ตอนพิเศษ....
คำว่าแอบรัก...คงเป็นคำนิยามให้ตัวผมเองในขณะนี้ ตัวผมที่กำลังแอบรักคนที่ช่างอยู่สูงเหลือเกิน ราวกับเขานั้นเป็นท้องฟ้าที่ทั้งสูงและยิ่งใหญ่และผมเป็นแค่ปลาตัวเล็กๆที่แหวกว่ายไปตามสายน้ำ
คอยมองดู ‘ท้องฟ้า’ ที่มาบรรจบกับท้องน้ำที่ผมอาศัยอยู่
และเพราะรู้ว่ามันเป็นแค่ ‘ภาพลวงตา’ เพราะท้องฟ้าไม่มีทางที่จะลงมาสัมผัสกับท้องน้ำที่อยู่เบื้องล่าง ผมจึงได้แต่ ‘มองดู’ มองอย่างชื่นชมในความงาม ชื่นชมกับความสดใสของท้องฟ้า และไม่เคยคิดจะตามภาพลวงตานั้น
เพราะผมมีสิทธิ์แค่มองและ ‘ตกหลุมรัก’ ท้องฟ้าอยู่ไกลๆ อยู่ใต้พื้นน้ำที่ได้แค่สะท้อนเงาจางๆของเขาเท่านั้น
แต่แค่นี้ผมก็สุขใจมากพออยู่แล้ว ชีวิตผมไม่ใช่ว่ามันจะสุขสบายขนาดที่จะเอาเวลาทั้งหมดมาคิดแค่เรื่องความรักเพียงอย่างเดียว ชีวิตของผมยังมีน้องชายที่ผมรักกว่าตัวเอง เป็นคนที่ ‘พิเศษ’ สำหรับผม
พิเศษ...ในหลายๆความหมาย เพราะกรรณ์น้องชายของผมเป็นเด็กที่มีสมองพิเศษถึงใครๆจะเรียกน้องผมว่า ‘ปัญญาอ่อน’ แต่มันไม่ใช่ น้องผมเป็นเด็กที่เกิดมาพร้อมความพิเศษในตัวเอง ถึงพัฒนาการด้านร่างกายและสมองส่วนเหตุผลจะช้าแต่ด้านจินตนาการของกรรณ์กลับล้ำหน้า เพราะแบบนั้นกรรณ์ของผมจึงไม่ใช่เด็กปัญญาอ่อนที่ใครๆบอก
และที่กรรณ์พิเศษยิ่งกว่านั้นคือพิเศษสำหรับคนที่ไม่มีอะไรเลยอย่างผม กรรณ์คือญาติที่ผมเหลืออยู่เพียงคนเดียวเป็นน้องชายที่ผมต้องดูแลให้ดีที่สุด เพราะถ้าไม่มีกรรณ์ผมคงได้ตายไปนานแล้ว
‘ผมติดหนี้ชีวิตกรรณ์ไว้หลายครั้งเหลือเกิน’
เพราะแบบนั้น ‘ความรัก’ ที่เกิดขึ้นกับผู้ชายที่ชื่อว่า ‘ราชสีห์’ ที่ผมเปรียบเขาเป็นดั่งท้องฟ้าจึงเป็นเพียง ‘แค่รัก’ ที่จะคอยย้ำเตือนให้รู้ว่าผมยังคงมีจิตใจที่รักคนอื่นเป็น
เท่านี้แหละที่ผมต้องการ....
เท่านี้จริงๆสำหรับความรักที่ผมจะมอบให้เขาได้ รู้อยู่แล้วว่าเขามีคู่หมั้นที่ทั้งเพียบพร้อมและเป็นคนนิสัยดีขนาดไหนแต่จิตใจคนเรามันห้ามไม่ได้ ผมห้ามความรู้สึกไม่ได้ ผมเลยได้แต่รักข้างเดียวอยู่แบบนี้ และผมจะรักอย่างนี้ต่อไป
ตราบเท่าที่ความรักของผมจะไม่ทำให้ใครต้องเดือดร้อน
เหมือนกันตอนนี้...ผมกำลังแอบมานั่งดูเขาเล่นฟุตบอลกันที่สนามของมหาวิทยาลัย แม้จะดึกดื่นจนท้องฟ้ากลายเป็นสีดำไปหมดแต่ภายในสนามฟุตบอลที่สว่างด้วยสปอร์ตไลท์นับสิบดวงยังคงมีคนที่โดดเด่นมากกว่าใครๆ เป็นคนที่ทำให้ผมยอมวิ่งจากร้านอาหารที่ผมทำงานอยู่เพื่อมาแอบดูเขา แม้ว่ามันจะลำบากแต่ผมก็อยากจะทำ
ผมชอบมองเขาที่เวลายิ้ม รอยยิ้มของเขามันเหมือนกับมีแรงดึงดูดให้ไม่อาจละสายตา แค่เพียงตอนที่เขาอยู่เฉยๆเขาก็ดูดีมากพออยู่แล้วแต่เมื่อใดก็ตามที่เขาแย้มยิ้มออกมาบนใบหน้ากลับทำให้เขาดูดีมากขึ้นเป็นกอง
และพอได้เห็นรอยยิ้มของเขาทีไรก็เหมือนว่าผมตกหลุมรักเขา...ซ้ำแล้ว...ซ้ำเล่า
ผมเคยเพ้อตามคุณสิงห์ไปจนกระทั้งถึงตึกที่สูงเฉียดฟ้าที่ผมได้แต่มองดูอยู่ข้างนอกมองดูคนที่เฝ้าตามเดินขึ้นไปอย่างไม่เหลียวหลังมามองคนที่แอบตามมาอย่างเงียบๆ นึกถึงตอนนั้นแล้วก็อดขำตัวเองไม่ได้
ขำเพราะไม่เคยคิดว่าในช่วงหนึ่งจะได้รู้จักกันมัน... ‘ความรัก’
ตั้งแต่เด็กแล้วที่หน้าตาของผมจะค่อนไปทางผู้หญิงและด้วยร่างกายที่มันดูไม่สมกับเป็นผู้ชายซักเท่าไรเลยทำให้กลายเป็น ‘ปมด้อย’ ที่ใครหลายๆคนพยายามยัดเหยียดมาให้ผม พอโตขึ้นมาหน่อยก็มีผู้ชายมาตามจีบแต่เพราะผมไม่ได้มีเวลาว่างมาสนใจเรื่องอย่างว่ารวมทั้งคนที่รู้เรื่องราวชีวิตหลังใบหน้าหวานๆของผม ทุกคนก็พร้อมใจเลิกสนใจในตัวผมไปโดยปริยาย
ผมเลยใช้ชีวิตโดยยึดน้องตัวเองเป็นหลักมาตลอด เพื่อพยายามเป็นทั้งพี่และพ่อแม่ในเวลาเดียวกัน ผมเลยไม่เคยใช้เวลาเหมือนเด็กคนอื่นทั่วไป ตั้งแต่ม.ปลายทุกวันที่ผมเรียนเสร็จผมจะไปทำงานที่ร้านของเฮียกวง เสาร์-อาทิตย์ผมจะกลับไปดูแลกรรณ์
ไม่เคยคิดเรื่องความรักซักครั้งแม้จะมีคนเข้ามาเหมือนชอบมากและก็มีคนที่เดินออกไปมากเหมือนๆกัน
เฮ้!!!!!
เสียงเฮ้ลั่นสนามทำให้ผมหลุดจากภวังค์ที่กำลังนึกถึงชีวิตวัยเด็กๆของตัวเอง ผมมองไปที่สนามทันทีและคาดหวังว่าทีมของเขาจะเป็นฝ่ายที่ทำแต้มแต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อฝ่ายที่ดีใจคือทีมที่ไม่มีเขาเล่นอยู่ด้วย
ร่างของเขาที่แม้จะนั่งคุกเขาพร้อมๆกำผมทึ้งเบาๆอย่างเสียอารมณ์แต่ก็ยังดูดีอยู่เสมอ
ผมลุกขึ้นจากพื้นหญ้าที่อยู่ในความมืด ปัดพวกเศษฝุ่นเศษหญ้าออกจากกางเกงเตรียมตัวจะกลับไปทำงานต่อ แต่ก็อดมองอย่างให้กำลังใจไปที่เขาไม่ได้
วันนี้ผมมาให้กำลังใจเขาได้แค่ช่วงสั้นๆ แม้มันไม่ใช่กำลังใจที่สำคัญสำหรับเขาแต่สำหรับผมแล้ว การที่ผมทำแบบนี้มันทำให้ชีวิตที่จืดชืดของผมมีสีสันขึ้นมา ถึงเขาจะไม่รู้แต่อย่างน้อยผมก็รู้
รู้ว่า ‘ผมรักราชสีห์’
เอามาลงให้อ่านเล่นๆฆ่าเวลาครับ ธีมเหงานิดๆ เป็นพาสสั้นๆเนอะ รอตอนต่อไป
ส่วนตอนหน้าขอเวลาหน่อยนะครับ อาจไม่ใช่วันนี้หรือพรุ่งนี้ที่จะอัพ
พวกพล็อตพวกเนื้อเรื่องมันมีในหัวแล้วแหละ แต่ขอเวลาเรียบเรียงหน่อย
ตอนต่อไปรู้สึกมันบรรยายยากๆชอบกล นั่งพิมพ์ๆลบๆ ได้มาแค่ 300 คำเอง แหะๆ
ขอบคุณทุกคอมเม้นเหมือนเดิมครับ
หัวข้อ: Just Love...ก็แค่ 'รัก' >> ตอนพิเศษสุดท้าย เม้น 888 หน้า 30 20/6/2012 << (อ่าน 406056 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก