ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0admin
thaiboyslove.com
****************************************************************************
บทที่ 7 เรื่องบนเตียง
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาตอนเช้าด้วยอาการที่เพลียจัด เหนื่อยโคตร รู้สึกปวดไปทั่วตัว มึนหัวอย่างบอกไม่ถูก
เออ ๆ เป็นไข้ด้วยก้อได้นะ ไม่อยากลืมตาตื่น ก้อนะ เมื่อคืนผมคิดว่าจะจบแค่ครั้งเดียว หึหึ
ไอ้หื่นนั่นมันยอมที่ไหน เมื่อคืนปลุกผมทั้งคืน ตอนนี้ผมรู้สึกได้ถึงแขนใครสักคนกอดหนัก ๆ
มาที่ตัวผม
“อืมมม หิวน้ำ” ผมพยายามขยับตัวเพื่อจะไปหาสิ่งที่มาดับกระหาย แต่
“โอ๊ย..ยยย ” ผมกัดฟันแน่น ปั้นหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวด เกือบจะต้องทิ้งตัวลงไปที่เตียงอีกครั้ง
ไอ้ที่สะลึมสะลืออยู่หายหมดครับ สติมาพร้อมกับความเจ็บ โอยก้นกูจะเป็นไรไหม อ๊ากกกกกกกกกก
ผมนั่งซี๊ด ปากต่อไป ด้วยความเจ็บปวดเหมือนร่างกายจะแยกออกเป็นส่วน ๆ หันไปมอง
ไอ้ตัวการนอนหลับตาพริ๊มแสนสบายช่างไร้ความทุกข์เสียนี่กระไร ยิ่งมองยิ่งหมั่นไส้
หน้าตามึงจะมีความสุขอะไรขนาดนั้นไอ้เชี่ยเป้~
มันยังคงนอนหลับฝันดีต่อไปไม่มีทีท่าที่จะตื่น ขณะที่ผมเองต้องทนทรมานกับความเจ็บปวด
เพราะพิษไข้ ความกระหาย และอีกมากมาย บลาบลา บลา
ผมเริ่มสะกิดมันเพื่อให้มาช่วยเหลือผมอะไรสักอย่างที่พอจะทำได้
เช่นน้ำ อาหาร ยา กูไปกินเองไหว ช่วยหน่อย ยยย
“เป้ ...เป้” มือสะกิด แม่งไม่รู้สึกครับ
“เป้ ..เป้” ตบหน้าเบา ๆ แม่งนอนนิ่งเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น
“เป้ ...เป้” กระชากผมทั้งหัวกระตุก จนหน้าสะบัด และมันหลับไปทั้งท่านั้น
เมื่อเล็งเห็นว่าเรียกได้วิธีปกติไม่ได้ผล ผมดึงมือมันขึ้นมาและกัด งับ งับ งับ
“อืออออออ ..” เริ่มมีเสียงตอบรับ แล้วเงียบไป
“เป้ ..เป้..เป้” ผมเขย่าตัวมันอย่างแรง
“อื๊อออออออออ “ ได้คำตอบเป็นเสียงอื๊ออออยาวขึ้นอีกนิด แต่เหมือนลำคาญ หึหึ
และความอดทนที่ผมมีอันจำกัดก็หมดไป
“พลั๊ก....คลึก ๆ ....ตุ๊บ” ผมยื่นเท้าสั้น แต่มันยาวพอจะถึงมึงวะ
บรรจงกระแทกส้นใส่แม่งเต็มแรงโทษฐานหลับได้หลับดีจนหน้าหมั่นไส้ โอ๊ยย เจ็บชิบ
ที่สำคัญไม่สนใจกู กร๊ากกกกกกกก และส่งผลแม่งกลิ้งลงไปอยู่ข้างเตียงเรียบร้อยแล้ว
“โอ๊ยยยยย เชี่ยยยยย” มันบ่นน้ำเสียงงัวเงีย แล้วค่อยยันตัวเองลุกขึ้นนั่ง
เกาหัวแกร๊ก ๆ หันหน้าสะลึมสะลือ ปรือตาพยายามส่งยิ้มหวานมาให้
เออ เมากัญชามาจากสำนักไหนนะนั่น
“เชียยยยยยยยเมียยยยยย ครับถีบเป้ไมอ่ะ” ผมได้ยินเสียงทะแม่ง ๆ
ก่อนหน้าคำว่าเมีย ด่ากุป่ะวะ ตื่นขึ้นมาพอมีสติก้ออ้อล้อเลยนะมึง
“ใครเมียมึง ...กูหิวอ่ะ หาไรให้กินหน่อย” ผมบอกมองหน้ามันแบบเมิน ๆ อ่ะ
ไม่อยากใส่ใจชิส์ ตอนนี้ถ้าทำได้ไม่อยากสักนิดที่จะขยับตัวอยากรีบ ๆ
กินอะไรสักอย่างจะได้กินยารีบนอนซะที ร่างกายที่แทบทนไม่ไหวแล้วตอนนี้
“คร๊าบบบบบบ ที่รัก เดี๋ยวจัดไป หึหึ ขอโทษนะครับเมื่อคืนจัดหนักไปหน่อย หึหึ”
เชี่ยเป้ยิ้มมุมปากยักคิวกวนมาทีหนึ่ง นัยตาแพรวพราวแบบมีเลศนัย
ว่าแล้วตะเกียกตะกายจากข้างเตียงปีนมาหาผมอย่างว่อง
“ไหน มามะ มาให้ชื่นใจหน่อยดิเตี้ย” ไอ้เป้เอื้อมมือ มาดึงตัวผมที่ตอนกำลังนั่งพิงหมอนตรงหัวเตียง
เซไถลไปตามแรงลากกก ก่อนทีมันจะหอมฟอดดดดดดด แรง ๆ อย่างชื่นใจ
“โอ๊ย...จิ๊” เมื่อร่างกายผมขยับ บริเวณที่เจ็บ ก็เจ็บแปล๊บบบบบ
ให้ผมสะท้านเล่น ๆ = =’ อืม ตอนไม่สบายนี่ไม่มีรมณ์สุนทรีย์เลยจริง ๆ อ่ะ
“ขอโทษครับ เจ็บตรงไหน... ไหนดูหน่อยนะครับ” มันพูด
ทำท่าจะเปิดผ้าห่มดูก้นผม มึงรู้แล้วจะถามกูทำไม ผมรีบกระแทกศอกที่อยู่ใต้ผ้าห่ม
ไปที่มือมันเพื่อไม่ให้มันลุกล้ำเข้ามาใต้ผ้าห่ม มันเปลี่ยนวาดมือมาแตะที่หน้าฝากผม
ผมที่แทบไม่มีแรง และไม่สบายก้อไม่อยากขัดขืนมัน
“อ๊ะ มีไข้ด้วย นอนๆ เดี๋ยวกูดูแลมึงเองน่ะ ” พูดจบไอ้เป้ลากปากหวานของมัน
มาประกบปากผม สอดลิ้นซุกซนไปทั่วโพรงปาก แถมยังเกี่ยวลิ้นผมดูดกลืนอย่างชำนาญ
ผมแทบหายใจไม่ทัน เชี่ยนี่จูบมึงจะหวานไปไหนเนี่ย .....อืมมมมม แล้วกูจะได้กินข้าวม้ายยยยยยย
ไอ้เป้ถอนริมฝีมาก มองผมที่ตาเยิ้มเพราะรสสัมผัสของมัน อายสิครับ
ห่าส์กลางวันแสก ๆ จูบกรูมากได้ รอมืดนิสสสสสสสส นึงได้ป่ะ
“ห่า รอค่ำรอมืดไม่ได้เลยไง” ผมด่า
“หึ หึ... ปากดีแต่ลิ้นอ่อนนะเราอ่ะ” มันว่า
“เดี๋ยวกูไปซื้อข้าวกับยาให้ เดี๋ยวอาบน้ำก่อน” ผมพยักหน้าให้มันผ่าน
ทั้งทียังหลับตา และไม่หันไปมอง ประมาณว่าเออ กูรู้แล้ว
จากนั้นไอ้เป้ก้อวิ่งหางจุกตรูด เข้าห้องน้ำไป และไวปานวอก
ไม่แน่ใจว่ามันอาบน้ำจริงรึเปล่าเพราะไม่ถึง 10 นาที ไอ้ตัวดีก้อวิ่งออกมาแต่งตัวแล้ว
แม่งวิ่งผ่านน้ำหรือเปล่าว่ะ ผมว่าจริง ๆ แม่งสาดน้ำเข้าผนังอ่ะ ฮ่า ๆ
เพราะออกมาตัวแห้งแล้ว มันใส่เสื้อผ้าแป๊บ ๆ ทาครีม
ทาแป้งเสริมหล่อนิด ๆ แล้วหันมาบอกผม
"เดี๋ยวเป้มานะครับ ปิงปอง" มันเดินมาบอกผมใกล้ๆ หอมแก้มดังฟอดดด
เอาอีกแหล่ะแทะโลมตล๊อดตล๊อด หึหึ ขำมันอ่ะ
"เออ รีบมานะกูง่วงอ่ะ" ผมหันไปสั่งมองตาค้อน ๆ ให้ ไอ้บ้ากาม ฮ่า ๆ
ไอ้เป้วิ่งหางจุกตูดไปแล้ว ผมก็ค่อย ๆ ลุกขึ้นไปอาบน้ำรู้สึกไม่ไหวจะเคลียร์
เพราะกิจกรรมเมื่อคืนที่ อ่านะ... ครั้งสุดท้ายไอ้สุดหล่อของผมมันหลับ
โดยที่ไม่ยอมทำความสะอาดให้และผมก้อลุกไม่ไหวเลยผลอยหลับกันทั้งคู่
ผมค่อย ๆ เดินไปที่ห้องน้ำ เปิดน้ำอุ่นใส่อ่างทิ้งไว้ ก่อนที่ตัวเองจะถอดเสื้อผ้าใส่ตะกร้า
จัดการล้างหน้าแปรงรอ ทั้งครึ่งหลับครึ่งตื่น จากนั้นค่อยหย่อนตัวลงในอ่าง
น้ำอุ่นทำให้อาการของผมรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นตามลำดับ ผมแช่อยู่สักพัก
ทำความสะอาดพร้อมกับสำรวจร่างกายตัวเองเป็นครั้งแรกหลังจากผ่านศึกมาแบบไม่ยั้งทั้งคืน
อ่า..น่ะ มันจำเป็นอ่ะคับ + + แบบว่าอารมณ์มันพาไป กร๊ากกกกกกกก ดูดีขึ้นมั้ยครับ
“เห้ย...แม่เจ้า โอยยย..ห่า แม่งจะแดกกูทั้งตัวรึไงวะ แล้วกูจะกล้าไปถอดเสื้อที่ไหนมั้ยเนี่ยยยย ”
ผมจิ๊ปากอย่างขัดใจ ฮือ ๆ ดูมันสิครับ แม่งเล่นดูดผมทั้งตัว ตั้งแต่คอยันตรีน(แบบเว่อร์หน่อย เหอ ๆ)
แม่งตั้งใจเปล่าวะ โดยเฉพาะที่โล่งแจ้ง เช่นลำคอ แขน หน้าอก แผ่นหลัง
(อันนี้ก็ถือเป็นที่โล่งแจ้งเพราะผมชอบถอดเสื้อเวลาแข่งเสร็จ - -‘ ก้อมันเหงื่อออกอ่ะครับ
ปกติผู้ชายเค้าก้อถอดกันนะครับ หึหึ แต่ถ้าผู้หญิงอยากถอดผมก้อไม่ว่านะ คุคุ
ซี๊ดดดดด~ น้ำยายไหล+นัยตาแพรวพราว ปิ๊ง ๆ) รวมถึงต้นขา
มีรอยฟันบ้างประปราย ฮ่าๆ อันนี้ไม่รู้ตัวมาก่อน มิน่ามันส์ได้อีก แอบซาดิสนะผมเนี่ย
นานพอควรผมเห็นสมควรแก่เวลาที่ไอ้เป้จะนำอาหารมาเสิร์ฟแล้ว อิอิ หิววววววววว
ผมพาตัวเองออกจากห้องน้ำรู้สึกสบายตัวขึ้นอย่างบอกไม่ถูก
ราวกับพึ่งหายจากวันมามาก กร๊ากกกกกกกกกกกกกก มึงไม่ใช่ผู้หญิง หึหึ
แค่ทำหน้าที่บางอย่างแทนได้ หึหึ (อย่าบอกใครนะ อิอิ) ผมเลือกชุดใส่สบาย ๆสำหรับอยู่บ้าน
วันนี้ไม่อยากไปไหนแล้วครับ แต่แล้วก้อต้องหันไปมองโทรศัพท์ เพราะเสียงรอสายมันส่งเสียงร้องง
เรียกหาเจ้าของ
“เธอมีคนนั้นแต่ชั้นไม่เหลือใคร เธออยู่กับเขาฉันเหงาสุดหัวใจ
ลืมตาก็คิดหลับตาก็ฝันมันทรมานเหมือนตาย ในคืนเดียวกันฉันเหงาสุดหัวใจ
เธอคงกอดเค้าจนความหนาวคลาย ทนกอดตัวเองแต่กอดยังไงกอดไปก้อไม่อุ่น”
[/size]
ผมเดินตรงไปที่โทรศัพท์ สังสัยไอ้เป้โทรมาถามว่าเอาอะไร
ได้ข่าวว่ามึงไปตั้งนานแล้วเหอะ พึ่งจะสำเนียกได้รึไงวะ ผมกดรับสายโดยไม่มอง
“โหล.....มีไร” ผมพูดติดจะหงุดหงิดนิดส์นึง ฮ่า ๆ เรียกร้องความสนใจ
“ฮาโหล..พี่ปิงปอง เอ่อ..ปางเองนะคะ คุยได้มั้ย?”. ผมอึ้งเงียบ
เสียงที่ไม่เคยเลือนหาย...ไป หัวใจผมหยุดเต้นชั่วครู่ชั่งใจตัวเองว่าจะคุยต่อหรือวางสาย
ปาง....ผู้หญิงที่ผมยังไม่ลืม แต่เป้ก็เป็นคนที่ใช่ แล้วถ้าสิ่งที่ปางต้องการคือกลับมายืนที่เดิม
ผมควรจะต้องทำยังไง ระหว่างกลับไปเป็นผู้ชายปกติตามเดิม หรือจะใช้ชีวิตกับไอ้เป้ต่อไป ????????????
ผมรู้สึกสับสนจนคิดไรไม่ออกได้แต่เงียบงัน พร้อมคำถามในใจอีกมากมาย
"ฮาโหล ๆ เอ่อได้ยินมั้ยคะ " เสียงปางพูดอีกครั้งเมื่อเห็นว่าผมเงียบไป..
ผมกลืมน้ำลายลงคออย่างยากเย็น ทำไมลำบากเสียเหลือเกินกับแค่การตอบรับสายง่าย ๆ
ทั้งที่ก้อแอบหวังในใจลึก ๆ ว่าผมกับปางคงจะกลับมาเหมือนเดิมได้ไม่ยาก
ถ้าไม่มีเรื่องของผมกับเป้ ผมตัดสินใจกรอกเสียงลงไป
"อ่า....ครับ ได้ยินครับ " ผมตอบ ลอบมองเวลาอีกครั้งใกล้เวลาที่ไอ้เป้น่าจะกลับมาแล้ว
ผมเดินไปหมุนลูกบิดประตูทิ้งไว้เพื่อให้ไอ้เป้มันเข้ามาในห้องได้
จากนั้นผมเลี่ยงเดินออกไปที่ระเบียง เพราะมันค่อนข้างเป็นส่วนตัวมากกว่า
ผมเองยังไม่อยากให้เป้ได้ยินเรื่องผมกับปาง แค่อยากใช้เวลาตัดสินใจก่อน
คุณจะว่าผมหลายใจไปมั้ยครับ ผมยอมรับที่ตอนนี้ไม่ว่าจะเลือกใคร
ก็ลังเลซะเหลือเกิน ถ้าเป็นไปได้ผมก้ออยากมีคนที่รักผม และคนที่ผมรักเป็นเพียงแค่
"คนๆ เดียวเท่านั้น" มันเพียงพอสำหรับผมแล้ว
-----------------------------------------------------------------[/font][/size][/color]
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
