นั่นน่ะสินะ เค้าทำร้ายฉันขนาดนี้ ทำไมฉันถึงไม่แจ้งความ
ทำไมฉันถึงไม่ดำเนินคดีตามกฎหมาย
อาจเป็นเพราะ ใจลึกๆ ฉันชอบเค้าน่ะสิ ฮี่ๆๆๆ (ยังจะชอบอีก โหดแบบนี้)
--------------------------------------------
ฉันนี่ก็ทนมือทนเท้าเนอะ ส่วนไอ้โหดนั่นก็พฤติกรรมเดิมๆ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ต้องด่า ต้องหลังมือไว้ก่อน
(เหอะ)
ช่วงนี้ ฉันเริ่มสนิทกับครูบอมมากกว่าเดิม เรามีอะไร เราจะพูดคุยสู่กันฟังตลอด คอยปรึกษากันแทบจะทุกเรื่อง เวลาไปไหนก็มักจะไปด้วยกัน ฮิฮิ
ครูบอมเป็นคนที่อบอุ่นมาก ใครได้สัมผัสจะรู้ถึงสุนทรียภาพในตัวเขา
แต่ ไม่น่ามีครอบครัวเล๊ยยยยย เซ็งป้า ฉันจึงเบรคความคิดไว้เท่านี้ เป็นเพื่อนสนิทกันนี่ล่ะ ดีที่สุดแล้ว.......
ฉันเล่าให้บอมฟังตลอด ว่าป๊อปมันทำอะไรกับฉันบ้าง
บางวันทำกับข้าวไว้ ตัวเองกินมาแล้ว ก็มาด่าว่าฉันทำไว้เลี้ยงผีบ้านผีเรือนเหรอ
บางวันไม่ทำ ก็มาด่าว่า “ทำไมมึงไม่ทำ จะให้กูต้มน้ำแข็งกินเหรอ”
บางวันฉันซื้อไส้กรอกซีพีจากเซเว่นมานั่งกิน “หนังหน้าอย่างมึงนี่ ยังกล้ากินของแบบนี้นะ”
บางวันฉันเบื่อๆ เอานีตติ้งมาถักเล่น “ผั๊วะ! (เบิ้ดกะโหลก) กระแดะทำเป็นกุลสตรีนะมึง ถักไปผูกคอตายใต้ต้นมะเขือขื่นเหรออีตุ๊ด” อะไรแบบนี้ (นี่แค่ส่วนหนึ่งนะคะเนี่ย)
เฮ้อ.................
บอมรับรู้เรื่องราวอันแสนรันทดของฉัน ประดุจรายการแบ่งปันรอยยิ้ม
“โหยหาความรักความเมตตา........ หิวความศรัทธรา ความมั่นใจ……. ไขว่คว้าความสุขความสดใส ขอเพียงมีใครเอื้ออาทร แบ่งปันรอยยิ้ม…….” (เนื้อเพลงถูกเปล่าเนี่ย) (ถ้าร้องให้ไอ้ป๊อปฟัง มีความโดนถีบไปยะลาแน่ๆ)
“ก็กำลังแบ่งปันให้อยู่นี่ไงครับ” (แอร๊ย สุภาพบุรุษชะมัดไอ้หัวล้านหนิ)
“ทำไมครูอุ้ยถึงยอมล่ะ ก็ไม่ไปกับเค้าก็สิ้นเรื่องหนิ”
“พูดง่ายนะบอม แต่ทำจริงๆ มันไม่ได้น่ะสิ ฉันกะจะหนี จะหลบ แต่ถ้ามันเจอ ก็คงเจอหนัก แกเอ๊ย ถ้ามีสองข้างกับเท้าสองเท้ามันปลิวมาพร้อมกันได้เนี่ยมันคงทำไปนานแล้วล่ะ”
“ครูอุ้ยชอบเค้าเหรอ ถึงได้ยอม” (จึ้กกกกกกกก โอ๊ยยยยย บักหัวล้านนนนน แทงกลางใจดำเลยนะเอ็งงงงงงง)
“เอ่อ…. คือว่า จริงๆ แล้วนะแก เค้าน่ารักนะ เออ ไงล่ะ เออ ไอ้บ้า ใช่! ชั้นชอบเค้า”
“ชอบ…… ทั้งๆ ที่โดนแบบนี้น่ะเหรอ” (บอมส่ายหัวพร้อมสายตาห่วงใย)
“ทำไมครูอุ้ยไม่ลองแข็งข้อดูบ้างล่ะ”
“ถ้าชั้นแข็ง มันก็โด่สิแก ฮี่ๆๆๆๆๆ”
(บอม: แหง่วววววว พูดซะเสียบทผมหมดเลย)
“5555 ไม่ใช่แบบนั้น ผมหมายถึง ครูอุ้ยไม่ลองสู้เขาดูบ้าง ลองเล่นบทไม่สนใจเค้าดู เหมือนเขาไม่มีตัวตน เขาอาจจะเปลี่ยนก็ได้นะ”
เออ เข้าท่าแฮ่ะ ลองทำดูดีกว่า จะเป็นยังไงน้อ
วันศุกร์มาเยือนอีกตามเคย แล้วไอ้มหาโหดก็มารับอีกตามเคย
ฉันเดินไปขึ้นรถโดยที่สายตาไม่มองป๊อปเลย ทำตาลอยไม่สนใจชายโหดที่อยู่ใกล้ๆ (อูยยยยย แผนนี้จะสำเร็จไหมหนอ เสียวว่ะ เผื่อมันสันแข้งมาแบบเงียบๆ จะเป็นไงเนี่ย)
พอถึงบ้านพักป๊อป ฉันก็เดินดุ่มๆ เอาของเข้าไปเก็บ
เดินลงมาแบบไม่สนใจมัน แอบเห็นมันยืนเอ๋อๆ อยู่ มันคงคิดว่า อี 5 ตุ๊ดนี่มันมาไม้ไหนวะวันนี้
เดินเข้าครัวจับไม้กวาดกวาดบ้าน ทำงานเท่าที่สายตาจะมองเห็น เพราะไม่อยากว่าง เดี๋ยวมันจะมาแขวะใส่
แล้วไอ้ป๊อปมันก็เดินขึ้นบ้านไปแบบไม่สนใจเหมือนกัน (โอยยยยยย โล่งงงงงง ขึ้นบ้านไปได้สักที ไอ้บ้าเอ๊ย กลัวจนฉี่จะเล็ดอยู่แล้ว แผนไอ้บอมเนี่ย เล่นเอาเสียวสันหลังอิ๊บหาย)
วันนี้ไม่ได้ทำกับข้าว (ก็มันไม่ได้บอกหนิ) หุงข้าว เจียวไข่กิน จบแล้วสำหรับฉัน
ไอ้ป๊อปกลับมาจากเตะบอลแล้ว
“เฮ้ย อีตุ๊ด มึงทำไรกินวะวันนี้”
“ทอดไข่” ฉันตอบไปด้วยน้ำเสียงเย็นชา แบบไม่สนใจมัน
“ทอดไข่ แสดงว่ามึงไม่ได้ทำกับข้าวเหรอ”
ฉันเดินบิดตูดไปทางประตูหลังบ้าน
“หมับ!” มันจิกหัวฉันค๊าาาาา (ไม่นะๆ อย่าโวยวาย ฉันต้องไม่สนใจมัน)
“มึงทำไมไม่ทำวะ รุ้ไหมกูหิว กูนึกว่ามึงจะรู้จักอะไรๆ ได้แล้ว นี่ต้องให้บอกตลอดเหรอไงฮะ” ฉันเงียบ ไม่ตอบโต้ ไม่ขัดขืน
ดูท่าทางอาการของฉันจะทำให้มันโกรธมากขึ้น
“กูพูดกับมึงนะเว้ย ไม่ได้พูดกับกำแพง มึงเป็น 5 อะไรของมึงฮะ ตั้งแต่กลับมาบ้านแล้ว อย่านึกว่ากูไม่สังเกต ทำเป็นไม่พูดไม่สนใจกู คิดว่ากูไม่รู้เหรอ ลูกไม้ตื้นๆ ของมึงน่ะฮะ”
“คิดจะมาประท้วงกูเหรอ ฝันไปเถอะ ไปเลยมึง ไปซื้อบะหมี่เกี๊ยวมาให้กูเดี๋ยวนี้”
(อะไรวะเนี่ยยยยยยยยยย แผนการใช้ไม่ได้เล๊ยยยยยยยยยย)
“คงไม่ต้องให้กูบอกนะว่ากูกินแบบไหน”
ฉันถูกผู้บังคับบัญชาเผ็ดจการสูงสุดสั่งการแบบที่ว่าสมองของฉันเนี่ยต้องทำตามโดยอัตโนมัติ
“บักบอม บักหัวล้านเอ๊ย เป็นยังไงล่ะแผนการ ดีนะมันไม่สันแข้ง โบ๊บเข้ามาที่ตัวฉันเนี่ย โอยๆๆ กูเครียด” ฉันบ่นกับตัวเองระหว่างทางขี่มอไซค์มันไปซื้อบะหมี่ แน่นอน ของมันต้อง บะหมี่เกี๊ยวปูหมูแดง พิเศษเกี๊ยว (อีป้าคนขายนี่ก็เห็นสั่งพิเศษนัก ชาร์ตราคาเป็น 45 บาทเลยนะยะ)
พอฉันยื่นบะหมี่ไปให้มัน
“ปรุงให้กูด้วย” (เฮ้ย อะไรวะ ปรุ่งไม่ถูกใจ เดี๋ยวฉันก็โดนอีกน่ะสิเนี่ย)
“เอ้า รสชาติใครรสชาติมันสิ จะมาให้ฉันปรุงทำไมล่ะ ของแค่นี้เอง ทำเองไม่ได้ก็ไปตา…..” อุ๊บ ฉันหุบปากทันที ลืมไปเลยว่า คู่สนทนาคือเจ้าเผ็ดจการ (กุจะโน่นไหมเนี่ย..)
“โป๊ก!” (นั่นไง เอาเข้าให้แล้ว) ป๊อบมันเขกหัวฉัน
“ปากดีนะมึง” ป๊อบมันเดินเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆ ฉัน (มึงจะทำอะไรกูเนี่ย กูกลัวแล้ว เยี่ยวกูจะเล็ดแล้ว)
“คุณอุ้ยครับ ผมให้คุณอุ้ยปรุงบะหมี่ให้ผมครับ หรือคุณอุ้ยอยากโดนตีนครับ” อุ๊ยยยยยยยย อำมหิตมากกกกกกกกกก เนื้อตัวฉันสั่นสะท้านไปหมดเลย
“เออๆ ปรุงก็ปรุง เอารสชาติฉันเลยนะ แล้งอย่ามาว่ากันทีหลังแล้วกัน”
ฉันก็ไปปรุงบะหมี่ให้มันด้วยรสชาติ อุ้ยสแตนดาร์ด คือ น้ำตาล 1 ช้อนพูน น้ำปลาครึ่งช้อน น้ำส้มสายชู 1 ช้อน พริกนิดหน่อย (หึๆๆ บักป๊อป แล้วแกจะรู้สึก ถึงรสชาติของฉัน)
แปลกมากกกค่ะ มันดันชอบรสชาติแบบนี้
โอ๊ยกลุ้ม จะบ้าตาย บ่นให้กูหน่อยซี๊ ว่ามึงไม่ชอบรสแบบนี้ บักป๊อออออปปปป……………….อารมณ์เสีย
เช้าวันเสาร์ ฉันออกมาตากผ้า มองไปเห็นบ้านที่อยู่ถัดๆ ไป เยื้องๆ หน่อย มีรถกระบะมาจอด แล้วมีคนเดินไปมา เหมือนๆ กับย้ายบ้าน สงสัยเป็นตำรวจมาใหม่แน่ๆ เลย
ฉันตากผ้าเสร็จ อาบน้ำเสร็จ จัดระเบียบร่างกาย แต๊บเรียบร้อย อิอิ เดินไปเฉิดฉายดูซิว่า ใครย้ายมาหนอ…..
เป็นตำรวจจริงๆ ด้วยค่ะ (อ้าว ก็บ้านพักตำรวจนี่นา)
หลังจากที่ฉันไปแสดงความเป็นนางงามมิตรภาพ ก็รู้มาว่า แกชื่อ หมวดยุทธ ย้ายมาช่วยราชการ เนื่องจากพ่อแกป่วยหนัก
หมวดยุทธ สูงยาวเข่าดี น่ารักดีแฮ่ะ ฮี่ๆๆ เขินๆ พูดคุยสนทนากันสักครู่ เพราะเค้าจะไปจัดบ้าน (นี่ฉันไปรบกวนเขาใช่ไหมหนิ)
ฉันเดินกลับบ้านพัก เข้าทางด้านหลัง หึๆๆ นึกไม่ถึงว่าเหตุการณ์เมื่อกี้ จะอยู่ในสายตาไอ้อำมหิตอีกแล้ว
“รีบกระแนะกระแหน ไปทำความรู้จักเชียวนะ”
ฉันรีบเดินชนไหล่ป๊อปเข้าบ้านไปแบบไม่สนใจ
“คงจะรู้จักชื่อกันแล้วล่ะสิ แล้วไอ้หมวดนั่นมันยังโสดด้วยนะ แต่กูไม่รู้นะว่าเค้าจะมัรสนิยมชอบกะเทยอย่างมึงหรือเปล่า”
“ใครถามยะ” ฉันแว๊ดกลับ พร้อมรีบปัดตูดวิ่งเข้าห้อง
“ประโยคบอกเล่า แต่เสือกเข้าหูตุ๊ดเว้ย อีเวง”
-----------------------------------------------------------
ใกล้จะถึงไคลแม๊กซ์ของเรื่องแล้วสินะ ตกลงมันเป็นเรื่องสั้นหรือเปล่าคะหนิ
ใครที่เกลียดป๊อปก็อย่าเพิ่งเลยนะคะ เค้าอาจจะทำให้คุณเห็นใจได้ในตอนต่อๆ ไปน๊าาา คิๆๆ
หัวข้อ: (เรื่องสั้น) กะเทยดอย ---ตอนจบ--- 14/3/55 21.00 P.15 (เก็บเข้าคลังเลยค่ะ) (อ่าน 119277 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก