อ่ะ อีก 1
.........................................
องก์ที่ 25
ผมเดินทางกลับบ้านในคืนวันศุกร์ แล้วลาวันจันทร์อีกวันนึงด้วย จะได้มีเวลาอยู่บ้านนานๆหน่อย ผมเลือกที่จะนั่งรถเที่ยว 22.00 เพื่อให้ไปถึงบ้านเช้าพอดี
“ไปแค่ 2 วันนะมรึง ทำอย่างกับจะไปเป็นเดือน” ไอ้หมีฟายมันหอบของอะไรมาเยอะแยะมากมายเลย มันว่าจะเอาไปฝากบ้านผม ดีๆ ผมจะได้ไม่ต้องซื้อ ประหยัด ฮุฮุ
รถแวะกินข้าวที่นครสวรรค์ ผมเลยได้ซื้อโมจิ กับมะขามแก้ว ไปฝากที่บ้านด้วย
รถถึงท่ารถบ้านผมราวๆ 6 โมงเช้า ผมเลยพามันนั่งรถสามล้อเครื่องเข้าบ้าน พ่อจะได้ไม่ต้องออกมารับ (เปลืองน้ำมัน ฮุฮุฮุ)
แค่ผมจากบ้านไปทำงานไม่กี่เดือน ไม่น่าเชื่อว่าจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงได้เยอะขนาดนี้ มีการทำตลาดใหม่ พวกแม่ค้าก็เลยต้องออกมาขายของกันที่ริมทางเท้า มีร้านค้าใหม่ๆหลายร้าน คนที่มาจับจ่ายกับข้าวกันตอนเช้าก็ยังพลุกพล่านเหมือนเดิม อากาศเย็นๆทำให้ผมต้องกระชับเสื้อกันหนาวให้แน่นขึ้น (บ้านผมห่างจากท่ารถราวๆ 10 นาที)
ผมขอลุงรถสามล้อ ให้แวะซื้อน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋ด้วย (สังคมแถวบ้านผม มีอะไรก้ช่วยเหลือกัน) อากาศเย็นๆแบบนี้ ต้องได้น้ำเต้าหู้ร้อนๆแก้หนาว
“น้ำ 5 ปลา 10 ครับ” เอาไปเผื่อไอ้หมีมันถุงนึงด้วย
“อ้าว กลับมาเยี่ยมบ้านหรอหนุ่ม” ลุงร้านน้ำเต้าหู้ทักผม แกจำผมได้ เพราะผมชอบปั่นจักรยานมาซื้อให้พ่อประจำ
“ครับ อากาศบ้านเราเย็นเนอะลุง” ผมคุยกับแกระหว่างที่กำลังรัดยางวง
“โอ๊ย นี่อุ่นขึ้นแล้วนะเนี่ย อาทิตย์ก่อนหนาวกว่านี้อีก ลุงแถมปลาให้ 5 ตัวนะ”
“ขอบคุณครับ” ที่นี่เวลาเค้าจะให้ของ ก็ไม่ควรปฏิเสธครับ เค้าให้เพราะเค้าอยากให้จริงๆ ไม่เหมือนสังคมเมืองใหญ่ๆ ให้เพราะหวังผลกันทั้งนั้น
ผมจ่ายตังให้ลุงสามล้อเครื่อง แล้วเดินตัวปลิวไปกดออดหน้าบ้าน ปล่อยให้ไอ้หมีมันหอบของเองคนเดียว เหอๆๆๆๆ สบาย สบาย
ซักพักน้องผมลงมาเปิดประตู
“มาไมอ่ะ” เนี่ยแหละครับ คำทักทายจากน้องชายผม ปากมันไม่ค่อยตรงกับใจเลย จริงๆแล้วมันเป็นพวกตื่นสาย ปลุกแล้วปลุกอีกก็ไม่ยอมลุก แต่นี่ มันมาเปิดประตูบ้านให้ผมตั้งแต่ 6 โมงเช้า ไม่ต้องบอกก็รู้ครับ ว่ามันรออยู่ เฮ้อ........นิสัยปากแข็งเหมือนใครน๊อ
“ช่วยขนของหน่อยดิ เนี่ยของฝากใครก็ไม่รู้” ทีงี้ละหน้าบานเลย
“แล้วนี่เพื่อนพี่ ชื่อทศ” ไอ้ทศหอบกระเป๋ามาถึงพอดี
“หวัดดีคะพี่” โห ยกมือไหว้ด้วย ตกลงมรึงน้องใครเนี่ย
“เฮ้ยทศ นี่ไอ้หน่า น้องกรู” มันพยักหน้า ยิ้มแบบสาวหลงเลยมรึง เสียใจเว้ย น้องกรูไม่หลงมรึงหรอก กรูสอนมาดี
“ไปๆ เอาของขึ้นบ้านก่อน แล้วพ่อกับแม่ตื่นยังอ่ะ” บ้านผมเป็นบ้าน 2 ชั้นครับ ชั้นล่างจะเป็นห้องรับแขก ส่วนชั้นบน จะเป็นห้องนอน ห้องครัวแล้วก็ห้องนั่งเล่น
“หวัดดีครับพ่อ หวัดดีครับแม่” ผมยกมือไหว้แล้วก็กอดพ่อกับแม่ บ้านผมไหว้เสร็จแล้วต้องกอดครับ
“นี่เพื่อนผมครับ ชื่อทศ”
“สวัสดีครับพ่อ สวัสดีครับแม่” เรียบร้อยเชียวมรึง กะเรียกคะแนนเลยนะเนี่ย
“ไปอาบน้ำอาบท่ากันก่อนไปลูก เดี๋ยวค่อยมาคุยกัน”
ผมพามันเอาของไปเก็บที่ห้องผมก่อน
“ห้องมรึงกว้างดีเนอะ” มันเดินสำรวจอีกแระ เป็นนักสำรวจรึไงเนี่ย
“เฮ้ย นี่รูปมรึงตอนมัธยมหรอ หัวเกรียนเชียว” แล้วมันก็ขำของมันอยู่คนเดียว
“โหย มีนี้ด้วย / อะไรเนี่ย / อันนี้ใครเนี่ย / บลา บลา บลา” มันเที่ยวหยิบจับของผมในห้องซะทั่วเลย
“งั้นมรึงดูของกรูไปก่อนละกัน เดี๋ยวกรูไปอาบน้ำก่อน” เอาเลย ตามสบาย มรึงจะค้น มรึงรื้ออะไรก็เอาเล้ย................
ผมอาบน้ำเสร็จกลับเข้ามา ไอ้หมีฟายหลับไปแระ สงสัยจะเพลียจัด เพราะบ้านผมนั่งรถตั้ง 8 ชั่วโมง
แต่ไม่มีทาง กรูไม่ให้มรึงหลับง่ายๆหรอก
ว่าแล้วผมก็แกล้งเอาน้ำมาค่อยๆหยดใส่หน้ามัน ติ๋ง ติ๋ง ติ๋ง มันเอามือปัดทีนึง แล้วก็ลืมตาขึ้น
“ไปอาบน้ำได้แล้ว” สุดท้าย มันก็งัวเงียลุกไปอาบน้ำ เหอๆๆๆๆ
ผมออกไปรื้อของฝากให้ไอ้หน่ามัน เพราะไม่งั้น คงเละคามือมันแน่
“ค้นเข้าไป เดี๋ยวก็เละหมดพอดี”
“ก็พี่หนุ่มมัดแน่นอ่ะ หน่าแกะไม่ออกเนี่ย” มันดึงใหญ่ ตกลงมันเป้นผู้หญิงจริงป่าวเนี่ย
ลืมแนะนำ น้องสาวผม ชื่อน้อยหน่า เรียกสั้นๆว่า หน่า เรียนอยู่ ม.5 โรงเรียนแถวๆบ้าน นิสัยก็เอาแต่ใจนิดหน่อย (เพราะผมเอาแต่ใจมากกว่า 55555)
“นี่ไง ซื้อเค้กมาฝากด้วย ของ S&P เชียวนะ” ยืดนิดนึง ก็แถวบ้านผมมันไม่มีขายหรอก ขนาดเข้าไปในตัวจังหวัดยังไม่มีเลย
“หู้ย แพงนะเนี่ย พี่หนุ่มน่าจะมาเมื่อวานเนอะ หน่าจะได้เอาไปอวดเพื่อนที่โรงเรียน” แล้วมันก็ยิ้มภูมิใจกับของฝากอีกพักนึง
หันกลับไปอีกที ไอ้หมีมันเอาพวก ปลาแห้ง กุ้งแห้ง กะปิ ไปให้แม่ผมในครัวโน้น เอาหน้าแต่เช้าเชียว
“เพื่อนพี่หล่อเนอะ” นั่นเลย
“ตรงไหน พี่หล่อกว่าตั้งเยอะ” ทำเสน่ห์ใส่น้องสาวกรูป่าววะเนี่ย
“วันนี้ไปไหนป่ะเราอ่ะ”
“ไม่อ่ะ” ไอ้หน่ายังตั้งหน้าตั้งตารื้อของฝากต่อไป
“งั้นพี่เอารถไปนะ เดี๋ยวจะพาไอ้ทศมันไปเที่ยว แล้วจะเลยเข้าสวนด้วย” อยากจะอวดสวนมะม่วงของผมครับ ฮุฮุฮุ
เช้านี้แม่ทำข้าวต้มทรงเครื่อง ใส่ตับกับหมูสับแล้วก็เต้าหู้อ่อน อย่างที่ผมชอบ (เมนูนี้ใครจะลองดูก็ได้นะครับ ไม่หวง เพราะอร่อยจริงๆ) ไอ้หมีมันกินซะ 3 ชามแน่ะ เริ่มไม่แน่ใจว่ามันอร่อยจริงๆรึเอาใจแม่ผมเนี่ย
“วันนี้จะไปไหนกันละลูก” พ่อผมถาม
ลืมแนะนำอีกแล้ว
พ่อผม : เป็นข้าราชการครู วัยใกล้เกษียณ ตัวโต สูง ใหญ่ แล้วก็ผิวคล้ำ (จะว่าดำก็ได้) เป็นคนมีเหตุมีผล แล้วก็ดุ เพราะพวกนักเรียนที่เรียนกับพ่อผม ทุกคนจะพูดเป็นเสียงเดียวกันเลยว่า ดุมาก ขนาดผมเองก็ยังว่าดุเลย
แม่ผม : เป็นครูเหมือนกัน อายุเท่าพ่อผม แต่แม่ผมเป็นคนจีน สูงแค่ 155 เอง แต่ขาว แม่ผมใจดีนะ(ตามแบบฉบับของแม่อ่ะ) จะมีนักเรียนรักเยอะ ตอนแกลาออกจากโรงเรียนเก่า เพื่อย้ายมาโรงเรียนที่ใกล้บ้านกว่า ยังมีเด็กนักเรียนร้องไห้เลย ……………เอาพอสังเขบ......................
“ว่าจะพาไปเมืองเก่าครับพ่อ ขากลับอาจจะแวะเข้าสวน”
“อืม แต่มะม่วงมันยังไม่ออกเลยนะลูก” แม่ผมแย้ง
“หนุ่มเค้าโม้ไว้เยอะครับแม่ เลยว่าจะขอเข้าไปดูซักหน่อย” นั่น ไอ้หมี พออิ่มแล้วก็เริ่มเลยนะ เด๋ยวก็ปล่อยทิ้งไว้ในสวน ให้หาทางกลับเองเลยนิ
“สวนเล็กๆเองลูก เอาไว้ให้เค้าเช่าหนะ พ่อกับแม่ไม่มีเวลาไปดูแลหรอก ไปโม้อะไรไว้เยอะละลูก” ผมได้แต่ยิ้มแฮะๆ เด่ยวก่อนเถอะมรึง
“บ้านผมไม่มีสวนหรอกครับ เนื้อที่เล็กๆเอง” แล้วมันก็สาธยายบ้านมันให้ครอบครัวผมฟัง ผมฟังแล้วนึกภาพบ้านมัน บลา บลา บลา...............เออ เอาเข้าไป ประจบครอบครัวกรูเข้าไป
หลังกินข้าวเสร็จเราก็เตรียมตัว ออกเดินทางสู่เมืองเก่า
“ขับรถขับรากันดีๆละ” เนี่ยแหละครับ สไตล์การพูดของพ่อผม สั้นๆ แต่ได้ใจความ
…………………………………….
ผมขับรถพามันวนตลาดรอบนึงก่อน แล้วก็ชี้โรงเรียนของผมให้มันดู มันว่าสนามฟุตบอลโรงเรียนผมกว้างมาก (ภูมิใจครับ)
เราใช้เวลาราวๆ 1 ชั่วโมงก็มาถึงที่หมาย ผมก็ทำหน้าที่เป็นไกด์ คอยอธิบายสถานที่ต่างๆ ดูมันตื่นตาตื่นใจมาก จนเที่ยง ผมพามันแวะกินก๋วยเตี๋ยวเจ้าอร่อย คนยังแน่นร้านเหมือนเดิม
“เมนูชื่อแปลกดีเนอะ” มันพลิกเมนูไปมา
“ร้านนี้อร่อย”
“สั่งให้หน่อยดิ” เมื่อมันเสนอมา ผมก็จะสนองให้ ผมเลือกเมนู ที่เผ็ดมากๆให้มัน เหอๆๆๆๆ ประจบพ่อแม่กรูดีนัก มรึง
ซักพักก๋วยเตี๋ยวก็มา ดูมันจะตกใจกับก๋วยเตี๋ยวของมันพอดู มันหันมามองหน้าผม
“อะไร ทำไม ก็ให้สั่งให้ไง ก็นี่ไง มีไรหรอ” ผมก็ทำไม่รู้ไม่ชี้ เหอๆๆๆๆ
“มรึงแกล้งกรูอ่ะ ต้องเผ็ดโคตรๆเลย พริกตรึม” รู้ทันอีก
“อะไรวะ แค่นี้ทำป็อด”
“แล้วกรูจะกินได้มั้ยเนี่ย ไม่เอาละ กรูสั่งใหม่” แล้วมันก็หยิบเมนูมาเลือก
“โห ไรวะ กรูสั่งให้แล้วมรึงไม่กิน กรูเสียใจนะเนี่ย”
“ไม่เอาอ่ะ มรึงแกล้งกรู” มันไม่ยอมท่าเดียว
“มรึงรักกรูป่ะ ถ้าไม่รักก็ไม่ต้องกิน สั่งใหม่ไปเลย” เอาซี้ เจอไม้นี้หน่อย
“มรึงอ่ะ” สะใจครับ สายตามันดูอ้อนวอนสุดฤทธิ์
“กินไม่กินก็แล้วแต่มรึงอ่ะ” แล้วผมก็ตั้งหน้าตั้งตากินของผม ถ้ามันไม่กิน ผมก็จะได้มีข้ออ้าง เหอๆๆ
มันเงียบครับ ซักพักมันก็กิน
“เฮ้ย กินจริงดิ” ผมอึ้งเลย
“มรึงจะได้รู้ไง ว่ากรูรักมรึงมากจริงๆ” แล้วมันก็ตั้งหน้าตั้งตากิน
แล้วมันก็กินหมดจริงๆ ปากงี้แดงเลยครับ เหอๆๆๆๆ แค่นี้มันยังน้อยไป แต่แอบดีใจนิดๆ ฮุฮุ (นิดเดียว)
“เอาอีกชามมั้ย” ผมเย้ามันเล่น
“ถ้ามันจะทำให้มรึงรู้ ว่ากรูรักมรึงมากแค่ไหน ก็สั่งมาเลย กรูจะพิสูจน์ให้มรึงดู” เขินไปเลยผม.........
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
