^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)  (อ่าน 2838511 ครั้ง)

ออฟไลน์ watcharet

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 663
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +42/-2
ตามอ่านมาอาทิดนึงแล้ว กว่าจะอ่านจบ อินมากมายเหอะ หนุกด้วย ได้แง่คิดด้วย เปนนิยายที่ดีมากๆ ชอบมากๆอ่ะคับ

AoR-yayun

  • บุคคลทั่วไป
โอยยยยย น้องภูน่ารักมากกกกกกก  พลาดเรื่องนี้ไปได้ไงนะ 55555 :laugh: :o8:

ออฟไลน์ K.Pupoom

  • รักข้ามรั้วไอ้ตัวแสบ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 387
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +966/-5
ตอนที่ 135


ตลอดเวลาแห่งการดำรงตำแหน่ง มิสไทยแลนด์ ........ เอ๊ยไม่ใช่
ตลอดเวลาแห่งการเรียน หลายอาทิตย์ที่ผ่านมาเป็น ระยะเวลาที่หนักเอาการ
การเริ่มต้นเป็นนิสิตไม่ใช่เรื่องง่ายเหมือนสมัยมัธยม มันต้องรับผิดชอบตัวเองมากๆ
ช่วงเวลาที่เคยวิ่งเล่นตอนพักกลางวันก็หายไป แร้ววววว

เพราะ น้องภูเป็นหนุ่มแล้ว  อะคริ

เมื่อวานมีหนุ่มมาจีบล่ะ เอ้อ เดินไปทานข้าวกลางวันที่มหาวิทยาลัยก็มีแต่คนแซว กริ้วๆ
จะทำอย่างไรได้ ก็นมันเกิดมาหล่อนินา แถมมีสามีขี้หึงอีกต่างหาก
วันไหนว่างงานเป็นอันตองมานั่งเฝ้าที่คณะที่ครั้งไป ดั่งเช่น วันนี้
"พี่ค่ะ ไม่ต้องมาเฝ้ามันหรอกค่ะ อยู่ที่นี้พวกหนูดูแลให้เอง" กิ๊บพูดได้ตรงมาก
"พอดีวันนี้พี่ว่างอ่ะครับ ไม่รู้จะไปไหน เลยมารับน้องภู"
"นี้มันพึ่งเที่ยงนะคะ กว่าจะเลิกก็บ่ายสาม"
"ก็รอได้ครับ"
"แล้วเทอไปยุ่งอะไรกับครอบครัวเขาล่ะนังกิ๊บ"
"อิจฉา"
"นั้นง่ะ แกถึงได้กิดาไม่สวยเท่าฉัน เพราะความขี้อิจฉาของแกนั้นแหละ"
"พี่พีททททท" ผมเดินไปซื้อน้ำมา แล้วก็ยื่นให้พี่พีท
"ไม่เอาอ่ะ"
"ทำไมอ่ะครับ"
"พี่ดื่มไปหลายขวดแล้ว ฉี่แล้วรอบแล้วด้วย"
"กลับบ้านไหม"
"ไม่เอา อึดอัดหรอ"
"น้องภูจะมาอึดอัดเรื่องอะไร พี่พีทนั้นแหละ เบื่อหรือเปล่า"
"ไม่เบื่อ มีเด็กๆให้มองฆ่าเวลา"
"เดี๋ยวจิ้มตาบอด ไป ทานข้าว" แล้ววันนี้ฮีก็เนียนนะ ใส่เสื้อเชิ๊ตสีขาวมา จะแอ๊บเป็นนิสิตกะเขาบ้างล่ะสิ
ผมกับเพื่อนๆเดินมาที่โรงอาหารพร้อมพี่พีท แล้วผมก็พาพี่พีทไปดูตามร้านต่างๆ
แต่เหมือนคุณชายท่านจะไม่พอใจกับอาหารในรั้วมหาวิทยาลัยเท่าไร
"พอทานได้ไหม"
"ทานได้สิ แต่ไม่รู้จะทานอะไรอ่ะ น้องภูทานอะไรอ่ะครับ"
"เนี่ยไง" ผมชี้ไปที่ร้านข้าวแกง พี่พีทก็เดินตามมา ผมก็สั่งในสิ่งที่ผมอยากทาน
"สะอาดหรือเปล่า" พี่พีทกระซิบผมเบาๆ
"อย่ายึดติด เอาอันนี้กับอันนี้ครับ สองจานนะครับป้า"
"จ้ะ"
"พี่พีทไปซื้อน้ำให้น้องภูหน่อย เอาชามะนาวนะ ร้านนั้นอ่ะ"
"อื้มๆ"
"ที่ร๊ากกกกกกก" เสียงแปร๋นมาแตไกล ก็จะใครซะอีกล่ะถ้าไม่ใช่ไอ้อิค เดี๋ยวนี้เรียกที่รักตลอด
"อะไร"
"ทานอะไรจ้ะ"
"นี่ไง"
"ซื้อให้ใครอีกจาน"
"กิ๊ก"
"ร้ายนะ ร้ายนะ เดี๋ยวจะฟ้องพี่พีท ไหนดูหนังหน้ากิ๊กหน่อยสิ"
"โน้นไง ยืนซื้อน้ำอยู่นั้นอ่ะ สูงๆอ่ะ"
"ทำไมมันคุ้นๆจังว่ะ เห้ยนั้นมันพี่พีทนิ"
"ก็เอออ่ะสิ"
"มาเฝ้าเมียหรอ"
"อื้ม"
"พี่พีท สวัสดีครับ"
"หวัดดีอิค ทานข้าวด้วยกันสิ"
"เรียบร้อยแล้วครับพี่ พี่มาเฝ้าเมียหรอ"
"ฮ่าๆ เปล่า ว่าง ไม่รู้จะไปไหนก็เลยแวะมา"
"อืมครับ เมื่อกี้ไอ้ขิงกับไอ้ตี๋ก็พึ่งไป มันมีเทสต์อ่ะเลยรีบ"
"อ่อ แล้วพรุ่งนี้พวกมึงไปบ้านกูใช่ไหม"
"เออดิ นัดกันแล้ว แต่เมียกูให้กูพาไปคืนนี้เลย"
"เออ งั้นเดี๋ยวเจอกัน"
"เออๆ ไปก่อนนะพี่พีท เดี๋ยวเย็นนี้เจอกันพี่"
"ครับบบ"
"ใครเค้าก็รู้ว่าพี่พีทอ่ะมาเฝ้าน้องภู"
"เปล่าซะหน่อย"
"ตัวเองอ่ะยิมรับมาเถอะ ทำมาปากแข็ง"
"ไม่รู้ไม่ชี้"
แล้วผมก็ไปนั่งทานอาหารกับเพื่อนๆ แต่ก็นั่งมาอีกโต๊ะ เพราะเดี๋ยวจะเบียดเกินไป
ไอ้พวกนั้นก็แซวข้ามโต๊ะนั้นแหละ พวกมันไม่กลัวพี่พีทหรอก ฮ่าๆๆ
"ไม่อร่อยหรอ"
"เอาจริงป่ะ"
"อื้ม"
"แย่มาก ทานเข้าไปได้ไง ข้าวก็แข็ง เย็น แกงก็จืด"
"เดี๋ยวพี่พีทก็ไปหาอะไรในเซเว่นทานก็แล้วกัน ถ้าตอนรอหิวอ่ะ อีกวิชาหนึ่ง สามชั่วโมง รอไหวไหม"
"รอมาถึงตอนนี้แล้วนิ"
"แล้วทำไมวันนี้ถึงไม่ทำงาน"
"ก็ทำเสร็จไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ลูกค้าโอเคแล้วไม่ต้องแก้ พี่ก็ว่างอ่ะดิ"
"แล้วงานอื่นไม่มีหรอ"
"แล้วจะมีลูกน้องไว้ทำไมล่ะ ก็ให้ลูกน้องทำเด่"
"อ่ะแฮ่ม คุณภูครับ คุยกับเพื่อนๆบ้างก้ได้นะ"
"เวลาทานข้าวเขาไม่คุยกันหรอกเสียมารยามคุณกรีซ"
"หราาาาา"
"อื้ออ อิอิ"
นั่งทานข้าวกันจนอิ่ม แล้วก็เดินกลับไปที่ใต้ตึกเรียน ผมกับเพื่อนก็ขึ้นไปเรียนเพราะได้เวลาแล้ว
พี่พีทก็เลยนั่งรอใต้ตึก

**********************  พีท

มานั่งรอเมียครับ ไม่ได้มาเฝ้านะ จริงจริ๊งงงงงงง
แต่ก็นิดหนึ่งอ่ะ ก็เมียผมน่ารักขนาดนี้ ใครๆก็ต่างหมายปองทั้งนั้น
ผมเป็นเจ้าของผมก็ต้องหวงเป็นของธรรมดาอ่ะ จริงไหม เป็นคุณๆจะหวงไหมล่ะ

นั่งรอ ซดชาเขียวน้ำผึ้งมะนาวไปจะโหลกว่าแล้ว
ต้องเก็บฝาไว้ให้เมียด้วย เพราะเมียอยากไปญึ่ปุ่นกับณเดชน์
เนี่ยเดินเข้าห้องน้ำหลายรอบแล้วเนี่ย แต่ก็เต็มใจที่จะรอนะ มันอิ่มใจอย่างบอกไม่ถูก

"ไปเดินห้างรอก็ได้นะ อนุญาตให้ช้อปปิ้งได้หนึ่งอย่าง เดี๋ยวเลิกเรียนแล้วไปหา"

เมียวอทแอพมา เอาไงดีว่ะ ใจดีให้ช้อปปิ้งได้หนึ่งอย่างด้วย ใจก็อยากจะรออ่ะ

"ไปเถอะไม่ต้องลังเล" ส่งมารอบสอง ก็ร้ใจขนาดนี้จะไม่ให้รักได้ไงล่ะครับบบบบบ

ผมก้เลยจัดการเอาฝาโออิชิใส่กระเป๋า แล้วก็เอาขวดไปทิ้ง เดินกลับไปที่รถ
แล้วก็ขับไปยังห้างดังใจกลางเมือง ย่านสยามสแควร์

"หามช็อปของแพงนะ" วอทแอพมารอบสาม เนี่ยแหละเมียผม หลอกให้ดีใจ สุดท้ายมาดับฝันซะกลางอากาศ
กะว่าจะถอยคอมพิวเตอร์ใหม่เชียว แต่ผมก้อดยิ้มไม่ได้กับข้อความที่เมียผมส่งมานะ
เดินดูของไปเร่อยเปื่อย สุดท้ายก็มานั่งดื่มกาแฟ อ่านหนังสือฆ่าเวลา แล้วเมียผมก็โทรมา
"เลิกเรียนแล้ว อยู่ไหนอ่ะ"
"พารากอน แมงดาว"
"จะนั่งอีกนานไหม"
"ก็จะนั่งจนกว่าน้องภูจะมา"
"อื้มๆ เดี๋ยวไปแล้ว แค่นี้นะ"
"ครับ น้องภูๆ"
"ว่าไง"
"พี่เจอกระเป๋าที่น้องภูอยากได้อ่ะ เอาไหมเดี๋ยวพี่ไปซื้อให้เลย"
"เดี๋ยวขอไปดูของจริงก่อน มีสีดำไหมอ่ะ"
"มี"
"อื้มๆ แค่นี้นะ ขึ้นรถก่อน"
"ครับ"

****************************** น้องภู

"พลเดี๋ยวส่งเราตรงนี้ก้ได้ เดี๋ยวเดินข้ามไป"
"เอางั้นหรอ"
"อื้ม จะอ้อมไปให้รถติดทำไมอ่ะ จอดตรงนี้แหละ ขอบใจนะ แล้ววันจันทร์เจอกัน"
"โอเค บ๊ายบาย"
แล้วผมก็โบกมือให้สองคนนั้น พร้อมส่งยิ้มหวานๆ
เดินข้าวสะพานลอยไป คนเยอะมากเลยอ่ะวันนี้ คงเพราะเป็นวันสุดท้ายของการทำงานในรอบสัปดาห์
มาเป็นกลุ่ม มาเป็นคู่ มาเดี่ยว เดินเบียดเสียดกันเต็มทางเข้าไปหมด
เดินไปหาพี่พีท ตามจุดนัดหมายก็เห็นนั่งอ่านหนังสืออยู่ หล่อว่ะ ฮ่าๆๆ
แล้วก็คงไม่แปลกหรอกที่เก้งกวางโต๊ะข้างๆจะเเอบมองพี่พีท เรียกว่าจ้องมองจะดีกว่า
ตางี้หวานเยิ้มเชียว เมียเขามาแล้วแม่คุ๊ณณณณณ  แหกตาดูซะบ้าง
"ทายสิใครเอ่ย" มันอาจจะเป็นการเล่นที่ปัญญาอ่อนในสายตาใครหลายๆคนนะ
แต่ผมเชื่อว่า มันเป็นการแสดงความเป็นเจ้าของที่ดีที่สุดในตอนนี้
ผมเอามือปิดตาพี่พีทจากทางด้านหลัง พี่พีทก็วางหนังสือแล้วจับมือผมไว้
"หมา"
"เดี๋ยวก็กัดหัวซะเลยนิ" พี่พีทจับมือผมไปจับไว้ แล้วก็หอม
"ทำไร อายเขา"
"แล้วทีปิดตาพี่เนี่ยไม่อายหรือไง ดูสิ เขามองกันทั้งร้านแล้ว"
"งั้นก็ไปเถอะ ฮ่าๆๆๆ"
"จะดื่มอะไรไหม"
"ไม่อ่ะ " แล้วพี่พีทก็เอากระเป๋าผมไปถือ ผมก็เดินตัวปลิวสบายๆ
หันกลับไปมองเก้งกวางโต๊ะนั้นที่มองพวกเราอยู่ แล้วก็ซะใจเล็กๆ ฮ่าๆๆ
ทุกคนจะว่าน้องภูร้ายกาจชิมิล่ะ ว่าเหอะ ไม่แคร์ ฮ่าๆๆๆๆ
เรามาฟังพวกเขากันหน่อยไหมล่ะ

*********
"เป็นไงล่ะมึงอีแม็ก ชักช้าอยู่นั้นแหละ บอกให้ไปขอเบอร์พี่เขาตั้งแต่แรกไม่เชื่อ อิเด็กนั้นเอาไปแดกเลย"
"เขาเป็นแฟนกันนะ ดีแล้วที่กูไม่ขอเบอร์พี่เขา บาปนะมึง"
"หืมมมม  อิแม่พระ ไปบวชชีเถอะย่ะ ดูอีเด็กนั้นมันมองเราสิ "
"แกก็คิดมากน่ะ น้องเขาไม่ได้สนใจอะไรพวกเราด้วยซ้ำ น้องเขาน่ารักขนาดนั้น เหมาะกันดีแล้ว"
"งั้นก็นอนเกาหน้าแข้งไปก่อนเถอะย่ะ อินางเอก"
**********

ผมเดินมากับพี่พีท หิวนิดหน่อย แต่พี่พีทคงไม่หิวแล้วมั้ง
"พี่ขอเข้าห้องน้ำหน่อยนะ จะเข้าไหม"
"เข้าๆ"
แล้วเราสองคนก็เดินปเข้าห้องน้ำ
"เข้าไปในห้องน้ำนะ ไม่ต้องยืนฉี่ที่โถฉี่"
"ทำไมอ่ะ"
"เดี่ยวคนอื่นมอง"
"มองก็มองไปดิ มองแล้วมันไม่ได้หดลงไปซะหน่อย"
"น้องภู พี่บอกอะไรก็ทำไปเลยบ้างได้ไหม ทำไมต้องเถียง"
"สนุกดี" ฮ๋าๆๆ แล้วผมก็เดินเข้าห้องน้ำไป พี่พีทก็เช่นกัน
ผมออกมาล้างมือ พี่พีทก็ออกมาจากห้องน้ำ ล้างมือเสร็จ เช็คความหล่อหน้ากระจก
ยังหล่ออยู่ อิอิ แล้วก็เดินออกไปข้างนอก
"พี่พีทจออดรถชั้นไหนอ่ะ"
"ชั้นนี้แหละ จะเอารองเท้าหรอ"
"เปล่า จะให้เอากระเป๋าไปเก็บอ่ะ หนักนะ หนังสือเล่มใหญ่ตั้งสองเล่ม"
"อืมๆๆ แล้วจะเปลี่ยนรองเท้าด้วยเปล่า"
"ไม่ดีกว่า รองเท้าแตะกับชุดนิสิตมันดูแปลกๆไงก็ไม่รู้"
"งั้นรอพี่ตรงนี้นะ อย่าไปไหน"
"จร้า น้องภุโตแล้วนะไม่ใช่เด็กสามขวบ สั่งอย่างกับลูกเชียว"
แล้วพี่พีทมันก็ส่ายหัวเดินเอากระเป๋าผมไปเก็บที่รถ ผมก็ลัลล้าอ่าสิ
เดินไปร้านหนังสือ แถวๆหน้าห้องน้ำแหละ เดินไปไกลกว่านั้นคงจะโดนดุเอาได้หลังจากที่พี่ท่านกลับมาแล้วไม่เห็นผม
ยืนอ่านหนังสืออยู่สักพักพี่พีทก็กลับมา
"ป่ะ"
"ไปไหน"
"ช้อปปิ้งไง วันนี้พี่ซื้อของได้หนึ่งอย่างนะ อย่าลืมสิ"
"จะซื้ออะไรอ่ะ"
"ก็เรื่องของพี่"
"รู้แล้วว่ามันเรื่องของพี่ แต่บัตรเรดิตมันอยู่ที่น้องนะจ้ะ"
"แล้วกระเป๋าตังค์น้องล่ะจ้ะ"
"เห้ย อยู่ที่รถอ่ะ"
"อยู่นี้ต่างหาก" พี่พีทมันก็ชูกระเป๋าสตางค์ผมขึ้นมา ผมจะแย่งแต่พี่พีทก็ชูขึ้นเหนือหัว
"เอามาดิ"
"ไม่ให้"
"ไม่เอาก็ได้ แล้วจะซื้อไรอ่ะ"
"คอม"
"โห คอมเลยหรอ เครื่องเก่าเสียหรอไง"
"มันช้าๆอ่ะ"
"ลงโอเอสใหม่ยังอ่ะ"
"ยัง"
"พี่พีทอ่ะ หาเรื่องจะเอาใหม่มากกว่ามั้ง"
"มันช้าจริงๆ สเปคมันต่ำแล้ว ใช้มาหลายปีแล้วนะ "
"ซื้อก็ซื้อ ไม่ต้องยกแม่น้ำทั้งห้ามาขนาดนั้นหรอก จริงจังนะเราอ่ะ"
"ก็กลัวเมียไม่ให้ซื้อนิ"
"ก็ไม่ได้ว่าอะไรนิ แค่ถามเหตุผลเฉยๆ ถ้ามันจำเป็นต้องใช้จริงใครจะไปว่า"
"ฟ๊อดดด"
"พี่พีท นี้มันกลางห้างนะ"
"ก็ใครใช้ให้น่ารักขนาดนี้ล่ะ"
"น้องภูจะฟ้องคุณย่า พี่พีทอ่ะ รุ่มร่าม"
"โอ๋ๆๆ ขอโทษๆๆ สัญญาว่าต่อไปจะไม่ทำแล้ว"
จริงๆแล้วผมห็ไม่อะไรหรอก กลัวี่พีทเสียชื่อเสียงมากกว่า เดี๋ยวเกิดลูกค้ามาเห็นเข้ามันจะไม่ดี
พี่พีทอ่ะต้องปรามๆไว้บ้าง เด็กนอกก็เงี้ย เมืองไทยยังไม่เปิดกว้างจะมาหอมมาจูบกันในที่สาธารณะมันก็จะไม่เหมาะ
"พี่พีทเอาโทรศัพท์มายืมหน่อย"
"ของน้องภูล่ะ"
"แบตจะหมดแล้ว"
"จะโทรหาใคร"
"คุณย่า"
"จะฟ้องคุณย่าหรอ"
"เปล่า น้องภูจะถามคุณย่าว่าจะเอาอะไรในซุปเปอร์มาร์เกตไหม"
"อือๆ" แล้วพี่พีทก็ส่งโทรศัพท์ให้ผม ผมก้โทรหาคุณย่า
คุณย่าไม่เอาอะไรเพราะเดี๋ยวพรุ่งนี้จะไปตลาดกับพี่บุ้ง เพราะว่าเพื่อนๆผมจะมาค้าง
คงต้องซื้อเสบียงเตรียมไว้เยอะหน่อยเพราะแต่ละคนนี้ลูกหลานชูชกทั้งนั้น
"ไปดูกระเป๋าที่อยากได้ก่อนไหม"
"ไม่เอาอ่ะ วันนี้ต้องซื้อคอมอีกใช้เงินเยอะแล้ว"
"ไปดุเฉยๆก็ได้ ว่าชอบเปลา เดี๋ยวพี่สั่งให้เพื่อนที่เมกาซื้อให้ ถูกกว่า"
"อืมมม"
"ไม่ต้องคิดหรอกน่ะ ป่ะ"
"ดูเดี๋ยวก็อยากได้อีกอ่ะ"
"เออน่ะ ป่ะ"
แล้วผมก้เดินไปตามแรงลากของพี่พีท แล้วก็ไปลูบๆคลำๆกระเป๋ากัน
"ไปเหอะ"
"ไม่อยากได้หรอ อยากได้ก็ซื้อสิ เดี่ยวพี่ซื้อให้"
"วันหลังค่อยซื้อ"
"เดี๋ยวหมดนะ เขาไม่มีชอปนะ"
"ไปเหอออออออออะ"
แล้วผมก็ลากพี่พีทออกมาจากร้านกระเป๋า แล้วก็เดินไปที่ร้านคอมพิวเตอร์พี่พีท
พี่พีทก็ดูโนนดูนี้ลองเล่น ถามโน้นถามนี้พนักงาน แล้วก็เดินมาหาผม
"ไม่ซื้อหรอ"
"เขาไม่มีของน่ะ อาทิตย์หน้าของถึงจะมา"
"คอมพิวเตอร์นาจะมีของนะ ไม่ใช่มือถือซะหน่อย"
"ก็เขาบอกว่าไม่มีอ่ะ"
"ไปดูชอปอื่นดิ ฝั่งเกทเวย์ก็มีชั้นล่างอ่ะ "
"ไปหาอะไรทานดีกว่าพี่หิวข้าว น้องภูอยากทานอะไร"
"น้องภูอยากทานเคเอฟซีอ่ะ เมื่อคืนฝัน"
"ฝัน"
"อื้อ ฝันว่าไปทานเคเอฟซีกับไอ้โยชิ อร่อยมากอ่ะ"
"เเล้วพี่อ่ะ"
"ไม่รู้ดิ"
"ในฝันไม่มีพี่ได้ไง "
"ใครจะไปรู้ล่ะ"
"งอนแล้ว"
"เอ้า มีงี้ด้วย" แล้วไอ้พี่พีทมันก็เดินงอลผมไปแล้ว ผมก็เดินตาม เราสองคนก็เลยไปนั่งทานไก่ทอดกัน
พี่พีทก็ทานข้าวยำนั้นแหละ ผมก็นะ จัดเต็ม ฮ่าๆๆๆ
"เดี๋ยวพี่มานะ"
"ไปไหนอ่ะ"
"ห้องน้ำ"
"เข้าบ่อยไปไหมอ่ะ"
"เดี๋ยวมา"
แล้วพี่พีทก็หายไปน๊านนาน นานแบบว่าตกส้วมตายไปแล้วมั้ง
โทรศัพท์แบตก้จะหมด เล่นมากก็ไม่ได้อีก ก็เลยนั่งจัดการไก่ทีละชิ้น ทีละชิ้น
"เดินหลงหรอไง" ผมก็เหวี่ยงใส่นิดๆ
"ปวดท้องอ่ะ"
"ไปทานอะไรมา"
"ก็เหมือนๆน้องภูนั้นแหละ"
"ทำไมน้องภูไม่เห็นเป็นอะไรเลยอ่ะ จะทานต่อไหม"
"ไม่อ่ะ"
"เดี๋ยวน้องภูเอาไก่ไปให้เขาห่อกลับบ้านก่อนนะ เดี๋ยวดึกๆไอ้โยชิมันมามันจะได้ทาน"
"ครับ"
แล้วพี่พีทก็เอาถุงไก่ไปถือ
"ไปไหนต่อ"
"ไปดูคอมพิวเตอร์ไงยังไม่ได้เลยนะ"
"ป่ะ" แล้วผมกับพี่พีทก็เดินไปดูคอมพิวเตอร์ที่พี่พีทอยากได้ แล้วเราก้ได้สมใจ
ดูท่าทางสามีผมจะมีความสุขมาก มากวะใจแบบว่าแสดงออกมาทางสีหน้าสุดๆ
เดินถืออย่างระดระวังถนอมมากกว่าเมียซะอีก......
"คืนนี้นอนกอดคอมนะ ไม่ต้องนอนกอดเมีย"
"ไม่เอา กอดใดเล่าก็ไม่เท่ากอดเมีย"
"ชิ ป่ะ กลับบ้านเถอะ เดี๋ยวคุณย่ารอ"
"ครับผม"
แล้วเราสองคนก็กลับบ้าน
"หายปวดท้องยัง"
"หายแล้ว"
"ได้คอมเครื่องใหม่ หายเลยเนอะ"
"แซวอีกแล้ว"
"จะใช้กี่ปีเนี่ยเครื่องนี้"
"ตอบยากมาก"
"ฮึ" ผมก็หัวเราะในลำคอเบาๆ แล้วก็ปรับเบาะเอนลง หลับตา นอน
"ง่วงหรอ"
"เปล่า แค่นอนนึกถึงบิลค่าบัตรเครดิตสิ้นเดือน"
"โหยยย  พี่ไม่ได้ซื้อของมานานแล้วนะ"
"ก็ไม่ได้ว่าอะไรนิ"
"งืดๆๆ งืดๆๆๆ งืดๆๆๆๆ" คุณย่าโทรมา

"ครับคุณย่า"
"น้องภูแวะซื้อไก่ย่างห้าดาวให้ย่าหน่อยสิลูก"
"เอากี่ตัวครับ"
"สองตัวก็พอลูก  พอไหมล่ะ เพื่อนๆเราอีกอ่ะ"
"มันมากันแล้วหรอครับ"
"เจ้าโยชิเจ้าอิค เจ้าเป็ดเจ้าเฟียตมาแล้วลูก"
"อ่อๆ เอาอะไรอีกไหมครับคณย่า"
"แค่นี้ก็พอแล้วลูก ย่าก็ทำกับข้าวไว้เยอะเหมือนกัน แล้วหนูถึงไหนแล้วลุก"
"อีกครึ่งชั่วโมงน่าจะถึงบ้านเราอ่ะครับ"
"โอเคจ้ะ แค่นี้นะลูก"
"ครับ"

"คุณย่าฝากซื้อไก่หรอ"
"รู้ได้ไงอ่ะ"
"ก็เห็นถามว่าเอากี่ตัว"
"อื้ม พี่อยากทานฮ้อยจ้อด้วยอ่ะ"
"โอเค ถึงร้านแล้วก็จอดด้วยนะอย่าเลยซะละ"
"ครับผม"
แล้วรถก้ขับมาถึงรานไก่ย่างห้าดาว ผมก็ลงไปซื้อ ซื้อเสร็จก็กลับบ้าน
รถจอดอยู่เต็มไปหมด หน้าบ้านแน่นถนัด เดินลงมาผมก็ต้องหิ้วของๆผม
เพราะพี่พีทประคอองกอดเมียใหม่อยู่ ผมเดินหิ้วไก่แล้วก็กระเป๋าตัวเองเข้าบ้าน
"พี่ภู.................." มันลากเสียงยาวมาก
"มานานแล้วหรอ"
"พึ่งมาได้แป๊ปเดียวเองยังไม่ได้ทานอะไรเลยอ่ะ"
"พี่มีเคเอฟซี กับไก่ห้าดาว"
"เอาเคเอฟซีมารองท้องก่อนแล้วกัน โห่ สวยแล้วยังใจดีอีกนะเนี่ย"
"ทะลึ่ง หน้าอย่างนี้เขาเรียกหล่อ"
"ฮ่าๆๆๆ แต่โยชิมองว่าสวยอ่ะ"
"ไม่ต้องทานเลย เอามา"
"ล้อเล่นแค่นี้ทำโมโห โอ๋ๆๆๆๆ"
"เอาไก่นี้ไปเก็บในครัวด้วย"
"ครับผม"
แล้วผมก็เดินเข้าไปในครัว
"กลับมาแล้วครับคุณย่า พี่เฟียตสวัสดีครับ"
"สวัสดีครับคุณหมอ ไม่ได้เจอตั้งนานหล่อขึ้นป่ะเนี่ย"
"นิดหนึ่ง"
"ไม่นิดล่ะมั้ง มีตำแหน่งเดือนมหาวิทยาลัยซะด้วย"
"เม้าท์ ฮ่าๆๆๆ  คุณย่าาาาา"
"ว่าไงลูก"
"มีน้ำส้มไหมครับ"
"มีครับ ในตู้เย็นนะลูก แล้วพี่เราล่ะ"
"ขึ้นข้างบนกับเมียใหม่ไปแล้วมั้ง ขี้เห่อ"
"อะไรลูกเมียใหม่"
"ก็พี่พีทเขาซื้อคอมพิวเตอร์มาใหม่ เห่อมากกกก "
"ฮ่าๆๆ เดี๋ยวนี้พี่เขาก็ไม่ค่อยซื้อขอเหมือนเมื่อก่อนแล้วไม่ใช่หรอ ปล่อยๆบ้างเดี๋ยวจะลงแดง"
"ซื้ออะไรมาว่ะ แมคหรอ" พี่บุ้งถาม
"อืออ่าดิ"
"ว่าแล้ว เห็นนั่งดูเวปเมื่อวาน อ้อนเมียซื้อวันนี้เลย แน่จริงๆบอสเรา เดี๋ยวไปขอเครื่องเก่าดีกว่า"
"ซื้อต่อ ไม่ใช่ขอ"
"งก"
"เงินมาของไป"
"นี้พี่แกนะ"
"แล้วง่ะ"
"พอๆๆ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเสื้อผ่อนไปน้องภู แล้วนี้คนอื่นๆจะมากันยังลูกอิค"
"เดี๋ยวอิคโทรถามก่อนครับคุณย่า"
"ดีๆ ไปๆน้องภู  ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า"
"ครับบบบ ไอ้โยชิ พูดบ้างก็ได้นะแก  แทะไก่ซะไอ้มดแดงร้องไห้เลย"
"ร้องไห้ไมอ่ะ"
"ก็ให้มันมีเนื้อติดอยู่บ้างสิ หมามันก็อยากกินเนื้อเหมือนกันนะ"
"ให้มันกินกระดูกแหละดีแล้ว แคลเซียม"
"หึ่ย" ผมก็เอามือผลักหัวมันไปทีหนึ่ง หมันไส้ แล้วก็เดินออกจากห้องครัว
ขึ้นข้างบน ขึ้นไปก็เปิดประตู เห็นสามีกำลังแกะกล่องคอมพิวเตอร์ แล้วก็เสียบที่ชาร์จไฟ
ท่าทางมีความสุขมาก สุขจนจะล้นออกมานอกอกอยู่แล้วพ่อคุณเอ๊ยยยยย.........

ออฟไลน์ K.Pupoom

  • รักข้ามรั้วไอ้ตัวแสบ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 387
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +966/-5
ก๊อกๆๆๆ ก๊อกๆๆๆ

"ประตูไม่ได้ล็อคครับ"
"อ่าวเป็ด เข้ามาสิ"
"พี่พีทสวัสดรครับ"
"สวัสดีครับ"
"ถอยมาใหม่หรอพี่"
"ใช่แล้ว"
"เจ๋งอ่ะ  ไอ้ภู ยืมที่ชาร์จมือถือหน่อยดิ"
"บนโต๊ะอ่ะ เดี่ยวนี้หายหน้าไปเลยนะมึง"
"ก็หน้ากูไม่ป็อปเหมือนเดือนมหาวิทยาลัยนิ ใครจะสนใจล่ะ"
"อย่ามา กลางวันก็ไม่เคยเห็น"
"ยุ่งว่ะ แลปเพียบเลยอ่ะ มึงอ่ะ"
"พอกันอ่ะ อะไรนักหนาก็ไม่รู้ เยอะเวอร์"
"แล้วมึงเป็นไงบ้าง"
"ก็โอเค"
"กับพี่เฟียตอ่ะ"
"เหมือนเดิม แต่กูแอบมีกิ๊ก"
"หาเรื่องนะมึง"
"ชะนีอ่ะสิ"
"หืมมม"
"ก็เพื่อนที่คณะแหละ มันมาชอบกูอ่ะ กุก็เลยหลอกให้ทำรายงานให้เลคเชอร์ให้"
"เลว"
"ฮ่าๆๆๆๆๆ"
"ยังมีหน้ามาหัวเราะอีกนะมึง วันจันทร์กูจะไปคณะมึงแล้วไปบอกเขาว่ามึงเป็นตุ๊ด"
"เอ้า อินี้ ทำลายอนาคตางการศึกษากูนะ"
"กูจะฟ้องพี่เฟียตด้วย"
"กูเพื่อนมึงนะ พี่เฟียตอ่ะคนอื่น"
"มึงอ่ะนิสัยไม่ดีนะเป็ด ถ้าพี่เฟียตทำแบบนี้กับมึงบ้างล่ะ "
"เออๆๆ ไม่น่าเล่าให้ยัยชีอย่างมึงฟังเลย"
"รีบไปบอกเพื่อนคนนั้นมึงเลยนะ นิสัย"
"รู้แล้ว บ่นจริง ยิ่งกว่าแม่กูอีก"
"ล้อเล่นกับความรู้สึกของคนอื่นมันบาปนะมึง ไอ้ชั่ว"
"โอเคเดี๋ยวชาร์จแบตเต็มกูจะโทรไปบอกเขาทันทีว่ากูมีผัวเเล้ว จบนะ ไม่จบตบนะ"
"จบก็จบสิ" แล้วผมก็เดินเข้าห้องน้ำไป อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ไอ้เป็ดก็นั่งดูของใหม่กับไอ้ขี้เห่อพี่พีท

"ทำไรกันหรอ พี่พีทพี่ภูอ่ะ"
"อาบน้ำครับ มีอะไรหรือเปล่า"
"เปล่า เนี่ยหรอเมียใหม่พี่พีทอ่ะ"
"ไหน อะไร ใครบอก"
"พี่ภูบอก"
"พี่ภูเพ้อเจ้อ"
"จะชวนพี่เขาไปซนที่ไหนอีกล่ะไอ้โยชิ"
"เปล่าซะหน่อย"
"แกโกหก"
"โยชิไม่ได้โกหก แค่ไม่ได้บอกความจริง พี่เป็ดอย่ามาใส่ร้ายโยชินะ"
"นั้นง่ะว่าแล้ว จะไปไหนบอกมา"
"เซเว่น"
"ไปทำไร"
"ซื้อของเด่"
"ของกินเต็มบ้านแกจะไปซื้ออะไร"
"ไม่รู้สักเรื่องได้ไหม"
"ลามปามไอ้นี้ เดี๋ยวตบหัวทิ่ม"
"ไปดีกว่า บอกพี่ภูด้วยนะว่าโยชิรอข้างล่าง"
"ไม่บอก"
"เดี๋ยวขึ้นมาใหม่ก็ได้"
แล้ววไอ้โยชิมันก็เดินลงไปข้างล่าง ไอ้เป็ดกับพี่พีทก็ยังคงยุ่งอยู่กับคอมพิวเตอร์ตัวใหม่ ทำโน้นทำนี้อะไรกันก็ไม่รู้
ผมอาบน้ำเสร็จดินออกมา พี่พีทก็มองหน้า แล้วสื่อเป็นความหมายว่า เข้าไปแต่งตัวในห้องน้ำให้เรียบร้อยก่อน
"พี่เป็ดดดดดดดดดดดดดดดด" เสียงไอ้โยชิตะโกนมาแต่ไกล
"อะไร"
"ผัวเรียก"
"เออ"
แล้วไอ้เป็ดมันนก็เดินสวนออกไป ไอ้โยชิก็เดินเข้ามา
"พี่ภูยังไม่ออกมาอีกหรอพี่พีท"
"กำลังแต่งตัวอยู่ครับ"
"มีไรโยชิ"
"โยชิอ่ะ จะชวนพี่ภูไปเก็บมะม่วง" แล้วไอ้โยชิมันก็เดินมากระซิบผม
"อาบน้ำแล้ว ไม่เอา ชวนไอ้อิคโน้น"
"พี่อิคมันไม่ไป"
"แกอยากทานมากเลยหรอ"
"เปล่า อยากปีนเฉยๆ"
"มันเย็นแล้วโยชิ พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่"
"งั้นไปเซเว่นเป็นเพื่อนโยชิหน่อยสิ โยชิจะไปซื้อกระดาษทำรายงาน อาจารย์ให้เขียนอ่ะไม่ให้พิมพ์"
"ของพี่โน้น ไปหยิบเอา มีเพียบ"
"โหยยยย"
"แกหาเรื่องจะไปข้างนอกใช่ไหม"
"อืม"
"เพื่อ?"
"ไมรู้เหมือนกันอ่ะ"
"สงบจิตสงบใจซะ แล้วนี้ไอ้อิคไปไหน"
"อยู่ข้างล่าง"
"พี่ขิงมายัง"
"มาแล้ว"
"ป่ะ งั้นไปข้างล่างกัน"
"แล้วพี่พีทอ่ะ"
"ก็ปล่อยเขา คืนนี้ให้นอนกอดน้องแมคไป น้องภูจะไปนอนกับคุณย่า"
"ฮ่าๆๆๆๆ  โอเคๆ ปิดก็ปิด"
"ตามสบายเถอะ ไปโยชิ ยืนเอ๋ออยู่นั้นแหละ"
เดินลงมาข้างล่างก็เห็นเพื่อนๆผมนั่งงคุยกันอยู่เสียงดัง คงเป็นเรื่องที่มหาวิทยาลัยนั้นแหละ
ผมกับไอ้โยชิก็เดินนเข้าไป ทุกคนก็เงียบสนิท แล้วต่างก็มองหน้ากัน
"มีไรหรอว่ะ"
"ไม่มี"
"แต่กูว่ามีนะ ขิงงมีไรบอกมานะ"
"เปล่า ไม่มีจริงๆจ้ะ"
"โกหก"
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ " แล้วพวกมันก็หัวเราะชอบใจกันใหญ่มันแกล้งผม
"เมื่อกี้ก็แกล้งโยชิแบบนี้แหละ พวกเนี่ย"
"น้องภู"
"ครับคุณย่า"
"ไปซื้อไข่ไก่ให้คุณย่าหน่อยลูก"
"ได้ครับ เอาเยอะไหม"
"โหลหนึ่งก็พอลูก"
"ไปโยชิ"
"เยส!!!!" มันดีใจมาก ดีใจจนออกนอกหน้า ผมเดินไปซื้อไข่กับไอ้โยชิ
"พี่ภูๆๆๆๆๆ"
"อะไร"
"ที่มหาวิทยาลัยอ่ะ มีคนมาจีบพี่อิคบ้างเปล่า"
"ที่แท้ก็เรื่องนี้เอง คุยในบ้านก้ได้ไม่เห็นต้องหาเรื่องออกมาข้างนอกเลย"
"ไม่เกี่ยวกับเรื่องออกมาข้างนอกซะหน่อย"
"ก็เห็นมันอยู่กับแต่กลุ่มเพื่อนๆนะ ไม่เห็นมีใครมาจีบนิ มันมาทานข้าวกับพี่บ่อยๆด้วย"
"หรอ"
"มีไร"
"โยชิเห็นพี่อิคแอบคุยบีบี ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่"
"มันอาจจะคุยกับเพื่อนก็ได้"
"ไม่น่าใช่หรอก แล้ววันนั้นบอกจะกลับบ้าน  แต่แม่พี่อิคโทรมาถามโยชิว่า พี่อิคกับโยชิจะกลับบ้านไหม"
"อ่าว แล้วมันไปค้างที่ไหน"
"ไม่รู้"
"แล้วทำไมไม่ถาม"
"ไม่กล้า"
"เรื่องอื่นละกล้านักเรื่องแค่นี้ไม่กล้า"
"โยชิกลัวนิ"
"แล้วจะให้พี่ช่วยยังไง"
"โยชิแค่อยากรู้ว่าพี่อิคมีคนอื่นหรือเปล่า"
"โยชิ โยชิต้องเชื่อใจไอ้อิคมันบ้างนะ คนรักกันมีอะไรก็ต้องถามกัน อย่างเก็บไว้ซึ่งความระแวง แล้วอีกอย่างที่พี่อยากจะบอกโยชินะ โยชิมีหน้าที่เรียนอีกอย่าง

ไม่ใช่แค่หน้าที่รักอย่างเดียว โยชิต้องแยกแยะให้ได้ อย่าให้รักมารบกวนการเรียน"
"โยชิรู้"
"บ้างอย่างอ่ะนะโยชิ เราไม่รู้ดีซะกว่ารู้เสียอีก"
"ครับ"
"เดี๋ยวพี่จะถามไอ้อิคให้ พี่เชื่อว่าไอ้อิคไม่ใช่คนแบบนั้น มันรักโยชิมาก พี่เชื่อในสายตาตัวเอง"
"สงสัยโยชิจะคิดมากเกินไป"
"อื้ม" แล้วพวกเราก็มาถึงเซเว่นแล้วก็เข้าไปซื้อไข่ไก่ตามที่คุณย่าสั่ง ออกมาก็ได้ไอศครีมมาคนละแท่ง
เดินกลับบ้านอยุ่ดีๆ ไอโยชิเจ้ากรรมดันเดินตกข้างทางด้วยความที่มันสะดุดขาตัวเอง

"พลั๊กกก โอ๊ยยยย อูยยยย"
"เห้ยไอ้โยชิ เป็นไรเปล่า"
"ยังไหว" ผมวางไข่ไก้ แล้วก็ดึงมันขึ้นมา มันก็มีแผลขีดข่วนเล็กน้อย
แต่ดูเหมือนที่เข่าจะเลือดไหล แล้วข้อเท้าก็จะพลิกซะด้วย
"เดินไหวไหม"
"ไหวๆๆ โอ๊ย" ไอ้โยชิพยายามยืน แต่ก็ต้องทรุดลงไป
"อวดเก่งจริง ป่ะขี้หลังพี่"
"ไหวหรอ"
"ไม่ไหวก็ต้องไหว เร็ว" แล้วผมก็นั่งลงแล้วให้มันขี่หลัง
"ไหวแน่นะ"
"เออ ขึ้นมา ถือไข่นี้ด้วย เวรจริงๆ "
"โยชิขอโทษ"
"เอ้า จะร้องไห้หาผัวเธอหรือ หืม"
"โยชิทำให้พี่ภูลำบากอ่ะ ฮือๆ"
"เงียบซะโยชิ ยิ่งแกร้องไห้มากเท่าไรฉันยิ่งหนัก"
"อึก ฮึก ฮืออ"
"ยัง ยังอีก" แล้วไอ้โยชิมันก็พยายามกลั้นน้ำตาแล้วก็เสียงสะอื้นไว้
"ขอโทษ" รับรู้ได้ว่าน้ำตามันไหล เพราะมันชุ่มไปที่บ่าของผม
"โยชิ พี่ไม่ได้ลำบากอะไรนะ การที่พี่ทำให้น้องคนหนึ่ง มันคือหน้าที่ ที่พี่ต้องปกป้องดูแลน้อง"
"ครับ"
"เลิกร้องซะ แค่แกหกล้มแค่นี้แกยังอ่อนแอ ต่อไปปัญหาใหญ่กว่านี้แกจะทำไง"
"ครับ โยชิจะเข้มแข็ง"
"ดี แล้วก็ช่วยลดน้ำหนักด้วยนะ "
"พี่ภูอ่ะ"
"ฮ่าๆๆๆ"
แล้วผมก็แบกไอ้โยชินมาจนถึงบ้าน เล่นเอาหอบอยู่เหมือนกัน พี่พีทเห็นเราสองคนจากบนระเบียงก็ทำหน้าตกใจ
วิ่งลงมารับที่ชั้นล่าง ไอ้พวกที่นั่งคุยอยู่ก็รีบกรูกันออกมา โดยเฉพาะไอ้อิคที่มันหน้าตั้งมาก่อนใคร
"โยชิเป็นไร"
"มันโง่ไง เดินสะดุดขาตัวเองหน้าทิ่มไปข้างทาง"
"เอ๊ะอะอะไรกันลูก ตายแล้วโยชิไปโดนอะไรมาลูก"
"วัดพื้นถนนมานิดหน่อยครับคุณย่า นี้ครับไข่"
"ไปๆ อิคอุ้มน้องไปล้างเนื้อล้างตัว น้องภูไปเอายามาทำแผลให้น้องลูก"
"ครับคุณย่า แต่ขอน้ำเย็นๆสักแก้วก่อนได้ไหมครับ ไอ้หมูเนี่ยมันหนักมาก น้องภูจะเป็นลมแล้ว"
"ฮ่าๆๆๆ ไปๆเข้าบ้านๆ แน่ใจนะว่าไม่ได้ไปซนจนเกิดเรื่องเนี่ย"
"โหยคุณย่า เดินมาดีๆไอ้โญชิสะดุดขาตัวเอง หล่นไปข้างทาง "
พี่พีทเดินไปเอาน้ำมาให้ผม ผมก็รับมาดื่ม พี่พีทดึงทิชชูมาซับเหงื่อให้
ท่ามกลางรอยยิ้มของเพื่อนๆที่จับจ้องมองอยู่ ไอ้โยชิถูกพยุงมาโดยสามีของมัน
"ไอ้อิค ไปหยิบกล่องยามาที ในตู้นั้นอ่ะ"
"จ้ะ"
"ดีนะแกไม่เอาหน้าไถลไปกับถนนอ่ะ เสียโฉมขึ้นมาผัวมีเมียใหม่แน่"
"พี่ภูอ่ะ"
"ยังจะแกล้งน้องอีกก ดูสิน้องเป็นอะไรหรือเปล่า"
"น้องภูจะรู้ได้ไงอ่ะครับคุณย่า"
"เอ้า ว่าที่คุณหมอ ก็ต้องรู้เรื่องพื้นฐานบ้างสิ"
"โอเค จากการวินิจฉัยของคุณหมอสุดหล่อคิดว่า สาเหตุที่ล้มหน้าคว่ำไปนั้น เพราะในใจมันคิดแต่เรื่องผัวไปค้างที่ไหนก็ไม่รู้หนึ่งคืน"
"พี่ภู" พี่ภูเสียงสุงมาก ฮ่าๆๆๆๆๆ
"ทำแผลซะทีเถอะ เมียกูเลือดจะออกหมดตัวแล้ว"
"โอเคๆ" แล้วผมก็ทำแผลให้ไอ้โยชิ ก็แค่แผลถลอกนิดหน่อย แล้วก็ข้อเท้าอาจจะอักเสบเล็กน้อย
"เสร็จแล้ว เดี๋ยวหมอขอคุยกับญาติผู้ป่วยหน่อยนะครับ "
"ผมเป็นสามีครับ" ไอ้อิครีบยกมือ
"คือว่าเมียคุณมีอาหารทางประสาทเล้กน้อย คือวิตกจริตไป เนื่องจากคืนนั้นคุณบอกว่าจะไปค้างที่บ้านแต่ไม่ได้ไปค้าง แล้วไม่กลับไปค้างที่คอนโดไม่ทราบว่า

คุณไปค้างที่ไหนมาครับ พอจะบอกหมอได้หรือเปล่า"
"คืนไหน"
"ก็คืนนั้นไง ที่โยชิมีสอบตอนเช้าอ่ะ"
"พี่ก็กลับบ้าน"
"แต่แม่พี่อิคโทรมาถามว่าโยชิจะมาค้างที่บ้านเปล่าอ่ะ"
"พี่อ้ะกลับไปตีสองแล้ว แม่นอนไปแล้ว จะไปรู้อะไรอ่ะ"
"แล้วคุณไปไหนมาครับคุณสามีคนไข้"
"ก็เพื่อนมันชวนไปดริ้งค์นิดหน่อย"
"มีสาวมานั่งดริ้งค์ไหม"
"ไม่มี เพื่อนกัน ผมมีเมียแล้วนะครับคุณหมอจะทำแบบนั้นได้ไง"
"อื้มม  งั้นคุณไปเคลียร์กันเองแล้วกันนะครับ เรื่องนี้หมอไม่เกี่ยว หมอจะไม่จ่ายยาให้นะครับ เพราะคืนนี้ยังไงคุณก็ต้องฉีดยากันเอง"
"คุณหมอนิทะลึ่งจริง ไปทานข้าวกันลูก โยชิเดินไหวไม่ลูก "
"ไหวครับ"
"เดี๋ยวก่อนครับ หมออยากถามคนไข้ว่าเคลียร์หรือยัง"
"แล้ว"
"แน่นะ"
"แน่"
"ถ้ามาง้องแง้งเรื่องนี้กับหมออีก หมอตบนะ"
"อื้ม"
"ไปๆๆๆๆ"
แล้วพวกผมก็ทยอยไปทานข้าว ไอ้อิคมันก็ประคองเมียมันไป พี่พีทก็ช่วยผมเก็บอุปกรณ์ทางการแพทย์
"ยิมอะไรลุง"
"ภูมิใจ"
"เรื่องไร"
"มีเมียเก่งแถมน่าฟัดอีกต่างหาก คืนนี้พี่ขอฉีดยาหมอสักสองสามเข็มนะ"
"เข็มเดียวหมอก็จะแย่แล้วจ้ะ หึ่ยยย" ผมก็เอานิ้วจิ้มหน้าผากพี่พีทแล้วก็เดินไปที่โต๊ะอาหาร พี่พีทก็รีบตามมา
กอดเอวผมแล้วก็เดินไปท่โตีะอาหารพร้อมกัน วันนี้ก็เป็นอีกวันที่โต๊ะอาหารเต็ม แล้วอาหารก็เต็มโตีะไปหมด
คนที่มีความสุขที่สุดคงไม่ต้องบอกว่าใคร ก้คุณย่าน่ะสิครับ รอยยิ้มที่อิ่มไปด้วยความสุขแสดงออกมา
"คุณย่าครับ"
"ว่าไงลูก"
"น้องภูว่าเราน่าจะเก็บค่าอาหารแล้วก็ค่าที่พักนะครับ "
"ฮ่าๆๆๆ"
"พี่ภูนิงกจริงๆ"
"โดยเฉพาะแกไอ้โยชิ มาทีไรขนมในตู้เย็นไม่เหลือทุกที"
"น้องกำลังโต ต้องทานเยอะๆ"
"หรอออ อ้วนจนหน้าบานแล้วยังไม่รู้ตัว"
"ก็มันหิวนิ"
"หิวก็ทานเยอะๆลูก  ทานข้าวๆ น้องภูนั่งลูก"
"เดี๋ยวน้องภูไปล้างมือก่อนครับ ทานกันได้เลย"
แล้วผมก็เดินมาล้างมือ แล้วก็กลับไปนั่งทานข้าว ทุกคนก็ทานไปคุยไปเหมือนเคยนั้นแหละ
ไม่มีอะไรแปลกใหม่ไปก็นี้แล้วแหละ ฮ่าๆๆ คุณย่าก็สรรหาเมนูใหม่ๆมาให้พวกเราได้ทาน
"เหลือท้องไว้ให้ของหวานกันบ้างนะลูก"
"สบายครับคุณย่า" ไอ้โยชิตอบพร้อมรอยยิ้ม
"น้องภูเดี๋ยวนี้หนูทานน้อยลงหรือเปล่าลูก"
"มันเหนื่อยๆอ่ะครับคุณย่า ทานนิดเดียวมันก็อิ่มแล้วอ่ะ"
"อยากทานอะไรก็บอกย่านะลูก เดี๋ยวย่าทำให้"
"ขอบคุณครับ"
"เดี๋ยวผอมไปคนกอดเขาจะไม่อุ่นนะพี่ภู ฮ๋าๆๆๆๆ"
"ก็ดีกว่ากอดหมูอย่างแกแหละไอ้โยชิ"
"อุ่นนะเว้ย ตัวนุ่มด้วย" ไอ้อิคออกนอกหน้ามากเลยมึง
"เนอะๆๆๆๆๆ" ผัวเมียเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยมากเลยนะมึง

ทานข้าวเสร็จก็มานั่งดูละครกัน ละครวันหยุดก็ไม่ค่อยน่าติดตามเท่าไร คุณย่าก็เลยของตัวไปอาบน้ำสวดมนต์นอน
"เห้ย เล่นเกมส์กันดีกว่า" ไอ้แบงค์มันเสนอ
"จัดไป"
"เดี๋ยวพี่ขึ้นข้างบนก่อนนะ" พี่พีทกระซิบบอกผม
"จะไปนอนกอดเมียใหม่หรอ"
"ฮ่าๆ" แล้วพี่พีทก็เอามือขยี้หัวผมก่อนจะลุกขึ้นข้างบนไป
แล้วก็ตามไปด้วยพี่อ้น พี่บุ้งพอมันเห็นเมียมันลุกไปมันก็ตามไปทันที ตัวติดตลอด
"แหม๋พอเมียลุกก็ลุกตาม ตามตูดตลอดดดดดด"
"ไม่ยุ่งเรื่องคนอื่นสักเรื่องมันจะตายไหม"
"เรื่องคนอื่นอ่ะไม่ยุ่งก็ได้ แต่เรื่องพี่บุ้งน้องภูจะตามไปทุกภพทุกชาติ"
"หืมมม อิแพง"
แล้วมันก็เดินไปเลย ดูมันดิ สู้ไม่ได้ก็หนี
"พี่บุ้งนี้ท่าทางจะกลัวเมียนะ" ไอ้ตี๋
"มากๆแหละมึง เมียมองตาเขียวนิดเดียวแค่นั้นแหละ กลัวจนตัวสั่น ฮ่าๆๆๆ"
"ไม่เหมือนมึงเนอะ ผัวดุหน่อยเดียวก็ร้องไห้ซะแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ"
"ไอ้เลว"
"ฮ่าๆๆๆ แล้วนี้ไอ้เป็ดไปไหนว่ะ"
"มันขึ้นไปเอาโทรศัพท์ "
"ขึ้นไปเอาโทรสัพท์หรือขึ้นไปแอบคุยโทรศัพท์" พี่เฟียตพูดสีหน้านิ่งๆ แล้วก็ไม่ได้มองหน้าพวกผม
"กูว่า บรรยากาศเริ่มไม่ดีแล้วว่ะ" ไอ้ตี๋กระซิบผม
"ไอ้เป็ดอยู่ดีไม่ว่าดีอ่ะสิ หาเรื่อง"
"เรื่องไรว่ะ"
"ไม่ใช่เวลาที่มึงจะถามไหม ดวก"
แล้วพี่เฟียตก็เดินออกจากห้องไป
"เล่ามาเลยมึงพี่เฟียตไปแล้ว"
"แหม๋ หน้าตาแต่ละคน ขี้เสือกทั้งนั้น อุย พี่ฝุ่นน้องภูไม่ได้หมายถึงพี่ฝุ่นนะ"
"ไม่เป็นไรครับ พี่ก็อยากรู้เหมือนกันอ่ะ"
"เป็นงั้นไป"
"เมื่อไรมึงจะเล่าสักทีว่ะเนี่ย"
"ใจเย็นดิว่ะ คือ เรื่องของเรื่องไอ้เป็ดอ่ะ เสือกแอบไปมีกิ๊ก"
"เลว" ทุกคนพร้อมใจกันด่า ยกเว้นพี่ฝุ่นกับไอ้ขิง
"พี่เป็ดไม่น่าทำแบบนี้เลยอ่ะ สงสารพี่เฟียต" ไอ้โยชิพูดน้ำตาคลอเบ้า อินี่ก็อินเกินไปแล้ว
แล้วไอ้อิคมันก้ดึงเมียมันไปกอดไว้แล้วก็ตั้งใจนั่งฟังต่อ ทุกคนจ้องหน้าผม
"กูไม่รู้ว่าพี่เฟียตหมายถึงเรื่องนี้หรือเปล่านะ แล้วที่สำคัญ กิ๊กไอ้เป็นเป็นผู้หญิง"
"มันจะเปลี่ยนรสนิยมหรอว่ะ"
"มันบอกกูว่า ผู้หญิงคนนั้นมาชอบมัน มันก็เลยหลอกเขาให้เลคเชอร์ให้ ทำรายงานให้"
"หืมมม เลวกว่าเดิมอีกอ่ะ ตี๋อย่าทำแบบนี้เชียวนะ ขิงเอาตายแน่"
"ขิงจะเอาตี๋หรอ"
"บ้า หมายถึง เอาเรื่อง"
"อ่อๆๆ"
"จะฟังไหมเนี่ย แล้วทีนี้กูก็เลยบอกว่าให้มันโทรไปบอกผู้หญิงคนนั้นอย่าไปหลอกเขาไม่อย่างนั้นกูจะบอกพี่เฟียต แต่กูไม่รู้นะเว้ยว่าพี่เฟียตรู้ได้ไงอ่ะ"
"แหม๋มึง คนนอนด้วยกันอยู่ด้วยกัน เขาก็ต้องรู้บ้างแหละ ไหนจะเฟซอีกอ่ะ"
"แล้วจะเอาไงดีอ่ะพี่ภู ขืนปล่อยไวอย่างนี้ เรื่องใหญ่แน่"
"แล้วจะให้พ่ทำไงอ่ะโยชิ เรื่องของครอบครัวเขานะเว้ย พี่คนนอก"
"แต่สองคนนั้นก็เป็นเพื่อนเป็นพี่ที่เรารักนะ เราจะนิ่งเฉยหรอพี่ภู"
"ขิงเห็นด้วยกับโยชินะ"
"เราต้องส่งคนไปเจรจานะพี่ว่า" พี่ฝุ่นออกความเห็น
"ใครอ่ะ"
"มึงไง" ทุกคนพร้อมใจกันชี้มาที่ผม เป็นเอกฉันท์ดีมากอีเพื่อนที่แสนดี
"ตลอดอ่ะ"
"ภูนั้นแหละเหมาะสุด ไปได้แล้ว"
"ตอนนี้เลยหรอ"
"ใช่"

แล้วผมก็เดินออกมา เดินไปชงโกโก้ร้อนๆมาสองแก้ว แล้วก้ถือไปหน้าบ้าน
เห็นพี่เฟีตนั่งอยู่ที่บันได มองไปบนท้องฟ้า สายตาดุเศร้าๆอยางบอกไม่ถูก
"น้องภูขอนั่งด้วยคนนะ" แล้วผมก็นั่งลงข้างๆพี่เฟียต
"ไม่เล่นเกมส์กับเพื่อนๆหรอ"
"โกโก้ อร่อยนะน้องภูชงเอง น้อยคนจะมีโอกาสได้ดื่มนะ"
"ขอบคุณครับ"
"ชองฟรีไม่มีในโลกนะพี่เฟียต"
"หืม"
"ต้องแลกด้วยรอยยิ้ม วันนี้น้องภูยังไม่เห็นรอยยิ้มพี่เฟียตเลยนะ"
แล้วพี่เฟียตก็ยิ้มให้ผมบางๆ
"พี่เฟียตรู้ไหมว่าทำไมวันนี้ ไอ้โญชิมมันถึงหน้าทิ่มลงข้างทาง"
"ก็น้องภูบอกว่าสะดุดขาตัวเองล้มไม่ใช่หรอ"
"ใช่ แต่สาเหตุจริงๆไม่ใช่"
"อ่าวแล้วอะไรอ่ะ"
"เพราะมันเหม่อ"
"เหม่อ"
"ใช่ ในใจมันคิดแต่เรื่องไอ้อิค ว่าไอ้อิคคืนนั้นไปนอนที่ไหน มันก็จินตนาการของมันไปมากมาย"
"อืม"
"บางทีพี่เฟียตก็อาจจะเดินสะดุดขาตัวเองแบบไอ้โยชิก็ได้นะ ถ้าในใจพี่เฟียตยังเป็นแบบนี้อยู่"
พี่เฟียตนิ่งเงียบ แล้วก็ซดโกโก้เบาๆ สายตามองไกล ผมเองก็ไม่ได้พูดอะไร ได้แต่นั่งเป็นเพื่อน
"น้องภูเคยนอกใจพี่พีทไหม" เอาแล้ว เริ่มเข้าเรื่องแล้ว
"ไม่เคยอ่ะครับ"
"แล้วถ้าวันหนึ่งพี่พีทคิดนอกใจน้องภูล่ะ" เอาแล้วไง คำถามยากซะด้วย
"น้องภูก็คงทำอะไรบางอย่างเพื่อเตือนสติพี่พีท แต่ถ้าเขายังไม่รู้สึกตัวก็คงต้องปล่อยไป"
"หรอ"
"แล้วถ้าเป็นพี่เฟียตล่ะ"
"พี่ก็คงทำคล้ายๆภูนั้นแหละ แล้วพี่ก็ทำแล้วด้วย"
"ทำอะไรอ่ะ"
"เตือนสติไง"
"เหนื่อยไหม"
"เหนื่อย แต่ไมอยากเสียเขาไป"
"อะไรที่เป็นสัญญาบ่งบอกว่าพี่จะเสียเขาไปล่ะ"
"เขาไม่เหมือนเดิม เขาหงุดหงิดใส่พี่ ไม่สนใจพี่ แอบไปคุยโทรศัพท์ทั้งๆที่เมื่อก่อนมีอะไรก็คุยต่อหน้าพี่"
"พี่เคยคุยกับมันตรงๆไหม"
"พี่บอกเขาว่า เป็ดเปลี่ยนไปมากนะ เขาก็โมโหใส่พี่"
"แล้วพี่คิดว่าอะไรที่ทำให้เขาเปลี่ยนไปอ่ะ"
"พี่รู้นะว่ามันเสียมารยาท แต่ถ้าไม่มีเหตุการณ์นี้พี่จะไม่เช็คโทรศัพท์เขาเด็ดขาด"
"แล้วเจออะไร"
"ก็เจอข้อความหวานๆที่เขาส่งให้กัน"
"เมื่อไร"
"เมื่อวาน ความจริงวันนี้พี่จะไม่มาด้วย แต่รับปากเขาไว้แล้วพี่ก็ไม่อยากผิดคำพูด"
"มันอาจจะพึ่งเริ่ม พี่อย่าพึ่งคิดอะไรไปไกลเลย มันอาจจกำลังหลงทาง เราช่วยกันดึงมันกลับมาก้ได้นะ"
"คนไม่มีใจ ทำไปก็เปล่าประโยชน์"
"พี่เฟียตจะไม่ลองพยายามหน่อยหรอ"
"พี่อ่ะ ถ้ารักใครจะรักจริงแล้วก็ซื้อสัตย์กับคนๆนั้นมาก ต่อให้มีคนที่ดีกว่าทุกอย่างมาแก้ผ้าต้อหน้าพี่ พี่ยังไม่สนใจเลย เพราะพี่กลัวคนที่พี่รักเสียใจ แต่ใน

ทางกลับกันถ้าเขาอยากมีคนใหม่ พี่เองไม่ชอบการไปแย่งชิง พี่ขอไปเองอย่างเงียบๆดีกว่า"
"พี่เฟียต มันอาจจะไม่เป็นแบบนั้นก็ได้" ผมบีบที่ไหล่พี่เฟียตเบาๆ ีพ่เฟียตก็หันมายิ้มให้
แต่น้ำตาที่คลออยู่ ทำให้ผมถึงกับอึ้ง ผุ้ชายที่ดูเงียบๆนิ่งๆ วันๆได้แต่ยิ้มไม่มีปากมีเสียง
พูดจาเรียบร้อย เป็นผู้ดีทุกกระเบียดนิ้ว วันนี้มีน้ำตา เขากำลังอ่อนไหว
"พี่มีความสุขมากนะที่ได้รู้จักน้องภู ได้รู้จักคุณย่าและทุกคน อย่าลืมพี่นะ"
"พี่ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ เราพี่น้องกันนะ อะไรจะเกิดขึ้นก็ตามยังไงเราก็พี่น้อง"
ตอนแรกผมนึกว่ามันเป็นปัญหาเล็กๆน้อยๆ แต่นี้มันเริ่มใหญ่โตมากแล้วนะ
แล้วมันคงเป็นปัญหาที่เรือรังมานานแสนนาน เห้อออออ มันคงมีอะไรมากกว่าที่ไอ้เป้ดเล่าให้ผมฟังแน่ๆ
"แล้วพี่จะเอาไงต่อไป"
"พี่ก็คงให้เขาเลือก ถ้าเขาไม่เลือกพี่ เราก็คงต้องเลิกกัน"
คำว่าเลิกกันเป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่มากสำหรับผมนะ ผมแค่ได้ฟังน้ำตามันก็เอ่อขึ้นมาแล้ว
คนที่ได้ฟังคำนี้ แน่นอนต้องเสียใจ แต่ตอนนี้คนที่พูดคำนี้สิ ไม่รู้ว่าเสียใจมากแค่ไหน

"ถึงกับเลิกเลยหรอ" เสียงไอ้เป็ด ใช่นั้นเสียงไอ้เป็ด มันๆๆๆมาตั้งงแต่เมื่อไรว่ะ
"มึงๆๆๆๆมาตั้งๆๆแต่เมื่อไร"
"ไหนพี่บอกไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นจะไม่ทิ้งผมไง พี่เคยสัญญาว่าจะทำทุกอย่างเพื่ออยู่กกับผมไง พี่ลืมแล้วหรอ"
ไอ้เป็ดตะโกนพูดไป ร้องไห้ไป มันคงเดินเข้ามาตอนคำว่าเลิกกันพอดีแบบในละครแน่ๆ
"ใจเย็นก่อนดิว่ะมึง" ผมเดินไปดึงมือไปเป็ดไว้ ตอนนี้มันเหมือนจะหาเรื่องพี่เฟียตมาก
พี่เฟียตก็ยืนขึ้นแต่ไม่พูดอะไร
"พี่ไม่เคยลืมแล้วพี่ก็รักษาสัญญามาโดยตลอด "
"เเล้วพี่พูดว่าจะเลิกกับผมได้ไง ห๊าาาา"
"เบาๆดิมึง หมาเห่าแล้ว"
"พี่ไม่เคยคิดจะเลิกกับเป็ด"
"ก้พี่พูดอยู่เมื่อกี้เนี่ย หรือพี่จะบอกว่าพี่ไม่ได้พูด"
"พี่เขาพูด แต่ว่าเขาบอกว่า เอ่อ  ถ้ามึงเลือกเขา พี่เขาก็จะยอมเลิกกับมึงต่างหากล่ะ"
"เลือกใคร กูมีใครให้เลือกกูมีเขาคนเดียว" แล้วมันก็หันมาตวาดใส่ผมอีก
"มะมึงแน่ใจหรอ"
"กูนอนเอากับเขาทุกคืน กูจะไปแรดที่ไหนได้เสาร์อาทิตย์กูก็ขายของ เขาก็อยู่กับกูตลอด เคยเห็นกุไปกับใครไหมล่ะ"
"มึงเบาๆดิว่ะ คุยกันดีๆก็ได้" พูดจริงๆนะตอนนี้อยากหายตัวได้ แล้วไปโผล่ที่อ้อมกอดพี่พีทจังเลย
"มึงก็เข้าข้างพี่เฟียตตลอด เถียงแทนเขาตลอด " หันมาดุกูอีก
"เป็ด กูไม่ได้เข้าข้างใครนะ พี่เขาไม่ได้บอกเลิกมึงนะ เขาแค่พูดเฉยๆว่าถ้ามึงจะไปเขาก็จะเลิก กูก็ว่าพี่เขาพูดถูก มึงได้ยินแค่นี้ มึงก็โวยวายว่าพี่เขา แล้วที่มึงทำ

เนี่ย พี่เขาเคยว่ามึงสักคำไหม"
"กูทำอะไร"
"แล้วมึงส่งแมสเสจหวานๆคุยกับใครล่ะ"
"ก้เพื่อนไง"
"เพื่อนเขาคงไม่บอกฝันดี คิดถึง หวานขนาดนั้นหรอกนะ"
"พี่แอบอ่านข้อความผมหรอ"
"เป็ด ถ้ามึงยังมีความลับกับคนที่มึงบอกว่ารัก กูจะบอกให้ว่า มึงยังรักเขาไม่เต็มร้อยหรอกนะ จำไว้"
"กูแค่ถามเฉยๆไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย"
"มึงทำผิดหัดยอมรบผิดซะบ้างอย่าพาล"
"ก็โทรไปบอกเพื่อนชะนีคนนั้นแล้ว แล้วนางก็บอกว่ารุ้ตั้งนานแล้ว ที่เลคเชอร์ให้ก็เพราะเห็นว่ากูเป็นเพื่อน มันบอกรู้ตั้งนานแล้วว่ากูเป็นตุ๊ดอ่ะ"
"ผู้หญิงหรอ" พี่เฟียตทำหน้า งง
"อ่าว พี่เฟียตไม่รู้หรอว่าเป็นผู้หญิงอ่ะ"
"พี่นึกว่าเป็นผู้ชาย ถ้าเป็นผู้หญิงพี่ไม่เครียดหรอก"
"ทำไมอ่ะ"
"โหย อย่างเป็ด ทำอะไรใครไม่ได้หรอก" สีหน้าเริ่มเปื้อนยิ้มากขึ้น แล้วไอ้ที่ร้องไห้เถียงๆกันเมื่อกี้มันคือไรว่ะ
ใครก็ได้บอกน้องภูหน่อย โอยยย อยากจะบ้า อยากจะกระโดดถีบขาคู่ไอ้เป้ดด้วยซ้ำ
"ปากดีน่ะพี่เฟียต แล้วยังจะเลิกอยู่ไหม" อ่าว งอล งอลผัวอีก เห้อ
"ใครจะเลิก"
"เเร้วเมื่อกี้ใครพูดอ่ะ"
"พี่ไม่ได้บอกว่าจะเลิก"
"ห้ามพูดอีกนะ"
"เห้อ ปวดหัว ขึ้นไปหาผัวดีกว่า"

วันนี้ขอเสนอโรคฮิตโรคใหม่ "โรคคิดไปเอง" คนเราบางทีมันรักกันมาก มันก็จะคิดโน้นนี้นั้นบ้าบอ
อารมณ์แบบว่ากลัวเขาจะมีใคร กลัวเขาจะไปกับใคร เหมือนไอ้โยชิกับพี่เฟียตไง
บางทีเขาไม่ได้เปลี่ยนไปหรอก เขาก็เหมือนเดิม แต่ใจเรานั้นแหละที่คิดไปเอง
พฤติกรรมบางอย่างเขาก็ทำจนเป็นนิสัย พอคิดไอเอง ก็หาว่าเขาเปลี่ยนไป
ทนไม่ได้บ้างล่ะ ทั้ๆที่เมื่อก่อนรับได้เสมอไม่ว่าเขาจะทำอะไร โรคนี้จะมีผลต่อระบบจิตใจของคนไข้
ทำให้จิตใจว้าวุ่น บางครั้งก็น่งซึมเหม่อลอย คิดแต่เรื่องนั้นๆซ้ำไปซ้ำมา จนเกิดเอฟเฟคต่างๆ
ทางแก้ คือ สงสัยต้องถาม อยากรู้ต้องถาม อย่าคิดไปเอง ไม่ต้องทานยา ไม่ต้องมาหาหมอ
แค่คุณหันไปหาคนที่คุณรักแล้วทำให้คุณคิดไปเองต่างต่างนาน แล้วก้ถามเขาเกี่ยวกับเรื่องที่คุณคิด
เท่านี้โรคคิดไปเองก็จะทุเลาลงแล้วหายเป็นปรกติ โรคนี้เป็นแล้วสามารถเป็นอีกได้เรื่อยๆเมื่อสภาพจิตใจอ่อนแอ

คนรักกัน อย่ามีความลับต่อกัน อย่าหวาดระแวง  อย่าๆๆๆๆๆ  มีอีกหลายอย่า
แต่มีอยู่หนึ่งอย่าที่ควรทำ คือ "อย่าหยุดรักกัน" .........



สวัสดีครับ

ก่อนอื่นต้องขอโทษท่านผู้อ่านทุกคนด้วยนะครับ
ที่มาอัพเรื่องได้ไม่บ่อยเท่าเมื่อก่อน
ตอนนี้กำลังแก้ปัญหาต่างๆมากมายให้คลี่คลายลง
ขอบคุณความห่วงใยที่มีมาถึงกันนะครับ
ขอบคุณกำลังใจที่ดีของทุกคนมากๆทั้งหน้าไมค์หลังไมค์ ขอบคุณมากๆจริงครับ
ผมสัญญาว่าจะกลับมาเป็นภูภูมิคนเดิมให้ไวที่สุดครับ

ขอบคุณทุกคนที่ติดตาม
แล้วก็ขอบคุณทุกคนที่พึ่งจะรู้จักกัน
ขอบคุณจิตใจดีๆของทุกคนที่เป็นห่วงเป็นใยผม

ขอบคุณมากมากครับ :sad4:

รักนะ
 :L2:

ปล. มีคนแถวนี้ดักทางคนเขียนได้ ว่าพี่พีทจะหายไปไหน
ฮ่าๆๆ  เพราะฉะนั้นจะเปลี่ยนทางเขียนเอาให้ดราม่าไปเลย อยากดักทางดีนัก เชอะ
 :jul3:
ฮ่าๆๆๆๆๆ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 27-05-2012 01:25:04 โดย K.Pupoom »

choco_cake

  • บุคคลทั่วไป
"ถ้าผมไม่อยู่ เขาจะอยู่ได้ไหมนะ"   :o10: พี่พีท จะไปบวชหรือป่าว เห็นเคยสัญญากับคุณย่าไวอ่ะ  :o8: :o8: :o8: :o8:

ออฟไลน์ route rover

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2423
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +221/-7

ออฟไลน์ nolirin

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2755
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +274/-5
 :z13:
"โรคคิดไปเอง" :m20: โรคฮิต
วันนี้เพื่อนๆมรวมตัวกันสุขสันต์เกือบจะเหมือนเคย
ติดแต่มีปัญหามาหมอน้องภูช่วยวินิฉัยและแก้ไขไปถึงสองราย
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 27-05-2012 01:42:05 โดย nolirin »

ออฟไลน์ seaz

  • รักอยู่ไหน...ใจเรียกหา
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +381/-9
เป็ดน้อเป็ด เกือบจะเสียพี่เฟียตที่แสนดีไปแล้วสิเนี่ย

zaabbo

  • บุคคลทั่วไป
อ่านตอนนี้แล้วมีความสุขจัง  :o8: ขอบคุณนะครับที่คอยแต่งเรื่องดีๆให้อ่านเสมอมา  :L2:

ตอนนี้มีแอบฮาหลายช็อตเลยนะเนี่ย ฮ่าๆๆ ชอบๆๆ ชอบสุดก็ตรง "ร้องไห้หาผัวเธอหรือ" เนี่ยแหละ กร๊ากกก  :laugh:

Supermimt

  • บุคคลทั่วไป
ไม่เป็นไรนะคะคนเขียน

ไม่บ่อย แต่ เราก็รอได้น๊า o13

ใจเย็นๆนะคะ :กอด1:
จัดการปัญหาให้ได้

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ tumtok

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 648
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-4
 :sad11:น้ำตาเกือบไหลไปพร้อมกับพี่เพียตแล้ว

ออฟไลน์ Horizon

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +300/-22
สาระมากเลยตอนนี้ น้องภูห่วงใยคนรอบข้างเสมอ
โยชิสร้างรอยยิ้มตลอด
ขอร้องไม่ชอบมาม่านะครับ
มาให้กำลังใจคนเขียน สู้ สู้ ครับ
+1
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 27-05-2012 02:24:05 โดย Horizon »

ออฟไลน์ gupalz

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4911
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +604/-20
เป็ดเกือบไปแล้ว อย่ามาม่ามากเลยจร้าคนเขียน

ออฟไลน์ MoMoRin

  • I am Fujoshi! (・∀≦)ゞ
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1749
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +229/-2
แอบดราม่าเล็กๆให้ปวดใจน้อยๆ อิอิอิ // เป็นน้องภูก็ต้องปวดหัวกับเรื่องคนอื่นเหมือนกันเนาะ ฮ่าๆๆๆ

ออฟไลน์ littlepink

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 340
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
น้องภูเหมือนเทพพิทักษ์ความรักเลยอะ
ชอบๆ ๆ :)
คู่ไหนมีปัญหาก็น้องภูตลอด เยี่ยม ๆ ๆ

ออฟไลน์ •♀NoM!_KunG♀•

  • *,*โสดสนิทศิษย์พยักหน้า*,*
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7524
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +181/-8
เปงโรคเดียวกะทั้งโยชิทั้งพี่เฟียตเลย 5555

อิ่มมากสำหรับครั้งนี้ ทุกอย่างมันต้องเปงไปตามทางของมัน

ของที่มันคู่กันยังไงก้อคู่กันจิงมั้ย^^

ปัญหาทุกอย่างมีทางออก อยู่ที่เราว่าจะทำมันให้ดีขึ้นหรือแย่ลง

ขอบคุณน้าที่ไม่ทิ้งคนอ่าน ยังไงก้อจะรอต่อไปน้อนายภูภูมิ ไฟท์ติ้ง!!

ออฟไลน์ MiiMz

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 11
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
เป็นกำลังใจให้คนเขียน ^^

แต่ว่าพี่พีทจะไปไหนอ่ะ ไม่เอาดราม่านะ TT^TT

ออฟไลน์ ao16

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1214
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +253/-4

ออฟไลน์ 4559

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3978
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-8
น่ารักที่สุดอ่า

ออฟไลน์ pochu52

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1328
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +221/-0
โรคคิดไปเอง ว่าที่หมอภูรักษาได้หายขาดนัก
เพื่อนๆ น้องภูพี่พีทรวมแก๊งกันที่ไร เฮฮากันตลอด แต่ขาดพี่โค้กกับมิวอ่ะ คิดถึง

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ greensnake

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3440
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +920/-14
น้องภูมาถูกทางแล้วล่ะที่เรียนหมออ่ะ
ไม่เพียงรักษากายยังวินิจฉัยโรคได้แม่นยำ
โรคบางโรคต้องใช้ใจรักษาอย่างว่าล่ะเนอะ
น้องภูยังเป็นที่พึ่งพาของทุกคนได้เสมอ
นี่แค่วันแรกก็ปวดหัวไปสองรอบแล้ว  :jul3:
ส่วนเรื่องพี่พีทอย่าใจร้ายมากนะคะภูภูมิ
น้องภูไม่เหมาะกับน้ำตาหรอกเชื่อเราสิ  :z2:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
บวกเป็ดจ้า รักนะ.....น้องภู :กอด1:

ออฟไลน์ BeeRY

  • ❤。◕‿◕。ยิ้มเข้าไว้นะ。◕‿◕。❤
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 9404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +897/-8
คุณหมอภู รักษาได้ทุกเรื่อง โดยเฉพาะความรัก :o8:
ความซื่อสัตย์กับความเชื่อใจมันก็มาคู่กันแหละเนอะ ขอให้ทุกคู่มีแต่ความสุขน้า :กอด1:

ALittleN

  • บุคคลทั่วไป
โรคคิดไปเอง 555+ เกือบเป็นเรื่องใหญ่แล้วว

tawan

  • บุคคลทั่วไป
น้องภูเป็นนางฟ้า :o8:

 :call:

ออฟไลน์ watcharet

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 663
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +42/-2
ชอบภูมากๆอ่ะ น่ารักดี อิอิ

ออฟไลน์ ujen

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2455
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +183/-13
 :เฮ้อ: คิดกันไปเองทั้งนั้น

nemesis

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ ChaBuShi

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 216
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +72/-1
 :m15: :m15:แอบร้องไห้กับพี่เฟียตเลยอะ เป็ดนะเป้ด

เกือบทำร้ายตัวเองแท้ๆ ดีนะที่พี่เฟียตรักมั่นคง คราวนี้เป็นบทเรียนนะ

ทีหลังจะได้ไม่ได้อีก


แล้วพี่พีท ตกลงได้นอนกอดเมียใหม่ชื่อน้องเเมคใช่มั้ยคร๊าบบคืนนั้น

ออฟไลน์ choijiin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2082
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +445/-5
สมาคมแม่บ้านนี่น่ารักกันจริงๆ
มีเรื่องอะไรโยนให้น้องภูเป็นด่านหน้าทุกเรื่อง
 :laugh:

ว่าแต่คุณหมอภูจะโดนคนไข้ฉีดยามั้ยเนี่ยคืนนี้ อิอิ
 :z1:

ถึงจะไม่รู้ว่าเรื่องอะไร
แต่คนอ่านก็ติดตามอยู่ตลอด
เป็นกำลังใจให้คนเขียนเสมอนะคะ
 :L2:

ออฟไลน์ OoniceoO

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 969
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-2
คนเราเมื่อรักใครขึ้นมาจริงๆ จะคิดถึงคนๆนั้นตลอดเวลาจะคิดมากในทุกเรื่องของเค้าตลอดเวลาจะอยากคุยด้วยอยากเจอหน้าทุกวินาที

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด