ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0admin
thaiboyslove.com
****************************************************************************
อ่าเมื่อยังไม่อยากตายเลยมารีบ แต่งต่อจนเสร็จ 555
แต่ยังไม่จบเรื่องนะคะ เรื่องยังดำเนินต่อ (หลังปีใหม่นะ ตะเอง)
ให้แต่งวันต่อวันบ่อย ๆ เดี๋ยวตายค่ะ หึหึ
อ่านให้สนุกนะคะ ^^
ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ ดีใจสุด ๆ เลย
บทที่ 9 ตัดสินใจ
หลังจากที่วางสายปางผมก้อเดินมายังห้องครัว ไอ้หล่อของผมมันกลับมาแล้ว
“เอ่อ...กลับมาแล้วเหรอ” ผมถามขึ้น
“อืม...หิวมั้ย แล้วไม่เจ็บแล้วครับเหรอถึงไปเดินเล่นริมระเบียงอย่างนั้น เดี๋ยวไม่สบายนะครับ”
มันตอบผม ทั้งสีหน้าและท่าทางของไอ้เป้บ่งบอกให้ผมรู้ได้ทันทีว่า
มันได้ยินบทสนทนาเมื่อสักครู่แล้วเพียงแต่ตอนนี้แกล้งทำเป็นไม่รู้ก้อเท่านั้น
คงเพื่อความสบายใจของทั้งสองฝ่าย มันยื่นมาวัดไข้
ก่อนจะโน้มหน้าผมไปหอม และกดจูบเบา ๆ ที่ริมฝีปาก
ผมรู้สึกเจ็บปวดเหลือเกินที่ทำให้มันต้องฝืนขนาดนี้
“ป่ะ ไปกินข้าวได้แล้วครับ จะได้กินยานอนนะคนดี” ผมมองมัน
ก่อนจะหลบตาเล็กน้อย แล้วทำตามที่มันบอกอย่างว่าง่าย
“อืม ... ขอบใจนะเป้” ผมว่า พยายามกลืนกินอาหารตรงหน้า
ทั้งที่เมื่อกี้ผมหิวจนแทบจะกินหัวมันได้ ผ่านไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมง
แม่งน้ำย่อยหายไปไหนหมดว่ะ ผมไม่มีอารมณ์กินซะดื้อ ๆ
ผมกับมันต่างคนต่างเงียบไม่มีเสียงสนทนาใด ๆ ทั้งสิ้น
ผมเองไม่อยากทนฝืนกลืนอาหารที่ลิ้นผมไม่สามารถสัมผัสรสชาดใด ๆ ได้
จึงหยิบน้ำขึ้นมาดื่มจนหมดแก้ว ไอ้เป้หยิบยากับน้ำให้ดื่ม ส่งมาให้
“อืม ..ขอบใจ” ผมรีบรับมาและจัดการกับยาในมือทันที
ชิ่งหนีมันไปที่ห้องนอน มันอึดอัดเหลือเกินที่ผมจะทนรับสภาพนั้นได้
ทั้งๆ ที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เราต่างก็แสร้งทำเป็นไม่รู้
และไม่พูดสิ่งเหล่านั้นออกมา ผมข่มตาตัวเองให้หลับเพื่อต้องการพักผ่อน
แต่หากสมองกลับวนเวียนคิดถึงแต่เรื่องของไอ้เป้ และปาง
ทุก ๆ เรื่องที่เกิดวนเวียนในหัวจนแทบบ้า นอนไม่หลับสักที
สักพักผมได้ยินเสียงประตูห้องนอนค่อย ๆ เปิดออก
ผมแกล้งทำเป็นหลับต่อยังไม่กล้าสู้หน้าไอ้หล่อ
มันค่อยๆ แทรกตัวนอนเบา ๆ ข้างๆ ผม โอบกอดผมไว้
ก่อนจะกดจมูกลงที่ท้ายทอยเบา ๆ
มันซุกหน้ามาที่บ่าผมน้ำตาร้อนก็เปียกชื้นทั่วบ่า
ผมกัดปากแน่นสงสารมันจับใจ “กูขอโทษเป้ .. กูทำให้มึงเจ็บอีกแล้ว”
ผมได้แต่ขอโทษมันในใจ
มันกระชับกอดแน่นขึ้นก่อนจะพึมพำเหมือนแค่ต้องการระบายความในใจออกมา
“ได้โปรดถ้านายกำลังฝัน ขอให้ฝันนั้นมีตัวแทนชั้นที่จะคอยบอกเล่า
ให้นายรับรู้ว่าชั้นรักนายมากมายขนาดไหน
หัวใจดวงนี้ที่เต้นอยู่ด้านหลังนายตอนนี้
มันมีเพื่อนายทั้งนั้น ไม่ว่านายจะตัดสินใจอย่างไร
จงอย่าได้เจ็บปวดหรือเสียใจ จงเชื่อชั้นยินดีจะยอมรับมัน
และพร้อมจะอยู่ข้างนายเสมอไม่ว่าในฐานะอะไร”
ผมกัดปากตัวเองแน่น มือจิกแน่นที่ผ้าห่ม
กลัวจะเผลอพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกไปให้มันได้ยิน
ผมทนกลั้นน้ำตาตัวเองไม่ไหวได้แต่ปล่อยให้มันไหลออกมา
“กูขอโทษ กูขอโทษจริง ๆ ฮึก..ฮึก ”
ผมรอจนมันหลับค่อยพลิกตัวหันกลับไปอยากกอดมันแน่น
อยากขอโทษที่ทำให้มันเจ็บ ผมซุกหน้าลงที่อกมัน
กระชับกอดแน่น ๆ อีกครั้ง ค่อย ๆ สูดกลิ่นของไอ้หล่อ จนเผลอหลับไป
.
.
ผมรู้สึกตัวอีกทีตัวเองก็กำลังถูกไอ้หล่อ พยายามดูดกลืนริมฝีปากบาง ๆ ของผม
ตอนนี้ไม่ว่าอะไรผมก้อยอมทั้งนั้น อยากขอโทษมันและอยากทำให้มันมีความสุขบ้าง
เมื่อบทรัก..แกมหยอกเย้าของมันเริ่มต้น ผมก้อขอเป็นผู้นำบทรักบ้าง
ผมกับมันเริงรักกันอย่างวาบหวาม ครั้งแล้วครั้งเล่า
อยากให้มันจดจำว่าผมเองก้อรักมันเหมือนกัน
แต่สิ่งที่ผมทำให้มันได้คงจะมีแค่นี้ทำให้มันมีความสุขขึ้นมาบ้าง
ให้มันรู้ว่าความรู้สึกที่ผมมีก้อไม่ต่างจากมันเหมือนกัน
“เป้ กูจะกอดมึงเอง กูจะกอดตอบมึงให้สมที่มึงรักกูมาตลอด”
ผมได้แต่บอกมันในใจ ร่างกายก้อส่งความหวานซาบซ่า
ให้มันได้ลิ้มชิมรสแห่งแรงปรารถนาของเราทั้งสองคน
ก่อนเราทั้งจะหมดแรงหลับไปในที่สุด
..
.
ตอนเช้าผมตื่นขึ้นก่อนมัน ผมนั่งมองหน้ามันไอ้หล่อ
ที่ยังหลับสนิท ผมผ่อนหายใจยาว ๆ ตัดสินใจแล้วว่าวันนี้ผมจะสารภาพทุกอย่าง
เรื่องปางกับมัน แม้ว่าจะกังกลแต่ผมไม่อยากทนกับสภาพที่อึดอันอยู่เช่นนี้
ผมลุกขึ้นไปชำระร่างกาย ออกมาไอ้หล่อก้อตื่นแล้ว
“ตื่นแล้วเหรอเป้ ไปอาบน้ำสิไปเที่ยวกัน ...มึงอยากไปไหน” ผมถาม
“ไม่อยากไปไหน อยากอยู่กับมึงทุกวันก้อพอครับ” มันตอบ
ยิ้มหวานๆให้ผมเดินอ้อมเข้าไปกอดด้านหลัง หอมที่ไหล่เบา ๆ
สรุปว่าวันนี้ทั้งวันผมกับมันไม่ได้ไปไหน
แค่ลงไปซื้อกับข้าวข้างล่าง แล้วเช่าหนังแผ่นมาดูกันและก้อเอาไปคืน
เมื่อมาถึงที่ห้อง ผมคิดว่าถึงเวลาแล้วที่เราต้องคุยกัน
มันเดินนำหน้าผมไปอย่างอารมณ์ดี ผมดึงเสื้อมันไว้
“หืม??” มันหันหน้ากลับมามองที่ผม เลิกคิ้วเป็นคำถาม
“เอ่อ.. กูมีเรื่องจะคุยด้วย” ผมพูดไม่สบตามัน แล้วเงียบไปสักพัก
“เรื่องไร?” หน้ามันเปลี่ยนสีอย่างชัดเจน ผมว่ามันคงพอจะเดาได้คร่าว ๆ
“เรื่องมึง กับกู และก์เอ่อ.........ปาง” ผมตอบ
ดึงมือมันให้เดินตามให้มานั่งที่โซฟา ผมหันไปมองสบตาคนตรงหน้า
แต่ว่าสายตาไอ้เป้เลื่อนลอยไม่ได้มองตอบมาที่ผม
มันมองมาที่มือของผม ที่กำลังบีบมือมันแรง ๆ
ใบหน้าเข้ม ๆ ซีดเผือด เหมือนนักโทษรอการประหาร
ผมลอบถอนหายใจยาว ๆ ก่อนจะเริ่มพูดกับมัน
“เป้... มึงได้ยินที่กูโทรคุยกับปางวันนั้นใช่ไหม” มันไม่ได้ตอบคำถามใด ๆ
แต่พยักหน้ารับ หันมาสบตาผมตรง ๆ สายตาดูอ่อนล้าอย่างเห็นได้ชัด
กัดปากตัวเองไว้แน่น เหมือนไม่รู้ตัว
“ปาง........ อยากจะกลั..”
“อืมมมมม กูรู้แล้ว” ผมบอกยังไม่ทันจบประโยค มันก็พูดสวนขึ้นมาทันที
สายตาแดงกล่ำมองมายังผม เอื้อมมือมาคว้าตัวผมไปกอด
“มึง...ว่ายังไง อยากกลับไปมั้ย บอกกูทั้งอย่างนี้แหล่ะ
กูไม่อยากให้มึงมองหน้ากูตอนนี้ อย่าสงสารกูนะปิงปอง
ตอบตามความรู้สึกของมึง แค่ให้มึงมีความสุข
กูก้อมีความสุขแล้ว มึงเข้าใจมั้ย ” มันว่าเสียงแผ่ว
ค่อยกลืนน้ำลายลงคอช้า ๆกระชับอ้อมกอดผมแน่นขึ้น
“กะ.. กูไม่รู้... กู.. ฮึก ..ฮึก กูไม่แน่ใจ เป้ ..มึงจะโกรธกูมั้ย
กูเคยรักปาง เคยอยากใช้ชีวิตกับปาง
เคยคิดว่าปางจะเป็นคนสุดท้ายที่กูจะรักจะใช้ชีวิตด้วย ...ฮึก ... ฮึก
มึงก็รู้ใช่มั้ยกูตั้งใจขนาดไหน ถึงตอนนี้กูก้อยังรักปางอยู่
แต่...แต่กูไม่รู้มันมากแค่ไหน ...ฮึก ... ฮึก
ไม่รู้มันเท่าเดิมรึเปล่า รู้แต่ว่ามันไม่เหมือนเดิม
กูไม่แน่ใจอะไรแล้ว แล้ว... ...ฮึก ... ฮึก
แล้วยังมึงอีก กู..กู ...ฮึก ... ฮึก มีความสุขที่ได้อยู่กะมึง
ดีใจที่มึงรักกู เฝ้าคอยคิดถึงมึง อยากอยู่กะมึง
อยากกอดมึง อยากกินข้าวกับมึง กู .. ...ฮึก ... ฮึก
กูสับสนไปหมดแล้วอ่ะ กูต้องทำยังไง ...ฮึก ... ฮึก ”
ผมบอกความในใจที่ล้นเอ่อ เกินจะเก็บไว้ น้ำตาผมล่วงเป็นสาย
ทั้งที่ตั้งใจว่าจะเข้มแข็ง เกลียดตัวเองที่อ่อนแอได้ขนาดนี้
“ทั้งที่กูเป็นอย่างนี้..ฮึก ...ฮึก..มึง มึงยังจะรักกูเหรอเป้ ”
ผมระร่ำระรักถาม น้ำเสียงตะกุกตะกัก
“อืมม... กูก็รักมึงที่เป็นอย่างนี้มาตั้งนานแล้วนี่” มันว่าคลายกอด
ดันผมออกห่าง เอามือทั้งมาเช็ดน้ำตาให้ผมที่แก้ม ส่งยิ้มบาง ๆ มาที่ผม
“ไม่ ..ไม่.. กูทำมึงเสียใจนะ ..อึก ..ฮึก ” ผมก้มหน้าส่ายหัวไปมา
ปฏิเสธเหตุผลของมัน มือสองข้างดันที่หัวไหล่มันให้ออกห่างจากตัวผม
คนอย่างผมไม่สมควรได้รับการปลอบใจใดๆ ทั้งนั้น
น้ำตาไหลพร่างพรูไม่ขาดสาย ทำไมนะ ผมหยุดร้องไห้ไม่ได้สักที
ความรู้สึกผิดช่างเกาะกินใจผมเหลือเกิน.....ผมที่ทำมันเจ็บ
“ไม่เป็นไร... ไม่เป็นไรนะคนดี อย่าร้องนะครับ แค่มึงรักกูบ้างกูก็พอใจแล้ว ”
ไอ้เป้ปลอบ ค่อย ๆ รั้งตัวผมที่ขืนตัวอยู่เข้าไปกอด กดจูบเบา ๆ ที่หัวผม ..
ผมทำได้แค่ซบหน้ากับอกไอ้เป้ ร้องไห้อย่างเอาเป็นเอาตาย
เจ็บจนร้าวไปถึงกระบอกตา ห่าเอ๊ย ...ทำไมแม่งดียังงี้วะ
นึกเคืองความใจดีของมัน จนในที่สุดผมก็หยุดร้องไห้ได้
“ถ้ากูกลับไปคบกับปาง มึงจะเป็นเพื่อนกูมั้ย?” ผมถาม
“อืมม กูจะอยู่ข้าง ๆมึงนี่แหล่ะ ไล่ก้อไม่ไปหรอก ปิงปอง”
มันมองตอบมาเศร้า ๆ เหมือนรู้การตัดสินใจผมแล้ว
“ถ้ากูแต่งงานกับปางมึงจะไปงานแต่งกูป่าว?” ผมถามมันอีก
“ไปดิ เพราะยังไงกูก้อต้องเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้มึงไง” มันตอบ
ทำเอาผมน้ำตาคลอเบ้า มันใจดีเป็นบ้า ไอ้ห่านนี่ ซาบซึ้งได้อีก
“ถ้ากูมีลูกมึงจะไปตั้งชื่อให้ลูกกูมั้ย?” ผมถามมันอีก
“แล้วมึงจะให้กูไปช่วยมึงทำลูกกะมึงด้วยมั้ย?” มันถามผมพร้อมส่งยิ้มให้
เหมือนยอมรับในสิ่งที่ผมตัดสินใจแล้ว แต่ดวงตาช่างแสนเศร้า
“สัตว์นี่....” ผมด่าหันไปจ้องตากะมัน
“มึงเข้าใจกูนะ”
“อืม เอ่อกูไม่เป็นไร” มันตอบเสียงเศร้า แต่ฝืนยิ้ม
ผมเงียบไปสักพักก่อนจะถามมันอีกครั้ง
“มึงจะยังรักกูอีกเหรอเป้” ผมถามย้ำ
“อืม...ไม่ได้หรือไง” มันหันมามองตอบ สายตาเว้าวอน
“ทำไม”
“ก้อ....กูรักมึง” ผมจองมองลึกเข้าไปในดวงตาหม่นเศร้า แต่ทว่าช่างมั่นคง
“ทำไมมึงต้องดีกะกูขนาดนี้” ผมอยากรู้จริง ๆ
“ก้อ...เพราะกูรักมึงนะสิ” มันตอบเน้นย้ำ ประโยคเดิมชัดถ้อยชัดคำ
แต่น้ำเสียงแผ่วเบา ราวกับว่าความรักของมันไร้ค่า เมื่อบอกกับผม
“แล้วมึงจะรักกูตลอดไปมั้ยเป้”
“อืมม คงงั้นแหล่ะ เพราะว่า..”
“กูรักมึงนะสิ” ผมกับมันพูดพร้อมกัน แล้วผมก้อส่งยิ้มล้อ ๆ ให้มัน
ผมรู้แล้วว่าควรจะเลือกใคร คนที่ไม่เคยทรยศหักหลังผม
คนที่ไม่เคยทอดทิ้งผม ยินดีกับผมเสมอ คอยเคียงข้างผมเสมอ
ถ้าผมไม่เลือกมันผมก้อคงเป็นคนที่โง่ที่สุดในโลกแล้ว
(หึหึ ดีนะที่ผมฉลาด กร๊ากกกกกกกกก)
“เสี่ยวว่ะ มึงอ่ะ” ผมว่าเอามือหลักหัวมัน จนหน้าหงาย
หัวเราะขึ้นเป็นครั้งแรก มันเองก็ยิ้มตอบ
“เอ่อ...กูขอจูบหน่อยได้มั้ย ?” มันถามไม่แน่ใจ
“ได้... ถ้า...เอ่อ ..ถ้า”
“ถ้าไรอ่ะ....” มันถาม
.
.
“ถ้ามึงสัญญาว่า จะอยู่กะกู รักกูคนเดียว ไม่นอกใจกู และรับใช้กูตลอดไปอ่ะ”
ผมพูดรวดเดียว เร็วๆ ตอนนี้อายสุด ๆ ซุกหน้าไปกับอกไอ้เชี่ยเป้เรียบร้อยแล้ว
หน้าแดงแปร๊ดดดดดดดด อ๊ากกกกกกก อย่ามองหน้ากูตอนนี้กูอายยยยยยยย
“ห๊า ...ไรนะ ปิงปอง มึง..มึง.หมายความว่าไง พูดกันให้รู้เรื่องก่อนดิ”
มันดันตัวผมออก ตาโตเท่าไข่ห่าน มองมาที่ผม
“ก็..ก็หมายความอย่างที่พูดไง” ห่า.กูอายนะเว้ย
“มึง ..มึง เลือกกูเหรอ??” มันถาม สองมือบีบไหล่ผมแน่น
แทบไม่ให้ขยับ ถ้ามันยังไม่ได้รับคำตอบจากผม
“เออ...ควายจริง ๆนะมึง” ผมด่า หน้าแดงด้วยความอาย
“ไม่จะไม่กลับไปหาปางเหรอ??”
“เออ ก้องั้นนะสิ”
“แล้วที่มึงถามเรื่องแต่งงานหล่ะ??”
“กูก็แค่อยากรู้ ...เอ้อ ว่าถ้ากูกลับไปคบปาง
มึงจะเป็นเพื่อนกูมั้ย กูยังไม่ได้พูดสักคำว่ากูเลือกปาง”
ผมอธิบายมันขำ ๆ ดูหน้าตามันดิ เริ่มงอนผมแล้ว
เอ๊า...อยู่ดี ๆ ก้องานเข้ากรู ซะงั้น
“เชี่ยเนี่ย...เล่นเอากูเครียดอยุ่ตั้งนานนะ ... ไม่บอกกรูพรุ่งนี้เลยหล่ะ
กูจะได้ไปฆ่าตัวตายให้รู้แล้วรู้รอดไป ก่อนจะรู้ตัวว่ามึงเลือกกูเนี่ย ”
มันตบกระโหลกผมเบา ๆ อย่างหมั่นไส้
แต่หน้านี่ยิ้มปากบานนนเลยนะเชี่ยยยยย แล้วดึงผมไปกอดแน่น ๆ
ห่านี่กอดซะแรงกระดูกกูจะหักมั้ย เชี่ยยยยยยยเป้
“แคร๊ก ๆ ห่าจะฆ่ากูไง” ผมด่า หลังมันคลายอ้อมแขนลง
“โทษทีเตี้ย กูดีใจที่มึงเลือกกุอ่ะ หึหึ” ห่านี่ทำตาทะเล้นอีกแล้ว
สายตาแพรวพราวไม่น่าไว้ใจ คาดว่าน่าจะเกิดอันตรายกะร่างกายกูในไม่ใช่
ก้อมันเล่นใช้สายตาโลมเลียผมทั้งตัว นี่ถ้ามึงเป็นไฟขา กูคงละลายไปแล้วมั้ย
“ เอ่อ ... กูหิวข้าว กินข้าวกัน” ผมเฉไฉ เปลี่ยนเรื่อง
ก่อนที่วิธีกรรมเสียตัวจะได้เริ่มขึ้น หึหึ กูฉลาดดดดดดดดด กร๊ากกกกกกก
“งั้นมึง กินกูไปพลาง ๆ ก่อนแล้วกันน๊า” ว่าแล้วแม่งกดตัวผมนอนราบบนโซฟา
ประกบปากหวานของตัวเองมาที่ริมฝีปากบาง ๆของผม
ดุนลิ้นร้อนเข้าปากผมอย่างชำนาญ
“อ๊ะ...อื๊อ เดี๋ยวว. อืมมมมมมม” ผมประท้วง
ก่อนครางไม่เป็นภาษากับลิ้น ร้อน ๆ ที่หื่นกระหาย
(รู้สึกว่าจะหื่นกระหายมากกว่าปกติเป็นสองเท่า กูตายแน่วันนี้ = =’)
บดเบียดชิมรสหวานในปากผม ตวัดลิ้นเกาะเกี่ยวลิ้นผมอย่างเมามันส์
สองมือของมันไล่ถอดเสื้อผ้าผมเป็นพันละวัน
ก่อนจะละปากไปชิม ความหอมของซอกคอ
ดูดกลืนซุกไซร้เม็ดน้ำตาลกลางอก ผมเสียวคราง พลางแอ่นอกรับสัมผัส
ไอ้เป้จับขาสองข้างผมพาดไว้บนไหล่ก่อนจะ.คอบปากในส่วนที่ ..บลา บลา
(ละไว้ในฐานที่เข้าใจ อ๊ะใบ้ ๆ ไอติมร้อน ฮ่า ๆ )
บรรเลงเพลงรักหวาน ที่ต่างไม่มีใครยอมใคร ทั้งเสียงคราง ทั้งสัมผัสที่เร่าร้อน
เร่งเร้าจังหวะตามใจปรารถนา ดื่มด่ำค่ำคืนที่ยาวนาน
(แล้วผมจะได้กินข้าวมั้ยเนี่ย หิววววววววววววว)
.
.
.
และแล้วเมื่อผ่าน พิธีบูชาพรหมจรรย์ สองดอก (เรียกพรหมจรรย์ได้ป่ะวะ)
ผมก้อได้กินอาหาร ขอย้ำอาหารจริง ตามที่หิว เนื้อตัวสะบักสะบอม
เพราะไอ้ตัวดี ฟัดผมไม่ยั้ง กัด จูบ ดูด เลีย เค้น เต็มที่ หึหึ
*************************
เรื่องยังไม่จบนะคะ เีดี๋ยวมาต่อ หลังปีใหม่ชัวร์
--------------
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
