ตอน : More Than a Happy Ending
พ่อหมี....นั่งรอลูกชายตัวดี....จนถึงตีสอง
กว่าม้งศรี.....จะกลับ....
หมีแก่ตัวนี้.....ก็รอลูกชายจนผล็อยหลับคาโซฟาไปอย่างน่าสงสาร
โกรธ...โกรธ....โกรธ หมีแก่นั้นโกรธเป็นที่สุด เมื่อเห็นไอ้ตัวดีเดินยิ้มแฉ่ง เห็นแต่เหงือกแดงแจ๋ ยิ้ม....จนตาหยีเข้าบ้านมาอย่างไม่มีทุกข์ร้อน ก็ทำเอาหมีแก่เดือดปุด ๆ จนเผลอตวาดลั่น ดูแล้วอย่างกับพวกพ่อตาหวงลูกสาวในละครตอนเย็นเรตติ้งต่ำเสียไม่มีอ่ะ...
“ไอ้ม้งงงงงง!!!!.....รู้มั้ยว่านี่มันกี่โมงแล้ว ?”
“สิบโมงเช้า....โห่....พ่ออ่า...จะเสียงดังทำไมวะเนี่ย”
“ไปนอนค้างบ้านมันมาอีกแล้วล่ะสิ....ไหนว่าไม่มีอะไรเกินเลยไงไอ้ม้ง!!!....แล้วป๊าเคยสั่งห้ามแกเรื่องนี้แล้วไม่ใช่เรอะ!!!!”
“อะไรของพ่อแว๊!!!!.....เพื่อนกันจะไปนอนค้างอ้างแรม พูดคุยเล่นหัวกันบ้างมิได้เลยไง๊ ?....มาถึงก็เหวี่ยง พี่เคี้ยงไม่ได้หาข้าวปลาให้กินเรอะ!!!!.....ถึงได้โมโหหิวแล้วพาลแบบนี้อ่ะ”
“ไอ้ม้งงงงง!!!!”
“ทามม๊ายยยยย!!!”
“เจ๊ยยยย”
หมีแก่ขี้เหวี่ยง(วัยทอง) เจอหมีเด็กที่แรงกว่า แค่ไอ้ดอยฮึดสวนกลับ....ตะโกนใส่บ้าง....หมีแก่ก็หงอแล้ว นี่แค่เบาะ ๆ ยังไม่ฟูลออฟชั่น ก็เป็นที่รู้กันว่าหมีตัวนี้ กลัวลูกยิ่งกว่าอะไรดี
“เออ...ถ้าแค่นั้นก็แล้วไปเถอะ...แม่ง...แกน่ะเป็นความหวังสุดท้ายของตระกูลสินมั่งคั่งนะเฮ้ย.....อย่าทำป๊าผิดหวังล่ะ....ป๊าไปนอนต่อล่ะนะ” ทำท่าจะจากไป เพราะแรงสู้หมีน้อยไม่ได้ แต่ก็ถูกไอ้ลูกชายตัวแสบรั้งเอาไว้ ด้วยประโยคคำถามกวน ๆลอย ๆ สำเนียงกวนตีนสไตล์มัน
“~ความหวังไรแว๊?~”
“เอ๊า....แกก็เห็น....ว่าพี่แกนะเค้า.....อ่า.....นั่นแหละ....ก็เหลือแต่แกแล้วนะไอ้ลูกรัก หาเมียแจ่ม ๆ สักคนมาเป็นแม่พันธุ์ มีลูกสักสาม....สี่คน....กันเหนียว ไอ้ป๊าน่ะมันก็หง่อมลงทุกวัน ไม่มีแรงปั๊มแล้วลูกเอ๊ย....”
“ไม่เอาง่ะป๊า.....ขืนทำงั้นก็ผิดสัญญากับไอ้หล่อสิ....”
“สัญญา....สัญญาอะไรเรอะ!!!”
“ก็เราตกลงกันแล้ว ว่าจะเป็นเพื่อนรักกันตลอดกาล ห้ามใครมีเมีย คือแว่...มันเป็นพันธะสัญญาระหว่างกันของลูกผู้ชายน่ะ เก็ทแม๊ะ เพราะงั้น เค้าคงมีเมียไม่ได้แล้วอ่ะ ฮ๊าววววว....เค้าก็ง่วงแล้วเหมือนกัน ไปนอนก่อนนะ”
หมีเงิบ......สตั๊น 8 วิ.....ฉิบหายละ
หนึ่งเลยคือมันหายไปทั้งคืน....ไหงกลับมายังเพลีย....
