมดลงบอกเลิกเธอทันที ผมใช้ข้อตกลงห้ามมีพันธะผูกพันที่บอกกันแต่แรกมาเป็นเงื่อนไขในการบอกเลิก รู้ว่าเธอเสียใจ
แต่ผมไม่มีทางเลือกเพราะชั่วโมงนั้นกลัวเธอเค้นถามความจริงกับคุณวี เธอออกจากบ้านผมไปพร้อมกับความเสียใจ
ผมรู้ตัวเองทำไม่ถูกขอเลือกที่จะปกป้องคุณวีไม่อยากให้เขาเสียหาย นิสัยเขาคงหาทางเลี่ยงลำบาก เธอกลับไปขอคำปรึกษากับเพื่อนคือสาวสวยดาวเด่นที่ผมเคยจีบ ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น เพื่อนเธอบุกมาต่อว่าผมถึงบ้านในเย็นวันเดียวกัน
ผมโมโหตะเพิดไปอีกคน ชั่วโมงนั้นไม่มีอารมณ์รักษาน้ำใจใคร สายตาเพื่อนผมสองคนมองโดยไม่กล้ายุ่ง
ผมรู้พวกมันทั้งขำทั้งตลกปัญหาผมเกิดจากได้ผู้ชายเป็นเมียจนเป็นเรื่อง คนสวยนิสัยประหลาดกลับไปเคลียร์เพื่อนเธอท่าไหน สาวที่ผมคบหายไปจากชีวิตของผม แต่เธอดันเป็นฝ่ายเข้ามาตอแยผมแทน มันตาลปัตรเหนือความคาดหมาย เธอแสดงออกชัดว่าสนใจผม ตามผมไม่ถึงห้าวันเธอก็เข้ามาเกาะผมแจ ผมแบ่งรับแบ่งสู้นิสัยผู้ชายมีของใส่พานมาวางตรงหน้า
ก็จัดไปตามวัยคะนอง เพื่อนผมมีแซวบ้าง
ผมอาศัยช่วงที่คบกับเธอปรับสมดุลความรู้สึก ผมไม่เสียใจที่เลิกกับสาวๆ เป็นเรื่องปกติที่คบแล้วเลิกไม่จริงจัง แต่ที่ผมหงุดหงิดและคาใจคือผมไม่กล้าไปเผชิญหน้ากับคุณวีทั้งที่รู้ว่าเขาทำงานอยู่ที่ไหน สาเหตุเพราะรู้สึกแย่ที่เขากับสาวที่ผมคบเจอกันในเช้าวันที่เขาออกจากบ้านไป คิดว่าทิ้งระยะห่างสักระยะค่อยไปเจอเขา ผมคิดว่าเขาเป็นของผม
ในความรู้สึกเราเป็นผู้ชายปัญหามันเยอะที่จะคบกัน ผมรู้ตัวว่ารู้สึกกับเขาเกินปกติ แต่ก็อาศัยช่วงเวลาที่ห่างจากเขาใช้สาวๆ
เป็นตัวดึงความรู้สึกกลับ สุดท้ายเหมือนหลอกตัวเอง กระทั่งไปพบเขาโดยบังเอิญ วันที่คนสวยมาลากไปดูหนัง
เจอเขาอยู่กับผู้ชายหน้าตาดีดูภูมิฐาน ที่สำคัญผมดันรู้สึกว่าด้อยกว่าไอ้ห่านี่ ปกติผมไม่เคยเอาตัวเองไปเปรียบเทียบใคร
ผมคิดว่าผมมีดีพอตัว ชั่วโมงนั้นผมรู้สึกด้อยจริงๆ มันมีรถ มีงานทำ ทำให้ผมยอมไม่ได้ เขาสนิทกันมากผมมองออกว่าไอ้ผู้ชายคนนั้นมองคุณวีพิเศษกว่าปกติ ชั่วโมงนั้นผมไม่ยอมให้ใครมาเหยียบจมูก ของๆผมใครจะเอาไปไม่ได้
เจ้าเล่ห์หาทางติดรถไปส่งคุณวีพร้อมมัน ไปถึงบ้านเจอพี่สาวคุณวีคนนี้ผมสนิทมาก หาข้ออ้างนอนค้างบ้านเขาวางแผนนิดหน่อยแต่ก็ทำให้ผมมีโอกาสอยู่กับคุณวี จนรู้ว่าเขากำลังจะย้ายไปอยู่หอ พี่สาวต้องไปรับราชการต่างจังหวัด
ปล่อยบ้านให้คนเช่า ผมเนียนบังคับขออยู่หอเขาด้วย ผมรู้ว่าคุณวีกลัวพี่สาวจะรู้ กลัวนั่น กลัวนี่เขาไม่อยากให้เรื่องของเขากระทบความรู้สึกใคร กลายเป็นช่องที่ผมหยิบเอามาหาประโยชน์ได้ง่ายมาก
สุดท้ายผมก็ย้ายของมาอยู่กับเขาสำเร็จ เป็นครั้งแรกที่แม่ผมกับคุณวีเจอกัน แม่ผมชอบคุณวีมากมีฝากให้ช่วยดูแลผมด้วย ผู้ใหญ่คงดูนิสัยพฤติกรรมเขาออก คงเห็นเพื่อนผมแต่ละคนต่างกับคุณวีราวเทวดากับปีศาจมั้งครับ งานนี้ได้รถมาขับสมใจอยาก แอบย้ายที่เรียนใหม่เพื่อนในกลุ่มยังไม่มีใครรู้ว่าผมไม่ต่อ ปวส.โรงเรียนเก่าผมปิดเป็นความลับ ช่วงนี้ผมสับสน
อยู่กับคุณวีผมมีความสุข แต่ผมก็ค้านความรู้สึกตัวเองกลัวปัญหา ติดตรงที่เรื่องของผมกับเขาไม่เป็นที่ยอมรับ
ผมรู้ว่าปัญหาใหญ่รออยู่
ยิ่งอยู่ใกล้เขาผมยิ่งถลำลึก เลยหลบมาเตร่อยู่กับเพื่อนที่หอมั่วสาวไปเรื่อย ที่ทำแบบนั้นเพราะให้พวกเธอบล็อกกันเอง
ไม่อยากผูกมัดกับใคร คนสวยแสดงความเป็นเจ้าของก็ต้องอาศัยสาวคนใหม่เคลียร์ ช่วงนั้นเรื่องผู้หญิงของผมไม่สู้ดี
เปลี่ยนเป็นว่าเล่น ทั้งที่ความรู้สึกไม่ได้ดีไปด้วยกำลังหนีใจตัวเอง อยู่ใกล้คุณวีนอนกับเขาผมไม่กล้าคิด ใจมันต้องการ
มากขึ้นเรื่อยๆ ความรู้สึกนี้ผมไม่เคยเป็นมาก่อน ทำให้กลัวใจตัวเอง ไว้ค่อยมาเล่าต่อ
หนีใจ ใจเจ็บ เพราะเดินหนี
หนีวี กลเจ็บ เพราะใจเหงา
หนีรัก กลัวเจ็บ เพราะสองเรา
เป็นเหมือนเงา ชายชาย อายสังคม
กลสิทธิ์.
ปล.หวังว่าคงชอบกลอน ไม่หื่นครับ มันต้องเศร้าสิ..
หัวข้อ: @@@โดย พี่วี {มะขามหวาน..น้ำตาลเปรี้ยว} P.26 ## 14-9-2013 บทสรุป! (อ่าน 187735 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก