หัวข้อ: หนุ่มขี้เก๊กสะดุดรักนายจอมดื้อ By Ms.Shizuru Lesson 141 THE END จบจ้า

[yunchun]

ทีอย่างงี้แล้วมาร้องไห้คร่ำครวญ 

[chochang99]

เอาไงละทีนี้ ... ป๊อป

[Poseidon]

เป็นช่วงที่สมน้ำหน้าป๊อปมาก ฮ่าๆๆๆๆ ทำไรไม่คิดดีนัก
ทีนี้ก็สำนึกซะ แล้วหาพรหมต่อ อิอิ

[tawan]

กว่าจะรู้ตัว

ปล่อยให้เสียใจอีก 2 วันค่อยเจอนะ

 

[aoihimeko]

ดีที่รู้ตัวต่ถ้จชัวร์ต้องทตัวดี

[● MaYa~Boy ●]

เฮ้อ รู้ตัวกันสักที

[ujen]

 

[basza2x]

 

[Kanda Moe]

กรี๊ดดดดดดดด....ในที่สุดก็ตามอ่านทันแล้ว
+ เป็ดให้แทบทุกตอนเลย(ฮาาา) แทนคำคอมเม้นต์ที่ไม่มีโอกาสได้เม้นต์ในช่วงแรกๆ TTwTT
อยากจะบอกว่าพรหมเป็นตัวละครที่ชอบที่สุดเลยในเรื่องนี้ พออ่านแล้วอดที่จะอินตามไม่ได้ TT
ป๊อปใจร้ายยยยยย สงสารพรหม
เป็นกำลังใจให้ผู้แต่งนะคะ สู้ๆค่า นิยายสนุกมากเลยค่าาา

[DarknLight]

แค่นั้นยังน้อยไปป๊อบ ยังเจ็บปวดไม่พอเท่าครึ่งหนึ่งที่พรหมโดนเลย
ศักดิ์ศรี อิสรภาพ ความเป็นคน ที่พรหมโดนย่ำยี
จากคนๆ หนึ่ง ที่มองข้ามผ่านความเป็นคน

[HEROGOLF]

 

[aoihimeko]

ก็นึกว่อัพล้ว

[shizuruviola]

Lesson 91

( Autt Part )

“มึงว่าไงนะ” ผมแทบจะไม่เชื่อหูตัวเอง คนอย่างมันเนี่ยหรอจะมารักพรหม ทีตอนแรกทำกับพรหมไว้เยอะมาก...มากเกินที่จะให้อภัย แต่ตอนนี้มันกลับร้องไห้ฟูมฟายแล้วบอกว่าคิดถึงพรหม หึ ตลกมากไปแล้วมึง

“มึงได้ยินไม่ผิดหรอกกูรักมัน” ผมกับวินก็มองหน้ากันครับ

“กูไม่เชื่อมึงหรอก มึงทำกับไว้ขนาดนั้น นั่นน่ะหรอรักของมึงน่ะ!!!!” ผมตะคอกมันเลยครับ เพราะนึกถึงสิ่งที่มันทำไว้ทีไร อารมณ์พาลจะขึ้นทุกที

“กูไม่ได้ขอให้มึงเชื่อกู แต่กูขอร้อง บอกที่อยู่พรหมมาเถอะกูฝันไม่ดีกูเป็นห่วงมัน” มันพยายามพูดอ้อนวอนผมครับแต่ผมไม่ยอมหรอก

“กูไม่บอก...ถ้ามึงรักพรหมจริง.....พิสูจน์สิ ทำให้กูเห็น....ไม่ใช่สิ ทำให้พรหมเห็นว่ามึงรักมัน” ผมพูดจบก็เดินเข้าห้องไปเลยครับ ไม่รู้ว่าวินจะใจอ่อนบอกมันหรือเปล่าแต่ถ้าหลุดไปละก็ วินเจอกับผมแน่!!!!!!

( Win Part )

“เฮ้ย มึงใจเย็นๆเว้ยมันไม่มีอะไรหรอก ก็แค่ฝันน่า” ผมนั่งปลอบไอ้ป๊อปมานานเท่าไรแล้วก็ไม่รู้ มันก็พร่ำเพ้อหาพรหมอย่างเดียวเลย ซึ่งมันสร้างความแปลกใจให้ผมอย่างมากเพื่อนผมไม่เคยเป็นแบบนี้ ไม่เคยเรียกร้องและต้องการใครมากขนาดนี้

“มึงบอกกูมาเถอะ กูเหมือนใจจะขาดแล้ว” มันร้องคร่ำครวญน่าสงสารมากครับ แต่ถ้าผมบอกไปอัทต้องโกรธผมแน่เลย ผมจึงไม่พูดอะไรมันก็ร้องไห้กอดผมแน่นเลย หน้าท้องผมแฉะไปด้วยน้ำตาของมันเลยแล้วจู่ๆเสียงประตูห้องนอนก็เปิดออก

“อัท มีอะไรหรือเปล่า” ผมถามออกไปเพราะปกติถ้าเข้าห้องนอนไปแล้วอัทจะไม่ค่อยชอบออกมาอีก เหมือนได้เวลานอนอะไรทำนองนั้น

“มึงเงียบเสียงดิไอ้ป๊อป” อ้าว เมินกูซะงั้นเลย อัทหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรออกทันที...โทรหาใครวะ เปิดลำโพงอีกต่างหาก

“ฮัลโหล พรหมหรอ” เมื่อปลายสายรับอัทก็กล่าวทักทายทันที

“อ่าอื้ม อัทมีอะไรหรือเปล่าโทรมาซะดึกเชียว” เสียงพรหมหลุดออกมาจากโทรศัพท์เรียกความสนใจจากป๊อปได้ไม่น้อยเลยครับมันแทบจะลุกไปคว้าโทรศัพท์ทันที แต่ผมจับมันไว้แล้วสงเสียงบอกให้มันเงียบ

“เปล่าๆ แค่คิดถึงน่ะ...เป็นไงบ้างสบายดีหรือเปล่า”

“ก็ดีอ่ะ...ไม่ต้องวุ่นวาย ไม่มีใครบังคับเราก็สบายใจดี” ไอ้ป๊อปหน้าหงอยเลยครับ สงสัยจะรู้สึดผิดอยู่บ้าง

“แล้วนี่ทำไมเสียงเป็นแบบนี้ ไม่สบายหรอ” อัทก็คุยไปตามเรื่องตามราวเลยครับทีนี้

“ก็นิดหน่อยน่ะ” พรหมก็ตอบกลับมาครับ แต่เสียงมันแปลกไปจริงๆ คงเป็นหวัดทั่วๆไปเฉยๆ ไม่น่ามีอะไรร้ายแรง

“นี่แล้วเงินพอใช้หรือปล่า ถ้าไม่พอใช้บอกเราเดี๋ยวเราเอาไปให้ใหม่”

“ฮึ้ย ไม่ต้องเราไปทำงานแล้วตอนนี้อ่ะที่ร้านอาหารค่าจ้างก็โอเคอยู่”

“หรอ อื้มๆมีอะไรโทรมานะแค่นี้แหละ บาย” พูดจบอัทก็วางสายไป แล้วหันมามองหน้าไอ้ป๊อปครับ

“คราวนี้มึงจะเลิกโวยวายได้หรือยัง มันไม่เป็นอะไรแล้ว...ไม่ต้องถามว่ามันอยู่ไหนถ้ารักมันจริงมึงก็ต้องหามันจนเจอนั้นแหละ” พูดจบอัทก็เดินกลับเข้าห้องส่วนไอ้ป๊อปก็นิ่งไปพักใหญ่เลยครับ

“เฮ้ย มึงโอเคไหมว่ะ” ผมถามมัน ตอนนี้มันลุกไปนั่งที่โซฟาแล้วครับไม่ได้เกาะผมไว้เหมือนตอนร้องไห้

“กูกลับล่ะ กูจะไปหาพรหมต่อ” ผมก็พยักหน้าให้มันแต่ก็เตือนันว่าคืนนี้ให้นอนก่อนแล้วค่อยไปหาใหม่ไม่งั้นเดี๋ยวจะได้ไปทัวร์นรกก่อนจะได้เจอพรหม มันก็พยักหน้ารับแต่ไม่รู้มันจะทำตามหรือเปล่า เมื่อมันกลับไปผมก็เข้าห้องนอนทันที

“วิน....เพื่อนวินอ่ะยังไงกันแน่” อยู่ๆอัทก็ถามผม ผมจึงพลิกตัวไปกอดอัทไว้

“ไม่รู้สิ แต่ป๊อปมันไม่เคยบอกรักใครนะ แล้ววินก็ไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้ด้วย วินเองก็งงเหมือนกันว่ามันเป็นได้ขนาดนี้เลยหรอ” ผมบอกตามความจริง เพราะตั้งแต่รู้จักกับป๊อปมามันไม่เคยไล่ล่าหาคนขนาดนี้มาก่อนเลย ไหนจะที่ร้องไห้อีก ถ้าเป็นแต่ก่อนล่ะก็ อย่าได้หวังเลยจะเห็นน้ำตามัน

“ถ้ารักพรหมทำไมถึงทำร้ายพรหมสารพัดล่ะ ทั้งๆที่พรหมก็ไม่เคยจะตอบโต้แถมยังยอมทุกอย่างด้วย ถ้าเป็นอัทนะมันตายห่าไปแล้ว” อัทพูดใส่อารมณ์นิดหน่อย

“ทุกอย่างที่เกิดขึ้นหรือพึงกระทำลงไปมันมีเหตุผลในตัวมันเองนะอัท คนที่ทำและคนที่ถูกกระทำนั่นแหละเป็นสองคนที่รู้เหตุผลกันดี คนนอกอย่างพวกเราไม่มีทางรู้หรอกถ้าเค้าสองคนไม่ปริปากพูดออกมา” แหม เหมือนผมฉลาดเลยว่ะ มีเหตุมีผลดีปะ ฮ่าๆๆๆ

“อื้อ เค้าเข้าใจละ นอนเถอะเค้าง่วง” พูดจบอัทก็เอาหน้ามาซุกอกผมทันที ผมก็กอดอัทไว้หลวมๆแล้วปิดตาลงพร้อมกับคำถามและความสงสัยเรื่องไอ้ป๊อปมากมายเต็มหัวไปหมด อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะนะ

( Pop Part )

ผมกลับมานอนที่บ้านตามคำเตือนของไอ้วิน ยังไงร่างกายผมก็สำคัญเพราะงั้นผมพักเอาแรงแล้วค่อยไปตามหาต่อดีกว่า ผมกลับมาถึงบ้านก็เกือบตีสอง...ทำไมผมถึงไม่นอนที่ห้องพรหมเพราะมันใกล้กว่ากลับมาบ้านน่ะหรอ...ตอนนี้ผมกลัว กลัวกับภาพในฝัน ผมไม่กล้าที่จะเห็นห้องนั้นอีกถ้าไม่มีพรหมกลับเข้าไปด้วย

เช้านี้ผมก็ตื่นค่อนข้างสายครับเพราะจากการอดหลับอดนอนมาหลายคืน แต่ผมก็กระปรี้กระเปร่าขึ้นเยอะครับ ตอนนี้ผมมีแรงมากพอที่จะตามหาพรหมได้ตลอดสามวันติดกัน เป็นตายร้ายดียังไง ผมก็ต้องตามหาพรหมให้เจอให้ได้

“ฮัลโหล สวัสดีครับคุณอาปกรณ์” ผมโทรหาคุณอาปกรณ์เผื่อจะมีความคืบหน้าอะไรบ้างครับ

“อ้าว ป๊อปว่าไงลูกโทรหาอาได้...หรือว่าจะถามเรื่องนั้นอีกล่ะ” คุณอาเหมือนรู้ทันผม

“ครับผม ได้เรื่องยังไงบ้างครับ” ผมถามข้าประเด็นทันที

“ยังไม่มีอะไรคืบหน้าเลยป๊อปเอ้ย มืดแปดด้านไปหมด” คุณอาพูดด้วยน้ำเสียงเนือยๆ

“ไม่เป็นไรครับคุณอา เดี๋ยวผมตามหาต่อเองครับ” พูดจบผมก็ตัดสายแล้วตามหาพรหมตามต่างจังหวัดรอบปริมณฑลทั้งหมดถึงจะต้องใช้เวลามากแต่ผมก็ยอมเสียเวลาดีกว่าที่จะต้องเสียพรหมไปแล้วไม่ได้เห็นหน้ากันอีก

หลังจากนั้นผมก็ตามหาพรหมตลอดจนพ่อแม่ผมถามว่าทำไมอยู่ไม่ติดบ้านเลย แหม่ จะติดได้ยังไงล่ะครับผมยังตามหาหัวใจไม่เจอเลย จะให้ผมนั่งเล่นนอนเล่นอยู่บ้านหรอขณะที่ผมกำลังขับรถอยู่เสียงโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้น

“สวัสดีครับคุณอา” คุณอาปกรณ์โทรมาครับ

“ป๊อปอาได้ข่าวของเพื่อนป๊อปแล้วนะ” เอี๊ยดดดด ผมเบรกรถแทบไม่ทันครับ

“อยู่ที่ไหนครับคุณอา” ผมถามอย่างร้อนรน

“ใจเย็นๆ ค่อยๆพูด”

“ฟังที่อาจะพูดนะ เด็กคนนี้ชื่อพรหม หรือ นาย ณัฐวุฒิ ไหลลื่น ใช่ไหม” คุณอาถามผมเพื่อยืนยันข้อมูลที่ได้ไปมั้งครับ

“ใช่ครับคุณอา ชื่อนี้แหละ”

“ตอนนี้เค้าอยู่ในที่ชานเมืองนนทบุรีน่ะ ทำงานที่ร้านอาหาร ร้านที่พ่อป๊อปพึ่งไปเปิดนั้นแหละ” เมื่อคุณพูดจบผมก็นึกออกทันที พี่แบงค์บอกว่ารับเด็กเข้ามาใหม่ทำไมผมไม่เอะใจสักนิดเลยนะ

“ขอบคุณมากครับคุณอา ผมจะรีบไปทันที” ผมวางสายแล้วออกรถไปด้วยความรวดเร็ว ทำไมผมไม่เอะใจในตอนที่พรหมพูดนะว่าไปทำงานที่ร้านอาหาร ถ้าผมเอะใจสุกนิดผมก็อาจจะเจอกับพรหมเร็วกว่านี้ และเมื่อผมมาถึงร้านพ่อผม ผมก็ตรงเข้าไปที่ร้านทันทีซึ่งตอนนี้พี่แบงค์ก็ตาลีตาเหลือกมาหาผมแล้วครับแต่ก่อนที่พี่แบงค์จะพูดอะไรผมก็พูดแทรกขึ้นก่อนครับ

“พี่แบงค์ ผมต้องการพบหน้าเด็กเสิร์ฟใหม่เดี๋ยวนี้!!!!!!!”



มีคำถามเป็นกิจกรรมน่ะครับอยากทราบว่าผู้อ่านชอบตัวละครตัวไหนมากที่สุด

อัท – หนุ่มน้อยตัวเล็กขี้อ้อน เจ้าอารมณ์ตัวแสบขี้ดื้อเป็นที่สุด

วิน – หนุ่มหล่อขาวหุ่นดี อารมณ์ร้อนเป็นที่ต้องการของสาวๆแต่ต้องตกหลุมรักหนุ่มน้อยตัวเล็กที่มีนามว่า อัท

พรหม – หนุ่มร่างสูงโปร่ง ตัวบางๆ มองโลกในแง่ดีไม่ชอบมีเรื่องกับใคร ค่อนข้างเก็บตัว

ป๊อป – หนุ่มเพลย์บอยที่ไม่เคยมีความรัก แต่ต้องมาสะดุดเพราะรักกับผู้ชายที่ตัวเองคอยกลั่นแกล้ง

ตัส – รุ่นพี่สุดร่าเริง ปากจัดด่าไฟแล๊บ หึงโหด โมโหร้าย

เบิร์ด – หนุ่มเงียบขรึมอดีตเพลย์บอยอีกคน แต่ต้องหยุดเมื่อเจอแฟนสุดโหด

ชอบตัวละครตัวไหนแค่บอกชื่อตัวละครพร้อมเหตุผลว่าทำไมถึงชอบก็พอครับ

ปล. ขอบคุณที่แสดงความคิดเห็นนะครับ ^^

[Poseidon]

ชอบพี่ตัสอ่ะ ปลื้มตั้งแต่ครั้งแรก คอยช่วยอัทเสมอ และ แรงมาก ปกติเหมือนใจดี แต่จริง เวลาโมโห น่ากลัวมาก
เย้ๆ เจอพรหมแล้ว

[gupalz]

ชอบตัสเหมือนกาน โหดดี

[omyim_jjj]

ชอบพี่ตัส  ใจดีแต่เวลาโหดน่ากลัวมาก

[KIMKUNG]

ชอบพรหมอะ ครับ ประเสริฐจน  จะได้ไปบวชแระครับ

[zaferianight]

ชอบพี่ตัสอ่ะ แรงๆดี เปน charectorที่แบบอ่านครั้งแรกแล้วชอบเลย มีความมั่นใจในตัวเองสูง เอาแต่ใจ รั้นๆ เปนคนมีเหตุผล แต่พอเรื่องคนรักกลับมองข้ามคำว่าเหตุผลไปเลย แต่ก้เพราะรักนั่นแหละ (ขี้หึงจะถูกกว่า) แต่ชอบอ่ะบู๊ บุ๋นในคนเดวกัน คนนี้แหละ ใช่เลย ^^

[khunstar]

ชอบตัส

[nuum]

   ชอบคนแต่งคับ   

[yunchun]

ชอบพรหม เมื่อก่อน แบบนี้ได้มั้ยค่ะ ตอนนี้ก็ชอบแต่ชอบเมื่อก่อนมากกว่า ดูนิ่งๆ เรียบๆ 

[minyoung]

อัท – หนุ่มน้อยตัวเล็กขี้อ้อน เจ้าอารมณ์ตัวแสบขี้ดื้อเป็นที่สุด

วิน – หนุ่มหล่อขาวหุ่นดี อารมณ์ร้อนเป็นที่ต้องการของสาวๆแต่ต้องตกหลุมรักหนุ่มน้อยตัวเล็กที่มีนามว่า อัท

พรหม – หนุ่มร่างสูงโปร่ง ตัวบางๆ มองโลกในแง่ดีไม่ชอบมีเรื่องกับใคร ค่อนข้างเก็บตัว

ป๊อป – หนุ่มเพลย์บอยที่ไม่เคยมีความรัก แต่ต้องมาสะดุดเพราะรักกับผู้ชายที่ตัวเองคอยกลั่นแกล้ง

ตัส – รุ่นพี่สุดร่าเริง ปากจัดด่าไฟแล๊บ หึงโหด โมโหร้าย

เบิร์ด – หนุ่มเงียบขรึมอดีตเพลย์บอยอีกคน แต่ต้องหยุดเมื่อเจอแฟนสุดโหด


จากที่กล่าวมาทั้งหมดอิชั้นชอบคุณอัท เพราะเธอเป็นคนที่แม้จะปากร้ายแต่สุดท้านก็ยังยอมที่จะช่วยเหลือเพื่อนอยู่ดี  ส่วนพี่ตัสเรารู้สึกว่าพี่แกแรงเกินเราทนไม่ค่อยไหว

[sayhi11]

ชอบอัทค่ะ...
ปากร้ายใจดี

[Kanda Moe]

กรี๊ดดดดด...ค้างมากมายคะ
น...ในที่สุดก็ได้เจอพรหมแล้ว ><"
ขอโหวต "พรหม" คะนิสัยน่ารักมั่ก+น่ารักชอบบบ
อยากอ่านตอนต่อไปจังเลย สุ้ๆนะคะ

[chochang99]

ชอบพรหมนะ  สุภาพดี 

[tawan]

ค้างงงงงงงงงงงงงงง

 

[aoihimeko]

จอสักทีนป๊อป ชอบตัสรงดี

[day9day]

ชอบ ตัส+อัท อ่ะ ชอบม๊วากกกกก  แร๊งงงงงงงง ดีอ่ะนะ

[ujen]

สุดท้ายอัทก็ใจอ่อนอยู่ดี


ชอบพี่ตัส  เวลาดีดีใจหาย เวลาร้ายร้ายสุดๆ

[nongrak]

ชอบตัส โหดดีอีกตอนที่จัดการกับนังชะนีที่ตบตัส