พิเศษนอกรอบ อภินันทนาการจากพี่แฟนคลับ
ระบำดวงดาว ภาคพิเศษคืนนี้ท้องฟ้า ยังคงเต็มไปด้วยดาวระยับ ที่ขับเปลี่ยนความมืดมิด ให้กลายเป็นเสน่ห์ชวนหลงใหล มังกรแหงนหน้ามองฟ้า
นึกถึงคนที่เคยอยู่ข้างๆ ป่านนี้คงกำลังค้างแรมอยู่ในป่า.. ฟ้าที่เคยมองสวย แต่วันนี้กลับกลายเงียบเหงา
มังกรนั่งนิ่ง..ใจสัมผัสความหงุดหงิดปะปนความไม่สบายใจแปลกๆที่แทรกตัวเข้ามา
ถอนหายใจ.. ก่อนตัดสินใจลุกขึ้นไปเตรียมตัวนอน
มังกรพยายามข่มตาหลับ หลับเสีย พรุ่งนี้เขาอาจค้นพบความเข้าใจตนเอง.. แต่ความพยายามกลับเป็นสิ่งไร้ค่า
ความหงุดหงิดเริ่มแผ่ขยายตัวจนแทบต้องสบถออกมา แต่มังกรกลับต้องชะงักนิ่ง.. เมื่อสำผัสว่าตนไม่ได้อยู่คนเดียว
เงาร่างสูงใหญ่ยืนตระคุ่มอยู่ตรงปลายเท้า ลุกขึ้นอย่างระวัง เตรียมพร้อมรับสถานการณ์..
ต่างฝ่ายต่างไม่มีใครขยับยังคงรอดูท่าทีกันเงียบๆ
“คุณเป็นใคร?” มังกรเป็นฝ่ายเอ่ยก่อน
“หึ..หึ!” เงาร่างลึกลับขยับไปยืนจุดที่แสงจากดวงจันทร์ส่องกระทบทำให้เห็นเค้าลางที่คุ้นเคย
“รามูน" มังกรครางเรียกชื่อ.. ใจกระหวัดถึงเหตุการณ์นั้น ความไม่สบายใจลึกๆแผ่ขยายตัวอย่างเงียบเชียบ
แต่อย่างน้อย.. คนตรงข้ามก็ไม่ใช่ศัตรู ร่างสูงใหญ่โผล่เพียงลูกตาคม จ้องมองมานิ่ง
“คุณมานี่ มีอะไรหรือครับ” ถามอีกฝ่าย
“ตอนนี้..คุณกลับไปได้แล้ว” รามูนพูดสั้นกุด ยังมองอีกฝ่ายนิ่ง โดยไม่มีท่าทีจะอธิบายเพิ่ม
"........" มังกรมองกลับอีกฝ่าย ที่ไม่คิดอธิบายเพิ่ม แต่กลับยืนตระหง่าน เหมือนดั่งมีอะไรที่ต้อง..ทำต่อ
"..เอ่อ..มีอะไรเพิ่มเติมหรือครับ?" ถามด้วยความแคลงใจ พร้อมพยายามสลัดความรู้สึก..ที่แทรกเข้ามาอย่างกระทันหัน
รามูน ยังคงยืนนิ่ง มีเพียงประกายตาที่เปลี่ยนไป มังกรมองอย่างพินิจ แต่พลันที่สบตากับอีกฝ่าย..ก็ถูกตรึงไว้
ความสั่นสะเทือนเล็กๆที่เริ่มจากจุดไหนในใจ แล้วเริ่มแผ่กระจายออกไปทั่วทั้งตัว มังกรเริ่มสั่นไหวแปลกๆ
ใจ..ที่กระทำตัวเป็นสิ่งเร้นลับกับเจ้าของ มังกรงันไปกับสิ่งที่..ไม่เคยรู้จัก
รามูนนั้น ยังคงยืนนิ่ง แต่มังกรกลับรู้สึกถึงบางอย่างที่เคลื่อนไหวอย่างมีพลัง..รุนแรง สายตาที่ทรงอำนาจ
จนมังกรไม่สามารถถอนสายตาออกมาได้ ได้แต่ให้อีกฝ่ายส่งความรู้สึก..ผ่านเข้ามา..
ถึงตอนนี้.. มังกรเริ่มรู้โดยสัญชาตญาณแล้ว ว่าอีกฝ่ายนั้น....ต้องการอะไร
ร่างกายและจิตใจของตนที่เปลี่ยนไป จนมังกรเริ่มไม่รู้จัก.. ความต้องการทางร่างกายและจิตใจที่เกิดขึ้นท่วมท้น
มอมเมาความคิด มีแต่สติที่รับรู้ความเป็นไป มังกรไม่แน่ใจ หรือ อาจจะเป็น..ไม่สนใจอะไร อีกต่อไป เท้าที่จะก้าวต่อไป..
จะเป็นได้ทั้ง ..ก้าวขึ้นสวรรค์ และ ..ก้าวลงนรก!!!
รามูน..ก้าวเข้ามา ความรู้สึกของมังกร..เสมือนหนึ่งมีรามูนอยู่ในตัวไปแล้ว เหตุการณ์ที่จะเกิดต่อไป เพียงเพื่อ.ให้มันสมบูรณ์ !!
มือหนาแข็งแรง เอื้มสัมผัสที่ผิวหน้า มังกรสะดุ้ง รามูนเอื้อมไปกดท้ายทอย ดึงเข้ามาหา กระทั่งริมฝีปากจบกัน
ลิ้นอุ่นสอดเข้ามาดูดดึงและยั่วล้อ ความรู้สึกมังกรทะยานสูงตระหวัดสิ้นสู้ด้วยแรงอารมณ์ สงครามที่ต่อสู้ด้วยลิ้นนานพอสมควร
จนเมื่อต่างฝ่ายต้องพักสูดลมหายใจชั่วครู่ มังกรพยายามเรียกสติ แต่ตัดใจถอยห่างรามูนไม่ได้ จึงกอดร่างรามูนไว้แน่น
ความแข็งขืนของแก่นกายต่างกระทบสัมผัสแน่น
"รามูน..รามูน..หยุดก่อน..หยุดก่อน..คุณฟังผม.."เสียงที่เปล่งออกมาแม้ตั้งใจแค่ไหน
กลับทำได้ดีที่สุดเพียงกระซิบบอกริมหูอีกฝ่าย
"ผม..กับลูกแก้ว..เรา..มีความ สัมพันธ์กัน..ลูกแก้ว...รักผม....."มังกร นิ่งไปเล็กน้อย ด้วยไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายจะรู้สึกอย่างไร
ความสัมพันธ์ของพ่อ..ลูกที่ตนไม่อาจล่วงรู้ได้ จะอย่างไร ผู้เป็นพ่อ..ก็ไม่น่าจะทำร้ายจิตใจลูกชายคนเดียว มังกรได้แต่หวังว่า
เหตุผลนี้ จะพาตนออกจากสถานการณ์ที่ยุ่งยาก
"ร่างกายผม..คุณก็คงรู้..ผมไม่ ปฏิเสธ..แต่..ผม..ไม่อยากทำให้..ลูกแก้ว..เสียใจ" มังกรฝืนใจพูด จนจบ.. แต่ความต้องการ..
กลับไม่ได้ลดลงแม้แต่น้อย
"..คุณ..คุณต้อง..ช่วยผม..เพื่อ..ลูกแก้ว.." แต่อ้อมกอดที่กอดรามูน..กลับรัดแน่นขึ้น ความต้องการ..ยิ่งกลับมีมาก
มังกรไม่รู้ว่าจะครองความมีสติได้อีกนานแค่ไหน แต่อย่างน้อยเค้าก็พูดสิ่งที่ค้างคาใจ..จนจบ
ฝ่ามือใหญ่ดึงมังกรออกห่าง..เฉพาะช่วงบน แววตานิ่ง..ที่มังกรอ่านไม่ออก แต่สะกดให้มังกรถอนสายตาไม่ได้
แต่คำตอบที่มังกรได้กลับเป็น สิ่งที่อยู่ต่ำกว่าเอว ที่ตอบกลับ มังกรหน้าร้อน..กับความต้องการของอีกฝ่าย..และ..ของตนเอง
รามูนประกบปากลงมาอีกครั้ง มังกรไม่รู้ว่ารามูนจะรู้สึกอย่างไร เมื่อฟังเรื่องของลูกแก้ว กับตนแล้ว แต่จูบคราวนี้กลับร้อนแรง..
ขณะเดียวกัน ก็แฝงความหวานล้ำชื่นหัวใจ
มังกรนิ่งไปชั่วครู่. ก่อนจะจูบกลับด้วยความรู้สึกที่ไม่ยิ่งหย่อนกว่ากัน ร่างมังกรถูกผลักลงนอน โดยมีร่างกายสูงใหญ่
ตามทาบทับ เสื้อผ้ามังกรปลิวออกไปจากตัวอย่างง่ายดาย แต่เสื้อผ้าอีกฝ่ายกลับครบทุกชิ้น แม้แต่ผ้าโผกศรีษะ
ก็ยังคงแน่นหนา ริมฝีปากรามูนที่ลดลงไปหยอกล้อกับหน้าอกแน่น มังกรส่งเสียงคราง เมื่อถูกลงลิ้นบนยอดอก
"อ๊าาา.." ฝีมือการใช้ลิ้นขั้นเทพ ให้นึกสงสัยว่านี่หรือคือนักฆ่าอันดับ๑ หากไม่ทราบก็คงคิดว่าเป็นยอดนักทำรักเป็นแน่
รู้สึกเสียวสะท้านจนต้องจับศรีษะอีกฝ่ายไว้ มังกรมองลิ้นที่ฉกชิมร่างกายผ่านผ้าโผกดำ ที่เปิดเพียงปากให้ได้
ทำหน้าที่เต็มที่ มังกรหลับตาพริ้มมือจับผ้าโผกด้วยความเสียว แต่ขณะเดียวกันก็หาทางดึงปมผ้า
นักฆ่าเทพพระกาฬที่ทำให้ตนถึงกับควบคุมตัวเองไม่ได้ จะมีหน้าตาเป็นอย่างไรหนอ ยังไม่ทันจะได้ลงมืออย่างใจคิด
ราวกับรามูนล่วงรู้ความคิดของเขา มือถูกรวบพร้อมผ้าดำซึ่งมาจากไหนไม่ทราบผูกปิดตาเขา ส่วนมือทั้งสองก็ถูกผูกเงื่อนตาย
มังกรคล้ายได้ยินเสียงหัวเราะกลั้วลำคอจากอีกฝ่าย แต่ทั้งมือและปากที่ปลุกเร้าร่างกายทำให้ต้องส่งเสียงครางดัง
ความเสียวสุขที่ทะยานสูงและลดอยู่อย่างนี้ ไม่สิ้นเมื่อลิ้นอุ่นครอบครองแก่นกายทำเอามังกรดิ้นพล่าน ไม่อยากจะเชื่อ
ว่ารามูน..จะทำให้เขาถึงเพียงนี้..ความสุขสะท้านที่เกิดขึ้น..ไม่ได้เกิดจากร่างกายแต่อย่างเดียว ทำไมเขาจะไม่ทราบ
ว่ารามูน..ไม่ได้มีแต่ความต้องการทางร่างกาย หรือไม่ได้เพียงแค่ปลดปล่อยทางร่างกายแต่อย่างเดียว
มันมีอะไร..มากกว่านั้น ทำให้นึกถึงอีกคน..คนที่ไม่เคยปกปิดความรู้สึก ว่าคิดกับเขาอย่างไร แม้หลีกหนีหลบเลี่ยง..
กลับไม่เคยย่อท้อ ความเสียสละที่ทำเพื่อเขาไม่อาจตอบแทนได้หมด ความสดใสช่างหยอกล้อ เหมือนหยาดฝน
เหมือนอากาศอันสดชื่น เข้ามาในชีวิตที่พึ่งพบว่ามันเฉาและเหงาเพียงใด ก่อนที่จะพบ..ลูกแก้ว ความแน่ใจที่ค้นพบ
ในเวลาที่..เขากำลังจะทำร้ายอีกฝ่าย ความรู้สึกที่พึ่งค้นพบ...ในช่วงเวลาที่ไม่น่าเชื่อ..
เขาไม่ได้รู้สึกกับลูกแก้ว..เพียงแค่หลานอีกต่อไป...ความสุขที่ทะยานสูงพร้อมกับเสียงครวญครางของตน..
คละเคล้าความเศร้าอาดูร..ที่ได้กระทำตัวเป็นดั่งเพชรฆาตที่เงื้อมดาบใส่..ผู้ที่เป็นหัวใจตนเอง
นิ้วมือใหญ่ที่หมุนวนเข้ามาในช่องทางพิเศษ กระทบจุดเสียวซ่านไปทั้งไขสันหลัง มังกรหลับตาคราง..
จำนวนนิ้วที่เพิ่มขึ้น ขยับเข้าออกอย่างชำนาญ ทุกครั้งที่นิ้วขยับมังกรปิดปากแน่น..ความสุขสมและความอาดูร
ผลัดกันเป็นผู้ชนะ จวบจนรามูนเริ่มประสานร่างเป็นหนึ่งเดียวกับมังกร จังหวะขยับเข้าออกที่เปลี่ยนความเจ็บ
เป็นความเสียวสะท้าน มังกรร้องครางเสียงดังแก่นกายเบ่งบาน จวบจนกั้นความรู้สึกไม่ไหวเมื่อถึงที่สุดแห่งอารมณ์
มังกรตัวสั่นสะท้านปลดปล่อยน้ำขุ่นข้นผ่านมังกรน้อย รามูนถึงกับต้องกระแทกร่างระรัว ก่อนร่างใหญ่จะเกร็งร่าง
กอดมังกรแน่น...
คืนนั้นมังกรและรามูนร่วมประสานร่างอีก เป็นครั้งที่สองและสาม กระทั่งมังกรหลับไหลด้วยความอ่อนล้าทั้งกายและใจ
รามูนปลดพันธนาการจากมือและดวงตา ร่างสูงใหญ่มองมังกร นิ่ง..ก่อนผละจากไป
..........
มังกรลืมตาขึ้นมา พบลูกแก้วยืนอยู่ ดวงตาบวมแดงก่ำคล้ายผ่านการร้องไห้มายาวนาน
สมใจแล้วสิ..มังกร.. ในที่สุด..ต้องทำร้ายจิตใจลูกแก้วเข้าจนได้
ช่างน่ารังเกียจตัวเองเสียจริง... การมีสภาพ..เป็นคนรักของผู้เป็นลูกชายคนเดียวของพี่สาว ที่เป็นหลานแท้ๆของตน..
ก็น่าสมเพสพอแล้ว แต่กับไปมีความสัมพันธ์กับผู้เป็นพ่อของหลาน..ซึ่งเป็นพี่เขย นักฆ่าเลือดเย็น ผู้เอาแต่ได้..
ไม่สนใจความรู้สึกใครเลยแม้แต่น้อย แม้การมีครั้งแรก..จะเป็นความจำเป็น แต่เหตูการณ์เมื่อคืน...........
มังกรมองหน้าเศร้าเสียใจของลูกแก้ว พยายามยื่นมือออกไปหา..
แต่กลับไกลเกินเอื้อม พยายามมากแค่ไหน...มือที่ส่งไป...ก็ไม่ถึง
เสียงร้องในคออย่างเจ็บปวดและอาดูร อีกทั้งความรู้สึกผิดที่ถมทับท่วมใจ ..
ลูกแก้ว...อาจะทำยังไงดี.. จะทำยังไง..จึงจะดีที่สุดสำหรับเธอ..
ได้รับการส่งเสริมจากพี่ที่น่ารักท่านหนึ่ง เขียนตอดพิเศษ นี้ให้ค่ะ
ลองเอามาลงให้คนอ่านที่น่ารัก อ่านขำๆ เห็นหลายคนนอยด์เพราะตอนนี้ดราม่าพาเศร้า
เอาเป็นว่าเอาตอนพิเศษนอกรอบ มาเช็ดน้ำตาด้วยความอนุเคราะห์จากพี่ที่นับถือไปคลายเศร้าแทนเนอะ
ลักษ์.
ปล.ขอบคุณมากมาย กำลังใจที่ตามกันไม่ขาดสาย ขอให้มีความสุขกับการอ่านนอกรอบ อร๊ากกกก
หัวข้อ: @@โดยLuk {ลูกแก้วมังกร} รามูนจ้าวแห่งสายลม (อ่าน 637731 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก