หัวข้อ: @@โดยLuk {ลูกแก้วมังกร} รามูนจ้าวแห่งสายลม

[MZter]

โอ้ววววงว

[topperha]

ในที่สุดมังกรโดนลูกแก้ว    จนได้

อ่านแล้ว 

[PetitDragon]

 


ดีใจแทนลูกแก้วด้วย

 

[Vesi]

มาลงชื่อกดดันครับ ^0^

[¡ииσcэиτ]

 
ในที่สุด
คุณอาก็โดนจนได้

[April❤]

เข้ามาอีกทีอามังกรเสร็จลูกแก้วไปซะแล้วววว

[Salome]

มารอ ร๊อ รอ
เข้าหอแล้วจะเป็นยังไงต่อนะ ลุ้นๆ 
อยากให้หวานๆกันต่ออีกนิ๊ด ก่อนผู้ร้ายจะมาเนอะ

[luxilove]

ลูกแก้วมังกร
Part  20
ข้าวใหม่ปลามัน!


                                “เอ้ก..อี้เอ้กๆๆ!!”  เสียงไก่ป่าขันรับเป็นทอดๆ แสงสีทองของอรุณรุ่งเริ่มขับไล่ความมืด

บอกเวลาเช้าวันใหม่ ลูกแก้วลืมตาตื่นพร้อมกับรู้สึกชาบริเวณหัวไหล่โดยเฉพาะท่อนแขนชาหนึบไปหมด กวาดสายตาหาสาเหตุ

ถึงพบคำตอบเมื่อสบเข้ากับใบหน้าหล่อกำลังหลับอย่างสบายหายใจสม่ำเสมอบ่งบอกว่าเจ้าของร่างหลับสนิทมากทีเดียว

                                    รอยยิ้มกระชากใจจุดขึ้นมุมปาก หลังนึกถึงคืนเข้าหอที่ผ่านมา มังกรคงเพลียไม่น้อยถึงได้หลับ

หนุนแขนตนตลอดคืน ลองปกติสิไม่มีทางที่เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาจะยอมหนุนแขนโดยร่างกายเกยกันแทบจะสิงเป็นร่างเดียว

แบบนี้แน่ แค่คิดลูกแก้วก็อมยิ้มมีความสุขหัวใจพองโตดื่มด่ำกับความรู้สึกที่ได้รับอย่างเต็มเปี่ยม ในที่สุดก็สามารถครอบครอง

มังกรสุดหล่อจนได้ ตั้งแต่รู้ใจตัวเองว่าหลงรักคุณอามาดเท่ห์เข้าเต็มเปาก็วาดฝันถึงวันที่ได้นอนตื่นเช้ามาเห็นหน้าทุกวัน

แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว


                                  ตาคมเข้มเป็นประกายลอบสำรวจวงหน้าหล่ออย่างหลงใหล สายตาบ่งบอกความรู้สึกที่ซ่อนเร้น

โดยไม่ปิดบัง ทุกอย่างฉายชัดถึงความสัมพันธ์อย่างคนรักเมื่อได้เข้าพิธีแต่งงานร่วมหอไปเรียบร้อยแล้ว เหตุการณ์ต่างๆไหลเป็น

ฉากๆ กระทั่งดวงอาทิตย์ส่องแสงรอดฝาเรือน จึงนึกขึ้นได้ว่าต้องลุกเตรียมอาหารรวมทั้งสิ่งอำนวยความสะดวกให้คนที่ยังหลับ

ขืนให้เดินเท้าไปอาบน้ำยังลำห้วยเหมือนเมื่อวานคงลำบากน่าดูชม 


                                            ตนไม่แน่ใจว่าบทรักเมื่อคืนมีผลกระทบต่อร่างกายมังกรแค่ไหน ทางที่ดีเตรียมน้ำให้อาบตรง

ชานบ้านจะง่ายกว่า คิดได้ค่อยจับหมอนรองใต้ศีรษะให้หนุนแทนแขนอย่างเบามือ ก่อนจะยันกายลุกยืนบิดขี้เกียจเต็มความสูง

เพื่อผ่อนคลายกล้ามเนื้อ แล้วค่อยสวมเสื้อผ้าเปิดม่านกำบังตาที่กั้นพื้นที่ให้เป็นส่วนนอน แทรกกายหายออกไปอย่างแผ่วเบา

เกรงคนหลับจะรู้สึกตัวตื่นเสียก่อน ปล่อยให้นอนอีกสักพักค่อยปลุกดีกว่า


                                               หลังจากไปเตรียมสิ่งต่างๆ เสร็จเรียบร้อย ก็กลับเข้ามายังเรือนนอน มองคนรูปหล่อเปลือย

ช่วงบนผ้าห่มร่นอยู่บริเวณเอวสอบจนเผลอกลืนน้ำลายลงคอแบบไม่ได้ตั้งใจ  มังกรหนุ่มตัวนี้สง่างามแม้ยามพริ้มตาหลับไม่ว่า

จะมองมุมไหนก็เล่นเอาใจกระตุกสั่นได้ไม่ยากจริงๆ ก่อนจะค่อยๆขยับลงนั่งใกล้ๆ มือปัดปอยผมให้อย่างเบามือ

ก้มหน้าเกือบชิดใบหู


                                            “อาครับ” เสียงทุ้มนุ่มกระซิบเรียก ทำให้หน้าหล่องัวเงียตื่นก่อนกะพริบตาซ้ำๆ เพื่อมอง

ให้ชัดว่าคนที่ปลุกคือลูกแก้วที่กลิ่นตัวหอมกรุ่น ใบหน้าคมห่างไม่ถึงคืบกำลังอมยิ้มอีกต่างหาก แม้จะผงะอยู่เล็กน้อยที่เห็นหน้า

หล่อคมเข้มอยู่ใกล้ตนมาก กระทั่งเหตุการณ์เข้าหอไหลเข้าในหัวมังกรเกิดร้อนหน้าขึ้นมาดื้อๆ อาการปวดช่วงล่างยืนยันว่า

ทุกอย่างคือความจริงตนไม่ได้ฝัน จนต้องรีบสูดหายใจยาวอาศัยความสามารถในการควบคุมตัวเองเก็บความรู้สึกวางหน้านิ่ง

ลูกแก้วเลยอดเห็นมังกรแสดงอาการเขินแอบเสียดายที่ทุกอย่างไม่เป็นตามคาด เพราะมังกรขานตอบเพียงสั้นๆว่า


                                         “อืม” ร่างสมส่วนเปลือยท่อนบนซึ่งมีรอยจูบสีกุหลาบกระจายทั่วแผ่นอก รีบพลิกตัว

พันผ้าห่มวางหน้านิ่งไม่มีท่าทางเขินแม้แต่น้อย ถือว่าควบคุมตัวเองได้เยี่ยมมาก


                                          “อาอาบน้ำก่อนนะครับค่อยทานข้าวพร้อมกัน ผมเตรียมให้แล้ว”  ลูกแก้วไม่อยากกวน

ขืนทำเช่นนั้นอาจทำให้มังกรโมโห ดีที่สุดเนียนไปก่อนค่อยหาโอกาสตอดเอาทีหลัง มังกรลุกยืนมีชะงักเกร็งเล็กน้อยก่อนจะค่อย

เดินไปหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำกับผ้าเช็ดตัวซึ่งพาดราวตรงฝาบ้านในสภาพพันผ้าห่มนั่นแหละ ทำเอาลูกแก้วเกือบหลุดขำ

กับลุคดักแด้ของคุณอาสุดหล่อเข้าให้ ตนต้องกลั้นขำเกือบตายเกิดหลุดหัวเราะได้โดนโกรธจนได้ รอจนมังกรจัดการตัวเอง

เรียบร้อย ถึงเดินนำออกมายังชานโล่งหน้าบ้านซึ่งมีตุ่มใส่น้ำวางเรียงรายกว่าหกใบมีน้ำล้นตุ่มทุกใบ


                                       “อาอาบตรงนี้เลยครับ ผมไปเก็บที่นอนก่อนแล้วค่อยทานข้าวกัน” พูดจบร่างสูงใหญ่หันหลัง

กลับเข้าไปทำภารกิจตามที่บอก มังกรมองตามแผ่นหลังกว้างอย่างบรรยายความรู้สึกไม่ถูก แววตาไหววูบซึ่งเจ้าหลานตัวแสบ

ไม่มีโอกาสได้รับรู้สักนิด


                                        “นี่เราทำเองหมดเลยเหรอ?” มังกรถามขณะสายตาสำรวจอาหารกว่าห้ารายการที่วางอยู่

ในถาดไม้ตรงหน้า


                                          “ครับ..ฝีมือผมล้วนๆ” ลูกแก้วยืดอกรับหน้าบาน แถมยิ้มตาใส


                                          “ใช้ครัวที่ไหน บนเรือนไม่เห็นมีอุปกรณ์สักอย่าง” คนถามแสดงความสนใจไม่น้อย

แต่ยังวางหน้านิ่ง ลูกแก้วอมยิ้มเวลาแบบนี้มังกรยังไม่ยอมทิ้งมาดเลยดูเอาเถอะ


                                             “ผมไปใช้ครัวท่านผู้เฒ่า วัตถุดิบชาวเผ่าเขาปลูกผักเอง จำพวกไก่ ไข่ หมูเขาก็เลี้ยงเองหมด

รับรองปลอดภัยไร้สารพิษรับประกันคุณภาพด้วยวิธีดั้งเดิมครับ ลูกแก้วออกทะเบียน อย.เองกับมือ” คำบอกเล่าที่เอ่ยจากปาก

ได้รูป ทำให้มังกรนึกขำปนหมั่นไส้ในสรรพคุณที่เจ้าตัวแอบอ้าง แต่ก็ยอมหยิบช้อนทดลองตักกะหล่ำสีม่วงทอดน้ำปลา

เข้าปากชิมแววตาฉายแววพอใจให้เห็น ไม่น่าเชื่อว่ารสชาติอร่อยชะมัด แค่นั้นคนทำก็ยิ้มแก้มปริ ยิ่งคุณอาสุดหล่อตักข้าว

สวยร้อนๆเข้าปากตามไปติดๆ บรรยากาศอาหารเช้าต้อนรับคู่แต่งงานใหม่จึงเต็มไปด้วยกลิ่นอายอบอุ่น ถึงแม้ไม่มีใครชวนคุยอีก

ตลอดช่วงเวลากิน แต่ก็สัมผัสได้ว่าระหว่างสองคนนี้ช่องว่างแทบจะไม่เหลือคล้ายกับมีสายใยบางๆ ผูกพวกเขาไว้ด้วยกัน

คงต้องใช้ใจสัมผัสเท่านั้นถึงจะรับรู้ได้ 

                           ลูกแก้วหัวใจพองคับอก ไม่คิดว่ามังกรจะไม่ออกอาการเหวี่ยงใส่แม้แต่น้อย ทั้งที่ตนล่วงล้ำอธิปไตย

ไปเรียบร้อยถือว่าผิดคาดมากทีเดียว ยังแอบคิดอยู่ว่าอย่างน้อยเจ้าตัวต้องหงุดหงิดใส่ แต่กลับไม่เป็นดังคาด แค่นี้ก็ดีใจจนแทบ

เก็บอาการไม่อยู่ ไม่ติดนึกขึ้นได้ว่าขืนบุ่มบ่ามเกินงามจะอดหวานเข้าละก็คงมีตอดเล็กตอดน้อยเหมือนเช่นทุกครั้ง


                                     ช่วงนี้ต้องระมัดระวังไว้หน่อย ปล่อยมังกรมีช่องหายใจบ้างรุกใส่มากไปคงไม่เป็นผลดี ไว้ค่อยกิน

พื้นที่หัวใจของอาสุดหล่อหน้านิ่งทีละนิดๆ จนไม่เหลือที่ว่างเลยดีกว่า แค่คิดแผนการในหัวอารมณ์เปี่ยมสุขจนออกนอกหน้า

ก็ฉายชัด เพียงแต่มังกรไม่ทันสังเกตตั้งหน้าตั้งตาทานอย่างเอร็ดอร่อย อาหารมื้อนี้กลายเป็นมื้อพิเศษเลยก็ว่าได้ ทั้งที่ไม่ได้

ทานของหวาน แต่ทำไมลูกแก้วถึงรู้สึกหวานเหลือเกิน กินไปชำเลืองมองใบหน้าหล่อคมของมังกรไปด้วย สุขใดในโลกจะเท่า

ไอ้ลูกแก้วอีก


                                           


ต่อด้านล่าง

[luxilove]

-  2  -





                                            หลังผ่านมื้อเช้า ลูกแก้วก็จัดการเก็บล้างทำความสะอาดทุกอย่างด้วยตนเอง ปล่อยมังกรนั่งมอง

ตนเองอยู่เงียบๆ เจ้าตัวนั่งเท้าแขนไปข้างหลังเอนกายสบายๆ สายตาจ้องมองลูกแก้วล้างจานชามอย่างเพลิดเพลิน  ไม่คิดว่า

หลานชายร่างสูงใหญ่บึกบึน จะประณีตต่องานบ้านงานเรือนอย่างที่เห็น หนำซ้ำฝีมือปรุงอาหารจัดว่าเยี่ยมยอด จนตนเผลอ

ทานข้าวไปถึงสองจานเต็มๆแบบไม่รู้ตัว จนต้องนั่งเอนกายให้อาหารย่อยอย่างที่เห็น


                                            “เดี๋ยวผมจัดการพวกนี้เสร็จ เราไปเดินดูพืชไร่ในสวนนะครับ เผื่ออาอยากทานอะไรจะได้เตรียม

เมนูไว้เลย เราไปเก็บผักผลไม้ดีไหมครับ?” จู่ๆลูกแก้วก็หันมาชวนคุย ในขณะที่มือยังสาละวนกับการล้างภาชนะ 


                                            “เอาสิ ไปไกลไหม?” 


                                            “พอประมาณครับ ไม่ไกลมากเป็นการเดินย่อยไปด้วย” ลูกแก้วตอบกลับไป


                                             “ผู้คนที่นี่เขาไม่หวงของเลยหรือไง?” มังกรอดสงสัยไม่ได้ ฟังจากลูกแก้วใครอยากเก็บผัก

เก็บอะไรทานก็เอาไป บางที่คงทะเลาะกันตาย


                                              “ที่นี่เขาช่วยกันทำใครอยากทานก็เอาไป บางทีทำแล้วเอามาแบ่งกันกิน บางส่วนแบ่งเอาไป

ขายเพื่อนำเงินไปซื้อของจำเป็นจำพวกยา อะไรประมาณนั้น”  ลูกแก้วอธิบายให้มังกรเข้าใจ


                                             “ตั้งแต่มาถึงสัญญาณโทรศัพท์ไม่มีสักขีด อาติดต่อใครไม่ได้เลย ตกลงเราต้องอยู่อีกนาน

แค่ไหน?”  มังกรเปลี่ยนหัวข้อคุยในเรื่องที่ตนกำลังประสพปัญหา ยอมรับว่าตั้งแต่มาถึงจนล่วงเข้าวันที่สามแล้วยังไม่รู้ข่าวคราว

ของทางคฤหาสน์วิริยะทรัพย์แม้แต่น้อย


                                            “ผมตอบไม่ได้ เราคงต้องอยู่จนกว่าจะมีคนส่งข่าวมานั่นแหละ” ลูกแก้วพูดจบ มังกรคิ้วขมวด

แบบนี้มีวิธีเดียวคือ ‘รอ’ ดูหงุดหงิดไม่น้อยเหมือนตนมาจนหนทาง กลายเป็นฝ่ายรออย่างเดียว เรื่องการติดต่อไม่คิดว่ามาใน

ป่าลึกจะไม่มีสัญญาณโทรศัพท์แม้แต่น้อย


                                          “อาอย่ากังวลเลยครับ ยังไงก็ต้องมีคนติดต่อมา” ลูกแก้วบอกให้มังกรสบายใจ หลังเห็นอีกฝ่าย

เงียบไปดื้อๆ


                                           “คงต้องตามนั้น” สุดท้ายมังกรก็ยอมรับเพราะไม่มีทางเลือก ลูกแก้วหันไปตั้งหน้าตั้งตาเก็บล้าง

ภาชนะให้เร็วขึ้น ความจริงเจ้าตัวกำลังอมยิ้มแก้มแตก ที่เห็นอาการหมดทางเลือกของมังกรหากคุณอาสุดหล่อเห็นใบหน้าคมเข้ม

ของเจ้าหลานจอมแสบที่ยิ้มไม่หุบเข้าละก็ คงได้มีการถีบกันขึ้นมาจริงๆ เพราะท่าทางดีใจจนออกนอกหน้าแบบนี้อ่านได้

อย่างเดียวว่า ‘กักอาไว้คงดี’ 


                                “พืชไร่ที่เห็นนี่ปลอดสารพิษทุกชนิดเขาใช้วิธีธรรมชาติ สามารถเก็บทานได้ไม่ต้องกังวล”  ลูกแก้วชี้ชวน

ให้มังกรมองตามนิ้วหลังทั้งคู่เดินชมพืชไร่ในสวนซึ่งชาวเผ่าอยู่กันเป็นจุดๆ ดูแลรดน้ำพรวนดินถางหญ้า หลายคนหันมาเห็นทั้งคู่

ก็โบกมือขึ้นทักทาย ซึ่งลูกแก้วก็ยกมือโบกตอบ มังกรเองแรกๆก็กระดากแต่พอเห็นชาวเผ่าส่งยิ้มมาให้ด้วยไมตรี  ตนจึงค่อย

โบกมือทักทายกลับ


                                      สองหนุ่มตะลุยเดินดูแปลงผัก มีบ้างที่ช่วยกันเก็บผักบางชนิดเพื่อใช้ปรุงอาหาร จำพวกผักคะน้า

เห็ดฟางฯลฯ ซึ่งมังกรรู้สึกสนุกเพลิดเพลินในการเก็บผักสดในแปลงปลูก เป็นครั้งแรกที่ได้สัมผัสสิ่งเหล่านี้ ใบหน้าหล่อ

ใต้หมวกปีกกว้างมีเหงื่อผุดซึม หลายครั้งที่เผลอเอาแขนเสื้อขึ้นซับ ลูกแก้วที่ลอบมองเป็นระยะอดยิ้มตามไม่ได้ มังกรลดการ

วางตัวลงเป็นตัวของตัวเองมากกว่าเดิม ยิ่งชวนให้น่าดูเข้าไปใหญ่


                                          ผิวขาวอมชมพูเพราะความร้อนจากแสงแดดปากได้รูปขึ้นสีสดจนลูกแก้วเผลอกลืนน้ำลายไป

หลายครั้งเมื่อภาพในหัวผุดขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่ ตนรู้ดีว่าริมฝีปากตรงหน้าให้รสชาติหอมหวานแค่ไหน เผลอจ้องนานพานอยาก

ลากมังกรกลับเรือนเสียเลย วิธีเดียวที่ควบคุมความรู้สึกคือหันไปให้ความสนใจกับแปลงผักแทนทั้งที่ไม่ได้ช่วยสักเท่าไหร่

แต่ยังดีกว่าตะลึงมองใบหน้าหล่อเหงื่อพราวให้ทรมานร่างกายตัวเองเล่น


                                        “อาหิวน้ำ เราพอจะหาได้ที่ไหน?” จู่ๆมังกรก็หันมาถาม ลูกแก้วไม่ตอบแต่เดินนำไปขอแบ่งน้ำจาก

ชาวเผ่าที่ใส่กระบอกไม้ไผ่ตัดปล้องยาวไว้ใส่น้ำกินส่งให้มังกรดื่มแก้กระหาย  รสชาติน้ำในกระบอกหอมหวานดีจริง มังกรดื่มไป

เยอะพอสมควร ไม่ลืมส่งกระบอกให้ลูกแก้วต่อโดยไม่ทันคิด นึกขึ้นได้ก็สายไปเสียแล้ว เมื่อลูกแก้วบรรจงทาบริมฝีปากได้รูป

ตรงตำแหน่งที่ตนดื่มไปเมื่อครู่ ตาคมเข้มสบตาตนไปด้วยอ่านได้ง่ายมาก ‘ผมกำลังจูบอาอยู่ครับ’ มังกรถึงกับหน้าร้อนแกล้งเฉ

มองนั่นนี่โน้นไปเรื่อยแต่ยิ่งออกอาการแบบนั้น เท่ากับทำให้ลูกแก้วได้ใจเข้าไปใหญ่ เจ้าตัวยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์

ในหัวอดคิดไม่ได้มังกรเป็นคนเดียวที่ทำให้ตนรู้สึกอยากจับกดชะมัด


                                         “ไปเที่ยวน้ำตกไหมครับ?” ลูกแก้วถามขึ้น มังกรหันกลับไปจ้องหน้าคนถาม ก่อนจะพูดกลับไปว่า


                                         “ไปไกลไหม?” ลูกแก้วนึกว่าเจ้าตัวจะถามว่าอยู่ที่ไหน น้ำตกอะไร  ดันถามว่าอยู่ไกลไหม

ให้ตายเถอะเพราะมังกรเป็นแบบนี้ ยิ่งทำให้ลูกแก้วหลงเข้าไปใหญ่ ทำไมทำตัวเด็กในบางเรื่องอัจฉริยะในบางอย่างแบบนี้นะ 


                                          “ไม่ไกลมากครับลัดป่าไปนิดเดียวก็ถึง เป็นต้นน้ำของลำห้วยน่ะ” ลูกแก้วอธิบายไม่ทันจบ

คนฟังหน้าตาหล่อเหลาก็ขานรับทันที


                                         “ไปสิ เรานำเลย” คงเพราะมังกรเดียวดายอยู่เหนือคนมากมาย ยังไม่เคยสัมผัสชีวิตแบบนี้มาก่อน

เพราะเจ้าตัวไม่เคยใช้ชีวิตแบบคนปกติทั่วไป สิ่งที่คุ้นเคยนอกเหนือจากที่ได้เรียนรู้ศาสตร์แขนงต่างๆมักเป็นระบบแถมมีคนคอย

กำกับตลอดเวลา การใช้ชีวิตนอกกรอบอย่างอิสระเรียบง่ายมังกรแทบไม่เคยสัมผัส พอมีโอกาสจึงดูเหมือนตื่นเต้นกับสิ่งใหม่ๆ

แม้จะไม่แสดงอาการออกมาให้เห็นตรงๆ แค่คำพูดไม่กี่ประโยคก็ทำให้ลูกแก้วอ่านความคิดของมังกรได้ไม่ยาก


                             ลูกแก้วทำหน้าที่ไกด์เดินป่า พาคุณอาซึ่งขยับฐานะเป็นคนรักลัดเลาะผ่านป่าไม้เบญจพรรณมุ่งสู่น้ำตกที่ว่า

เดินกันมาเป็นกิโลมังกรถึงได้ยินเสียงน้ำไหลกระทบหินให้ได้ยิน ยิ่งใกล้เข้าไปยิ่งเสียงดังสนั่นพร้อมกับอายความเย็นของละออง

น้ำในอากาศทำให้รู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันที


                              ตลอดการเดินทางลูกแก้วคอยระวังพวกต้นไม้ที่ขึ้นเกะกะกีดขวางเส้นทางโดยจัดการใช้มีดพกขนาดย่อม

ตัดใบที่ยื่นมาขวางออกทำให้มังกรไม่ลำบากในการเดินป่า ประหนึ่งองครักษ์พิทักษ์ฮ่องเต้ก็ว่าได้ มังกรมองทุกการกระทำของ

ลูกแก้วอดรู้สึกวูบไหวในหัวใจอย่างบอกไม่ถูก แม้จะเคยชินกับการที่มีใครต่อใครคอยบริการมาตั้งแต่เด็ก แต่กลับแตกต่าง

มากมายไม่เหมือนที่ลูกแก้วทำให้ เพราะเด็กหนุ่มแสดงสีหน้าและแววตามีความสุข มุมปากอมยิ้มพรายเสน่ห์ตลอดเวลา

ความเอาใจใส่เล็กๆน้อยๆที่ลูกแก้วมอบให้มังกรนั้นดูจริงใจและห่วงใยชัดเจน จนมังกรอดยอมรับไม่ได้ว่าตนรู้สึกแปลกๆ

เหมือนหญิงสาวได้รับการเทคแคร์จากคนรักประมาณนั้นเลย


                                       “ไม่ต้องลำบากหรอกลูกแก้ว อาเดินได้ไม่เกะกะหรอกน่า” ถึงจะเอ่ยปากห้ามก็เปลื้องคำพูดเปล่าๆ

เพราะเจ้าตัวแค่หันมาส่งยิ้มนัยย์ตาพราวระยับไม่หือไม่อือ ก่อนจะหันไปเบิกทางให้มังกรเดินสะดวกเช่นเดิม กระทั่งเหยียบย่าง

เข้าสู่พื้นที่ของอ่างน้ำที่แวดล้อมด้วยโขดหินขนาดใหญ่ ที่รองรับน้ำตกจากหน้าผามีพืชน้ำและตะไคร้น้ำจับจนเขียวชอุ่มไปหมด

น้ำใสจนเห็นเป็นสีมรกต ละอองความเย็นฟุ้งกระจายก่อนจะไหลตกลดหลั่นตามกันเป็นทอดๆ นี่คือต้นน้ำของลำห้วย

มังกรยืนชื่นชมกับความงามของธรรมชาติเหมือนภาพวาดของจิตกรจริงๆทิวทัศน์ปานสระอโนดาตที่นางกินนรีพากันลงเล่น


                                       เหงื่อที่ชุ่มไปทั่วแผ่นหลังจนเหนียวเหนอะทำให้มังกรครั้นเนื้อครั้นตัวอยากลงว่ายในน้ำให้ฉ่ำปอด

จังหวะที่หันไปหาลูกแก้วเพื่อแจ้งความต้องการของตนสายตานิ่งค้าง ก่อนจะพูดเสียงเบาเหมือนกระซิบให้ลูกแก้วได้ยินว่า


                                         “ชู่ววว!! อยู่นิ่งๆ อย่าขยับเด็ดขาด” บนหัวของลูกแก้วที่เจ้าตัวยืนอยู่บัดนี้มัจจุราชสีดำมะเมื่อม

ไม่ต้องบอกว่าพิษสงมันร้ายกาจแค่ไหน  กำลังแลบลิ้นสองแฉกแผล่บๆค่อยๆหย่อนหัวลงมาจากกิ่งไม้ช้าๆ ห่างจากศีรษะลูกแก้ว

ไม่ถึงศอก เสียงขู่ดังฟ่อๆ ให้ได้ยินเต็มสองหู


                                         ภาวะเสี่ยงตายแบบนี้ ลูกแก้วถึงกับยืนนิ่งตาคมเข้มสบตาคมสวยของมังกรทำให้เจ้าตัวไม่มีเวลา

ตัดสินใจมากนัก ร่างกายไปก่อนความคิดเท้าแข็งแรงกระดกเอาท่อนไม้ที่หักบนพื้นไม่ห่างนักลอยหวือขึ้นมา พร้อมกับมือขาว

คว้าจับไว้มั่นความยาวเกือบเมตร


                                         “ก้มหัวหลบ!” 

                                        เสียงตะคอกดังพร้อมกับที่ลูกแก้วทิ้งเข่าลงกับพื้นในจังหวะที่มังกรทะยานเข้าหามัจจุราชสีนิล

ที่ผงกหัวแผ่แม่เบี้ยฉกใส่ทันที ท่อนไม้ขนาดเขื่องในมือหวดได้แม่นยำเหมือนกับจับวางพอดิบพอดีกับหัวงูปะทะกลางอากาศ

เลือดสาดกระจายเสียงดังฟังชัดสวนรับการพุ่งเข้าฉก


                                        “โพล๊ะ!..ตุ๊บ!ๆๆ”

                                        จงอางลำตัวยาวกว่าสามเมตรขนาดเท่าขาเด็กถูกฟาดหัวแบะ กระเด็นไปติดโคนไม้ดังสนั่น

ก่อนจะร่วงลงมาบิดตัวขดไปมาไม่กี่ทีแล้วแน่นิ่งสงบอยู่ ณ บริเวณนั้น


                                        “พรูๆไม่เป็นไรแล้ว” มังกรพ่นลมออกจากปากรู้สึกโล่งอกในวินาทีที่เห็นมัจจุราชเลื้อยตัวทิ้งลงมา

จากต้นไม้ช้าๆ หลังหัวลูกแก้วนั้นยอมรับว่าหัวใจเต้นรัวกระหน่ำ ชีวิตผ่านวิกฤติความเป็นความตายมาไม่น้อยไม่เคยมีครั้งไหน

ที่ทำให้รู้สึกสะเทือนขวัญได้เท่ากับครั้งนี้  มือที่ถือท่อนไม้ทิ้งลงข้างลำตัวเลือดงูติดปลายไม้แดงเถือก มือขาวเรียวกำท่อนไม้

ไว้แน่นจนข้อซีด กว่าจะควบคุมลมหายใจให้สงบได้ใช้เวลาพอสมควร ลูกแก้วจ้องมังกรนิ่งใบหน้าคมเข้มสุกปลั่ง ในขณะที่มังกร

กลับเป็นฝ่ายต้องยกหลังมือซับเหงื่อที่ไหลย้อยลงขมับ ยอมรับว่าบีบคั้นจริงๆพลาดเพียงนิดเดียวไม่อยากจะคิดว่าอะไรจะเกิดขึ้น


                                            มังกรสะบัดศีรษะไปมาขับไล่ความรู้สึกหนาวยะเยือกในอกออก ก่อนทิ้งท่อนไม้ลงพื้นไม่สนใจ

แม้จะเหลือบมองด้วยซ้ำ เดินไปค่อมตัวจับหัวไหล่ของลูกแก้วที่ยังนั่งคุกเข่านิ่งไม่ไหวติงจ้องตอบตนตาไม่กะพริบ กลับเป็นภาระ

ของมังกรที่เข้าใจว่าลูกแก้วคงตกใจจนขวัญกระเจิงช็อกไปแล้วเรียบร้อย จึงลงมือบีบไหล่แรงๆ พร้อมกับเรียกชื่อเจ้าตัวเพื่อดึงสติ

ของหลานชายที่กลายเป็นคู่รักเข้าพิธีแต่งงานมามาดๆ


                                                  “ลูกแก้ว! ไม่เป็นไรแล้วนะปลอดภัยแล้วครับ” เสียงทุ้มนุ่มทำให้ลูกแก้วกะพริบตาปริบๆ

ก่อนจะโผล่เข้ารวบกอดมังกรฉุดเอาร่างที่ค่อมตัวอยู่แทบหงายหลัง ยังดีที่ลูกแก้วไม่ทิ้งน้ำหนักมาทั้งตัว ทำให้มังกรแค่เซ

พร้อมกับร่างใหญ่ปานตึกรัดเอาตัวมังกรเข้าสู่อ้อมแขนแกร่งใบหน้าคมซบลงบนไหล่ รวบร่างมังกรจมหายเข้าไปในอกกว้าง

แนบสนิท คนโดนกอดไม่เอ่ยปากห้ามเพราะคิดว่าลูกแก้วขวัญเสียต้องการกำลังใจ จึงนิ่งเฉยให้เจ้าตัวกอดอยู่นานพอสมควร

ต่างฝ่ายต่างได้ยินเสียงหัวใจกันชัด ก่อนที่เสียงอู้อี้ของหลานตัวโข่งจะพูดขึ้นว่า


                                                     “ขอบคุณมากครับถ้าอาไม่ช่วยไว้ ผมคงไม่เหลือลมหายใจแล้ว ผมตายยังไม่เท่าไหร่

แต่อาต้องมาเป็นหม้ายนี่สิผมคงตายตาไม่หลับ ผู้คนเค้าจะหาว่าอากินผัวเป็นกาลกิณี หลังผมตายอาคงลำบากน่าดู”

คำพูดของลูกแก้วที่เริ่มประโยคแรกมังกรถึงกลับเผลอเอามือโอบไปลูบหลังเบาๆเป็นการปลอบ แต่ประโยคถัดมาทำเอาเจ้าตัว

ถึงกับหยุดกึกหน้าหล่อแดงก่ำจนกลายเป็นโมโห เผลอเอากำปั้นทุบแผ่นหลังเสียงดังฟังชัดไปสองที


                                           “ปึ๊กๆ! โอ้ย!” 

                                           ตามด้วยเสียงร้องโอดครวญของคนโดนเล่นงาน จำต้องยอมคลายอ้อมกอดออก ยืนทำหน้ามุ่ย

มองมังกรอย่างน่าสงสาร  มังกรเห็นแล้วแทนที่จะสงสารกลับอยากกระทืบซ้ำให้หลังหักคลานกลับไปเลยยิ่งดี ช่างกวนโมโห

ชะมัด  แต่ก็จนใจจะลงมือใส่เพราะยังไงเสียลูกแก้วก็พูดไม่คิดติดเป็นนิสัย ไม่อยากเป็นเป้านิ่งให้ลูกแก้วใช้สายตาหยอกเอาอีก

เจ้าตัวหันหลังเดินไปยืนบนโขดหิน ถอดเสื้อที่สวมพร้อมกางเกงออกเหลือเพียงบ็อกเซอร์ที่ใส่ตัวเดียว แล้วโจนตัวลงสู่ผิวน้ำ

ดำหายหนีสายตาของลูกแก้วที่พาเอาตนหน้าร้อนปานไฟลุกดื้อๆซะงั้น


                                              ส่วนต้นเหตุเห็นอาการของมังกร ถึงกลับกลั้นขำไว้ไม่ได้หลุดยิ้มกว้างหัวเราะออกมาหลังมังกร

ดำหายลงไปใต้น้ำเรียบร้อย ลูกแก้วยืนขำหน้าดำหน้าแดง หัวเราะจนน้ำตาเล็ดไม่นึกว่ามังกรจะเขินได้โลกแตก  แถมเขินทีอัดตน

แทนกระสอบทรายทุบซะเต็มแรง ยังดีที่หลังหนาไม่งั้นกระดูกหักไปแล้ว เล่นทุบซะไม่ยั้งมือสักนิด


                                               ลูกแก้วปล่อยมังกรลงไปดำผุดดำว่ายในน้ำตกตามสบาย ตัวเองกลับเดินไปยังซากงูจงอาง

จัดการใช้มีดที่นำติดตัวมาตัดเถาวัลย์มัดงูเป็นก้อนกลมแล้วตัดใบตองป่าเอามาห่อ เพื่อนำกลับไปเป็นของกำนัลให้คนในเผ่า

ไว้เป็นมื้อพิเศษ เลือดและดีงูจงอางเป็นของล้ำค่าที่ชาวเผ่าต้องการ สามารถนำไปเคี้ยวเป็นยาได้ ส่วนเนื้อคงไม่ต้องบรรยาย

มันกลายเป็นอาหารโอชาเช่นกัน  ยกเว้นมังกรละมั้งที่ไม่รับประทานซึ่งลูกแก้วก็ไม่คิดจะให้เจ้าตัวลองชิม ไม่งั้นคงได้โกรธ

เอาเป็นเอาตายแน่ ดังนั้นมื้อเย็นตนตั้งใจจะทำปลาอบเกลือให้กิน ต้มผักสดจิ้มกับน้ำพริกข่ารสชาติอาหารพื้นเมืองที่แสนอร่อย

แค่นี้ก็โอชาไม่ต้องเปิบพิสดารพาให้อดมื้อหวานรอบดึกเอาได้


                                      มังกรว่ายน้ำผ่อนคลายกล้ามเนื้อสดชื่นสบายตัวสมใจแล้ว ตัดสินใจขึ้นจากน้ำ นึกแปลกใจไม่น้อยที่

เห็นลูกแก้วนั่งมองตนอยู่ตรงกองผ้าที่ถอดไว้  ถึงจะรู้สึกแปลกๆกับสายตาที่จ้องสำรวจเรือนร่างตนอยู่ก็ตาม  แต่มังกรก็ทำ

ไม่สนใจ ก้มหยิบเสื้อผ้ามาสวมหน้าตาเฉยทั้งที่รู้สึกประหม่าพอสมควร ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันทำไมสายตาของลูกแก้ว

ถึงทำให้รู้สึกแปลกๆได้  ส่วนคนมองทั้งที่รู้ว่ามังกรเนียนเก็กก็ให้นึกอยากแกล้ง จ้องเอาจ้องเอาไม่เบือนสายตาหนี

เห็นมังกรไม่ห้ามก็ลวนลามเอากำไรอย่างนึกสนุกทั้งที่ในใจนึกขำที่ขึ้นจากน้ำมาแต่งตัวไม่ถึงนาที หูขาวๆหน้าซีดๆจากน้ำเย็นจัด

กลับขึ้นสีเรื่อให้เห็น เดาไม่ยากว่าคนโดนจ้องอยู่ในอารมณ์ไหน  แม้จะเก็บอาการเก่ง แต่ใช่ว่าจะห้ามไม่ให้หูแดงหน้าแดง

ได้ซะเมื่อไหร่ ลูกแก้วทั้งสนุกและนึกชอบใจที่ทำให้มังกรไม่เป็นตัวของตัวเอง อารมณ์หลากหลายมีเพียงลูกแก้วคนเดียว

ที่ได้เห็นด้านนี้ของมังกรเดียวดาย อย่าหวังว่าคนทั่วไปจะมีโอกาส นั่นเป็นมุมที่ลูกแก้วทั้งหมั่นเขี้ยวและก็รู้สึกว่ามังกรทำตัวน่ารัก

เกินไปแล้ว การทำหน้านิ่งเฉยแต่แก้มขึ้นเลือดฝาดหูแดงแบบนี้มันยั่วกันชัดๆในความคิดของลูกแก้ว กระทั่งมังกรแต่งตัวเสร็จ

ลูกแก้วก็ยังไม่เลิกมอง กลายเป็นมังกรหมดความอดทนต้องหันมาทำตาดุ ก่อนจะเหวเสียงขุ่นปรามขึ้นว่า


                                                “มากไปแล้ว หยุดจ้องได้หรือยัง?” คำถามตรงไปตรงมาของมังกร ทำเอาลูกแก้วกลั้นหัวเราะ

ไม่ไหว หลุดขำพรืดออกมาอย่างยั้งไม่อยู่


                                                “พรืด..ฮะฮ่าๆๆ”  เป็นอันว่ามังกรหมดความอดทนกับความกวนบาทาของลูกแก้วแล้วจริงๆ

เจ้าตัวส่งยิ้มพร้อมกับหัวเราะร่าไปกลับลูกแก้วทำเอาคนหัวเราะนำถึงกับงงขึ้นบ้าง


                                                 “หึหึ!..ฮ่าๆๆ!”  พอมังกรหัวเราะ ลูกแก้วอ้าปากค้างงงการขำไม่มีปี่มีขลุ่ยของมังกร

แต่เจ้าตัวก็ไม่ทันได้สงสัยนาน เมื่อมังกรพูดเสียงนุ่มว่า


                                               “อาหิวน้ำ น้ำตกนี่ดื่มได้ไหมหืม?” น้ำเสียงมังกรกึ่งถามกึ่งร้องขอลูกแก้วดึงสติกลับมา

อย่างมึนงง ก่อนจะตอบกลับไปว่า


                                             “ได้ครับ เดี๋ยวผมเดินไปรองมาให้”  พูดจบ เจ้าตัวหันไปหยิบเศษใบตองที่ตัดมาห่อซากงู

บนพื้น ก่อนจะขดเป็นกรวยแล้วเดินตรงไปยังผาน้ำตกเพื่อรองน้ำให้มังกรดื่ม ขณะที่คนบ่นหิวเดินตามมาติดๆ


                                           “เดี๋ยวเปียกนะครับ รออยู่ตรงนั้นก็ได้ผมรองไปให้” ลูกแก้วหันมาบอกด้วยความหวังดี

กลัวมังกรจะเปียกจากละอองน้ำที่กระเซ็นโดยรอบ  แต่เจ้าตัวกลับสวนมาว่า


                                          “ไม่ดีกว่า  เดี๋ยวเราเดินหลายรอบ สู้มารอใกล้ๆจะได้ไม่ต้องเทียวไปเทียวมา กรวยเล็กนิดเดียว

อาดื่มไม่พอหรอก” คำตอบของมังกรทำให้ลูกแก้วพยักหน้าเข้าใจ จึงเดินนำไปจนถึงใต้ผาน้ำตกก่อนจะยื่นกรวยใบตองไปรองน้ำ

เพื่อให้มังกรดื่ม จังหวะนั้นมังกรยันเท้าเข้าใส่กลางหลังลูกแก้วหวังถีบให้กระเด็นตกน้ำ แต่ดันผิดคาดเพราะไม่รู้เกิดอะไรขึ้น

ลูกแก้วดันลื่นเซเกือบล้ม แต่กลับรอดจากลูกถีบของมังกรไปได้ในขณะที่คนส่งแรงดันพลาดเกิดถีบลมเฉี่ยวหลังลูกแก้วไปแค่

นิดเดียว จนร่างถลาร่วงตูมตกน้ำเสียเอง


                                                “เห้ย! ตูม!” 

                                                เสียงน้ำแตกกระจาย เมื่อร่างมังกรหล่นลงไปก่อนที่ลูกแก้วจะหันมาตะโกนถามพร้อมกับ

ทำตาโต ทำเอามังกรโมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยงหลังได้ยินคำถามกวนประสาทจากไอ้หลานร่างโข่ง


                                               “อ้าวอา! ทำอะไรผมบอกให้รอเดี๋ยวทำไมใจร้อนลงไปกินเป็นแอ่งขนาดนั้นเล่า

เสื้อผ้าเปียกหมดใจร้อนเป็นวัยรุ่นไปได้ครับ” น้ำเสียงซื่อแต่สายตาที่มองมากำลังกลั้นหัวเราะทำเอามังกรหน้าตึงจนควันออกหู

ทำไมกลายเป็นตัวเองที่พลาดตกน้ำเพราะไอ้ตัวแสบดันลื่นเสียหลักแต่กลับทรงตัวเอาได้หน้าตาเฉย จากหน้าตาบอกบุญไม่รับ

กลับเป็นหน้านิ่งขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ กัดริมฝีปากแน่นหัวคิ้วเข้มขมวดปมเข้าหากันเหมือนเจ้าตัวกำลังประสบปัญหาใหญ่

สักพักถึงละล่ำละลักบอกลูกแก้วให้ได้ยินว่า


                                            “โอ้ย! ตะคริว..ตะคริว”  

                                            สิ้นเสียงสุดท้าย ร่างที่ลอยคอก็จมดิ่งลงไปต่อหน้าต่อตาลูกแก้ว ทำเอาคนที่ยืนมองลงมาจาก

โขดหินถึงกับชะงักอึ้ง ตะโกนเรียกเสียงดังทันที


                                           “เห้ย! คุณอา!” ไม่รอช้าลูกแก้วกระโดดตูมตามลงไปติดๆ ดำดิ่งคว้านหาร่างที่จมหายลงไป

ของมังกรอย่างกระวนกระวาย มองไปใต้น้ำก็เจอแต่ความว่างเปล่า  เจ้าตัวพยายามดำลึกลงไปอีกเพื่อหาร่างของมังกรให้พบ

ภายในใจกระวนกระวายไปหมด จู่ๆเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น ลืมคิดไปว่ามังกรเพิ่งขึ้นจากน้ำมาใหม่เนื้อตัวที่เย็นเริ่มกลับ

มาอุณหภูมิสูง แล้วดันมาหล่นตูมลงน้ำลึกบริเวณหน้าผาที่น้ำเย็นจัดอีก  โอกาสเกิดตะคริวเป็นไปได้สูง 

                                            ตอนนี้ในหัวลูกแก้ววุ่นวายไปหมดดำว่ายใต้น้ำมองหาร่างมังกรไปทั่ว นานทีเดียวจนลมหายใจ

ก้อนสุดท้ายจะหมด  จึงตัดสินใจดีดตัวพุ่งขึ้นผิวน้ำเพื่อสูดอากาศจะได้กลับลงมาช่วยมังกรได้ทันการณ์  ยอมรับว่าตอนนี้ตนกังวล

จนใจกระตุกเกร็งไปหมด ภาวนาอย่าให้มังกรเป็นอะไรไปเสียก่อน


                                            “เฮือก! ฮา!”

                                            ลูกแก้วโผล่หัวขึ้นมาแหงนหน้าหายใจ กำลังดึงอากาศเข้าปอดเพื่อดำดิ่งลงไปยังก้นแอ่ง

กลับต้องชะงักกึกเมื่อสายตาพลันเห็นร่างคนที่ตนกำลังค้นหานั่งเอกเขนกมือก่ายบนหัวเข่าส่งยิ้มมาให้อย่างหล่ออยู่บนโขดหิน

ที่กระโจนลงมาแหละ จากความกังวลกลายเป็นโกรธขึ้นบ้างแล้วตอนนี้  ในเมื่อตนห่วงเจ้าตัวจนร้อนรุ่มกระวนกระวาย

แต่ต้นเหตุกลับนั่งส่งยิ้มมาให้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น


                                            “หึ!”  เสียงสบถขึ้นจมูกของลูกแก้ว ก่อนจะหน้าบูดเป็นตูดเป็ดเมื่อนึกได้ว่าอะไรเป็นอะไร


                                      “น้ำเย็นสบายดีออกทำไมทำหน้าแบบนั้น เอาน่าอาบน้ำให้สบายตัวหน่อย  ฮะฮ่าๆๆ”  กลับเป็นมังกร

ที่หัวเราะขึ้นมาอย่างเปิดเผย ฟันขาวเรียงตัวสวยจากรอยยิ้มกว้างที่เจ้าตัวปล่อยเป็นธรรมชาติ นานเท่าไหร่แล้วที่มังกรลืมกระทั่ง

การหัวเราะ การหัวเราะของมังกรทำเอาลูกแก้วตะลึงมองตาค้างแสงตะวันที่ส่องลอดมาตามเงาไม้กระทบผิวน้ำเป็นประกายวิ้งค์ๆ

ในขณะที่มีบางส่วนตกกระทบใบหน้าหล่อทำให้ฟันขาววาววับสะท้อนแสงเป็นเกร็ดมุก มังกรสุดหล่อกำลังปล่อยฟีโรโมน

เปล่งออร่ากระจายกลางป่าได้อย่างน่าทึ่ง ซึ่งลูกแก้วเผลอมองตาเยิ้มไปแล้ว กว่าเจ้าของเสียงหัวเราะจะรู้ตัวหันมาเผชิญ

กับตาหวานฉ่ำที่จ้องจนเคลิ้ม รอยยิ้มที่มีเสน่ห์ถึงกับหยุดกึกหน้านิ่งไปอัตโนมัติทันที


                                                         “หึหึ! ผมชอบจังตอนที่อาหัวเราะ” ไม่พูดยังจะดีกว่า ดันเสือกบอกความรู้สึกออกมา

หน้าตายทำเอามังกรถึงกับอึ้งไปไม่เป็นขึ้นมาทีเดียว  ลูกแก้วเห็นอาการไม่หือไม่อือไม่ตอบของมังกร นึกอยากแกล้งคนเจ้าเล่ห์

ที่หลอกตนตกน้ำคืนบ้าง เจ้าตัวดำดิ่งลงสู่ใต้น้ำก่อนจะถอดเสื้อผ้าออกจากร่างสูงใหญ่กล้ามเนื้อเป็นมัดเปลือยล่อนจ้อน

แล้วค่อยรวบเอาเสื้อผ้าเปียกน้ำทั้งชุดเหวี่ยงขึ้นโขดหินอย่างน่าไม่อาย


                                                 
ต่อด้านล่าง

[luxilove]

-  3  -




                                           “พรึ่บ! ตุ๊บ!”

                                           เสียงเสื้อผ้าหล่นไม่ห่างจากที่มังกรนั่งเท่าไหร่ อะไรไม่เท่าไอ้เด็กหน้าด้านที่มั่นใจในเรือนร่าง

ของตัวเองดันลอยคอขึ้นกระโจนเหนือผิวน้ำยังกะปลาโลมา โชว์สรีระสมบูรณ์สวยงามของชายหนุ่มจนเห็นหมดทั้งร่าง

ได้หน้าตาเฉย มังกรอึ้งค้างกับการกระทำของลูกแก้ว ที่สำคัญตนปั้นหน้าไม่ถูกไปแล้ว

                                             จะลุกหนีก็ถือว่าแพ้ราบคาบแบบไม่ต้องตัดสิน  จะทำนิ่งก็รู้สึกหน้าร้อนไปกับภาพผู้ชายตัวโต

มัดกล้ามเรียงตัวสวยจนน่าอิจฉา โดยเฉพาะส่วนสำคัญกลางลำตัวซึ่งโอฬารผงาดง้ำท้าท้ายอย่างองอาจ  มังกรเห็นแล้วถึงกับนึก

ไม่ถึงว่าเจ้าสิ่งนี้คือสิ่งเดียวที่แทรกหายเข้าไปในร่างตนเมื่อคืน ถึงจะยอมรับว่าเจ็บมากแต่ก็ไม่คิดว่าขนาดของมันจะใหญ่โต

ปานนี้  ที่สำคัญตนเป็นผู้ชายเช่นกันดูแล้วด้อยกว่าหลานตัวเองพอสมควร งานนี้มังกรกระอักกระอวลพิกลไม่คิดว่าลูกแก้ว

จอมแสบจะเล่นวิตถารแก้ผ้าโชว์ว่ายน้ำให้ตนเห็นเสียโจ่งแจ้งขนาดนี้


                                            มังกรแทบหัวทิ่มลงน้ำเมื่อลูกแก้วโผล่ขึ้นมาหงายร่างตีกรรเชียง ซึ่งแน่นอนมันโชว์เสากระโดง

เรือขนาดเขื่องชัดเจนยิ่งกว่า หากไม่ติดว่าลูกแก้วเป็นคนมังกรเผลอคิดไปว่านั่นมันควรจะเป็นหางเสือเรือหางยาวด้วยซ้ำ

หัวบานใหญ่แดงก่ำแบบนั้นให้ตายอะไรจะใหญ่เว่อร์...


                                            “อาสนใจอาบน้ำกับผมอีกรอบไหม?” เสียงตะโกนเรียกของลูกแก้วทำให้มังกรหน้าขึ้นสี 

รู้ในทันทีว่าลูกแก้วเจตนาจะยั่วตนเล่น


                                             “ตามสบายว่ายจนพอใจแล้วค่อยขึ้น อาเดินดูแถวนี้รอนะ” มังกรไม่ให้ลูกแก้วได้ตอบรับ

ลุกเดินหนีควับๆยังทันได้ยินเสียงหัวเราะตามหลังจากเจ้าเด็กแสบชัดเจน ยอมรับว่าทั้งโมโหทั้งหงุดหงิดที่ตนควบคุมตัวเองไม่ได้

พอเจอวิธีเอาคืนของลูกแก้วแต่ละครั้งทำไมตกเป็นเบี้ยล่างเจ้าหลานคนนี้ไปได้ เพื่อความสบายใจนึกปลอบตัวเองง่ายๆ 

‘สงสัยเพราะเราเอ็นดูลูกแก้วมากไป ไว้ค่อยอบรมเอาลูกแก้วยังเด็กเห็นเป็นเรื่องสนุกไม่ควรเก็บเอามาคิดมาก’ บอกกับตัวเอง

แบบนี้ค่อยสบายใจขึ้น เดินดูป่าเบญจพรรณที่อุดมสมบูรณ์อย่างสนใจ  ปล่อยให้เจ้าเด็กแสบดำผุดดำว่ายโชว์เปลือย

ให้ผีสางเทวดาดูจนพอใจ?


                                                    “หือ..พอก่อนผมยังไม่หายเลยนะพยัคฆ์” 

                                                   เสียงคงคาปรามพยัคฆ์หลังถูกเลื้อยไปตามร่างกายเปลือย ทั้งคู่เพิ่งผ่านกิจกรรมอย่างว่า

ไปก่อนหน้านี้เอง


                                                   “อืม..ผมยังต้องการอยู่เลย ตั้งแต่บาดเจ็บเราห่างนานเลยนะ ขออีกรอบไม่ได้หรือ”

พยัคฆ์ผู้ซึ่งนิ่งขรึมกลับออดอ้อนได้อย่างไม่น่าเชื่อจากเสือกลายเป็นแมวตัวเขื่องไปซะงั้น


                                                   “ขืนรั้นจะต่อให้ได้  คราวนี้หยุดยาวเดือนหนึ่งตกลงไหม?” คำขู่ของคงคาได้ผลทันที

สุดท้ายแมวตัวเขื่องที่ชื่อเป็นเสือก็พลิกตัวลงนอนคว่ำหยุดการไต่เลื้อยไปตามเนื้อตัวขาวของหนุ่มหน้าสวยที่ร่างกาย

เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อหนุ่ม


                                                    “หึ! ใครมาเห็นบอร์ดี้การ์ดมือหนึ่งของประธานวิริยะทรัพย์ตอนนี้คงได้ขำท้องแตก

ให้ตายถ้าผมรู้จักคุณด้านนี้ก่อนคงไม่หลวมตัวด้วยแน่”  คงคาแกล้งเปรยเหมือนตัดพ้อนิดๆ พยัคฆ์หูผึ่งสวนกลับอย่างเร็ว


                                                   “หืม..พูดใหม่อีกทีสิ”  ได้ผลแค่ยั่วนิดเดียว พยัคฆ์ที่หงอยเป็นแมวเริ่มออกอาการเป็นเสือ

ขึ้นมาทันตา


                                                    “ได้ยินแล้วนี่ครับ ทำไมผมต้องพูดซ้ำ” คงคายังคงกวนไม่หยุด ยอมรับรู้สึกสนุกพิลึก

ที่เห็นแมวกลายเป็นเสือ


                                                   “คงคา..ผมรู้ว่าคุณกำลังปั่นประสาทผมอยู่ หากไม่อยากเจ็บตัวอีกละก็หยุดยั่วผมได้แล้ว

ผมควบคุมอารมณ์ไม่ได้คุณจะไม่ได้นอนทั้งคืน” กลับเป็นพยัคฆ์ที่ขู่กลับดันได้ผลเสียด้วยเมื่อปากบางน่าจูบที่พูดอยู่แจ้วๆ

เมื่อตะกี้หุบสนิทไม่ได้ยินสรรพเสียงใดหลุดรอดออกมาอีก คงคารู้ดีว่าเวลาไหนควรหยุดเวลาไหนควรแหย่ ไม่งั้นมีหวังไม่ได้นอน

เป็นที่รองรับอารมณ์ของเสือหนุ่มพลังม้าอย่างที่เจ้าตัวพูดจริงๆ ไม่ใช่ครั้งแรกที่พยัคฆ์ขู่ก่อนหน้าตนเคยลองดีและก็พบเหตุการณ์

ที่ว่ายันเช้าแทบคางเหลืองไปทีหนึ่ง  จำได้ว่าตอนนั้นแค่กวนประสาทพูดถึงคนรักเก่าที่ร้างลากันไปแล้ว เพียงอาศัยหวังแกล้ง

ให้คนข้างๆ ออกอาการเหวี่ยงเล่น ที่ไหนได้ดันจี้ใจดำคนหน้านิ่งอย่างจังผลลัพธ์คือถูกกระทำอย่างบ้าคลั่งไม่ยอมให้พัก

แทบจะเดินไม่เป็นกันไปเลย เพราะงั้นในสภาพที่ร่างกายยังไม่หายดีสู้อยู่เฉยๆไว้ให้เสือใจเย็นคืนร่างเป็นแมวเชื่องๆขี้อ้อนก่อน

ค่อยกวนใหม่


                                               เพราะคงคานิสัยแบบนี้ยังไงเล่า พยัคฆ์ถึงไม่ยอมปล่อยยึดเอาเจ้าตัวมาเป็นสมบัติเสียเลย

คนที่ทำให้ชีวิตสนุกไม่น่าเบื่อหาได้ง่ายทีไหน  สำหรับชีวิตบอร์ดี้การ์ดที่เสี่ยงตายในทุกวินาทีจะมีโอกาสได้เจอคนที่รู้ใจเติมสีสัน

รสชาติให้ชีวิตอย่างที่ฝันคงเป็นไปได้ยาก งานนี้คงคาหนุ่มหน้าสวยจะรู้ไหมว่า ตนอย่าหวังรอดจากกงเล็บเสือไปได้เป็นอันขาด

                                                        เพราะเสือตัวนี้ไม่ได้เป็นแมวแสนเชื่องอย่างที่คิด แต่เขาคือพยัคฆ์ที่หวงคนรักยิ่ง 

ฉะนั้นคงคาคือคนรักที่พยัคฆ์ขึ้นแท่นไว้แล้ว ต่อนี้ไปชีวิตของคงคาต้องเป็นสมบัติของพยัคฆ์เจ้าป่าไปตลอดกาล?




มาลงตอนใหม่ให้แล้วนะคะ  แถมกดบวกให้กับทุกเม้นท์คนละ 1 บวกค่ะ

เป็นการขอบคุณที่รอคอยกัน  อยากบอกว่าตอนหน้าไม่หายเช่นกัน รอหน่อยนะ

มาต่อแน่นอนค่ะ  รักคนอ่านและแฟนนิยายทุกท่าน  คิดถึงพวกคุณทุกคนเช่นกัน

งานยุ่งมาก  แต่ก็คิดถึงระลึกถึง และไม่ลืมที่จะกลับมาต่อนิยายแน่นอนค่ะ สัญญา!

Luk.

[harumi]

 

[bobie]

มาแล้วววววววว
สองอาหลานน่ารักมากเลย
บรรยากาศดูเรื่อยๆหวานๆสบายๆดี
อย่าเพิ่งมีเรื่องอะไรเข้ามาเลยน้า

[j_world]

อ่านไปๆ..ลำบากจัง..มดขึ้นเต็มจอ  อ๊ายย.. หวานซะ

[MiSS-U]

คู่นี้มาให้อิจฉาหวานซ้าสมกับคู่ใหม่ปลามัน

จับพิรุธหลานแสบของคุณอาที่รักได้ด้วย  อย่าเฉไฉว่าไม่ใช่

นักฆ่าอันดับหนึ่งมือพระกาฬเชียว

ทำไมคงคากับพยัคฆ์มาห้อยท้ายล่ะคะพี่ลักษณ์

บวกเป็ด

[ladyzakura]

หวานทั้งสองคู่ ชื่นใจ อิอิ

[pita]

ฮ่าๆๆ คุณอา แพ้ทาง หนูลูกแก้วตลอดดดดดดดดดด

คู่ คุณบอดี้การ์ด ก็หวาน จนมด ขึ้น จอ ชอบๆๆ

[ninkara]

  อยากไปแอบดูแถวพุ่มไม้ 


และอยากแอบอยู่ใต้เตียง

[aiwjun]

กรี๊ด!!! ในที่สุดหลังจากหมดเลือดไปหลายลิตร  บทหวาน ๆ ชวนมดไต่ก็ตามมา ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ

[papa]

เดี๋ยวนี้คุณอาน่ารักจังเลย   

[CatLessLonely]

หวานกันจริง อา-หลานคู่นี้ อิอิ
อ่านไปยิ้มไปไม่หุบแล้วตอนนี้
แต่แอบหวาดเสียวตอนงูโผล่มาอ่ะ
น่ากลัวจริงๆนะเนี่ยถ้าเจอกับตัวเอง
ตอนแกล้งกันก็น่ารักดี แต่มันขำมากกว่าอ่ะ
ยังไงๆอามังกรก็แพ้ลูกแก้วอยู่ดี 
ไม่น่าเลย...ไม่น่าไปแกล้งเขาก่อน 555+

ได้อ่านจุใจเลย
ขอบคุณมากนะคะ
 

[PetitDragon]

โธ่เอ๊ย...นึกว่าจะลูกแก้วจะจับมังกรปล้ำ outdoor ซะอีก

 

[namtarn11]

ข้าวใหม่ปลามันทั้ง 2คู่เลย ^^

[ormn]

::ดีใจจังได้อ่านแล้ว


ตอนนี้มังกรกับลูกแก้วกำลังอินเลิฟกันอยู่


ขอบคุณคนแต่งนิยายเหมือนกันนะคะที่แต่งนิยายดีๆมาให้เราได้อ่านกันจ้า


ปล.รักคนแต่งนิยายเหมือนกันค่ะแล้วจะรอตอนต่อไปเน้อ

[moredee]

ตกหลุมรักเด็กเต็มหัวใจแล้วนะคุณอา
อิ อิ คงคาช่างยั่วอ้ะ

[nishiauey]

ข้าวใหม่ปลามันทั้ง 2คู่เลย ^^

ตกหลุมรักเด็กเต็มหัวใจแล้วนะ

[Nankoong]

ลูกแก้ว....นายมันกะล่อนสุดยอดจริงๆๆ


ขอบคุณที่คนเขียนกลับมาแล้วววว

รอตอนต่อไปค่ะ

[eern]

เย้ดีใจในที่สุดลูกแก้วกับอามังกรก้อกลับมา

[$VAN$]

มังกรกับลูกแก้วช่างมีความสุข กินอิ่มก็เที่ยวเล่นเริงร่าท้าน้ำตกกันสนุกสนาน
มังกรยังอายๆ แต่เริ่มเก๊กหลุดแล้ว น่ารักจัง
ลูกแก้วก็ช่างเปิดเผย จิ้นตอนว่ายกรรเชียงแล้วเขินแทนมังกร ฮิๆ
พยัคฆ์มาดดุกับคงคาคนสวยเซ็กซี่ก็ชื่นมื่นหยอกล้อกันน่าเอ็นดู^^
สองคู่ชู้ชื่นต่างเติมพลังเต็มสูบ ก่อนงานเข้ากระหน่ำ ฮ่าๆ

[choijiin]

  รับขวัญคุณลักษ์ด้วยความคิดถึง

หมั่นไส้ไอ้เจ้าลูกแก้วตัวดีเหลือเกิน
เจ้าเล่ห์ได้ไม่มีใครเทียบ
แถมทำตัวเป็นพ่อบ้านพ่อเรือนอีกต่างหาก
กะว่าสเน่ห์ปลายจวักอามังกรจะรักจนตายใช่มะล่ะ
 

อีกคู่นี่คนอ่านชอบมาก
คงคากับพยัคฆ์ รักกันได้เลือดสาดดีมาก เอิ๊กๆ
 

[Salome]

อยากเป็นคุณอามังกรที่ซู๊ดดด มีลูกแก้วสุดหล่อคอยเอาใจขนาดนี้
ตื่นเช้ามาหาข้าวหาปลาให้กิน หวานแสบคอกันเลยทีเดียว
ยาวจุใจค่ะ คนแต่ง ขอบคุณมากนะคะ
จะมารอตอนต่อไป หวังว่าเร็วๆนี้เด้อ