ผู้เขียน หัวข้อ: Kiss Love ► รักวุ่นวายนายสุดหล่อ 100 เพิ่งเริ่มเท่านั้น |10/3/18|(ตอนจบ) (อ่าน 680311 ครั้ง)

memew · « เมื่อ02-02-2012 02:29:06 »

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพส
ที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

...

KISS LOVE

รักวุ่นวาย..นายสุดหล่อ

"ให้หมายเลข 19 และ 15 จูบกันเป็นเวลา 1 นาที"
แล้วเรื่องราวของเราก็เริ่มขึ้น... หลังจากเกมนี้ สิ้นสุดลง
v
v

หนังสือ>>goo.gl/G83NoV

memew · «ตอบ #1 เมื่อ02-02-2012 02:45:47 »

Kiss Love ♥[Intro...]
จุดเริ่มต้น
[กาย...♥]

“ค่ายอาสาปีนี้มีแต่สาว ๆ น่ารักเพียบเลยวุ้ย...”
เสียงไอ้พี่มอหน้าหม้อดังแว่วมาเข้าหู ผมละสายตาจากเกมในมือถือขึ้นมอง

“ใช่ น่ารักมาก”
ไอ้พี่โอมครับ พี่มันทำตาเยิ้ม ๆ กวาดมองมาทางพวกผม แต่อย่าเข้าใจผิดคิดว่าผมกับเพื่อน จะอยู่ในสายตาพี่เขานะฮะ พวกพี่ ๆ เขามองเลยไปยังสาว ๆ ที่นั่งอยู่รอบ ๆ ตัวผมต่างหาก

ตอนนี้พวกเรามากกว่า 40 ชีวิต มานั่งหน้าสลอนกันอยู่บนพื้นหญ้าหน้ามหาลัยครับ พวกเรากำลังจะไปสร้างโรงเรียนให้กับเด็กด้อยโอกาสทางภาคเหนือกัน ตอนนี้กำลังนั่งรอพวกที่เหลือกันอยู่ โดยมีพวกพี่ ๆ ปีสี่เป็นคนดูแล

“ไอ้เชี่ยโอม! คนที่มึงเล็งอะ กูจอง”
พี่มอรีบดักคอ พี่โอมหันไปมองตาเขียว

“มึงคิดว่ากูเล็งคนไหน”

“แล้วมึงเล็งคนไหนอยู่ล่ะ”
พี่มันถามกลับ

“คนริมสุดใส่เสื้อสีชมพู”

“คนนั้นกูจอง”

“งั้นคนใส่เสื้อสีดำข้างคนใส่เสื้อสีขาว ผมยาวติดกิ๊บสีแดง”
พี่โอมเลื่อนสายตาไปหาอีกคน

“ไม่ได้ คนนั้นกูก็จอง”

“งั้นคนท้ายสุดที่กำลังกินกูลิโก๊ะรสช็อกโกแลต”

“อันนั้นกูก็จอง”

“ไอ้เชี่ยมอ! ตกลงมึงจะเอาหมดทุกคนเลยรึไง กูไม่สน ใครเร็วใครได้”

พวกพี่สองคนเถียงกันไปเถอะครับ น้องเขาจะสนใจพวกพี่กันหรือเปล่าก็ยังไม่รู้ ผมมองหน่าย ๆ ก้มหน้าเล่นเกมต่อ

จริง ๆ งานนี้ผมไม่ได้อยากมาด้วยหรอก แต่ผมกับไอ้เต้ยเพื่อนสนิท โดนพี่เป้พี่ชายของไอ้เต้ยมันลากมาอีกที ซึ่งตอนนี้คุณพี่ท่านก็กำลังยืนคุยอยู่กับเพื่อน ๆ ตรงหน้านี่แหละ

พี่เป้ขับรถไปรับผมตั้งแต่ไก่ยังไม่ทันจะตื่นนอน แล้วก็พากันมานั่งแกร่วรออยู่ตรงนี้แหละ

“คนลงทะเบียนกันไว้ 80 คน แต่นี่ มากันแค่สี่สิบกว่าคน แล้วคนที่เหลือล่ะ หายไปไหนกันหมด!!”
พี่เอกประธานนักศึกษาพ่วงด้วยหัวหน้าทีมครั้งนี้หยิบรายชื่ออาสาสมัครขึ้นมาดู แล้วหันไปถามพี่อ้อยเลขาคนสวย

“ยังไม่มา บางคนก็โทรมาบอกให้รออีกหน่อย บางคนก็ยกเลิก แต่คิดว่างานนี้คนคงมากันไม่ครบ”
คิ้วพี่เอกตีย่นอย่างเห็นได้ชัด

“ไม่มีความรับผิดชอบ”
พี่แกตำหนิเสียงเข้ม

“เอาน่า รอ ๆ ไปเถอะ ไปทำบุญอย่าทำหน้าซีเรียส”
พี่โอ๊คเดินเข้ามาตบไหล่กว้างเบา ๆ

“ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว ระหว่างรอ พวกเราน่าจะหาเกมมาให้พวกน้องๆ เล่นแก้เซ็งกันดีกว่า”
ถึงพี่โอ๊คจะพูดเรียบ ๆ แต่ผมแอบเสียววูบยังไงบอกไม่ถูก พี่เอกพยักหน้าทีเดียว คิ้วเข้มยังขมวดเป็นปมอยู่

ผมมองเกมในมือสลับกับเหลือบมองว่าพวกพี่ ๆ จะทำอะไรกันต่อ ก่อนเหลือบสายตามองหาอาจารย์ที่รับผิดชอบโปรเจคนี้อีกที

มองหาอยู่พักหนึ่ง จนเหลือบไปเห็นใครบางคนนอนยาวเหยียดอยู่บนม้านั่งข้างตึกวิทย์ ปิดหน้าด้วยหมวกคาวบอยสีน้ำตาลเข้มเกือบดำ

ปิดหน้าไว้ยังไง ผมก็ยังจำพุงพลุ้ย ๆ ของแกได้

อาจารย์คฑาฮะ…

เป็นตัวอย่างที่ดีของอนาคตชาติจริง ๆ = =

แสงแดดยามเช้าช่วงแปดโมงไม่ได้รุนแรงมากนัก เมฆบาง ๆ เคลื่อนที่ช้า ๆ ส่งผ่านแสงสว่างจากดวงอาทิตย์มาแตะผิวเนื้อให้รู้สึกอุ่น ๆ แต่พวกผู้หญิงก็เลือกที่จะพากันไปนั่งหลบอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่มากกว่า ส่วนพวกผู้ชาย ก็นั่งรับวิตามินดีกันไปเต็ม ๆ

พวกรุ่นพี่ล้อมวงสุ่มหัวเพื่อปรึกษาหาเกมที่จะนำมาเล่น ผ่านไปประมาณสิบนาทีพวกพี่ ๆ ก็พากันแยกวง

พี่เอกออกมายืนอยู่หน้าสุด ผมเหลือบตามองนิดหนึ่ง ก่อนก้มมองสิ่งที่อยู่ในมืออีกที

มองมากไม่ดี ตาอาจบอดได้

รัศมีความหล่อมันกระแทกตา

หรือให้พูดตามจริง…

… อิจฉาครับพี่น้อง

คนอะไรเกิดมาได้หล่อเทพมากมาย….

“เอาล่ะ ในระหว่างรอคนครบ พวกเราจะเล่นเกมกันไปพลาง ๆ ก่อน โดยพวกพี่จะเขียนเกมใส่กระดาษแล้วจับฉลากให้พวกนายออกมาเล่น เกมหนึ่งเล่นกันสองคน และสองคนนี้ก็มาจากการจับสลากเหมือนกัน”

พี่เอกยืนอธิบายในขณะที่คนอื่น ๆ กำลังดำเนินการ ผมเห็นไอ้พี่โอม วิ่งไปเอากล่องซีเรียลอาหารเช้ามาแกะเอาเฉพาะกล่องเปล่า ส่วนซองขนมก็โยนไว้ในลังเหมือนเดิม

คงเอามาทำกล่องจับสลาก

ส่วนพี่อ้อยเลขาและพี่คนอื่น ๆ ก็หันไปพับกระดาษเป็นสี่เหลี่ยม กรีดด้วยเล็บแล้วฉีกตามรอยปรุ คนที่เหลือก็นั่งเขียนหมายเลขลงไป อีกฝั่งที่มีพี่มอนำทีมกำลังระดมพลคิดเกมต่าง ๆ ขึ้น

“สุ่มได้อันไหนต้องเล่นอันนั้น ห้ามแย้ง ห้ามค้าน และห้ามยกเลิกกลางคันเด็ดขาด”
พวกที่นั่งกันอยู่ พากันโห่ร้องเสียงดัง พอพี่เอกทำหน้าดุ ถึงได้เงียบลง

ผ่านไปประมาณสิบห้านาที พวกพี่ ๆ มันก็ทำเกมกันเสร็จพอดี มีคนเดินเข้ามาสมทบอีกสี่ห้าคน พี่โอมเดินถือกล่องมาให้พวกเราล้วงหยิบกันคนละหนึ่งหมายเลข

ผมหยิบในขณะที่อีกมือก็ยังตีหัวเต่ายิก ๆ

ปกติเกมนี้ผมไม่เคยเล่นผ่านเลเว่ล 5 เลย แต่วันนี้ผมผ่านไปได้แล้ว

สงสัยเสียงโหด ๆ ของพี่เอกจะเป็นตัวเร่งแฮะ

ทุกคนพากันฮือฮาซุบซิบจ้องมองหมายเลขกันใหญ่ สักพักพี่เอกก็ออกมายืนหน้าสุดพร้อมกล่องขนมอีกใบ มือใหญ่ล้วงหยิบกระดาษขึ้นมาเปิดอ่าน

“คู่แรก ปั่นกบคนละร้อยที”

“โหยยยยยยยย”

ได้ยินเสียงเสียงโหยหวนเป็นจังหวะเดียวกัน ผมเงยหน้ามอง เห็นรุ่นพี่แสยะยิ้มด้วยความพอใจ

ชิ! ทำอย่างกับรับน้อง

“ห้ามโอดครวญ ไม่ว่าจะจับได้เกมอะไรพวกนายก็ต้องทำ”
พี่เอกตะโกนเสียงดังโดยไม่ใช้ไมค์ พวกที่นั่งอยู่ ต่างพากันบู้หน้าเป็นทิวแถว

“ถ้าเพื่อความยุติธรรมจริง งั้นพวกพี่ก็ต้องเล่นด้วยสิครับ”
เสียงหนึ่งดังขึ้นมาก่อกวน

พี่เอกตีคิ้วย่น จ้องมองคนพูด “แต่พวกพี่เป็นคนคุม”

“โด่ ไม่แน่จริงนี่โว้ยครับ”

ผมหันไปมองคนพูด

ดูก็รู้ ว่าหมอนี่ต้องการปีนเกลียวรุ่นพี่มากกว่าจะให้รุ่นพี่เล่นกันจริง ๆ

“ถ้าจะให้ดี พวกพี่ ๆ ต้องลงเล่นด้วยสิครับ จริงไหมพวกเรา!!”

แน่ะ…
ยังมีแอบหาเสียงอีก หมอนี่น่าจะรุ่งในการเป็นผู้นำม็อบนะเนี่ย

คนที่นั่งอยู่พากันส่งเสียงเห็นด้วย พี่เอกทำท่าจะว้าก แต่ก็หยุดปากเอาไว้

“เอาไง”
พี่แกหันไปถามเลขา พี่อ้อยยักไหล่ทีเดียว

“ก็เล่นไปดิ ไม่เห็นเป็นไร”

พี่มอสะกิดหลังพี่อ้อยยิก ๆ

“อย่าดีกว่าอ้อย บางเกมมันไม่น่าเล่นนะโว้ย”

“โด่ พวกพี่ไม่แน่จริงนี่ครับ”

ไอ้ผู้นำม็อบมันกระตุ้นต่อ พอเจอพลังมวลชลเยอะ ๆ เข้า พวกพี่ ๆ มองหน้ากันเลิ่กลั่ก ไอ้คนที่ค้านหัวชนฝาคือคนที่เขียนเกม ส่วนคนอื่น ๆ ก็หยวน ๆ

พอโหวตให้ออกเสียง

สรุปแล้ว พวกพี่ ๆ ต้องเล่นเกมด้วย ไอ้พี่โอมกับไอ้พี่มอทำหน้าผะอืดผะอมใหญ่

ถ้าให้เดา…
เกมที่เหลือคงโหดไม่แพ้เกมแรกแน่ ๆ

“เอาน่า เล่น ๆ ไปเถอะ เพื่อความสนุก ปอดมาก เดี๋ยวพวกน้อง ๆ มันจะหาว่าเราไม่เก๋าจริง”
พี่กิ๊ฟสาวสวยหน้าหวาน แต่ท่าทางกับบุคลิกดันกร่างเกินชายบอก พี่แกเดินมาตบหลังพี่เอกปุ๊ ๆ

หลังจากพวกพี่จับสลากหาหมายเลขให้ตัวเองได้ พี่เอกก็หันไปจับฉลากหาผู้โชคร้ายจากอีกกล่อง

“คนที่ต้องออกมาปั่นกบร้อยทีคือ…”

ผมเหลือบตามองลุ้น ๆ ในขณะที่มือก็เร่งเก็บแต้มไม่หยุด

“มึงว่าใครจะได้ปั่นกบวะ”
ไอ้เต้ยเอียงตัวมามองเกมที่ผมเล่นแต่ปากมันถามไปอีกเรื่อง

“มึงนั่นแหละ”
ผมตอบมันกวน ๆ ไม่อยากให้มันยุ่งมาก เดี๋ยวเสียสมาธิ

“ไอ้เชี่ยนิ!”
มันเบิ้ดกะโหลกผมเบา ๆ ผมเหล่ตามองนิดหนึ่ง แต่กำลังเก็บแต้มได้เลยไม่สนใจจะโต้ตอบ

“หมายเลข 9”
พี่เอกเรียกผู้โชคร้ายคนแรก คนที่เดินออกมาเป็นผู้หญิงครับ แต่ใบหน้าและหุ่นห่างไกลจากคำว่า ‘สวย’ อยู่มากโข

“โหย ขี้เหร่ว่ะ”
ไอ้ปากมอมข้างผมมันว่า ผมเหลือบตาดูอีกที

มันก็จริง ใครได้คู่กับผู้หญิงคนนี้นะ…
หึหึ

“น้องชื่ออะไรครับ อยู่ปีไหน คณะอะไร น้ำหนักส่วนสูงบอกมาให้ครบ”
ไอ้พี่มอหน้าหม้อรีบเสนอหน้าเข้ามาถาม รายนี้ ถ้าคลำแล้วไม่มีหาง สายตาแกพร่ามัว มองเห็นเป็นสวยไปหมดแหละ

“จอยค่ะ อยู่ปีสอง คณะมนุษย์ศาสตร์ ส่วนสูงกับน้ำหนักจำไม่ได้ค่ะ ไม่ได้ชั่งมาชาติเศษแล้ว”

คนที่นั่งอยู่พากันหัวเราะร่วนกับการตอบแบบกวน ๆ ของคุณเธอ
ไม่สวยแถมยังปากดีอีกต่างหาก…

พี่มอยิ้มรื่น ไม่สนคำกวนนั้นแม้แต่น้อย คนหน้าหม้อมักจะมีออฟชั่นเสริมเป็นหน้าด้านด้วยครับ

ใครอยากจะหน้าหม้อ จำกฎข้อนี้ไว้ให้ดี…

พี่เอกล้วงมือลงไปในกล่องเพื่อหยิบอีกหมายเลขขึ้นมา

“คนที่ต้องออกมาปั่นกบคู่กับน้องจอยคือ…”
พี่มันหยุดเสียงเอาไว้แค่นั้น ทุกคนพากันเงียบกริบ

ผมละสายตาจากมือถือขึ้นมอง
มันก็แอบลุ้นอะนะ

แต่คนซวยคนแรกคงไม่ใช่ผมหรอก…

เสียงพี่เอกหยุดไปนานพอควร ทุกคนพากันเงียบกริบยิ่งกว่าเดิม ผมได้ยินแม้กระทั่งเสียงของลมหายใจของคนข้าง ๆ เลย

ใครฟระ!
เป็นคนคิดเกมบ้า ๆ นี้ขึ้นมา เล่นทรมานกันตั้งแต่เกมยังไม่เริ่มด้วยซ้ำ

“หมายเลข…”

ผมเหลือบตาลุ้นสลับกับกดเกมในมือต่อ

“23”

“ฉิบหาย!!!”
ไอ้คนที่นั่งติดกับผมตะโกนเสียงดัง ผมปล่อยก๊ากแทบจะทันที

“โชคดีวะเพื่อน”

“ไอ้เชี่ยกาย เพราะมึงนั่นแหละ”
มันชี้หน้าด่าผมหน้าหงิก

“ผิดกู?”

“เอ่อ ก็มึงนั่นแหละ ปากดีมาแช่งกู”

“กูก็แค่พูดเล่น มึงซวยเอง”
ผมว่ามันกลับ มันทำหน้าหงิกยิ่งกว่าเดิม

“เอ้า ใครได้หมายเลข 23 ขยับตูดออกมาซิครับ หรือจะให้พวกพี่ ๆ ไปช่วยขยับให้ แต่ขยับด้วยรองเท้าเบอร์ 44 นะ”
พี่เอกยืนกอดอกพูดเสียงเย็น

ไอ้เต้ยทำหน้าปั้นยาก ขยับบั้นท้ายลุกเดินไปหน้ากลุ่มโดยมีผมสนับสนุนมันด้วยเสียงหัวเราะสะใจ มือก็ยังกดเกมไม่หยุด ดูเหมือนวันนี้ผมจะดวงดีแฮะ ตอนนี้เกือบจะผ่านเลเวล 7 แล้ว

ผมเหลือบมองไอ้เต้ยมันนิดหนึ่ง
หน้ามันหงิกยังไม่หาย ไม่รู้มันเคืองอะไรกันแน่ ระหว่างปั่นกบกับเล่นคู่กับคน ‘ไม่สวย’

หรือบางที …

อาจจะทั้งสองอย่าง

“เอ้า แข็งขันหน่อย!!”

โดนให้ปั่นกบยังไม่พอ ยังโดนพวกรุ่นพี่คอยแกล้งอยู่ข้าง ๆ อีกต่างหาก โดยเฉพาะไอ้พี่เป้ครับ ตัวนำทีมแกล้งน้องตัวเองเลย ผู้หญิงไม่ค่อยโดนเท่าไหร่ แต่ไอ้เต้ยนี่สิ ปั่นไปโดนพี่ ๆ เตะก้นไป มันเลยปั่นกบเหมือนคนระแวดระวัง ปั่น ๆ หยุด ๆ จนผู้หญิงที่คู่กับมันปั่นเสร็จไปนานแล้ว

ตอนนี้มันเลยกลายเป็นตัวตลกให้รุ่นพี่แกล้งแถมคนในกลุ่มยังหัวเราะอีกต่างหาก

“เอ้า เรียบร้อย กลับไปนั่งที่ได้”

ไอ้เต้ยหยุดหมุนแบบงง ๆ เดินเป๋ ๆ กลับมานั่งที่เดิม มันทำหน้าผะอืดผะอมเหมือนคนจะอ้วก

“ไหวไหมเพื่อน”
ผมถามเหมือนจะเป็นห่วง ทั้งที่สายตาส่อแววสมเพชเต็มแก่

“กูจะไม่กินกบไปตลอดชีวิต”

ผมมองหน้ามันงง ๆ
ปั่นกบ ไปเกี่ยวอะไรกับกบวะ

มันทำหน้าโหดชี้นิ้วใส่หน้าผม
“จำไว้เลย”

“ผิดไรกู โน้น คนคิดเกมนู่น…ที่ผิด”

“ก็มึงปากหมา แถมยังหัวเราะกูอีก”

“อ้าว ไอ้นี่ ก็มึงตลกจริงนี่หว่า กระดกก้นไปหาตีนรุ่นพี่เอง”

“กู ไม่ได้กระดกก้น พยายามหุบอยู่ แต่ท่านั้นมันหุบได้ที่ไหน โดยเฉพาะไอ้เชี่ยเป้ ไอ้พี่บ้า ไอ้เวรตะไล กลับถึงบ้านเมื่อไหร่ กูจะฆ่ามัน”
มันอาฆาตพี่มันครับ

“เอาน่า ขำ ๆ”

แล้วผมก็มานั่งลุ้นต่อว่าตัวเองจะได้เล่นเกมอะไร จริง ๆ ถ้าคนมาครบ เกมก็จะหยุด

ตอนนี้ลุ้นอยู่สองอย่าง ลุ้นให้คนมาครบกับลุ้นไม่ให้ตัวเองถูกจับได้

“เมื่อไหร่จะถึงตามึงสักทีวะ กูจะได้หัวเราะบ้าง”
ไอ้เต้ยมันหันมาถาม ผมค้อนใส่มันที ก้มลงไปเล่นเกมในมือต่อ

“นี่ เมื่อไหร่มึงจะเลิกเล่นซะที กูเห็นมึงเล่นตั้งแต่มาถึงแล้วนะ”

“กำลังได้แต้ม อย่าขัดน่า”
ถึงปากมันจะต่อว่าผม แต่ตามันก็จ้องมองเกมในมือผมลุ้น ๆ เหมือนกัน เลเวลยิ่งสูง ยิ่งเล่นยากครับ เกมนี้มันเล่นไม่เคยผ่านเหมือนกัน

“ต่อไป หยิกแก้มกันคนละห้าที เชี้ย!! ใครคิดเกมนี้ขึ้นมาวะ”
อ่านอยู่ดี ๆ พี่เอกก็หันไปว้ากใส่คนเขียนเกมทันที

พวกนั้นนิ่งครับ

แต่แอบเห็นไอ้พี่มอกับไอ้พี่โอมมันยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่กัน

“จะใครก็ช่างเหอะน่า รีบ ๆ จับหมายเลขได้แล้ว”
พี่สาว (ชื่อพี่สาวจริง ๆ) เป็นคนเร่ง พี่เอกทำท่าฟึดฟัดขัดใจ ล้วงจับหมายเลขต่อ

“หมายเลข 79”

ทุกคนพากันหันซ้ายหันขวามองหาผู้โชคดี (หรือโชคร้ายกันแน่) พักหนึ่งก็มีน้องคนหนึ่งยืนขึ้น

แค่นั้นแหละ ทุกคนพากันแตกฮือทันที

โดยเฉพาะพวกผู้ชาย…

ที่ฮือไม่ใช่เพราะรังเกียจหรอกนะ แต่เพราะอยากเป็นผู้โชคร้ายที่ได้คู่กับน้องเขามากกว่า

“โหย น่าอิจฉาเป็นบ้า กูไม่น่าถูกจับได้ก่อนเลย ใครจับได้น้องคนนี้นะโชคดีสุด ๆ”
ไอ้เต้ยมันบ่น ผมหันไปยิ้มยั่วใส่มัน

“ไม่แน่นะ คนคนนั้น…อาจเป็นกู”

มันเบ้ปากใส่ผม

“ฝัน”

“เอ่อ ขอบใจ ฝันที่เป็นจริงไง”

“น้องชื่ออะไรครับ”
พี่มอรีบตัดหน้าพี่เอกทำหน้าที่พิธีกรแทน พี่มอตัวสูงมาก พอไปยืนคู่กับน้องคนนั้น หุ่นคนละไซส์เลย พี่เอกรีบดึงคอเสื้อพี่มอให้หลบแล้วตัวเองก็กลับมาทำหน้าที่ต่อ

พอน้องได้ประจันหน้ากับพี่เอก มือไม้น้องก็หาที่เกาะใหญ่ ไปไม่ไกลครับ ก็กางเกงยีนขาสามส่วนที่น้องใส่มานั่นแหละ บิดใหญ่เลย แก้มอมชมพูแดงแป๊ด ชนิดถ้าสีตกได้คงเลอะเสื้อสีชมพูอ่อนของเธอเป็นดวง ๆ

“อายค่ะ”
น้องยอมตอบคำถาม หลังจากยืนบิดอยู่นาน

“พี่รู้ครับว่าน้องอาย แต่พี่หมายถึงชื่อของน้องน่ะครับ”
พี่มอเบียดตัวมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าพี่เอกอีกที พวกพี่ ๆ ด้านหลัง รีบพากันเข้ามากระชากคอเสื้อพี่มอกันใหญ่

แต่รายนี้ ถ้าได้เจอสาว ๆ รากแก้วจะงอกครับ สี่คนยังแงะไม่ออก
พลังหม้อหนักหน่วงจริง ๆ = =

“อายค่ะ”
คนน่ารักก้มหน้ายืนยันด้วยน้ำเสียงอาย ๆ

“ครับ พี่รู้ว่าน้องอาย ว่าแต่น้องชื่ออะไรครับ เพื่อนพี่มันถาม”
พี่โอมเสนอหน้าเข้ามาถามอีกคน

คนน่ารักเงยหน้าแดง ๆ ขึ้นมอง ก่อนก้มหน้าลงไปบิดกางเกงต่อ

“รีบ ๆ บอกไปเถอะน้อง ไม่ต้องอาย พี่เป็นกำลังใจให้”
รุ่นพี่อีกคน ผมจำชื่อไม่ได้ละ ตะโกนบอกอีกที

“คะ คือ…น้องชื่อน้องอายค่ะ”

เพล้ง!!!

เมื่อกี้ได้ยินเสียงอะไรกันไหมฮะ
พวกที่นั่งหน้าสลอนกันอยู่พากันหัวเราะลั่น ผมนั่งขำจนเกือบจะทำเกมโอเวอร์แน่ะ

“ฮ่า ๆ ตกลงว่าชื่อน้องอายใช่ไหม ขี้อายสมชื่อเลยเนอะ สงสัยขี้อายมาก ๆ เลยได้ชื่อนี้มาใช่ไหม”
พี่โอมรีบถามต่อแก้เก้อ

น้องอายเงยหน้าแดง ๆ ขึ้นมอง ส่ายหน้าไปมาจนผมยาวระกลางหลังไหวเบา ๆ

“เปล่าค่ะ อายย่อมาจาก อายะ…อายะ อาริสะค่ะ”

ว้าว สาวญี่ปุ่นซะด้วย ทุกคนพากันฮือฮาไม่น้อย

“หือ คนญี่ปุ่นเหรอ”

น้องอายส่ายหน้าไปมา

“ลูกครึ่งค่ะ”

“ครึ่งคนครึ่งนางฟ้าใช่ไหมน้องอาย!!”

คนที่นั่งอยู่ตะโกนขัดขึ้นมา ผมหันไปมองหาเจ้าของคำพูดเสี่ยว ๆ นั้น แต่ไม่เห็นครับ

น้องอายยืนหน้าแดงยิ่งกว่าเดิม

“ครึ่งไทยครึ่งญี่ปุ่น?”
พี่เอกถามเรียบ ๆ น้องอายพยักหน้ารับ

น่ารักจริง ๆ ผมมองยังเคลิ้มเลย

“น่ารักดีเนอะเต้ย”
ผมหันไปขอความเห็น มันไม่ตอบ นั่งทำหน้าเหม่อ ๆ ตาเยิ้ม ๆ จ้องหน้าน้องอายใหญ่ ผมตบหลังมันดังป้าบ

“ไอ้เชี่ยกาย!!”
มันหันมาสรรเสริญซะเพราะพริ้ง

“เหม่อเป็นหมาเห็นเครื่องบินเลยนะมึง”

“ใครหมา กูอะกัปตัน”

“โหย ถ้าหน้าแบบมึงเป็นกัปตันนะ กูว่า เครื่องบินลำนั้นมันคงอยากจะโหม่งโลกตั้งแต่ทะยานขึ้นฟ้าได้ไม่เกินสิบเมตรแล้ว”

“ปากดีนะมึง” มันด่า

และก่อนที่เราจะก่อสงครามน้ำลายกันต่อ เสียงพี่เอกก็ดังขัดขึ้นมาก่อน

“เอาละ คนที่จะได้คู่กับน้องอายก็คือ…”
พี่เอกล้วงมือลงไปหยิบหมายเลขในกล่อง

“หมายเลข 19”

ได้ยินเสียงโอดครวญด้วยความเสียดายของหนุ่ม ๆ โดยเฉพาะพี่โอมกับพี่มอ เฮียแกคงอยากเป็นผู้โชคร้ายซะเอง

หลายคนหยิบกระดาษขึ้นมาพลิกดูแล้วดูอีก แม้จะรู้ว่าหมายเลขของตัวเองคือหมายเลขอะไรแล้วก็ตาม

ผมเหลือบตามองกระดาษแผ่นเล็ก ๆ บนหน้าตักตัวเอง

ชิ!…

“มึงชวด”
ไอ้เต้ยมันเย้ย มองหมายเลขบนตักผมหยัน ๆ มันนั่งขัดสมาธิเอามือกอดอกยักคิ้วกวนตีน ผมเบ้ปากหันไปสนใจเกมตรงหน้าต่อ

“เอ้า!! ใครได้หมายเลข 19 รีบออกมาซิครับ”
พี่เอกเรียกเสียงดัง ทุกคนมองหน้ากันเลิ่กลั่ก แต่ไม่มีใครเสนอตัวออกมาสักคน

“เอ้า!! หายหัวไปไหน ไอ้หมายเลข 19!!”
พี่แกท่าทางอารมณ์เสีย พี่อิงคนสวย เดินทำหน้าเนือย ๆ มาหยุดยืนอยู่ข้าง ๆ ใช้มือสะกิดไหล่เบา ๆ

“ไอ้เอก มึงได้หมายเลขอะไร”

พี่เอกทำหน้าเป็นหมางง ล้วงหยิบกระดาษในกระเป๋าเสื้อขึ้นมาดูบ้าง สงสัยพี่แกมัวแต่ทำหน้าที่เพลินจนลืมไปว่าตัวเองก็ต้องเป็นผู้เล่นด้วย

“หมายเลข 19”

ทันทีที่อ่านหมายเลขจบ พี่อิง (ซึ่งเป็นผู้หญิง) ตบป้าบที่หัวพี่เอกเสียงดัง ตามมาติด ๆ ด้วยเสียงโห่ร้องด้วยความไม่พอใจของพวกที่นั่งหน้าสลอนกันอยู่ที่พื้นและ เพื่อน ๆ พี่เอกที่พากันแวะเวียนเข้ามาตบหลังตบหัวกันยกใหญ่

“ไอ้เชี่ยเอก! มึงจงใจใช่ไหม ไอ้ห่.า ทำเป็นเหนียม ที่ไหนได้จะเก็บน้องอายไว้กินเอง”

“ไอ้บ้า กูไม่ได้ตั้งใจ”
พี่เอกรีบแก้ตัว

“กูไม่ยอม มึงต้องจับใหม่”
ไอ้พี่โอมรีบแย้ง ตามด้วยพี่มอ เสริมทัพด้วยคนที่ยังไม่ได้ถูกเรียกรายชื่อ แล้วเสียงนกกระจอกฝูงใหญ่ก็พากันโวยวายไม่หยุด

“พวกกูถือว่ามึงผิดกติกา เพราะมึงเป็นคนจับ”

ทุกคนพร้อมใจกันพยักหน้าเห็นด้วย พี่เอกทำหน้าลำบากใจผสมเสียดาย

“ยังไงก็ผิดกติกา!!”
พี่โอมค้านเสียงดังอีกที

“เออ ๆ ผิดก็ผิด งั้นกูจับใหม่ก็ได้”

“เอากระดาษมึงมานี่” พี่โอมหยิบกระดาษจากมือพี่เอกยัดลงกล่องอีกที

“ถ้ามึงหยิบได้อีกก็หยิบใหม่”
พี่เอกหยักหน้า ล้วงหยิบกระดาษขึ้นมาใหม่

คนที่ได้ ไม่ใช่ใครที่ไหนครับ แต่เป็นพี่กิ๊ฟ สาวสวยสุดกร่างของคณะวิศวะนั่นเอง ทุกคนพากันโห่ร้องด้วยความเสียดาย แต่ก็ไม่คัดค้าน

อย่างน้อย…
ตัวเองไม่ได้ คนอื่นก็ต้องไม่ได้เหมือนกัน

เวลาผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมง พวกเรายังคงสนุกอยู่กับการเล่นเกม ฮาบ้าง เจ็บตัวบ้าง แล้วแต่เวรแต่กรรมจะนำพา ตอนนี้คนมากันเกือบ 60 คนแล้ว พวกพี่ ๆ บอกว่า 9 โมงตรงก็ออกเดินทางกันได้ ใครมาไม่ทันก็ให้สละสิทธิ์ไป
ผมเองก็นั่งลุ้นให้เวลามันหมดเร็ว ๆ

จำนวนผู้เล่น เริ่มเหลือน้อยลงไปทุกที

“เอาล่ะ นี่คงเป็นเกมสุดท้ายแล้ว”
พี่เอกยกนาฬิกาขึ้นดู ผมเหลือบดูเวลาที่ข้อมือตัวเองบ้าง

อืม อีกสิบนาทีเอง งานนี้ผมรอดแน่ ๆ

พี่เอกล้วงหยิบกระดาษจากกล่อง

“จูบแบบแลกลิ้นเป็นเวลาหนึ่งนาที”

“เฮ้ย!!”
ทุกคนอุทานเป็นเสียงเดียวกัน

“ไอ้เชี่ย!! ใครคิดเกมนี้ขึ้นมาวะ”
พี่เอกหันไปว้ากอีกที พวกพี่มอพากันเงียบ

พวกที่นั่งอยู่พากันส่งเสียงเซ็งแซ่ เกมตีหัวเต่าของผมมันโอเวอร์ไปนานแล้วครับ ตอนนี้นั่งรอเวลาอย่างเดียว

“เอาน่า เล่น ๆ ไปเหอะ”
พี่กิ๊ฟเข้ามาตบไหล่พี่เอก ดูเหมือนพี่แกกำลังสนุกเลยแฮะ คนที่ถูกเรียกไปแล้ว พากันโล่งใจใหญ่ แต่คนที่ยังไม่ได้เล่นน่ะสิ พากันนั่งร้อน ๆ หนาว ๆ

จับได้คนน่ารักก็ดีไป แต่ถ้าจับได้คนไม่สวยคงไม่ดีแน่ ๆ

“มาโหวตกัน ใครอยากให้ยกเลิก ยกมือขึ้น”
คนที่ยกมือคือคนที่ยังไม่ได้ถูกเรียกชื่อ แต่ดูจำนวนแล้ว…น้อยเอามาก ๆ

ส่วนผมนั่งมองเพลิน ลืมยก

“งั้นใครอยากให้เล่นต่อ ยกมือ”

พรึบครับ

มติเป็นเอกฉัน

“เต้ย มึงว่าใครจะโดนวะ”
ผมเอียงหน้าไปถามไอ้เต้ย

“มึงไง”

มันตอบกลับเสียงหนัก ผมมองหน้ามัน แล้วแสยะยิ้ม

“ก็ดี แต่กูขอผู้หญิงสวย ๆ นะ”

“หึ ตรงกันข้ามเลยต่างหาก”
มันพูดแค่นั้นก่อนหันไปมองพี่เอกที่กำลังล้วงหาผู้เล่นต่อ

พี่โอบรีบแย่งกระดาษในมือพี่เอกไปก่อนที่พี่เอกจะเห็นหมายเลข

“เอามานี่ เกมสุดท้าย กูขอเป็นพิธีกร”

พี่เอกแกพยักหน้าส่ง ๆ คงระอากับเพื่อนบ้า ๆ แบบนี้

พี่โอมกระแอมไอหนึ่งที แบหมายเลขออก ดวงตาแสนเท่ห์ค่อย ๆ หรี่ลงจ้องมองตัวเลขในนั้น

“หมายเลข...”

ทุกพากันเงียบกริบ

“หมายเลข…”

เงียบยิ่งกว่าตอนลุ้นคู่ของน้องอายซะอีก

“15”

ผมนั่งนิ่งตัวแข็งทื่อ ใบหน้ายังตั้งตรง แต่ดวงตาค่อย ๆ หลุบลงต่ำจ้องมองกระดาษที่วางอยู่บนตัก

มาถึงตอนนี้ ผมอยากให้ไอ้เลข 1 กับเลข 5 ในกระดาษมันสลับตำแหน่งกันจริง ๆ T^T

“ฮ่า ๆ ๆ เป็นไง ปากกูศักดิ์สิทธิ์ดีไหมล่ะ”

“ไอ้เต้ย มึงไม่ต้องมาเยาะเย้ย”
ผมด่ามันเสียงเครียด ก่อนจะฉีกยิ้มบาง ๆ ใส่มัน

“ไม่แน่นะ คนที่คู่กับกูอาจเป็นคนน่ารัก ๆ ที่เหลือก็ได้”
ผมกวาดมองไปรอบ ๆ

ยกเว้นพวกรุ่นพี่แล้ว ผู้หญิงที่เหลือนับได้ว่าน่ารักและสวยกันทุกคน เรียกได้ว่า จับได้ใคร ผมก็โชคดี

“แต่กูบอกว่า ตรงกันข้ามต่างหาก”

ผมฉีกยิ้ม “แต่งานนี้ โชคเป็นของกูวะ”

“อ้าว ใครได้หมายเลข 15 เสด็จออกมาได้แล้วครับ”
พี่โอมเรียก ผมรีบเดินออกไป

“โอ้ คนแรกเป็นผู้ชาย ใครหนอจะได้คู่กับน้องคนนี้…นี้…นี้”
พี่โอมพูดเหมือนคนพากหนังเมื่อสมัยสามสิบปีก่อน

“รีบหยิบคนต่อไปกันดีกว่า อยากเห็นคนจูบกันสด ๆ เหมือนกัน”
พี่มอพูดเสียงจริงจัง ผมหันไปมองหน้าพี่แกแบบเจื่อน ๆ

พี่เอกกำลังจะหยิบหมายเลข แต่ถูกพี่โอมกันไว้ก่อน

“หยุด… งานนี้ขอกูทำเอง”
พี่มันยิ้ม ยืดตัวเก็กหล่อเต็มที่ ก่อนล้วงหยิบกระดาษขึ้นมาหนึ่งใบกำไว้ในมือแน่น พี่มันกวาดมองไปรอบ ๆ กระตุ้นเร้าให้ทุกคนอยากรู้ ก่อนยกมือขึ้นมาเสมอหน้า หรี่ดวงตามองตัวเลขในมือ

พี่โอมนิ่งครับ นิ่งไปนานเอามาก ๆ ก่อนค่อย ๆ หันไปหาเพื่อน ๆ

“จับใหม่ได้ไหมวะ”

“ไม่ได้ จับได้ใครก็คนนั้น” พี่มอขัด จ้องหน้าพี่โอมเขม็ง

“หรือว่าจับได้มึง?”

“เปล่า ไม่ใช่กู”

“อ้าว ไม่ใช่มึงแล้วเดือดร้อนอะไรด้วย ปล่อย ๆ ให้คนเขาได้เล่นเกมกัน”

คือพี่มันอยากดูหนังสดว่างั้นเถอะ

ผมชักหนักใจกับคนที่อยู่ในกระดาษ พี่โอมทำหน้าปูเลี่ยน ค่อย ๆ ยื่นกระดาษแผ่นนั้นให้พี่มอดู พอพี่มอเห็นตัวเลขแค่นั้นแหละ พี่แกก็ยืนอึ้งไปนานไม่แพ้พี่โอม

“พวกพี่รีบ ๆ กันหน่อยซิครับ สาวสวยผู้โชคร้ายคนนั้นเป็นใคร”

ไอ้เวร ไอ้ปากหมา ไอ้ผู้นำม็อบ ไอ้กระจ้วยเน่า ใครโชคร้ายกันวะ ใครได้จูบกับกู โชคดีกันทุกคนแหละ

ไอ้จอมก่อม็อบมันลุกขึ้นมาโวย งานนี้ถ้าไม่รีบบอก สงสัยมันจะต้อนคนที่เหลือ ไปรุมประชาทัณฑ์พวกพี่ ๆ กันแน่

ออร่าผู้นำมึงนี่ดุเดือดมาก

พี่มอจึงจำต้องอ้อมแอ้มบอกหมายเลขเสียงเบา เบาเอามาก ๆ จนผมที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ยังไม่ได้ยินเลย

“หมายเลขอะไรวะ”
พี่กิ๊ฟเริ่มทนไม่ได้ ถามเสียงเข้ม

“หมายเลข… “

TBC..

memew · «ตอบ #2 เมื่อ02-02-2012 18:46:20 »

Kiss Love ♥ [01] ถูกจูบ
[กาย...♥]

“หมายเลข…”

“…19”

ทุกคนเงียบครับ

ตอนนี้เสียงเหรียญตก คงดังยิ่งกว่าตึกสิบชั้นถล่มซะอีก ผมค่อยๆ หันไปมองใบหน้าหล่อเหลาเจ้าของหมายเลข 19
ซึ่งตอนนี้เจ้าตัวยังยืนกอดอกทำหน้านิ่ง ๆ โหด ๆ อยู่เหมือนเดิม

“มึง…”
พี่โอมที่เคยพูดมากตอนนี้พูดได้แค่นี้ครับ ส่วนผมอึ้งแดก ตอนนี้ระบบต่าง ๆ ในร่างกายพากันหยุดทำงานชั่วคราว

“ยะ ยกเลิกเนอะ”
พอตั้งสติได้ ผมรีบหันไปเสนอกับพวกพี่มันเสียงเบา

“ไม่ได้!! กฎต้องเป็นกฎ”
ไอ้เชี่ยจอมก่อหวอดมันค้าน ไม่รู้มันแค้นอะไรพี่เอกนักหนา ถึงได้ตั้งหน้าตั้งตาหาเรื่องแบบนี้ พี่เอกคิ้วขมวดมองหน้ามันสลับกับผม

“เกมต้องเป็นเกมใช่ไหมพวกเรา!!”
มันหันไปหาแนวร่วม ซึ่งบางคนก็นิ่งบางคนก็พยักหน้าอือออเห็นด้วย ผมรู้สึกอึดอัดยิ่งกว่าเดิม มึงจะแกล้งอะไรพี่เอกมึงก็แกล้งไปสิ แต่เอากูเข้าไปเกี่ยวด้วย

ผมพยายามส่งสายตาอ้อนวอนไปทางพี่เอกเลยไปถึงคนอื่น ๆ ทุกคนทำหน้าปั้นยาก ผมมองหาความช่วยเหลือไปเรื่อย ๆ จนไปหยุดอยู่ที่ไอ้เต้ย

ที่ตรงนั้น ผมเคยก้าวออกมาอย่างองอาจ แต่ตอนนี้ผมอยากแปลงร่างเป็นขอม แล้วดำดินกลับไปจริง ๆ T^T

ไอ้เต้ยมันนั่งขำใหญ่

มึง!...
ไม่คิดจะช่วยเพื่อนมึงเลยรึไง

“ยกเลิกดีกว่าเนอะ”
ผมหันไปบอกพี่เอกอีกที พี่มันพยักหน้าเห็นด้วย แต่ไอ้คนก่อหวอดก็ยังไม่ยอมหยุด

“ไม่แน่จริงนี่หว่าพี่เอก ไหนพี่เป็นคนพูดเองว่า จับได้อันไหนก็ต้องเล่น งานนี้สละสิทธิ์ไม่ได้นะครับ เพราะพี่ไม่ได้เป็นคนจับเอง”
พี่โอมสะดุ้งโหยง เพราะดันจับได้เพื่อนตัวเองพอดี

ผมยืนกัดปากแน่น สู้อุตส่าห์ดีใจ แต่ลืมนึกไป ว่าสามารถเป็นใครก็ได้ ไม่ได้จำกัดว่าต้องเป็นผู้หญิงเท่านั้น

“รีบ ๆ ซิพี่ นี่ช้าแล้วนะ น้องๆ บนดอยเขารออยู่”
น่าน...มันอ้างครับ ทั้ง ๆ ที่แววตามันกำลังสนุกที่ได้แกล้งพี่เอกซะเต็มประดา ผมว่าสองคนนี้ต้องเคยมีเรื่องกันมาก่อนแน่ ๆ

“ทำ ๆ ไปเถอะว่ะ เสร็จแล้วค่อยกลับไปล้างปากก็ได้”
ไอ้พี่มอมันพูด ผมแอบค้อนใส่ ปากกูไม่ได้เน่า แถมก่อนมา กูก็เคี้ยวเดนทีนมาแล้วด้วย

เฮ้ย! ไม่ใช่แระ
ผมไว้ใจว่าปากตัวเองหอมแน่ ๆ แต่ปากของไอ้พี่เอกมันล่ะ ผมหันไปมองปากพี่เอกนิดหนึ่ง ก่อนหลุบสายตาหนี

ปากมันดูดีครับ ได้รูปดี แต่จะดีกว่านี้ ถ้าเป็นผู้หญิงอะนะ
ผมหันไปสบตาไอ้เต้ย ถือว่าปากมันศักดิ์สิทธิ์ใช้ได้ เพราะตรงข้ามกับผู้หญิงสวย นอกจากผู้หญิงขี้เหร่แล้ว ยังหมายถึงหนุ่มหล่ออีกด้วย

“กูไม่ซีเรียสหรอก แค่ประกบปาก”

“แต่ในนี้บอกให้แลกลิ้น”
ไอ้พี่มอเสริม ตกลงพี่มันจะช่วยเพื่อนหรือแกล้งเพื่อนกันแน่ พี่เอกทำหน้าอึดอัด

“ก็ได้ๆ แค่จูบให้มันจบ ๆ ไปใช่ไหม”
พี่เอกรีบตัดปัญหา ขยับมายืนอยู่ตรงหน้าผม
ซึ่งตอนนี้…
ถ้าผมมองตรง ๆ ก็จะเห็นเพียงแผงอกล้ำ ๆ ของพี่แกเท่านั้น ผมเลยเงยหน้าขึ้นอีกนิด…

และอีกนิด…

จนหน้าแหงน

กูไม่ได้ตัวเตี้ยนะเฮ้ย!! แต่มึงอ่ะ ตัวสูงเกินไป 190 ได้มั้ง ส่วนผมสูง 172 ครับ สูงตามมาตรฐานชายไทย

ผมยืนทำหน้าไม่ถูก ไม่รู้จะขยับซ้ายขวา หน้าหรือหลังดี ตัวผมกับพี่เอก ยืนห่างกันแค่คืบเดียว พอทำอะไรไม่ได้ ผมเลยก้มหน้าหลบซ่อนความกระดากทันที

หมดกัน จูบแรกของกู แทนที่สาวน้อยหน้าหวานจะได้ไป กลับกลายเป็นชายหนุ่มหน้าหล่อไปซะนี่

ผมสะดุ้งโหยง เมื่อมีมือหนามาเสยจับคางผมให้เงยขึ้น ผมจ้องหน้าพี่เอกตื่น ๆ พี่แกทำหน้านิ่ง ๆ ริมฝีปากได้รูปปิดสนิท ดวงตาคมนิ่งเรียบเอามาก ๆ

นี่พี่มันรู้รึเปล่า ว่ากำลังจะจูบกับผู้ชาย ทำหน้าเหมือนนักวิทยาศาสตร์ กำลังวิเคราะห์ผลการทดลองอยู่ในห้องแลปไปได้

รอบข้างเงียบสนิทราวกับป่าช้ายามเที่ยงคืน ขัดกับเสียงหัวใจผม ที่ดังสนั่นยิ่งกว่าเสียงกลองซะอีก พอไม่รู้จะปฏิเสธยังไงดี ผมเลยหลับตาปี๋หนีความจริงมันซะเลย เผื่อตื่นขึ้นมา แล้วพบว่าตัวเองยังนอนอยู่บนเตียง

สิ่งที่เกิดขึ้น เป็นแค่ความฝัน

ผมไม่ได้มาค่าย

ผมไม่ได้มานั่งเล่นเกม

ไอ้เต้ยไม่ได้โดนสั่งให้เป่ากบ

ผมไม่ได้หยิบกระดาษได้หมายเลข 15

แล้วตอนนี้ พี่เอกก็ไม่ได้มายืนอยู่ตรงหน้าผม

“นี่”
ฝันผมแตกสลายแทบจะทันที T^T

“ผ่อนคลายหน่อย”
พี่แกบอกเสียงนุ่ม น้ำเสียงแบบนั้น ทำเอาผมรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาทันทีราวกับต้องมนต์ ปากที่เม้มแน่นค่อย ๆ คลายออก แต่ก็ยังหลับตาปี๋เหมือนเดิม

“อดทนหน่อยละกัน แค่นาทีเดียว” พี่มันบอก “มึงจับเวลาให้กูด้วย ขาดได้ แต่ห้ามเกิน” ก่อนหันไปบอกใครสักคน

“อืม”
คนที่รับปากคือพี่โอมครับ เสียงพี่แกฟังดูหนักใจไม่แพ้คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมเลย

ทันทีที่พี่โอมรับปาก พี่แกก็กดริมฝีปากลงมาทันที ผมสะดุ้งโหยง ยู่หน้าเม้มปากแน่น พยายามขยับหน้าหนี แต่พี่เอกล็อคคางผมไว้แน่นจนเจ็บไปหมด

พี่…ไม่ต้องจริงจังขนาดนั้นก็ได้

พี่แกแค่วางปากเอาไว้เฉย ๆ ครับ คงไม่กล้าล่วงล้ำอธิปไตยชายแท้ของผม แต่สวรรค์มักส่งไอ้ผู้นำม็อบปากหมามาก่อกวนคนดี ๆ อย่างผม มันตะโกนทักเสียงดัง

“แลกลิ้นด้วยสิพี่”

คนที่จูบผมอยู่ชะงักไป ก่อนปากที่แปะเอาไว้เฉย ๆ เมื่อกี้ จะกดลงมาแน่นขึ้น แล้วบดเบียดไปมาซ้ายขวา สักพักลิ้นร้อน ๆ ก็เริ่มแงะปากที่ปิดสนิทของผม

ขัดขืนสิครับงานนี้!

ผมขยับทั้งหน้าทั้งตัวหนี แต่มือพี่แกล็อกคางผมไว้แน่น พอๆ กับมืออีกข้างที่ยกมารั้งเอวผมไว้กันหนี เมื่อดิ้นยังไงก็ไม่รอด ผมรีบอ้าปากหวังหยุดพี่แกด้วยเสียง แต่พี่เอกใช้จังหวะนั้นฉกลิ้นเข้ามาในปากผมทันที อารามตกใจ ผมรีบดันอกพี่มันออก มืออีกข้างก็พยายามดึงมือที่คางออก

ลิ้นภายในเริ่มเล่นตามเกม ตวัดเกี่ยวพันลิ้นที่แข็งทื่อของผมไปมา ผมพยายามฝืน แต่พี่แกรุกหนักยิ่งกว่าเดิม

เพียงไม่นาน มือผมที่พยายามผลักไสพี่แกออกก็เปลี่ยนเป็นขยุ้มอกเสื้อพี่แกแน่น ในขณะที่มืออีกข้าง ก็บีบมือพี่แกไว้ ตอนนี้มันอึดอัด แถมยังรู้สึกหวิว ๆ แถว ๆ ช่องท้องด้วย

พี่เอกเอียงหน้าไปด้านข้างให้องศาลงล็อก ผมอยากขืนลิ้นให้มากกว่านี้ แต่ทำไม่ได้ ต้องโอนอ่อนให้อีกคนเกี่ยวเล่นอยู่อย่างนั้น

ยิ่งทำ ยิ่งรู้สึกหวิวมากขึ้นกว่าเดิม

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ตาของผมที่ปิดแน่นอยู่ เริ่มปรือเปิดขึ้นช้า ๆ มาจ้องมองดวงตานิ่งเรียบของอีกคน ลมหายใจของผมเริ่มเปลี่ยนจังหวะนิด ๆ ด้วยความไม่ประสา

ยอมรับได้อย่างหนึ่ง

พี่แกจูบเก่งมาก

“มะ หมดเวลา!”

พี่เอกรีบถอนจูบออกทันทีที่พี่โอมให้สัญญาณ ตัวผมเซหน่อย ๆ พอตั้งตัวได้ ก็รีบเช็ดปากด้วยหลังมือแรง ๆ

“เคลิ้มเลยเหรอครับน้อง”

“ปะ เปล่าซะหน่อย แต่ผมหายใจไม่ออกต่างหาก”
ผมตอบหอบ ๆ พี่โอมหัวเราะเสียงดัง

“จูบแรกละสิ ถึงไม่รู้วิธีหายใจ”

รู้สึกเหมือนหน้าตัวเองกำลังไหม้ ๆ ยังไงบอกไม่ถูก ผมไม่สนใจที่จะตอบ รีบเดินจ้ำอ้าวกลับไปนั่งที่เดิมของตัวเอง

“เป็น ไงมึง เคลิ้มเลยล่ะสิ ได้จูบกับพี่เอกสุดหล่อ หึๆ กูก็เพิ่งนึกได้ ตรงข้ามกับผู้หญิงสวย นอกจากผู้หญิงขี้เหร่แล้ว ยังมีหนุ่มหล่อด้วยว่ะ”
ไอ้เต้ยมันหัวเราะเยาะเย้ย

ตอนนี้ผมรู้สึกว่าสายตาของทุกคน กำลังโฟกัสมาที่ผมเป็นจุดเดียว ผมรีบก้มหน้าคางจรดเสื้อ ก้มให้มากที่สุด

และหวังเป็นอย่างยิ่ง ว่าต่อจากนี้ไป จะไม่มีใครจำหน้าผมได้สักคน

TBC..

PrAeW · «ตอบ #3 เมื่อ03-02-2012 02:13:46 »

สนุกมากๆๆ
ชอบๆๆๆ
รีบมาต่อนะค่ะ ^^

gupalz · «ตอบ #4 เมื่อ03-02-2012 02:38:48 »

ระทึกกับอีเกมส์สุดท้ายมากกกก

jeaby@_@ · «ตอบ #5 เมื่อ03-02-2012 05:38:40 »

ชอบอะ เอาอีก
เดี๋ยวจะรักกันมั้ย

kajeaw · «ตอบ #6 เมื่อ03-02-2012 06:27:45 »

เป็นกำลังใจให้ครับ
ดีใจที่กลับมาให้อ่านต่อ

EVE910 · «ตอบ #7 เมื่อ03-02-2012 06:31:07 »

ต่อๆ

eyeaptchy · «ตอบ #8 เมื่อ03-02-2012 07:48:00 »

จิ้ม

ping2226 · «ตอบ #9 เมื่อ03-02-2012 10:41:13 »

น่ารักอ่ะ รออ่านต่อน้า

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE · « **ตอบ #9 เมื่อ:** 03-02-2012 10:41:13 »

ประกาศที่สำคัญ

ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432

รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0

moredee · «ตอบ #10 เมื่อ03-02-2012 11:50:46 »

ตามมาๆๆๆ อ่าน

eyeaptchy · «ตอบ #11 เมื่อ03-02-2012 19:37:47 »

ว้ากกก สนุกมากกก เขินเลยอะ ! ติดตามนะคะ !

roseen · «ตอบ #12 เมื่อ03-02-2012 21:31:31 »

ต่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

Glico519 · «ตอบ #13 เมื่อ03-02-2012 21:46:12 »

น่ารักอะ รอตอนต่อไปอยู่นะ

Daiice · «ตอบ #14 เมื่อ03-02-2012 22:07:46 »

เราเคยเจอกันในเด็กดี 555
แต่ก็ยังตามมาอ่านอีก อัพต่อ ๆ ๆ ๆ >O<!!

toyyou · «ตอบ #15 เมื่อ03-02-2012 22:53:00 »

หนุกมากชอบๆ

howru · «ตอบ #16 เมื่อ03-02-2012 22:55:46 »

อ๊ายยย... น่าติดตาม >_<

londoneye · «ตอบ #17 เมื่อ03-02-2012 23:27:44 »

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

น่ารักสุดๆจูบแรกด้วยอ่า

:mc4:ฉลองให้กับเรื่องใหม่นะคะ

:L2:เป็นกำลังให้นะคะ

รออ่านตอนต่อไปนะคะ...พี่เอกจะรู้สึกไรป่ะเนี่ยได้จูบแรกซะด้วย^^

เลิฟลี่ · «ตอบ #18 เมื่อ03-02-2012 23:38:10 »

น่ารักมากๆ สนุกด้วย มาต่อด่วนค่ะ คนเขียน

p_phai · «ตอบ #19 เมื่อ03-02-2012 23:54:48 »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE · « **ตอบ #19 เมื่อ:** 03-02-2012 23:54:48 »

Petalkiss · «ตอบ #20 เมื่อ04-02-2012 00:03:15 »

ชอบบบบบบบ
มาตอนแรกๆก็จูบกันแล้ว -////-

Na_RimKLonG · «ตอบ #21 เมื่อ04-02-2012 00:06:28 »

โอ๊ะะะ

กำลังอ่านอยู่ในเด็กดี เลย

memew · «ตอบ #22 เมื่อ04-02-2012 00:11:45 »

...คืออยากลงให้อ่านกันต่อนะเจ้าค่ะ
แต่ว่า....
หน้า 1 มันยาวมากเลย รอให้ขึ้นหน้า 2 ก่อนเนอะ จะรีบมาลงให้ว่อง

สงสารแถบเลื่อนด้านขวามือน่ะ slim เชียว

ขอบคุณทุกท่านสำหรับคอมเม้นท์และจิ้มเป็ดถูกใจให้นะคะ ได้เป็ดมาตัวหนึ่ง เหมือนขึ้นสวรรค์ไปอีก 14 ชั้น

เป็นคนอ่านมานาน เคยคิดแค่ว่า อยากเอาฝ่าเท้ามายืนบนผืนแผ่นดินเล้าเป็ดในฐานะคนเขียนสักครั้ง
มาลงวันแรก ๆ แอบใจแป๋ว ใบไม้แห่งความว่างเปล่าปลิวว่อน = =

กะว่าลงสักอาทิตย์ ถ้าไม่มีคนเม้นท์จะลบออก (คิดว่าคงไม่มีคนอ่าน T^T)
ดีที่ท่านทั้่งหลายมาเม้นท์ให้ เรียกความมั่นใจกลับคืน

ขอบคุณค่ะ

รอหน้าสองต่อไป บุ้ยๆ

jesjes · «ตอบ #23 เมื่อ04-02-2012 00:52:33 »

มาต่อเร็วๆ นะ

nan239 · «ตอบ #24 เมื่อ04-02-2012 01:12:25 »

สนุกดีค่ะ น่ารักมากรีบมาต่อนะค่ะ

July_Moon · «ตอบ #25 เมื่อ04-02-2012 02:30:36 »

ชะอ้าว.... คุณ mewmew มาที่นี่ซะแล้วหรือคะ?
ยินดีต้อนรับค่ะ ><// (โบกพู่เชียร์ไปมา)

สู้ๆนะคะ รออ่านทั้งสองที่เลยแล้วกันค่ะ

jeaby@_@ · «ตอบ #26 เมื่อ04-02-2012 10:27:07 »

อยากอ่านต่อเเล้วค่ะ

nan239 · «ตอบ #27 เมื่อ04-02-2012 22:20:07 »

เมื่อไรจะมาต่ออ่ะ
:-)อยากอ่าน

นาวา · «ตอบ #28 เมื่อ05-02-2012 14:43:46 »

ต่อครับต่อ

listengu · «ตอบ #29 เมื่อ05-02-2012 14:50:10 »

มาต่อเร็ว ๆ

ข่าว:

ผู้เขียน หัวข้อ: Kiss Love ► รักวุ่นวายนายสุดหล่อ 100 เพิ่งเริ่มเท่านั้น |10/3/18|(ตอนจบ) (อ่าน 680311 ครั้ง)

PrAeW

ping2226

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Daiice

toyyou

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

jesjes

July_Moon