“พ่อครับ แม่ครับ คนนี้นะเมียผม!!!”
“…………………………….”
“แล้วพี่ทันก็เลิกยุ่งกับเมีย ! ผมได้แล้ว !!”
“ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!?”
CHAPTER 10
“มึงว่าไงนะ ไอ้แทน!”พี่ทันลุกขึ้นจากโต๊ะ มองไอ้แทนนิ่ง ตัวพี่ทันสั่นด้วยโทสะ เช่นเดียวกับไอ้แทนที่จ้องพี่ทันตาเขียว ไม่มีใคร
ยอมแพ้ใคร
“ไอ้มิวเป็นของผม ตั้งนานแล้วด้วย!...ถ้าพี่คิดจะชอบมันก็ตัดใจซะเถอะ…เรารักกันมานานแล้ว”ไอ้แทนพูด ส่วนผมจับแขนไอ้
แทนแน่นพยายามลากมันออกไป คุณน้าแทบจะลมจับ คุณอาพยุงคุณน้าศรีไปตรงอื่น ปล่อยเราให้เราปรับความเข้าใจบนโต๊ะ
อาหาร
“พี่ทันครับ…ใจเย็นๆนะครับ เดี๋ยวผมพาไอ้แทนออกไประงับอารมณ์ข้างนอกดีกว่า”ผมว่าเสียงอ้อน เพราะเป็นต้นเหตุให้พี่น้อง
บาดหมางกัน พี่ทันมองอย่างอ่อนโยน สีหน้าดูคลายกังวลลง
“พี่ไม่เป็นไร…พี่เข้าใจแล้ว…”พี่ทันว่าเสียงเศร้าก่อนจะเดินออกไป ซักครู่เสียงรถก็ดังขึ้นหายออกจากตัวบ้าน ซึ่งเป็นรถของพี่ทัน
“แทน…มึงทำแบบนี้ทำไหม”ผมถาม
“กูพูดความจริง เหรอมึงอยากได้พี่ทันเป็นผัวมึงอีกคน”ไอ้แทนตะคอก ปากคอเคราะห์ร้ายมากนะมึง
“ไอ้บ้า ! มึงมันหมาบ้าชัดๆ แต่ที่มึงพูดมันตรงแล้วก็กะทันหันเกินไป มึงเข้าใจกูไหมแทน…”ผมว่าเสียงอ่อน ไอ้แทนก็ทำเป็นไม่
ได้ยิน ยังกับงอนผม
“ไอ้แทน”
“……”ไม่หันมาเหรอมึง
“ไอ้แทน! ไอ้หมาบ้า!”ผมขึ้นเสียง มันก็ยังทำเป็นไม่ได้ยิน ด้วยความหมั่นไส้ผมเลยหยิกที่แขนมันแรงๆเอาซะเลย
“โอ๊ย!! กูเจ็บนะเนี่ย อูยยย”มันลูบแขนหน้านิ่ว คงจะเจ็บอยู่หรอก หึหึหึ
“งอนกูหลอออ”ผมแกล้งยั่ว ยื่นหน้า ส่งประกายตาวิบวับ วิ้งๆๆ ไอ้แทนก็เลยผลักหน้าผมออก
“เออ ! ห้ามไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่นนะมึง เดี๋ยวโดนตีน”มันว่าแล้วก็ฉุดมือผมขึ้น ผมเงอะงะแต่ก็ยอมเดินตามมันไปแต่โดยดี
“ทำไรว่ะแทน”ผมถาม อยู่ๆไอ้แทนก็นอนลงกับพื้นสนาม ผมนั่งข้างๆแล้วก็มองหน้ามัน
“ดูดาวไงว่ะ ไม่เคยดูเหรอมึง”
“ก็ไม่เคยอะ”ผมว่าแล้วก็นานหงายขนาบข้างตัวมัน คืนนี้ฟ้าโปร่ง ดาวเต็มฟ้าเลยครับ คืนนี้ข้างขึ้นแน่ๆ เพราะพระจันทร์เต็มดวง
สวยมากครับ
“มึงเห็นดาวเหนือป่ะ นั้นอะ”มันชี้ไปบนท้องฟ้า ดาวที่ส่องประกายที่สุด ผมพยักหน้างิกๆ
“เห็นละ”
“แล้วมึงเห็นกลุ่มดาวจระเข้ใหญ่ปล่าว นั้นอะ”แล้วมันก็ชี้ ๆ ผมก็พยักหน้าครับ เพราะไม่มีความรู้เรื่องดาวเท่าไหร่
“ตรงนั้นอะ กลุ่มดาวคนถือหม้อน้ำ แล้วก็ตรงนั้นกลุ่มดาวราศีปู…” แล้วก็บลาๆๆๆ ผมแอบตกใจเหมือนกันครับ ว่าไอ้แทนมันดูท่าจะ
มีความรู้เรื่องดาวมากๆ
“โครตเก่งว่ะ”
“เปล่า กูมั่วเอาว่ะ ฮ่าๆๆๆ”แล้วก็หัวเราะใส่หน้าผมครับ เลวจริงๆ ไอ้เรารึก็คิดว่ามันเก่งจริง ที่แท้ก็มั่วมาหลอกกูอีก
“ไอ้เหี้ย…”ด่ามันครับ
“มึงก็โง่ มาเสือกเชื่อกูอีก”มันว่า แล้วก็แตะหน้าผากผมครับ แตะแรงไปนะแทน…
“อือ เอามือมึงลงจากหัวกูนะเว้ย”ผมโวยวาย แต่ก็แทนก็ไม่ยอม ดึงหัวผมไปจุกในซอกรักแร้มันอีก ไอ้บ้า!
“นิ่งๆดิ “มันว่ากอดคอผมแน่น แล้วก็มองไปยังท้องฟ้ากว้าง สวนผมจ้องหน้ามัน
“แทน…”ผมเรียกมันเบาๆ
“ครับ”มันหันกลับมา มองหน้าผม
“รักจัง”ผมว่า ไอ้แทนยิ้มเป็คำตอบ แล้วก็ก้มมาจูบหน้าผากของผม
“รักเหมือนกัน”
“ไอ้แทน ดาวตก!”ผมชี้ไปตรงท้องฟ้า แล้วรีบหลับตา มือสองข้างประกบกันแล้วกำเหมือนนางเอกซีรี่ย์เกาหลี…แฮะๆ…ชอบน่ะ
ครับ
“ขออะไรนานว่ะ”ไอ้แทนถาม ผมลืมตาขึ้น
“ขอให้มึงรักกู”
“กูก็รักมึงอยู่แล้ว”
“ขอให้มึงรักกูตลอดไป เลยต้องขอนานๆ”ผมว่า ก่อนจะยิ้ม
“แล้วมึงขออะไร”ผมถามไอ้แทนบ้าง
“ขอให้มึงเป็นเมียกูตลอดไป”
“กูก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว…”ผมยิ้มยั่ว เบียดตัวขึ้นไปทาบบนร่างไอ้แทน แทนน้อยค่อยๆพองขึ้นเบียดเสียดกับขาอ่อนผมอย่าง
รู้งาน
“ยั่วกูอ่อ”มันถาม ผมยิ้มรับพลางพยักหน้า แล้วเราก็จูบกันอย่างดูดด่ำในความสุข ท่ามกลางดวงดาวและพระจันทร์ที่เป็นพยานใน
ความรักของเรา…
ก๊อกๆ
“แทน พาน้องเขาออกมาหาแม่หน่อย”เสียงประตูของน้าศรีปลุกเราให้ตื่นนอนในตอนเช้า ผมลุกอาบน้ำแต่งตัว รอออกไปพบกับ
คุณน้าพร้อมไอ้แทน
“บอกกูไม่ว่าอะไรหรอก แม่กูชอบมึงตั้งแต่เด็กๆ”ไอ้แทนพูดปลอบใจ ผมพยักหน้า ออกจากห้องไปพร้อมไอ้แทน
“มิว แทน มานั่งนี่มาลูก”น้าศรีเรียกผมนั่งลงข้างๆไอ้แทน
“มิว…เรื่องคืนที่ตาแทนพูดเป็นเรื่องจริงใช่ไหม”คุณน้าถาม พร้อมกับคุณอาที่นั่งอยู่ข้างๆรอคำตอบจากผม
“คะ…ครับ”
“แม่ของหนูรู้เรื่องเหรอยัง…?”
“ยังครับ”
“ถ้ามันเป็นอย่างนี้แล้วก็ช่างเถอะ แม่ไม่ติดใจอะไร แต่แม่อยากให้แทนให้เกรียติน้อง พาน้องเขาไปพูดคุยกันให้เรียบร้อย”คุณน้า
พูดเสียงเรียบๆ พร้อมกับอ้าแขนรับผมเข้าไปกอดอย่างเอ็นดู คุณน้าและคุณอาเอ็นดูผมมาก ไอ้แทนก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลยครับ ที่
พ่อกับแม่มันเข้าใจ
“ครับแม่ งั้นวันนี้ผมจะพามิวไปพูดคุยกับทางโน้น”ไอ้แทนพูด
“มิว แกน่ะมี…เอ่อ…น้องเขาแล้วก็ต้องดูแลน้องเขาให้ดีล่ะ”คุณอาพูด คงรู้สึกแปลกที่จะใช้คำว่าเมีย เพราะผเป็นผู้ชายนี่ครับ
“แน่นอนครับพ่อ”ไอ้แทนว่า แล้วก็กอดเอวผม ทานข้าวเช้ากันเสร็จ ไอ้แทนพาผมไปหาพ่อกับแม่ครับ ไอ้พี่เมฆถ้ารู้ว่าผมกับไอ้
แทนเป็นแฟนกันคงตกใจแย่เลย แต่ก็ดีครับ เราจะได้คบกันอย่างเปิดเผยมากขึ้น
“ยกมิวให้ผมนะครับ!”
ไอ้เชี่ยแทน พูดบ้าไรไปเนี่ย !
พอถึงบ้านผม ไอ้แทนก็รีบเดินเข้าไปคุกเข่าอ้อนวอน จนพ่อกับแม่ผมงงงวย แล้วก็ตะโกนออกมา ทำเอาพี่เมฆที่นั่งดื่มน้ำอยู่แทบ
พุ่งออกจากปาก
“แทนว่าอะไรนะจ๊ะ?”แม่ผมขมวดคิ้วถาม ไอ้แทนเงยหน้า ส่วนผมหน้าซีด
“ยกมิวให้ผมนะครับ”
“อะไรกัน เด็กพ่อคนนี่!”พ่อผมว่า ก่อนจะหันหน้ามามองผมตาเขียว
“พ่อครับ แม่ครับ ใจเย็นๆสิฮ่ะ”ผมนั่งคุกเข่าลงไปอ้อน ไอ้แทนหันหน้ามองผม
“เราสองคนคบกันมานานแค่ไหนแล้ว ถึงกล้ามาขอกับพ่อกับแม่ หื้อ?”แม่ผมถาม ก่อนจะลูบหัวผม
“4 ปี ครับ”ไอ้แทนตอบ 4 ปี ที่รู้จักกัน และ 1 เดือนกว่าๆที่เป็นแฟนกันมา
“แน่ใจแล้วเหรอแทน? มิวเป็นยังไงน้ารับได้ แต่แทนอนาคตข้างหน้ายังอีกยาว ไม่คิดอยากมีครอบครัว มีลูกมีเมียบ้างเหรอ?”
“อยากครับ ผมอยากมีครอบครัว แต่ผมรักไอ้มิว…มาก และผมก็สามารถมีครอบครัวได้นี่ครับ เพราะเรามีคุณน้าคุณอา และพ่อกับ
แม่ของผม เราเป็นครอบครัวเดียวกัน”
“มิวล่ะ รักแทนเขาจริงแล้วเหรอลูก?”พ่อผมถาม ผมพยักหน้า ก่อนจะสบตากับไอ้แทน
“เฮ้อ ในเมื่อรักกันชอบกันก็คงต้องปล่อยให้เขาศึกษาดูใจกันไปนะค่ะคุณ”แม่ผมหันไปคุยกับพ่อ พ่อทำหน้าขรึมก่อนจะพยักหน้า
แล้วยิ้ม ไอ้แทนกอดพ่อกับแม่ผม ก่อนจะฉีกยิ้มกว้าง
“ขอบคุณนะครับ”ผมกอดพ่อกับแม่บ้าง พี่เมฆตาค้าง ก่อนทำตาปริบๆ
“พี่เมฆก็เลิกยกมิวให้พี่ทันได้แล้วนะครับ”ไอ้แทนพูดยิ้มๆ พี่เมฆพยักหน้า ก่อนจะแหย่ๆ
“โด่ว พวกมึงไม่เห็นต้องปิดเลย”
“น้องพี่มันเจ้าเล่ห์นัก ผมเพิ่งรู้นี่เองว่ามันเป็นน้องมิวของผมนี่เอง”
“อ้าวตามิว ทำไมไม่บอกแทนไปล่ะนั้น”พ่อผมถามด้วยความสงสัย
“ก็ผมกลัวว่ามันจะลืมผมไปแล้ว”ผมตอบ ก่อนจะก้มหน้าอายๆ
“แต่ก็รักกันได้เนอะ ลูกแม่ขายออกแล้วสิเนี่ย”แม่ครับ หยุดแซวเถอะครับ
“พาผู้ชายเข้าบ้านด้วยนะคุณ”โถ่ พ่อครับ
“ฮ่าๆๆๆ”
“หยุดทำหน้าแบบนั้นเหอะหน่า!”ไอ้แทนหยิกแก้มผม ก่อนเราสองคนจะลุกขึ้นนั่งบนโซฟา แม่หยิบอัลบั้มรูปเก่าๆของผมกับพี่เมฆ
ให้ไอ้แทนดู และหนึ่งในนั้นก็มีรูปของผมกับไอ้แทนตอนเด็กๆเก็บไว้ด้วย
“ดูตาแทนตอนเด็กสิค่ะคุณ น่ารักน่าหยิกมากเลย”แม่ชี้รูปไอ้แทนให้พ่อดู ผมหัวเราะใหญ่เลยครับ ไอ้แทนสปร๊กสปรกมากๆ แก้ม
เลอะไอติมเต็มเลย แถมยังยื่นโคนไอติมให้ผมด้วย
“ตาเมฆแกก็น่ารัก ชอบแกล้งน้องเป็นประจำ”พ่อพูด พี่เมฆเบะปาก ก่อนจะอ้าปากเถียง
“ผมไม่ทันแกล้งไร มันก็ร้องของมันเอง”
“อ้าว ก็พี่เมฆชอบแกล้งผมจริงๆนี่!”
“มันสองคนหวานกันตั้งแต่เด็กเลยนะ ดูสิแม่ รูปนี้ไอ้มิวจับมือไอ้แทนด้วยอะ”พี่เมฆชี้รูปผมกับไอ้แทนจับมือกันครับ มือผมอีกข้าง
ถือลูกโป่ง ตอนนั้นเป็นงานเป็นเด็กครับ ถ้าผมจำไม่ผิดนะ
“เนื้อคู่กันก็แบบนี้แหละพี่ ฮ่าๆ”ไอ้แทนหัวเราะ ไอ้พี่เมฆทำหน้าโหด อิจฉาล่ะสิ
“หวานกันจริงๆเลยคู่นี้เนี่ย พ่อกับแม่ต้องไปทำงานที่โรงงานก่อนนะมิว แทน”แม่กับพ่อลุกขึ้น แม่ยื่มอัลบั้มรูปให้ไอ้แทน ไอ้แทน
รับมาอย่างงงๆ
“อัลบั้มนี้ป็นอัลบั้มของแทนกับตามิวตอนเด็กๆ น้าหน่ะชอบแทนมากเลยรู้ไหม…แต่เสียดายที่ตามิวเกิดมาเป็นผู้ชาย…แต่ตอนนี้น้า
ก็ไม่รู้สึกเสียใจหรอกนะ ถ้าแทนจะรักตามิว ลูกทั้งสองจะรักกันน้าก็ไม่ได้ห้ามอะไร แต่ก็อยากให้รักษาความรักนั้นให้ยาวนาน
เพราะน้าเชื่อถ้าแทนไม่จริงจังกับมิวจริงๆคงไม่กล้าขอตามิวกับน้าตรงๆ”แม่ยิ้ม ก่อนจะเดินออกไป ไม่ต่างกับผมที่รู้สึกมีความสุข
ที่สุดเลย เหมือนฝันเลยครับ
“คบกันแล้ว ก็ต้องรักกันให้มากๆนะ”พ่อผมตบไหล่ไอ้แทนเบาๆ ก่อนจะเดินออกไป ไอ้แทนยิ้มแก้มปริ ไอ้พี่เมฆก็กระโดดเข้ามา
ล็อคคอผมกับพี่เมฆไว้แน่น
“พวกมึงนี่มัน ไปรักกันได้ยังไงห๊า !”
“ก็รักกันไงพี่ ส่วนได้กันยังไงคงไม่ต้องอธิบายใช่มะ!”ไอ้แทนตอบ ก่อนจะโดนพี่เมฆโบกไปเต็มๆ
“ทะลึ่ง!”โบกให้มันอีกครั้ง ไอ้แทนหน้างอ สมน้ำหน้า ฮ่าๆ ไม่รู้ซะแล้วว่าใครใหญ่
“ก็ไอ้มิว น้องพี่ล่ะตัวดี ตอนแรกมันก็เข้ามา….บลาๆๆ”พี่เมฆก็ฟังไป ตกใจไป ตาโต แล้วก็หันไปด่าผมที ไอ้แทนที ก็นั้นหล่ะครับ
กว่าจะได้ความรักของมันมา ไม่รู้ต้องเสียอะไรไปกี่อย่าง เสียใจ น้อยใจ เสียความรู้สึก เจ็บกาย เจ็บใจ แต่สุดท้ายก็ได้รักจนได้ล่ะ
ครับ
“ทำไมมันน้ำเน่าจังว่ะ”
“ตอนที่พี่ง้อพี่มิ๊ง ใครว่ะไปนอนตากน้ำค้างหน้าบ้านเขา มันก็เน่าพอกันล่ะว่ะ”ผมว่า ก่อนจะโดนพี่เมฆโบกลงบนกะบาลเต็มๆและ
แรงด้วยครับ ก็มันจริงนี่ !
“ก็แฟนกูเขาขี้งอนนี่หว่า ถ้าไม่รักไม่ง้อนะเว้ย”
“คุยอะไรอยู่ค่ะ หนุ่มๆ ว๊ายตายแล้ว ใครกันจ๊ะเนี่ย หน้าตาจิ้มลิ้ม อีกคนนึงก็หล่อน่าจับมาเป็นพ่อของลูกซะจริงๆเลย”พี่มิ๊งพูด
ไม่ทันขาดคำก็โผล่ออกมาซะได้ครับ ยั่วโมโหพี่เมฆตั้งแต่โผล่ออกมาเลย
“แล้วนี่ใครค่ะพ่อหนุ่ม หน้าขี้เหร๊ขี้เหร่”พี่เมฆหน้าบูดยิ่งกว่าตูดเป็ดอีกครับ พี่มิ๊งหัวเราะร่วนก่อนจะจุ๊บลงบนแก้มของพี่เมฆเป็นการ
ง้อ หวานไม่อายใครจริงๆครับ
“ชิ! จูบทำไมล่ะคนมันขี้เหร่อะ”
“โถ่ๆ แก่จนจะขึ้นเลขสามแล้ว ยังขี้งอนเป็นเด็กๆไปได้”พี่มิ๊งตบแปะลงบนไหล่พี่เมฆ รักกันรุนแรงจริงๆ ก็อย่างว่าล่ะครับ พี่เมฆกับ
พี่มิ๊งเขาคบกันตั้งแต่มหาลัยแล้วครับ เรียนจบทำงานด้วยกัน แล้วก็วางแผนจะแต่งงานแล้วด้วย
“แล้วนี่มิ๊งแต่งตัวไปไหนครับ”พี่เมฆถาม พี่มิ๊งที่ยิ้มให้ไอ้แทนอยู่หน้านิ่ว ก่อนจะจ้องพี่เมฆหน้ายักษ์
“ก็วันนี้วันครบรอบของเราไง จำไม่ได้เหรอ?”พายุกำลังก่อตัวย่อมๆล่ะครับ
“วันครบรอบ 7 ปี ทำไมเมฆจะจำไม่ได้ล่ะครับ ที่รัก”
“7 ปีน่ะ มันปีที่แล้ว วันนี้ครบ 8 ปีแล้วย่ะ ไอ้ตาแก่ความจำเสื่อม!”พี่มิ๊งกดนิ้วลงหน้าผากพี่เมฆ พี่ชายตัวดีทำปากพะงาบๆ ก่อนจะ
มองผมสองคนขอความช่วยเหลือ
“แงแง มิ๊งงอนกูอีกแล้วว!”พี่เมฆถอนใจ ก่อนจะโดดจากโซฟา วิ่งออกไปอ้อนพี่มิ๊ง พี่มิ๊งสะบัดแขนแล้วเชิดหน้าสวย เดินออกจาก
บ้านพร้อมกับพี่เมฆที่ทำหน้าอ้อนออเซาะเป้นเด็กๆ
“พี่เมฆแม่งฮา”
“สมน้ำหน้ามัน ฮ่าๆ”ผมหัวเราะกับไอ้แทน ก่อนนั่งดุอัลบั้มรูปเราสองคนด้วยกัน เสียงเพลงสากลเก่าๆที่พ่อชอบเปิดใฟ้ฟังตอน
เด็กๆค่อยบรรเลงไปอย่างช้าๆ ไอ้แทนและผมร่วมหัวเราะและพูดคุยไปด้วยกัน ผมซบลงกับไหล่ไอ้แทน …ตอนนี้ผมมีความสุข
ที่สุดเลยครับ
แทน :
ไอ้มิวมันบอกว่าอะไรนะครับ?
มีความสุขที่สุดเหรอ?
ไม่ต่างกับผมเลย…
ผมก็มีความสุขที่สุดเหมือนกันครับ เพิ่งรู้ว่าการที่เราได้รักใครซะคนจริงๆมันมีความสุขอย่างนี้นี่เอง…และผมสัญญาไว้แล้วว่าจะไม่
ทำร้ายมันอย่างที่ผ่านมาอีก เรื่องราวความทรงจำร้ายๆกับทำให้ใจของเราสองคนผูกติดกันแน่นยิ่งขึ้น
ดูแก้มมันตอนนี้สิครับ…น่ากัดชะมัด
เวลาที่ผมหลับแบบนี้ก็น่ารักดีเหมือนกัน
เห็นแล้วอยาก…ชะมัดเลย
ไม่ได้ๆนะ…แต่จะอดใจไหวได้ไงใช่ไหมครับ
ในเมื่อเมียผมน่ะ มันน่ารักซะขนาดนี้ !
สวัสดี ผมทันนะครับ เห็นน้องชายรักกันแล้วน่าอิจฉาจริงๆเลย แล้วเมื่อไหร่หนุ่มหล่อไร่องุ่นอย่างผมจะมีคนมารักบ้างล่ะครับเนี่ย
เฝ้ารอ เฝ้าท้อ อย่างใจจดใจจ่อครับ…
ขอสมัครเป็นคนดูแลหัวใจคนอ่านได้ไหมครับเนี่ย…คนโสดล่ะเหงา
ป๊อบคิน…Short story
“ไอ้สัตว์ มึงทำอะไรกูเนี่ย!!!”
“อะไรมึงว่ะ กูจะนอนๆ นอนๆๆ”ผมงัยเงียด้วยความมึนเมาจากปาร์ตี้หนุ่มโสดเมื่อคืน
“นอนไม่ได้ มึงตื่นมารับผิดชอบกูด่วน!”เสียงแบบนี้ ไอ้คินแน่นอนครับ แล้วรับผิดชอบเชี่ยไรมันอีกละ คนยิ่งปวดหัวอยู่ด้วย
“อะไรมึง!”ผมลุกขึ้น เกาหัว แล้วก็มองมันตัวเปลือย ตาปริ่มๆ บนเตียงผม
“แล้วมึงทำอะไรกูอะ ไอ้เลว!”ไอ้คินใช้มือหนักๆตบอกผม ผมก็ไม่ได้ทำอะไรมันนี่นา…
คินจ๋า…
อื้อ…
อ๊าส์…..
เจ็บ…โอ๊ย…เจ็บป๊อบเบาๆหน่อย อาส์…
ภาพเมื่อคืนค่อยๆเวียนประมวลภาพและเสียงในหัวอย่างแจ่มชัด ก็เมากันทั้งคู่นี่หว่า…
โทษผมคนเดียวได้ไงครับ!?
“เออ ขอโทษ เมื่อคืน มึงเมา กูก็เมาเจ๊ากันไปล่ะกัน”ผมว่าปัดๆแล้วก็ล้มตัวนอน ไอ้คินดิ้นๆโวยวาย แถมยังเตะผมอีก
“มึงพูดง่ายๆแค่นี้เองเหรอว่ะ!”มันโวยวาย หน้าบึ้งตึง
“แล้วมึงให้กูทำอะไรว่ะ ไปขอมึงกับป๊ากับม๊ามึงเหรอ!”ผมว่า ดึงผ้าห่มขึ้นโปง
“……………..”
บ่ายกว่าๆผมลุกออกจากเตียงด้วยความหิว ตอนนี้ไอ้คิวคงกลับบ้านไปแล้ว
ไม่รู้จะโกรธผมรึเปล่า…
ก็จะให้ผมทำไงล่ะ…เพื่อนกันก็เถอะ…สนิทด้วย…มันก็น่ารู้ดีนี่นา…ว่าผมไม่ชอบผู้ชาย…
ถึงตอนเมาจะชอบเลื้อยมันก็เถอะ !!
“คิน เป็นอะไรลูก ทำไมวันนี้ถึงกลับบ้านได้ล่ะ ไม่ไปอยู่กับป๊อบเขาเหรอ”
“ไม่…ไม่ครับ”ผมบอกแม่ ก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้องชั้นบน
บัดซบชะมัดเลย!
ผมก็ไม่ได้โทษแค้นเคืองโกรธอะไรมันมากมายหรอกครับ ก็เมาด้วยทั้งคู่จริงๆนี่
แต่จะให้ผมทำหน้าระรื่น ส่ายหัวบอกว่าไม่เป็นไร มันก็กระไรอยู่ ! แถมไอ้เชี่ยป๊อบยังทำหน้าราวกับไม่รู้สึกรู้หนาวกับเรื่องที่เกิด
ขึ้นด้วย ผมล่ะเกลียดมันจริงๆ ขอโทษซะคำก็ไม่มี ถึงจะเมาก็ไม่ได้หมายความว่ากูจำไม่ได้นะเว้ย !
เจ็บตูดชะมัด …
ก็เมื่อคืนไม่ได้หล่อลื่นอะไรเลยหนิ กว่าผมจะเดินจากคอนโดมันโบกแท็กซี่กลับมาบ้านได้ ก็ปวดแทบแย่ แต่ต้องเก็บอาการไว้ รู้
สึกร้อนๆหนาวๆตัว พิกล ถ้าจะไม่สบาย ผมเลยหยิบพาราในตู้กิน แล้วก็นอนครับ เพราะไอ้เวรป๊อบแท้ๆเลย ทำผมเจ็บตัวไม่พอ
ต้องมาป่วยเพราะมันอีก
“สวัสดีครับ”
“สวัสดีจ๊ะ มาหาคินเหรอ อยู่ข้างบนแหนะ”
“ครับๆ”
แอดด
ผมเปิดประตูเข้าไป พร้อมกับภาพแรกที่เห็นคือ ไอ้คินกำลังนอนอยู่บนเตียง…
ก็แค่นอนแหละครับ ถ้ามันคิดจะติดกระดุมเสื้อซะนิด แอร์ก็ไม่ได้เปิด
ผมค่อยๆย่องไปอย่าถือวิสาสะครับ ก็เข้ามาบ่อยจะตายไป ทำไมวันนี้กลับรู้สึกแปลกๆหว่า…
แล้วมันเป็นอะไรเนี่ย…หลับเอาเป็นเอาตายเลย ผมเข้ามาขนาดนี้ยังไม่รู้ตัวเลย ปกติมันเป็นคนหูไว มือก็ยังไวด้วยครับ เหอๆ
“เฮ้ย ไอ้คิน!”
“….ฟืดด เฟ้ออ”เสียงลมหายใจเข้าออก
“คินจ๋า~”แกล้งมันซะหน่อย ก็ยังไม่ตื่นครับ
เอาไงดีว่ะเนี่ย?
จุ๊บ !
“เหี้ย ไหนจูบกูว่ะ!!!”โวยลั่น แถมยังสะดุ้งสุดตัวอีกครับ
“กูเอง”แฮะๆ
“ไอ้เชี่ยป๊อบมึงยังมีหน้ามาบ้านกูอีกเหรอ!?”
“กูขอโทษนะเว้ยๆ ก็กูเมานี่หว่า”
“เอาคำขอโทษมึงไปไกลๆตีนเลยไป คนจะนอน!”มันว่าแล้วก็คลุมโปงครับ
“มึงโกรธกูอีกเหรอว่ะ หายโกรธนะๆ กูจะให้แม่ไปขอจริงๆนะเว้ย”เขย่าตัวมันหน่อยครับ ตัวอุ่นจังแฮะ
“โอ๊ย ไปไกลๆ!”
“ไอ้คิน ไอ้เพื่อนรักกกก กูขอโต๊ดดดด”
จะทำยังไงให้คินมันหายโกรธผมดีครับ
แงแง…นี่ผมต้องง้อมันไปตลอดทั้งชีวิตเลยเหรอไง…
Happy ending
สุดท้ายผมก็รักมันจริงๆครับ
------------------
จบแล้วค่ะ
หายหน้าหายตาไปนานมากๆ ที่จริงน่าจะเป็นเรื่องสั้นเนอะ แค่ 10 ตอนเอง
แต่แจงก็ไม่อยากเขียนอะไรเพิ่มเติม ไม่อยากยัดอุปสรรคมาทำร้ายความรักของทั้งคู่แล้วค่ะ
ให้มันได้รักกันไปวะทีเนอะ
ต้องขอบคุณทุกเม้นและกำลังใจด้วยนะค่ะ จบไปอีก 1 เรื่อง หวังว่าจะถูกใจกันไปนะค่ะ ^^
ปล. ตอนนี้กำลังปั่นนิยายหัวหมุนเลยค่ะ สนุกดีแท้ = =^
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
