ถ้าผลตอบรับ(จากเสียงส่วนใหญ่)เป็นไปในแง่ลบ คนแต่งขอลบตอนนี้ออกนะคะ กลัวคนอ่านรับมิได้...โฮก....
ตอนพิเศษ.....โบโซ่เขาไม่ได้กลายพันธุ์ตามลูกสาว....หรือสติสตางค์ฟั่นเฟือน เพราะดันไปได้เสียกับเด็กหนุ่มคราวหลาน....แต่นี่คือจ๊อบ สเปเชี่ยล~ เขาถูกจ้างมาโดยเฉพาะ เพื่อเอนเตอร์เทรนเด็ก ๆ ในวันครบรอบเปิดห้างสรรพสินค้า
พร้อมจะพบกับเขาหรือยัง....คุณลุงโบโซ่....หนุ่มใหญ่ใจดี รักเด็ก เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม
.
.
.
.
.
.
[เฮียหมีเล่า].
.
.
.
ขากกกกกกกกกกก.......ตุ๊ย!!!!นี่มันนรกแตกอะไรกันวะ ห่าเอ๊ย!!! พระเจ้าจากดาวไหน ศาสดาองค์ใด สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในสากลโลก ใครวะใครที่ดลใจให้กูตกปากรับคำ มาสวมชุดบ้า ๆ บอๆ ในวันที่อากาศร้อนฉิบหายแบบนี้...
ใช่แล้ว.....
อำนาจแห่งเงินหรือก็เปล่า แต่เป็นเพราะเรียนมาน้อย ผมเลยไม่มีทางเลือก ในยามที่ร้อนเงิน....ชักหน้าไม่ถึงหลัง อะไรก็เอาทั้งนั้นแหละวะ
ฟุตบอลทำพิษน่ะสิ!!! จะอะไรเสียอีกล่ะครับคุณ แล้วนี่ก็เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ที่ผมก่อเรื่องปวดประสาท ให้กับคุณลูกสาวสุดที่รัก รักปานแก้วตาดวงใจคนเดียวของผม....
ไอ้หนวด!!!ผมปฏิญาณตน นับแต่ครานั้น ที่ทะเลาะกับลูกอย่างรุนแรง จนเป็นสาเหตุให้นำไปสู่ อะไรที่มัน...อ่า....ช่างเถอะ ผมเองก็ไม่ได้รู้สึกตัวเลยด้วยซ้ำ ไอ้ตอนที่....อ่านะ
ผมปฏิญาณกับตนเองเอาไว้เป็นมั่นเหมาะ ว่าถ้ารักที่จะใช้ชีวิตสนุกไปวัน ๆ แบบนี้ โดยที่ยังแบมือขอเงินคุณลูก กับมรดกของแม่ที่ตายไป...ไปวัน ๆ แล้วล่ะก็นะ ผมสัญญากับสวรรค์ ว่านับจากนี้ จะไม่ทำให้ไอ้หนวดต้องปวดหัว เพราะเรื่องที่ผมก่ออีก ไหนจะภาระใหญ่เบิ้มอย่างไอ้หลานนอกไส้ ลูกชายของเพื่อน(ที่เคยได้เสียกันแค่ครั้งเดียว...เมื่อนานมาแล้ว) ไอ้เด็กตาตี่ ตัวอวบอ้วน....ที่ยัดห่าก็จุ เลี้ยงเปลือง แถมแม่มยังโค-ตะ-ระจะกวนตีน ซึ่งมันยังต้องเรียนอีกเยอะ แค่นี้ไอ้เคี้ยงมันก็แทบจะอ้วกอยู่แล้ว...กับค่าเทอมและจิปาถะ เงินมรดกก็ร่อยหรอลงไปทุกวัน....ทุกวัน(อีกเรื่องที่เลวคือ ผมโกหกไอ้หนวด ว่าใช้จนหมดไปแล้ว)
ทั้ง ๆ ที่ผมเป็นพ่อที่ไม่เอาไหน แต่กลับมีลูกที่ต้องแบกความรับผิดชอบไว้บนบ่าทั้งสอง ตั้งแต่ตัวกะเปี๊ยกอย่างมัน บอกตามตรงว่าละอายทุกครั้งที่นึกถึง คิดว่าใช้หนี้ก้อนใหญ่คราวนี้ ก่อนจะถูกเสี่ยกับลูกน้องสั่งเก็บ....ผมจะขอลาขาด กับอบายมุขทุกสิ่งอย่าง...ลา....ล่ะนะ
“ลุง ๆ เป่าลูกโป่งเป็นหมาไส้กรอกได้อ๊ะเป่า”
ไอ้เด็กหน่อมแน้มคนหนึ่งเดินมาสะกิดตูดผม เด็กโข่งน่ะ แล้วผมก็พบว่ามันมากันสอง อีกตัวหนึ่งวิ่งดุ๊ก ๆ มาแต่ไกล แหม่ ไถข้างแบบชาวร๊อคเสียด้วยสิ ตามมาสมทบกันทันในที่สุด ทำไมถึงบอกว่าเป็นเด็กโข่งน่ะเรอะ ก็ดูจากชุดที่มันสวมน่ะสิ
“นายไม่รอพี่”
“ก็ลูกพี่อ่ะช้าตลอด...ว่าไงล่ะลุง เป่าโป่งน่ะ ทำได้อ๊ะป่าว~”
ไอ้เด็กแคระที่ดูยังไงก็อย่างกับเด็กประถมทั้งคู่ ติดตรงที่เครื่องแบบนักศึกษาชายที่มันสวมอยู่นั่นแหละ ที่ดูไม่ค่อยจะเข้ากับพวกมันเท่าไหร่ ไอ้ตัวโตกว่า ที่ถูกเรียกว่าลูกพี่ ทำท่าเต๊ะจุ๊ย สองมือล้วงกระเป๋า แอ่นไอ้จ้อนเล็ก ๆ ประหนึ่งว่าตนนั้น คือหัวหน้าแก๊งค์อันธพาล....ห่า....ท่าเชยไปนะมึง คงจะดูหนังฮ่องกงมากไปสินะ
ยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ อากาศก็ร้อนชิบหาย มาอะไรกับกูมาก ๆ กูจะเตะให้ม้ามแตก เด็ก...เชี่ย
“ได้สิ....โฮ่ ๆ ๆ เดี๋ยวลุงจะโชว์ฝีมือเดี๋ยวนี้แหละ”
ทำยังไงล่ะฟะ!!! กูมันแค่โบโซ่ฝึกหัด จ๊อบพิเศษน่ะเฮ้ย....ตอนรับงาน ไอ้ผู้จัดการห้างก็ไม่เห็นบอกว่าจะต้องเป่าลูกโป่งเป็นรูปสัตว์ได้นี่หว่า เคยเป่าก็แต่ถุงยางอนามัยเล่นตอนเด็ก ๆ แล้วก็นะ ไม่มีใครสักตัวสอนเหี้ยอะไรกูเลย ไอ้เทรนนง-เทรนนิ่งก่อนเริ่มงานน่ะนะ ไม่มีเล้ยยยยย แล้วใครหน้าไหนมันจะไปทำได้วะ....เฮอะ!!!
“โบโซ่อะไร หัวเราะเหมือนซานตาครอส...ผิดงานอ๊ะป่าวลุง”
“น่านเด่ะ แถมไม่เห็นจะตลกเลยซักกะติ๊ด....ว่าไงล่ะลุงทำได้ช่ายป่ะ เป่าลูกโป่งเป็นหมาพิตบลูน่ะ”
“หมาไส้กรอกต่างหากล่ะ...ลูกเพ่~”
“ตึ่งโป๊ะ!!!!”
เอ้า....ฮากันเข้าไปนะ กูว่ามึงนั่นแหละที่แม่ม...โค-ตะ-ระ ฝืด ผมหัวเราะ...หัวเราะเยาะไอ้เด้กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมน่ะ แบบว่าทนไม่ไหวจริง ๆ เท่านั้นแหละ ไอ้ตัวลูกพี่ก็หันมามองหน้าผมตาขวาง ให้ตายเถอะจ๊อดเอ๊ย...ตาแม่มดุอย่างกะเหยี่ยว....
“เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยวเลยอ้วน มัวยืนเป็นหมีจำศีลอยู่นั่นแล้ว...รีบ ๆเป่าเข้าเด้ ไอ้หมาไส้กรอกน่ะ...ลูกน้องพี่มันอยากได้หมาไส้กร๊อกด๊อกมาถือเล่นซักตัวน่ะเฮ้ย เป็นป่ะจ๊อดดดดด.....เรียกผู้จัดการมาคุยซักหน่อยดีแม๊ะ”
“ลูกพี่โผ๊ม....เท่ห์จังเลยขอรับ”
“นายจำไว้นะ หนทางไปสู่การเป็นนักเลงหญ่ายอ่ะ มันต้องเริ่มไต่เต้า แรก ๆ ก็ต้องเลือกเหยื่อกระจอกต๊อกต๋อยแบบนี้ล่ะนะ คุมคนให้เป็น ขยายกำลังคนไปเรื่อย ๆ แล้วพอวันข้างหน้า เราสองคนก็จะ......”
มันแพล่มอะไร เป็นไรมากแม๊ะ ดูการ์ตูนมากไปรึไง หลานกูเด็กกว่ามึง มันยังไม่ปัญญาอ่อนแบบพวกมึงสองตัวเลย แล้วก่อนที่ผมจะได้ตื้บเด็ก ลูกโป่งในมือผมก็ถูกใครบางคนแย่งไป
เป่า.....บิด.....บิด....บิด....ทุกอย่างนั้นเร็วจัด จนผมได้แต่ยืนเงอะงะ แล้วในที่สุด ไอ้หมาไส้กรอก(อ่อมันหน้าตาแบบนี้นี่เอง) ก็เสร็จภายในเวลาไปถึงนาที
“เอ้านี่.....หมาไส้กรอกของพวกมึงน่ะ รับไป แล้วก็ไสหัวไปไกล ๆ ตีนกูได้แล้ว ทำเป็นเก๊ก คิดว่าเท่ห์เหรอมึงน่ะ ไอ้แคระ!!!!”
“เฮ้ยรู้แม๊ะว่าลื้อกำลังพูดกับใคร ขอโทษลูกพี่กูเดี๋ยวนี้นะสาดดดดด.....ลูกพี่อย่าห้ามผม ตื้บแม่มเลยแม๊ะลูกพี่ ร้อนวิชาแร๊ะ....”
ไอ้คนมาใหม่....ซึ่งเป็นคนเดียวกับไอ้ที่เป่าลูกโป่งเป็นหมาไส้กรอกเมื่อครู่นี้ ถลกแขนเสื้อเตรียมมีเรื่อง(โห...มึงแมนมากอ่ะ จะต่อยกับเด็กปัญญาอ่อนเนี่ยนะ!!!) ไอ้ตัวจิ๋วก็ไม่ได้มีกลัวหรอกนะ ยักคิ้วท้าทายอย่างกวนโอ้ย น่าเอาส้นนาบไปที่หน้าเอ๋อ ๆ ของมันเป็นที่ยิ่ง ยืนจ้องเขม่นกันครู่ใหญ่ ไอ้ตัวจิ๋วก็ถูกไอ้ตัวลูกพี่มันลากออกไป
“ลูกพี่ปล่อยผมนะขอรับ ผมกำลังขึ้นนะขอรับ ผมกำลังจะโชว์ฝีมือให้ลูกพี่ชมนะขอร๊าบบบบบบบ”
ไม่แปลกใจที่มันโผล่มา แต่แปลกใจที่หน้าเหี้ย ๆ แบบมันทำอะไรตุ๊ด ๆ อาทิเช่นเป่าลูกโป่งเป็นหมาไส้กรอก ได้ด้วย?....
“แต่งชุดอะไรของพี่น่ะ น่าสมเพชนะ ไอ้เคี้ยงมันรู้มั้ย ว่าพ่อมันมาทำอะไรน่าขายหน้าแบบนี้”
“ขะ....ขายหน้าตรงไหนฟะ หน็อย....ดูถูกกันเรอะ ยังไงมันก็อาชีพสุจริตก็แล้วกัน”
“ตัวตลกที่ทำอะไรไม่เป็นซักอย่างเนี่ยนะ แถมยังทำไปเพราะ....หึ....ร้อนเงิน นี่แหละ มันน่าสมเพชก็ตรงนี้ หมีเอ๊ยยย”
“เฮ้ย!!!...นี่ถ้ามึงจะมากวนตีนกูด้วยเรื่องเดิม ๆ ล่ะก็ ไปไกล ๆ ตีนกูเลยไอ้เด็ก....”
“ไม่เด็กแล้ว จะสามสิบอยู่รอมร่อแล้ว แล้วก็ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันกว่าพี่ก็แล้วกัน”
“เออ มึงมันวิเศษ ดีไปหมดอ่ะ ไปได้แล้ว แล้วก็อย่าเสือกไปบอกใคร เรื่องนี้กูอยากจะจัดการด้วยตัวเอง”
“พี่ติดพวกนั้นเท่าไหร่”
“หมื่นนึง....ทำไม....จะช่วยกูรึไง”
“แล้วงานที่ทำเนี่ย ค่าแรงเท่าไหร่”
“วันละสองร้อย....สรุปจะช่วยใช่มั้ย?....ฮึ?...เซ้าซี้จริงมึง กูจะทำงาน มึงเลิกมาเกะกะได้แล้ว เพราะถึงยังไง กูก็จะไม่รับผิดชอบกับสิ่งที่กูไม่ได้ตั้งใจ แล้วอีกอย่างอ่ะนะ มึงมันไม่ใช่ผู้หญิง ไม่มีเยื่อพรหมจรรย์ ไม่มีมดลูก ดังนั้นจึงไม่มีอะไรบุบสลาย เก็ทแม๊ะ ถ้าไม่เก็ท ก็ค่อยมากวนตีนกูวันอื่น ไม่ใช่ตอนนี้”
“ผมจะไปกดตังค์มาให้ รออยู่ตรงนี้นะ”
ง่ะ.....หูฝาดเปล่าแว๊ะ.....กดตังค์ กดมาทำม๊ายยยยย
นี่อย่าบอกนะว่ามัน ?....เฮ้ย!!!!!
.
.
.
.
.
“เข้ามาสิโบโซ่ ให้ตายเหอะ แต่งหน้าแบบนี้แล้วพี่ดูโง่ชิบหาย ปกติหน้าพี่แมร่งก็ดูซื่อบื้ออยู่แล้ว เอ้า ถอดชุดแล้วก็ไปอาบน้ำซะสิ”
“มึงมีเงินเยอะเหรอวะ ไปรวยมาจากไหน ถูกหวยหรือขาย......ใช่แม๊ะ”
“เงินเก็บของผมเองแหละ แล้วก็ไม่ได้บอกว่าจะให้ฟรี ๆ ซักหน่อย ถึงได้พาพี่มาที่นี่ไงล่ะ”
“แค่.....ทำ.....แค่นั้นใช่มั้ย แบบ...หมายถึง แค่หลับหูหลับตาทำ ๆ ให้จบ แล้วนี่กูต้องทำกี่ครั้งวะ ไม่เคยซะด้วยสิ หมายถึงตอนที่มีสติอ่านะ”
“มึงไปอาบน้ำไปอ้วน...ชักช้าเดี๋ยวเปลี่ยนใจนะ”
มันเงื้อหมัด เตรียมจะชกผม ก็ไม่ได้กลัวหรอก ก็แค่ไม่อยากให้ทางเลือกสุดท้ายหลุดลอยไปก้เท่านั้น
ห้องน้ำนั้นคับแคบได้อีก จะว่าไปแล้ว ที่นี่มันก็แค่โรงแรมจิ้งหรีดธรรมดานี่แหละ ค่าห้องก็คงจะไม่เท่าไหร่ แต่ก็คงจะแพงกว่าค่าแรงของผมในวันนี้ อ้อ...ลืมไปว่าไม่ได้ นอกจากไม่ได้แล้ว ยังโดนเค้าสวดยับ ที่อยู่ ๆก็ไปบอกเลิกเค้ากะทันหัน แหม่....ดีนะที่กูเป็นแค่.....
โบโซ่....ค่าแรงวันละ....จ๋องร้อย….. 
ผมใช้เวลานานพอดู กับการล้างไอ้สีขาว ๆ บนหน้า แม่มสาด....สีทาบ้านหรือไงเนี่ย ล้างยากชิบ ผมเกลียดตัวเองชะมัดที่ทำอะไรแบบนี้ แต่พอมาคิด ๆดูแล้ว มันก็น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด ผมไม่อยากให้ลูกเสียใจ ไม่อยากถูกกระทืบจนตาย...หรือว่าพิการเพราะถูกพวกยากูซ่าตัดนิ้วหรอกนะ แทบจะไม่ต้องคิดอะไรเลย เมื่อพวกเจ้าหนี้โทรมาทวงยิก ๆ เมื่อสักครู่ที่ผ่านมานี่ พวกมันให้เวลาแค่อีกสามวัน แต่ผมบอกพวกมันไปว่าจะเอาไปให้พรุ่งนี้
ก็แค่ทำในสิ่งที่เคย ๆ...อย่างน้อยก็เคยมาครั้งนึงแล้วอ่ะนะ มันก็คงจะเป็นไปตามสัญชาติญาณนั่นแหละน่า
“เสร็จหรือยัง ผมจะอาบต่อ”
“กำลังจะออกไป”
ให้ตายเหอะวะแม่ม....หุ่นไอ้เชี่ยนี่มันเซ็กซี่ชิบ ดูกล้ามนั่นสิวะ ดูผิวขาวเนียนนั่นสิ แล้วไอ้แก่ร่างอวบ(กูแค่อวบ)อย่างผม จะเอาอะไรไปสู้หนุ่มวัยฉกรรจ์อย่างมันได้ นอกจากเอวหนา ๆ ขาเผละ ๆ กับหน้าตาที่เหมือนคนง่วงนอนตลอดเวลา
“จ้องไร เดี๋ยวค่อยจัด....ขออาบน้ำก่อนนะอ้วน”
“ห่า....เขาเรียกหุ่นแบบนักกีฬาเว้ย”
“อ่อ...ซูโม่มันก็เป็นกีฬานี่นะ..ฮะฮะฮะฮะ”
กวนตีนอย่างแรงนิ ผมเดินตรงดิ่งไปสำรวจตัวเองหน้ากระจกทันที บ๊ะ หุ่นกูก็ไม่ได้น่าเกลียดซักกะนิด กล้ามแขนกูก็มีเหมือนมึง ใหญ่กว่าด้วย กล้ามท้องกูไม่มี แต่กูมีกล้ามนมเว้ย อึ๋มสาด แล้วที่สำคัญ ของกูน่ะ....ใหญ่เบ้ง อย่างกับอนาคอนด้า
“ไม่ต้องนุ่งหรอก ผ้าเช็ดตัวน่ะ”
ไอ้เด็กเหี้ยเดินหัวเปียกออกมาจากห้องน้ำ รอยยิ้มของมันดูชั่วร้ายชอบกล จนผมรู้สึกเสียวสันหลังอย่างบอกไม่ถูก มันเดินใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ กลิ่นสบู่ของโรงแรมจากตัวมันโชยเข้าจมูก ไม่ใช่หรอก...ไม่ใช่สบู่ของโรงแรมนี่หว่า แต่เป็นกลิ่นที่....
“น้ำหอมปลุกอารมณ์ไง จะได้ง่ายขึ้นอีกนิด”
“ไม่ง่ายหรอก ของกูน่ะใหญ่เบ้อเริ่ม ตูดมึงพังแน่ไอ้ดิน กูจะล่อให้หาย....เสี้....ย..”
ผมถูกไอ้เด็กรุ่นน้องที่อ่อนกว่าเป็นสิบปี กระชากตัวและหัวของมามาจูบ ประกบปากแล้วก็แลกลิ้นกัน ผมก็แหยง ๆนั่นแหละ แต่พอจูบไปซักพัก เครื่องก็ติด ผมต้องจินตนาการอย่างแรงกล้า ว่าคนตรงหน้า เป็นสาวหมวยหุ่นอวบอึ๋ม หาใช่ไอ้หน้าโหดที่สักเต็มตัวแบบมันไม่ แต่พอลืมตาขึ้นมา ใจก็พาลจะหวั่น ๆ
ก็สายตามันช่าง....
ฉ่ำ....ช้ำ....ชอก...ชู่.....“ยังเห็นผมเป็นเด็กอีกมั้ย ผมรอวันนี้มานานแล้ว วันที่จะลบคำสบประมาทของพี่”
ร่างเปลือยเปล่าของเราทั้งคู่โรมรันพันตู โดยที่ผมไม่เต็มใจเลยสักนิ๊ดดดด มันขบหัวนมผมเบา ๆ ก็หยิว ๆ แปลก ๆ ดีแหละ แต่ถ้าให้สาว ๆมาทำให้ มันคงจะหยิวได้อย่างเปิดเผยมากกว่านี้อ่ะนะ แล้วทันใดนั้นเอง บางอย่างที่แข็งเป็นลำยาว กำลังเสียดสีกับร่างกายท่อนล่างของผม พอเหลือบไปมอง เท่านั้นแหละ ความภาคภูมิใจที่เคยมี สูญสลายไปในพริบตา ไอ้เหี้ย...นี่มันงูโบอาในหนังแผ่นที่ดูเมื่อคืนนี่หว่า บ๊ะ.....
โครตพ่อโครตแม่พวงสวรรค์!!!!.....ใหญ่โตโอฬารขนาดนั้น ไปเป็นพระเอกหนังโป๊ไป๊....
“เป็นของผมเถอะนะ....”
มันกระตุกยิ้มเหี้ยม ก่อนจะผลักผมด้วยเรี่ยวแรงมหาศาล.....สาด.....จุกชิบ ไม่ใช่โรงแรมห้าดาวนะมึง ฟูกแม่งแข็งได้อีก
“ใครกันแน่หมี....ที่จะโดนล่อจนตูดพังน่ะ.....ก็มึงไง”
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย.
.
.
.
.
.
เจ็บ....ซี๊ดดดดดดดจะอะไรซะอีกล่ะ ก็ไอ้ตัวเหี้ยที่นอนเอกเขนกดูทีวีอย่างสบายใจเฉิบข้าง ๆ ผมเนี่ยสิฟะ....มัน...มัน...ฮึก...ฮึก เสียเชิงชายเป็นที่สุด
มันเหล่ผมอย่างรำคาญ แบบเดียวกับที่ผู้ชายส่วนใหญ่ชอบทำ หลังจากที่ได้อึ๊บ....ผู้หญิงที่พวกมันหาได้จากการท่องราตรีเป็นที่เรียบร้อย อารมณ์มันคือ ๆ....
‘น้ำแตกก็แยกทางสิวะมึง’ อะไรทำนองนั้น
“รีแล๊กซ์หน่อยน่า เช็คเอาท์ตั้งบ่ายพรุ่งนี้ ที่บ้านไม่ได้ติดเคเบิ้ลไม่ใช่เหรอ....ดูรายการเหี้ยนี่สิ ตล๊กตลก....ผู้ชายสมัยนี้แม่มเป็นตุ๊ดเป็นแต๋วกันไปหมดแล้ว....ตัดผมทรงเหี้ยไรก็ม่ายรุ....แต๋วเอ๊ย!!!!”
มันสบถอย่างหยาบคาย...ระคายหูเป็นที่สุด
จะอะไรล่ะ...ก็รายการเกมโชว์ของต่างประเทศนั่นแหละ.....เกาหลีมั้ง ไม่ก็จีน ผมไม่มีกะจิตกะใจจะสนใจอะไรหรอกในตอนนี้ รู้แค่เพียง...เวลาสี่สิบเอ็ดปี....หกเดือน....กับอีก.....สิบสี่วัน ของประตูหลังที่แสนจะบริสุทธิ์ แล้วหวังว่ามันคงจะบริสุทธิ์ไปตลอดชีวิต ถูกพรากไป ด้วยราคาแค่....
หมื่นนึง...หมื่นนึงนี่มันก็เยอะ....แต่มันเทียบไม่ได้กับศักดิ์ศรีลูกผู้ชายนะเว้ย รีเพลย์ไปก่อนหน้านี้ ผมขัดขืนสุดชีวิต ทั้ง ๆ ที่มันก็ตัวเล็กกว่า เอ่อ...หมายถึงความหนาน่ะ มันสูงกว่าผม...ก็แล้วไงล่ะ จะแรงเยอะไปไหน หรือกูแก่ไปแล้ว?....หือ?
ต่อยไปมันก็ไม่สะทก เอาแต่ยิ้ม แล้วแรงมันก็เยอะจนหมีอย่างผมหมดท่า
....
’แค่ยอมเป็นเมียผมคืนเดียวเอง....เงินนี่น่ะ ผมให้พี่เลย ไม่ต้องเอามาคืนผม เพราะผมอยากช่วยพี่’....
ห่า....ถ้าอยากช่วยจริง มึงคิดดอกกูร้อยละยี่ กูจะไม่ด่ามึงซักคำ แต่นี่...แต่นี่
“หนุกว่ะ ทำกับพี่แม่งหนุกโครต เนื้อแน่นน่าขยำชิบหาย ตอดดีกว่าเอาสาวอีก”
หายกันไป....ไอ้ดิน ถือว่าหายกันแล้วนะ เจ๊ากันแล้ว ผมแค่นยิ้มก่อนจะคว้าเงินที่วางเอาไว้ บนโต๊ะไม้เตี้ย ๆ สำหรับวางโคมไฟ
“ผมบอกให้นอนก่อน จะกลับบ้านทั้งสภาพแบบนั้นน่ะเหรอ กลัวลูกมันไม่รู้รึไง ว่าไปทำอะไรมา”
“แล้วมึงจะเอาไง ได้เอาคืนสมใจมึงแล้วนี่นะ กูจะกลับบ้าน ไปอาบน้ำล้างความจัญไรออกจากตัวกู”
“รังเกียจผัวขนาดนั้นเลยเหรอเมียจ๋า....บ๊ะ....ได้หมีเป็นเมีย เรื่องนี้ กูจะจวดจำไปตลอดชีเวี๊ยดดด....”
“ทำเป็นพูด มึงเองก็เคยเป็นเมียกูล่ะวะ เป็นไงล่ะ โดนเอ็นแปดนิ้วของกูเข้าไป....เดินขาถ่างไปหลายวันเลยสินะ”
มันยิ้ม ยิ้มแบบที่เห็นแล้วอยากจะตั๊นให้หน้าแหก ถ้าไม่ติดว่ามันเพิ่งจะช่วยเหลือผม เฮอะ!!! ไอ้เงินค่าเปิดซิงนั่นน่ะ อย่าเรียกว่าช่วยเลย แบบนี้มันธุรกิจชัด ๆ
“พี่ไปเป็นผัวผมตอนไหนเร๊อะ ผมเคยบอกเหรอ ว่าพี่เคยได้เอาผม....คงเคยมั้ง เอ๋? ตายละวา....แต่พี่ก็เชื่อสนิทเลยนี่นะ ไอ้หมีโง่....หึหึหึ”
อะไรนะ.......นี่กูโดนเต๊าะไข่แดงฟรี ๆ งั้นเรอะ
อย่าอยู่เลยไอ้เหี้ยดิน
“กล้าหลอกคนแก่งั้นเรอะ....ตายซ้า....ไอ้เห็บหมา.....ตายยยยย........ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยย”กูจะฆ่ามึง!!!!
.
.
.
.
.
To be Con
ไปนอนก่อนล่ะ ตอนหน้าค่อยเจอน้องเคี้ยง ตัวแม่แห่งความกลากเกรียน....เหมือนเดิม ieie
หัวข้อ: รักต้องสูบ - ตอนคั่นสั้นมาก(อิงกระแสนิดนึง) (27/02/2014) (อ่าน 246587 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก