- 2 - “อาจะไม่ถามผมสักคำเลยเหรอ ว่ากินอิ่มไหม?” เจ้าหลานตัวแสบพูดขึ้นทันที เมื่อลิฟท์เคลื่อนตัวลงสู่ชั้นล่างสุด
“หืมทำไมเรากินไม่อิ่มหรือไง อาหารออกเต็มโต๊ะไม่น่าใช่สาเหตุว่าไม่ถูกปากนะ มีหลายรายการของที่เราชอบนี่นา”
มังกรถามกลับหน้านิ่งไม่มีท่าทีสงสัยสักนิดว่าทำไมหลานชายถึงตั้งคำถาม นั่นส่งผลให้ลูกแก้วพองแก้มหน้ายู่ไปแล้ว
พยัคฆ์กับคงคาแอบชำเลืองมองอาหลานเงียบๆ ไม่มีใครพูดแทรกอะไรเลยแม้แต่น้อย
“ใช่ครับหลายรายการของโปรดผม แถมรสชาติก็ถูกปากด้วยสิ แต่ผมกินไม่อิ่มเพราะมันไม่ถูกใจต่างหากเล่า”
ลูกแก้วถอนหายใจก่อนจะตอบกับไปอย่างคนไม่สบอารมณ์ นอกจากอาสุดหล่อจะไม่พูดอะไรแล้วยังมีหน้าเลิกคิ้วเหมือนรอ
คำอธิบายเพิ่มอีกต่างหาก ทำเอาหน้าหล่อรู้สึกขัดใจเข้าไปใหญ่ ‘ทำไมอามังกรถึงได้ตีมึนหน้าตาย’ ลูกแก้วสบถในใจก่อนจะ
พูดกลับไปว่า
“ก็หรือไม่จริงครับ เลี้ยงบ้าบออะไรจ้องอาตาเป็นมัน กินแทนข้าวได้ไอ้คุณอุเทนนั่นคงเคี้ยวอาแทนข้าวไปแล้ว
เชื่อผมไหม?” จบคำพูดของลูกแก้ว กลายเป็นคงคาที่ฟังอยู่ถึงกับสำลักน้ำลายแทนซะงั้น
“แค่กๆ!” แถมยังหน้าแดงแทนมังกรไปแล้วเรียบร้อย ไม่คิดว่าลูกแก้วจะพูดได้ตรงจุดเกิดเหตุแบบไม่มีอ้อม
กันเลย
“เป็นอะไรมากหรือเปล่า?” พยัคฆ์เพิ่งจะมีโอกาสพูด เมื่อเห็นคนรักไอจนหน้าแดงเถือก ความจริงทั้งคู่รู้กันอยู่
ก่อนแล้วว่าคงคาเป็นอะไรเพียงแค่อาศัยสถานการณ์ดึงความสนใจลูกแก้วเพื่อช่วยเหลือมังกรชึ่งเจ้าตัวอึ้งไปแล้วเรียบร้อย
ขืนไม่ยื่นมือไปช่วยมีหวังงานนี้คุณอาสุดหล่อองอาจเหลือแสน คงได้หลุดมาดเข้มหน้าระเบิดเป็นเสี่ยงๆ เพราะไอ้หลาน
ตัวแสบออกอาการนอยด์แดกหวงอาอย่างหนักเข้าให้
“อืมไม่เป็นไรแล้ว จู่ๆก็คันคอขึ้นมาไม่รู้เผลอไปกินอะไรเข้าระคายคอเฉยเลย” คงคาบอกพยัคฆ์ ช่างรับส่ง
จังหวะกันดีเหลือเกินคู่นี้ ลูกแก้วมองอย่างสนใจก่อนจะเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า
“สงสัยพี่คงคาเผลอกินปลาเก๋าเฒ่าหัวงูเข้าให้ถึงได้ระคายคอ ผมกะแล้วอาหารมันต้องเป็นพิษ ดีนะที่ไม่เผลอ
ไปกินของแสลงพวกนั้นอีกคน ไม่งั้นอาการคงไม่ต่างกันว่าป่ะพี่?” ทั้งคงคากับพยัคฆ์จนหนทางช่วยมังกรเสียแล้วเมื่อเจอคำพูด
ตีหน้าซื่อของลูกแก้ว นอกจากจะสบตากันก่อนนัดเบือนหน้าหลบเข้าผนังลิฟท์เพราะกลั้นขำกันเกือบตายแล้วตอนนี้ ไม่มีใคร
กล้ามองหน้ามังกรกลัวหลุดขำปล่อยก๊ากออกมากลายเป็นเรื่อง หารู้ไม่ว่ามังกรเองก็กลั้นขำจนมุมปากกระตุกไปไม่รู้กี่รอบ
ไม่คิดว่าไอ้หลานสุดแสบมันจะสรรหาวาจามาว่าแดกได้แสบๆคันๆแบบนี้
ส่วนไอ้ตัวดีกับทำตาซื่อมองคนนั้นทีคนนี้ทีไม่รู้ตัวเลยมั้งว่ากำลังปล่อยโจ๊กพาฮาหลังอาหารเที่ยงซะนี่ เมื่อไม่
เห็นใครสนใจจะพูดด้วยแถมมีหันหน้าเข้าหาผนังกันดื้อๆซะงั้น ลูกแก้วเลยทนไม่ไหวคว้าแขนของมังกรเพื่อจะดึงให้เจ้าตัวหัน
หน้ากลับมาหา จังหวะลิฟท์หยุดตรงชั้นเจ็ดสิบเก้าพร้อมกับประตูกำลังเปิดออก มังกรหันหน้ากลับมาด้วยแรงกระตุกแขนของ
ลูกแก้วพอดี
“ระวัง!” เสียงของมังกร มาพร้อมกับเสียงฝ่าอากาศของแส้อ่อนอาวุธประจำตัวคงคา ซึ่งกำลังตวัดปัดคมมีดที่พุ่งเข้า
มากว่าสิบเล่มร่วงกราวลงกระจัดกระจายอยู่บนพื้น
“เคร้งๆ..เก็ง..ชิ่ว..เคร้งๆ!” มังกรรีบเอาตัวเข้าบังลูกแก้วเอาไว้ตามสัญชาติญาณ ไวเท่าความคิดคงคาและพยัคฆ์กระโจนยืนขวางอยู่
หน้าประตูลิฟท์ปะทะกับนักฆ่ากว่าห้าคน เด่นที่สุดคือคนกลางที่ยังยืนนิ่งผมสีดำสนิทตกปิดตาไว้ข้างหนึ่ง โดยเจ้าของใช้สายตา
คมวาวข้างที่โผล่ให้เห็นจ้องมังกรไม่วางตาแลดูลึกลับไม่น้อย ส่วนรูปร่างนั้นดันสูงใหญ่พอกันกับพยัคฆ์และมังกร ถ้าเทียบคงคา
แล้วเจ้าตัวดูบางกว่าอีก
“คิดไว้แล้วว่าพี่ต้องมา น่าแปลกที่มาเร็วเกินคาดแถมเลือกเวลาสถานที่ได้ไม่เลวเสียด้วย สมกับเป็นพี่
ชะมัด ‘พสุธา’” คงคาทักทายใช้น้ำเสียงเรียบนิ่ง ใบหน้าไม่แสดงอาการใดๆแม้แต่น้อย
“คนทรยศรู้ใช่ไหมจุดจบเป็นยังไง?”เสียงทุ้มห้าวสวนกลับมาทันที ในขณะที่คนพูดไม่แม้แต่จะชายตาแลคงคา
สักนิดเดียว สายตาวาวดุยังคงจ้องเขม็งไปที่มังกรซึ่งยังยืนเอาตัวบังลูกแก้วไว้ด้านหลัง ถึงกระนั้นไอ้หลานร่างยักษ์ยังสามารถ
มองได้ชัดเจน เพราะหัวของอาสูงแค่คางเจ้าตัวเอง
“ผมเลือกแล้วย่อมรู้สิครับ ว่าแต่พี่เถอะเริ่มขาดความมั่นใจตั้งแต่เมื่อไหร่ปกติฉายเดี่ยวตลอด งานนี้กลับมี
ผู้ติดตามถึงสี่คนตกลงองค์กรให้เกียรติผมถึงเพียงนี้เชียวเหรอ น่าปลื้มใจจริงๆว่าไหม?” คงคากำลังถ่วงเวลา เพราะรู้แล้วว่า
พยัคฆ์ส่งสัญญาณให้การ์ดข้างล่างรู้ถึงภาวะขับขันตรงหน้าแล้ว เชื่อว่าไม่น่าเกินห้านาที ครรชิต สิงขร ภูธร อานนท์ คงเทพ
คงตามขึ้นมาสมทบได้ทัน
คาดการณ์แล้วคงคารู้อยู่เต็มอกว่าไม่ใช่คู่มือของพสุธา ฝีมือของตนยังห่างชั้นผู้ชายตรงหน้าอีกโข เมื่อมีการ
ลงมือถ้าต้องรับมือกับบุคคลคนผู้นี้รังแต่จะเสียเปรียบ นอกจากพยัคฆ์จะเสริมช่วยตนอีกแรง
ปัญหาอยู่ตรงนักฆ่ามือดีของพสุธาที่นำมาด้วยต่างหาก แต่ละคนคุ้นหน้าคุ้นตากันก่อนแล้ว รู้ได้เช่นกันว่า
แสนจะตึงมือสี่คนนี้ใช่ว่าการ์ดของมังกรจะรับมือไหว ยังไงก็ต้องหาทางให้มังกรหลบออกไปให้พ้นจากเหตุการณ์นี้เสียก่อน
ลิฟท์เองก็ไม่สามารถทำงานได้อีก สาเหตุมาจากมีดสั้นที่ปักตรึงขัดเอาไว้บริเวณช่องว่างตรงพื้นรอยต่อของลิฟท์กับขอบอาคาร
ทำให้มันค้างไปเป็นที่เรียบร้อย
“แน่ใจว่าต้านฉันได้” พสุธาถามกลับพร้อมสายตาเย้ยหยันส่งให้คงคาเป็นครั้งแรก หลังจากละจากมังกร
“ข้อนั้นยังตัดสินไม่ได้ สงครามไม่จบอย่าเพิ่งนับศพทหาร จริงไหมครับนักฆ่าเย้ยธรณี” นั่นคือฉายาของ
พสุธาสินะ นักฆ่าเย้ยธรณีหนึ่งในสี่จตุรเทพขององค์กร มือวางอันดับสาม จิตใจโหดเหี้ยมลงมือรวดเร็วไม่เคยปราณีเหยื่อ
ที่สำคัญทำงานไม่เคยพลาดมาก่อน
“ปากกล้าไม่เปลี่ยน มาดูกันจะเก่งได้สักกี่น้ำ” สิ้นเสียงท่าร่างที่รวดเร็วแทบมองไม่ทันก็ทะยานเข้าถึงตัว
คงคาแล้ว พร้อมกับหมัดเท้าซัดเข้าใส่ร่างสูงสมส่วนตามไปเป็นชุดไม่มียั้ง ระยะประชิดและรวดเร็วทำให้แส้ประจำตัวของคงคา
ไม่สามารถใช้เล่นงานได้ การเลี่ยงหลบจึงเป็นเรื่องกินแรงไปเสียแล้ว หมัดเท้าที่อดีตนักฆ่าหน้าหยกใช้ขึ้นสกัดการรุกที่เปี่ยมไป
ด้วยพลังของพสุธา แม้เจ้าตัวจะยังไม่พลาดแต่ก็เล่นเอาเหงื่อซึมขมับ กระทั่งกลางหลังยังเปียกขึ้นทันตาเช่นกัน
อีกสี่คนพุ่งเข้าเล่นงานพยัคฆ์เพื่อฝ่าเข้าไปให้ถึงตัวมังกร ไม่มีใครใช้อาวุธปืนคงเพราะไม่ต้องการให้เกิดการ
แตกตื่นภายในอาคารร้อยกว่าชั้นนี้ น่าแปลกไม่น้อยที่ชั้นนี้กับโล่งร้างเหมือนมีการเคลียร์พื้นที่ไว้ก่อนล่วงหน้าด้วยซ้ำ
เพื่อพวกมันจะได้ลงมือสะดวก
พยัคฆ์เองไม่สามารถรับมือสี่คนพร้อมกันได้แน่ สองคนก็แย่แล้วสำหรับฝีมือระดับแถวหน้าขององค์กร
ความเสียเปรียบจึงตกอยู่กับฝ่ายมังกรที่เริ่มจะเห็นลางร้ายมาริบๆ มังกรไม่รอช้ากระโจนเข้าช่วยพยัคฆ์อีกแรง เพราะตอนนี้พยัคฆ์
พลาดโดนไปหนึ่งหมัดเต็มๆ ที่ไหล่ซ้ายจนเซแล้ว
“พลั๊ก! โอ๊ะ! บบ! ตุ๊บ..ปึ๊ก! ผลั๊ว!” ยังดีที่มังกรเข้าไปสกัดไม่ให้พวกมันซ้ำได้ทัน ทำให้พยัคฆ์ตั้งหลักขึ้นมาใหม่อีกครั้ง ทั้งคู่จึงแบ่งกันไป
สองต่อหนึ่งหนักหนาไม่ต่างกันฝีมือพวกมันไม่ใช่ขี้ๆ เหลือแค่ลูกแก้วที่ยืนหน้าซีดอยู่ในลิฟท์มองการต่อสู้อย่างลุ้นระทึก
ภาพการต่อสู้ตรงหน้าคงคากำลังพลาด โดนพสุธาเตะเข้าเต็มๆเท้า
“พลั๊ก! โอ๊ะ!” แรงจากลูกเตะไม่ธรรมดาจริงๆ ส่งให้ร่างสมส่วนเซถลาเกือบล้มดีที่พยัคฆ์พุ่งเข้าไปรับเอาคนรักไว้ได้ทัน
แต่ก็ทำให้ตัวเองเผยช่องโหว่ที่กำลังรับมือนักฆ่าสองคนด้วยเช่นกัน ก่อนที่คู่ต่อสู้ของพยัคฆ์จะได้ทันเข้าถึงตัวคนที่เผยช่องโหว่
เต็มๆ เพราะสมาธิดันไปจดจ่ออยู่กับคงคาซึ่งมุมปากมีเลือดซึมออกมาอย่างน่ากังวล จนไม่ทันระวังหลังหรืออาจเป็นเพราะเจ้าตัว
ไม่มีทางเลือก ยอมรับสภาพเจ็บตัวปางตายแทนก็ได้
“โป๊กๆ! โอย! อ๊าก!” มันทั้งคู่ชะงักกึก หันกลับมาทางลูกแก้วอย่างเอาเรื่อง เมื่อเจอตัวการที่ทำให้เลือดหัวพวกมันออก
ด้วยปากกาสองด้ามที่พุ่งกระแทกหางคิ้วพวกมันคนหนึ่ง ส่วนอีกคนหนึ่งล่อกลางหน้าผากเลือดทะลักได้อย่างแม่นยำ
ผลจากฤทธิ์หัวแหลมของปลายปากกา
“มึงตาย!” สิ้นเสียงคำราม มันพากันทะยานเข้าหาลูกแก้วพร้อมมีดสั้นในมือที่ดึงออกมาตอนไหนไม่ทราบ
มีดปลายแหลมวาววับไม่ต้องบอกถึงความคมว่ามันสามารถตัดคอหอยคนได้ภายในมีดเดียว
ส่วนคงคากับพยัคฆ์กำลังสาละวนรับมือพสุธาซึ่งตอนนี้กลายเป็นสองต่อหนึ่งไปแล้ว ทำให้รู้สึกเบาแรงขึ้น
เยอะต่างกับตอนแรกตึงมือมากจนพลาดพลั้งได้เลือด ฝีมือระดับจตุรเทพมัดเท้าที่ปล่อยมาแต่ละครั้งหนักกว่าคนปกติเป็นสิบเท่า
เพราะฉะนั้นไม่ใช่เรื่องแปลกที่คงคารับลูกเตะเข้าไปทีถึงกับเลือดซึมมุมปาก ลองเป็นคนทั่วไปโดนลูกนั้นเข้าคงได้ช้ำในตายไป
แล้วเรียบร้อยไม่ต้องรอเรียกหมอด้วยซ้ำ เป็นเพราะคงคาผ่านการฝึกหนักมาก่อนจนติดหนึ่งในจตุรเทพสามารถผ่อนหนักให้เป็น
เบาลงได้ แต่ไม่ใช่ว่าจะไม่เหลือพิษสงยังไงก็ต้องมีบาดเจ็บเป็นเรื่องปกติ
ทางด้านลูกแก้ว พอเห็นท่าไม่ดีที่ดันขวางปากกาจนทำเอานักฆ่าระดับมือต้นๆได้เลือดไปแล้วทั้งคู่ แถมไอ้
สองคนดันถือมีดทะยานเข้าหาตนแบบไม่หวังไว้ชีวิตในพื้นที่แคบๆภายในลิฟท์ เลยตัดสินใจตะโกนเรียกมังกรเสียงดังลั่นสะท้อน
ก้องไปเลยทีเดียว
“อาช่วยผมด้วยยย!” มังกรไม่รอให้เสียเวลา ถึงจะรับมือกับสองนักฆ่าอย่างกินแรงไม่ต่างกัน แต่พอได้ยินเสียงลูกแก้วเรียก
ชื่อเท่านั้น รีบชิ่งดีดตัวออกห่างการพัวพันของศัตรูที่ตึงมือ หันมาทะยานหวังเข้าช่วยลูกแก้วให้พ้นวิกฤตบนนาทีคับขันของ
ความเป็นความตายตรงหน้าให้ได้เสียก่อน เรื่องอื่นช่างหัวมันค่อยว่ากันทีหลัง
เพราะจิตใจมุ่งเข้าขัดขวางนักฆ่าที่เลือดกำลังเข้าตาจึงไม่สนข้างหลังไอ้พวกที่ตนพัวพันอยู่ก่อนหน้า
กลายเป็นเปิดโอกาสให้พวกมันดึงมีดออกมากันอีกคนละด้าม ก่อนทะยานตามมังกรเพื่อเผด็จศึกครั้งนี้เสียที
“เปรี้ยงๆ!” เสียงปืนยิงได้ไม่เลวดังสนั่นติดกันสองนัด ซัดเข้าตรงมีดที่พวกมันถือจนปลิวกระเด็น ความจริงตั้งใจยิง
ให้มันบาดเจ็บแต่พวกมันเหมือนนกรู้สมแล้วที่เป็นนักฆ่ามือหนึ่ง ไหวตัวหลบทำให้วิถีกระสุนพลาดไปโดนมีดในมือ
หรืออีกนัยหนึ่งพวกมันอาศัยมีดในมือปัดกระสุนให้พ้นตัวจะว่าเช่นนั้นก็ได้
นักฆ่าสองคนที่หวังปิดบัญชีมังกรต้องชะงักเปลี่ยนมารับมือกับปืนจาก ครรชิต ภูธร สิงขร อานนท์ คงเทพ
ที่ไม่สนใจว่าใครเขาจะแตกตื่นหรือไม่อย่างไร ปืนพกสั้นถูกดึงมาใช้เล็งไปยังพวกนักฆ่าแทบไม่ต้องให้เสียเวลา ได้ผลเสียด้วย
พวกมันต่างละเว้นลูกแก้วเพราะอาวุธหนักอันตรายกว่ามีดในมือของพวกมันคือปืนของทีมการ์ดมังกรต่างหาก อีกสองคนที่เหลือ
จึงขว้างมีดพกสั้นออกจากมืออย่างแม่นยำเช่นกัน ภูธรและอานนท์กระโดนหลบได้ทัน ทำให้ทิศทางของมีดที่พุ่งไปโดนหลังมือ
ของคงเทพและปักตรึงแขนขวาของสิงขรเต็มๆ จนปืนร่วงหลุดมือทั้งคู่ ก่อนที่พวกมันทั้งสี่ไม่รอให้เสียโอกาสทะยานติดเข้าไป
ประชิดตะลุมบอนการ์ดของมังกรทั้งห้าคนที่บาดเจ็บสองกลายเป็นห้าต่อสี่ซึ่งนับชั้นฝีมือแล้วลำบากไม่ต่างอะไรกับหนึ่งต่อห้า
เพราะสภาพแบบนั้นการ์ดของมังกรเองก็กำลังเพลี้ยงพล้ำ
“เจ้านายไม่ต้องห่วงพวกเรา หนีไปก่อนเร็ว!” เสียงตะโกนสั่งเฉียบขาดดังลั่นของพยัคฆ์ทำให้มังกรไม่
รอช้า คว้าแขนลูกแก้วลากออกจากลิฟท์พาวิ่งไปตามทางเดินที่บัดนี้เริ่มมีเสียงอึกทึกครึกโครมของคนดังให้ได้ยินแว่วมาไกลๆ
คงเพราะเสียงปืนสองนัดแรกเรียกความโกลาหลขึ้นทันตา แต่ก็ยังไม่เร็วพอที่จะทำให้พวกเขาเหล่านั้นมายังจุดเกิดเหตุได้ทัน
ทั้งพสุธาและนักฆ่าทั้งสี่ต่างรับมือกับคนของมังกรด้วยลูกติดพัน จนไม่มีเวลาจะตามเป้าหมายสำคัญ
ไปได้ มังกรเองแม้จะห่วงลูกน้องแต่ก็ต้องยอมตัดใจเพราะไอ้เด็กโข่งร่างใหญ่ที่วิ่งนำดันเป็นฝ่ายฉุดมังกรวิ่งไปไม่หยุด
เสียแล้วต่างหาก มันน่าห่วงเสียยิ่งกว่าใครเพื่อนเนื่องจากลูกแก้วไม่มีทักษะการป้องกันตัวเหมือนคนอื่น
อาจเอาชีวิตมาทิ้งได้ง่ายๆ
นึกถึงฉากหวาดเสียวของปลายมีดแหลมคมที่กำลังจะทะยานเข้าหาหลานชายสุดหล่อแล้วมังกรอดใจ
หายไม่ได้เช่นกัน หนำซ้ำตอนนี้พลันนึกถึงคำพูดลูกแก้วที่ติดตลกอีกด้วยว่า เจ้าหลานจอมแสบมันมีดีตรงวิ่งเก่งสมคำโอ้อวด
จริงๆ นี่มั้งมันถึงกล้าจะท้าพนันวิ่งขึ้นบันไดหนีไฟกับฝ่ายคุณอุเทน เพราะจำได้ว่าเริ่มต้นตนเป็นคนฉุดแขนพาเจ้าหลานร่างยักษ์
วิ่งออกจากลิฟท์ ไปๆมาๆกลายเป็นลูกแก้วฉุดตนวิ่งไม่เหลียวหลังแทนซะนี่
ยิ่งวิ่งมังกรกลับรู้สึกร้อนรุ่มหายใจติดขัดขึ้นมาดื้อๆจนต้องกระตุกแขนส่งสัญญาณให้ลูกแก้วหยุดพัก
เหมือนจะหน้ามืดหวิวขึ้นมาเฉยๆโดยไม่ทราบสาเหตุ แถมร่างกายดันเกิดรู้สึกร้อนขึ้นเรื่อยๆ รุ่มๆคล้ายจะเป็นไข้
แต่นั่นยังไม่เท่าอาการหายใจเข้าปอดไม่ทันนี่สิ ไม่น่าเชื่อว่าจะเกิดกับตัวเองที่ไม่เคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อนเลยสักครั้ง
ที่สำคัญมังกรมั่นใจว่าตนสมบูรณ์แข็งแรงดีทุกอย่าง ชักเริ่มจะไม่แน่ใจเอาก็อีตอนนี้แหละ
“แฮ่กๆๆ..ลูกแก้วพักก่อน อาเป็นอะไรไม่รู้หายใจไม่ทัน ร้อนไปหมดทั่วร่างแล้ว” มังกรพยายาม
เปล่งเสียงพูด ก้มหน้าสูดอาการเข้าปอดยาวๆ พร้อมกับบอกลูกแก้วไปด้วย
“หาเป็นอะไรนะ อาเหนื่อยหรือครับ?” เจ้าหลานหน้าหล่อไม่มีเหงื่อซึมให้เห็นสักเม็ด มองมาด้วย
สายตาเป็นห่วงชัดเจน ตรงข้ามกับผู้เป็นอาบัดนี้ใบหน้าหล่อคมแดงเถือกไปหมด เหงื่อผุดขึ้นอย่างกับดอกเห็ดไหลย้อยตามขมับ
หยดลงปลายคางกันเลย หอบหายใจตัวโยนก่อนจะเริ่มหันมาสบตาลูกแก้วแววตาของมังกรที่เคยคมวาวกลับฉ่ำเยิ้มซะงั้น
“ไม่รู้สิร้อนและก็หวิวยังไงไม่รู้” มังกรชักแปลกๆ ก่อนจะนึกสะกิดขึ้นในหัว เปรยแกมสบถออกมา
อย่างลืมตัวว่า
“หรือว่า..โดนวางยา?” เท่านั้นเอง ใบหน้าแดงก่ำลามไปทั่วลำคอขาวกระทั่งใบหูก็แดงจนสุก
ก่อนจะพาเอาผิวขาวอมชมพูขึ้นมาทันตา ในขณะที่ลูกแก้วแววตาตระหนกไม่มีเก็บอาการ อามังกรโดนวางยาพวกเขาพลาด
ไปแล้วกับอาหารมื้อกลางวันที่ทานเข้าไป
“แปะๆ! เก่งมากสมเป็นมังกรเดียวดายคำนวณเหตุการณ์ไม่มีผิด รู้ตอนนี้คงสายไปเสียแล้ว
ยาปลุกชนิดพิเศษไร้สีไร้กลิ่นไร้รส มันถูกผสมลงไปในน้ำดื่มของคุณคนเดียว จะออกฤทธิ์ก็ต่อเมื่อผู้ดื่มใช้กำลังซึ่งคุณได้เร่ง
ปฏิกิริยาของมันไปเรียบร้อย ทางเดียวที่จะทำให้เส้นเลือดในสมองของคุณไม่แตกตายเสียก่อน นั่นคือการปลดปล่อย
และตัวผมได้จัดสถานที่เพื่อกิจกรรมนี้สำหรับเราสองคนไว้แล้วเช่นกัน” เสียงมาก่อนตัว ก่อนไอ้อุเทนพร้อมด้วยพี่น้องของมัน
ทั้งห้าคน ไม่นับสมุนอีกร่วมสิบเดินขบวนตามกันเป็นพรวนโผล่หัวออกมาให้เห็น ลูกแก้วหน้าเจื่อนลงทันทีมังกรถึงกับกัดฟัน
เม้มปากเน้น มาถึงขั้นนี้ตนเสียรู้ฝ่ายตรงข้ามเข้าแล้ว นี่คือแผนที่พวกมันล่อให้ออกมาทานกลางวันตามนัดสินะ
ช่างซับซ้อนแยบยลสมกับความเจ้าเล่ห์ไม่ทิ้งแถวของเจ้าสัวไกรสิงห์จริงๆ
“ไม่คิดว่าจะใช้แผนสกปรกแบบนี้ เสียดายความรู้สึกดีๆที่ผมเริ่มจะมีให้แล้วก่อนหน้า” มังกรอดตีฝีปาก
กลับไปไม่ได้
“นั่นไม่ใช่ปัญหา เมื่อคุณกับผมผ่านช่วงเวลาดีๆร่วมกันแล้วผมเชื่อว่าความรู้สึกดีๆที่คุณเพิ่งเริ่มมีให้
มันต้องดีขึ้นกว่าเดิมมากจากฝีมือและความสามารถของผมล้วนๆ ผมรับประกันจะทำให้คุณประทับใจไม่มีวันลืมเลยเชียว..หึหึ”
เสียงหัวเราะขึ้นจมูกอย่างคนถือไพ่เหนือกว่าของไอ้คุณอุเทนเป็นอะไรที่มังกรนึกอยากยิงทิ้งจริงๆ ถึงจะอยู่วงการแบบนี้กว่าห้าปี
ไม่มีสักครั้งที่มังกรนึกอยากฆ่าใครเท่ากับคนที่กำลังยืนพูดโอ้อวดศักดาของตนเองต่อหน้าอยู่ขณะนี้
แต่เมื่อเห็นความเสียเปรียบเต็มประตูและความร้อนรุ่มที่ลุกลามขยายแผ่วงกว้างโดยเฉพาะท้องน้อยที่กำลัง
กระตุ้นความต้องการทางเพศจนส่วนกลางลำตัวเริ่มขยายขนาดอย่างไม่สามารถต้านทานเอาไว้ได้ ทำให้มังกรได้แต่เม้มปาก
แน่นไม่โต้ตอบอะไรออกไปอีก
“รีบเถอะพี่อุเทน กล้องวีดีโอกับฉากทุกอย่างจัดไว้พร้อมหมดแล้วอย่าเสียเวลาอยู่เลยเดี๋ยวจะเสียงานใหญ่
ส่วนผู้ชายร่างใหญ่คนนั้นผมขอ” เสียงกล่าวเตือนจากน้องคนสุดท้องชื่ออุทัศน์บอกไอ้คุณอุเทน โดยไม่ลืมย้ำขอตัวลูกแก้ว
ไว้ด้วยเสร็จสรรพ
“อืม..ไปเอาตัวพวกเขาแยกเข้าห้องได้เลย” สิ้นสุดคำสั่งสมุนกว่าสิบคนต่างตรงเข้าไปล๊อกตัวมังกรกึ่งลาก
เดินตามทางไป ลูกแก้วเองก็ตกอยู่ในสภาพไม่ต่างกัน ปกติเจ้าตัวจะต้องร้องโวยวายให้มังกรช่วยหรือแหกปากเอะอะสักอย่าง
เพิ่งมีครั้งนี้แหละที่แววตาคมเข้มแดงก่ำสกดกลั้นความโกรธที่พุ่งลิ่วยอมไม่โวยวายสักเอะ ยอมให้ล๊อกแขนพาเดินตามกันไป
โดยไม่ดิ้นไม่สะบัดไม่ขัดขืนปล่อยพวกมันนำตัวไปยังห้องพิเศษที่ว่าแต่โดยดี เพราะพอมองเห็นสภาพมังกรที่อ่อนแรงไม่มี
แม้กระทั่งกำลังป้องกันตัวเองแม้แต่น้อย ลูกแก้วรู้สึกหดหู่หัวใจพิลึกไม่คิดว่าไอ้คุณอุเทนที่เชิดคอตั้ง วางมาดอยู่ในสังคม
จะใช้วิธีสกปรกโสมมแบบนี้ แต่ในภาวะจำยอมอย่างไร้หนทางสู้ ดีที่สุดควรไหลไปตามน้ำ...???
มาต่อแล้วนะคะ ยังไงตอนหน้าได้ระทึกขวัญกับ อะ...อะ...อา..?
ขอบคุณทุกกำลังใจที่ตามกันไม่ขาดสาย ขอบคุณทุกบวกทุกคะแนน
ทุกเม้นท์ ทุกรีไพรส์ ทุกคนทุกท่าน ทุกรักและคิดถึง
เยอะไปแล้วป่ะเนี่ย เอาเป็นว่ารักและคิดถึงคนอ่านเช่นกัน
กว่าจะเข็นแต่ละตอนได้ เลือดแทบกระเด็น ทำไมมันยากเย็นแสนเข็ญจริงวุ้ยตรู?
แต่เชื่อเถอะ ไม่มีค้างให้รอนาน หายบ้างไรบ้างคือติดภารกิจทำมาหากินนิดหน่อย 5555+
ไว้เจอกันอีกทีวันศุกร์นะคะ คนอ่านที่รักทุกท่าน
Luk.
หัวข้อ: @@โดยLuk {ลูกแก้วมังกร} รามูนจ้าวแห่งสายลม (อ่าน 594842 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก