ตอนที่ 19
นิมาอยู่นี่ค่ะ แหะๆ :t2:เพิ่งหายจากอาการเปื่อยค่ะ เลยมึนงงอยู่สองสามวัน ตอนนี้ก็เลยมึนงง แถมสั้นอีก อย่าเพิ่งว่านิมานะคะ...อิอิ“แล้วไปจะดีเหรอ” เสียงถามนั้นแผ่วเบาราวกับไม่แน่ใจจริงๆ ทั้งที่ตั้งใจแล้วว่าหากคุยเรื่องนี้เขาคงปฏิเสธให้แน่ชัดไปเลยดีกว่า ไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่เห็นประโยชน์อะไรที่จะต้องรู้จักโลกของซอให้มากกว่าที่เป็นอยู่
จะบอกว่ามันไม่จำเป็นก็คงใช่..มันฟังดูทำร้ายจิตใจอีกฝ่ายจัง ถึงอย่างนั้น แฮมก็คิดว่าการอยู่ห่างซอที่ขยับคืบเข้ามาในชีวิตและความรู้สึกของเขาอย่างรวดเร็วนั้นเป็นเรื่องที่ดีที่สุด
“คิดว่าไงล่ะ” อีกฝ่ายดันย้อนถามเกลับมาเสียอย่างนั้น แฮมเกือบถอนหายใจเฮ้อใหญ่ออกไป แต่ติดที่ว่ายั้งไว้ทัน ดวงตาหลุบมองตัวเครื่องของโทรศัพท์ตั้งโต๊ะปลายนิ้วพันสายของมันอย่างไม่รู้จะทำอะไรดี
“ฝนอาจจะตก ช่วงนี้สภาพอากาศแย่ๆ”
“คิดว่ามันเป็นปัญหาหรือเปล่าล่ะถ้าอยากจะไป” คำถามที่ฟังดูเรียบๆ ง่ายๆ แต่ทำเอาแฮมเม้มปากแน่น “มีเวลาอีกสักพักนะ วางสายก่อนล่ะว่าจะออกไปคุยกับพวกมู่... อ่อ...คืนนี้ผมค้างบ้านของมินทร์นะครับ โลกมันกลมมาก...จริงๆ” แฮมงง แต่จะอ้าปากถามอีกฝ่ายก็ชิงตัดสายไปเสียอย่างนั้น
อยู่บ้านของมินทร์ บ้านมีร์น่ะเหรอ? ไปได้ยังไง? แล้วมู่? เดี๋ยวนะ...
เพื่อนสาวของเขามีพี่ชายหนึ่งคนคือพี่มรรค มีน้องอีกสองคน ชายหนึ่งหญิงหนึ่ง คนเล็กก็คือมินทร์ ส่วนอีกคนถ้าจำไม่ผิด...
“เฮ้ย!!! เพื่อนกันเหรอ!” อะไรโลกจะกลมปานนั้นล่ะ แต่นั่นไม่สำคัญหรอก สำคัญก็คือ...
เขาควรจะไปเที่ยวกับซอดีมั้ย?
.....................................
นุชกับซอกำลังผลาญเวลาพักผ่อนของตัวเองในคืนนี้ไปกับเกมส์ยอดฮิต โดยมีมู่นอนคว่ำหน้าเหยียดกายจิ้มไอแพดเล่นอย่างสบายอกสบายใจ ก่อนจะเป่าปากพองแก้ม แล้วเปล่งเสียงขานรับการเรียกหาที่อยู่นอกห้อง
“มู่! เพื่อนพี่จะคุยด้วย”
“มู่ไม่รู้จักเพื่อนป้าสักหน่อย”
“ไอ้มู่! ไอ้น้องปากนรก ใครเป็นป้าวะ!” ริมฝีปากสีเข้มเบ้ราวกับจะร้องไห้เมื่อได้ยินเสียงแวดๆ ของมีร์ที่เดาไม่ยากว่ากำลังยืนเท้าสะเอวอยู่หน้าห้องเขา ที่แม่คุณไม่บุกเข้ามาตบปากให้ฟันของเขาร่วงหมดคงเพราะเกรงใจอีกสองชีวิตที่ไม่สนใจหรอกว่าปากเขาจะไม่มีฟันสักซี่เพราะโดนพี่สาวเลาะ!
“ใครคนไหน ไม่มี๊!” มู่ตะโดนกลับไป ก่อนจะขยับตัวลุกขึ้น แล้วก้มหน้าลงหอมแก้มของนุชที่ก็รีบหันกลับมาจูบปากเขาเร็วๆ ตอบโต้แล้วรีบหันกลับไปเล่นเกมส์ต่อ
“ออกมาเดี๋ยวนี้นะ”
“คร้าบบบบ” มู่ลากเสียงเดินไปเปิดประตู ยืนทำหน้ากวนประสาทกับพี่สาว ที่แอบคอยืดคอยาวเข้ามาในห้อง “นุชน่ะของผม ถ้าจะมองมองไอ้ซอ” ยังไม่วายกวนประสาทพี่สาวที่ตวัดสายตาจิกกัดเข้าใส่
“จำแฮมได้มั้ย?” มู่ทำท่าคิดก่อนจะพยักหน้า “มันจะคุยด้วยบอกว่ามีเรื่องอยากถาม” มู่ขมวดคิ้วอย่างไม่ค่อยเข้าใจ ก่อนจะรับโทรศัพท์มือถือของพี่สาวแล้วเดินออกมาจากห้องไม่ลืมปิดประตู แล้วเดินตามพี่สาวที่กวักมือเรียกให้ไปคุยที่ห้องของตัวเอง
“ช่วงนี้มันมีเด็กมาจีบ เป็นเด็กวิศวะของมอแกนั่นแหละ คงอยากถามเรื่องนี้ ดีๆ นะ ถ้าคนนั้นนายรู้จักก็บอกให้หมด แฮมมันอกหักมาเยอะแล้ว พี่ไม่อยากให้มันแย่อีก” มีร์ซุบซิบบอกน้องชายที่กำลังจะเริ่มคุยแล้ว
“ฮะพี่แฮม ตอนป้าบอกว่าเพื่อนจะคุยด้วย มู่นึกตั้งนาน” มู่ลี่กรอกคำพูดทักทายไปพร้อมกับเกิดอาการหัวแทบขมำเมื่อโดนพี่สาวตบหัวทุยๆ นั้น ข้อหาปากดีเกินไป
“เปิดโฟนสิ” มีร์กระซิบกระซาบอยากรู้เรื่องด้วย
“มู่ครับไม่ต้องเปิดโฟนนะถ้ายัยมีร์มันสั่งน่ะ ความลับ” มู่หัวเราะก้ากออกมา ก่อนจะทวนคำพูดของแฮมแบบไม่ตกหล่นสักคำ ก่อนจะลอยหน้าลอยตาไปนั่งบนเตียงนุ่มของพี่สาว
“โอเคฮะพี่ มีอะไรจะถามมู่เหรอ?” มู่เข้าเรื่อง พยายามเบี่ยงตัวหนีพี่สาวที่มานั่งแนบหูกับโทรศัพท์ด้วย จนโดนขึงตาดุชี้หน้าคาดโทษเข้าใส่
“มู่...เอ่อ...” อีกฝ่ายอึกอัก ทำเอาว่าที่ศิราณีแอบคาดเดาเรื่อง แล้วโผล่งออกไปว่า...
“พี่จะถามมู่เรื่องของใครเหรอฮะ? มู่รู้จักปะ?” พอโดนน้องถามมาอย่างนี้ ไอ้คนที่โตกว่าแถมยังเป็นถึงมดถึงหมอก็ยิ่งไปไม่เป็น ทำเอามู่ถอนหายใจเฮือก “พี่มีร์บอกว่าเด็กคณะมู่ไปจีบพี่เหรอฮะ มู่ก็รู้จักใครไม่มากหรอกฮะ นอกจากเพื่อนรุ่นเดียวกัน...ถ้าเกิดเป็นรุ่นพะ...”
“ซอ... มู่รู้จักซอใช่มั้ย”
“อ่า...ฮะ” ทั้งวิศวะ ปีหนึ่งยันปีสี่มี ซอ เดียวนั่นแหละ... “เพื่อนมู่เองฮะ”
“เขา...”
“มันจีบพี่?”
“มะ...ไม่เชิงหรอก คือ...มันพูดยากน่ะมู่”
“เข้าใจครับ ไอ้เวรนั่นแม่งต่างดาวนอกกาแลคซี่ขนาดนั้น ใครเข้าใจมันได้ก็แม่งโคตรนอกจักวาลแล้วครับ” เอ่อ...คือ... “พี่อย่าไปเชื่อลมปากมันให้มากนะครับ ไอ้ซอแม่งเหี้ยมาก ด่าผมทุกวัน สันดานก็เสีย เมียก็ท่าจะเยอะแต่มันปิดข่าว เรื่องราวของมันอะสามวันไม่จบ พี่แฮมมาเที่ยวกับมู่ดิ เดี๋ยวเล่าให้ฟัง ไปปราณฯ พรุ่งนี้นะครับ เก็บของไว้รอเลย ไม่เกินหกโมงครึ่งจะไปรับครับ ไม่ต้องกังวล รับรอง มู่จะบอกเรื่องของไอ้ซอให้พี่ฟังทุกเรื่องที่ผมรู้”
“เอ่อ...”
“เก็บของเลยนะครับพี่ พรุ่งนี้เจอกันไม่เกินหกครึ่ง...แค่นี้นะครับ ป้าหูผึ่งมาก” แล้วมู่ก็กดวางมือถือทันทีแล้วยัดมันใส่มือพี่สาว พออีกฝ่ายจะเอ่ยถามอะไร เจ้าตัวดีก็ทำเป็นยกนิ้วขึ้นกระดิกส่ายไปมาแล้วเดินชิ่งออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว ทำเอาสาวสวยนั่งงงเกือบสองนาทีแล้วก้มลงมองมือถือในมือ
“ไอ้น้องบ้านี่!”
............................................
มู่เดินเข้ามาในห้อง ก่อนจะโถมตัวเองลงบนเตียงนุ่ม นุชขยับกายลุกขึ้นมานั่งบนเตียง ปล่อยให้ซอเก็บพวกจอยคนเดียวส่วนตัวเองข้ามร่างผอมบางที่นอนกลิ้งบนเตียงไปนอนชิดผนังห้อง
“ว่าไงมู่”
“โทรมาอย่างที่มึงว่าจริงๆ กูตกใจเนี่ยไม่คิดว่าโลกจะกลม” ใช่เลยตอนที่ซอพูดเรื่องของแฮมให้ฟังหลังจากที่โทรไปหาอีกฝ่ายแล้ว มู่ไม่อยากจะเชื่อนัก แต่พอคุณหมอหน้าหล่อโทรมาถามเรื่องของซอกับตัวเองอย่างนี้ก็ทำเอานะ...
“แล้วพี่เขาว่าไงมั้ง”
“ไม่ได้พูดอะไรนี่?”
“อ่าว?” ซอว่า พร้อมกับลากเอาที่นอนบางๆ จากใต้เตียงออกมา “ทำความสะอาดยังวะ”
“ทำแล้วเมื่อเย็น แต่ยัดเข้าไปข้างในเท่านั้นแหละ”
“แล้วหมอว่าไง”
“ก็ไม่ได้ว่าอะไรอะ”
“ไอ้นี้ อย่ากั๊ก...” ซอกดเสียงถาม แต่มู่ก็หน้าตายแล้วส่ายหน้า
“ไม่ได้พูดอะไรจริงๆ นี่หว่า แค่ถามว่ากูรู้จักมึงปะแค่นั้นอะ” มู่ไม่ได้โกหก สาบานได้ แค่จงใจบอกไม่หมด...
“แค่นั้น?” มู่พยักหน้ายืนยัน “มึงตอบว่าไง”
“ก็บอกว่ารู้ มึงอะเพื่อนกู”
“แล้ว?”
“ไม่มีละ” มู่ว่า พร้อมกับทำหน้าเหรอหรา หัวเราะคิกคักเมื่อนุชตวัดอ้อมแขนมาโอบรอบเอว แม้ว่าซอจะมองด้วยสายตาจับผิดก็ตาม
“แน่?”
“อาฮะ”
“ถ้ากูรู้ทีหลังว่ามึงตุกติก”
“ให้ผีชะนีตามหลอนไอ้เจ” มู่ว่าแล้วหันหลังให้ซอทันทียิ้มให้นุชที่มองเขาด้วยสายตารู้ทัน
“ซอ...มึงปิดไฟด้วย”
“เออ...อย่ามาทำเตียงโยกตอนกลางคืน กูไม่อยากรับรู้” ซอดักคอ ก่อนจะลุกไปปิดไฟโดยมีเสียงหัวเราะของนุชตามท้าย
ความมืดเข้ามาเยือน ซอไม่ได้จะโทรกลับไปหาแฮมอีก เขาไม่ชอบเซ้าซี้แค่ลองถามไปสองครั้งยังไม่ได้คำตอบเขาก็ไม่อยากจะเยอะมากกว่านี้แล้ว...
มันไม่ดีต่อแฮม... ใช่...มันไม่ดีเลย...
แต่เขาก็ยังทำ....
อีกสองชีวิตที่อยู่บนเตียง เมื่อไฟดับลงแล้วแม้ว่าจะไม่ได้ทำให้เตียงโยก แต่ได้เสียงจุ๊บๆ กันเนี่ยมันก็ทำให้คนที่กำลังบิ้วแตกอยู่เกิดอาการอยากโดดขึ้นไปเตะคนทั้งคู่ให้ตกเตียง ไม่ก็ทะลุกำแพงห้องไปเลย...ดังนั้นเลยเลิกสนใจด้วยการเอาผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงอุดหูซะ จบ...
แต่ซอมันพลาดไปเสียแล้ว....ถ้าไม่รีบตัดตัวเองออกจากโลกขนาดนั้นคงได้ยินประโยคของนุชที่พูดว่า...
“เด็กเลี้ยงแกะ”
......................................
แอบสั้นเนอะ!
