น้องหมอ กะ พี่วิศวะ [34]เย็นวันนั้น เนศตื่นมาพร้อมกับอาการมึนหัว และปวดไปทั้งตัว เจ็บเสียดๆที่สะโพก
แต่ที่เจ็บที่สุดก็คงเป็นที่...หัวใจสินะ
คนที่ทำก็ไม่อยู่แล้ว ไม่รู้ออกไปตอนไหน ทั้งๆที่ก่อนจะหมดสติไปยังรู้สึกตัวอยู่ว่าโดนโอบกอดจากทางด้านหลัง
แนบชิดจนได้ยินเสียงหัวใจ อ่อนโยนซะจนสับสนไปหมด ว่าเป็นเพราะอะไรกันแน่
ทำเหมือนกับว่ารัก แต่ก็ไม่ใช่ ถ้ารักคงไม่ทำแบบนี้หรอกมั้ง
ไม่รู้สิ...ไม่เคยรักใครเหมือนกัน รักกันต้องทำแบบไหน ยังไง
นอนคิดอะไรเพลินๆก็ทนความเหนียวตัวไม่ได้ ยิ่งช่องทางด้านหลัง ไม่อยากจะคิด คราวที่แล้วกว่าจะเอาออกหมด
เนศลุกขึ้นนั่งบนที่นอน แค่ลุกก็ระบมไปหมด ยิ่งก้นแตะที่นอนที่ถึงกับร้องซี้ด
....เจ็บชิบหายตอนเดินนี่ขาสั่นพั่บๆไปหมด จะล้มมิล้มแหล่ ไอ้น้ำห่านั่นก็ไหลออกมายาวตามเรียวขา
....ไม่รู้เวรกรรมอะไรนักหนาต้องมาโดนผู้ชายจิ้มถึงสองครั้ง แถมครั้งที่สองนี่ก็ไม่ได้โดนจิ้มรอบเดียว
ตัวกูก็ไม่ใช่เล็กๆ หน้าตาก็ไม่ได้น่ารักแบบพวกรับส่วนใหญ่ที่อยู่รอบๆตัวเล้ยยยยย
กูต้องเป็นฝ่ายจิ้มสิวะ แล้วไหงกูถึงโดนจิ้ม อ่อ...เพราะกูโง่เองได้แต่บ่นตัวเองอยู่ในใจ
ตอนเห็นตัวเองอยู่ที่หน้ากระจกก็ต้องเบิกตากว้าง
“รอยแม่งเยอะชิบหาย”
ที่คอนี่ก็ปาไปสอง แต่ที่หน้าอกนี่ หืม.....1 2 3...เจ็ดรอย หัวนมกูนี่แดงแป๊ด
คราวที่แล้วยังไม่ทำรอยเยอะขนาดนี้เลย นี่มันอะไรกัน
โอยยยย....แล้วมันจะหายตอนไหนวะ!?
รีบกดสบู่เหลวแล้วฟอกๆๆตัวเอง อยากจะให้รอยนี่มันหายไป
แต่ไม่ว่าขัดเท่าไหร....มันก็ไม่หาย
ฮึ๊ยยยยยยย!!!!!!!!
หิวก็หิว เหนื่อยก็เหนื่อย คงต้องหาอะไรกินก่อนแล้วค่อยนอน พรุ่งนี้ดันมีเรียนอีก
** ก๊อก ก๊อก
เนศหันไปตามเสียงเคาะที่หน้าประตู
....วันนี้มีแต่คนมารบกวนกูนะแต่คนที่อยู่หน้าประตูคือลุงนัน เนศต้องเบิกตาโตอีกครั้ง
“มะ..มาทำไมครับ?”
“คิดว่าคงจะหิว ลุงเลยออกไปซื้อข้าวมาให้” ยื่นถุงมาให้หนึ่งถุง
เนศมองถุงที่ถูกยื่นมาให้อย่างชั่งใจ
“รับไปสิ”
ยื่นมือออกไปรับอย่างช่วยไม่ได้
....ก็กูหิวนี่หว่า“ขอบคุณครับ” รู้สึกดี...จริงๆนะ
ลุงนั้นยิ้มอ่อน ยื่นมือเข้ามาลูบผมเนศเบาๆ ก่อนจะแตะมือที่แก้มแล้วชักมือกลับ
“ลุงไปก่อนนะ”
เนศพยักหน้า
....หวังว่าจะไม่เจอกันอีกได้แต่คิดแบบนั้นเมื่อเห็นแผ่นหลังกว้างเดินจากออกไปไกลเรื่อยๆ
พอเลี้ยวลงบันไดไปก็ไม่เห็นแล้ว
ในใจตอนนี้ไม่รู้ว่าจะบอกความรู้สึกตัวเองยังไงดี
ใจมันหน่วงแปลกๆ
ถ้ามันเป็นความรัก ก็คงต้องร้องเพลงหน่วงล่ะมั้ง
มันจึงเป็นความรักที่ไม่ถึงกับสุข เป็นความทุกข์ที่ไม่ถึงกับเศร้า เป็นความรักที่ทั้งซึ้งทั้งเหงาอยู่ด้วยกัน
จึงเป็นความรักที่มาพร้อมความอึดอัด และเป็นความรักที่ไม่เคยเห็นภาพชัดๆสักวัน
มีแค่ความรู้สึกครึ่งๆกลางๆ ข้างในใจของฉันเพียงคนเดียวแบบนี้หรือเปล่าว่ะ??
คิดเพ้อเจ้อจริงๆ....
เนศเดินไปแกะห่อข้าวที่ลุงซื้อมาฝากก็ต้องยิ้มออกมา เพราะมันเป็นของโปรดของเขาเอง
เวลาหิวๆแบบนี้ได้กินของโปรดมันก็อิ่มเอมใจไม่น้อย นับเป็นเรื่องดีๆเพียงเรื่องเดียวที่เกิดขึ้นในวันนี้
อา ขอบคุณพระเจ้าที่ประทานอาหารมื้อนี้ให้นะครับ
ถึงจริงๆแล้วมื้อนี้จะเป็นไอ้ลุงซื้อมาให้ก็เถอะ เห๊อะ!!
กินข้าวอย่างมีความสุขได้ไม่นานก็เดินไปหยิบยาพารามากินสองเม็ด
ไม่งั้นไข้แดกแบบคราวที่แล้วแน่นอน
กินยาเสร็จก็เดินไปดูซากที่นอน
อะหืมมมมมมมมมม.....คราบเหี้ยนี่เต็มผ้าปูเลยเว้ยย
เนศเลยดึงผ้าปูผืนเก่าออกไปยัดไว้ในตระกร้าผ้าที่จะส่งซัก
....สงสัยกูได้อายป้าเจ้าประจำนี่แน่เลย ฮือออเปิดตูหยิบผ้าปูผืนใหม่ออกมา ปูเสร็จก็ล้มตัวลงนอน
ด้วยความเพลียเนศเลยหลับได้อย่างรวดเร็ว
แถมหลับเป็นตาย...
/รับน้องวิศวะปีนี้ไม่อยากจะแซ่ดว่าไอ้ฟาสมันทำหน้าที่ได้ดีจริงๆ
ดีเกินไปจนไอ้วิชหน้ามืดตามัวจะจับมันลากไปเก็บหลายทีแล้ว
เป็นรุ่นพี่ปีสองทีดู....เป็นที่รักของน้องๆดี
เพราะว่าสภาพมันตอนนี้....น้องๆมันเห็นแล้วคงอยากจะลากเอาไปฟัด
มันจะอัธยาศัยดีไปไหน จะยิ้มให้น้องมันไปทั่วทำไม
ไอ้พวกที่เล็งๆไอ้ฟาสไว้ก็มีแต่พวกหื่นๆชัวร์ ดูได้จากสายตามัน
ฟาสมันต่างจากไอ้ยู ตรงที่มันเหมือนมีออร่าดึงดูดพวกหื่นๆให้เข้าใกล้
ส่วนไอ้ยูเนี่ย ถึงมันจะน่ารักก็จริง แต่ก็ไม่มีใครเข้าใกล้เท่าไหร่
อาจจะเป็นเพราะอยู่กลุ่มเดียวกันแล้ว สมาชิคแต่ละคน
ไม่ชวนให้น่ายุ่งซักเท่าไหร แต่ไอ้ฟาส ถึงจะขึ้นชื่อว่าเป็นน้องรหัสพี่วิชสุดโหด
แต่มันก็ทำตัวลอยไปลอยมา ยิ้มๆเหมือนคนเมากัญชาตลอดเวลา
ซึ่งก็ไม่ใช่ แต่คนมันเป็นแบบนี้แก้ยากจริงๆ
นั่นก็เลยต้องทำให้ไอ้พี่วิชมองตามทุกความเคลื่อนไหว
สายตาที่เหมือนเหยี่ยวนั่น จิกมองทุกการกระทำ
ไปไหนๆก็มีแต่โดนน้องๆรุมล้อม ไม่ใช่น้องๆใสซื่อแบบนั้น
แต่เป็นน้องๆที่ตัวใหญ่ๆไซส์บิ๊กๆ ฮึ่มมมมมมมมมมม!!!
ไหนมันจะไปเต้นกิจกรรม เล่นเกมกับน้อง
เส้นความอดทนของวิชบางลงเรื่อยๆ
ผมยาวๆของฟาสถูกมัดไว้เป็นหางม้า เผยให้เห็นใบหน้าเรียวยาวขาวๆ แก้มที่แดงเพราะอากาศร้อน
กับต้นคอเรียวยาวขาวๆแล้ว อารมณ์มันขึ้นเว้ยเห้ย!!!
ไอ้ตัวดียืนอยู่ด้านหน้าของน้องๆที่กำลังนั่งเข้ากิจกรรมกับคณะอยู่
ร้องรำทำเพลงกันไป มันกับพวกเพื่อนหนุ่มๆสาวๆก็เต้นกันไป
ไอ้พี่วิชนั่งมองก็ยิ่งอารมณ์บูด ฟาสก็เห็นอยู่หรอกว่าไอ้พี่วิชมองยังกับจะฆ่าใคร
เห็นแบบนี้ก็ยิ่งสนุกสิ แกล้งเรียกรุ่นน้องขึ้นมา เต้นเพลงคู่ด้วยกัน
แล้วมันเป็นเพลงที่แบบโคตรถึงตัว เชี่ยเอ๊ยยยยยย!!!
เส้นสติขาดผึ่ง เดินฉั่บๆเข้าไปขว้าข้อมือไอ้ฟาสที่กำลังเพลินอยู่
“มานี่” เสียงเย็น ตาโหด ทั้งเสียงรุ่นน้องและเสียงเพลงรวมถึงกลอง’เงียบ’
“ผมรับน้องอยู่น้าาาา” ฟาสร้องโหยหวนตอนโดนกระชากแขนให้เดินตามไป
ทุกคนตกอยู่ในความงง มองหน้ากันไปมา
แน่นอนว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองคนไม่มีใครรู้นอกจากคนในกลุ่ม
แต่พีๆคนอื่นก็แก้สถานการณ์ได้ โดยดึงความสนใจของน้องๆกลับเข้าที่เดิม
ดำเนินกิจกรรมต่อไปโดยไม่มีฟาส ไม่มีใครกล้าเข้าไปแหยมกับพี่วิชหรอก
ชื่อเสียงเรื่องน่ากลัวเยอะ ไหนจะเป็นพี่ว๊ากอีก โฮ่ยยยยยย
ไผจะกล้าสอดเข้าไปเล่าาาาาาาา !!!!!!!!
ปีสามไม่ได้ว่าง ปีสองก็ยิ่งไม่ว่าง
แต่ก็นั่นแหละ ลากมาแล้วนี่
ที่ห้องน้ำหลังคณะ แหล่งซ่องสุ่มสูบบุหรี่ที่ประจำ
เงียบ...ใช่ มันเงียบ ไม่งั้นคงไม่ใช่ที่แอบสูบบุหรี่ได้หรอก
ฟาสโดนดันหลังจนชิดกับกำแพงห้องน้ำ ไม่ได้รู้สึกกลัวหรือเกรงอะไร กลับรู้สึกดีซะด้วยซ้ำ
วิชท้าวแขนข้างหนึ่งเข้ากับกำแพง ตัวชิดกันจนแทบไม่มีช่องว่าง
“ยั่วกันรึไง?”
ใช่ เขารู้มาตลอด เพราะสายตาของฟาสที่ส่งมาให้ แถมยิ้มยั่วยุที่มุมปากนั่นอีกเวลามองเขา
“ไม่ได้ยั่วซะหน่อย” ฟาสยิ้ม ทำหน้าตาใสซื่อ
“อย่านึกว่ากูไม่รู้นะ หึหึ”
“พี่หึงรึไง”
“ไม่ใช่หึง แต่หวง”
“มากแค่ไหน” คล้องแขนเข้ากับเอวพี่วิช
“หึ มากจนอยากเก็บมึงไว้กับตัว ขังเอาไว้ในห้อง ไม่ให้ใครได้เห็นมึง ให้มึงเห็นแต่กู รักแต่กู”
ฟาสยิ้ม “โรคจิตว่ะ”
“เพราะมึงน่ะแหละทำให้กูเป็นพวกโรคจิต” พูดจบก็ก้มลงจูบเบาๆ
ฟาสหยอกเย้าด้วยปลายลิ้น เลียริมฝีปากไอ้พี่วิช อ้าปากรับปลายลิ้นเข้าไปเกี่ยวพันกัน
ชิมความหวานในโพรงปากน้อง บดเบียดริมฝีปากจนแดง
ถอนริมฝีปากออกมา หายใจแรง
“มึงทำกูแข็งอีกแล้ว” มือหนึ่งลูบอยู่ที่เอวบางๆของฟาส ผ่านเสื้อชอป
“รู้หรอกน่า ของพี่มันบดอยู่กับต้นขาผมเนี่ย ฮ่ะๆๆ” ฟาสหัวเราะใส
“เอาไงดี?”
“ทนไว้ก่อนไม่ได้เหรอ?”
“อืม” เอาหน้าผากตัวเองชนกับหน้าผากน้อง “ดีที่มันยังขึ้นไม่มาก”
“ฮ่าๆๆๆ” ฟาสหัวเราะสดใส “ขึ้นง่ายจัง เป็นเด็กรึไงเนี่ย”
“ไม่ต้องมาแซวเลยไอ้ตัวดี ก็ขึ้นง่ายเฉพาะกับมึงเนี่ยแหละ”
“แฟนใครน้อ น่ารักจริงๆ” ฟาสเลื่อนมือขึ้นมาประกบเข้าที่แก้มของพี่วิช ก่อนจะดึงเข้ามาจุ๊บ
“หึ”
“เขินอะดิ๊”
“พอได้แล้วไอ้บ๊อง” ผละตัวออก “จะกลับไปรับน้องต่อมั้ย?”
“ต้องกลับสิ แต่...”
“แต่อะไร?”
“แต่ผมต้องโดนเม้าแน่ๆเลยว่าเป็นเด็กพี่ โดนลากออกไป แถมยังกลับไปพร้อมกับปากแดงๆเนี่ย แถมตอนพี่มาลากออกไปเนี่ยทำหน้ายังกับหมีหวง”
“ก็บอกไปสิว่าเป็นแฟนกู” จับมือจูงเดินไป
“พูดอะไรเป็นนิยายไปได้น่า” อมยิ้ม
“พูดจริงนะ พี่ไม่แคร์หรอกว่าใครจะมองยังไง”
“แล้วเตี่ยละ?”
วิชเงียบไปครู่
“ไม่รู้สินะ ตอนนี้..เตี่ยก็ออกจะหลงฟาสนี่นะ กลัวรึไงไอ้เด็กน้อย?” วิชลูบหัวฟาส
“ก็ต้องมีบ้างใช่ปะละ” เข้าไปกอดเอวพี่เอาไว้ ก้มลงสูดกลิ่นน้ำหอมกับกลิ่นบุกรี่จางที่หน้าอกพี่
“อย่าคิดมาก” กอดตอบแล้วโยกตัวไปมาเหมือนโอ๋เด็กน้อยตัวโต
“อื้อ ฟาสชอบเตี่ยพี่วิชนะ ถึงจะดูเหมือนดุ แต่จริงๆแล้วใจดี”
“กับเอ็งคนเดียวน่ะสิ”
“ฮ่ะๆๆ”
“กับกูนี่ยังกับยักษ์ แล้วยิ่งตอนนี้แทบจะถีบหัวกูส่งแล้วเอามึงเป็นลูกชายแทนกู”
“ช่วยไม่ได้ ก็เค้าน่ารักนี่” เงยหน้าจูบปลายคางพี่วิช
“อืมม...นั่นสินะ ก้นก็น่ารัก” ว่าแล้วก็จับบีบก้นไปทีนึงเล่นเอาฟาสสะดุ้งเลย
“เล่นไรเนี่ย คนกำลังทำซึ้ง โถ๊ะ!! หมดกัน”
“โคตรอยากฟัดมึงเลยว่ะฟาส” หอมที่ลำคอขาวไปที
“ยังไม่ครบเลย ใกล้แล้วนะเนี่ย อดทนไว้พี่” ตบไหล่
“นั่นดิ! ตั้งแต่หลังรับน้องปีที่แล้วนี่หว่า”
“อย่ามั่วๆ หลังรับน้องตั้งหลายเดือน”
“ลดให้หน่อยสิวะ”
“ขอคิดดูก่อนนะ”
“อย่านานนะ” หอมแก้ม เสียงอ้อน
“หืมม.......นี่พี่อ้อนผมเหรอ???”
“เอ่อ...” ไม่อยากจะบอกว่าจริง
“ว้าว...โชคดีว่ะ ไว้จะคิดให้เป็นกรณีพิเศษเลยนะ” ฟาสยิ้มกว้าง “ฮ่ะๆๆ”
ไม่อยากจะพูดว่าไอ้นี่มันปีศาจน้อยชัดๆ
เห็นหน้าสวยๆตาใสๆแบบนี้ มันแรงกว่าที่เห็นมากมายนัก
พอกลับไปที่ซุ้มรับน้อง ไอ้พี่วิชก็ดึงมือฟาสให้เดินตามกลับไปที่กลุ่มพี่ปีสาม
ก็กลุ่มตัวเองนั่นแหละ ตามทางนี่มองไอ้ฟาสกันเป็นตาเดียวกันหมด
“แหมพวกมึงนี่นะ ทำอะไรอายฟ้าดินบ้าง” เนศแซว
“ฟ้าดินเป็นพยานเว้ย”
“วิชมึงดูหนังจีนมากไปปะ”
“ไอ้ห่า ปากน้องมันแดงเชียว”
“ไปดูดปากกันมารึไง”
“พอที๊~~~~~~~~~~~”
“เป็นอะไรมึงไอ้ฟาส?”
“ผมอายนะ”
“อย่างมึงเนี่ยนะอาย ถ้ามึงอาย มึงคงไม่ไปเต้นๆดิ้นๆให้ไอ้เชี่ยวิชลากมึงไปดูดปากหรอกเนี่ย”
“พี่เนศอ่าาาาา”
“กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกก”
แกล้งน้องแล้วมีความสุข
นอนหลับสบายใจ
เหอ เหอ เหอ
TBC,,,หายนานไปมั้ยคะ??
ไม่นานเนอะ
แค่อาทิตย์เดียวเอ๊งงงงงงงงง 
แถมยังสั้นอีกตะหาก 
ดึ๊บๆๆขอจากทู้ 
หัวข้อ: " น้องหมอ กะ พี่วิศวะ " ตอนจบ หน้า 97 ย้ายได้เลยค่าา (อ่าน 954201 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก