รูปปกหนังสือ 
แจ้งข่าวค่ะ! หนังสือมนต์มารจัดส่งวันที่ 16 เมษายน 55 พร้อมกันทั่วประเทศนะคะ
เนื่องจากโรงพิมพ์เค้าส่งให้ลักษ์ได้วันที่ 12 เมษายน 55 คงไม่ทันส่งไปรษณีย์ค่ะ
ตอนแรกนึกว่าจะได้ก่อน แต่ทางโรงพิมพ์บอกว่าคิวเขาแน่นเพราะติดวันหยุดยาว
หวังว่าแฟนๆ ที่รักคงรอกันได้นะคะ
ลูกแก้วมังกร
Part 11
งานวัดกระชับใจ? “ไม่ได้นะคะคุณดลภัทร” เสียงเอะอะของคุณสมรดังตามหลังร่างสูงชายวัยกลางคนอายุประมาณห้าสิบต้นๆ ซึ่งเจ้าตัว
หาได้สนใจเสียงทัดทานของคุณเลขาแม้แต่น้อย ซ้ำยังถือวิสาสะเปิดประตูห้องทำงานของประธานวิริยะทรัพย์ เดินเข้าไปโดยไม่
มีการบอกกล่าวอีกต่างหาก
มังกรมองดลภัทรผู้มีศักดิ์เป็นอาด้วยสายตาเรียบนิ่งไม่ออกอาการแปลกใจให้เห็นแม้แต่น้อย โดยมีอีกสองหนุ่มมอง
ตามเช่นกัน ต่างกันตรงที่ทั้งคู่ฉายแววตำหนิชัดเจนที่คนระดับนี้ลืมมารยาทขั้นต้นในการเข้าห้องทำงานผู้อื่นได้หน้าตาเฉย
ส่วนคุณสมรเลขาคนเก่งเธอกำลังยืนปั้นหน้าลำบากอยู่ด้านหลังของดลภัทรซึ่งหน้าแดงก่ำบอกอารมณ์ของเจ้าตัวได้อย่างดีว่า
อยู่ในภาวะไหน คุณสมรเธอฝืนยิ้มแห้งๆเพื่อแสดงให้รู้ว่าเธอทัดทานเขาสุดความสามารถแล้วแต่ไม่เป็นผล มังกรเห็นเช่นนั้น
จึงพูดให้เธอสบายใจไปว่า
“ไม่มีอะไรแล้วครับ เชิญคุณสมรตามสะดวกไม่ต้องกังวลไปทำงานต่อเถอะครับ” คำพูดห่วงความรู้สึกจากปากเจ้านาย
ผู้เปี่ยมเสน่ห์ของบุรุษเพศอย่างร้ายกาจ ทำเอาคุณสมรอดยิ้มรับไม่ได้ก่อนจะปิดประตูคืนกลับให้เรียบร้อยถอนตัวกลับออกไปทำ
หน้าที่ของตนต่อ มังกรจึงหันมาพูดกับดลภัทรหลังคุณสมรพ้นประตูไปแล้วว่า
“อาคงมีธุระสำคัญ ถึงมาพบผมด้วยตนเองเชิญพูดได้เลยครับ” มังกรใช้น้ำเสียงเรียบนิ่ง ส่วนดลภัทรควบคุมอารมณ์ได้
พอสมควรแล้ว ถึงกระนั้นยังอดปรายตามองพยัคฆ์กับคงคาประมาณบอกเป็นนัยๆว่านี่เป็นธุระส่วนตัวไม่ควรมีบุคคลอื่นร่วมการ
สนทนาครั้งนี้ มังกรจำต้องหันไปส่งสัญญาณให้พยัคฆ์ ก่อนที่ทั้งคู่จะพากันเดินเลี่ยงออกประตูห้องไปด้วยท่าทางองอาจผึ่งผาย
แต่หางตาของคงคาที่ตวัดมองดลภัทรนั่นทำเอาคนถูกมองรู้สึกเสียวสันหลังลึกๆ โดยไม่รู้สาเหตุ
“เพิ่งรู้หลานรับการ์ดหน้าใหม่” ถามเชิงตำหนิที่มังกรไม่เห็นบอกเกี่ยวกับคงคา ซึ่งดลภัทรเพิ่งเห็นหน้าครั้งแรกด้วยศักดิ์
ของตนเป็นอาแท้ๆซ้ำยังเป็นรองประธานบริหารด้วย มังกรทำเหมือนไม่เห็นหัวตนเลย ดลภัทรคล้ายจะบอกเป็นนัยๆ ประมาณนั้น
“เพื่อนของพยัคฆ์เค้าครับ ผมเห็นว่าหน่วยก้านดีเลยรับเอาไว้ช่วยงาน ที่อาต้องการคุยกับผมคือเรื่องนี้หรือไงครับ?”
มังกรหน้านิ่งถามคล้ายกับตอกกลับดลภัทรไปกลายๆ ว่าไม่ควรเอามาเป็นประเด็นสำคัญด้วยซ้ำที่ตนจะรับใครมาช่วยงาน เพราะ
มันเป็นเรื่องส่วนตัว ท่าทางของมังกรข่มดลภัทรจนรู้สึกกดดัน ยามเมื่อยืนประจันหน้ากับหลานรูปหล่อซึ่งนั่งอย่างสง่าพิงพนัก
เก้าอี้ไม่สามารถคาดเดาความคิดได้แม้แต่น้อย
“เปล่าเลย? ที่อามาแค่ต้องการคำตอบว่าเกิดอะไรขึ้น หลานถึงยกเลิกการจัดส่งสินค้าที่ท่าเรือ พออารู้ว่าหลานยกเลิก
ด้วยตนเองก็เลยรีบมาคุยทันที” มังกรยังคงมีสีหน้าปกติ นั่นยิ่งทำให้ดลภัทรอึดอัดเข้าไปใหญ่ ก่อนปากสวยได้รูปจะเอ่ยเสียง
ทุ้มกลับมาว่า
“อานั่งลงก่อนดีกว่าไหมครับ?” คำเชิญของมังกรซึ่งพูดจบก็ปรายตาไปยังเก้าอี้ตรงข้ามโต๊ะของตัวเอง ให้ดลภัทรรู้ว่า
สมควรนั่งคุยดีกว่าไหม กับการที่อีกฝ่ายมายืนล้วงกระเป๋าคุยแบบนี้ เป็นการออกคำสั่งกลายๆ เล่นเอาดลภัทรต้องยอมนั่งแต่ยัง
ไม่หงอให้ง่ายๆ มียกขาไขว้ห้างอีกต่างหาก
“ที่อาต้องการคำตอบความจริงไม่มีอะไร ผมเพิ่งได้รับบาดเจ็บเมื่อสามวันก่อนเพราะจะไปตรวจสินค้าชุดนี้ ทั้งที่ยังไม่
ได้ขึ้นเรือไปตรวจเลยแม้แต่น้อย เลยรู้สึกไม่สบายใจตัดสินใจยกเลิกก่อนจะมีการนำเรือออกจากท่าก็เท่านั้น” พอมังกร
อธิบายจบ ดลภัทรรีบพูดแย้งขึ้นมาทันทีว่า
“แต่นี้มันเป็นสินค้าชุดใหญ่ ที่สำคัญลูกค้ายังเป็นคู่ค้าเก่าของบริษัทฯ เราด้วย อาเป็นคนดูแลเรื่องนี้อย่างน้อยหลานควร
จะปรึกษาอาก่อนที่จะสั่งยกเลิกโดยที่อาไม่รู้ ไม่นับรายได้อีกไม่น้อยที่สูญไปกับการบอกยกเลิก หลานน่าจะมีคำอธิบายที่ดีมี
น้ำหนักต่อบอร์ดบริหาร ไม่อย่างนั้นอาจโดนตำหนิเกี่ยวกับการตัดสินใจในครั้งนี้” คำพูดของดลภัทรแสดงความเป็นห่วงมังกร
แต่เจ้าตัวกลับไม่รู้สึกดีใจเลยสักนิด ใบหน้ายังคงเฉย ก่อนจะตอบกลับไปว่า
“ต้องขอโทษที่ทำให้อากังวลเรื่องนี้ สบายใจได้ไว้เป็นหน้าที่ผมเองที่จะชี้แจงกับบอร์ด นอกจากเรื่องนี้อามีอะไรอีก
ไหมครับ?” มังกรตัดบท ทำเอาดลภัทรหน้าตึงไปทันที ที่หลานในไส้ยังมีท่าทีทระนงไม่เปลี่ยน
“บางเรื่องหลานควรให้เกียรติอาบ้าง โดยเฉพาะเรื่องนี้ซึ่งอาเป็นคนดูแลโดยตรง ไม่ใช่ประธานจะตัดสินใจเองหมด
ทุกเรื่อง ข้อนี้อาอยากให้หลานพึงระลึกไว้หน่อย” คราวนี้ดลภัทรไม่เก็บความรู้สึกอีกต่อไป ตำหนิออกมาชัดเจนอย่างไม่ปกปิด
แต่กลับเรียกรอยยิ้มมุมปากของมังกรขึ้นมาซะงั้น ก่อนเจ้าตัวจะตอบกลับไปว่า
“ความจริงผมชอบพูดตรงๆ แบบนี้มากกว่า นี่สินะที่เป็นสาเหตุทำให้อาเสียเวลามาพบผม ความจริงที่ผมไม่ได้แจ้งให้
ทราบก่อนล่วงหน้าเพราะผมก็เพิ่งตัดสินใจยกเลิกกระชันชิด เกรงว่าถ้าหากมัวแต่ประสานกับอาก่อนจะไม่ทันเรือออกจากท่า
ผมจึงเลือกที่จะยกเลิกคิดว่าเรื่องคงถึงหูอาแน่นอน ถึงเวลานั้นค่อยชี้แจงให้ทราบก็คงไม่สาย หวังว่าอาจะเข้าใจเพราะที่ผมคิดไว้
ก็เป็นตามนั้น อาถึงได้ตรงมาพบผมภายเพียงไม่กี่นาที อาว่าจริงไหมละครับ?” คำพูดเจือรอยยิ้มของมังกร ไม่ได้ทำให้ดลภัทร
รู้สึกดีขึ้นเลย ตรงกันข้ามกับยอมรับไม่ได้ว่าหลานชายของตัวเอง ไม่ใช่มังกรตัวเล็กที่เคยอยู่ในโอวาทอีกต่อไป วันนี้มังกรตัวนี้ดู
สุขุมลุ่มลึกแถมความคิดยังร้ายกาจเกินคาดเดาอีกด้วย เมื่อเจอคำตอบแบบนี้ดลภัทรตัดสินใจลุกขึ้นยืนพร้อมกับพูดทิ้งทวนไปว่า
“อาคิดว่าหลานคงพร้อมรับผลในการตัดสินใจครั้งนี้ อาขอตัวก่อน ลาเลยแล้วกัน” พูดจบไม่ชักช้าเดินหน้าแดงก่ำออก
ประตูไปไม่เหลียวหลัง เหตุการณ์นี้อยู่ในความคาดหมายของมังกรมาก่อนแล้ว สินค้าบนเรือจะปล่อยออกไปไม่ได้เด็ดขาด
เพราะสอดไส้สิ่งผิดกฎหมายมูลค่ามหาศาล เบื้องหน้าเบื้องหลังจะมีใครรู้เห็นแค่ไหนมังกรไม่อาจคาดเดา คงต้องอาศัยการ
สืบลับๆ เพราะเรื่องนี้ทั้งศึกนอกศึกในเป็นเรื่องอ่อนไหวให้เกิดความระส่ำระสายไม่ได้เป็นอันขาด
พ้นหลังดลภัทรได้ไม่นาน พยัคฆ์กับคงคาก็พากันกลับเข้าห้องมาเหมือนรู้หน้าที่ ก่อนจะแยกย้ายกันนั่งตรงข้ามมังกร
โดยยังไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมา ต่างฝ่ายต่างพากันเงียบจ้องมังกรที่ยังคงนั่งนิ่งเช่นกัน ผ่านไปกว่าห้านาทีเป็นมังกรที่หันมา
สบตาพยัคฆ์และคงคา แล้วพูดขึ้นว่า
“คงคา ผมอยากรู้ว่าพี่สาวผมถูกจับไปขังไว้ที่ไหน คุณพอจะนำผมไปช่วยเธอออกมาได้ไหม?” คงคาจ้องตอบเช่นกัน
ก่อนนักฆ่าหน้าสวยที่แปรพักตร์มาอยู่กับเป้าหมายจะเอ่ยปากพูดขึ้นว่า
“ตอนนี้ผมว่าคุณยังไม่พร้อมหรอก การป้องกันภายในองค์กรใช่ใครจะเข้าออกได้ตามใจชอบ ต่อให้คุณมีคนเป็นร้อย
ก็ใช่จะสามารถช่วยพี่สาวคุณออกมาได้ ที่สำคัญคุณหงส์ฟ้าเธอไม่ได้ลำบาก เพียงแค่ไม่มีอิสระติดต่อกับใครก็เท่านั้น ด้านชีวิต
และความเป็นอยู่เธอยังคงสุขสบายดี ผมบอกแล้วนี่ว่าหัวหน้าคือเพื่อนรักเพื่อนสนิทครอบครัวเธอเอง ที่เขาต้องนำตัวเธอไปอยู่
ในองค์กรเพื่อใช้ต่อรองรุ่นพี่รามูนเสียมากกว่า ตราบใดทั้งสองฝ่ายยังไม่ประจันหน้ากันรับประกันได้ว่าเธอปลอดภัยแน่นอน”
คงคาบอกอย่างจริงจัง เขาต้องการให้มังกรคลายความกังวลเรื่องหงส์ฟ้า เพราะปัญหาตรงนั้นไม่ใช่เรื่องที่ต้องสะสางเร่งด่วน
สำคัญปัญหาตรงหน้าที่มีอยู่รอบด้านนี่ต่างหาก ที่มังกรต้องให้ความสำคัญวางแผนรับมือให้รัดกุม
“คงคาพูดมาผมเห็นด้วยนะ คุณควรทุ่มความสำคัญให้กับปัญหาตรงหน้ามากกว่า ยิ่งเรายกเลิกสินค้าชุดนี้พวกมันต้อง
ไม่นิ่งดูดายแน่นอน พวกมันเสียหายหลายร้อยล้านทีเดียว ทางทีดีคุณจะตั้งรับอย่างไรควรรีบสั่งการเนิ่นๆนะครับ” พยัคฆ์
สนับสนุนคำพูดของคงคาอีกแรง เพราะเจ้าตัวรู้ดีว่าสำหรับมังกรแล้วหงส์ฟ้าคือพี่สาวเพียงคนเดียวที่ทั้งรักและผูกพัน หลายปีมา
นี้เขาพยายามติดตามข่าวคราวของหงส์ฟ้าไม่เคยรามือ เมื่อมีเบาะแสเจ้าตัวจึงคาดหวังที่จะนำพี่สาวออกมาจากองค์กรมหาหิงส์
ให้ได้ แต่หนักที่สุดคือมังกรเพิ่งจะยกเลิกการนำเรือสินค้าออกจากท่าสดๆร้อนๆ
แม้แต่ดลภัทรยังนั่งไม่ติดถึงกับร้อนเป็นไฟตรงมาพบเจ้าตัวอย่างที่เห็น แล้วแบบนี้ต้นสังกัดของสินค้าจะเป็นใครไม่
ได้นอกจากคู่แข่งธุรกิจ ถึงแม้จะยืมมือคนอื่นเป็นตัวเดินเกมส์แต่ไม่รอดพ้นสายตาแหล่งข่าวของมังกรที่ใช้เวลาสองวันระหว่างที่
พักรักษาอาการบาดเจ็บอยู่ในคฤหาสน์ ก่อนได้รับแจ้งถึงข้อมูลและต้นตอความไม่โปร่งใสของสินค้า จนทำให้ตนต้องออกมา
ยกเลิกการขนส่งดังกล่าว งานนี้พวกมันคงไม่นิ่งเฉยรับรองต้องมีการแก้มือคืนชัวร์ นี้ต่างหากที่มังกรควรให้ความสำคัญเร่งด่วน
“อืม..ตกลงผมจะพับเรื่องพี่หงส์ไว้ก่อน ส่วนเรื่องนี้คิดว่าคนของเราคงมีส่วนทำกันเป็นขบวนการไว้ค่อยลากตัวออกมา
ทีหลัง ประเด็นสำคัญตอนนี้คุณอุเทนคงรู้เรื่องแล้ว พวกคุณคิดว่าเราควรจะรับมือยังไง?” มังกรพูดจบ รอฟังข้อคิดเห็นของ
พยัคฆ์และคงคาทันที
“รายนั้นนอกจากจะแก้แค้นแล้ว ผมคิดว่าเป้าหมายส่วนตัวที่เขาให้ความสนใจเป็นพิเศษคือคุณมังกร แทนที่เราจะตั้งรับ
สู้ล่อเสือออกจากถ้ำง่ายกว่าว่าไหม หากเขาติดเหยื่อที่เราล่อจะได้ปิดบัญชีไปเลยทีเดียว” พยัคฆ์ตอบมา คงคายกยิ้มสนับสนุน
ความคิดของคนลึกซึ้งอย่างไม่โต้แย้ง มังกรพยักหน้าเห็นด้วย จากนั้นทั้งสามก็ร่วมปรึกษาวางแผนกันเลยทันที
เสียงริงโทนโทรศัพท์มังกรดัง ขณะที่เจ้าตัวเซ็นเอกสารบนโต๊ะ โดยมีพยัคฆ์และคงคานั่งคุยงานกันสองคนตรงโซฟา
มุมห้อง มีชำเลืองมองมังกรแวบหนึ่งเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ ส่วนเจ้าของตัดสินใจวางปากกา ก่อนจะหยิบขึ้นมาดูเบอร์มุมปาก
กระตุกยิ้มนิดหนึ่งอย่างไม่รู้ตัว ทำเอาทั้งพยัคฆ์และคงคาต่างพากันกระดิกหูให้ความสนใจคนโทรมาทันทีคือใคร ถึงกับรอฟังคำ
สนทนาอย่างเนียนกันเลย ทำเป็นเนียนคุยกันเหมือนเดิม ทั้งที่สนใจใคร่รู้ว่าใครกันที่สามารถทำให้เจ้านายสุดหล่อซึ่งกำลัง
คร่ำเคร่งกับเอกสารบนโต๊ะเผลอหลุดยิ้มออกมาได้แบบนี้
“อืม..ว่าไง?” มังกรกรอกเสียงทุ้มหลังรับสาย
“อาอยู่ที่ไหนครับ?” น้ำเสียงติดอ้อนแบบนี้มีคนเดียว
“ถามทำไมหืม?” แม้น้ำเสียงจะทุ้มเรียบ แต่มุมปากของคนพูดก็เผลอยิ้มออกมาอีกจนได้ ยามเมื่อนึกถึงเด็กโข่งร่าง
ยักษ์คงกำลังปั้นหน้ากระเง้ากระงอดตามคำพูดทำให้หน้าหล่อดูยุ่งเหยิงอย่างมีเสน่ห์ไปอีกมุมทำให้มังกรอดขำปนเอ็นดูไม่ได้
จริงๆ เชื่อเค้าเลยคงมีแต่ลูกแก้วเท่านั้นที่กล้าออกอาการแบบนี้กับมังกร โดยไม่แคร์สายตาคนรอบข้าง
“อ้าว!พูดแบบนี้ได้ไงมันคิดถึงนี่ ผมไปหาอานะ?” ในที่สุดมุมปากที่แค่กระตุกยิ้มอดยิ้มกว้างอย่างไม่รู้ตัว ถ้าคนพูดอยู่ที่
นี่มังกรคงปั้นหน้าดุเข้าใส่ความลูกซื่อตาใสของลูกแก้วเช่นเคย แต่พอคุยผ่านโทรศัพท์เจ้าตัวไม่จำเป็นตั้งทำแบบนั้น จึงอดยิ้ม
ตามท่าทางของลูกแก้วที่ผุดขึ้นในหัวไม่ได้ เหมือนคนพูดกำลังอ้อนตนอยู่ตรงหน้าซะงั้น มังกรไม่รู้ตัวเลยสินะว่าคุ้นชินกับท่าทาง
ของลูกแก้วมากแค่ไหน ถึงได้จินตนาการโดยไม่ตกหล่น ทำเอาคงคากับพยัคฆ์สบตากันอย่างเงียบๆ ตั้งใจฟังบทสนทนา
จับประเด็นกันต่อ
“เราซ้อมเสร็จแล้วเหรอ เป็นไงบ้างก้าวหน้าขึ้นไหม? ล้มการ์ดได้บ้างหรือยัง?” มังกรผ่อนคลายทันทีหลังได้คุยกับ
ลูกแก้ว แม้หัวข้อจะเป็นเรื่องการฝึกทักษะป้องกันตัวที่ไม่เอาอ่าวของคู่สนทนาต่างวัย แต่กลับเป็นเรื่องโจ๊กที่มังกรนึกขำกับ
ท่าทางกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเมื่อตนบอกให้เจ้าตัวไปฝึกการป้องกันตัวจนเกือบหลุดหัวเราะ ดีที่เดินหนีออกมาเสียก่อน
“ง่ะ! ผมฝึกเสร็จแล้วครับ ก้าวหน้าขึ้นเยอะเลยไม่เชื่ออาถามคุณอาคมดูก็ได้ วันนี้เขาชมผมด้วยสิ บอกว่าพัฒนาขึ้น
เยอะจากที่เคยล้มเป็นร้อยลดลงมากเหลือห้าสิบแล้ว ไม่นานต้องล้มไม่ถึงสิบแน่อาว่าเจ๋งป่ะล่ะ?“ พอฟังคำตอบจากปลายสาย
มังกรรีบเบือนหน้าออกห่างโทรศัพท์ทันที เผลอหัวเราะในคออย่างอดไม่อยู่ คิดได้ยังไงล้มไม่เป็นท่าลดจากร้อยเหลือห้าสิบ
กล้าบอกว่าก้าวหน้าได้อีก มังกรเผลอหัวเราะจนได้แต่ไม่อยากให้เจ้าหลานตัวโตได้ใจ จึงไม่ให้ปลายสายรู้ว่าตนกำลังกลั้นขำ
หน้าแดง
“อืมดีใจด้วย แล้วเราไม่บาดเจ็บตรงไหนใช่ไหม?” พอควบคุมน้ำเสียงได้ อดถามไม่ได้ว่าเจ้าตัวบาดเจ็บจากการ
ฝึกซ้อมหรือเปล่า นี่เป็นการแสดงความรู้สึกตามธรรมชาติ โดยคนถามไม่รู้ตัวเช่นกันว่าห่วงเจ้าหลานรูปหล่อกล้ามโตเข้าให้
ซึ่งความรู้สึกนี้กำลังคืบคลานเข้ามากินพื้นที่ในความรู้สึกของตนอย่างช้าๆ
“ใครว่าไม่เจ็บเล่าผมระบมไปหมดแล้ว ถ้าไม่เพราะอยากปกป้องอาแล้วละก็ผมไม่ลงทุนหรอก เห็นยังว่าผมพยายามฝึก
เพื่อปกป้องคนรักของผมมากแค่ไหน?” คราวนี้คนฟังหน้าแดงก่ำไปทันที นอกจากยิ้มไม่ออกยังหูแดงอีกต่างหาก คงคากับ
พยัคฆ์ที่แอบฟังอยู่เผลอสบตาอมยิ้มกลั้นขำไปตามกัน ถึงทั้งคู่จะดูออกว่าเจ้าหนูลูกแก้วมันแสดงความรู้สึกกับมังกรทางการ
กระทำและสายตาอย่างเปิดเผย แต่ไม่คิดว่าเจ้าตัวจะกล้าหยอดมังกรหน้ามึนได้ขนาดนี้
“เงียบทำไมครับอา..ฟังอยู่หรือเปล่า?” ปลายสายร้องท้วงขึ้น เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายนิ่งไป มังกรไม่ต้องการให้พิรุธ
จึงตอบไปว่า
“อืม..ถ้าระบมก็ไม่ต้องมาพักผ่อนที่บ้านนั่นแหละ เดี๋ยวก็เลิกแล้ว อยากทานอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า?” เจ้าตัวเปลี่ยน
เรื่องคุย ไม่อยากให้หลานตัวแสบพาวกเข้าหาเรื่องนี้อีก ที่สำคัญมังกรหงุดหงิดตนเองพิลึกฟังแบบนี้ทีไร หัวใจดันเต้นตามไม่
เป็นจังหวะไปได้นี่สิ
“ไม่เอา..วันนี้อาต้องให้รางวัลผมสิ ผมอุตส่าห์ตั้งใจฝึกจนก้าวหน้า เราหาอะไรทานกันข้างนอกนะครับ นะอานะ”
เสียงทุ้มนุ่มที่อ้อนมาของปลายสายทำเอามังกรอดขำอีกไม่ได้ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันที่ไม่นึกรำคาญกับท่าทางไม่รู้จักโต
ของลูกแก้วสักนิด แต่กลับตลกเพราะหลานร่างยักษ์ทำกิริยาแบบนี้ได้ไม่ขัดกับรูปร่างหน้าตาเลย ถึงจะดูหมั่นไส้พิลึกจน
บางครั้งอยากถีบซะวันละหลายรอบ แต่ก็อดยอมรับไม่ได้ว่าใบหน้าหล่อกระชากใจสาวๆ ของลูกแก้วทำได้ดูดีจริงๆ
“จะเอาอย่างนั้นหรือ งั้นเดี๋ยวให้คนไปรับ” สุดท้ายมังกรก็อดตามใจคนอ้อนไม่ได้
“ว้าว! ยอดเยี่ยมเลยครับ ไม่ต้องให้ใครมารับก็ได้ ผมเรียกแท็กซี่ไปเองดีกว่า อารอผมด้วยนา” น้ำเสียงดีใจจน
ออกนอกหน้า ทำเอามังกรอมยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง แม้รู้ว่าลูกแก้วรู้สึกอย่างไรส่วนตัวกลับไม่นึกรังเกียจ กลับรู้สึกขำปนเอ็นดูที่
หลานร่างโข่งไม่ปิดบังความรู้สึกแม้แต่น้อย หนำซ้ำยังขยันหยอดอีกต่างหาก ถือเป็นปรากฎการณ์ใหม่ในชีวิตที่เจอผู้ชาย
มาชอบ ซ้ำยังเป็นเด็กหนุ่มมีศักดิ์เป็นหลานอีกต่างหาก คิดว่าเรื่องรักใคร่เดี๋ยวลูกแก้วคงเข้าใจได้เอง แต่ที่ปฏิเสธไม่ได้คือ
ความสดใสของเจ้าตัวแสบทำให้ชีวิตมีสีสันสนุกสดชื่นตามไปด้วยต่างหาก
“อืมเอาอย่างนั้นก็ได้ ไม่หลงใช่ไหม?” ถามด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
“อ่ะ..ระดับไหนแล้วครับ ลูกแก้วนะไม่ใช่ลูกหลง ถ้าจะหลงมีอย่างเดียวเท่านั้นแหละ ลูกแก้วหลงมังกรไงครับ”
สิ้นเสียงทุ้มนุ่มที่ดังมาจากอีกฝั่ง มังกรหน้าแดงหูแดงอีกรอบ ให้ตายไอ้เด็กบ้านี่มันพูดได้หน้ามึนจริงๆ ขยันหยอดได้ตลอด
สิท่า ก่อนจะโมโหตัวเองที่หน้าร้อนมังกรตัดบทกลับไปกลัวเนื้อตัวถลอกไปกว่านี้
“แค่นี้ก่อนนะขออาทำงานต่อ” พูดจบตัดสายวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ หันมาจับปากกาเตรียมเซ็นเอกสารที่ค้างไว้ทันที
รู้สึกปลอดโปร่งกว่าเดิม แต่แล้วเสียงข้อความก็ดังขึ้น จำต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดอ่านเมสเซส
“รักนะครับ มังกรของลูกแก้ว” มังกรถึงกับหน้าร้อนไปเลย นี่โดนหลานรุกหนักแล้วใช่ไหม ทั้งตลกทั้งแปลกพิลึก
แต่ก็ผ่อนคลายจากความรู้สึกหน่วงเกี่ยวกับปัญหาที่กำลังตั้งรับอยู่ตอนนี้ หากเรื่องนี้เป็นตัวช่วยคลายเครียดแล้วละก็ได้ผล
มากเลยทีเดียว..??
การแสดงออกเล็กน้อยของเจ้านาย อยู่ในสายตาองครักษ์ทั้งสองอย่างไม่ตกหล่นในรายละเอียด แต่ทั้งคู่ก็ไม่มีใคร
พูดอะไรกันเพียงส่งสายตาให้กันแทนการสื่อสาร ก่อนต่างฝ่ายต่างทำงานของตนเองต่อ
ลูกแก้วมาถึงสำนักงานใหญ่ของวิริยะทรัพย์ในเวลาไม่ถึงชั่วโมง มีแวะทักทายคุณสมรพอหอมปากหอมคอ เพราะไม่
ได้เจอกันกว่าสามวัน ใบหน้าหล่อกระชากใจยังคงปล่อยฟีโรโมนให้สาวๆเคลิ้มตามร่างสูงกำยำสมาร์ทอย่างหาตัวจับยาก
ที่กำลังตรงไปยังห้องท่านประธาน
“ก๊อกๆ” เสียงเคาะประตู ก่อนจะถูกผลักเข้าด้านใน
“เร็วทันใจไหมอา ดีครับพี่ๆ” ใบหน้าหล่อยิ้มร่าส่งมาให้มังกรที่เงยหน้าขึ้นมองอย่างประจวบเหมาะหลังได้ยินเสียง
เคาะประตู พอทักทายมังกรเสร็จหันไปส่งยิ้มให้พยัคฆ์กับคงคาต่อ สองคนพากันยิ้มรับ คงคาเองถึงกับยอมรับในใจด้าน
ความหล่อร้ายกาจของลูกแก้ว เสน่ห์แบบนี้มันวายร้ายชัดๆ มาด้วยกางเกงยีนส์รัดท่อนขาเน้นกล้ามเนื้อแกร่ง เสื้อโปโลสีขาว
รองเท้าผ้าใบสีดำเซอร์ แต่เมื่อสวมบนร่างที่สมบูรณ์สูงใหญ่บวกใบหน้าหล่อขั้นเทพเข้าแล้ว เรียกได้ว่าดูดีเสียจนคนมอง
เหลียวหลังตามกันเลย
“อืมเร็วดี” มังกรบอกเสียงเรียบ ก่อนจะหันไปทำงานต่อ แต่เจ้าหลานตัวแสบดันเดินอ้อมโต๊ะเข้าไปคล่อมตัวชะโงก
หน้ามองเอกสารที่มังกรกำลังจ้องอยู่จนจมูกโด่งเฉียดแก้มสากของเจ้าตัวเข้าให้ เจ้าของโต๊ะหันมาถลึงตาดุใส่ลูกแก้วทันที
แต่เจ้าตัวไม่ยักสนใจตรงข้ามกับดึงปากกาออกจากมือมังกรเฉยเลย พร้อมกับยิ้มหล่อส่งให้ส่งสายตาวิบวับทะเล้นใส่อย่าง
ตีมึนอีก ก่อนจะพูดว่า
“ไม่เอาดิ ผมมาถึงอาก็ต้องหยุดมือสิ นี่เป็นรางวัลของผมนะจะทำงานต่อให้พระเอกนั่งรอได้ไง ไปกันเถอะผมเลือก
สถานที่ไว้แล้ว” พูดจบคว้าข้อมือของมังกรดึงให้ลุกหน้าตาย ประธานวิริยะทรัพย์อึ้งไปเหมือนกัน จะดุก็ดันเห็นสายตาของคงคา
กับพยัคฆ์ที่พากันมองมา จึงทำเนียนหันไปพยักหน้าให้พยัคฆ์แล้วลุกตามลูกแก้วออกไป สองหนุ่มสบตากันก่อนจะอมยิ้ม
กลั้นขำกับท่าทางพูดไม่ออกของมังกร ที่เจ้าตัวแสบตีมึนดึงแขนพาเดินออกห้องไปหน้าตาเฉย สงสัยมังกรจะแพ้ทางลูกแก้ว
เข้าแล้วจริงๆ
พยัคฆ์กับคงคาแทบจะปล่อยก๊ากออกมา เมื่อสถานที่ซึ่งลูกแก้วเล็งเอาไว้คืองานวัด ซึ่งเค้าจัดงานปิดทองพระประธาน
มีพ่อค้าแม่ค้าออกร้านเต็มไปหมด ผู้คนพลุกพล่านทำเอามังกรที่มาด้วยชุดเต็มยศถึงกับอึ้งไปอีกรอบ แต่เจ้าตัวแสบก็จัดการ
เปลี่ยนลุคให้ประธานสุดหล่ออย่างง่ายๆ ถอดสูทออกปลดเน็กไทค์พับแขนเสื้อประมาณศอกดูสบายๆ แค่นี้มังกรสุดหล่อก็กลาย
เป็นหนุ่มออฟฟิศสุดเท่กระชากใจสาวๆ ให้มองตามจนคอเคล็ด สี่หนุ่มเดินเข้างานวัดเพื่อไหว้พระปิดทองหลวงพ่อโดยไกด์คือ
ลูกแก้วที่ดูกระตือรือร้นนำเสนอเสียเหลือเกิน มังกรยอมรับว่าตนมีความสุขมากเพราะงานวัดแบบนี้คือสิ่งที่มังกรไม่เคยได้สัมผัส
มาก่อน นี่ถือเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ได้มาสัมผัสจึงกลายเป็นความสนุกจนลืมวัยไปเลย ไม่ว่าลูกแก้วจะจูงไปไหนมังกรผงาดฟ้า
ก็อมยิ้มไปกับความน่ารักของหลานสุดหล่อที่พาเอาคนมองตาค้าง คงไม่ได้รู้ตัวเลยมั้งว่าทั้งรูปร่างหน้าตาของตนเด่นจนใครต่อ
ใครต่างสะดุดมองตามเป็นพรวน ยิ่งมีพยัคฆ์และคงคาเดินตามมาด้วยอีก ทั้งสี่หนุ่มหล่อจึงเป็นจุดสนใจของคนผ่านไปมา
โดยปริยาย
ลูกแก้วพามังกรแวะซื้อของกินอย่างละนิดละหน่อย บางอย่างมังกรก็รู้จัก บางอย่างมังกรก็เพิ่งเคยลองทาน
ไม่นับเครื่องเล่นวัดฝีมืออีกไม่น้อยที่พาเอาผ่อนคลายกันไปเลย มีทั้งยิงปืน ปาเป้า ขว้างลูกดอก ซึ่งลูกแก้วเล่นอะไรก็ห่วยแตก
ไม่ได้เรื่องสักกะอย่าง อาศัยอ้อนมังกรเอารางวัลให้อีกต่างหาก เพราะงั้นตุ๊กตารวมทั้งอะไรต่อมิอะไรที่มังกรโชว์ฝีมือได้มา
ไอ้ตัวแสบหัวเราะดีใจมีความสุขเสียเต็มที่ สุดท้ายกลับเลือกเพียงหมอนกำมะหยี่รูปหัวใจสองใบติดกัน ส่วนของอื่นๆไอ้ตัวแสบ
ยกให้เด็กๆ ที่มายืนลุ้นกันด้วยแจกจ่ายซะทั่วถึงกันเลย ส่วนเจ้าของร้านหน้าบอกบุญไม่รับเมื่อของรางวัลออกกระจุย มังกรจึง
กระซิบบอกพยัคฆ์ให้จ่ายเงินให้เค้า คงสงสารที่เค้าลงทุนแล้วต้องขาดทุนแน่หากคิดเพียงค่าลูกดอกอย่างเดียว
ความน่ารักมีน้ำใจรวมทั้งรอยยิ้มสดใสของลูกแก้วทำเอามังกรมีความสุขตามไปด้วย เจ้าตัวเดินอมยิ้มเหมือนย้อนวัย
กลับไปอีกหลายปี กระทั่งดึกพอสมควรก็พากันกลับ ใบหน้าที่เหงื่อซึมตีนผมเพราะอากาศร้อนแถมยังเป็นครั้งแรกที่มังกรเดิน
ซะทั่วงาน พอมานั่งในรถลูกแก้วก็ล้วงผ้าเช็ดหน้ามาซับให้หน้าตาเฉย ทำเอามังกรชะงักไปอีกรอบแต่ก็ห้ามไม่ทัน
ทั้งคู่เผลอสบตากันนิ่ง สายตาลูกแก้วที่จ้องสบมังกรหวานฉ่ำระยิบระยับ ในขณะที่มังกรทำเฉมองออกไปนอกรถ
อันตรายจริงๆที่อยู่ใกล้แบบนี้นับวันคงต้องระวังมากขึ้น ไอ้หลานสุดแสบขยันพาเอาอาสุดหล่อสับสนเหลือเกิน จนมังกรเริ่มจะ
โมโหตัวเอง เพราะควบคุมความรู้สึกไม่ค่อยได้เข้าไปทุกที ตรงข้ามกับคนที่นั่งข้างๆ กลับยิ้มกว้างจนปากจะฉีก
ไปถึงหูแล้วมั้ง...???
หวัดดีค่ะ ขอโทษจริงๆ ที่ไม่ค่อยได้พูดคุยกับคนอ่านที่น่ารัก
ทำให้พวกท่านไม่ค่อยเม้นท์นิยายของลักษ์ กันสักเท่าไหร่ แต่มีคำถาม
กันส่วนตัวซะงั้น เอาเป็นว่า เรื่องที่ลูกแก้วทำไมเรียกมังกรว่าอา ไม่เรียกน้า
ความจริงมีเฉลยในตอนที่สาม หรือสี่ประมาณนี้ ลองกลับไปอ่านดูนะคะ
ส่วนรามูนคือใคร อะไรยังไง ลูกแก้วเป็นใคร ต้องรออ่านกันต่อไป
เรื่องนี้ถึงช้าแต่จบแน่นอนค่ะ พล็อตเรื่องจบไปแล้วไม่มีปัญหา เหลือแต่ดีเทล
ที่ต้องตามโพสกันไปเรื่อยๆ
รักคนอ่านที่น่ารัก ที่ตามอ่านกันเหนียวแน่น รับรองว่ายังไงลูกแก้วคงได้สู่อ้อมใจของ
พวกท่านอีกคนหนึ่งกับความน่ารัก กะล่อน และตีมึน หื่นสาด อีกคนนะคะ
ลักษ์
หัวข้อ: @@โดยLuk {ลูกแก้วมังกร} รามูนจ้าวแห่งสายลม (อ่าน 594120 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก