หัวข้อ: Don't call Me BaBy!! ** You're My BaBy!!

[bebe]

น้องอุ่นไปเจออะไรน้ออ

[gupalz]

อ้าวอุ่นร้องไห้ทำไมนิ

[Homepage]

เห ๆ อะไรนะ เกิดอะไรขึ้น ทำไมอยู่ดี ๆ อุ่นถึงร้องไห้ >,,<"
หรือว่าไปเจออะไรดี ๆ ของเน่าเข้า ติดตามอย่างใจจดใจจ่อเลยครับ
เป็นกำลังใจให้พี่อิ๊กนะครับ (:

[lvlax23]

ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ แฟลคลับเป็นห่วง

[chancha]

เบบี๋เป็นอะไรไป ทำไมร้องไห้ล่ะ 

[jimmyFG]

อุ่นๆเป็นไรอ่ะ
พี่อิ๊คแต่งแบบนี้ดีๆแล้ว ผมชอบๆมากๆเลย มันเหมือนจริงชีวิตอ่ะ
พักผ่อนเยอะๆนะ พี่อิ๊ค

[akiko]

่ถ้าอุ่นเป็นหม้ายเพราะเดี๋ยวกินวอดก้า เดี๋ยวเราจะเข้าไปปลอบใจเอง
 

[i-love-you]

รอฉากนั้น  ><!!!

[Supermimt]

อุ่นกูรักและเป็นห่วง บักเดี่ยวมาก

มีความสุขจัง น่ารักมากอ่า กี๊สสสสสสสสส 
ชอบอ่าๆ

แต่ไอที่บอกว่าพอจะเอาจริงนิไม่สู้ มันยังไงนิ T^T ค้างคาใจตั้งแต่ตอนที่แล้วนู่ละ
แต่พี่อิ๊กมาบอกว่า เดี่ยวมันเมามาก เลยไม่สู้ คิคิ


อ่าๆ พี่อิ๊ก ๆ ไม่เป็นไรนะ  อ่านได้สบายมาก
ทนหน่อยเนอะ เดี๋ยวก็เปลี่ยนกะแล้ว

ว่าแต่ทำงานไรคะเนี่ย ^^

[malula]

ได้บรรยากาศโฮมสเตย์มาก ๆ อยากไปมั่ง
น้องอุ่นไปเจออะไรมา ทำไมร้องไห้ เดี๋ยวก็มัวแต่เมาหนักเลยไม่รู้เรื่อง

คุณอิ๊กพักผ่อนมาก ๆ นะคะ

[mr.tou_chi]

อุ่นเป็นไรอ่ะ อย่าเจอเรื่องไม่ดีมาเลยนะ เดี๋ยวเมื่อไหร่แกจะเลิกกินเหล้าแบบนี้ซะทีนะ เหมือนกินแล้วดูแลใครไม่ได้จริงๆด้วย ถ้าอุ่นไปเจออะไรไม่ดีมาฉันจะโกรธแก ไอ่เน่า

[นิรนาม]

อุ่นเป็นอารัยอ่าๆ

[pjny_tem]

รอฉากนั้นอย่างใจจดจ่อ  คุณอิ๊กกี้ผักผ่อนมากๆ ดูแลรักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ แฟนคลับเป็นห่วง

[CarToonMiZa]

รักษาสุขภาพน๊าอิ๊กกี้
รอได้จ้า

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

สนุกเหลือเกิน ทำไมอุ่นต้องร้องไห้ด้วย อุ่นมีไรหรือเปล่าเอ่ย
ให้กำลังใจนะน้องอุ่น

[~มือวางอันดับ1~]

อ่นน่ารัก ขึ้น อิอิ คนมีความรักทำให้น่าตาเด็กลงนิดนึง ๆ +1

[indy❣zaka]

ไปเจออิหยังมาน้อหนูอุ่น

[CanonDNattari]

น่ารักเกินไปแล้ว
คุณอิ๊ก รักษาสุขภาพเด้อ

[ToffeE_PrincE]

นายเดี๋ยวเมาจนเป็นเรื่อง

 

[kanda53]

นู๋อุ่นเป็นอะไร...ตกใจกลัวเจ้าเดี๋ยวจะน็อคหรือยังไง...
รุ่นนี้ไม่ต้องกลัวหรอกจ๊ะ...เหนียวทนทานทุกสภาวะเนอะเดี๋ยวเนอะ

  เป็นกำลังใจให้น้องอิ๊คค่ะ   

[theWinDy]

เมนูน่ากินโดยเฉพาะปลาเผา
เดี๋ยวนี่ยังไงทำให้อุ่นเป็นห่วงนะ

ขอบคุณ และรักษาสุขภาพด้วยค่ะ 

[SuSaya]

เดี๋ยวไม่สบายเปล่าอ่ะ...อุ่นเป็นห่วงขนาดนี้ น่ารัก~

[mild-dy]

รอจ้ารอๆ

[CarToonMiZa]

ดันดัน

[aishiteru.]

ตามมาอ่านด้วยคนนนน แบบว่าอ่านไปรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง ฮ่าๆ แต่ก็อยากอ่านอ่ะ อิอิ
ติดตามความสัมพันธ์ระหว่างอุ่นกับเดี๋ยว ค่อยๆพัฒนาแล้วมันน่ารักดี ^^
เดี๋ยวนี่แบบว่าหนุ่มน้อยหัดรักแบบว่าหัดรักผู้ชายคนแรกก็ยังทำตัวไม่ถูกอ่ะเน๊อะ ฮ่าๆ
ส่วนอุ่นนี่ก็แบบว่าเคยมีแฟนมาบ้างแล้ว แต่ก็เหมือนจะเข้าใจความรักระหว่างผู้ชายด้วยกันมากกว่า
มันกลายเป็นว่าอุ่นมีประสบการณ์ทางด้านนี้มากกว่าเดี๋ยวสินะ งื้ออ น่ารักอ่ะ
เดี๋ยวชักจะหลงอุ่นมากขึ้นเรื่อยๆเลยอ่ะ อ่านไปยิ้มไป ลุ้นด้วยย ฮ่าๆ
ตอนล่าสุดนี่เดี๋ยวไม่สบายมากเลยนะเนี่ย เป็นไรมากมั้ยหว่า สภาพคงจะแย่มาก อุ่นถึงได้ร้องไห้เป็นห่วงขนาดนี้
เง้อออออ รออ่านตอนต่อไปน้าาา สู้ๆนะคนเขียนน ^^
 

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

อยากอ่านแล้วเด้อมาต่อให้อ่านแหน่เด้อน้องหล่า คึดฮอดน้องอุ่นและน้องเดี๋ยว

[eiky]

Don’t call Me BaBy!!

ผมไม่ชอบเลยนะคนที่กินเหล้าแล้วเป็นแบบนี้อ่ะ ตอนนี้มันดูทรมานมากๆครับ คงจะเวียนหัวมากผมเองก็ได้แต่บีบนวดให้ ยิ่งเห็นยิ่งสะท้อนใจ เลยแอบน้ำตาไหลนิดนึงอ่ะ ก็นะคนมันห่วงนี่นา กลัวมันเป็นอะไรไปด้วยล่ะ ผมเคยเห็นแต่พ่อผมเมา แต่พ่อผมเมาแล้วนอนอย่างเดียวเลยไม่ดิ้นพรวดพราดแบบนี้ ผมไม่เคยเห็นด้วยล่ะมั้งเลยตกใจ ผมให้มันนอนคว่ำแล้วนวดท้ายทอยให้มันล่ะครับสลับกับขมับ ดีนะที่ผมยังพอนวดเป็นบ้าง สักพักมันก็นิ่งไปครับ อ๊ะ ตายหรือเปล่าเนี่ย
   “คร่อกก” เฮ้อ โล่งใจหน่อย ไอ้บ้าเน่าทำให้ห่วงแทบตายนะ ผมเลยยอมนอนครับ รู้สึกว่าตอนนี้ฝนได้เทลงมาอีกระรอกเสียงสายฝนกระทบสังกะสีตอนแรกก็รำคาญนะแต่ฟังไปฟังมามันก็เพลินดีครับ อีกอย่างผมได้นอนกอดคนที่ผมมีใจให้นี่มันรู้สึกดีจริงๆนะ หลับตอนไหนไม่รู้ อิอิ
   “อือ” ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นเพราะได้ยินเสียงเพื่อนๆคุยกันล่ะครับ พอตื่นจิตใต้สำนึกแรกผมก็ควานหาตัวไอ้เน่าก่อนเลย มันยังนอนอยู่ครับอ้าปากกรนอยู่เลย ผมลุกขึ้นนั่งแล้วจับตามหน้าผากมัน จะจับทำไมเนี่ยมันไม่ได้เป็นไข้ซะหน่อย แต่ก็ไม่รู้นี่นาว่าควรจะจับหรือทำให้เรารู้ได้ยังไงว่ามันโอเคแล้วอ่ะ คือทุกอย่างมันปกติล่ะครับผมเลยลุกออกไปหาเพื่อนเตรียมเครื่องจะไปล้างหน้าล้างตา
   “อ้าว ตื่นแล้วบ่อุ่น เป็นจั่งได๋ไอ้เดี๋ยวน่ะ” จอยมันถามครับ ปูกับฝ้ายก็ตื่นแล้วทั้งสามนั่งอยู่ตรงนอกชาน
   “อืม คงดีขึ้นล่ะ แต่เมื่อคืนน่ากลัวอ่ะ”
   “จั่งซี้ล่ะคนเมาน่ะ แต่เหล้าฝรั่งนี่แฮงคั่กเนาะ เฮากะเกือบตาย” ฝ้ายมันพูดขึ้นล่ะครับ
   “แม่นๆ หัวปี้นเลยค่า บู้ยบ่เคยกินเหล้าอีหยังแฮงปานนี้ แต่ว่าตอนตื่นมาบ่ปวดหัวเด้ล่ะ” ปูมันเสริมครับ สรุปเพื่อนๆผมกินเหล้ากันหนักทุกคนเว้นผมคนเดียว อิอิ
   “แล้วเดี๋ยวมันสิขับรถไหวบ่ล่ะอุ่น บ่ไหวกะพากันอยู่อีกจักคืนกะได้เด้เฮาว่า” อืม จอยมันเสนอขึ้นครับ จริงสินะ
   “แล้วกี่โมงแล้วอ่ะ”
   “สิสิบโมงแล้วเด้ มันสวยแล้ว”
   “แล้วฝ้ายกับปูล่ะ อยู่ต่ออีกคืนโอเคป่าว” ผมหันไปถามเพื่อนจากต่างถิ่นครับ
   “บ่มีปัญหาดอก ปิดเทอมน้อยแล้วเด้ กลับเมือไปกะขี้คร้านไปขุดมันซ่อยแม่ อิอิ” อ้าว ฝ้ายครับ
   “เฮาสิโทรไปบอกทางบ้านก่อนล่ะ แต่คือสิบ่มีปัญหาหยังดอก ดีคือกันมาพักผ่อน” ปูเสริมครับ ผมเลยลงไปล้างหน้าล้างตา พอกลับขึ้นมาก็โทรบอกพ่อ
   “ทำไมล่ะลูก” ยังพูดไม่ทันจบเลยครับพ่อผมเสียงเครียดเชียว
   “เน่ามันเมาอ่ะพ่อ ไม่อยากให้ขับรถกลับมันอันตราย ฟ้าก็ครึ้มด้วยอ่ะ นะนะ พ่อนะ อุ่นขออยู่อีกคืนนึงนะ เพื่อนๆก็อยู่กันอ่ะ” ผมอ้อนพ่อแต่เช้าครับ
   “อืม ทำไมพากันไปกินเหล้าหนักขนาดนั้นล่ะลูก มันไม่ใช่บ้านเรานะ แล้วเดี๋ยวไปไหนพ่อขอคุยหน่อย”
   “มันยังไม่ตื่นอ่ะพ่อ ไม่เป็นไรหรอก ยายเจ้าของบ้านก็ใจดี พ่อผู้ใหญ่ก็ใจดี พ่อไม่ต้องห่วงหรอก”
   “จะให้พ่อทำยังไงล่ะก็เราตั้งใจว่าจะค้างต่อนี่ เอาล่ะๆ เดี๋ยวพ่อให้เลขาจัดการให้ แล้วเป็นยังไงบ้างลูก สนุกไหม”
   “สนุกดีนะพ่อ มีย่างปลากินด้วยล่ะ แต่น้ำลงเล่นไมได้น้ำมันไหลแรง” ผมคุยกับพ่ออยู่พักหนึ่งล่ะครับแล้วก็วาง
   “หิวบ่ สิพากันเฮ็ดหยังกินดี” ฝ้ายมันถามครับ
   “เฮ็ดเข่าต้มบ่” ปูเสนอครับ
   “ดีคือกันอยากซดฮ้อนๆ ไปขอเข่าสารยายมาต้มป่ะ” จอยมันชวนครับ สรุปจอยกับปูก็เดินไปบ้านผู้ใหญ่บ้าน เพราะยายแกไปนอนค้างที่บ้านอีกบ้านครับ ไม่กล้าค้นรื้อของแก ผมกับฝ้ายก็ช่วยกันก่อไฟ
   “เฮาอยากกินโอวัลตินฮ้อนๆ โตอยากกินบ่อุ่น” “อืม เข้าท่าๆ แต่ต้องไปซื้อ เออ ไปดูของที่ร้านด้วยไหมฝ้าย เผื่อมีอะไรน่าสนใจ” พวกเรารอให้ปูกับจอยกลับมาล่ะครับแล้วก็เดินไปซื้อของ บรรยากาศตอนสายๆก็เหมือนเดิมครับไม่วุ่นวายเลย คงเป็นเพราะมันสายมากแล้วล่ะเลยไม่ได้ออกมาเห็นวิถีชาวบ้านเท่าไหร่ เราเดินผ่านบ้านยายคนที่ทอเสื่อต้นกก
   “สวัสดีครับยาย” ผมทักทายครับแล้วเดินแวะเข้าไปหาแก
   “อ้าว บักหล่าเป็นจั่งได๋นอนหลับสบายดีบ่ ไฟดับเนาะเมื่อคืน ลมแฮงคั่ก” ยายแกตอบล่ะครับ
   “หลับสบายครับ วันนี้ยายไม่ทอเสื่อเหรอครับ” ผมยังสนใจอยู่ครับ
   “มื้อนี้บ่อต่ำสาดดอกบักหล่า ยายสิไปเอากก”
   “เหรอครับ ไปกี่โมงอ่ะยาย” ผมสนใจขึ้นมาครับ
   “สวยๆพู้นล่ะ ยายสิไปสวนก่อน” ที่จริงผมก็อยากไปนะแต่คงไม่ดีเท่าไหร่ ผมคุยอยู่กับยายสักพักก็เดินไปที่ร้าน มีปลาเนื้ออ่อนเยอะเลยครับเช้านี้เหมือนเขาเพิ่งจะได้มาใหม่ๆ มีเห็ดมีหน่อไม้ แต่เราได้แค่ผักชีกับไข่ไก่มาเพราะฝ้ายมันบอกว่าจะเอาหมูต้มข้าวต้ม
   “ซุมพ่อซายยังบ่ตื่นติ๊” ฝ้ายมันถามครับพอเราเดินกลับไปถึง
   “บ่ๆ นอนดีคัก ขี้กะโมยมาคือสิพากันตายทิ่มซื่อๆเนาะ” ปูเสริมครับ ผมเลยชงโอวัลตินเดินขึ้นไปข้างบนเผื่อไอ้เน่ามันจะตื่นแล้ว เสียงกรนยังคงกระหึ่มอยู่ล่ะครับ
   “ยังไม่ตื่นเหรอ” ผมรำพึงกับตัวเองแล้วเปิดมุ้งเข้าไปดูมัน
   “อือ” “อ้าว ตื่นแล้วไม่ลุกอ่ะเน่า เป็นไงบ้างยังเวียนหัวอยู่ไหม” ผมเข้าไปนั่งข้างๆมันครับ
   “ยังไม่ตื่น” อ่านะ หลับตานะแต่พูด
   “กินโอวัลตินป่าว ร้อนๆ” ผมจับตามหน้ามันล่ะครับ
   “อ๊ะ ทำไรอ่ะเน่า” มันดึงตัวผมลงไปนอนข้างๆมันล่ะครับแล้วมันก็กอด
   “กอดหน่อยดิ” “มากอดไรป่านนี้ แล้วไม่เวียนหัวแล้วเหรอ”
   “เวียน โอ๊ย เวียนอยู่เลยเบบี๋” “อ่านะ ไม่จริงหรอก เร็วๆลุกไปกินโอวัลตินจะได้ดีขึ้น”
   “ไม่อยากกิน อยากกินมึงอ่ะ” มันทำตาวิ้งๆใส่ผมครับ แหมนะ
   “ไม่เล่นด้วยแล้วนะ ลุกเร็ว” “ดูดิ ลูกชายมันตื่นไม่ยอมลงเลยอ่ะเบบี๋ ช่วยหน่อยดิ”
   “จิ๊ เออเน่า คืนนี้อยู่ต่ออีกคืนนะ เพราะขับรถคงไม่ไหว” ผมเปลี่ยนเรื่องล่ะครับ
   “อืม ดีเหมือนกัน อยากนอนกอดมึงอีกคืน เพราะคืนนี้กูคงไม่กินเหล้าหรอก”
   “ทำไมอ่ะ ยังเหลืออยู่นี่” “อ้าว กินกูก็ไม่ได้เอากันกับมึงดิ” อารมณ์เสียผมดิ้นออกมาจนได้ล่ะครับแล้วออกจากมุ้งมา ทีอยากให้ทำก็ดันเมานะมึง แว้กก
   “มันยังครึ้มๆอยู่เลยนะ อ่า สบายจัง” มันก็ตามออกมาล่ะครับแล้วมานั่งมองน้ำไหลข้างๆผม ไอ้เน่ามันบิดขี้เกียจ สักพักนายไม้กับเล็กก็ตื่น ผมเลยลงไปชงโอวัลตินมาให้มันสองคนด้วย
   “มื่อนี้เฮาสิพากันเฮ็ดหยังดี” นายไม้ถามครับ
   “นั่นดิ ยายบอกไปเอาต้นกก” “นั่นๆ พอๆ ไม่ไปเว้ย อยู่นี่ล่ะ นั่งๆนอนๆเดี๋ยวก็หมดวัน” ไอ้เน่ามันสวนขึ้นมาครับ
   “หวืย มานั่งมานอนกะเบื่อตั้ว ไปเบิ่งไทบ้านเพิ่นเฮ็ดนาเฮ็ดสวนสิบ่ดีกั่วเบาะ” เล็กมันบอกครับ ผมเห็นด้วยกับมันนะ เพราะถ้ามานั่งมานอนอยู่เฉยๆนี่เบื่อตายจริงๆล่ะ แต่ก็ไม่มีใครคิดออกว่าควรจะไปไหนหรือทำอะไรดี
   “เข่าต้มแล้วแล้วค่า สิกินเลยบ่” ฝ้ายมันเกินขึ้นมาบอกครับแล้วถือถ้วยใส่ข้าวต้มที่ส่งกลิ่นหอมฉุยมาก่อนเลยนะ อ้าว ถือมาคนละถ้วยแหมนะพวกนี้นี่
   “กินเลยไหมเน่า” ผมหันไปถามมันครับ
   “อือ” “อือไร กินหรือไม่กิน” ผมทำตาโตใส่มันครับ
   “กินถ้ามึงไปเอามาให้ และจะกินถ้ามึงป้อนด้วย” “งั้นคงไมได้กินหรอกนะ” ผมเดินลงไปทันทีครับ แต่ก็ตักมาเผื่อมันอยู่ดีล่ะพูดไปงั้นล่ะครับ
   “อ้าว บักอันนั่นบ่ทันตื่นติ๊” ฝ้ายมันถามถึงเคนล่ะครับ
   “ไปปลุกมันแน่ผู้สาว นอนดีคั่กบักห่านี่” นายไม้ยิ้มๆ
   “บู้ย บ่เด้อค่าตื่นสวยกะซ่ามแล้ว คนขี้คร้านเด้แนวนี้” ไม่ไปแต่สายตามองอยู่ตลอดนี่แปลว่าอะไรนะ แหมๆ เริ่มส่อแววแล้วนะฝ้าย
   “เป็นจั่งได่บักหล่า นอนดีบ่” ยายแกกลับมาที่บ้านครับถือตรระกร้าใส่ปิ่นโตมาด้วย
   “พากันหิวหรือยัง ยายเอากับเข่ามาให้” ยายแกวางตระกร้าลงล่ะครับ จอยกับปูก็รับอาสาเปิดปิ่นโต ยายแกใจดีมากเลยนะเพราะกับข้าวมีสามอย่างแน่ะ มีแกงหน่อไม้ มีปลาทอดกับห่อหมกปลา กลิ่นนี่ไม่ต้องพูดถึง
   “ยายบ่อมีแนวให้เฮ็ดแน่บ่จ้า พวกหนูว่าสิพากันอยู่อีกจักคืน” จอยมันถามครับ
   “แนวเฮ็ดมันกะบ่อึดดอกหล่า แต่พวกโตพากันมาเที่ยว คันมายามน้ำบ่ไหลแฮงกะคือสิดีเนาะ สิได้พากันเล่นน้ำ”
   “แล้วยายไปไสจ้ามื้อนี้” สาวฝ้ายถามขึ้นครับ
   “ยายสิไปสับหน่อไม้ พายเฮือไป” ทุกคนตาวาวมองหน้ากันทันที
   “ไปนำแน่ได้บ่จ้ายาย” ฝ้ายมันถามต่อล่ะครับ
   “อยากไปติ๊ คันพวกหล่าอยากไปยายสิไปยืมเฮือผู้ใหย่เพิ่นมาอีกลำ ไผพายเฮือเป็นอยู่บ่”
   “ผมพายเป็นยาย” ไอ้เน่าครับ ผมมองหน้ามันแล้วยิ้มๆ สรุปพวกเรามีอะไรทำกันแล้วครับ อิอิ ดีใจจังอย่างน้อยก็ไม่เบื่อ ฝ้ายไปปลุกนายเคนแล้วครับส่วนคนที่กินข้าวต้มแล้วก็ลงไปทำธุระส่วนตัวด้านล่างเหลือผม ไอ้เน่าเล็กแล้วก็นายไม้อยู่บนบ้าน
   “ว้าย เป็นตาขี้เดียด” เสียงฝ้ายกรี๊ดขึ้นล่ะครับ
   “ฮ่วย อีหยังเดี๋ยวนี่” พวกเราก็หันไปมองล่ะครับ นายเคนเดินออกมาจากมุ้ง เอ่อ โทงๆมาเลยนะ ฝ้ายมันเอามือปิดหน้าไว้ หน้าแดงถึงหูเลยนะ
   “บู้ย บักห่ามึ้ง บ่ใส่ส่งไนนอนซั่นบ่ ผู้สาวเห็นซ่ำ ฮ่าๆ” นายไม้ครับ นายเคนมันเหมือนเพิ่งจะรู้ตัวรีบเอามือกุมไว้ทันที
   “โอ้ยเนาะ มาเห็นของข้อยซ่ำ รับผิดซอบเด้อเจ้า” พวกเราหัวเราะกันอย่างสนุกสนานแล้วก็มากินข้าวล่ะครับ ฝีมือยายนี่อร่อยมากๆ พอกินข้าวเสร็จก็ไปเตรียมตัวจะไปสับหน่อไม้กันล่ะครับ
   “เอาห่วงยางไปนำเด้อหล่า น้ำมันไหลแฮงคัก” ผู้ใหญ่บ้านก็มาส่งเราอยู่ที่ท่าน้ำล่ะครับมีเรือสองลำ เรือแจวยาวพอสมควร จะว่าอะไรไหมถ้าจะบอกว่าครั้งแรกเลยนะเนี่ยสำหรับผมที่ได้เห็นเรือแจวและกำลังจะได้ขึ้นไปนั่ง ตอนนี้หัวใจเต้นตุบตับตื่นเต้นครับ ผู้ใหญ่เอาห่วงยางสีดำมาให้สองอันครับเลยแบ่งกัน เรือลำของยายมีฝ้าย เคน ส่วนอีกลำก็มีไอ้เน่า ผม นายไม้และจอย ส่วนปูกับเล็กไม่ไปครับ น่าสงสัยล่ะสองคนนี้ อย่าบอกนะว่าแอบทำอะไรกัน ฮ่าๆ ไม่หรอกครับ คิดมากน่า
   “เสียมทำไมด้ามมันยาวจังอ่ะเน่า” ผมถามขึ้นล่ะครับ อุปกรณ์มีเสียมด้ามยาวๆอันนึง ไม้ตะขอที่มีเคียวมัดไว้ตรงปลายอย่างแน่นหนาแล้วก็กระสอบปุ๋ยใช้แล้ว ไอ้เน่ามันเป็นคนพายเรือครับ ส่วนผมนั่งถัดจากมันมา นายไม้กับสาวจอยนั่งถัดจากผมไป นายไม้เป็นคนถือเสียมด้ามยาวๆ ส่วนจอยเป็นคนถือตะขอ
   “ก็ไปสับหน่อไม้ไง กอไผ่มันเข้าใกล้มากไม่ได้ต้องใช้ด้ามยาวๆ พอสับเสร็จก็เอาไม้ตะขอนี่เกี่ยวมา” ผมพยักหน้าครับ ตอนนี้เรือกำลังไหลไปตามแรงไหลของน้ำ เอ่อ มันน่ากลัวมากนะครับ ผมไม่กล้ามองเลยนะเพราะน้ำสีขุ่นๆมันไหลวนๆเป็นเกลียวๆตามกันไป ต้นไม้ที่อยู่ข้างๆน้ำมันก็ท่วมจนไม่เห็นโคนต้นเหลือแต่ใบไม้ที่ยังคงชุ่มไปด้วยน้ำฝนจากเมื่อคืน เพราะถึงตอนนี้ยังไม่เห็นแสงแดดเลยนะครับ
   “เบบี๋ๆ” “หือ” ผมเอี้ยวหน้าไปหาไอ้เน่าล่ะครับ
   “นั่งหันหน้ามาหากูดิ” “อ้าว ไมอ่ะ เขาต้องหันหน้าไปทางนี้ไม่ใช่เหรอ” ผมงงครับ
   “อ้าว ก็กูอยากมองมึงนี่ หันมาเร็วๆ” อ่านะ เอาวะผมตามใจมันครับเลยค่อยๆเปลี่ยนด้านหันมาหามัน พอหันมามันก็ยิ้ม ยักคิ้วให้ผมด้วยนะ
   “ยิ้มไรอ่ะ” “ไม ยิ้มไม่ได้ไง ทีมึงยังยิ้ม”
   “ใครยิ้ม เราไม่ได้ยิ้มนะ” “ไม่ยิ้มแล้วทำไมหน้าแดงวะ” อ่านะ ไม่แดงได้ไงล่ะไอ้นี่ ก็กูเขินเป็นนะเว้ย
   “จอยๆ เฮาเกาะห่วงยางลอยนำไปเบาะ เฮาว่าเพิ่นคือสิจีบกันนี่ล่ะ” เอ่อ นายไม้ครับ หันมาแซวทันที
   “เว้าเป็นตาย้านหลาย แข่มันสิมาคาบไปกินแล้ว อุ่นให้พวกเฮานั่งไปนำแน่เด้อ เดี๋ยวพวกเฮาสิเงียบๆดอก”
   “บ้าเหรอจอย ไรอ่ะ” ผมอายครับ แหมนะเพื่อนแต่ละคนมันได้ใจจริงๆ
   “ทำไมน้ำมันไลหน่ากลัวจังอ่ะเน่า” พอเพื่อนๆแซวเสร็จก็หันไปคุยกันต่อนะ มันชี้ให้กันดูนกดูไม้ แหมนะเหมือนมันประชดผมเลยนะสองคนนี้
   “หน้าน้ำนี่” “มันลึกไหมอ่ะ” “ลึกดิ มึงดูต้นไม้ดิ ท่วมขึ้นมาถึงเกือบปลายขนาดนี้ น่าจะสิบเมตรได้ล่ะกูว่า” อ่า ผมกระชับตัวเองทำตัวเหี่ยวลงทันที เกร็งตัวเพราะกลัวขึ้นมา
   “กลัวเหรอ” ไอ้เน่ามันแซวครับ ผมพยักหน้าเลยสิแซวก็ช่างมันก็คนมันกลัวจริงๆนี่
   “มาใกล้ๆกูดิ” “ไม่เอาเดี๋ยวเรือล่ม” ผมกลัวครับ
   “ไม่ล่ม ถ้ามึงกลัวมึงก็มองหน้ากูไว้ดิ ไม่ต้องไปมองน้ำ” อ่านะ นับเป็นความคิดที่ดีแต่ว่าให้มองหน้ามันเนี่ยนะ คงได้ผลหรอกนะ อายจะตาย
   “ทำไมอายเหรอ” แน่ะยังมีมาถามอีก
   “อายดิ” ผมตอบออกไป มันก็หัวเราะครับ
   “งั้นมองเป้ากูไว้ดิ จะได้คุ้น คืนนี้จะได้ไม่ต้องเขิน” อ่าไอ้บ้า ดูมันนะครับ ผมไม่รู้จะอยู่ในท่าไหนดี เราพายเรือตามยายมาล่ะครับ พอถึงที่ที่ยายบอก ยายก็พายเรือเข้าไปในดงกอไผ่ เข้ามาในดงกอไผ่ค่อยรู้สึกว่าน้ำมันนิ่งกว่าข้างนอกเยอะมากครับ
   “แต่ก่อนมันเป็นเนินนะ ถ้ามาหน้าแล้งต้องปีนขึ้นไปสับหน่อไม้ แต่หน้าน้ำเอาตะขอมาเกี่ยวเอา” ไอ้เน่ามันอธิบายครับ ผมก็พยักหน้า ลำของยายเจอหน่อไม้แล้วครับเพราะแกเอาหัวเรือลุยเข้าไปในกอไผ่เลยนะ นายเคนเป็นคนเอาตะขอแหวกกอไผ่ออก เสียงกรี๊ดกร๊าดของลำนั้นดังกว่าของเรามากครับเพราะสาวฝ้ายกับเคนมันทะเลาะกันได้ตลอดล่ะ
   “นั่นๆบักเดี๋ยว ดันเข้าไปอีกแน่” นายไม้ร้องขึ้นบ้างครับ ผมรีบหันทันที
   “ป้าดหน่อใหย่คั่ก เอาขอเกี่ยวเอาซะเปี่ยงล่ะไม้” จอยมันก็ตื่นเต้นครับ
   “เอาขอมานี่ เฮาสิเกี่ยวเอา” นายไม้มันดูทะมัดทะแมงดีนะ มันให้จอยเอาเสียมเขี่ยกอไผ่ออกพอให้เป็นทางแล้วมันก็ตะขอเกี่ยวหน่อไม้ พอมันขาดก็หล่นลงน้ำจอยก็เอาเสียมเขี่ยให้มันลอยมาทางเรือครับ ผมตื่นเต้นมากๆ
   “โห หน่อใหญ่มากเลยอ่ะ” ผมรีบจับเอาขึ้นมาดู
   “เฮ้ยๆ จับน่ะระวังขนมันหน่อยมันคันนะมึง” ไอ้เน่ามันร้องเตือนครับ ผมเองก็เพิ่งเห็นว่ามันมีขนอยู่รอบๆกลีบมัน
   “บู้ย หมานคั่ก เบิ่งหน่อนางมันแน่ล่ะ คือเป็นตาเอาไปเฮ็ดหน่อไม้ส้มดีเนาะ” นายไม้ร้องอย่างดีใจครับ ผมเองก็สนุกสนานกับการเก็บหน่อไม้ จอยกับไม้ก็เป็นคนสับและเกี่ยวมาให้ผมเก็บส่วนไอ้เน่ามันก็บังคับเรือ ขนาดของหน่อไม้มีตั้งแต่ใหญ่เท่าลำแขนแล้วก็เล็กๆเป็นหน่อเท่าสองนิ้วได้ครับ ผมถามไอ้เน่าว่าอันเล็กๆเอาไปทำไม มันบอกว่าเอาไปเผาไว้เวลาทำซุบหน่อไม้ครับ
   “อยากกินจังซุบหน่อไม้” ผมก็นะบ้าจี้ไปตามมันล่ะครับ มันก็หัวเราะ เรือของยายพายเข้าออกกอไผ่เป็นว่าเล่น เพราะแกชำนาญส่วนลำของเราก็ตามไปติดๆ ว่าไปแล้วไอ้เน่ามันก็เก่งนะ มันควบคุมเรือได้อย่างเชี่ยวชาญเหมือนกันครับ ไม่อยากจะเชื่อว่ามันจะทำเป็นด้วย คือเวลาที่เรารู้สึกว่ามันสนุกมันมักจะผ่านไปเร็วเสมอเนอะว่าไหม ตอนนี้ก็บ่ายคล้อยแล้วครับ ไอ้เน่ามันบอกว่าเกือบสี่โมงแล้ว พวกเราจึงบ่ายหน้ากันจะกลับ แล้วรู้ไหมว่าได้หน่อไม้เยอะมากเต็มลำเรือเลยอ่ะ ลำของยายนี่ยิ่งเยอะครับ
   “ทำไมเอาไปเยอะจังอ่ะ” ผมหันไปถามไอ้เน่าครับ
   “เขาเอาไปทำหน่อไม้ส้ม หน่อไม้ดองน่ะ” ผมพยักหน้า ขากลับยายไม่ได้พายเรือเองหรอกนะครับเพราะมันต้องพายทวนน้ำไป นายเคนเป็นคนพายส่วนเราก็ไอ้เน่าเหมือนเคยแต่พายไปได้หน่อยนายไม้ก็มาสลับเพราะมันต้องใช้แรงเยอะ และต้องพายเลียบๆฝั่ง
   “บู้ย คือได้หลายแท้” พอเราถึงท่าปูกับเล็กก็มารับล่ะครับ หน้าตานี่เหมือนคนเพิ่งจะจีบกันใหม่ๆเลยนะ
   “มาซ่อยยกขึ้นจากเฮือแน่ะ” ไอ้เน่ามันร้องบอกเล็กล่ะครับ
   “มื้อแลงยายสิซุบหน่อไม้มาสู่กินเด้อหล่า กินแกงหน่อไม้ส้มนำบ่” ยายบอกล่ะครับ พวกเราก็ตอบรับทันที ตัวผมเองอยากเห็นวิธีทำนะไอ้ซุปหน่อไม้เนี่ย
   “เราอยากดูอ่ะจอย” ผมเดินไปกระซิบบอกจอยครับตอนขนหน่อไม้มาไว้ที่บ้าน
   “ยายๆ ยายสิไปเฮ็ดอยู่เฮือนพู้นบ่จ้า หรือสิเอามาเฮ็ดอยู่นี่ หนูอยากซ่อย” จอยมันถามยายขึ้นล่ะครับ
   “เอาซั่นเบาะหล่า ซั่นพากันเฮ็ดอยู่นี่ล่ะ สิได้เอาไปสู่พ่อใหย่บ้านนำ” ยายแกบอกครับผมก็ดีใจ ขั้นตอนต่อไปคือการคัดหน่อไม้ครับ อันไหนที่เป็นลำยาวๆก็แยกเอาไปเผาจะเอาไว้ทำซุปหน่อไม้ ส่วนอันไหนที่เป็นหน่อสั้นๆก็จะเอาไปทำหน่อไม้ส้ม ส่วนหน่อใหญ่ๆยายก็แยกออกไปจะเอาไปแกงครับ พวกเราช่วยกันคัดหน่อไม้เป็นกองๆ พอเสร็จเล็กมันก็ไปก่อไฟกับนายเคน ผมเองก็หอบหน่อไม้ไปให้เขาเผาล่ะครับ ส่วนที่เหลือก็ช่วยกันปลอกเปลือกออก คืนนี้เราจะกินแกงหน่อไม้กับซุบหน่อไม้ครับ
   “ถ่ายรูปหน่อยๆ” ผมไปเอามือถือผมมาล่ะครับ ที่จริงถ่ายไว้ทุกขั้นตอนล่ะ อิอิ มันเป็นความทรงจำที่ดีนะผมว่า อย่างน้อยในชีวิตของผมก็คงไมได้มีโอกาสมากมายนักที่จะมาทำแบบนี้ เพื่อนๆเองก็โพสต์ท่าให้ผมถ่าย
   “กินน้ำหวานป่าว” ผมถามเพื่อนๆครับ ไม่มีใครปฏิเสธผมเลยชวนไอ้เน่าเดินออกไปซื้อน้ำขวดกับน้ำแข็งมาให้เพื่อนๆกิน
   “ชอบเหรอเบบี๋” ไอ้เน่ามันพูดขึ้นครับ
   “อื้ม ชอบดิ อยู่แบบนี้ก็ดีเนอะ ไม่ต้องดิ้นรนอะไรมาก หามาแค่พอดิน”
   “กูหมายถึงกู ไม่ใช่ที่นี่” อ่านะ ไอ้นี่มันหาช่องได้ตลอดเลยนะ
   “ไรอ่ะ” “อ้าว ไม่ตอบล่ะ” “บอกไปแล้วนี่ ไรอ่ะเน่า”
   “บอกอีกดิ บอกบ่อยๆก็ได้นะกูไม่ว่า” อ่านะ มีแบบนี้ด้วย
   “ไม่เอาอ่ะ มันไม่ขลัง แล้วเน่าล่ะไม่บอก”
   “อ้าวไอ้นี่ มึงไม่บอกกูก็ไม่บอกบ้างดิวะ” ตามใจมึงสิ ไม่สนใจหรอกนะ ไม่ได้อยู่กับคำเหล่านี้หรอกนะจะบอกให้
   “เบบี๋ๆ” พอเดินไปได้หน่อยมันก็เรียกขึ้นอีกล่ะครับ
   “ไรเหรอเน่า” “ชอบป่ะ” “ชอบที่นี่ ชอบนั่งเรือ พอใจป่ะเน่า”
   “สัด กวนตีนนะ กูล่ะ” ผมยิ้มให้มันครับ ยิ้มแบบว่าจงใจยิ้มอ่ะนะ
   “ไม่บอก” ผมยักคิ้วให้มันครับ มันรีบจับหน้าผมทันที
   “บอกไม่บอก” “อ่า ทำไรอ่ะ เน่าอยากบอกก็บอกดิ”
   “ไม่เอา มึงบอกก่อนดิ แต่ก่อนกูเป็นคนพูดก่อนตลอดนะ”
   “ไม่ได้บังคับนี่ เราซื้อของไปทำตอนเย็นเลยไหมจะได้ไม่ต้องวกกลับมาอีก” ผมเปลี่ยนเรื่องครับ
   “นั่น เปลี่ยนเรื่องอีกล่ะ มึงนี่ยังไงวะ เออๆ ไม่บอกก็ไม่ต้องบอก” มันทำท่าหัวเสียครับ อ้าวไอ้นี่ เป็นไรมากป่ะเนี่ย สรุปเราก็ได้ผักมาสองสามอย่างปลาเนื้ออ่อนไม่ได้ซื้อครับเพราะเมื่อเช้าพ่อผู้ใหญ่บอกว่าไม่ต้องซื้อเพราะตอนเย็นแกจะลงเก็บปลาที่ดักไว้ ตอนเช้าเก็บไปแล้วรอบได้หลายโลแต่แกให้เมียแกเอาไปขายแล้ว
   “เน่า” พอเดินกลับเราก็คุยกันมาเรื่อยเปื่อยล่ะครับ ผมเรียกมัน
   “ไรวะ” “ชอบเน่านะ” ไม่ได้แรดนะ แต่ก็นะมีบ้างล่ะอายมากอยู่ล่ะแต่ก็กลั้นใจบอกมันไป ที่จริงผมก็ไมได้ปากหนักอะไรมากนักหรอกนะครับ ถ้าไม่พูดตอนที่มีมันอยู่หรือผมยังอยู่จะรอให้พูดตอนไหนอ่ะ ถ้าไม่พูดตอนที่ยังมีใจให้กันอยู่ตอนเลิกรากันไปแล้วผมจะพูดคำนี้กับใครได้ซึ้งใจเท่ากับพูดกับมันเหรอ นั่นสินะ
   “อิอิ รู้หรอกน่า” มันหัวเราะครับ ยิ้มเขินๆ เวลามันยิ้มนี่น่ามองมากเลยนะครับ คือไม่รู้ผมบอกไปบ้างหรือยังว่าหน้าตามันหล่อนะ ใครจะคิดว่าคนอีสานจะมีดั้งเป็นสัน หน้าไม่ได้กรามใหญ่เลยนะ คิ้วมันหนาๆผมเกรียนๆ ตามันไม่โตมาก คิ้วที่หนาปลายมันตวัดขึ้นหน่อยๆ เลยทำให้ตามันดูเฉี่ยวๆ ปากหนาๆสีไม่แดงไม่ส้มออกซีดๆแต่ก็ไม่คล้ำ ผิวมันเป็นสีน้ำตาลเกือบแก่เสมอมันทั้งหน้า ไม่มีสิวเม็ดใหญ่ๆแต่มีสิวเม็ดดำๆบ้าง นี่ผมสังเกตมันขนาดนี้เชียวหรือ เอาเป็นว่ามันหล่อมากละกันครับในสายตาผม ไม่สิใครหลายคนก็บอกว่ามันหล่อ ผมว่าหล่อกว่าโจ้อีกนะ โจ้ที่ขาวโบ๊ะเพราะไปฉีดกลูต้ามาเถอะไม่อยากจะเม้าท์เพราะเขาเคยชวนผมแต่ผมไม่ไปกลัวเข็มนี่ครับ ส่วนหน้าก็ฝากไว้ที่ร้านทำหน้าล่ะเพราะเขาไปอาทิตย์ละสามวันเป็นอย่างน้อย แต่ไอ้เน่าของผมมันใช้ชีวิตบ้านๆติดดิน มันหล่อเพราะมันหล่อเองตามธรรมชาติ
   “ยิ้มไรวะ” เอ่อ นี่ผมเคลิ้มไปเหรอ อิอิ อายจัง
   “ป่าว มองเน่าแล้วก็ยิ้มอ่ะ”
   “อ๊ะๆ อ่านกินกูอ่ะดิมึง คิดไรป่ะเนี่ย” มันทำท่าดัดจริตครับ แหมนะ
   “คิดดิ ไม่คิดจะยิ้มเหรอ” มีบ้างล่ะครับ เหมือว่าผมก็เริ่มจะชินกับการที่มีมัน
   “อ่า คิดไรกะเค้าอ่าตะเอง” “เวอร์แระ รีบกลับเร็วป่านนี้เพื่อนๆบ่นแล้ว” ผมเปลี่ยนเรื่องทั้งๆที่ยังอมยิ้มอยู่ล่ะครับ
   “มาๆ กูถือเอง” มันมาแย่งผมถือถุงผักล่ะครับทั้งที่มันถือถุงน้ำขวดกับน้ำแข็งแล้วนะ
   “อ่า” คือมันก้มตัวลงมาแย่งเอาถุงจากมือผมแล้วมันก็ เอ่อ มันหอมแก้มผมอ่ะ เขินจัง
   “แก้มมึงกลิ่นหน่อไม้แล้วนะเบบี๋” อายครับ อายมาก อันนี้ล่ะที่ไม่เคยชินเสียที กว่าเราจะไปถึงบ้านผมก็หน้าแดงไม่ยอมลง เพื่อนๆก็แซวล่ะแต่ไม่มากเพราะเหมือนพวกมันจะชิน ตอนนี้หน่อไม้เผาเสร็จแล้วบางส่วน ผมไปยืนดูนายเคนทำอยู่ครับ หน่อไม้เผาจนไหม้เกรียมดำปี๋เลยนะ นายเคนมันเอาไปทุบด้วยไม้แล้วเอาไปแช่น้ำลอกเปลือกออกแล้วส่งไปให้สาวๆทำให้มันเป็นฝอยๆโดยใช้ส้อมขูด ผมเองก็ไปช่วยครับแต่ต้องรอให้หน่อไม้มันเย็นก่อนนะ พอขูดให้มันเป็นเส้นๆก็หั่นครึ่งล่ะครับแล้วเอาใส่หม้อ
   “ต้องคั่วก่อนเหรอจอย” ผมถามครับ
   “แม่น คั่วให้มันเซาขม” จอยบอกครับแล้วเอาหน่อไม้ที่ขูดให้เป็นเส้นๆลงไปคั่วใส่เกลือไม่ใส่น้ำเลยนะ
   “ยายมีใบญ่านางบ่จ้า” ฝ้ายมันถามขึ้นล่ะครับ ผมนี่ไม่ได้ทำอะไรเลยเพราะมัวแต่ถ่ายรูปและเก็บข้อมูลอย่างเดียว มันน่าสนใจมากนะผมว่า
   “อยู่ใต้ต้นบักหว่า ไปเบิ่งแน่หล่ายายว่ามันเหลืออยู่” ยายบอกครับ ยายกับปูและเล็กช่วยกันสับและฝานหน่อไม้เป็นชิ้นเล็กๆเพื่อจะทำหน่อไม้ส้ม
   “เอามาทำไรอ่ะฝ้าย” ผมเดินตามทันทีครับ
   “เอามาแกงกับเอามาต้มเด้อุ่น เดี๋ยวเฮาสิเฮ็ดให้เบิ่ง” ฝ้ายมันบอกครับแล้วเดินไปใต้ต้นหว้า มีใบหญ้านางสีเขียวขึ้นอยู่ที่พื้นดิน มันเป็นเถานะใบเรียวๆเขียวจนออกคล้ำ ฝ้ายดึงเอามาพอสมควรแล้วเอามาล้างน้ำ
   “อุ่นโตซ่อยหย่องให้เฮาแน่ะ เฮาสิไปเก็บใบผักแพรวกับใบผักขา” ฝ้ายมันบอกครับ ผมก็อยากรูนะว่ามันคือผักอะไรกันแต่ก็ต้องช่วยเขาคั้นใบหญ้านาง คือฝ้ายมันสาธิตให้ดูวิธีทำแล้วล่ะครับ เอาล่ะ มารู้วิธีการทำครัวแบบชาวบ้านกันดีกว่าครับ เริ่มด้วยการคั้นเอาน้ำใบหญ้านาง ผมล้างมือให้สะอาดหลายรอบครับเพราะกลัวว่าเพื่อนๆจะรังเกียจ อิอิ ที่จริงจอยมันอธิบายว่าเอาใบหญ้านางไปตำก็ได้แล้วมาคั้น แต่มันจะวุ่นวายไป อุปกรณ์ก็มีชามใบใหญ่ใส่น้ำฝนมาประมาณหนึ่งล่ะครับแล้วก็เอาใบหญ้านางที่ล้างสะอาดแล้วมาคั้น คั้นไปเรื่อยๆ ขอบอกว่าเจ็บมือมากเพราะมันเป็นเถาคือไม่ได้เอาเถามันออกนะครับคั้นทั้งอย่างนั้นเลย ผมคั้นไปคั้นมาน้ำก็เริ่มเขียว ตอนแรกนึกว่าน้ำขี้มือตัวเองแต่ไม่ใช่หรอกน่า อิอิ พอคั้นจนใบมันซีดก็กรองเอาแต่น้ำมันล่ะครับ
   “พอแล้วเบาะ เฮาแบ่งเอามาต้มแน่” จอยมันบอกครับแล้วมาแบ่งเอาน้ำใบหญ้านางฝีมือผมไปใส่หม้อที่กำลังคั่วหน่อไม้เส้นอยู่ อืม จอยมันบอกว่าต้องต้มอีกหน่อยเพื่อให้มันลดรสขม อ้อ มีหน่อไม้อีกหม้อนะครับที่ฝานเป็นแผ่นๆอันนั้นจอยบอกว่าจะเอาไว้แกงครับ มันเอาไปต้มด้วยน้ำเปล่ารอไว้แล้วเห็นเทน้ำออกน้ำหนึ่งแล้วครับ
   “คั่วงาเป็นอยู่บ้อหล่า” ยายร้องมาถามครับ ฝ้ายมันก็อาสา ยายเลยเอากระปุกใส่งาขาวออกมาให้ ฝ้ายมันเทออกมาประมาณก้นถ้วยล่ะครับแล้วเอาไปใส่กระทะแห้งแล้วคั่ว
   “บัดยามคั่วต้องไฟอ่อนๆ งามันไหม้เร็ว” ฝ้ายมันก็บรรยายไปเรื่อยครับเพราะนักเรียนอย่างผมกำลังสนใจ อืม หอมกลิ่นงาคั่วครับ พอคั่วอยู่สักพักก็เอามาตำรอไว้ ตอนนี้จอยกำลังปรุงรสของแกงหน่อไม้ อ้อ ใบผักขานี่คือใบชะอมนะครับฝ้ายมันไปเก็บมาจากสวนหลังบ้านของยาย มีใบอีกอย่างที่มันเรียกว่าใบผักแพรว อันนี้ผมไม่รู้จักจริงๆแต่กลิ่นมันฉุนหอมก็หอมนะแต่กลิ่นมันแรงไปสำหรับผม
   “วันนี้เมนูเรามีแต่หน่อไม้เนอะ” ผมพูดขึ้นล่ะครับ
   “บ่เด้ล่ะ เดี๋ยวยายเพิ่นสิแกงหน่อไม้ส้มใส่ปลากดสู่กิน” หือ? งงครับแต่ไม่ถาม ฝ้ายเหมือนมันรู้ล่ะครับว่าผมสงสัยมันเลยไปชี้ปลาเนื้ออ่อนที่มันมีครีบแข็งๆตรงข้างๆหัวมัน ผมพยักหน้าแต่ก็ไม่รู้อยู่ดีล่ะครับ เอาล่ะมาถึงขั้นตอนการทำซุปหน่อไม้ดีกว่า ตอนนี้พร้อมแล้วครับ หลังจากที่ตำงาเสร็จแล้วก็ตักออกใส่ถ้วย แล้วโขลกพริกสดหน่อยนึงพอเสร็จก็ตักเอาเส้นหน่อไม้ที่ต้มและชิมแล้วว่าไม่ขมใส่ลงไปครับไม่เอาน้ำมันนะเอาแต่เส้น เทงาตำลงไปใส่พริกป่น ยังต้องใส่อีกเหรอเนี่ย แล้วก็ใส่ข้าวคั่ว เอาหอมแดงซอยและพริกเม็ดซอยใส่เครื่องปรุง ที่สำคัญใส่น้ำปลาร้าด้วยล่ะครับ หั่นต้นหอมลงนิดหน่อยครับแล้วก็ใบผักแพรว มะนาวทีนี้ก็ตำเบาๆพอให้มันเข้ากัน
   “ซิมเบิ่งแน่ะ พอได้ยัง” จอยตักมาให้ผมกับฝ้ายชิมล่ะครับ
   “ว้าย แซ่บเด็ดขาดค่า” ผมลองบ้างครับ อืมรสชาติมันจะบอกยังไงดี มันหอมข้าวคั่วและก็ใบผักแพรวนั่นล่ะครับ ส่วนรสก็เหมือนอาหารอีสานคือจัดๆหน่อยไม่ใช่เค็มนะ แต่จะว่ายังไงดีมันจัดแบบว่าแซ่บนั่นล่ะ อิอิ กว่าที่เราจะได้กินข้าวก็เกือบหกโมงเย็นไปแล้วล่ะครับ เมนูเยอะจัดมีแต่หน่อไม้ มีซุปหน่อไม้ แกงหน่อไม้ใส่ผักขา แกงหน่อไม้ส้มใส่ปลากด แล้วฝ้ายยังตำน้ำพริกปลาร้าแล้วต้มหน่อไม้มาจิ้มกินอีกด้วยครับ เราตักแบ่งไปให้ผู้ใหญ่บ้านอย่างละถ้วยแกเองก็ต้มส้มปลาเนื้ออ่อนแบ่งมาให้กับนึ่งปลาเนื้ออ่อนใส่ผักที่เก็บมาจากสวน กินกับข้าวเหนียวร้อนๆ เอ่อ ขอตัวก่อนนะครับท่าน อิอิ

Written by eiky

ปล. มาซะที ต้องขอโทษด้วยนะครับที่มาช้า พอดีเพิ่งจะออกกะมา หมดแว้ววกะดึก เดือนนี้อยู่กะธรรมดาแล้ว ตอนนี้ไม่มีอะไรมากนะครับอยากให้เห็นวิถีชีวิต อิอิ คิดว่าหลายคนคงไม่เคยใช้ชีวิตแบบนี้ ลองดูนะครับวิถีชีวิตบ้านๆอีกแบบ
ขอบคุณที่รออ่านนะครับ ขอบคุณสำหรับกำลังใจ
จุ๊บๆๆ

[jimmyFG]

ไม่เป็นไรจร้าพี่อิ๊ค
มาต่อแล้วเนอะๆ ดีใจมาก
แปะไว้ก่อนนะ

[CanonDNattari]

 “อ๊ะๆ อ่านกินกูอ่ะดิมึง คิดไรป่ะเนี่ย”  <<< อ่านกิน ฮ่าาาาาาาา คำนี้ไม่ได้ยินมานานแล้ว แถวบ้านเราเด็ก ๆ ก็ไม่รู้จักกันแล้ว

ตอนท้าย ๆ คุณอิกทำเราหิวเลย

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

สนุกๆๆ ม่วนๆๆหลายเด้อ โอ๊ยคึดฮอดบ้านเฮาเด้ 5555