หัวข้อ: Three Couple of love:Special Features:Sweet Couple

[jobisuka]

เกิดไรขึ้นนนน     สงสารปอจัง

[Junrai_Hyper™]

บิ๊กต้องวางแผนอารายกะมาสเตอร์โอหรือเปล่า

กรี้ดดดดดดดดดดดดดด

[tarhae]

อืม น่าหนุก
ไปอ่านก่อนน๊า แห่ๆ
 :เตะ1: :เตะ1:

[ranaways]

บิ๊ก คุยกับ..... แน่เลยอ่ะ

[jojoe]

ตอนที่ 6 เพลงของเธอ เพลงของเรา
คู่ที่1
เช้าวันเสาร์สำหรับผม ถือเป็นวันที่ผมจะพักผ่อนจากการร่ำเรียนมาอย่างหนัก
การผักผ่อนของผมนอกจากการอ่านหนังสือนอกเวลาแล้ว ผมยังชอบร้องเพลงอีกด้วย
ปกติผม เชียร์ และปอ มักจะตั้งวงร้องเพลงกัน โดยปอจะเป็นคนเล่นกีตาร์
แต่ช่วงนี้ทั้งสองคนกลับไม่ว่างเลย
“กูไปซ้อมดนตรีก่อนนะ” ปอคว้ากีตาร์ พร้อมเดินออกจากห้องไป ผมเห็นหน้ามันไม่ค่อบยสู้ดีเท่าไหร่ สงสัยทะเลาะกับบิ๊กมามั้ง
“เดี๋ยวกูจะไปซ้อมดรัมเมเยอร์นะ” ไอ้เชียร์ก็อีกคน ทิ้งผมให้อยู่คนเดียวจนได้
“ว่างๆ อย่างนี้ พี่หมีเค้าไม่ชวนมึงไปไหนเหรอ” เชียร์ยังมีน้ำใจถามผม
“พี่เค้ามีเรียนพิเศษ และก็มีประชุมงานวันแม่ และกีฬาสีอีก” ผมพูดไปก็ถอนหายใจไป ตั้งแต่คบกันมา พี่หมีมีเวลาว่างน้อยมาก
“มีแฟนเป็นคนใหญ่คนโต ต้องทำใจหน่อยแล้วกัน” เชียร์พูดปลอบ พร้อมคว้าคทาออกจากห้องไป
ในที่สุดผมก็มานั่งเหงาคนเดียวในห้อง
ในเมื่อไม่รู้จะทำอะไร ผมเลยกระโดดไปที่เตียงนอนแล้วนอนหลับผักสมองดีกว่า
ผมหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีก็มีใครก็ไม่รู้ก็มาเคาะประตูตั้งหลายทีจนผมต้องลูกขึ้นไปเปิดประตูให้
พอเปิดประตู แขกไม่ได้รับเชิญก็คว้ามือผมออกจากห้องไป
“ไอ้บ้าโจ แกจะพาฉันไปไหนว่ะ” ผมถามมัน แต่มันไม่ตอบ ได้แต่ลากผมไปไหนก็ไม่รู้
ผมเองก็พยายามดึงมือมันออกแต่ก็สู้แรงมันไม่ไหว เลยกลายเป็นสภาพถูกมันลากไปไหนต่อไหน
“มึงสัญญากับกูเองไม่ใช่เหรอว่าจะทำตามที่กูสั่งทุกอย่าง” มันลากผมมาถึงสนามข้างทะเลสาบของโรงเรียน
แล้วมันก็ปล่อยผมที่ข้างทะเลสาบ ผมทรงตัวไม่อยู่เลยล้มไปกองกับสนามหญ้า
“ไอ้คนบ้า แกลากฉันมาที่นื้ทำไม” ผมตะโกนว่ามันออกไป
“มึงนั่งอยู่เฉยๆ” มันสั่งผม ผมมองหน้ามันงงๆ
“แกต้องการใหฉันทำอะไร”
“กูบอกให้นั่งเฉยๆ” มันตะโกนใส่ผม พร้อม เดินไปหยิบบางอย่างที่ข้างหลังต้นไม้
แล้วไอ้โจก็เดินมาพร้อมกีตาร์ และ หนังสือเพลง
“อะ ร้องซะ เห็นชอบร้องเพลงไม่ใช่เหรอ” มันโยนหนังสือเพลงมาที่ผม
แล้วมันก็นั่งลงข้างๆผม พร้อมทำท่าจะดีดกีตาร์
“นายเล่นกีต้าร์เป็นด้วยเหรอ” ผมถามด้วยความแปลกใจ เห็นเถื่อนๆแบบนี้ไม่นึกว่าจะมีอารมณ์สุนทรีย์
“แล้วเห็นว่าเล่นได้ไหมล่ะ” มันตอบกวนๆ
“ไหนอยากร้องเพลงอะไร” มันชะเง้อหน้ามาดูที่หนังสือเพลง
“ไป ไป ไปลงนรกซะเถอะที่รัก ฉันจะลงโทษเธอ” อยู่ดีดีมันก็ร้องเพลงนี้ใส่หน้าผม
“ไอ้บ้า “ ผมด่ามันกลับไป มันหัวเราะชอบใจใหญ่
“ตกลงเลือกเพลงได้ยัง” มันถามผม ผมมองหน้ามันด้วยความแปลกใจ
เมื่อไม่กี่นาที มันคือคนป่าเถื่อน ไม่มีเหตุผล ชอบใช้กำลัง และพูดจาหยาบคาย
แต่ตอนนี้มันดูไม่เหมือนมันที่ผมรู้จัก
“มึงไม่ร้อง งั้นกูเลือกเพลงเองนะ” ว่าแล้วมันก็เปิดหนังสือเพลง
จนมาถึงหน้าหนึ่ง มันก็เริ่มดีดีกีตาร์
ทำนองคุ้นหูเพราะเพลงนี้เป็นเพลงที่ผมรู้จักและก็ชอบมากด้วย
“มึงร้องนะ” มันมองหน้าผม
ผมพยักหน้า พอถึงท่อนที่ผมต้องร้อง ผมก็ก้มไปดูเนื้อร้อง
“ทุกครั้งที่ฉันสับสน ค้าหาว่าชีวิตคืออะไร
ค้นลึกไปไหนความหมาย ว่าอะไรที่ชีวิตฉันนั้นต้องการ
เธอนั่นเองคือคำตอบ ที่ค้นหามาเนิ่นนาน
สิ่งเดียวที่ต้องการ ก็คือการได้อยู่คู่กับเธอ
แค่มีคนอย่างแนและเธอ มาอยู่คู่กัน
ฉันรู้ว่าตัวฉันไม่ต้องการใครใคร
สุดแผ่นดินแผ่นฟ้าที่กว้างใหญ่
จะมีคนมากมาย เพียงเธอผู้เดียวพียงพอ”
ผมกำลังจะร้องท่อนต่อไป โจก็ทำท่าให้ผมหยุด
แล้วมันก็ร้องท่อนต่อไปเอง
“และแม้ว่าเธอสับสน เหลียวหาใครสักคนที่เข้าใจ
และแม้ว่าเธอหวั่นไหว ไม่เจอใครที่เธอได้ค้นหามานาน
ตัวฉันขอเป็นคำตอบ หากแม้นว่าเธอต้องการ
โปรดมองฉันให้นาน ว่าเธอจะต้องการบ้างไหม
แค่มีคนอย่างฉันและเธอมาอยู่คู่กัน ฉันรู้ว่าตัวฉันไม่ต้องการใครใคร
สุดแผ่นดินแผ่นฟ้าที่กว้างใหญ่ จะมีคนมากมาย
เพียงเราสองคนเพียงพอ”
ผมฟังโจร้องเพลงแล้วขนลุก ไม่นึกว่ามันจะร้องเพลงได้เพราะขนาดนี้
ผมเลยเงยหน้ามองมัน
มันยังคงเล่นเพลงต่อไป แต่สายตามันไม่ได้มองไปที่หนังสือเพลง แต่มันมองมาที่ผม
“แค่มีคนอย่างฉันและเธอมาอยู่คู่กัน ฉันรู้ว่าตัวฉันไม่ต้องการใครใคร
สุดแผ่นดินแผ่นฟ้าที่กว้างใหญ่ จะมีคนมากมาย
เพียงเราสองคนเพียงพอ”
เพลงจบ แต่มันยังคงมองผม
“มึงร้องเพลงพอใช้ได้นี้” ผมแก้เขินด้วยการชมมันพร้อมทำเป็นเปิดหนังสือเพลงหาเพลงต่อไป
“มึงรู้หรือเปล่าว่าเพลงเมื่อกี้ชื่อเพลงอะไร” มันถามผม
“เพลง บอกรัก ไง” ผมตอบ แล้วก็ชะงักเล็กน้อย พร้อมมองหน้ามัน
ผมเริ่มรู้สึกแปลกๆกับสายตาของมันยังไงก็ไม่รู้
“จ้องเราทำไม” ผมตัดสินใจถามมัน
“ก็อย่างที่เพลงมันบอก” มันตอบผม
“หมายความว่าอะไร เราไม่เข้าใจ” ผมเริ่มตัวสั่น กล้าๆกลัวๆกับท่าทีของมัน
“มาอยู่นี้เองเหรอโจ้” พี่หมีเดินมาที่ผมกับโจ
“พี่ตามหาตั้งนาน”
ผมลุกขึ้นมองไปที่พี่หมี พี่เขาดูไม่พอใจที่ผมมาอยู่กับโจ
“พี่บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าไปยุ่งกับไอ้นี้” พี่หมีชี้หน้าโจ
“เออ คือ...” ผมอ้ำอึ้ง ไม่รู้จะตอบอะไรกับพี่หมี
“มึงก็เหมือนกัน อย่ามายุ่งกับแฟนกู” พี่หมีพูดเสร็จแล้วก็ลากผมออกไปจากที่นั้น
ทำไมวันนี้มีแต่คนลากเราไปมาตลอดเลย
พี่หมีพาผมมาที่หน้าหอ พร้อมมองผมเหมือนต้องการให้ผมสำนึกผิด
“คือ ผมแค่ไปนั่งร้องเพลงกับโจเฉยๆ” ผมพยายามอธิบายกับพี่หมี
“แล้วทำไมต้องเป็นมัน เพื่อนโจ้มีตั้งเยอะ ทำไมต้องเป้นมัน” พี่หมีเริ่มระเบิดอารมณ์ออกมา
ผมตกใจที่พี่หมีโกรธมากขนาดนี้
“ที่พี่โกรธ เพราะพี่เคยบอกโจ้แล้ว พี่แค่อยากให้โจ้เชื่อพี่” พี่หมีก็เอื้อมมือมาจับผม
“พี่เป็นห่วงโจ้มากรู้ไหม”
พี่ยิ้มให้พี่หมี “ผมจะพยายามไม่ให้พี่เป็นห่วง ผมสัญญา”
พี่หมียิ้มให้ผมกลับ เขาคงพอใจที่ผมตอบเช่นนั้น
งั้นก็ไปกินข้าวกันเถอะ พี่หมีก็พาผมเดินไปด้วยกัน
แต่ระหว่างทางผมกลับคิดถึงเนื้อเพลงที่โจร้อง และท่าทีที่มันมีตอนอยู่กับผมเมื้อกี้
มันต้องการอะไรกันแน่?
----- จบคู่ที่1----
อยากแปะเพลงให้ฟังแต่แปะไม่เป็น
เอาเป้นว่า เดี๋ยวเอามาให้โหลดวันหลังแล้วกัน
รอคู่ที่2 ว่าจะมาร้องเพลงอะไรกันนะครับ

[pongsj]

เพลงรักจะนำมาซึ่งปัญหาล่ะสิเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย 

[meawkung02]

เหอๆ...โจ กลับมาชอบ โจ้ ซะงั้นเยย...เริ่มมีอุปสรรคซะแระอ่าค้าบบบ...^^

[Junrai_Hyper™]

พัลวันพัลเกย์จิงๆ

รอตอนต่อไปครับ

[nOn†ღ]

ช่างวุ่นวายสับสนจริงๆ

รอลุ้นคู่สองต่อค่ะ

[Tifa]

เอาล่ะสิ เรื่องยุ่งๆเข้ามาหาแล้ว

คู่ 2 ขอเพลง I will survive นะจ้ะคริๆ

[jojoe]

ว่าจะมาโพสต์ต่อ แต่เนื่องจากเพิ่งกลับมาจาก ไปดินเนอร์กับผู้ชาย(ว่าที่สามี เฮ้ย!) ไปกินอาหารญวณบุฟเฟ่ต์ ท้องแทบแตก(หมายถึงอีกฝ่ายนะ ส่วนผมเฉยๆ)

ผู้ชายอุตส่าห์ชวนไปบ้าน เราไม่กล้าไป เห็นว่าเป็นวันแม่ ให้ลูกชายเค้าอยู่กับแม่ดีกว่าเนอะ
(แต่กลับมาคิดอีกทีก็เสียดาย จะได้เสียตัววันแม่ คิดอกุศลจริงๆเรา)

จะรีบมาโพสต์แล้วกัน

อยากจะเกริ่นว่า ตอน ม.5 มี10ตอนจบ
ส่วนม.6 อาจจะแค่ 5 ตอน เนื่องจากช่วงนั้นเตรียมเอ็นท์ ไม่ค่อยหมกหมุ่นเรื่องผู้ชายกันสักเท่าไหร่
อยากแต่งให้จบๆ เพราะมีนิยาย เรื่องใหม่ต่อคิวอยู่
ให้กำลังใจด้วยนะคร้าบบบบบบ

http://jojoestory.hi5.com

[meawkung02]

รับทราบแล้วค้าบบ...แล้วจะรออ่านทุกเรื่องเยยน้าค้าบบ...^^

[jobisuka]

  มาต่อแล้วว ดีจัง ๆๆ
รอคู่ 2  อย่างใจจดใจจ่อ

[jojoe]

คู่ที่ 2
และวันคัดเลือกดรัมเมเยอร์ไม้หนึ่งของโรงเรียนก็มาถึง
มีคนมาคัดเลือกเกือบห้าสิบกว่าคน
ผมมองคู่แข่งก็แทบจะเป็นลม เพราะตัวแม่ของโรงเรียนมากันทั้งนั้น
ทั้งหน้าตาดี หุ่นดี ตัวสูงใหญ่ แบบว่า เพอร์เฟคแมนกันทั้งนั้น
ตัวกูจะไปรอดไม่ว่ะ
แต่พอหันไปมอง พี่เต๋ากับพี่หมิงที่มาคอยเชียร์ ก็ค่อยโล่งใจหน่อย
“ไอ้เชียร์ สู้ๆ” เสียงตะโกนดังมาจาก ไอ้โจ้ และไอ้ปอที่มาให้กำลังใจผมเหมือนกัน
เมื่อมาถึงคิวของผม ผมต้องเดินออกไปกับคนอีกห้าคน พร้อมทำท่าดรัมเมเยอร์ตามที่ฝึกซ้อมมา
พอมาถึงช่วงโยน กรรมการจะดูว่าใครโยนสูงที่สุด และใครรับแม่นที่สุด แบบว่ารับโดยไม่เอื้อมตัวมากเกินไป หรือเวลารับมัวพะวาพะวงทำให้ท่าเดินเสีย
แล้วผมก็ทำได้ ค่อนข้างมั่นใจว่าทำตามที่ฝึกซ้อมมาอย่างดีที่สุด(ดรัมเมเยอร์ปี่ที่แล้วมาสอนให้ ไม่ได้ให้มันรู้ไปซิ)
“คนที่จะได้เป็นดรัมเมเยอร์ไม้หนึ่งปีนี้ได้แก่”
ผมหลับตาลุ้น สาธุขอให้ได้เถอะ
“นาย วิฬุณพล ห้อง 5/4 ส่วนดรัมเมเยอร์ไม้สองได้แก่.......”
“ห๊า...... กูได้เหรอเนี้ย” ผมแทบจะเป็นลมไปตรงนั้น
“เย้.... เชียร์มึงได้เว้ย” รู้สึกว่า ไอ้โจ้มันดีใจมากกว่าผมซะอีก
“เชียร์เก่งมาก พี่ดีใตจด้วยนะ” พี่หมิงเอามือมาแตะที่บ่าของผม
“มึงได้จริงเหรอเนี้ย” ไอ้ปอทำหน้าไม่อยากจะเชื่อว่าผมจะได้
แล้วผมหันไปหาพี่เต๋า ที่ยืนยิ้มๆไม่ได้พูดอะไร
“ไม่ดีใจเหรอที่เชียร์ได้” ผมถามพี่เต๋า
พี่เต๋าเอามือมาลูบที่หัวของผม
“ดีใจซิ ดีใจมากด้วย” พี่เต๋าพูดแค่นั้น แต่ผมกลับร้องไห้ ที่ผมสามารถทำสิ่งที่ผมตั้งใจ
และผมสามารถทำให้คนที่ผมอยากให้เขาเห็นความสำเร็จของผม รู้สึกดีใจไปกับผมด้วย
“ไปฉลองกันเถอะ” พี่เต๋าก็ลากผม ไอ้โจ้ ไอ้ปอ และพี่หมิง ไปกินเลี้ยงที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
การรับประทานอาหารของเรา ไม่ค่อยมีอะไรเท่าไหร่
แต่ที่เด็ดก็คือ การร้องคาราโอเกะ ที่แย่งร้องกันมันส์สุดๆ
“โอ๊ โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ย น่ากลัวใจเลย......” แล้วผมก็ร้องเพลงเป็นคนแรก
“ไม่ใช่ ไม่ช่ายยยยย ไม่ใช่ ไม่ช่ายยยยย ไม่ได้เป็นแฟนจริงๆนะ” ผมก็ยังร้องต่อ
“อยู่ๆก็มีเรื่องราวให้นอนไม่หลับ ให้กลับมาคิดวกวนทั้งคืนวุ่นวาย” ผมร้องอีกแล้ว จนไอ้โจ้แย่งไมค์มาได้สำเร็จ
“ครั้งโดนเขารังแก ร้องงอแงร้องไห้ พี่คนนี้ยังคอยคุ้มครองคุ้มภัย น้องเอยอย่ากลัวใครเขา” ไอ้โจ้ร้องเพลงนี้ให้พี่ยอด
“แค่มีคนอย่างฉันและเธอ มายอยู่คู่กัน ฉันรู้ว่าตัวฉันไม่ต้องการใครๆ” อันนี้ไอ้โจ้ร้องให้ใครก็ไม่รู้ เห็นมันอินกับเพลงมากๆ
“พูดไม่ค่อยเก่งแต่รักหมดใจ ถ้ารู้ว่าชอบอะไรจะหาให้เธอ” อันนี้ไอ้ปอร้อง เหมาะกับมันจริงๆ
“จุดอ่อนจากการที่ไว้ใจ คือโดนทำร้ายแทบเสียคน” ไอ้ปอร้องใส่อารมณ์ซะ (แต่ละเพลงแมนจริงๆเพื่อนกู)
“ฉันเป็นเพียงชายคนหนึ่งที่อยากดูและ ห่วงใยเธอเท่านั้น” เฮอะ เฮอะ อันนี้พี่เต๋าร้อง ให้ผมเอง(เขินจังอ่ะ)
“อยู่มาจนวันนี้เพื่อเจอเธอ จะอยู่เพื่อเธอตลอดไปจะเอาความรักที่มีเก็บไว้เพื่อรอคอยวันที่เธอเดินผ่านมา อาจจะมีเวลาที่เธอต้องการ”
แล้วพี่เต๋าก็ร้องเพลงโปรดของผม ผมยิ้มแก้มปริจนทำอะไรไม่ถูก
“อ่ะ ตามึงร้องแล้ว” พี่เต๋าก็ยื่นไมค์ให้พี่หมิง พี่หมิงรับไมค์แล้วก็หันมาหาพวกเรา
“คือพี่ร้องเพลงไม่ค่อยเก่งนะ พี่เลือกเพลงที่จะร้องต่อไป ให้คนๆหนึ่ง คนที่เขาไม่เคยรู้เลยว่า พี่คิดอะไรกับเขา”
แล้วทำนองก็ขึ้น
“มอง มองเธอมาแสนนาน ฉันไม่กล้า ต้องคอยหลบตาอยู่เสมอ
กลัว สักวันหนึ่งถ้าเธอ รู้ว่าฉันปิดบังความจริงอะไรเอาไว้
ความลับที่ฉันซ่อนไว้ ไม่เคยบอกใคร จะอดใจไม่ไหว
ยิ่งฉันใกล้เธอ เท่าไหร่ ยิ่งอยากจะเผยใจ ยิ่งสบสายตา ก็ยิ่งหวั่นไหว
มันยากเหลือเกินจะเก็บ ซ่อนความลับเอาไว้
และความลับในใจของเธอ มีฉันอยู่บ้างไหม
โปรดบอกความในใจ ให้ฉันรู้ทีนะเธอ”
พี่หมิงร้องจบ ทุกคนเอาแต่นิ่ง เพราะพี่แกร้องเพราะเหลือเกิน ร้องดีกว่าต้นยฉบับซะอีก
แต่ผมแปลกใจคือพี่หมิงร้องให้ใคร เวลาตอนพี่แกร้อง เหมือนจะมองมาที่ผม(หรือว่าเราเข้าข้างตัวเอง)
“เฮ้ย แกแอบไปชอบใครว่ะ” พี่หมิงไม่ตอบได้แต่ซดเบียร์ไม่ยั้ง
ผมเห็นบรรยากาศไม่ดี เลยลากพี่เต๋าไปร้องเพลงต่อ
“บัวลอย เจ้าเพื่อนยาก......” พี่เต๋าแหกปากร้องเพลง แฟนใครว่ะเนี้ย
“บางระจัน บางระจัน บางระจัน” ยังจะร้องอีกนะ
ผมหันไปมองพี่หมิง เค้าก็ยังมองมาที่ผม แถมซดเบียร์ไปอีก รู้สึกแปลกๆอ่ะ
“เป็นแฟนคนจนต้องทนหน่อยน้อง พี่นี้ไม่มีเงินทอง....” พี่เต๋าก็มัวแต่ร้อง ทำยังกะเมา ทั้งๆที่กินเบียร์ไม่ถึงแก้ว
แล้วงานเลี้ยงก็เลิกรา
พี่หมิงเมาไม่เป็นท่าหลับคอพับคออ่อน กลางแก้วเบียร์
“พี่ว่าพี่คงต้องลากไอ้หมิงไปที่หอแล้วแหละ ไม่รู้ว่าไปอกหักที่ไหนมา” พี่เต๋าพูด คงเป็นห่วงเพื่อน
แต่ผมกับสะดุ้ง เหมือนโดนตัวเองยังไงก็ไม่รู้
“แล้วพี่เต๋าไม่รู้เหรอ เค้าไปชอบใคร” ผมลองถาม เผื่อจะได้ไม่เข้าตัว
“มันจะไปสนใคร วันๆก็อยู่กับพี่กับเชียร์ตลอด” พี่เต๋าพูดเสร็จก็ค่อยๆพยุงร่างของพี่หมิงขึ้น
ผมสะดุ้งอีกแล้
“โทษทีวันนี้พี่คงไม่ได้ไปส่งเชียร์นะ” พี่เต๋าหันมาบยิ้มให้ผม
“ไม่เป็นไรหรอก ดูพี่หมิงดีๆล่ะ” ผมพูดพร้อมเดินแยกจากพี่เต๋า โดยมีปอ และโจ้เดินมาด้วย
ความรู้สึกผมมันบอกว่าคนที่พี่หมิงชอบอาจจะเป็นผมก็ได้
---- จบคู่ที่2 -----
ตอนนี้เอาเรื่องจริงมาเขียน เพราะตอนร้องคาราโอเกะก็็้แย่งกันร้องแบบเนี้ยล่ะครับ
ส่วนเพลง คู่ที่1 เพลง บอกรัก ของ คุณปั่น ไพบูลย์เกียรติ
คู่ที่2 เพลง ความลับ ของ วงพอส
ส่วนคู่ที่ 3 เพลงอะไรนั้น รอลุ้นแล้วกันครับ

เมื่อนายโจแอบชอบ โจ้
พี่หมิงแอบชอบ เชียร
แล้วปอจะมีใครมาแอบชอบหรือเปล่า ต้องติดตามต่อไปครับ

[Tifa]

หุหุ เรื่องตอนนี้ชักจะวุ่นได้อีก

นายปอใครจะมาชอบอีกหว่า

สงสาร ปอ อะ ซิกๆ

[jobisuka]

  ว๊าว ๆๆๆๆๆๆ มาต่อแล้วว ดีจัง 

รออ่านตอนต่อไปจ้า 

[meawkung02]

รู้สึกว่า ทั้ง 3 คู่ พอสมหวังก้อจะมีคนมาแอบรัก กันทั้ง 3 คู่เยยนะค้าบบ...งิงิ

[pongsj]

รักสามเศร้าซะงั้น

[Junrai_Hyper™]

ฟันธง มาเซอร์โอชัวร์

จบข่าว

[nOn†ღ]

มีหนุ่มมาแอบชอบให้หวั่นไหวกันสองคู่แล้ว

รอลุ้นคู่ 3 ต่อไป

[ranaways]

อยากรู้เหมือนกันอ่ะ

[jobisuka]

มายางงงง
รอๆๆๆ

[EZPADA™ KlKA ZER ll •]

อ่ะนะ  น่าหนุก  ละ

[meawkung02]

มารอด้วยคนค้าบบบ...อิอิ

[jojoe]

คู่ที่ 3
“1 2 3 เริ่ม” แล้วเสียงดนตรีก็ดังขึ้น
“เฮ้ย! ไอ้ปอ ทำไมมึงไม่เล่นว่ะ” ไอ้ติ่งด่าผม เพราะผมมัวแต่เหม่อ ไม่ได้เล่นตามที่พวกมันบอก
“โทษที กูไม่ค่อยมีสมาธิเลย กูขอพักสักแป๊บนะ เดี๋ยวกูมา” ผมวางกีตาร์ลง แล้วเดินออกจากห้องซ้อมออกไป
ในตอนนี้หัวผมมีแต่เรื่องที่ผมเพิ่งได้เจอเมื่อคืน
หลังจากที่ผมเจอบิ๊กที่ห้องน้ำเมื่อคืน
“มาทำอะไรตรงนี้” ผมถามบิ๊ก พร้อมมองไปข้างหลังบิ๊ก เพื่อมองว่าบิ๊กคุยกับใคร
“ก็มาห้องน้ำไงถามได้” บิ๊กตอบ
“ที่ห้องเข้าไม่ได้เหรอไง ต้องออกมาเข้าข้างนอก” ผมถามอย่างสงสัย เพราะปกติในแต่ละห้องก็จะมีห้องน้ำในตัว
แต่ตามชั้นต่างๆจะมีห้องน้ำรวมเพื่อเพิ่มความสะดวกให้กับนักเรียน แต่ตอนกลางดึกแบบนี้ ไม่น่าจะต้องอออกมาข้างนอกเข้าห้องน้ำในห้องก็ได้
“ห้องเราห้องน้ำมันเสียเลยออกมาใช้ข้างนอก” บิ๊กพูดกับผม ผมพยายามจับพิรุธ
“แล้วเมื่อกี้คุยกับใคร” ผมถาม
“จะบ้าเหรอเรามาคนเดียวจะให้ไปคุยกับใคร”
แต่ผมไม่เชื่อ เมื่อกี้ผมได้ยินเต็มสองรูหูว่ามีคนคุยกัน
ผมเลยเดินสวนบิ๊กเข้าไปในห้องน้ำเพื่อมองหาว่ามีใครหลบไปในห้องน้ำหรือเปล่า
“ปอ นายเป็นอะไรมากหรือเปล่า ทำไมต้องทำอะไรแบบนี้ด้วย” บิ๊กเดินมาลากผมออกจากห้องน้ำ
“ก็เราได้ยินว่านายคุยกับใครก็ไม่รู้ที่ห้องน้ำนี้” ผมตะโกนกลับไป
“เรามา ขี้ เข้าใจๆไหม จะให้ไปคุยกับผีที่ไหน” บิ๊กก็เริ่มโกรธ
“แล้วนายมาตามหาเราทำไม” บิ๊กย้อนถามผม
ผมถอนหายใจ อยากตอบว่าคิดถึง อยากมานอนกอด แต่ตอนนี้อารมณ์เสีย เลยไม่พูดออกไป
“งั้นเราไปนอนนะ” ผมเลยตัดสินใจกลับไปนอนดีกว่า
“งอนเหรอไง” บิ๊กยังคว้าตัวผมไว้
“เปล่า ง่วงแล้วขี้เกียจคุย” ผมตอบอย่างหัวเสีย แต่ตอนนั้นไม่รู้ตัวหรอกว่าตัวเองกำลังโกรธอยู่
“ทำไมทำตัวงี่เง่าอย่างนี้ว่ะ” บิ๊กก็เริ่มด่าผม
“แล้วไง งี่เง่าแล้วทำไม” ผมก็ชักอารมณ์ขึ้น
“ก็เราเกลียดคนงี่เง่า” บิ๊กตะคอกใส่หน้าผม
“ตะโกนให้เสียงดังเลยซิ ว่าเรามันงี่เง่า” ผมท้า
“เห็นมั้ย นายมันงี่เงาจริงๆ” บิ๊กคงเหลืออดจริงๆเลยเป็นฝ่ายเดินหนีผมไป
“แล้วมาชอบคนงี่เง่าอย่างเราทำไม” ผมตะโกนตามหลังบิ๊กที่กำลังเดินกลับห้อง
นี้คือเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ กลายเป็นว่า ตั้งแต่เช้าที่ผ่านมา ผมกับบิ๊กยังไม่เจอกันเลย
และไม่แน่ใจว่าถ้าเจอกันยังจะโกรธกันอยู่ หรือจะหายเป็นปกติ
เป็นครั้งแรกทีผมทะเลาะกับบิ๊ก และผมก็กลัวว่าจะทำให้เราเลิกกัน
ตอนนี้เป็นเวลาที่เราต้องมาซ้อมดนตรี แต่บิ๊กก็ยังไม่มา
คงเพราะโกรธผมเลยพาลไม่มาซ้อมด้วย
กลายเป็นเรื่องใหญ่ไปเลย
“เป็นอะไรว่ะ ไอ้ปอ” อาร์ตเดินมาหาผม มันคงห่วงผม
“ทะเลาะกับบิ๊กมาล่ะซิ” มันถาม ผมไม่ได้ตอบ แต่ยังคงมองออกไปตรงระเบียง
“แล้วใครเริ่มก่อน มึงหรือ ไอ้บิ๊ก” มันยังคงถามผม
“ไม่รู้ดิ ตอนนั้นกูไม่รู้ตัวว่ากูทำไมถึงได้โกรธเป็นฝืนเป็นไฟขนาดนั้น” ผมบอกมัน
“อย่างนี้แหละ ลิ้นกับฟัน ต้องกระทบกัน ชีวิตจะได้มีรสชาติ ให้หวานกันอย่างเดียว มันจะอร่อยเหรอ”
ผมหันไปมองหน้ามัน พูดอย่างกับเคยมีแฟน
“กูแค่พูดตามความจริง เค้าเรียกว่าสัจธรรม ไม่ต้องคิดเลยว่ากูพูดอย่างกับเคยมีแฟน” มันสวนกลับ แล้วมันรู้ได้ไงว่าผมคิดแบบนั้น
“เออ ไอ้ปอตกลงพวกเราว่าเราจะเปลี่ยนเพลงว่ะ”
ผมงง ก็ซ้อมเพลงเดิมมาตั้งนานแล้วจะมาเปลี่ยนทำห่าอะไร
“พอดีได้เพลงใหม่มา”
“เพลงอะไร” ผมถาม
“ลองฟังซิ บอกไว้ก่อนนะว่า เพลงนี้เล่นแค่เปียโนเท่านั้น” มันอธิบายผม
“มึงเล่นคีย์บอร์ดเป็นอย่างเดียวไม่ใช่เหรอ” ผมถามด้วยความสงสัย
“พอดีวงเรารับคนเล่นเปียโนเพิ่ม หล่อนะเว้ยคนนี้” แนะพอเห็นคนหล่อก็รับเพิ่มเชียว
ผมเลยเดินเข้าไปในห้องซ้อมพร้อมไอ้อาร์ท
แล้วเสียงเปียโนก็ดังขึ้น
ผมมองไปที่คนเล่นเปียโน
ไม่ใช่ใครที่ไหน บีกนั้นเอง
“เธอเคยถามกับฉัน ที่ฉันรักเธอ ก็อยากจะรู้รักเพราะอะไร
กับไปคิดไปค้น ใคร่ครวญมากมาย ไม่เจอคำตอบ
ที่ผ่านมานั้นไม่คิดอยากรู้ที่มา และไม่เคยหาเหตุผลใดใด
แค่ตัวฉันเพียงรู้ ว่าเป็นสุขใจ เมื่ออยู่เคียงกัน
อาจจะฟังแล้วไร้เหตุผล ว่าสิ่งที่ทำให้คนรักกัน
หรือเป็นเพียงรอยยิ้ม รอยนั้นเมื่อวันแรกเจอ
หากจะหาเหตุผลสักคำ ว่าสิ่งที่ทำให้ฉันรักเธอ
นั้นเป็นเพราะตัวฉันมาเจอ เจอสิ่งดีงาม
ตั่งแต่ตัวฉันพบเธอ เธอคือสิ่งดีงาม”
บิ๊กร้องจบ ก็เดินมาหาผม
“ที่ถามเมื่อคืนว่าเรารักนายเพราะอะไร คงได้คำตอบแล้วนะ”
ผมอึ้งไปเลยครับ สักพักผมก็โผเข้ากอดบิ๊ก ไม่อายเพื่อนในวงที่นั่งมองเราสองคนกอดกัน
“ตกลงสองคนนี้มันเป็นเกย์เหรอว่ะ” ไอ้โต้งถามไอ้อาร์ท
“เพิ่งรู้เหรอ กูก็เป็น” ไอ้อาร์ทบอก ไอ้โต้งสะดุ้ง “เฮ้ยเป็นทั้งวงเลยเหรอ”
“กูไม่ได้เป็นเว้ย” ไอ้ติ่งรีบบอก
“หยุดเถียงเถอะ ซ้อมเพลงได้แล้ว ไอ้สองคนนั้นก็เลิกกอดกันได้แล้ว ซ้อมเพลงเว้ย”
ไอ้อาร์ทำหน้าที่หัวหน้าวงชวนเราซ้อมเพลง
ผมปล่อยมือจากบิ๊ก แล้วก็อดหัวเราะตัวเองไม่ได้ที่ทำตัวงี่เง่าตามที่บิ๊กบอกจริงๆ
ก็อย่างที่ไอ้อาร์ทบอก หวานกันอย่างเดียวมันจะอร่อยเหรอ
-----จบคู่ 3 -----

ตอนหน้า จะพาไปงานกีฬาสีของโรงเรียน
สามหนุ่มจะเป็นไงบ้างกับงานกีฬาสี
ต้องติดตามนะครับ

[nOn†ღ]

 

 

[Tifa]

หุหุ รักชื่นมื่น จะไปได้อีกกี่น้ำ

สงสารปอ อะ ที่สุดละ

[Junrai_Hyper™]

ความลับยังดำมืด

[pongsj]

อิอิ..................ตอนบิ๊กมาง้อนี้แอบซึ้งเลยน่ะเนี่ยยยยยยยยยย

[snowblack]

เป็นกำลังใจให้ครับ