- 2 - ณ ดาดฟ้าสูงริบลิ่วบนตึกแห่งหนึ่งใจกลางกรุง ขณะนี้เวลาปาเข้าไปเที่ยงคืนเศษ แต่ถนนด้านล่างยังคงเต็มไป
ด้วยแสงไฟจากรถราไม่ได้เบาบางลงสักเท่าไหร่สำหรับเมืองฟ้าอมรแห่งนี้ บุรุษชุดดำรูปร่างกำยำสูงใหญ่ดูน่าเกรงขามปกปิด
ใบหน้าไว้ด้วยผ้าโพกสีเดียวกัน เผยให้เห็นเพียงนัยน์ตาคมกริบที่กำลังมองลงไปยังท้องถนนยามราตรี ปล่อยให้สายลมแรงปะทะ
ร่างจนผ้าโพกซึ่งมีชายยาวปลิวไสวไปกับแรงลม ทำให้บรรยากาศรอบกายดูลึกลับซับซ้อนทรงพลังเข้าไปอีกเท่าตัว
“หวัดดีเทพพระกาฬจ้าวแห่งสายลม” เสียงทุ้มห้าวกล่าวทักขึ้นจากปากบุรุษชุดดำลักษณะการแต่งกายคล้ายคลึง
กันไม่ผิดเพี้ยน ยืนห่างออกไปสิบกว่าก้าว หากสังเกตให้ดีจะเห็นความแตกต่างของผู้มาทีหลังรูปร่างเตี้ยกว่าพอสมควรเลย
ทีเดียว เมื่อเทียบกับคนที่ยื่นตระหง่านง้ำหันหลังให้อยู่ขณะนี้
“คุณผู้หญิงสบายดีไหม?” เสียงทุ้มเข้มเปล่งจากร่างกำยำแผ่นหลังกว้าง โดยคนถามยังคงหันหลังให้เช่นเดิมไม่คิด
ชายตามามองด้วยซ้ำ เหมือนทั้งสองจะคุ้นเคยกันดีอยู่ก่อนแล้ว
“เธอสบายดีฝากมาบอกคุณด้วย ว่าไม่ต้องห่วงองค์กรดูแลเธอดีมากตราบที่พวกเขายังไม่ได้กุญแจไขกล่องดำไป
ชีวิตเธอย่อมมีค่ากว่าสิ่งใดเสียอีก” เสียงทุ้มห้าวยังคงตอบกลับมาด้วยโทนเสียงเดิม
“อืมผมเข้าใจ มีข่าวคืบหน้าอะไรหรือเปล่า?” ร่างสูงตระหง่านยังคงมองไปยังถนนเบื้องล่างด้วยสายตาว่างเปล่า
ยากจะอ่านความคิดของผู้พูดว่าตอนนี้กำลังคิดอะไรอยู่ นอกจากจะคาดเดาเอาจากคำถามที่เอ่ยมาเท่านั้น
“ทางองค์กรหัวหน้าเรียกประชุมลับ งานนี้พสุธาเป็นผู้นำทีมมาด้วยตนเอง ศึกหนักเชียวล่ะมีพวกแถวหน้ามือต้นๆ
ตามมาอีกสี่ เกรงว่าลำพังคงคาจะรับมือลำบาก” คำตอบที่ได้กลับมา ทำให้แววตาคมกริบวาวโรจน์ขึ้นนิดนึง ก่อนจะกลับมา
ว่างเปล่าดั่งเดิม
“คงคากับพยัคฆ์ร่วมมือกันน่าจะพอไหว เทียบกันแล้วถึงคงคาจะยังห่างชั้นพสุธาไม่น้อยแต่ถ้ามีพยัคฆ์เสริม
คงพอฟัดพอเหวี่ยงขึ้นอยู่กับจังหวะใครดีกว่ากัน ส่วนพวกที่เหลือการ์ดของเขาคงเอาไม่อยู่คุณหาทางช่วยเขาหน่อย
ก็แล้วกัน คุณทำได้นี่” ฟังเหมือนเป็นการขอร้องแต่หนักไปทางคำสั่งเสียมากกว่า คนฟังมีแต่จะรับคำเพียงอย่างเดียวไม่มีทาง
ปฏิเสธได้ เพราะหากเข้าใจในประโยคแล้วมันคือคำสั่งดีๆนี่เอง
“ผมจะหาวิธีผ่อนหนักให้เป็นเบา” และก็เป็นอย่างที่คิด บุคคลลึกลับผู้มาทีหลังจำต้องรับปาก ยังดีที่เขาพอมี
ไหวพริบเหลือทางเลือกให้ตัวเองไว้ด้วย โดยฐานะแล้วคนรับคำสั่งก็ไม่อาจเปิดเผยตัวตนได้เช่นกัน หากองค์กรรู้มีทางเลือก
ให้เดินเพียงทางเดียวคือหนทางสู้ความตาย แต่นั่นคงไม่น่ากลัวเท่าเพราะมันยังมาไม่ถึงเมื่อเทียบกับพญามัจจุราชตัวจริงที่ยืน
ตระหง่านอยู่ตรงหน้าตอนนี้แล้วละก็ อะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับบุญคุณในอดีตที่ได้รับการละเว้นชีวิตแถมยังยื่นมือช่วยเหลือในสิ่ง
ที่ตัวเขาเองไม่สามารถทำได้ ดีไม่ดีอาจไปอยู่ยมโลกแล้วด้วยซ้ำถ้าบุรุษชุดดำผู้นี้ไม่ยื่นมือช่วยเขาเอาไว้ เพราะฉะนั้นการ
ตอบแทนด้วยการหันมารับใช้ผู้ที่แผ่รังสีพิฆาตที่ยืนหันหลังให้ตรงหน้าถือเป็นทางเลือกที่ไม่ผิด อย่างน้อยเขาก็ยังเป็นคนที่ได้
ใกล้ชิดบุรุษในตำนานมากกว่าใครๆ จ้าวแห่งสายลม
“ขอบใจมาก ผมต้องไปแล้วฝากดูแลนายหญิงด้วย” พูดจบไม่รอคนด้านหลังรับปาก เพราะมันคือประโยคเดิมๆที่มัก
ได้ยินก่อนเขาจากไป บุรุษอหังการผู้นี้จะย้ำแบบนี้เป็นการสั่งเขาอยู่เสมอ แล้วร่างสูงใหญ่ก็ปล่อยตัวดิ่งลงจากยอดตึกระฟ้า
สูงกว่าร้อยชั้น หากเป็นภาพมุมกล้องที่มองจากด้านหลังคงต้องกรี๊ดเสียงดังลั่นไปแล้ว กับภาพการทิ้งตัวลอยละลิ่วดิ่งลงจาก
ดาดฟ้าตึกที่ประเมินความสูงไม่ได้เช่นนี้
แต่กับบุคคลลึกลับที่ยังคงเป็นปริศนาเขากลับไม่มีอาการเหล่านี้เลยแม้แต่น้อย เพราะเขารู้ดีว่าไม่มีวันที่จ้าวแห่ง
สายลมจะตกตึกตาย และก็จริงดังที่เขาคิด ปีกค้างคาวสีดำขนาดใหญ่คล้ายเครื่องร่อนแผ่กว้างลอยคว้างตัดกับแสงจันทร์
ยามราตรีที่เห็นอยู่ริบๆ เป็นใครไปไม่ได้นอกจากเขาคนเดียว ‘รามูน’ นักฆ่าเทพพระกาฬ มืออันดับหนึ่งแห่งองค์กรมหาหิงค์
ที่คนในวงการต่างรู้ดีว่าหนึ่งในสี่ของจตุรเทพ ดิน น้ำ ลม ไฟ เขาคือผู้ที่ไม่มีใครเทียบชั้นด้านฝีมือได้เลย ‘สายลม’ ที่สัมผัสได้
เพียงวูบผ่าน สายลมลี้ลับกระจายอยู่รอบตัวเรายากแก่การจับต้อง กระทั่งขอแค่เข้าถึงตัวตนที่แท้จริงยังทำไม่ได้ ไม่ว่าเวลา
จะผ่านไปแค่ไหนสายลมยังคงเป็นความลึกลับซับซ้อนอยู่ตลอดมา จนถึงบัดนี้ไม่มีใครเคยเห็นใบหน้าที่แท้จริงของสายลมที่ว่า
แม้แต่คนเดียว ‘รามูน’ ผู้มีตำนานเล่าขานในหมู่นักฆ่าบุรุษที่ได้ชื่อว่าหล่อเหลาจนหนุ่มๆยังต้องอิจฉา ชายผู้สง่างามผู้ที่สามารถ
กุมหัวใจหญิงสาวเพียงแค่ชายตามอง จ้าวแห่งสายลมผู้มีฝีมือลึกล้ำเกินคาดและอีกมากมายของตำนานนักฆ่าเทพพระกาฬ
ที่หายไปจากองค์กรกว่ายี่สิบปีด้วยข้อหามหันต์กับตราบาปที่ถูกขีดเส้นแดงเอาไว้ว่า ‘คนทรยศ’
“ก๊อกๆๆ!” เสียงเคาะประตูแบบนี้ ไม่ต้องคิดให้เปลืองสมองมีอยู่คนเดียวเท่านั้น ไม่ต้องรอให้เดินไปเปิดประตูก็ผลัก
เปิดเข้ามาและก็จริงอย่างที่คาดเอาไว้
“ไม่ง้อผมเลยนะ ใจร้ายชะมัดคนเรา” ใบหน้าหล่อคมเข้มกำลังยืนหน้าง้ำทำแก้มพองลมหลังพูดจบประโยค จนมังกร
อยากถีบให้สักเปรี้ยงแต่ก็ได้แค่คิดถึงจะหมั่นไส้ไม่น้อย กับท่าทางที่เจ้าหลานร่างยักษ์กำลังออกอาการอยู่ตอนนี้ แต่ข้อหายังไม่
ร้ายแรงถึงขั้นต้องรับโทษด้วยลูกถีบ พอคิดดังนั้นร่างสมาร์ทจึงทำไม่สนใจไม่แม้กระทั่งจะต่อปากต่อคำกลับ เจ้าตัวยังคงสนใจ
ผูกเน็กไทค์ตรงหน้ากระจกต่อด้วยใบหน้าเรียบเฉย ทำเอาคนที่ยืนเป็นเด็กถูกขัดใจออกอาการปั้นปึงแต่เช้าต้องเป็นฝ่ายก้าว
เข้ามายืนซ้อนหลังประชิดเข้าใกล้เสียเอง
สายตาคมเข้มที่สบตาคมสวยของอาในกระจก ส่งประกายวิบวับขึ้นมาทันทีเมื่อได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆจากร่างหล่อ
สมาร์ทตรงหน้า คนที่ต้องหงุดหงิดกลับเป็นมังกรเสียเอง ที่ดันใจเต้นตึกตักอย่างไม่มีสาเหตุเมื่อร่างสูงใหญ่กำยำยืนซ้อนหลัง
จนเห็นความแตกต่างชัดเจนว่าไอ้เด็กเปรตนี่โคตรยักษ์ชะมัด มังกรอาศัยเนียนทำนิ่งไม่พูดไม่จาเพื่อควบคุมความรู้สึกของ
ตนเองที่กำลังเกิดภาวะความดันไม่ปกติแทน
“อาไม่คิดจะขอโทษผมจริงหรือ?” ลูกแก้วเอ่ยปากบอกขณะที่ถือวิสาสะยื่นมือเข้าไปแย่งผูกไทค์ให้เสียเอง ดูผิวเผิน
เหมือนเจ้าตัวหวังดีบริการผูกเน็กไทค์ให้คุณอาสุดหล่อ แต่ใครเขาสอนให้ยืนซ้อนหลังแล้วยื่นมือมาผูกให้แบบนี้กันเล่า
กลายเป็นว่าคนรับบริการต้องตกอยู่ในอ้อมแขนแกร่งที่อ้อมเข้ามากอดไว้ทั้งสองข้างเรียบร้อยไปแล้ว โคตรเนียนจริงๆ
“ขอโทษเรื่องอะไร? แล้วนี่ตกลงจะช่วยหรือจะทำให้มันช้าเข้าไปอีกหืม?” มาทีเดียวสองคำถามพร้อมกันเลย คำถาม
แรกมังกรไม่เข้าใจว่าตนต้องขอโทษเจ้าตัวเรื่องอะไร ส่วนคำถามที่สองไม่ต้องบอกเพราะเจ้าเด็กแสบมันดันอ้อยอิ่งพลิก
เน็กไทค์ไปมาเหมือนเล็งองศาไม่เสร็จสักที ในขณะที่ใบหน้าก็ก้มต่ำมองปมเน็กไทค์จนจมูกโด่งเป็นสันปัดผ่านแก้มสากของ
คนถามในอ้อมกอดไปแล้วเรียบร้อยสองสามครั้ง มังกรใช่จะไม่รู้มุกหลอกแต๊ะอั่งของหลานชายจอมแสบ ที่ยังคงเฉยอยู่นี่ก็แค่
จะดูว่าเจ้าตัวแสบจะทำอะไรได้มากกว่านี้หรือเปล่าก็แค่นั้น
“อ้าว!ก็ขอโทษที่เมื่อคืนอาไปนาน จนผมรอไม่ไหวต้องขึ้นมาก่อนยังไงเล่า แทนที่จะตามมาง้อสักหน่อย
อะไรนี่ไม่มีเลยให้เรารอจนง่วงใจร้ายชะมัดรู้หรือเปล่าครับ?” ลูกแก้วเลือกกระซิบข้างหูมังกรแทนการพูดปกติ เล่นเอาคนฟัง
ยืนอึ้งไปเลยเมื่อเจอไม้นี้ ที่สำคัญหน้าหล่อสมาร์ทกำลังเห่อร้อนขึ้นมาทันตา พลาดเองที่ปล่อยเจ้าตัวแสบประชิดถึงตัวขนาดนี้
มังกรนึกโมโหตัวเองที่ดันอยากรู้ว่าคนไม่เอาอ้าวในการต่อสู้จะมามุกไหน เชื่อเขาเลยจริงๆมุกเนียนเอากำไรสามารถขั้นเทพ
เชียวล่ะ พอคิดถึงตรงนี้ใบหน้ากลับเห่อแดงก่ำขึ้นทันที เพิ่งคิดได้ว่าตัวเองจะเขินไปทำไมไม่ใช่ผู้หญิงสักหน่อย หนักเข้าไปใหญ่
เรื่องขาดทุนกำไรอะไร ดันคิดโน้นนี่เป็นเชิงพาณิชย์ซะงั้น กร่นด่าตัวเองไปมาหลายรอบที่อยากจะพิสูจน์บ้าบอจนได้เรื่อง
ตกอยู่ในสภาพนี้เข้าจนได้
“พอเถอะอาจัดการเองดีกว่า” มังกรแย่งเน็กไทค์พยายามใช้ไหล่ดันตัวลูกแก้วออกห่าง ขอเป็นคนผูกเสียเองเมื่อเห็น
ว่าผู้หวังดีกำลังฉวยโอกาสไม่ยอมหยุด
“ชู่วว!นิ่งๆสิครับ เดี๋ยวก็ยิ่งช้าเข้าไปใหญ่” กลับถูกเจ้าตัวแสบเอ็ดเฉยเลย สายตาที่สบในกระจกออกแนวท้าทาย
หยั่งเชิงกันอีก สุดท้ายเป็นมังกรที่ยอมปล่อยมือให้ไอ้หลานร่างยักษ์ดำเนินการผูกเน็กไทค์ต่อจนเสร็จ คราวนี้เจ้าตัวไม่ลีลา
ท่ามากเหมือนทีแรก คงเห็นแล้วว่าขืนยืดเยื้ออยู่ละก็ มีหวังได้รางวัลเป็นศอกของอาสุดหล่อแทนคำขอบคุณเป็นแน่
เรียบร้อยแล้วเจ้าตัวถึงปล่อยมังกรออกจากอ้อมแขน มีอมยิ้มแก้มตุ่ยจนคนมองรู้สึกหมั่นไส้ปากไวเท่าความคิด
หลุดถามออกไปทันที
“ยิ้มอะไร?” เข้าทางคนขุดหลุมล่อ รีบตะครุบกลับให้ไว
“ยิ้มดีใจที่ผูกไทค์ให้อาจนหล่อซะขนาดนี้ ขอรางวัลให้ด้วยสิครับ” พูดจบส่งสายตาวิ้งค์ๆอีกต่างหาก
“รางวัลไม่มี อาไม่ได้ขอให้ช่วยนี่” มังกรเลี่ยงเดินหนีหน้าตาย แต่ข้อศอกกับถูกมือใหญ่จับรั้งเอาไว้ จำต้องหยุดอยู่
กับที่หันมามองนิ่งๆ
“ใจร้ายชะมัดเมื่อคืนก็ปล่อยผมรอไม่มีมาง้อ ตอนเช้าอุตส่าห์เป็นฝ่ายมาหาอาก่อนแถมยังช่วยผูกไทค์ให้อีกกลับบอก
ไม่มีรางวัล ไม่มีแม้คำขอโทษนี่มันอะไรกันครับ?” สายตาตัดพ้อส่งมาพร้อมกับใบหน้าสลดของคนถาม ไม่ได้ลดความน่ามอง
หล่ออย่างร้ายกาจของเจ้าตัวลงแม้แต่น้อย มังกรถึงกับหน้าร้อนเมื่อรู้สึกว่าตนจ้องตอบไอ้หลานบ้านี่สู้สายตาไม่ได้เข้าไปทุกที
ขืนจ้องนานไปใจมันพานหวิวแปลกๆ จนต้องเฉเบือนหลบแล้วตัดบทพูดขึ้นเสียก่อน เพื่อจะได้ออกไปจากห้องให้ไว
“อยากได้อะไร?” พลาดอย่างมหันต์ในเช้าวันนี้ พอจบคำถามข้อศอกที่ถูกจับรั้งเอาไว้ด้วยมือหนาก็ออกแรงดึงร่าง
สมาร์ทเข้าปะทะอกแกร่งพร้อมกับริมฝีปากได้รูปประกบปิดปากของอาสุดหล่ออย่างรวดเร็วในจังหวะที่ไม่ยอมให้ทันตั้งตัว
“อ่ะ..อึก..อืมม” เสร็จโจรดันเผลออ้าปากหมายประท้วง ลิ้นชื้นที่รอโอกาสอยู่ก่อนแล้วก็สอดเข้าไปดูดชิมความหวาน
ในปากอุ่นทันที พิษสงของความชำนาญจูบเพชฆาตอย่างผู้เชี่ยวชาญขั้นเทพของลูกแก้วก็สำแดงเดชทันที ทำเอาร่างสุดสมาร์ท
ในอ้อมแขนถึงกับอึ้งลืมการต่อต้านไปเลยทีเดียว ปล่อยให้คนอุกอาจมอบจูบดูดดื่มตักตวงความหวานจนแทบหมดลมหายใจ
กันไปแล้วนั่นแหละ ลูกแก้วจอมแสบถึงยอมคืนอิสระภาพให้กับปากสวยได้รูปของอาสุดหล่อซึ่งบวมเจ่อแดงก่ำ
ทั้งหน้าตาหูคอไปหมดแล้ว
“อ่า..นี่เราชักจะ..?” ไม่รอให้ต้องเจ็บตัว ขาที่ยกค้างยังไม่ทันยันโดนวัตถุใดเลย เมื่อเป้าหมายเผ่นผลุงอย่างรู้ล่วงหน้า
ยังหันมายิ้มปากฉีกก่อนวิ่งออกจากห้องไป แถมท้ายด้วยประโยคตามหลังอีกว่า
“ขอบคุณมากครับอา รางวัลของผมทำให้ไม่ต้องทานอะไรแล้วครับอิ่มจังหวานโคตรๆ” หนีไปเฉยๆยังพอทำเนา
ดันเสือกพูดแบบนี้มาอีก มังกรทำได้ดีที่สุดคือรีบเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำอาศัยน้ำจากอ่างตรงหน้ากระจกลูบหน้าตาที่เห่อ
สีแดงจัดอย่างกับคนเป็นลมพิษ แถมหัวใจเสือกรัวกระหน่ำเต้นไม่หยุดนี่อีก หงุดหงิดตัวเองที่สุดเสียท่าไอ้เด็กแสบทุกทีสิน่า
แย่เข้าไปใหญ่ทำไมถึงไม่ต่อต้านก็ไม่รู้ ทั้งที่สติก็มีแต่ร่างกายกลับไม่ยอมทำตามนี่สิ ปล่อยเจ้าหลานตัวแสบมันจูบเอาจูบเอา
ไม่อยากยอมรับดันรู้สึกดีได้ยังไง? ปัญหาใหญ่ของมังกรเสียแล้วที่บังคับร่างกายตัวเองไม่ได้ มันดันไม่ยอมฟังคำสั่งจากสมอง
ที่สั่งให้ต่อต้านนี่สิ ตอนนี้ร่างกายรับคำสั่งจากอะไรถึงยอมลูกแก้ว ถ้าร่างกายมันตอบมังกรได้มันคงบอกเจ้าตัวไปว่า ‘รับคำสั่ง
จากความรู้สึกล้วนๆไม่ใช่สมอง’ เอาเข้าแล้วสิเพราะเจ้าความรู้สึกที่ว่ามันต้องเกิดจาก ‘ใจ’ งานนี้ประธานใหญ่วิริยะทรัพย์กำลัง
ตกที่นั่งลำบากเมื่อใจมันเริ่มทรยศ...?
มาต่อตอนใหม่ให้แล้วนะคะ แหมๆ คุณ Vesi เล่นจะเผากระทู้เลยอ่า
กล้าฆ่าเค้าจริงเหรอ รู้ว่าล้อเล่นไม่รักกันจริงคงไม่ขู่เผากระทู้กันหรอกใช่ป่ะ? 555+
![laugh :laugh:](https://thaiboyslove.com/webboard/Smileys/Smilies/laugh.gif)
ความจริงคือเรื่องนี้มันต้องใช้เวลาไม่น้อยในการขัดเกลา เพราะหากไม่โดนก็ไม่กล้าโพส
ต้องเอากันแบบว่ากว่าจะคลอดออกมาได้ ต้องโดนใจคนเขียน
ขอบคุณมากนะคะ ที่คนอ่านแฟนนิยายของลักษ์ตามอ่านกันไม่มีทิ้งหาย
สัญญาจะพยายามอัพให้ถี่ขึ้น แต่เชื่อเถอะยี่ห้อนี้ไม่มีค้าง จบทุกเรื่องค่ะ
กลัวโดนแช่ง เดี๋ยวไปทำอย่างอื่นอารมณ์มันจะไม่สุด พานจะค้างเอาได้ กลัวอ่ะ อิอิ!
ไปแหละ อ่านเรื่องพี่กลเขียนพาเข้าป่า ออกทะเล เลยติดเอามาเฉยเลย
แวะไปทักทายกระทู้พี่ชายหนูหน่อยนะคะ ช่วยเร่งให้มาต่อไวๆ บ้างสิ
รออ่านเหมือนกัน อยากรู้โคตรๆ ยิ่งตอนสำคัญพี่กลจะยอมเขียนไหม?
ไปช่วยกันดัน กดดัน ให้เขียนเลย อยากรู้ๆๆๆๆๆๆ ม๊ากกกก!!! สังเกตหางเสียง
![:z3:](https://thaiboyslove.com/webboard/Smileys/Smilies/01.gif)
Luk.
![:กอด1:](https://thaiboyslove.com/webboard/Smileys/Smilies/kapook_dookdik_16024_46513.gif)