มาแล้ววววววว ส่งท้ายก่อนกลับ ให้หายค้างงงงงงงงงงงงงงงงคาจาย
.......................................
องก์ที่ 23
ซักพัก ไอ้หน้าปลาไหลก็มาถึง ถ้าลองเทียบกันแล้ว ผมดูดีกว่าเยอะ (55555555 ชมตัวเอง) มันสูงกว่าผม แต่ผมขาวกว่ามัน (หักล้างกันไป) แต่ยอมรับ ว่ามันก็หน้าตาท่าทาง ดูดีทีเดียว
มันเดินไปแตะไหล่แล้วก็ยิ้มให้ไอ้หมีชั่วพร้อมนั่งลงข้างๆมัน แล้วหันมามองหน้าผม
“สวัสดีน้องหนุ่ม” แล้วก็ยิ้มเหยียดๆให้ผม วอนซะแล้ว
“หนุ่ม นี่พี่ป็อป” ไอ้หน้าปลาไหลนี่ชื่อป็อปนี่เอง ผมพยักหน้าให้นิดนึงเชิงรับรู้ กรูไม่ไหว้มรึงหรอก
“อย่าเสียเวลาเลยดีกว่า มีอะไรก็รีบๆพูด” ผมเปิดเองเลย เดี๋ยวผมจะอดใจไม่ไหว ระเบิดลงอีกลูก
“พี่ป็อป ผมว่าผมคุยกับพี่ไปแล้ว เรื่องของเรา แล้วอีกอย่างหนุ่มเค้าก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้เลยนะครับ” ดีมากไอ้หมีชั่ว ทีพูดกับแฟน พูดซะเพราะเชียวมรึง
“แต่พี่ไม่ยอมหรอก เราคบกันมาดีๆ จนไอ้นี่มันโผล่มา” มันชี้หน้าผม โอ้ว......ขึ้นเลย กล้าดียังไงมาชี้หน้ากรู
“มันไม่ใช่แบบนั้น พี่เองก็รู้ดีนี่ ยอมรับความจริงเถอะครับ”
“เธอเห็นพี่เป็นแค่ของเล่นใช่มะ พอเบื่อแล้วก็เขี่ยทิ้งหรอ ใช่ซิ มีของเล่นชิ้นใหม่ ที่มันสดกว่างั้นละซิ” แล้วมันก็จิกตา มาทางผม
โอ้ว......ตอนนี้หน้าตามันดูโหดมากๆๆ
“อีนี่มันดีกว่าพี่ตรงไหนห๊า” อ้าว ซวยอีกกรู กรูนั่งของกรูเงียบๆนะเนี่ย
“มรึงคุยกันเองละกัน” ผมกลัวผมกลั้นไม่อยู่
ขอหลบฉากดีกว่า แล้วก็ลุกเดินออกมา
“เดี๋ยว มรึงจะไปไหน มรึงทำให้คนรักเค้าแตกคอกัน มันสะใจมากใช่มั้ยห๊าอี.......(มันหยาบมาก)......”
“เรื่องของพวกมรึง ไม่เกี่ยวกับกรู”
ผมโมโหมากๆ กล้าดียังไงมาด่าผม ผมต้องรีบไปให้พ้นจากตรงนี้ ตอนนั้นผมได้ยินเสียงไอ้หมีชั่วเป้นระยะๆว่า “พอได้แล้ว” “หยุดเถอะ” อะไรทำนองนี้
ไหนว่ามันจะปกป้องผม แล้วให้ไอ้นี่มาชี้หน้าด่าผมฉอดๆเนี่ยนะ ถ้ามรึงปกป้องกรูไม่ได้ งั้นกรูจะปกป้องศักดิ์ศรีของกรูเอง
ย๊ากก ...พล็อก.......
.........ผมง้างหมัดแล้วซัดเข้าไปเต็มกำลังเท่าที่ผมจะมีอยู่ แต่กลายเป็นว่าคนที่โดนหมัดผมเต็มๆ กลับเป็นไอ้หมีฟาย มันมายืนบังแฟนมันไว้
“ไอ้เชี่ย” ผมตะโกนด่ามัน พร้อมน้ำตาที่ไหลออกมา
“ไหนบอกจะปกป้องกรู แล้วมรึงไปปกป้องมันทำไม ไอ้เชี่ย” ผมเองก็ตกใจที่ชกมัน แต่ผมเจ็บใจมากกว่า ผมทนดูไม่ได้แล้ว ผมเดินออกจากตรงนั้น แต่ไอ้หมีชั่วมันยังมาคว้าแขนผมไว้
“ปล่อยกรู” ผมทั้งดิ้น ทั้งสะบัด แทนที่มันจะปล่อย มันกลับมากอดผมไว้แทน
“กรูขอร้อง อยู่กับกรู อย่าทิ้งกรูนะ” มันกอดผมแน่นมาก จนหายใจแทบไม่ออก ตัวมันสั่น มันกำลังร้องไห้หรอ
ผมเงยหน้ามองหน้ามัน จริงๆด้วย มันกำลังร้องไห้ ผมเริ่มควบคุมอารมณ์ได้ มันจึงค่อยๆคลายวงแขนออก ไอ้พี่ป็อปมันยืนอึ้งๆ
“พี่ป็อป ผมรู้มาตลอดนะ ว่าตลอดเวลาที่พี่คบผม พี่เองก็มีคนอื่นด้วย” มันหันหน้าไปพูดกับไอ้หน้าปลาไหล แต่มือมันก็ยังกำแขนผมอยู่
“ทศ” ดูไอ้ป็อปมันจะอึ้งเข้าไปอีก
“แต่ผมเองก็พยายามไม่สนใจ ผมยังคงรักพี่ แม้ว่าพี่จะทรยศผม” น้ำตามันไหลเป็นทางเลย
“และนี่ คือเหตุผลที่ทำไมผมถึงขอเลิกกับพี่ มันไม่ใช่เพราะหนุ่มหรือใคร แต่มันเป็นเพราะพี่ทำตัวพี่เอง” ผมได้แต่อึ้ง ไม่คิดว่าเรื่องมันจะกลายเป็นแบบนี้
“ผมจริงใจกับพี่มาก แต่พี่เอาความจริงใจของผม ไปเหยียบย่ำ ผมเองก็มีความรู้สึกนะครับ ผมเจ็บนะ” ตอนนี้ไอ้ป็อปน้ำตาไหลละ เออ ร้องกันเข้าไป
“เป็นเพราะผม ไม่อยากทำร้ายความรู้สึกพี่ ผมเลยไม่อยากจะพูดเรื่องนี้ แต่วันนี้พี่บังคับให้ผมต้องพูด” ผมเข้าใจความรู้สึกของมันแล้วครับ
“พี่ขอโทษทศ พี่ขอโทษ เราเริ่มกันใหม่ได้มั้ย พี่จะปรับปรุงตัว นะ นะทศ” มันเข้ามาจับมือที่เหลืออีกข้างของไอ้หมี
“มันสายไปแล้วครับ ผมให้โอกาสพี่ตลอด ให้โอกาสมาตลอด” มันสะบัดมือออก
“พี่เองก็ควรจะจริงจังกับใครซักคนนะครับ แต่ไม่ใช่ผม” แล้วมันก็หันมาทางผม
“ผมได้เลือกทางของผมแล้ว” แววตามันดูจริงจังมาก
ไอ้พี่ป็อปมันมองมาทางผม แต่แววตาดูอ่อนลง ไม่เหมือนกันตอนแรกที่เจอกัน มันเดินเข้ามาใกล้ๆผม
“เฮ้อ..........แพ้ซะแล้วซิ” แล้วมันก็ยิ้มให้ผม ยิ้มอย่างเป็นมิตร
“รักษาเค้าไว้ให้ดีๆนะ กว่าจะรู้ว่าเค้ามีค่ามากแค่ไหน ก็ตอนที่เสียไปแล้วนี่แหละ” แล้วมันก็หันไปมองไอ้หมี
“เลือดร้อนจริงๆเลยนายนี่ พี่ไม่แย่งด้วยแล้วหละ แล้วก็ ขอโทษด้วยที่พี่ว่านาย คงไม่ถือนะ” ถือไม่ถือ ผมก็ต่อยไปแล้วแหละ (แต่แค่ไม่โดน)
ผมได้แค่ยิ้มๆตอบกลับไปเท่านั้น
...................................................................................
พี่ป็อปไปแล้ว ผมยังคงนั่งอยู่ในสวนกับมัน ไม่มีคำพูดใดๆ มีแต่ความเงียบ และมัน ยังคงจับมือผมอยู่อย่างนั้น
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