สอง....เป็นเพื่อนกันแล้วไหงมีเมียไม่ได้ฟะ
สาม.....พอเหลือบไปเห็นลูกสาวในเวอร์ชั่นแบบเต็มตัว....เดินลงมาในชุดเดรสสั้นลายเสือโชว์เรือนร่าง....หมีปลง...
แล้วก็ปลงกว่า....เมื่อไอ้หน้าเหี้ยเจ้าเก่า โผล่เข้ามาหาพร้อมเหล้าหนึ่งกล่อง.....
“เมีย.....แดกเหล้า ๆ...แดกเหล้ากันเว้ย....วันนี้ผัวถูกสามตัวท้าย”
สัด!!!....ตระกูลกูจบสิ้นแล้วสินะ
.
.
.
.
.
.
ถ้าไม่นับหมีแก่....ที่ตอนนี้ปลดระวางไปตามกาลเวลา บ้านหลังนี้ก็เห็นจะมีแต่เจ้าน้องเล็กของตระกูล ที่ยิ่งโต....ออร่าความน่ารักน่าฟัดของมันก็ยิ่งแผ่ซ่าน
“โย่ว.....แฟรงค์กี้”
“เรียกพี่แฟรงค์สิวะ....เดี๋ยวโบก”
น่ารัก....และทำเอาหลายคนคลั่ง ตราบที่มันยังไม่เลิกสวมเสื้อฟิตเปรี๊ยะจนเห็นกล้ามเป็นลูก แต่จะว่าไป เด็กน้อยอย่างมันสวมอะไรก็ทำให้หื่นได้หมดนั่นแหละ หลายคนก็ชอบที่มันสวมเสื้อยืดหลวม ๆมากกว่า เพราะจะได้เห็นเนินเนื้อขาวจั๊วะใต้ร่มผ้าของมันได้อย่างถนัดตายังไงล่ะ!!!
“แดกเหล้ากัน”
“ที่ไหนแว๊”
“ร้านเดิมน่ะสิวะ....พี่มีเรื่องจะคุย....เรื่องสำคัญน่ะ”
“บอกตอนนี้ไม่ได้เหรอ”
“เฮ้ย....เรื่องสำคัญนะ....จะมาพูดกันง่าย ๆ ในที่แบบนี้ได้ไงวะไอ้อ้วนนี่”
“แล้วไงแว๊....มีไรก็ทอล์คกันตรงนี้เลยสิโหยวววว....ไม่มีใครสนใจหรอกน่า....ทำอย่างกับเป็นเรื่องความเป็นความตายระดับชาติไปได้นิ”
“นั่นน่ะสินะ....มีอะไรก็พูดกันตรงนี้เลยสิครับ......รุ่นพี่”
มาแล้ว....มันมาแล้ว ไอ้หนุ่มผู้ดีตัวโตขี้หวง โผล่มาตอนไหนไม่รู้ แต่เห็นอีกที มือของมันก็โอบไหล่ไอ้หมีน้อยเอาไว้อย่างหวงแหน สายตากวนโอ้ย...เย็นชา ของสุดหล่อเบอร์หนึ่ง ฟาดฟันกับสายตาที่เต็มไปด้วยโทสะของสุดหล่อเบอร์สอง
คนหนึ่งก็หล่อ...รวย....ป๊อปปูล่า....ไปไหนมีแต่คนรู้จัก....ขาหนึ่งข้าง เหยียบย่างเข้าสู่เส้นทางบันเทิง แถมนามสกุลนั้นก็ดังสุด ๆ
ผิดกับอีกคน ที่หล่ออยู่ในโลกส่วนตัว ไม่ใช่ว่าหน้าตาแย่นะ ตรงกันข้าม เขาจัดว่าชายหนุ่มที่ดูดีมากคนหนึ่ง แล้วฐานะทางบ้านก็ไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน เพียงแต่ภูบดินทร์รู้จักประมาณตน เรื่องอะไรจะต้องทำตัวให้เป็นที่รู้จัก ขี้คร้านจะมีสาว ๆ มาคอยตอม ล้อมหน้าล้อมหลัง ซึ่งมันน่ารำคาญ!!!! เขาเลือกที่จะสวมมาดเด็กเรียน(ซึ่งเขาก็เรียนเก่งจริง ๆนั่นแหละ) แฝงตัวเองภายใต้เสื้อผ้าแบรนด์เนมที่มิกซ์กันออกมาได้ดูน่าเบื่อ....จืดชืน...และเย็นชา ฝังแว่นตากรอบหนาทรงโบร่ำโบราญ...บนใบหน้าที่หล่อไร้ที่ติ ทรงผมสั้นที่ดูธรรมดา ทว่าสะอาดสะอ้าน สมมาดนักธุรกิจในอนาคต...
แล้วอีกหน่อล่ะ....ก็แค่ไอ้ตาหยี ตัวตัน ฐานะปานกลางค่อนไปทางจน เนื้อเยอะ กล้ามแยะ น่าฟัดให้จมเขี้ยวก็เท่านั้น.....
“ไม่ให้ไปนะม้ง....ออกไปดื่มเหล้ากลางค่ำกลางคืนมันอันตราย เกิดอะไรขึ้นมา พ่อนายพี่นายคงเสียใจ”
“เป็นผู้ชาย ไปดื่มเหล้าสังสรรค์บ้างก็ไม่เห็นเสียหาย พี่ชวนมันไป เพราะงั้นพี่รับผิดชอบเอง มีพี่ทั้งคน มึงไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้นนะไอ้มนต์สิทธิ์”
“เอ่อ......ไปด้วยกันหมดนี่เลยได้มั้ยแว๊”
ลำบากใจชะมัด!!!
ของ(ที่น่าจะ)ฟรี....ไอ้ดอยก็อยาก ส่วนเพื่อนสุดที่รัก.....ไอ้ดอยก็แสนจะเกรงใจ
.
.
.
.
.
ถ้าไม่มาด้วยกัน มีหวังได้ดื่มกันสองคนแน่ แล้วไอ้หมอนั่นก็คงจะฉวยโอกาสกับไอ้ดอยของเขาไม่มากก็น้อย.....
ภูบดินทร์ไม่เคยถูกชะตารุ่นพี่คนนี้ และไม่เคยไว้วางใจเลยแม้แต่วินาทีเดียว เขาตามดูจนแน่ชัด ทุกสิ่งทุกอย่าง ทั้งพฤติกรรม และสายตาจาบจ้วงที่ลอบมองคนของเขานั้น....
บอกได้คำเดียวว่าอันตรายสุด ๆ
“ว่าแต่พี่มีเรื่องอะไรจะบอกผมอ่ะ”
“มีสิ....แต่วันนี้ยังไม่บอกดีกว่า”
“อ้าว...ไหงงั้นแว๊....รวยไง๊....อยากเลี้ยงเหล้ายาปลาปิ้งน้องว่างั้น”
“เออ...มึงแดก ๆ ไปเหอะ”
พวกเขาคุยกันเรื่องสัพเพเหระ สองหล่อคอยสอดแทรกกันเองเป็นระยะ ทุกครั้งที่พวกเขานึกได้ ไอ้ดอยไม่มีสมาธิจะดวด เพราะต้องคอยตอบคำถามคนนู้นที คนนี้ที....
ภูบดินทร์แทบไม่แตะแก้วเหล้า เด็กหนุ่มยกขึ้นจิบทีละนิด ไม่สนคำสบประมาทใด ๆ ทั้งสิ้น เขามันพวกผู้ดีคออ่อน ไม่ใช่
สาวกปาร์ตี้ที่เจนจัดอย่างไอ้แฟรงค์ หรือแม้แต่เด็กวงยาดองอย่างไอ้มนต์สิทธิ์
คุยกันถึงเนื้อถึงตัวตลอด กลับไปล่ะจะจัดการให้หมดเรี่ยวหมดแรง
“เฟิร์ส...เพื่อนเมาว่ะ”
“งั้นก็กลับกัน ไปนะครับพี่แฟรงค์ นี่ค่าเหล้าส่วนของผมกับมัน ป่ะ...กลับกันนะม้งนะ”
“กูจาอ้วกกกกกก”
จนแล้วจนรอด อีกคนหนึ่งก็ไม่มีแม้แต่โอกาสจะบอกสิ่งที่มันอัดอั้นอยู่ข้างใน
.
.
.
.
.
.
“ม้ง”
“ไร....ไม่เล่นแล้วหล่อ เพื่อนจะดูหนังนิ”
“ก็ไม่ได้จะเล่น....อยากกินขนมที่นายกินอยู่น่ะ”
“เลย์อ่ะนะ....ไหนว่าไม่กินอาหารขยะไงหล่อ”
“ก็อยากลอง....ถ้านายจะป้อน”
“ฝันไปเถอะ มือมีก็จ้วงแดกเองสิหล่อ”
มนต์สิทธิ์เขินจนม้วนต้วน แม้ตาจะจดจ่อกับจอโทรทัศน์ แต่ก็หาได้มีสมาธิไม่ มือของสุดหล่อนั้นอยู่ไม่สุข เดี๋ยวล้วง เดี๋ยวบี้ หน้าหล่อ ๆ ก็วนเวียนอยู่แถมแก้มบ้าง ซอกคอบ้าง
“เอ้า....กูป้อนมึงก็ได้”
“อื่มมมม...ก็อร่อยดีนะ”
“หัดซื้อกินเองบ้างดิแว๊”
“ป้อนกันแบบนี้เหมือนแฟนเลยเนอะ”
“แม่ง....หล่อเยอะตลอด”
รุกเยอะ ๆ....หยอด ๆหนัก ๆ สักวันหลุมนั้นคงจะตื้น แล้วก็เนียนเรียบสนิทในที่สุด
เมื่อนั้นสุดหล่อ จะได้ขย้ำไอ้หมีดอยได้อย่างอร่อยปาก สมกับที่เฝ้าอดทนรอมานานเสียที...
.
.
.
.
.
“มาหาใครคะคุณน้อง”
แม่งแจ่มสัดสัด!!!!
อกเป็นอก....ก้นเป็นก้น
นี่แหละที่เขาตามหามาทั้งชีวิต!!!!
“ม้งไม่อยู่เหรอครับ”
“ไม่ค่ะ....เพื่อนมันใช่มั้ย เข้ามานั่งรอสิ เดี๋ยวมันก็คงกลับ ปกติมันก็กลับเวลานี้แหละ”
หญิงสาว....อ่า....อย่างน้อยตอนนี้เธอก็กลายเป็นหญิงสาวเต็มตัวแล้วล่ะนะ หน้าอกคัพดี....กันจิ๋มที่ถูกหมอทะลวงจนกลวงโบ๋ ถือว่าคุ้มกับเงินที่เสีย เจ็บตัวเป็นเดือน ๆ ราวกับตกนรก ดีที่มีพ่อหมีคอยเป็นกำลังใจให้ กับไอ้เถื่อนผัวพ่อ แล้วก็น้องชายตัวหนาของเธอด้วยอีกคน รายนั้นดูจะตื่นเต้นกว่าใคร ที่พี่สาวได้กลายเป็นพี่สาว....
นอกจากของปลอมอันเบ่อเริ่ม...ที่หมอให้เธอเอาไว้สอด กันเนื้อเยื่อติดกัน(น่าหวาดเสียวและเจ็บ....แต่เธอต้องทน เพื่อความสวย) จนป่านนี้แล้วเธอก็ยังไม่เคยต้องมือชายใด(ยกเว้นคุณหมอหนุ่มกับทีมผู้ช่วย ที่ดูเหมือนจะเป็นคนเดียว ที่ได้สัมผัสเธออย่างลึกซึ้งที่สุด) ถือว่าเธอสามารถผ่านบททดสอบอันแสนหฤโหดมาได้ เพราะกว่าที่เธอจะได้ทำตามที่ใจหวัง ไม่ใช่เพียงแค่นึกอยากทำและมีเงินเท่านั้น แต่ทั้งแบบทดสอบทางจิตวิทยา ทั้งความน่ากลัวที่แพทย์ผ่าตัดบรรยายให้เธอฟัง ทุกอย่างถาโถมใส่เธอ กลายเป็นแรงกดดันที่เธอต้องจะต้องยอมรับ และฟันฝ่า
ถ้าผ่านมันมาได้ นั่นทำให้เธอสามารถพิสูจน์ตัวเองได้แล้ว...ว่าเธอเกิดมาเพื่อสิ่งนี้
อีอาร์มเพื่อนรัก....หัวหน้าประวิทย์....นังปาล์ม.....พี่ริท....แม่พีท หรือแม้แต่คุณเคนโด้ ต่างก็แวะมาเพื่อเยี่ยมเยียนเธอ เธอตัดสินใจโดยเด็ดขาดที่จะลาออกจากงาน เพื่อทำในสิ่งที่เธอรักจริง ๆ นั่นก็การเป็นนางโชว์....
ว่าแต่....ไอ้เด็กนี่มันจะจ้องกันให้ได้อะไรขึ้นมาน่ะ....อย่าบอกนะ....ว่าคิดอะไรกับฉันน่ะ....
ต้องยอมรับ....ว่าเธอค่อนข้างตายด้านพอสมควร....โดยเฉพาะกับเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ตั้งแต่เป็นตุ๊ดหัวโปกจนถึงตอนนี้.....นับหัวผู้ชายที่เธอเคยเผลอไผลมีใจด้วยได้เลย....ไม่ถึงสิบคน...หากรวมดารานักร้อง....นายแบบแมกกาซีน....ไม่ถึงสามสิบ....นับว่าน้อยมากกกกกก
เพราะงั้น....โอเค....ไม่ค่อยมีผู้ชายมาปิ๊ดปิ้วกับเธอมากนัก....หมายถึงอย่างจริงจังน่ะ....แต่ตอนนี้เธอสวยแล้ว เธอมีสิทธิ์จะคิด...ถ้าไอ้หนุ่มนี่....จะรู้สึกอะไรบางอย่างกับเธอ แต่เธอก็ไม่ค่อยจะแน่ใจนักหรอก...
“พี่ของม้งสินะครับ....สวยกว่าที่คิดนะเนี่ย”
“ขอบคุณค่ะ...แต่พี่เป็นกะเทยนะคะน้อง”
“ฟังเสียงดูก็รู้ครับ”
“อ่า....พี่โทรตามอีม้งให้นะ ว่ามันถึงไหนแล้ว”
“ไม่ต้องแล้วล่ะครับ ผมเปลี่ยนใจแล้ว”
เห....เปลี่ยนใจ.....เปลี่ยนใจอะไรน่ะ.....กะเทยวัยสามสิบต้น ๆ อย่างเธอ อยู่ ๆก็รู้สึกปวดหัวจี๊ด เด็กสมัยนี้ช่างต่างจากสมัยเธอ แล้วอะไร ๆ ก็ดูปรู๊ดปร๊าดไปหมด โลกโซเชี่ยลเน็ตเวิร์คนับวันก็ยิ่งซับซ่อนเกินกว่าเธอจะเรียนรู้ บางทีนะ...เธออาจจะแก่เกินไปแล้วก็ได้ ไม่รู้สิ
“พี่อาจจะไม่รู้จักชื่อผม แต่ผมว่าพี่คงจะเห็นผ่านตามาบ้างแหละ เอาเป็นว่าผมขอแนะนำตัวเลยก็แล้วกันนะ...”
“เดี๋ยวนะ....พี่ไม่....คือพี่สามสิ.....บ้าจริง!!!”
“ผมชื่อแฟรงค์....ชื่อจริงชื่อเกียรติยศ....ต่อจากนี้ไปผมอาจจะมาหาพี่บ่อย ๆ สรุปคือผมจะจีบพี่นะ....เตรียมใจเอาไว้ได้เลย”
“เย๊ยยยย....เอาจริงสิเฮ้ย!!!!”
รางวัลที่เธอรอคอย.....ตอนนี้เธอได้รับมันแล้วล่ะนะ....แม่เคี้ยง(อดีต)คนเคราดก
(หวังว่าหมอนี่คงรวยนะ....)
.
.
.
.
.
.
.
END
จบแล้ว....จบจริงอะไรจริง....แต่อะไรนะ...ยังไม่เคลียร์เรื่องไอ้ดอยใช่มั้ย เรื่องของน้องนายพล โอเค....อาจจะมีตอนพิเศษตามมาอีกหน่อยพอเป็นกระษัย แต่ตอนนี้เอาเป็นว่าแฮปปี้เอนดิ้งแล้วนะ ทั้งสามคนพ่อ...ลูก...ลูก ตระกูลสินมั่งคั่ง
หัวข้อ: รักต้องสูบ - ตอนคั่นสั้นมาก(อิงกระแสนิดนึง) (27/02/2014) (อ่าน 227334 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก