Lesson 99
( Prom Part )
“…” จะให้ตอบว่าอะไรดีล่ะ อยู่ๆก็มาขอกันแบบนี้
“ว่าไงครับพรหม” เมื่อเห็นผมไม่ตอบป๊อปก็เร่งเร้าเอาคำตอบจากผม
“เราว่าดูๆไปก่อนเถอะนะ.....เรายังไม่พร้อม” ผมยังไม่พร้อมจริงๆครับ ที่ผ่านมาป๊อปก็ทำกับผมไว้เยอะพอสมควร จะให้ผมลืมมันไปเลยผมคงทำไม่ได้
“ก็ได้...แล้วป๊อปจะรอวันที่พรหมพร้อมนะ”
“อื้อ นอนเถอะ” สิ้นเสียงของผมป๊อปก็กระชักอ้อมกอดให้แน่นขึ้น และเราสองคนก็จมสู่ห้วงนิทราในเวลาถัดมา
เช้าวันต่อมาผมก็ตื่นก่อนคนที่นอนอยู่ด้วยกันทั้งคืนเหลือบมองดูนาฬิกาพึ่งจะตีห้าครึ่ง ผมก็ลุกไปทำธุระส่วนตัวกว่าจะเสร็จก็หกโมงครึ่ง ผมจึงมานั่งเล่นที่โซฟาที่ห้องรับแขก
“ตื่นแล้วทำไมไม่ปลุกกันเลย” ป๊อปเดินออกจากห้องตาก็แทบจะยังไม่ลืมหน้าก็ยุ่งเชียว
“ก็เห็นนอนอยู่ไม่อยากกวน” ผมบอกเหตุผลที่ไม่ปลุก
“ไม่กวนหรอก สำหรับพรหมน่ะ” ป๊อปพูดพร้อมกับเบียดตัวมานั่งโซฟาตัวเดียวกับผมแล้วก็ยังเอาหน้ามาถูท้องผมอีก
“หื้อ ทำอะไร ชุดยับหมดแล้ว” ผมพูดแล้วก็ดันหัวป๊อปออกแต่เหมือนมันจะไม่เป็นผลเลย เพราะด้วยขนาดตัวของผมที่ค่อนข้างจะเล็กกว่าป๊อปอยู่มาก
“ก็ขอซุกหน่อยไม่ได้หรือไงเล่า” ป๊อปพูดงอแงเป็นเด็กซึ่งมันไม่ได้เข้ากับขนาดตัวเลย
“มันดูไม่ดี ป๊อปลุกออกไป”
“ทำไมล่ะ มากกว่านี้ก็เคยทำมาแล้ว”
“ไม่เอาลุกๆ” ขณะที่ผมกำลังงัดกับป๊อปอยู่นั้นเสียงเคาะประตูห้องผมก็ดังขึ้น พอหันไปดูเวลา เจ็ดโมงแล้วนี่ มีคนเดียวที่มาเวลาแบบนี้
“ใครมาหาแต่เช้าเนี่ย” ป๊อปไม่พูดเปล่าลากผมออกไปเปิดประตูด้วย ผมขี้เกียจจะดิ้นเพราะดิ้นยังไงก็ไม่หลุด เลยยอมเดินไปด้วยง่ายๆ
“มีธุระอะไรแต่เช้า” ป๊อปกระชาดประตูออกอย่างแรงโดยไม่ได้ดูคนที่มาเคาะ เมื่อป๊อปเห็นว่าเป็นอัทก็เลยเสียงอ่อนลง
“จะมาตามเพื่อนไปกินข้าว ถ้าผีห่าซาตานจะกินด้วยก็ตามไปเอง” อัทพูดเสียดสีป๊อปอย่างเห็นได้ชัด แล้วอัทก็ดึงมือผมออกมาจากป๊อป
“เดี๋ยวตามไปนะครับ....ฟอดดด” ผมสะดุ้งนิดหน่อยเพราะป๊อปขโมยหอมแก้มผม ผมว่ามันชักเยอะขึ้นทุกวันละอยู่ใกล้ๆทีไรเปลืองเนื้อเปลืองตัวทุกทีเลยซิน่า
“ไอ้บ้านี่ฉวยโอกาสจริงๆเลย” อัทบ่นป๊อปแต่ว่าป๊อปปิดประตูหนีไปแล้วเหมือนกัน
“ไปพรหมไปกินข้าวกัน” พูดจบอัทก็ลากผมมาที่โต๊ะอาหารห้องอัท วันนี้อัททำข้าวผัดไข่ไว้เยอะพอสำหรับสี่คน ถึงปากจะร้ายแต่ก็ใจดีสิน่า
“อ้าว ไอ้ป๊อปอ่ะ” วินถามถึงป๊อปทันทีที่ก้าวเท้าเข้ามาในครัว
“อาบน้ำอยู่มั้ง” ผมบอกวิน
“อ๋อ...พรหมวันนี้ไปไหนหรือเปล่า” วินถามผมต่อ
“ก็ไม่ไปอ่ะ...มีอะไรหรือเปล่า” ผมจึงถามกลับไป
“เปล่า...วันนี้เราจะพาที่รักไปเที่ยวดรีมเวิลด์....พรหมสนใจหรือเปล่า” วินชวนผมแต่ผมยังไม่ได้ทันจะตอบอะไรก็มีเสียงแทรกขึ้นทันที
“ไปสิ...ไปกี่โมง” พวกผมหันไปมองเป็นตาเดียว...ป๊อปนั่นเองครับ
“กูถามพรหม...มึงเสือกไรวะ” วินพูดหยอกป๊อป
“ก็กูอยากเสือก.....อยากเสือกทุกเรื่องเลยแหละ...แต่เค้าไม่ยอมให้กูเสือกว่ะ” น่านป๊อปทพดราม่าและมองหน้าผมผมก็เฉไฉไม่สนใจ
“เลิกหยอดเพื่อนกูได้ละ ไอ้สันดาร ไปแดกข้าวนู้นตักเองนะ” อัทพูดพร้อมกับถือจานข้าวมาให้วิน และผม
“โห ลำเอียงนี่หน่าทำไอ้วินตักให้” ป๊อปทำเสียงน้อย
“วินมันสามีกูโว้ย!!!” อัทพูดออกโวยวายเรียกรอยยิ้มจากวินได้พอสมควร แต่ผมนี่สิอึ้งเลยไม่คิดว่าอัทจะกล้าออกตัวแรงขนาดนี้
“โอ้ย ออกตัวแรงเว้ย” ป๊อปพูดแค่นั้นแล้วพวกเราก็พากันกินข้าวครับ พอเข้าช่วงสายๆหน่อยอัทก็มาตามเพื่อจะไปดรีมเวิลด์ครับ พวกเราออกเดินทางกันตอนเกือบสิบโมงถึงดรีมเวิลด์ก็ตอนสิบเอ็ดโมง
“รออยู่นี่ก่อนนะ เดี๋ยววินไปซื้อบัตรให้” วินพูดกับอัทแต่ก็พูดให้ได้ยินกันหมดทุกคน
“เฮ้ย เดี๋ยวกูไปด้วย” ป๊อปเสนอตัวขึ้นแล้วเค้าสองคนก็พากันไปซื้อบัตร ตรงนี้จึงเหลือแค่ผมกับอัท
“เป็นไงบ้างล่ะเมื่อคืน” อัทเปิดประเด็นถามผม
“ก็ไม่มีอะไรอ่ะ....เฉยๆ” อาจจะโกหกไปนิดแต่ผมยังไม่กล้าเล่าให้อัทฟังหรอกว่าป๊อปขอผมเป็นแฟนอ่ะ
“ไม่มีอะไรเลยจริงๆหรอ” อัทคะยั้นคะยอจากผมมากขึ้น แต่ผมเลือกที่จะไม่เล่าดีกว่า
“ไม่มีจริงๆอัท...นู้นเค้าสองคนมาแล้วไปกันเถอะ” ผมฉุดร่างของอัทให้วิ่งตามผมไปเอาบัตรแล้วก็วิ่งเข้าไปในสวนสนุกทันที ตลอดหนึ่งช่วงโมงที่เล่นกันผมกับอัทเล่นด้วยกันตลอดโดยจะมีป๊อปกับวินคอยตามหลัง แต่ก็เล่นไปได้แค่สองสามอย่างเท่านั้นเพราะคนเยอะมาก
“นี่วิน ไปซื้ออะไรให้เค้ากินหน่อยดิ หิวอ่ะ” อัทหันไปบอกวินผมจึงท้วงขึ้นก่อน
“วินไม่ต้องไปหรอก....อัทเราว่าไปหาข้าวกินกันเลยดีกว่านะ” ผมเสนอขึ้น
“อือ ก็ดีนะจะได้อยู่ท้องหน่อย” วินก็สนับสนุนความคิดผม
“งั้นกิน KFC นะ” อัทไม่รอให้ใครตอบทั้งสิ้นแต่เดินตรงไปร้าน KFC ทันที พวกผมก็เดินตามกันไปอย่างช่วยไม่ได้กับความร่าเริงของคนตัวเล็กที่สุด
“สนุกไหมวันนี้” อยู่ๆป๊อปก็เดินมาโอลไหล่ผมกระซิบพูดข้างหูผม อึ้ย ขนลุกอ่ะ
“อ่าอื้อ ก็สนุกดี” ผมเร่งฝีเท้าตัวเองให้เร็วขึ้นเพื่อจะตามให้ทันอัท และเมื่อมาถึงในร้านก็เห็นอัทนั่งจองโต๊ะไว้แล้ว ส่วนผมก็โดนป๊อปลากให้มานั่งเป็นเพื่อนอัท
“อยากกินอะไรเดี๋ยวเราซื้อให้” ป๊อปถามผมเมื่อกดผมให้นั่งลงสำเร็จ
“เราเอาอะไรก็ได้....อัทอ่ะกินอะไร” ผมหันไปถามคนที่นั่งข้างๆ
“ไม่ต้องหรอก...วินรู้ว่าเราชอบกินอะไร” หือ ออกแนวเลี่ยนๆละ จะรักกันไปไหนเนี่ย คนไม่มีแฟน....อิจฉา
“รอแปปนะ” ป๊อปพูดยิ้มๆแล้วก็เดินไปสมทบกับวินที่ต่อแถวรอไว้อยู่แล้ว ผมกับอัทนั่งรอสักพักโดยที่อัทพูดถึงการวางแผนว่าจะไปเล่นอะไรต่อและต่อด้วยอะไรอย่างสนุกปากเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาจาเบลอว่าจะเล่นอะไรก่อนดีจนวินและป๊อปมาพร้อมกับไก่ทอดที่เต็มไปหมด
ตลอดเวลาการกินวินก็คอยเอาใจอัทหั่นนู้นหั่นนี่ให้กินส่วนป๊อปก็ไม่ยอมแพ้เหมือนกันเอาใจผมทุกอย่างแต่มันแปลกตรงที่ว่าผมกับป๊อป...เราไม่ได้เป็นอะไรกันทำไมต้องมาเอาใจใส่ผมมากขนาดนี้ หรือว่าที่ป๊อปจะ.......แต่ผมไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองยังไงก็ขอดูไปแบบนี้ก่อนก็แล้วกันนะ
“อิ่มแล้วหรอ” ป๊อปถามเมื่อผมวางมีดและช้อน ผมก็พยักหน้าจากนั้นป๊อปก็ลากผมไปเล่นของเล่นชิ้นอื่นกับป๊อปแค่สองคนส่วนอัทก็ไปกับวินตามระเบียบ เย็นวันนั้นผมกับป๊อปกลับถึงห้องด้วยความเหนื่อยหล้าเพราะหมดพลังงานไปกับการเล่นของเล่นเยอะ ถึงจะเหนื่อยแต่ก็สุขใจดีครับฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ
หัวข้อ: หนุ่มขี้เก๊กสะดุดรักนายจอมดื้อ By Ms.Shizuru Lesson 141 THE END จบจ้า (อ่าน 500841 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก