หัวข้อ: (เรื่องไม่สั้น) ยอม...มึงคนเีดียวอ่ะ++ทะเล ~สารภาพ P.21 1/4/12

[ladymoon_yy]

 

[•♀NoM!_KunG♀•]

น่ารักง่า.......อิจฉาๆ 55555

รีบๆมาต่ออีกนะค๊าฟฟ.........แฮปปี้นิวเยียร์น้อ^^

รอ รอ ตอนต่อไปน้าคีาฟฟฟ

[tegonata]

สนุกมว้าก(ขอวิบัตินิสนะคะ)ค่าาาาาา
รอตอนจบค่าาาาาาา

[gumrai3]

รอรอตอนต่อไปค่ะ อิอิ ชอบเเนวเพื่อนรักเพื่อนที่สุด

[Tassanee]

Happy new year ทุก ๆืิ คนด้วยนะคะ  ตอนนี้ก้อกำลังปั่นค่ะ  ไม่ค่อยสะดวกอยู่กะที่บ้านตลอดเวลา
แอบดอดมาเขียน ตอนพ่อแม่พี่น้องไม่อยู่  หุหุหุ

[sbeam14]

เรื่องสั้นเรื่องนี้ทำให้เรา อ่านข้ามปี เลยทีเดียว

เรื่องมันย๊าวว ยาวแท้หนอออ

  มาเจิมเปิดอ่านนิยายนี้คนแรก ในรอบปี2555!!!   (มันน่าภูมิใจไหมเนี่ย--*)

[Mickey Mouse]

มาร่ออ่านต่อค้าบบ
 

[sirikanda28]

ปางควรจะรับ
ได้นะ 

[look_new]

HNY ละเน้ออออออ><

[poprock]

รอตอนต่อไปอย่างมีความหวัง ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆๆนะค่าเป็นกำลังใจให้ค่า

[MapleZelpaM_68]

 

แฮปปี้นิวเยียร์นะจ๊ะ
 

[วายร้ายหน้าหวาน]

นั่งจ้องตาแป๋ว รออ่านนะครับ เป็นกะลังใจให้

[Cc-kun]

เรื่องนี้ห่างไกลจากรำว่าเรื่องสั้นไปโขอ่ะ

เป้แม่งงงน่ารักอ่ะ

[เจ้าชายมอมแมม]

อ๊ากกกกกกก น่ารัก
อ่านตั้งแต่แรกแล้วชอบมากเลย
รออ่านต่อนะครับ

 

[Tassanee]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม



กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

admin
thaiboyslove.com


****************************************************************************

[Tassanee]

ตอนหน้าจบแล้วนะคะ  ฮ่า ๆ
เอารูปลงไม่เป็นอ่ะ 



บทที่ 10  บอกลา (ตอนที่ 2)


“ก็อก ๆ”   เสียงดังขึ้นที่ประตู ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าใคร ผมลอบถอนใจเล็ก ๆ
หันไปมองหน้าไอ้เป้  มันมองตอบเลิกคิ้วเป็นคำถาม
“พร้อมมั้ย?”
 ผมพยักหน้าตอบทันทีถอนหายใจยาว ๆๆๆๆๆๆ อีกที 
ไอ้เป้เดินไปที่ประตู
“แกร๊ก”     มันหมุนเปิดประตูเบา ๆ
“พี่ปิง....เอ่อ...พี่เป้” ปางที่กำลังยิ้มหน้าบานเปลี่ยนมาทำหน้าเหวอทันที
“ครับ....  เข้ามาก่อนสิ”  มันว่า พร้อมถอยให้ปางเข้ามาด้านใน
ปางมองหน้าไอ้เป้เหมือนทำตัวไม่ถูกก่อนจะกล่าวขอบคุณ
แล้วจะก้มหน้างุด ๆ เดินเข้ามาในห้องตรงมาหาผมที่ตอนนี้นั่งรอที่โซฟา
แล้วนั่งลงอีกฟากของโซฟา
“พี่ปิงปองค่ะ  เอ่อคือว่าปางมีเรื่องจะคุยด้วยค่ะ” ปางว่าพร้อมส่งสายมาที่ผมก่อน
จะเฉตาไปมองที่ไอ้เป้นิสสนึงก่อน  และเหมือนมันจะรู้ตัวดี
“ปิงปอง เดี๋ยวกูจะไปธุระข้างนอกนะ  มือถือกูแบตหมดอ่ะ ยืมที่ชาร์ตแบตด้วยดิ” มันพูด
“อืม  เอาดิ” ผมตอบ ไอ้หล่อก็เดินไปหยิบแท่นชาร์ต
แล้วกลับมาเสียบในห้องรับแขก 
“ยืมมือถือมึงด้วยดิ  กูนัดเพื่อนไว้เดี๋ยวหากันไม่เจอ”  มันว่าพลางเดินตรงมาที่ผม
“อืม  เอาดิ” ผมยื่นโทรศัพท์ให้ มันก็กลับไปดูที่แท่นชาร์ตอีกที
บ่นพึมพำอะไรสักอย่าง แล้วเดินออกจากห้องไป 
ผมก้องง  ๆ  แม่งวุ่นวายอะไรกับโทรศัพท์นักหนาว่ะ
กูนี่กลุ้มจะแย่เสือกไม่สนใจ  (สาดดดดดดดดดดด)
เดินออกจากห้องไปแถมยังล็อคลูกบิคให้เสร็จสรรพ  แม่งไว้ใจกูมากไปแล้ว
หลังจากไอ้หล่อออกไป ซึ่งผมก้อไม่ได้ถามว่ามันไปไหนนัดกับใคร
แม้มันจะไม่ได้บอกอะไรไว้เลย ผมก้อไม่คิดจะถาม (กูหยิ่ง ฮ่า ๆ ล้อเล่นครับ)
เพราะผมก็ไว้ใจมันเหมือนกัน  เดี๋ยวผมค่อยโทรบอกมันตอนปางกลับ 
หลังจากมัวแต่จ้องหน้ากันเงียบ ๆ อยู่เป็นเวลานาน
ปางก็เลยเป็นฝ่ายเริ่มบทสนทนาก่อน
“พี่ปิงปอง  เอ่อ  เรื่องปางกับพี่เป้  เราไม่ได้มีอะไรกันจริง ๆ นะคะ”
ปางยื่นมือบาง ๆ มากุมมือผม ผมก็ปล่อยให้ปางจับโดยไม่ได้ขัดขืน
สายตาปางจ้องมาที่ผมช่างเว้าวอน ร้องขอให้ผมเชื่อใจ
และเพื่อยืนยังความบริสุทธิ์ใจของตัวเอง
“ ครับ..... พี่เชื่อ พี่เคลียร์กับไอ้เป้แล้ว” ผมตอบ ปางยิ้มอย่างยินดี
สีหน้าแววตาดูสดใสเป็นทวีคูณ ทั้งที่หน้าตาผมยังเฉย ๆ ติดจะเศร้านิด ๆ
หากปางสังเกตคงจะเห็น หญิงสาวเลื่อนตัวมากอดผมอย่างที่เคยทำ
 สองแขนโอบรอบคอผม ทิ้งร่างทั้งร่างพิงมาที่ตัวผม
ขณะที่ศรีษะถูกวางไว้ที่บ่า   ผมไม่ได้ปฏิเสธปาง แต่ก้อไม่ได้กอดตอบอย่างเคยทำ 
มีเพียงมือที่ลูบเบา ๆ ที่หลังเป็นเชิงปลอบใจ  (แล้วกุจะเริ่มพูดยังไงดีวะเนี่ย)

“ถ้าพี่ปิงปองเชื่อปาง งั้นเรากลับมาคบกันเหมือนเดิมนะคะ
ให้โอกาสปางได้พิสูจน์ตัวเองอีกครั้งนะคะ  ปางขอโทษ
กับเรื่องที่ผ่านมา ปางยอมรับว่าการห่างพี่ปิงปองมันทำให้ปางไขว้เขว
ไปบ้าง แต่ตอนนี้ปางรู้แล้วว่าคนที่ปางรักมีแต่พี่ปิงปองเท่านั้นค่ะ
ปางจะไม่ทำอะไรที่มันเลวร้ายอย่างนั้นอีกแล้วค่ะปางสัญญา
พี่เชื่อปางนะคะปางขอแค่โอกาส ขอแค่ครั้งนี้เท่านั้นค่ะ” ปางว่า

ผมลอบถอนหายใจบาง ๆ ไม่ให้ปางรู้ ในสมองนึกถึง
ภาพบาดตาที่ไอ้เป้กับปางกำลังจูบกัน ... ไม่ต้องมีคำพูดใดเลย
เจ็บจนแทบอยากจะฉีกปางกะไอ้ป้เป็นชิ้น ๆ ถ้าทำได้
ทำยังไงก็ไม่ลืม  ....เรียกได้ว่า ลืมไม่ลง แม้จะอยากลืม เท่าไหร่
แต่เพราะผมรักปางเกินกว่าที่จะทำร้ายปางแม้แต่ปลายก้อย 
ผมไม่อยากให้ปางเจ็บ........ถึงผมจะเจ็บ ผู้หญิงที่ผมเคยทนุถนอม.   
แต่นั่นก็เป็นการทำลายความไว้ใจ  ...  เชื่อใจสุดท้ายที่ผมมีให้
ปางร้องขอโอกาสจากผม  สิ่งที่ผมไม่มีให้ไม่ใช่แค่โอกาส
แม้กระทั่งความไว้ใจมันก็หมดไปแล้ว

“ปางครับ... พี่ผิดเองที่ไม่มีเวลาให้ปาง
ที่ฝากปางไว้กับไอ้เป้ตลอด  ยิ่งช่วงหลัง ๆ
พี่แทบจะไม่มีเวลาพาปางไหนเลย
พี่รู้เพราะพี่ทำให้เกิดเรื่องพวกนี้ขึ้น ..พี่ขอโทษ
สำหรับเรื่องปางกะไอ้เป้ มันผ่านไปแล้วก็ช่างมันเถอะนะครับ....
พี่ยอมรับว่ายังไม่ลืม แต่พี่ก็ไม่ได้โกรธ หรือเกลียดปาง
ขอบใจที่พูดความจริงกับพี่ เรื่องไอ้เป้ อย่างน้อยพี่กับมัน
ก็กลับมาเป็นเพื่อนกันได้อีก  ปางด้วยนะครับ
ไม่ว่าเมื่อไหร่เรา...ยังเป็นเพื่อนกันได้เสมอ 
...เอ่อปาง...พี่คงกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้” ผมพูด

กอดคนตรงหน้าไว้แน่น ไม่อยากให้ผู้หญิงที่ผมเคยปกป้องไว้เสมอ
ต้องมาเจ็บเพราะคำพูดของผม 
มือบาง ๆ ที่โอบรอบคอผมคลายลงเปลี่ยนมาดันไหล่ผมเบา ๆ
ให้ตัวเราห่างกันเพื่อจะได้เห็นหน้าได้ถนัดๆ

“พี่ปิงปอง... ฮึก ๆ ...หะ...ให้ ..โอ..กา..ส ปาง ไม่..ได้เหรอคะ” ปางว่า
น้ำเสียงสั่นสะท้าน พูดจาตะกุกตะกักไม่เป็นประโยค
ดวงตาสองข้างแดงกล่ำ น้ำตาคลอหน่วย ค่อย ๆ หยดลงอาบแก้มขาว จ้องมาที่ผม

“ปางรักพี่  ปางสัญ...ฮึก ๆ ..ญา...จะ..ไม่ทำ..ฮึก ๆ  ..อีกแล้ว”
ปางก้มหน้าซบลงที่อกผมส่ายหัวไปมา พร้อมกับคำพูดวน ๆ ซ้ำ ๆ
“ไม่ทำแล้ว  .ฮึก ๆ ”
ปางร้องไห้สะอื้นจนตัวโยนที่อกผม น้ำตาร้อน ๆ ไหลเป็นสาย
เหมือนไม่รู้เมื่อไหร่จะหยุดได้  มันทำให้ผมเจ็บร้าวจนถึงหน้าอก
นัยตาแดงกล่ำอย่างห้ามไม่ได้  แต่ก็อดทนที่จะไม่ร้องไห้ต่อหน้าปาง
ผมดันปางขึ้นจากหน้าอก ตอนนี้ลำคอผมมันแทบตีบตัน พูดไม่ออก
เจ็บที่ทำให้ปางต้องเจ็บ   ผมที่ทำให้ปางร้องไห้ 
ปางเงยหน้าขึ้นมามองผม ผมกดจูบเบาไปที่หน้าผากปางเป็นเชิงปลอบใจ
“พี่ขอโทษ” 
ก่อนจะดึงปางเข้ามากอดแน่น ๆ กดจูบหนัก ๆ ลงที่หัวปลอบใจ
นกตัวน้อยที่ร้องไห้จนตัวสั่นอยู่ในอ้อมอกผม ปางดันตัวผมออกอีกครั้ง
เงยหน้าขึ้นมามองผม ดวงตาแดงกล่ำกับน้ำตาที่อาบแก้ม เรียก
“พี่ปิงปอง  ...ฮึก ๆ”
“อืมมมม....ปะ..ปาง”   ผมเผลอคราง เมื่อปางกดจูบมาที่ปากผมโดยไม่ทันตั้งตัว
ลิ้นร้อน ๆ สอดเข้ามาในปากอย่างคุ้นชิน
 “อ่า...อืมมม”   ปางครางเสียงหวาน
ให้ลิ้นเกี่ยวลิ้นผมจนต้องเกี่ยวตอบอย่างคนเคยเป็นฝ่ายรุก
 (เสียงจากไอ้เป้ฝากมา ..เหรอ หึหึ) 
“ปางอย่า”  ผมดันร่างบาง ๆ ออกห่างตัวเบา ๆ กลัวจะเผลอรุนแรงจนปางเจ็บ
ปางมองหน้าผมอย่างตัดพ้อ แต่กลับเลื่อนขึ้นมาค่อมตักผมเรียบร้อย
สองแขนโอบรอบคอผมแน่น  ก้มหน้าลงมองหน้าผม
“ให้โอกาสปางนะคะ  ..อีกครั้ง”  พลางกดจูบร้อนแรง มาที่ผม
ลิ้นสอดเข้าปากอย่างชำนาญ
“อืมมมมม  ปาง” ผมครางเสียงแผ่ว  ผลักปางออก
“อืมม  ...อ่า  ปางรัก..พี่ปิงปองนะคะ” ปางพูดเสียงแหบพล่า พลางหอบหายใจ
เลื่อนมือสองข้างมาจับมือผม ดันลงมาชิดพื้นโซฟาก่อนจะวางเข่าพาดทับ
ไม่ให้ผมขยับมือมาห้าม  ปางขยับด้านล่างให้เสียดสีกัน ด้านล่างที่มีเพียง
ผ้าบาง ๆ เป็นจีสตริงของปาง กับกางเกงขาสั้นเนื้อบางและกางกางในผม กางกั้น
 “อ๊ะ............อ่า..อืมมมมมมม”  ผมครางเสียว ไอ้ตัวดีตื่นไปถึงไหน
ถึงผมจะเลือกไอ้เป้  แต่ผมก้อเป็นผู้ชายนะครับ
สัมผัสกันขนาดนี้ก็ต้องมีความรู้สึก
“ให้โอกาสปางนะคะ”  ปางว่า พลางถอดเสื้อกะบลาทิ้ง
แอ่นอกให้มาเสียดสีหน้าอกผมที่ตอนนี้ปางเลิกเสื้อผมขึ้นจนมาถึงหน้าอก
 ริมฝีปากบางได้รูป กดจูบอย่างเร่าร้อน
“อ่า...ปาง  อย่า ..   ..อืมม  หยุด ..ที”   ผมพยายามดึงมือออก
แต่ไม่เป็นผล เรี่ยวแรงหาย
นั่งหอบหายใจ หลังพิงโซฟา ปล่อยให้ปางเล่นเกมรุกผมอย่างเมามัน 
ปางที่รู้จุดอ่อนผมดีทั่วทั้งตัว  ค่อย ๆ ไล่สัมผัส ทีละจุด ปล่อยให้ผมครางเสียว
“อย่ากัด  ...ปาง  ...อ่า”  ปางชันเข่าขึ้น เอื้อมมือถลกเสื้อด้านหลังให้เปิดสูง
เอียงตัวไปด้านข้าง กัดเบา ๆลงที่หลังผมเป็นทาง
“อ่า..........ซีสสสสสส ..อืมมมมมม   ปาง” สติแทบกระจุย  จุดอ่อนที่แม้แต่
ไอ้เป้ก้อไม่รู้ ผมหมดแรงปล่อยให้หลังตัวเองให้หลังพิงโซฟา หลังปางหยุดกัด
โอ๊ยยยยยยยยยย  เชี่ยยยยยยยยยยยยยย  ไม่ไหวแล้ววววววววววววววววววว
ช่วยกูทีเชี่ยเป้ปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปป 
“ปัง ๆ ปัง ๆ  ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”  เสียงสวรรค์มาช่วยผมแล้วครับ
ผมถอนหายใจรวยละริน นั่งนิ่งอยู่ใต้ตักปาง  (รอดไปทีกรู = =’)
ปางละสายตาหันไปมองที่ประตูนิดนึง ก่อนจะก้มลงจูบผมต่อ
ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ผมเบี่ยงหน้าหนีปาง แต่หญิงสาวกลับ
ไล่จูบที่ต้นคอผมแทน (โอ๊ยยยยยยยยยย  ช่วยปิงปองด้วยคร๊าบบบ)
“แกร๊ก”  เสียงลูกบิดถูกเปิด พร้อมกับประตูที่ค่อย ๆ ถูกดันให้เปิดออก
“ว๊าย...” ปางกรีดเสียงร้องอย่างตกใจ รีบผละจากตัวผมทันที
หอบเสื้อกับยกทรงเมื่อกี้ วิ่งหนีไปที่ห้องนอนผม
แล้วปิดประตูกระแทรกอย่าอารมณ์เสีย
ไอ้หล่อปิดประตูห้อง เดินตรงมาที่ผม จ้องหน้าผมไม่วางตา
ส่งสายตาคาดโทษมาที่ผม ที่เห็นสภาพผมอ่อนละโหยโรยแรง
หน้าแดงแปร๊ด ไม่ต้องบอกก็คงรู้ว่าผมพึ่งผ่านอะไร ๆ มา
ก่อนจะเดินมานั่งข้าง ๆ เฉตาหันไปมองทางอื่น
“กูว่าแล้ว...มึงอ่ะ ใจอ่อน ไม่กล้าบอกเลิกปางหรอก” มันว่า
มองผมด้วยหางตาทีนึง ก่อนจะเอื้อมมือผลักหัวผมเบา ๆ
จนผมเซ (นี่เบาของมึงเหรอเนี่ย)
“กูบอกแล้ว...แต่ปางไม่ยอมเลิก” ผมเถียงน้ำเสียงอ้อมแอ้ม
(เอ๊า ก็กุบอกแล้วอ่ะสัส ด่ากุไม)
“ถ้ามึงบอกเค้าเคลียร์ ๆ แม่งจะเป็นแบบนี้มั้ย” มันด่า
พร้อมฟาดมือมาเบิดกะโหลกผมอีกที
(ห่า...ไอ้ทีเอาใหญ่นะมึง  แต่กุยอมให้ก้อได้แค่ครั้งนี้นะเว่ย ฮ่า ๆ)
“เดี๋ยวกุบอกเอง  ..มึงมันไม่ได้เรื่องเลยเตี้ย” เชี่ยด่ากุเตี้ยกุโกรธ
(โกรธแต่ไม่ออกเสียงและไม่แสดงออกครับ ฮ่า ๆ
ตอนนี้ขอปิงปองก้มหน้า เพื่อตั้งสติอย่างเดียวคับ)
“แกร๊ก”  ปางเปิดประตูห้องนอน ออกมา
“ปาง....  คงคบกับปางไม่ได้แล้ว” ผมเปิดประเด็นก่อนที่
เชี่ยเป้จะลากปากหมา ๆ ของมันพูด ผมหล่ะกลัว เพราะมันพูดตรงมาก ๆ อ่ะ
ปางหันมามองหน้าผม น้ำตารื่นขึ้นอีกครั้ง

“ทำไมคะ..  พี่ไม่รักปางแล้วเหรอ” 
“พี่ขอโทษ  ตั้งแต่วันนั้น...
พี่ไม่สามารถจะเชื่อใจปางได้อีกแล้ว
ทุกครั้งที่มองหน้าปาง เรื่องวันนั้นก็กลับมา
พี่ระแวงอยู่ทุกครั้ง และตอนนี้เองก็พี่ไม่ได้รักปางเหมือนเดิมแล้ว
มันเปลี่ยนไปแล้วปาง  พี่กลับไปยืนตรงนั้นไม่ได้” ผมบอกเสียงเศร้า

“แต่พี่ปิงปองก็กอดปางตอบ”  เธอเถียง

“เซ็กส์กับความรัก มันไม่เหมือนกันนะปาง
พี่อาจจะมีอะไรๆ กับปางได้ โดยที่ไม่ต้องรัก
ปางเข้าใจไหม พี่ไม่ได้รักปางแล้ว”  ผมหันไปมองปาง ด้วยสายตาที่มุ่งมั่น
เพราะต้องการจะยืนยันคำตอบที่ปางอยากจะปฏิเสธมัน
“เป็นไปไม่ได้อีกแล้วครับ...ปาง” ผมย้ำอีกครั้ง น้ำเสียงแห้งผาก
ราวกับมันเกินทนที่จะเอ่ยคำพูดเหล่านี้ออกมา
“ค่ะ ... ฮึก ๆ  ปาง ผิดเอง  เพราะปางทำตัวเอง ฮือ ๆ” 
ปางปล่อยตัวเองให้พิงประตู ก่อนจะไถลตัวลงพื้น
ราวกับคนหมดแรง  ก้มหน้างุด ๆ ที่เข่าแล้วร้องไห้
“ปางขอโทษ”   เธอพึมพำ ร้องไห้ไปเรื่อย ๆ
ผมกับไอ้เป้มองหน้ากัน ปล่อยให้ปางได้ระบาย
โดยไม่มีใครเข้าไปยุ่งวุ่นวาย ผมได้แต่มองดูปางอย่างห่วงใย
.
.
เวลาผ่านไปสักพัก ปางหยุดร้องไห้แล้วผมที่มองปาง
อย่างไม่ละสายตา เห็นดวงตาที่แดงกล่ำเนื่องจาร้องไห้มาอย่างหนัก
ดวงตาดูบวมเปล่ง น้ำตาที่อาบแก้มทั้งสองข้างค่อยแห้งสนิท
เธอมองมาที่ผมมาที่ผมอย่างอ่อนแรง ผมกลืนน้ำลายลงคอ
อย่างยากลำบาก นี่ฝีมือผมใช่ไหมปางเจ็บขนาดนี้
ผมได้แต่มองอย่างห่วงใย ไม่มีคำพูดใด ๆ ออกมา
หญิงสาวค่อย ๆ ลุกขึ้น เดินมาหยิบ หันหลังกลับไปที่ประตู
“ปางกลับแล้วนะคะ” ปางพูด โดยที่ไม่หันมามองด้วยซ้ำ
เธอถอนหายใจแรง ๆ ราวกับทำใจ เงยหน้ามองเพดาน ก่อนจะเอ่ยคำลา
“ลาก่อนค่ะ  ...  แต่ปางคงเป็นเพื่อนไม่ได้” เธอว่า
กลืนน้ำลายลงคอหนัก ๆ

“ขอโทษนะคะสำหรับเรื่องที่ผ่านมา
และขอบคุณที่พี่เคยรักปางค่ะ ขอบคุณจริง ๆ
พี่ปิงปองเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดของปาง 
และปางจะจดจำไว้ค่ะ ปางจะให้เรื่องนี้เป็นบทเรียน
ว่าโอกาสมันมีได้แค่ครั้งเดียว
คนดี ๆ ถ้าเสียไปแล้วก้อไม่อาจจะเอาเค้ากลับมาได้
ปางจะไม่ทำอย่างนี้กับใครอีกแล้วค่ะ”   ปางว่า
น้ำเสียงเจือสะอื้น ก่อนจะเดินตรงไปที่ประตูโดยไม่หันกลับมาอีก
เห้อออออออ  ผมถอนหายใจยาวว  นั่งนิ่งเป็นสากกับ
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ความรู้สึกผิดถาโถม  น้ำตาร้อนไหลเป้นทาง
แค่ไอ้เป้เอื้อมมือมาดึงผมเข้าไปกอด
“ฮึก ๆ เป้....กูทำปางเจ็บอ่ะ   เป้ ..เป้”  ผมพูดตะกุกตะกัก
กอดไอ้เป้ไว้แน่น  เสียใจเหมือนใจจะขาด
“ไม่เป็นไรนะ ปิงปอง  ไม่เป็นไร” มันว่า พลางกดจูบหนัก
ลงที่หัวผมเป็นเชิงปลอบ
“เป้...ฮึก ... กู...กูเสียใจ ”   ผมยังคงร้องไห้ต่อไป 
“ไม่เป็นไรนะครับ  มันจบแล้วครับ มันจบแล้วนะคนดี” มันปลอบ
มันดันตัวผมออก เอามือจับคางผมให้เงยหน้าขึ้น
“เลิกร้องได้แล้วนะ คนดี” มันว่า กดจูบเบา ๆ ที่หน้าผาก
ผมหลับตารับสัมผัส ไอ้เป้มันอบอุ่นเสมอยามผมเจ็บปวด
จูบร้อน ๆ ไล่ลงมาที่เปลือกตาทั้งสองข้าง  มาที่สันจมูก และ
กดมาที่ริมฝีปากร้อน ๆ ของผม แทรกลิ้นหวาน ๆ ชิมลิ้นผม
เราเกาะเกี่ยวลิ้นซึ่งกันและกัน มือสองข้างของไอ้เป้
ไล้ตามตัวผม  ลูบเฟ้นเม็ดสีที่ดึงดันสู้สัมผัส
“อ่า...เป้  อืมมมมมม”  มันลากลิ้นสาก  ๆ ชิมเม็ดสี อย่างเร่าร้อน
สองมือของมันถอดเสื้อผมทิ้งไปแล้ว  ส่วนมือผมก็กดจิกบนไหล่มัน
อย่างเผลอไผล  ผมกับมันไล่ถอดเสื้อผ้าของกันและกันจนหมด
“ไปที่เตียงมั้ยครับ”  มันถามเสียงแหบพล่า ผมพยักหน้าตอบ
ไอ้เป้อุ้มผมไปที่เตียงในสภาพที่เปลือยเปล่าทั้งคู่
มันวางผมเบา ๆ เตียงนุ่ม ๆ ค่อย ๆ ยวบตัวลงช้า ๆ
เมื่อไอ้หล่อเริ่มกดตัวมาบนผม มันจูบเบาที่ปาก
ก่อนจะละปากหวาน ๆ ปานน้ำเชื่อม มองมายังผม
ราวกับจะแผดเผาให้มอดไหม้  เริ่มไล้ลิ้นสาก ไปทั่วตัวผม
กดจูบ ดูด ขบ แสดงความเป็นเจ้าของ
“ขอลบรอยปางนะ” มันกระซิบเสียง ก่อนจะกดจูบแรง ๆ
ไปที่ท้องน้อย
“อ่า...ซีสส” ผมเด้งตัวงอ ครางเสียววว
“อืมมมม ...อย่าแกล้งปิงปองครับ” ผมบอกเสียงอ้อน ๆ 
ไอ้หล่อหลุดยิ้มหวาน ส่งสายตาหยาดเยิ้ม ก่อนจะครอบปาก
ดูดกลืนไอติมร้อนของผม
“อ่า...อ๊ะ.....เป้  ...อืมมมมมมมม”  ผมคราง ร่างกายบิดเกร็งทั่วตัว
มือจิกไอ้เป้ไม่ขาด  หายใจหอบกระเส่า 
“อ่า...อีกนิด ๆ  อ๊ะ จะเสร็จแล้ววววว อ่า” ผมดันตัวเข้าปากไอ้เป้
พร้อมกดหัวมันอย่างลืมตัว ปล่อยให้ชิมน้ำรักผม มันดูดแรง ๆ
ที่ยอดไอ้ติมร้อน
“อ๊า  ...เป้”  ผมคราง หมดแรงนอนหอบหายใจ
“เป้ ..กินบ้างนะครับ” มันจับผมพลิกหันหลัง ชันเข่าขึ้น
ส่วนหน้าจิ้มหมอนเป็นที่เรียบร้อย
“อืมมมมมมมมม  อ่า” มันหยิบเจลหล่อลื่นมาทา ก่อนจะดัน
แท่งร้อนของมันเข้าด้านหลังผมจนสุดในทีเดียว
“อ๊ะ  เจ็บ...” ผมสะดุ้ง มันไม่เคยใส่ทีเดียวแบบนี้
อาจจะเพราะมันคงโกรธผมอยู่หน่อย ๆ แต่ก็ไม่ได้ขัดขืน
“หึหึ  โทษฐานนอกใจครับ ที่รัก” มันกระซิบ
มันเริ่มขยับด้านหลังเบา ๆ ก่อนจะเริ่มกระแทรกแรง ๆไม่ยั้ง
“อ๊ะ...อ่าส์ ..เป้ อ๊ะ  ..” ผมครางเสียงหวานทำไม
ยิ่งแรงยิ่งเสียวว 
“อ่าส์ ...อืออ  ดีครับปิงปอง อ่า” มันครางต่ำ ๆ เสียงพล่า ใช้มือ
ลูบขึ้นลงไอติมผมไม่ขาด อีกมือจับสะโพกไม่ให้หลุดวงโคจร
มันกระแทรกใส่ไม่ยั้ง ต่างคนต่างคราง ก่อนมันจะกดฟันมันกัด
เบา ๆ ที่หลังผม  ไล่กัดไปเรื่อย ๆ ตามรอยฟันของปาง
“อ่า..เป้มึง .. อืมมมมมมม อ่า” ผมครางเสียว แม่งรู้จุดอ่อนกูหมด
“อ่า..ซีสสสสสสสส  อืม อ๊ะ เป้  อย่า..อ่า”  ไอ้ติมร้อนผมแข็งปัก
“อย่าเกร็งครับ อ๊ะ...  อ่า ปิง อืมมมมมมมม”  มันดึงผมไปจูบ
ก่อนจะแทกแรง ๆ สองสามที ร่างกายเราทั้งคู่เกร็งกระตุก
ก่อนมันจะปล่อยน้ำรักเข้าตัวผม ก้มลงมากัดหลังผมแรง ๆอีกที
“อ๊ะ..เชี่ยย” ผมกระตุก ปล่อยน้ำรักตามมันไป ติด ๆ
ไอ้หล่อค่อยถอนตัวจากตัวผม ลงมานอนหอบทั้งคู่
มันมองผมตาหวาน กดจูบมาที่ผมเบา ๆ
“ชอบมั้ย  กัดหลังอ่ะ” มันถามผมยิ้ม
“เชี่ยยยยยย”  ผมด่ากลับแม่งจะทำให้กูอายไปถึงไหน
(หน้าแดงไปถึงไหนแล้วว่ะกุ)
“หึหึ  น่ารักว่ะมึงอ่ะ อีกทีได้มั้ย” มันว่าดึงผมไปกอด
“ไอ้โรคจิต” ผมด่า 
“รักนะครับ กูดีใจที่มึงกล้าบอกปฏิเสธปาง” มันว่า พลางกดจูบมาที่หัวผม
“อืมม  ดีกว่าปล่อยให้ปางรอกูไง” ผมพูดเสียงอ้อมแอ้ม
“ขอบใจว่ะเตี้ย ที่เลือกกู...รักมึงที่สุดเลย” มันกอดผมแน่น ๆ
“อืม..ก็...” ผมเงียบหยุดประโยคไว้แค่นั้น
“ก็...อะไร บอกมาเลยเตี้ย” ไอ้เป้ก้มลงมาถาม
“ก็..เอ่อ ช่างเถอะ”  ผมว่าพร้อมหันหลังให้เชี่ยเป้
“ไม่ได้ บอกมา ก็อะไร” มันจับผมพลิกตัวมาหาจ้องตาเป็นมัน
“ก็...กู...เอ่อ กู... กูรักมึงแล้วนิ”  ผมพูดเร็ว มุดตัวไปใต้ผ้าห่ม
“หึหึ.. คร๊าบบ  รับทราบ” เชี่ยเป้ยิ้มปากกว้างงงงงงง
กดจูบลงบนผ้าห่ม ตรงหัวผมต่างคนต่างกอดกันแน่น
แล้วหลับไป

[Tassanee]

ขอตอบคำถามหน่อย  คิคิ
ว่าแต่ปกติเรื่องสั้นมันต้องไม่เกินกี่ตอนอ่ะ ค่ะ
อันนี้ไม่แน่ใจ เพราะไปอ่านเรื่องอื่นมันยาวมาก
เลยคิดเอาเองว่านี่เป็นเรื่องสั้น  555

[Huasia]

มาดันค่ะ แล้วก็มารอด้วย

[Animee]

เย่!!!!!!!! ชอบเรื่องนี้อ่ะ ยังไม่จบใช่มั๊ยคะ
รอต่ออยู่นะะะะะะ กรี๊ดดดด เขินแทนวุ้ยยย!!! >,,<

[วายร้ายหน้าหวาน]

ชอบอ่าครับ มารอตอนต่อไปครับผม^^

[tawan]

น่ารักๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เขินนนนนนนนนน

 

[ladymoon_yy]

เศร้าได้แปปเดียวก็   

[poprock]

น่ารักจังเลยในที่สุดก้อจะจบแล้วแต่ก็เสียดายน่าจะมีตอนพิเศษนะค่า

[วายร้ายหน้าหวาน]

เหลืออีกตอนๆรอครับรอ

[•♀NoM!_KunG♀•]

หว่า........อีกตอนเดียวก้อจบซะแล้วหลอT^T

แต่งต่อไปได้อ่อคับ แหะๆ ^^!!

แต่ยังไงก้อจะรออ่านตอนสุดท้ายน้อ รีบๆมาน้า !!

[day9day]

ชอบครับ ผมรักนิยายที่มีการพัฒนาอย่างต่อเนื่องไม่วนไปวนมาอ่ะครับ  รอนะครับ

[redwood]

อ่านแล้วชอบค่ะ.....น่ารักดี 555555555

[เจ้าชายมอมแมม]

น่ารักจังครับ ชอบมากเลย
รออ่านตอนต่อไปนะครับ

 

[NOoTuNE]

ชอบมาก เลยค่ะ เพิ่งได้เข้ามาอ่าน รอตอนจบนะคะ

[Tassanee]

ขอเตือนนะคะ  อย่ามาขอให้แต่งต่อ
เพราะคนแต่งบ้ายอ  มั๊ก ๆ เีดี๋ยวแต่งต่อซะเลยนิ  อิอิ
ล้อเล่นค่ะ
ถ้าแต่งต่อมันก้อไม่ใช่เรื่องสั้นสิคะ  จะกลายเป็นเรื่องยาวไป
ขอบคุณทุก ๆ เม้นนะคะ จริง ๆ ที่แต่งได้เพราะคุณ ๆ ทั้งหลายแหล่ะค่ะ
ขอบคุณจริง ๆ ^______^