ตอนพิเศษ : ผัดกะเพรารวมมิตร
หลังจากผ่านช่วงที่ฟิตจัด เพื่อโมตัวเองให้แปลงสภาพเป็นบอยแบนด์เกาหลี ศึกชิงรักหักสวาทเมื่อครั้งกระโน้น มนต์สิทธิ์ก็เริ่มปล่อยตัว จนกลายมาเป็นไอ้ดอยเนื้อแน่น-แก้มยุ้ยเหมือนเดิม
ซึ่งสำหรับภูบดินทร์แล้ว....มันสุดยอดมาก
ได้เห็นไอ้หมีโข่ง หน้าตากวนโอ้ยถอดแบบพ่อ กำลังกระพือเสื้อกล้ามสีชมพูตัวในสุดแรดอย่างร้อนจัด
ก็ร้อนขนาดนี้ ไอ้เพื่อนหน้าหล่อยังบังคับให้สวมเสื้อแจ็คเก็ตทับ ต้องสู้กันเสียอยู่นาน กว่าพ่อคุณชายจะยอมอนุโลมให้รูดซิบลงมาหน่อยหนึ่ง แค่ได้เห็นแผงอกล่ำ ๆ สไตล์หมีของมัน ก็ทำเอาคลั่งตายกันหลายชีวิตแล้วล่ะ
ภูบดินทร์ไม่ชอบให้ใครมอง ‘ของรัก’ ของเขา ไม่ว่าจะด้วยความรู้สึกแบบไหนก็ตาม จะเป็นเกย์สาวแต่งตัวจัดจ้านคนนั้น ที่จ้องตาเป็นมัน....อยากเขมือบไอ้หมีน้อยของเขาจะแย่ หรือพวกเกย์ประเภทอื่น ๆทั้งหลาย ที่คิดจะเอามันของเขาไปทำผัวบ้าง....ทำเมียบ้าง
ไม่รวมพวกสาว ๆ....สาวแก่แม่หม้าย
“มึงไม่คิดว่าคนพวกนั้นเขาอยากจะแดกมึงบ้างเหรอหล่อ....เหรอวะหล่อ?”
“ไม่หรอก....เรามันประเภทเกินเอื้อมน่ะ”
“กูล่ะเบื่อความหลงตัวเองของมึง....แล้วคิดไงไม่รู้....แม่งชวนมาเดินจตุจักร....อย่างมึงกูนึกว่าต้องพารามีเซี่ยม”
“พาราก้อน????.....มุกนี้ไม่ผ่านนะม้ง”
“เอ๊อออ.....ช่างกุ๊”
เขาเองก็หงุดหงิด ภูบดินทร์รู้สึกอยากจะจับคนข้าง ๆ มาลงโทษให้ครางเสียจะแย่ อุตส่าห์พยายามที่จะ ‘ลดตัว’ ลงมาใช้ชีวิตแบบมันดู เพื่อเอาใจมันเลยนะนั่น เห็นว่ามันชอบมาเดินกับพ่อ...กับอาหน้าโหด บางทีก็มากับยัยป้าเขย่าขวัญ ที่แปลงสภาพเป็นสาวเต็มขั้น ไม่รู้สิ ไม่เคยมองว่าแม่คนนี้สวยเลย ออกจะประหลาด...ขาด ๆเกิน ๆ เหมือนพวกดาราตลก
“ดูเสื้อยืดกันหล่อ.....ร้านนั้นน่ะ”
“ก๊อป”
“แล้วไงวะ”
“อยากได้ล่ะก็จะซื้อของแท้ให้”
“แลกกับเป็นเมียมึงอ่ะนะ”
“ให้ฟรีดิ....นี่ตีราคาตัวเองแค่เสื้อตัวนึงเองเหรอ....ระดับนายทั้งที.....เอาหัวใจกับกรรมสิทธิ์บ้านพักตากอากาศของเราไปเลย”
“เยอะตลอดอ่ะมึง”
นี่แหละไอ้ดอย....มันไม่เคยพูดเพราะ แม้ว่ากำลังเขิน มันเดินแซงเขาลิ่ว ๆ ตรงดิ่งไปยังร้านเสื้อยืดอีกร้านหนึ่ง.....
หมีใส่เสื้อลายหมีงั้นเหรอ....ตลกดีนะ
“เจ๋งสาดมั้ยหล่อ.....เหมาแม่งหมดนี่เลยดีมั้ย”
“ชอบแต่สีนีออน....ไหนนายบอกว่าแมนไงวะ”
“ก็กูชอบ....พี่สาวกูปลูกฝังมาอย่างงี้....นี่....สีส้มก็ใส่กับเกงดำ....เหลืองใส่กับเกงฟ้า....ตัวที่มึงบอกว่าใส่แล้วเป้าปริอ่ะ...กูชอบ....เอาไซส์เอ็มเนอะ...จะได้เห็นกล้ามกูชัด ๆ”
“เท่าไหร่ครับ” ภูบดินทร์ส่ายหัวอย่างเอือม ๆ ในสไตล์พิลึกของไอ้หมอนี่ ก่อนจะชะโงกไปถามราคากับคนขายแทน
“เฮ้ย....กูจ่ายเอง....พ่อกูถูกหวยมา”
“คนจนเล่นหวยสินะ”
“เดี๋ยวมึงจะโดนกูถีบ”
ไป ๆ มา ๆ กลายเป็นสุดหล่อ ที่โดนไอ้หมีหน้าทะเล้นลากจูงไปไหนต่อไหน มันดูจะตื่นเต้นไปเสียทุกอย่าง ถึงแม้ว่ามันจะมาที่นี่เป็นครั้งที่ล้านแล้วล่ะมั้ง มันเผลอจับมือเขาจูงอยู่นานสองนาน พอรู้สึกตัวว่ามีคนมอง...หรือเริ่มชื้น ๆที่ฝ่ามือ มันก็จะปล่อยทิ้งอย่างไม่ใยดี หน้าของมันแดงจัดจนแทบแยกไม่ออก ว่าเป็นเพราะแดดหรือว่าเขิน แต่เดี๋ยวมันก็ลืมตัว มาคว้าข้อมือเขาอีก
“แดกชาชักกัน”
“เดี๋ยวนี้นายชักจะพูดจาไม่เพราะนะม้ง”
“แมน ๆ เว้ย”
“ไม่ต้องแสดงออกด้วยความก้าวร้าวก็ได้”
“ใช่ดิ๊....กูไม่ใช่เพื่อน ๆ ผู้ดีของมึงนิ....มิตติ้งคราวหน้าไม่ต้องลากกูไปด้วยเลยนะไอ้ห่า....อึดอัด!!!....เบียร์ช้างก็ไม่มีให้กู”
“หึ.....ก็อยากพาไปเปิดตัว....ไม่ได้เหรอ”
“กูไม่คุยกับมึงล๊ะ”
พวกเขาเปลี่ยนจากโซนเสื้อผ้า....ไปยังโซนของเก่า....ร้านหนังสือ....สัตว์เลี้ยง....เดินมั่วไปเรื่อยอย่างไม่รู้จักเหนื่อย สุดท้ายก็มาหยุดที่ร้านต้นไม้
“สัดดิน....กลางแจ้งก็ไม่เว้น...เลิกเอาจรวยมึงมาถูกูได้แล้ว”
“เฮ้ย....ไม่ใช่อย่างนั้นนะลุง....แค่อยากช่วยเลือกแบบแนบชิดก็ไม่ได้...โว๊ะ”
“เรียกกูลุง....มึงมาเป็นป้าเลยมั้ย”
“ผมเป็นอาก็แล้วกันพี่....ผมยังหนุ่มอยู่....หนุ่มกว่าพี่อ่ะ”
ดินชอบแหย่เจ้าหมีเฒ่า คนอะไรยิ่งแก่ยิ่งน่ารัก กาลเวลาไม่ได้ทำให้คน ๆนี้ดูแก่ชราเลยแม้แต่น้อย ผมเริ่มเปลี่ยนเป็นสองสี เพราะเลิกย้อมไปนานแล้ว แต่ร่างกายกำยำกับใบหน้าที่ได้รับการดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดีนั้น ทำให้เจ้าหมีแก่ดูหนุ่มกว่าอายุจริงสักสิบกว่าปีเห็นจะได้
ไหนจะนิสัยแบบเด็ก ๆ เกรียน ๆ กลาก ๆ น่าจับลงโทษที่สุด เสื้อกล้ามนี่ก็เหมือนกัน ชอบใส่กันทั้งพ่อหมีและลูกหมี ไม่เว้นแม้แต่ลูกสาวหมี ที่เจ้าหล่อนชอบใส่เสื้อกล้ามฟิตโชว์ร่องอกล้นทะลัก....นมซิลิโคนน่ะ!!!! ทำมาแล้วต้องโชว์ให้คุ้ม
“พ่อพ่อ.....มาเดินเหมือนกันเหรอว๊า”
“อ้าวเจ้าม้ง....แกมากับ....มากับ....เอ่อ.....เพื่อนแกเหมือนกันเรอะ”
หมีแก่รับไม่ได้หรอกนะ ที่จะมีลูกเขยน่ะ ยังไงก็อยากได้ลุกสะใภ้มากกว่า ถึงไอ้ดอยมันจะยืนกรานเสียงแข็งว่าเพื่อน แต่เขาก็ไม่เคยวางใจ ในเมื่อคนมันเคยมีคดีน่ะนะ
ก็ที่มันจะปล้ำลุกชายสุดที่รักของเขานั่นไงล่ะ....
แต่ไอ้ลูกสาวนี่สิ....สนับสนุนให้น้องเบี่ยงเบนเสียจริง
แล้วทายาทของเขาล่ะ หมีละอ่อนตัวน้อย ๆ หลานชายจ้ำม่ำที่เขาอยากได้ล่ะ
“พ่อจะกลับแล้ว....แกก็กลับได้แล้วมั้ง....อยู่ติดบ้านมั่งนะไอ้ม้ง”
“โห่....ก็ไม่ได้ไปเถลไถลที่ไหน....ก็อยู่แต่บ้านเพื่อนเนี่ย...ก้มีเพื่อนแค่คนเดียว...ไม่เห็นเป็นไรเลยเนอะพ่อดินเนอะ”
“ไปหาอะไรกินกันมั้ยไอ้ลูกชาย”
ทุกคนดูเหมือนจะเห็นด้วย....กับคำเชิญชวนของคุณพ่อสุดเถื่อน ที่ทั้งตัวเต็มไปด้วยรอยสัก เว้นก็แต่หมีแก่.....ภูบดินทร์ประหม่านิดหน่อย เขาค่อนข้างเข้าขากับพ่อดินของไอ้ดอย แต่กับอีกคนหนึ่ง....เอาน่า....ไม่ดีเหรอ ได้ร่วมรับประทานอาหารกับพ่อตาในอนาคตน่ะ....
ยังหวังจะได้เป็นสามีไอ้ดอยอยู่นะเว้ย
ไม่อยาก ‘เล่น’ ไปวัน ๆ หรอกนะเว้ย!!!!
“งั้นผมเป็นเจ้ามือเองนะครับ พอดีรู้จักร้านอาหารอร่อย ๆ แถวนี้อยู่ร้านหนึ่ง...คุณพ่อทานหูฉลามได้ใช่มั้ยครับ”
“เยี่ยมเลย....หมี....เห็นแม๊ะ....ไอ้เด็กนี่มันคบได้”
“หล่อแม่งอวดรวยตัลหลอดดด”
“เออ!!!....ไอ้สัด....กูจะแดกให้มึงหมดตัวเลย”
.
.
.
.
.
.
ฉากในร้านอาหารนั้นเราขอข้าม ขอข้ามจริง ๆนะ เพราะแทบจะไม่มีใครเปิดปากพูดอะไรเลยสักคำ หมีกับผัวเด็กร่วมใจกันสวาปามไม่ยั้ง ไอ้ดอยนิ่วหน้า....กอดอก....มองทุกคนด้วยสายตาเหวี่ยงวีน สุดหล่อของเรานั้นก็ทำใจให้สงบที่สุด เพื่อเตรียมรับมือสงครามเย็นจากคุณพ่อตา....แต่แล้ว....แต่แล้ว
ไม่มีอะไรเกิดขึ้น!!!
แม้แต่คำพูดแดกดัน
คนบ้านนี้มันซื้อง่าย...หรือว่าหมีเฒ่ามันเห็นแก่กินมากกว่าจะหวงลูกชายอย่างที่ปากว่าวะเนี่ย!!!!
“ม้ง....ชอบนายตรงไหนที่สุดรู้มั้ย....นมนายสุดยอด เห็นแล้วอยากงับให้จมเขี้ยว”
“นมพ่อง....กล้ามเว้ย....กล้ามหล่ออ่ะมันแบน...ไม่มีมิติ”
“เราเน้นซิกแพค....ซิกแพคนายจางนะ...ไปซื้อที่รัดมาสวมไป๊”
“หึยยยยย....ก็ช่วงนี้เจริญอาหารนี่หว่า”
“แต่ตอนอยู่ที่ร้านไม่เห็นนายกินเลย”
“กูงอนอยู่”
“งอนอะไรครับ”
“หล่อชอบเอาเงินฟาด....ไม่ชอบอ่ะ”
“เราก็ไม่ชอบที่นายคิดแบบนั้นเหมือนกัน ตลอดเวลาที่ผ่านมา....เรายังพิสูจน์ตัวเองไม่พอหรือไง...เราก็แค่อยากให้นายกับครอบครัวมีความสุข พยายามจะเป็นเพื่อนที่ดี อยากให้นายสบายใจ แต่นายรู้มั้ย....ถึงตอนนี้เราก็ยังรักนายไม่เปลี่ยน”
“มึงนี่ลากกูไปดราม่าตลอด....เถียงแพ้มึงอีกตามเคย”
ภูบดินทร์ลากปลายลิ้นรอบ ๆหัวนมสีชมพูของหมีเด็กที่กำลังชูเต่ง หัวนมหมอนี่เซ็กส์ซี่....น่างับ ขนาดของมันนั้นค่อนข้างชวนให้เกิดอารมณ์อย่างว่าได้ทุกเมื่อ แล้วยิ่งไวต่อสัมผัส บางทีแค่มองผ่านเสื้อยืดฟิต ๆ ก็ทำเอาสุดหล่อของเราแทบคลั่ง รสชาตินั้นค่อนข้างเค็ม เพราะตอนนี้เนื้อเนียนแน่นของไอ้ดอยนั้นเหนียวเหนอะไปด้วยเหงื่อ
“อาบน้ำก่อนมั้ย....ถ้าหล่ออยาก.....เล่น....น่ะ”
“แบบนี้ก็โอเคนะ....กลิ่นเหงื่อนายไม่เหม็นสักหน่อย....กระตุ้นอารมณ์ใช้ได้เลย”
เขาจูบมัน ขณะที่สองมือก็ไม่อยู่เฉย บดบี้หัวนมที่แข็งเป็นไตของหมีเด็กเล่นอย่างหมั่นเขี้ยว พอเครื่องติดได้ที่...พวกเขาก็สลัดเปลือกที่ห่อหุ้มที่ยังเหลืออยู่ออกอย่างรำคาญ
พวกเขาชอบสัมผัสร่างกายกัน ชอบตอนที่ช่วงล่างนั้นเสียดสีจนปวดหนึบ มือของภูบดินทร์บีบขยำบั้นท้ายเพื่อนรักอย่างห้ามใจไม่อยู่ แน่นไปหมดทั้งตัวจริง ๆ
“นายโครตเซ็กส์ซี่เลยรู้มั้ย....อยากจะกลืนกินนายทั้งตัว”
“เลี่ยนนะ”
“แล้วชอบมั้ยล่ะ”
“ไปไหนไม่ได้แล้วนะ....เพื่อนหล่อน่ะ...ติดกับหล่อทุกทีแหละ”
ไม่ช้าพวกเขาก็ปลดปล่อย ไม่ถึงกับพร้อมอย่างในนิยาย...แต่ก็ไล่เลี่ยกันมาติด ๆ ไอ้ดอยพลิกตัวหงาย หอบแฮ่กอย่างหมดแรง
“ถ้าพร้อมเป็นของเราเมื่อไหร่บอกนะ....อย่างที่บอก....เราให้นายหมดทุกอย่าง”
“เป็นเมียกูสิ”
“อันนี้ขอผ่าน...ขอเห็นแก่ตัวแค่เรื่องนี้”
“นายก็กลัวเจ็บเหมือนกันละวะ”
“ไม่กลัวเท่านายหรอก.....แต่โลกใบนี้มันต้องมีทั้งผู้ให้และผู้รับเว้ย....ชีวิตคู่ก็เหมือนกัน....สามีกับภรรยาย่อมมีหน้าที่แตกต่างกัน....อย่างน้อยนายก็ไม่ต้องอุ้มท้องนะ....แม่เราบอกว่าเจ็บมาก...มากกว่าเสียเวอร์จิ้นอีก”
“แล้วมึงเอาตรรกะไหนมาวัดว่ากุต้องเป็นฝ่ายโดนเสียบวะ...แถนะมึงอ่ะ”
“ตรรกะที่ว่า...เราสามารถปกป้องดูแลนายได้ตลอดชีวิตไง....”
“ทำให้ได้ก็แล้วกัน”
“ได้แน่....ก็จะทำไปเรื่อย ๆจนกว่านายจะยอมใจอ่อน....ก็เหมือนธุรกิจแหละ ลงทุนทุกอย่างมีความเสี่ยง แต่ลงทุนกับนายแม่งโครตคุ้ม”
“ยังไง”
“ก็ได้ความสุขไง....ส่วนนายก็ได้ความรักจากเราเป็นการตอบแทน”
“เห็นมั้ย....ยังไงก็แถวะ”
ไอ้ดอยหน้าแดงแปร๊ด....คราวนี้มั่นใจได้....ว่าไม่ได้เป็นเพราะแดด
กลัวใจตัวเองฉิบหาย
มนต์สิทธิ์กลัวว่าจะพ่ายแพ้ไอ้หมอนี่อย่างเต็มรูปแบบเข้าสักวัน
แต่เดี๋ยวนะ....ไม่แน่ใจ
กูเคยชนะมันด้วยเรอะ!!!
.
.
.
.
.
“วันนี้ไอ้รูปหล่อไม่มารับเหรอพี่”
“แล้วทำไมเค้าถึงจะต้องมารับชั้นด้วยล่ะยะ.....อีหน่อง”
ประสาทจะเสีย ทั้ง ๆที่อุตส่าห์ทำใจให้ผ่องแผ้วมาตั้งแต่ในบ้าน
วันนี้เป็นวันสำคัญ มันคือวันแห่งการออดิชั่นนักเต้น เพื่อเข้าแข่งเรียลลิตี้
ก็อย่างที่รู้....ว่าเธออยากเต้นรูดเสา มากกว่าเป็นนักบัญชีเฉิ่ม ๆ ดังนั้น....หลังจากลาออกจากงาน เธอก็เอาเงินที่แม่ให้มา...ไปเรียนเต้นอย่างเข้มข้น ยากทีเดียว...ที่จะเริ่มตอนอายุเท่านี้ ประสบการณ์คอร์สโยคะที่เธอไปล่ำเรียนมา สมัยที่ยังทำงานออฟฟิศอยู่ แทบจะไม่ช่วยอะไร บางท่านี่บอกลาไปได้เลย ร่างกายเธอแข็งเกินกว่าจะเต้นผาดโผน แต่กระโดดม้วนตัวเธอยังใจไม่ถึงเลย
ก็เลยเลือกเรียนเต้นแบบฮิปฮอปแจ๊ส....เซ็กส์ซี่ที่มูฟเม้นท์....มั่นใจว่าต้องสร้างสีสันให้รายการแน่ ๆ กะเทยขาฮิปทั้งคนนี่นะ
“ไปอโศก....”
“โห....ทำเป็นเข้มนะ”
“พี่ซีเรียสนะหน่อง”
“คร้าบ....จะส่งให้ถึงที่เลย....สำหรับพี่....ผมคิดครึ่งราคาพอ”
“ย่ะ....ระวังจะไม่มีข้าวกินนะยะ....พ่อคนใจปล้ำ”
พ่อหนุ่มขาแว้นซ์ พาเธอลัดเลาะเข้าทางนู้น....ทะลุทางนี้อย่างชำนาญ กลิ่นสาปจากเสื้อวินทำให้เธอรู้สึกคุ้นเคย และปลอดภัยอย่างน่าประหลาด....
ตอนนี้เธอไม่ต้องการอะไรก็ตาม....ที่จะทำให้เธอรู้สึกประหม่าหรือตื่นเต้น....ใจนึกถึงคำตอบที่เตรียมพร้อมเอาไว้ตั้งแต่เมื่อคืน....บางที....บางทีถ้าเต้นไม่รุ่ง....ทำตัวหลุดโลกลงอินเตอร์เน็ต แล้วผันตัวไปเป็นนักแสดงตลกก็ดีนะ ชีวิตเธอน่ะมันโครตจะซิทคอมจะตาย
เอี๊ยดดดดดดด!!!!
“แอร๊ยยย....อย่าเบรกแรงสิอีนี่....เดี๋ยวนมเสียรูป”
“ไอ้ห่า...อยู่ ๆ ก็ขับปราดหน้า”
“เฮ้ยยยย....นั่นมันรถไอ้หน้าอ่อนนี่.....พาพี่หนีเร็วอีหน่อง....แอร๊ยยยย.....ไม่ทันแล้ว....มันลงมาแล้ว”
พ่อหนุ่มนักบิดนิ่ง....ไม่ยอมแม้แต่จะขยับ เขาจ้องหน้าอีกฝ่ายที่กำลังเดินตรงมาอย่างท้าทาย ทว่าอีกฝ่ายนั้นหาได้สนใจเขาไม่
“ทำไมไม่รอผมล่ะครับพี่เคี้ยง....สัญญาแล้วนี่....ว่าจะไปส่งน่ะ”
“สัญญากับผีน่ะสิอีเด็กบ้า....วันนี้มันวันสำคัญนะยะ....ชั้นไม่ต้องการกำลังใจจากใครหน้าไหนทั้งนั้น....ไปส่งไม่ว่า....นี่จะขอตามไปนั่งดู....รับไม่ด๊ายยยยย”
“ผมน่ะ....รู้จักพี่ ๆกรรมการนะ...ผมอาจช่วยพี่ได้นะ”
“แกจะบ้าเรอะ....ชั้นบอกแล้วไงว่าแค่ลองน่ะ.....แล้ววิธีสกปรกแบบนั้น....ไม่เอาหรอกย่ะ...ชั้นอยากวัดลิมิตตัวเองด้วย”
พ่อหนุ่มไฮโซ พยายามจะฉุดกระชากเธอให้ไปกับเขา ถึงหน้าจะยิ้ม แต่หมอนี่กำลังทำเธอเจ็บ แบบว่ายังไงดีล่ะ....เหมือนพวกที่สามารถฆ่าคนได้ทั้งที่หน้าเปื้อนยิ้ม...มันน่าขนลุกไม่ใช่น้อยเลยนะ
“อย่าดื้อสิครับ....ผมอ่อนให้พี่มาหลายครั้งแล้วนะ....ไม่รักกันจริง...ผมไม่ยอมให้พี่ด่าผมแรง ๆแบบนี้หรอกนะ อย่าให้ต้องใช้พลังงานลี้ลับนะครับคนสวย"
“ชั้นพี่แกน๊า....แก่กว่าแกเกือบสิบปีเลยนะย๊า”
เธอกำลังจะประสาทเสีย แล้วก็กำลังจะยอมแพ้อีกฝ่ายแต่โดยดีอยู่แล้วเชียว....ถ้าหากว่าไม่มีเสียงนี้ดังขึ้น....
“เฮ้ยยยยย....เลิกกร่างได้แล้วไอ้กร๊วก....ขืนไม่ปล่อยมือจากแฟนกูล่ะก็...มึงกับกูได้แลกกันแน่.....ปล่อยพี่เคี้ยงนะเว้ยยยยย”
“ไม่ใช่เรื่องของคุณครับ....คุณพลเมืองชั้นสอง”
“หน็อย”
เยี่ยมค่ะ.....บรรลัยกันเข้าไป....ไม่ต้อง-อง-ต้อง-ออ-มันแล้ว....ความฝันที่จะได้ออกทีวีดับวูบ
เคี้ยงอยากให้นี่เป็นนิยายเรื่องหนึ่ง
ให้ไอ้สองตัวนี่มันได้กันเองซะ....แล้วปล่อย ๆ เธอไปเสียที
“กรรมของอีเคี้ยง....กูไปแท็กซี่ก็ได้วะ”
.
.
.
.
.
End
คิดถึงเลยมาต่อค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
