หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[K.Pupoom]

ตอนที่...134

 

"ความรักเอยยยยยยยย เจ้าลอยลม มาหรือไร มาดลจิต มาดลใจ เสน่หาาาาาาาาาาา"

"ตื่นแต่เช้าเลยนะจ้ะคุณหมอ" คุณย่าทักทายผมเมื่อผมแต่งตัวเดินออกมาจากห้อง
"อรุณสวัสดิ์ครับคุณย่า"
"จ้ะ  พี่เราล่ะ"
"แต่งตัวอยู่ครับ"
"งั้นลงไปข้างล่างกันป่ะ วันนี้พี่ชายเราเขาอาสาทำมื้อเช้าเอง"
"ครับผม "
"วันนี้เรียนก่วิชาล่ะลูก"
"สองวิชาติดครับ เลิกบ่ายวันนี้น้องภูน่าจะกลับเร็วคุณย่าอยากได้อะไรไหมเดี๋ยวน้องภูไปเดินซื้อให้"
"ย่าพึ่งจะไปซุปเปอร์มาร์เกตมาเมื่อวานน่ะลูก"
"แล้วอย่างอื่นอะครับ"
"ย่าอยากได้ผ้าตัดเสื้อน่ะ แต่ต้องไปเลือกเอง ไว้วันหยุดไปกับย่านะลูก"
"ได้เลยครับผม"
"น่ารัก" แล้วเราสองคนย่าหลานก็เดินเข้ามในครัว ที่สองสามีภรรยากับลังวุ่นวายอยู่กับการทำอาหาร
"เสร็จหรือยังล่ะพ่อครัวใหญ่ หิวแล้วนะ"
"ใหญ่กว่าพี่พีทป่ะ" ไอ้พี่บุ้งมันหันมาถมผมแล้วก็ทำหน้าเจ้าเล่ห์ ผมรู้ว่ามันหมายถึงอะไร
"ห่างกันอีกเยอะ" แล้วผมก็มองต่ำลงไปตรงกลางลำตัว ทำปากสระอิหนึ่งทียักไหล่สองครั้ง
คุณย่าก็ได้แต่ส่ายหัว แล้วก็เดินไปเปิดตู้เย็นหยิบน้ำส้มออกมาเทใส่แก้วเตรียมไว้ให้ทุกคน
"น้องภูดื่มนมสิลูก"
"ครับคุณย่า คุณย่าๆๆๆๆๆ"
"อะไรลูกกกกกก"
"คัพเค้กน้องภูอ่ะ"
"พี่เราจัดการไปเรียบร้อยแล้ว"
"ห๊าาา"
"อันที่เป็นสีชมพู มีสตรอเบอร์รี่นะครับ"
"มันก็มีอยู่อันเดียวไม่ใช่หรอลูก"
"ใช่ครับ"
"ย่ารดน้ำต้นไม้อยู่เห็นพี่เราเขาเอามานั่งทานตั้งแต่เช้าแล้ว"
"แต่พี่พีทซื้อมาฝากน้องภูนะครับ อย่างนี้จะเรียกซื้อมาฝากได้ไงเนี่ย"
"ย่าก็ไม่รู้สิ"
"แล้วตอนพี่พีทซื้อมาทำไมคุณน้องไม่ทานล่ะครับ"
"ก็ตอนนั้นมันอิ่มนินาคุณพี่ ว่าแต่คุณพี่เถอะเมื่อไรจะเสร็จ คุณน้องมีเรียนเช้านะ"
"เสร็จแล้ว เธอๆเอาต้นหอมผักชีใส่เลย" แล้วพี่อ้นก็ทำตามที่พี่บุ้งบอก
"งั้นน้องภูไปตาพี่พีทลูก จะได้ไม่สาย ถ้าไม่ตามก็พิรี้พิไรอยู่นั้นแหละ"
"ถ้าจะจริงอย่างที่แม่ย่าบอก งั้นหลานขอไปตามหมื่นศึกก่อนนะเจ้าค่ะ"
"ทะเล้นจริงๆ"
แล้วผมก็เดินขึ้นไปข้างบนอีกครั้ง แต่ไม่ทันที่จะเคาะประตูพี่พีทก็เดินออกมาพร้อมหอบหิ้วกระเป๋า
"กำลังจะมาตามพอดีเลย"
"ตามทำไม"
"ตามไปทานข้าวสิ"
"ของตัวเอองบนห้องอ่ะเอาไปหมดแล้วหรอ"
"อืม"
"แล้วนี้ล่ะ" แล้วพี่พีทก็ชูกระเป๋าตังค์ขึ้นพร้อมอ้าปากจะบ่น
"หยุดก่อนเถอะพ่อหมื่นพี่ท่าน เพลานี้เราควรเร่งไปทานข้าวเถิด อย่ามัวมากความอยู่เลย สำหรับกระเป๋านี้ก็ขอบน้ำใจยิ่งนักที่หยิบมาให้"
"เห้ออ" ไม่ได้ยินเสียงบ่น ได้ยินแต่เสียงถอนหายใจเบาๆของพี่พีท ฮ๋าๆๆๆ

"มาแล้วครับบบบบ"
"ทานเลยลูก"
"พี่พีท ทานข้าว ยืนทำไรอ่ะ"
"อืมๆ"
"เอ่อน้องภู ย่าว่าจะพูดเรื่องนี้หลายครั้งแล้ว ลืม"
"เรื่องอะไรครับ"
"เรื่องค่าเทอม ค่าเรียน ค่ากินค่าใช้ ให้พี่เขาออกให้นะลูก"
"น้องภูมีครับคุณย่า"
"มีก็เก็บไว้  เข้าใจไหมลูก"
"พี่พีทฟ้องคุณย่าใช่ไหม" หันไปค้อนใส่สามีทันที
"ไม่ต้องไปว่าพี่เขาเลย ไม่มีใครฟ้องทั้งนั้นแหละ แล้วหวังว่าคงไม่ดื้อนะ อย่าให้ย่ารู้นะว่าออกเอง"
"คุณย่าาาา"
"ไม่ต้องมาทำหน้าละห้อย มันเป็นหน้าที่ของพี่เขาที่ต้องรับผิดชอบ"
"รับผิดชอบทำไมอ่ะครับ น้องภูต้องรับผิดชอบตัวเองสิ"
"เราเป็นอะไรกับพี่เขา"
"หูยยยคุณย่า ถามแบบนี้น้องภูก็เขินเป็นนะ"
"ฮ่าๆๆๆ รายได้ก็ยังไม่มี พี่เขาหาเงินได้แล้ว ให้พี่เขารับผิดชอบตรงนี้ไป เพราะว่าพี่เขาเป็นหัวหน้าครอบครัว"
"ครับ"
"บุ้งกับอ้นก็เหมือนกันนะลูก ขาดเหลืออะไรก็บอกย่า ไม่ต้องไปหยิบยืมคนอื่น เขาจะดูถูกเอา"
"ครับ"
"น้องภูอยากรบกวนคุณย่าบ้าง"
"อะไรล่ะลูกว่ามาสิ"
"นาฬิกาน้องภูดูเวลาไม่ค่อยตรงเลยอ่ะครับ ว่าจะขอเงินคุณย่าซื้อโรเล็กซ์สักเรือน"
"บอกพี่เราสิ มาบอกอะไรย่าล่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ"
"ว่าไงพี่พีท"
"หืมมอะไร" แหม๋ทำเป็นไม่ได้ยิน
"โรเล็กซ์ "
"เดี๋ยวพอร์ช เดี๋ยวโรเล็กซ์ ทำงานให้มันคุ้มกับที่ขอหน่อยสิ เอ๊ะอะง่วงตลอด"
"ฮ่าๆๆๆ" ไอ้พี่บุ้งหัวเราะดังมาก
"ไอ้ พี่ พีท บ้า" ผมก็ต้องก้มหน้าห้มตาทานข้าว อายอ่าดิ ต่อหน้าคุณย่านะเว้ย
"อยากได้จริงหรอ"
"ไม่อยากได้หรอก แกล้งคุณย่าไปอย่างนั้นแหละ น้องภูไปกล้าใส่หรอกแพงเกิ๊น"
"เห็นเด็กที่มาฝึกงานที่บริษัทเราป่ะ" พี่บุ้งมันถามผม
"คนไหนอ่ะ"
"เด็กผู้ชายที่ดูอ้อยๆหน่อยอ่ะ จมูกโด่งจะทิ่มหน้าผู้สนทณาด้วยอยู่แล้วอ่ะ"
"ไมอ่ะ"
"นางก็ร้ายนะจ้ะ ผูกโรเล็กซ์ เห็นฝ่ายบัญชเม้าท์ให้ฟังว่า นางมีเสี่ยเลี้ยง"
"ขี้เม้าท์ นิสัยตุ๊ดมากพี่บุ้งอ่ะ"
"ก็พี่บัญชีเขาเม้าท์มาแบบนี้นิ"
"เพ้อเจ้อน่ะเธอ" สมน้ำหน้าโดนเมียดุเลย
"ก็เพราะของแพงๆพวกนี้แหละ เลยยอมให้คนทำทุกอย่างเพื่อแลกมาก เด็กสมัยนี้ใช้ชีวิตอันตรายกว่าสมัยก่อนนะย่าว่า"
"น้องภูก็เสี่ยเลี้ยงนะครับคุณย่า นั่งอยู่เนี่ย จริงไหมครับเสี่ยยยยยยย" ผมก็เอาแก้มไปถูๆไหล่พี่พีท
"อันนั้นอ่ะเขาเลี้ยงแต่ตัว แต่พี่อ่ะเลี้ยงทั้งตัวและหัวใจ"
"โอ๊ะโอ"

ทานข้าวกันเสร็จก็เตรียมตัวไปทำงาน คุณย่าก็เดินมาส่ง
"ขับรถดีๆนะลูกพีท"
"ครับคุณย่า"
แล้วพี่พีทก็ขับรถออกมาจากบ้านโดยมีผมนั่งมาข้างๆเหมือนเคย
แล้วพี่บุ้งกับพี่อ้นก็นั่งข้างหลัง มือถือคนละเครื่องก็นั่งจิ้มกันไป
"พี่พีท เมื่อเช้าตัวเองขโมยคัพเค้กเค้าทานใช่ไหม"
"อืม"
"แล้วอย่างนี้พี่พีทจะซื้อมาฝากน้องภูทำไม"
"เอ้า พี่เห็นน้องภูไม่ทานนิ "
"แช่ไว้จะเอาไว้ทานตอนเช้าต่างหาก"
"ใครจะไปรู้ล่ะ วันหลังก็เขียนโน๊ตแปะไว้สิ" ก็เลยค้อนให้ซะหนึ่งที
แล้วก็เลยล้วงไปในกระเป๋าจะหาโทรสัพท์ออกมาจิ้มเหมือนสองคนหลังบ้าง
"โทรศัพท์ใช่ไหม อยู่ในกระเป๋าพี่" แล้วผมก็เลยหยิบมา
"ชาร์จแบตให้ด้วยหรอ"
"อืม ตื่นมาก็ชาร์จให้ แล้ววันนี้เลิกเร็วใช่ไหม แต่บ่ายพี่ไปพบลูกค้าข้างนอกนะ"
"งั้นน้องภูกลับบ้านนะ"
"อืม"
ผมก็เลยนั่งเล่นเกมส์ไปเรื่อยระหว่างทาง พี่พีทก็เปิดเพลงฟัง จนมาถึงหน้ามหาวิทยาลัยผม
"จอดตรงนี้ดิ"
"ลืมอะไรหรือเปล่า"
"ฟ๊อดดด ไปแล้วนะ ตอนเย็นเจอกัน พี่บุ้งพี่อ้น ตอนเย็นเจอกันนะ"
"ครับ"
"ตั้งใจเรียนนะ อย่ามัวแต่ไปอ่อยผู้ชาย"
"ว่าน้องอีกแล้วนะบุ้ง"
แล้วผมก็วิ่งเข้ามหาวิทยาลัยไป เดินไกลเหมือนกันแหละกว่าจะถึงคระอ่ะ แต่ก็ชมนกชมไม้ไปเรื่อย
"เฮ้ น้องภู"
"พี่ซูม สวัสดีครับ"
"ทานข้าวยัง"
"เรียบร้อยแล้วครับ"
"ตอบแบบนี้พ่จะกล้าชวนไปทานด้วยกันหรอ"
"ก็น้องภูทานแล้วจริงๆนิ"
"ล้อเล่นครับบบ  เลิกกี่โมงวันนี้"
"บ่ายโมง"
"โห อดไปส่งเลย พี่เลิกเย็นอ่ะ"
"พี่ซูมเรียนหนักไหมอ่ะ"
"มากกก เตรียมตัวไว้เลยเราอ่ะ"
"ขู่อีก"
"ฮ่าๆๆๆไม่ได้ขู่ เพียงแต่เราต้องให้เวลาส่วนใหญ่กับการเรียน"
"อืม"
"แล้วเป็นไงบ้าง โอเคไหมเรื่องเรียนอ่ะ"
"โอเค ยังไหวอยู่"
"ทั้งหล่อทั้งเก่งแบบน้องภูสบายอยู่แล้ว"
"ถ้าเรื่องเก่งคงสู้พี่ซูมไม่ได้แต่ถ้าเรื่องหล่อ สูสี"
"ฮ่าๆๆๆๆๆ เรื่องหล่อพี่ก็ไม่สู้น้องภูหรอกครับ"
"สาวๆกรี๊ดกันทั้งคณะอย่างพี่ซูมอ่ะนะ"
"เวอร์น่ะ ึงคณะแล้วไปเรียนได้แล้วคนเก่ง พี่ขอตัวไปทานข้าวก่อน"
"อ่าวนี้เดินมาสงหรอกหรอ"
"ก็ใช่สิ"
"นึกวามาทางเดียวกันซะอีก ขอบคุณนะครับ ไปล่ะ"
"ตั้งใจเรียนนะคนเก่ง"
"ครับ" แล้วผมก็ยิ้มให้พี่ซูมก่อนจะเดินขึ้นไปที่ห้องเรียน
เข้าไปก็เห็นเพื่อนๆกำลังนั่งคุยกันอยู่เสียงอื้อึงดั่งไปทั่ว แต่พอผมเข้ามาเท่านั้นแหละ ต่างมองมาเป็นตาเดียว
"มานี่เลยนังตัวดี" กิ๊บควักมือเรียกผม
"มีไรหรอ"
"ก็มีข่าวเม้าท์นะสิ"
"ข่าวไร"
"เดือนมหาวิทยลัยกิ๊กกับอดีตเดือนสุดหล่อลูกชายเจ้าของโรงพยาบาลชื่อดัง"
"ใครว่ะ"
"แกนั้นแหละ"
"บ้า กิ๊กอะไรกับใคร เวอร์"
"มีคนเห็นแกนั่งรถไปกับพี่ซูมทุกวันหลังเลิกเรียน แล้วแกเอาพี่พีทของฉันไปไว้ที่ไหน"
"ไอ้ลูกชายเจ้าของโณงพยาบาลเนี่ยพี่ซูมหรอ"
"เออสิ เขาเม้าท์กันทั้งคณะแล้วแก"
"เราเคยนั่งไปกับพี่เขาครั้งเดียวเองนะ เพราะว่าบ้านพี่เขาอยู่ใกล้บ้านเรา"
"แล้วข่าวเม้าท์ได้ไงว่าทุกวัน"
"ก็ไม่รู้สิ"
"พี่เขาจีบภูหรอ" แพงถาม
"ไม่รู้อ่ะ ก็อย่างที่เคยเล่าให้ฟังนั้นแหละ แค่นั้นไม่มีอะไรมากกว่านั้นแล้ว"
"สงสารตัวเองจริงๆเกิดมาเป็นผู้หญิงซะเปล่า เห้อออ หนุ่มหล่อพ่อรวยเสร็จนังนี้หมด"
เอ้า อยู่ดีๆมาเหวี่ยงกันซะงั้นอ่ะ
"นั่งเถอะภู กิ๊บมันเพ้อเจ้อ คนไม่ถูกนินทาไม่มีในโลกหรอก อย่าเอามาใส่ใจ"
"ขอบใจนะทิก"
แล้วอาจารย์ก็เข้ามา พวกเราก้ตั้งหน้าตั้งตาเรียนกันจนเอ๋อ จบปหนึ่งวิชาก้พักนิดหน่อย
แล้วก็เข้าไปเรียนต่อ ออกมาก็แทบไม่มีสติหลงเหลืออยุ่ต้องมานั่งจูนกันอยู่นาน
"กลับบ้านดีกว่า"
"อ่าวเห้ยไอ้ภู ไรของมึงว่ะเนี่ย"
"กลับบ้านไง"
"จะรีบกลับไปไหนนี้พึ่งบ่ายนะ ไปหาไรกินกันก่อนดิ"
"อะไรอ่ะ"
"เห้ยๆพวกมึงอะไรดี เสนอๆๆ"
"ส้มตำ เผ็ดๆ สมองจะได้โล่งงงงงง" กิ๊บเสนอ
"โอเค"
แล้วอยู่ดีๆก็มีคนมากอดเอวผม ไม่ใช่ใครหรอกก็ไอ้อิคอ่าสิ
"คิดถึงจัง สวัสดีครับทุกคน"
"ลมอะไรพัดพอเดือนนิเทศน์มาถึงนี้เล่า"
"ลมรักลมคิดถึงน่ะสิ เลิกเรียนยัง"
"เลิกแล้ว มีไร"
"ไปหาอะไรทานกันนะที่รัก"
"กูจะอ้วกไอ้อิค พวกเรากำลังจะไปทานส้มตำกัน ไปด้วยกันป่าว"
"ไปๆๆ เดี๋ยวโทรบอกไอ้พวกนั้นก่อน ให้มันตามไป"
"ขอเพื่อนๆเราไปด้วยนะ" ผมบอกกับเพื่อนๆที่นั่งอยู่
"ยินดีเลยจ้ะ เพื่อนๆภูน่ากินทุกคน " แพงสดใสขึ้นมาทันทีแต่หารู้ไหมว่า ชะนีพวกมันไม่สนใจหรอก
แล้วพวกผมกเดินทางไปยังร้านส้มตำแห่งหนึ่ง สิบกว่าชีวิตนั่งเรียงเป็นแถว
อาหารจานแล้วจานเล่านำมาวาง วางปุ๊ป อาหารหายปั๊ป ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
เป็นมื้ออาหารที่อร่อยมากๆอีกมื้อหนึ่ง เพื่อนๆผมก็เข้ากันได้ดี
"ไอ้ภู เสาร์อาทิตย์นี้พี่เฟียตจะไปหาคุณย่านะ"
"ค้างเปล่า"
"น่าจะค้าง"
"งั้นกูพาโยชิไปด้วย"
"ขิงด้วย แบงค์อ่ะ พักนี้ไม่ค่อยเห็นหน้าเลยนะ"
"ไปๆๆ คิดถึงคุณย่าเหมือนกัน พี่ฝุ่นก็บ่นๆ"
"คุณย่าภูใจดีมากเลยนะ ทำกับข้าวอร่อยมาก"
"มึงสองคนไปกันมาตอนไหน" กิ๊บถามไอ้พล
"เมื่อวันศุกร์ ตอนที่พี่ซูมจะไปส่งไอ้ภูอ่ะ มันเลยเอาพวกกูเป็นไม้กันหมา"
"พี่ซูมใครว่ะ" ไอ้แบงค์กระซิบถามผม
"พี่ที่คณะอ่ะ เหมือนจะจีบกู"
"อีกแล้วหรอ"
"อื้อ" อีกแล้วของมันนี้ก็คือ มีคนมาจีบผมอีกแล้วหรอ
"กูว่ามึงทำตัวหยิ่งๆให้คนเกลียดบ้างก็ดีนะ ไอ้แบบเฟรนด์ลี่เนี่ยมันจะพาหายนะมาให้"
"นางทำไม่เป็นหรอกจ้ะ นางเป็นนางงามมิตรภาพ" กิ๊บแซวผมพร้อมค้อนใส่
"ฮ่าๆๆๆๆๆ"
การสนทณาในวงส้มตำเป็นอะไรท่ยืดเยื้อมากคงสร้างความรำคาญให้อีกหลายโต๊ะ
หารค่าอาหารหลังจากทานอิ่มก็คนละไม่เท่าไร แต่อิ่มมากๆ
"ภูกลับไง" ไอ้อิคถาม
"แท็กซี่"
"ไม่ต้องเดี๋ยวไปส่ง"
"ไม่ต้องไปรับโยชิหรอ"
"ไปรับโยชิก่อนสิ"
"เห้ยเดี๋ยวกุกลับเอง ขับอ้อมไปอ้อมมา"
"ไม่เป็นไรเมียกูคงดีใจที่ได้เจอมึง"
แล้วพวกเราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน บ้านใครบ้านมัน
ผมนั่งรถมากับไอ้อิค มารับโยชิที่โรงเรียน รถจอดชะลอช้าๆหน้าโรงเรียน
ไอ้โยชิก็ยืนรออยู่แล้ว มันเปิดประตูข้างหน้าไม่ได้ดูหรอกว่าผมนั่งอยู่
"เห้ย พี่ภู" แล้วมันก็ปิดทันทีแล้วเข้ามานั่งทางด้านหลัง
"แกสูงขึ้นป่ะเนี่ยโยชิ"
"หรอ ไม่รู้ดิ คิดถึงจัง"
"ไม่เห็นโทรหาเลย"
"แล้วทำไมพี่ภูไม่โทรหาโยชิบ้าง โยชิจะไปรู้ได้ไงพี่ภูว่างตอนไหน"
"ก็คุยกันในเฟซไง"
"พี่ภูไม่เห็นจะค่อยออนเลย เม้นท์แต่เตตัสอ่ะ"
"ก็พี่อ่านหนังสือ"
"พี่อิคไม่เห็นจะอ่านเลย"
"แต่พี่ทำการบ้านทุกวันนะ ฮ่าๆๆๆๆ"
"เงียบไปเลยพี่อิคพี่น้องเขาจะคุยกัน"
"แล้วเรื่องเรียนเป็นไงบ้าง"
"ก็ดี"
"ก็ดีนี้ยังไง ตั้งใจเรียนหน่อยนะโยชิ"
"รู้แล้ว โยชิก็ตั้งใจอยุ่ โยชิจะต้องสอบเข้าไปเรียนที่เดียวกับพี่ภูให้ได้"
"ดีมากน้องรัก"
"ดูพี่ภูเหนื่อยๆนะ"
"เรียนค่อนข้างหนักอ่ะ"
"สู้นะ"
"สู้อยุ่แล้ว"
"โยชิมีเรื่องจะเล่าให้ฟังเยอะแยะเลย บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
แล้วไอ้โยชิมันก็เล่าเรื่องโน้นเรื่องนี้ให้ผมฟังจนกระทั่งถึงบ้าน รถจอด ไอ้มดแดงเห่า
ไอ้โยชิกระโดดลงวิ่งเข้าไปในบ้านก่อนใคร
"คุณย่าาาาาาาา"
"อ้าว โยชิ"
"สวัสดีครับ"
"ไหว้พระเถอะลูก ทานข้าวทานปลามาหรือยัง"
"ยังครับ หิ๊วหิว"
"ในครัวเลยลุก"
"คุณย่าสวัสดีครับ"
"สวัสดีลูก นั่งก่อนๆ"
"เดี๋ยวน้องภูเอาของไปเก็บก่อนนะครับ"
แล้วผมก็เดินขึ้นมาข้างบน ล้างหน้าล้างตานิดหน่อย เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็ลงมาข้างล่าง
ได้ยินเสียงไอ้โยชิดังมาจากในครัว ผมเลยเดินเข้าไป
"น้องภูทานข้าวไหมลูก"
"ยิงอิ่มอยู่เลยครับคุณย่า" แล้วผมก็เดินไปเปิดตู้เย็น รินน้ำมานั่งดื่ม
ไอ้โยชิก็นั่งพูดไปทานไป เล่าโน้นเล่านี้ให้คุณย่าฟัง ไอ้อิคก็ได้แต่นั่งยิ้ม
ผมเดินไปหยิบขนมมาให้ไอ้อิค มันจะได้ปากไม่ว่าง เดี๋ยวน้ำลายจะบูดเพราะเมียมันพูดคนเดียว
"น้องภู ง่วงหรอลูก หืม ทำตาปรือ"
"ครับ"
"ง่วงก้ไปนอนสิพี่ภู เดี๋ยวโยชิอยู่เป็นเพื่อนคุณย่าเอง"
"จะค้างกับย่าหรือเปล่า"
"ค้างไหมพี่อิค"
"ตามใจสิ พี่มีชุดนิดสิตอยู่ในรถ โยชิล่ะ"
"เดี๋ยวซักชุดนี้เลยก็ได้  ตกลงค้างนะ"
"อื้ม"
"งั้นพี่ขอตัวไปงีบแปป เดี๋ยวได้เวลาเตรียมอาหารเย็นไปปลุกพี่ด้วยนะโยชิ"
"โอเค"
แล้วผมก็เดินขึ้นมาข้างบน ปิดประตูปิดไฟ ทิ้งตัวลงบนเตียงทันที แล้วก็หลับไปในไม่ช้า

************

พีท

"น้องกลับมายังครับคุณย่า โทรหาไม่รับ"
"กลับมาแล้วลูก พึ่งขึ้นไปนอนเมื่อครู่นี่เอง ย่าเห็นเพลียๆเลยไล่ไปนอน พีทอย่าไปกวนน้องนะลูก"
"ครับ"
"พี่พีทสวัสดีครับ"
"สวัสดีครับโยชิ"
"อ้าวไอ้เปี๊ยกมาทำไมเนี่ย" ผักบุ้งทักโยชิ
"มาไม่ได้หรอไงล่ะ"
"สามีไม่มาหรอ"
"มา"
"เย็นนี้ทานอะไรดีโยชิ เดี๋ยวพี่ทำให้"
"ทานอะไรก็ได้พี่อ้น โยชิทานได้หมดแหละ"
"แล้วพี่ภูไปไหนล่ะ"
"ขึ้นไปนอน"
"ไม่สบายหรอ"
"แค่เพลียๆ วันนี้เห็นบ่นว่าเรียนหนักอ่ะ เดี๋ยวโญชิไปซักชุดนักเรียนก่อนนะพี่อ้น"
"ครับ"

แล้วผมก็เดินขึ้นมาบนห้อง เห็นเจ้าตัวแสบของผมนอนในท่าถนัด
คือเอาผ้าห่มมาม้วนๆแล้วก็กอดไว้ ขนตายาวเป็นแพ หายใจเบาๆ ปากเจ่อๆน่าจูบจริงๆ
ผมเอามือไปอังที่หน้าผาก ที่แก้มเบาๆ ตัวไม่ร้อนสงสัยจะเหนื่อยและเพลียอย่างที่คุณย่าบอก
เดินไปหยิบผ้าห่มในตู้อีกผืน มาห่มให้ แล้วก็เดินไปถอดเสื้อผ้า หาเสื้อผ้าสบายๆใส่
แล้วก็มานั่งพิงไปกับหัวเตียง แค่ผมได้นั่งมองน้องภูแค่นี้ผมก็มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
การที่เราได้เห็นคนรักมีความสุขอยู่ในสายตาเรา มันเป็นอะไรที่สุขมากๆ
ผมก็ได้แต่นอนยิ้มนั่งมองแก้มใสๆหลับอย่างสบาย อยากเอานิ้วไปลูบที่แก้มเบาๆ
แต่ก็กลัวเจ้าตัวดีจะตื่น ก็เลยต้องห้ามใจไว้นอนมองเฉยๆ............

ถ้าผมไม่อยู่ เขาจะอยู่ได้ไหมนะ

****************

อิค+โยชิ

"ทำไมไม่ซักเครื่องอ่ะ"
"เสื้อขาวซักมือดีกว่า"
"แล้วมันจะแห้งหรอ"
"เดี๋ยวก็เอาไปปั่นแห้งไง"
"พี่ขับรถไปเอาท่คอนโดให้ก็ได้นะ"
"บ้านมีบ่อน้ำมันหรอ"
"ฮ่าๆๆ ช่วยป่ะ"
"ช่วยไปไกลๆหน่อยป่ะ เกะกะ"
"เด็กใจร้าย"
"เออพี่อิค ได้ข่าวว่ามีคนมาจีบพี่ภูอีกแล้วหรอ"
"เห็นเพื่อนๆมันว่าอย่างนั้นนะ"
"หล่อไหม"
"เห็นเขาว่าหล่อแล้วก็รวยมากก เป็นลูกชายเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังอ่ะ"
"โยชิกลัวพี่ภูหวั่นไหวจัง"
"ไม่มีทางหรอก มันรักพี่พีทมากนะ ต่อให้ดีกว่ารวยกว่าหล่อกว่า มันก็ไม่มีทางหวั่นไหวหรอก โยชิน่าจะรู้จักข้อนี้ของไอ้ภูดีกว่าพี่นะ"
"รู้ แต่แค่กลัวเฉยๆ"
"กลัวทำไม"
"ถ้าสมมุติว่ามันเกิดขึ้นจริงๆ แล้วถ้าพี่อิคเป็นพี่พีท พี่อิคจะทำไง"
"อืมมมมมมม ตอบยากนะ ถ้าพี่รักของพี่ พี่จะทำทุกวิถีทางไม่ให้เขาทิ้งพี่ไป"
"ถ้าเขาไม่มีใจแล้วล่ะ"
"ถ้าเราทำทุกทางแล้ว เขายังไม่กลับมา พี่ก็จะรอ เพราะพี่เชื่อว่าไม่มีใครรักเขาได้เท่าพี่"
"พระเอกมาก"
"จริงๆ"
"แล้วถ้าเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นกับโยชิล่ะ"
"จับมาขัง ไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวัน"
"ไอ้บ้า"
"ซักๆไปเหอะเพ้อเจ้ออยู่นั้นอ่ะ "
"ทำไมอ่ะ โยชิไปซักบนตักพี่หรอไง"
"พี่จะอาบน้ำ"
"ก็อาบไปสิ"
คือผมอ่ะนั่งซักผ้าขวางประตูห้องน้ำอยู่ แล้วไอ้พี่อิคมันก็ถอดเสื้อผ้า เดินข้ามกะละมังซักผ้าไปเลย
แล้วก้ไปยืนอาบน้ำต่อหน้าผม เห้อออ ชินแล้วล่ะครับ บางวันอยู่คอนโดด้วยกันมันก็แก้ผ้าเดินในห้อง
ยางอายมันหมดไปนานมากแล้วครับ ผมก็นั่งซักผ้าของผมไป ไอ้พี่อิคก้เอาน้ำมาสาดผมบ้างผมก็ด่าให้
"พี่อิคเอาน้ำใส่กะละมังให้หน่อย" แล้วพี่อิคมันก็จัดการให้ผมซักน้ำสุดท้ายเสร็จก็เอาผ้าไปปั่นแห้งด้านล่าง
แล้วก็เอาไปตาก ตากเสร็จก็เข้าครัวไปช่วยพี่ๆแล้วก็คุณย่าในครัว
"โยชิเด็ดใบโหระพาให้พี่แล้วกัน"
"ครับ"
นั่งช่วยคุณย่ากับพี่อ้นพี่บุ้งสักพักใหญ่ๆพี่อิคก็ลงมาทาแป้งหน้าขาวมาเชียว
"ไปตกถังแป้งที่ไหนมาเนี่ย"
"อิค เห้นน้องภูตื่นยังลูก"
"ไม่เห็นครับคุณย่า เห็นห้องเงียบๆ"
"สงสัยยังหลับอยู่ เดี๋ยวอีกสักพักโยชิไปปลุกพี่ภูให้ย่าหน่อยนะลูก"
"ครับคุณย่า"
"หิวหรือยังลูกอิค"
"นิดหน่อยครับ แต่อิครอได้"
"งั้นก็รอต่อไป "
"โยชิพูดกับพี่เขาดีๆหน่อยสิลูก ดูพี่ภูเป็นตัวอย่างนะ เขาพูดกับพี่พีทแทนตัวว่าน้องภู ย่าว่าน่ารักดีนะลูก หนูพูดเสียงแข็งไปไม่น่ารักเลย"
"ใช่ๆๆๆๆๆๆ" พี่อิครีบพยักหน้าเห็นด้วยกับคุณย่า
"โยชิอ้อนไม่เก่งเท่าพี่ภูหรอกครับคุณย่า"
"ก็หัดได้นินา"
"ใช่ๆๆๆๆๆ"
"โยชิจะพยายามครับ"
"ต่อหน้าพวกเราก็ทำเสียงแข็งหรือเปล่าโยชิ เวลาอยู่กันสองคนคงไม่แบบนี้มั้ง"
"โยชิก็เป็นแบบนี้แหละพี่บุ้ง"
"จริงอ่ะ"
"จริง"
"ย่าเคยแอบเห็นเจ้าตัวแสบอ้อนเจ้าพีท ถ้าย่าเป็นเจ้าพีทนะ อยากได้อะไรก็ให้หมดแหละ ทั้งน้ำเสียงทั้งหูทั้งตามันอ้อนไปหมด ฮ่าๆๆ"
"รายนั้นไม่ต้องห่วงหรอกครับคุณย่า เสน่ห์เพียบ ขนาดอ้นยังหลงเลย"
"หลงผิดน่ะสิ รู้ก็รู้ว่านมารยา"
"เธอนิชอบว่าน้องนะบุ้ง ตบปากตัวเองเลยเดี๋ยวเถอะ"
"ฮ่าๆๆ" คุณย่าก็หัวเราะชอบใจ

*********

น้องภู

มีแรงกดทับมาที่แก้มผม แล้วก็มีแรงลมดูดเบาๆ ทำให้ผมตื่นจากการหลับ
ผมค่อยๆลืมตามองก้เห็นใบหน้าชายอันเป็นที่รักยิ้มให้ แล้วก็กดปลายจมูกย้ำมาที่เดิมอีกครั้ง
"กลับมานานแล้วหรอ"
"อื้ม"
"เหนื่อยไหม"
"คนที่นอนอยู่นี้น่าจะเหนื่อยกว่านะ ไปล้างหน้าล้างตาซะ ได้เวลาอาหารเย็นแล้ว"
ผมก็ยกศีรษะ มาวางบนตักพี่พีทแล้วก็เอามือลูบๆไปที่หน้าท้อง
"อย่าลูบ"
"ทำไมอ่ะ"
"เดี๋ยวเป็นเรื่อง"
"พี่พีทททท"
"ครับ"
"น้องภู ทำหน้าที่เมียพี่พีทบกพร่องหรือเปล่า"
"ไม่เลย"
"แล้ววันนี้พี่พีทรักน้องภูมากขึ้นกว่าเมื่อวานไหม"
"มากครับ"
"จริงนะ"
"จริงสิ ดื้อยังไงก็รัก"
แล้วไอ้ตัวแสบก็เล่นอะไรก็ไม่รู้ เอามือล้วงไปใต้กางเกงขาสั้นของผม แล้วไปสัมผัสไอ้จูมงผู้ยิ่งใหญ่
"ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลานะ คืนนี้ค่อยทำหน้าที่ของแก"
"ฮ่าๆๆ ไอ้ตัวแสบ"
แล้วผมก็กระโดดลงจากเตียงวิ่งเข้าห้องน้ำไป ล้างหน้าล้างตาแล้วก็ออกจากห้องน้ำ
พี่พีทก็ยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ผม แล้วเราสองคนก็ลงไปข้างล่างเจอไอ้โยชิกำลังเดินขึ้นมาพอดี
"กำลังจะไปตามพอดีเลยอ่ะ"
"อื้ม"
"เป็นไงพี่ภู สดชื่นขึ้นไหม"
"มากอ่ะ แล้ววันนี้ทำอะไรให้พี่ทาน"
"เยอะ แต่โยชิไม่ได้ทำนะ ฮ่าๆๆ"
พี่พีทไปนั่งรอที่โต๊ะอาหาร ผมสองคนกับโยชิก็เดินเข้าไปในครัว
"เป็นไงลูก ดีขึ้นไหม"
"ดีขึ้นแล้วครับคุณย่า วันนี้น้องภูเรียนสองวิชาติด ออกมาก็แบบว่า เอ๋อสุดๆอ่ะ"
"อดทนหน่อยนะลูกนะ หกปีแป๊ปเดียวเดี๋ยวก็จบ"
"ครับคุณย่า"
"น้ำส้มไหมลูก"
"ครับ เดี๋ยวน้องภูจัดการเอง พี่บุ้งทำอะไรอ่ะ"
"กับข้าวสิ"
"รู้แล้ว ทำกับข้าวอะไรล่ะ"
"หอยลายผัดพริกเผา"
"อย่าผัดนานนะรู้เปล่า เดี๋ยยวหอยมันจะแข็ง พอได้แล้วใส่ใบโหระพาแล้วก็ปิดไฟเลย"
"จร้าาาาาา"
"เชฟกระทะเหล็กมาเจอกันเข้าแล้ว" ไอ้โยชิบรรยาย ทำให้ทุกคนมีเสียงหัวเราะออกมา
"เดี๋ยวนี้น้องภูทำกับข้าวเก่งแล้ว ต่อไปย่าคงนั่งรอทานได้แล้วมั้ง"
"คงอีกนานอ่ะครับ สู้พี่บุ้งไม่ได้หรอก "
"หราาาาา"
"จ้ะ" แล้วผมก็เอาน้ำส้มไปให้พี่พีทด้วย พี่พีทก็รับไปดื่มแล้วก็นั่งอ่านหนังสือพิมพ์ต่อไป
ผมเดินไปยกอาหารมาวางที่โต๊ะ คุณย่าก็มานั่งรอพร้อมไอ้อิค แล้วอาหารก็เรียงรายอยู่บนโตีะเต็มไปหมด
เราก็เริ่มลงมือทานอาหารเย็นกัน นั่งคุยไปทานอาหารไปนี้เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขอีกช่วงเวลาหนึ่ง
จนทุกคนจัดการกับอาหารบนโต๊ะจนหมด ทานอาหารเสร็จ ผมกับโยชิก็อาสาไปล้างจานเอง
"พี่ภูๆๆๆ"
"อะไร"
"เล่าเรื่องคนที่มาจีบให้ฟังหน่อยสิ"
"ก็เป็นเรื่องธรรมชาติของคนหล่อ ฮ่าๆๆๆ"
"รู้ แล้วเขามาจีบยังไงอ่ะ"
"เขาไม่บอกเลยว่าจะจีบ เขาแค่มาส่งบ้านแล้วเช้าก็มารับ แถมมาทานข้าวที่บ้านด้วย"
"เห้ยยแล้วพี่พีทว่าไง"
"จะว่าไงอ่ะ ก็แผ่รังสีอำมหิตกระจายทั่วบ้านไปหมดอ่ะสิ"
"หูยยย แค่นึกก็น่ากลัวแล้ว"
"แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะ "
"ทำไมอ่ะ"
"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน พี่พีทใจเย็นขึ้นมาก ถ้าเป็นแต่ก่อนนะไอ้พี่ซูมโดนชกปากแตกไปแล้ว"
"นั้นดิ แล้วไอ้พี่ซูมนี้หล่อไหมอ่ะ"
"หล่อ มีตำแหน่งเดือนคณะการันตี"
"โอ้ว แล้วถ้าเทียบกับพี่พีทอ่ะ"
"พี่พีทหล่อกว่าเยอะ"
"จริงอ่ะ"
"ถ้าเมื่อใดที่เรามองคนอื่นหล่อกว่าคนรักของเรา นั้นหมายความว่า เรากำลังสร้างตราบาปทางความคิด"
"หืมม ตราบาปทางความคิด"
"งงอ่ะสิ"
"อืม"
"ก็ ถ้าสมมุติความคิดเราเปื้อนคราบสกปรก โอเคใช่มันอาจจะซักได้ แต่พี่ถามว่าทำไมอยู่ดีๆเราต้องหาเรื่องเหนื่อย ถ้าเราป้องกันไม่ให้ผ้านั้นเปื้อนเราก็ไม่ต้องเหนื่อยมานั่งซัก จริงไหม"
"ก็จริง"
"ถ้าเราไม่คิดทำชั่ว เราก็จะไม่ปฏิบัติชั่ว เราไม่คิดว่าคนอื่นหล่อ เราก็จะไม่นอกใจ จำไว้"
"อืม"
"ท่องไว้นะ ผัวเราหล่อที่สุดในโลก"
"ฮ่าๆๆ โอเคโยชิจะจำไว้"
"โยชิช้อนอ่ะล้างด้ามจับด้วย ไม่ใช่ล้างแค่ตรงที่เราตักอาหาร"
"ครับบบบ"
ผมล้างน้ำเปล่าไอ้โยชิมันล้างน้ำยา เราสองคนก็ช่วยกันล้างช่วยกันเก็บ
แล้วก็ออกไปนั่งดูละครเป็นเพื่อนคุณย่า พี่พีทนั่งเล่นไอแพด พี่อิคก็เช่นกัน
พี่บุ้งกับพี่อ้นนั่งดูทีวี วันนี้มีเรื่อง ขุนศึก ฮ่าๆๆๆๆ
"เสร็จแล้วรึแม่เรไร" ไอ้พี่บุ้งถาม
"เสร็จแล้วพี่ท่าน จะเอาอันได้รึ"
"ขอน้ำหวานเย็นๆสักแก้วเถิด พี่กระหายยิ่งนัก"
"ทำไมเธอไม่ไปเอาเอง ใช้น้องทำไม"
"ก็เห็นมันยืนอยู่"
แล้วผมก็ไปชงน้ำหวานมาให้ทุกคน
"ขอบน้ำใจแม่หญิงยิ่งนัก"
"กองไว้ตรงนั้นแหละ"
"ฮ่าๆๆ" คุณย่าก็หัวเราะชอบใจ นั่งดูได้ไม่กี่ตอนหรอกคุณย่าก็ง่วงแล้ว แล้วก็เข้านอน
ละครจบไอ้อิคมันก็พาเมียมันไปนอน พี่บุ้งกับพี่อ้นก็เช่นกัน รวมถึงผมด้วย
เดินเข้ามาในห้องพี่พีทก็ถอดเสื้อผ้าทันที
"ป่ะ อาบน้ำกัน"
"แปป"
"ทำไร"
"จะไปถามไอ้โยชิว่ามันซักผ้าหรือยัง"
"ซักแล้ว พี่เห็นชุดนักเรียนตากอยู่"
"หรอ อืมๆๆ" แล้วผมก้ถอดเสื้อผ้าเดินเข้าไปอาบน้ำกับพี่พีท แต่ยังไม่ทันจะอาบน้ำเลย
พี่พีทก็เริ่มซุกไซร้ปลายจมูกมาที่ต้นคอทันที ไอ้จูมงชูคอพร้อมออกศึกแล้ว
ผมก็เลยเปิดน้ำแล้วก็ได้ยินเสียงไม่พอใจหลุดออกมานิดๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
"สระผมให้ ยืนเฉยๆนะ" ผมเอาน้ำราดไปที่หัวพี่พีทแล้วก็สระผมให้ พี่พีทก้มหัวเอามือโอบเอวผมไว้
แล้วก็ลูบไปตามสะโพกวนไปวนมา
"พี่พีทนั่งที่ขอบอ่างดีกว่า" พี่พีทก็นั่งลงอย่างว่าง่าย ผมก็สระผมแล้วก็นวดหัวให้เบาๆ
พี่พีทหอมมาที่ท้องผม สองมือกอดไว้ที่ขา
"หลับตานะน้องภูจะล้างแชมพูแล้ว" แล้วผมก็ล้างแชมพูให้ เทครีมนวดใส่มือแล้วก็นวดหัวให้พี่พีทต่อ
"เดี๋ยวพี่สระให้บ้าง " แล้วพี่พีทก็จัดการสระให้ผม ผมก็นั่งลงกับผืนตรงหว่างขาพี่พีท
พี่พีทก็สระผมให้ เหมือนที่ผมทำให้นั้นแหละ
"จะล้างแล้วนะหลับตานะ"
เราช่วยกันอาบน้ำช่วยกันสระผม ถูสบู่ ถูหลังจนเสร็จ พี่พีทก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาห่อตัวผม
แล้วเราก็ไปนั่งเป่าผมให้กัน ทาครีมหอมๆ พี่พีททาทุกซอกทุกมุมในตัวผม นี้ถ้าทาเปลือกตาได้คงทา
"พอแล้ว"
"ตัวจะได้นุ่มๆไง"
"นี้ยังนุ่มไม่พออีกหรอไง ลุง"
"ฮ่าๆๆๆ"
"นอนได้ยัง"
"นอนหลับไม่ได้ แต่หลับนอนกับพี่ได้ ฮ่าๆๆ"
"แบร่"
"แล้วพี่พีทกูจูงผมขึ้นเตียง แล้วก็จัดการตามที่ใจปราถณา เริ่มด้วยมอบจูบที่ดูดดื่มให้
ก่อนจะยัดเยียดความเป็นสามีอย่างที่เคยทำมา ทุกอย่างดำเนินไปตามอารมณ์ที่โหมกระหน่ำ
สุดท้ายอารมณ์รักอารมณ์เร่าร้อนก็สงบลง เมื่อเขื่อนกั้นน้ำรักพังทลาย.........








รักคนอ่านทุกคน

รักๆ

[gupalz]

รักน้องภู สุดท้ายจูมงและทงอี ก็ฟาดฟันกันก่อนนอน อีกเช่นเคย

[Horizon]

 โยชิเป็นแฝดที่หายไปของน้องภูใช่มั้ย
+1

[MoMoRin]

เสน่ห์แรงตาล้อดดด์ ฮ่าๆๆๆๆ ///  แต่ถึงยังไงน้องภูก็รักพี่พีทคนเดียวอยู่แล้วแหละเนาะ อิอิอิ

[nolirin]

น้องภูมาแล้ว

อ่านไปกำลัวน่ารัก แต่พออ่านเจอ"ถ้าผมไม่อยู่ เขาจะอยู่ได้ไหมนะ"
คงไม่ได้เกิดอะไรหรือทำให้พี่พีทต้องห่างไกลน้องภูนะ(คนอ่านวิตกจริต)

[noy]

น้องภูน่ารักและเสน่ห์แรงเหมือนเดิม
 

[litlittledragon]

พี่พีทพูดแปลกๆ ขอแค่เป็นเรื่องสมมตินะ ไม่ใช่ว่าจะต้องห่างน้องกลับไปเมกาอะไรเถือกนั้น

[jimmyjimmy]

หายไปเสียหลายเพลานะท่าน
เรารึได้แต่เฝ้าคอย....555
ไม่ไหวล่ะ....คิดถึงน้องภู กลับมาแล้วเนอะ

[roseen]

 :กอด1:คิดถึง

[4559]

หาคู่ให้ซูมด่วน

[KaorPaor]

Hi

[white choc~]

น้องภูดูละครหลังข่าวทู้กวันแบบนี้ เข้าสมาคมแม่บ้านได้เลยนะเนี๋ยะ ฮ่า ฮ่า
พี่พีททำไมพูดแปลก ๆ "ถ้าผมไม่อยู่ เขาจะอยู่ได้ไหมนะ" จะไปไหน? ไม่ห่วงน้องภูหรอออออออออ ไม่เอานะไม่ให้พี่พีทไปไหนทั้งนั้น

[ALittleN]

พี่พีทดูพูดแปลกๆแฮะ จะมีอะไรมั้ยเนี่ย

[Asuke]

น่ารักไม่เปลี่ยนเลยนะครับ

[nemesis]

อ๊ายยยยยยมาแล้วคิดถึงงงงงงงงง

[Noo_Patchy]

    ทำไมพี่พีท ต้องคิดว่า ถ้าพี่พีทไม่อยู่ น้องภูจะอยู่ได้ไหมด้วย    พี่พีทอย่าไปไหนนะ

[lvlax23]

รักคนเขียนที่สุด

มีทักษะในการประยุกต์เหตุการณ์ปัจจุบัน และมองชีวิตแนวบวกมากๆๆๆ รักน้องภูที่สุด ::เฝ้าติดตาม ว่าจะเอามาลงตอนต่อไปเมื่อไหร่ ขอบคุณ  :pig4:ขอบคุณ ขอบคุณ เพราะหลังอ่านทุกครั้งรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก จริงๆ

[imissyou]

อื้อ นั่นจิ่พี่พีทจะไปไหน

เค้าไม่เอาดราม่าน้า 

[seaz]

หาคู่ให้ซูมด่วน

จริงครับ

อยากให้เพื่อนใหม่ของน้องภูที่เรียนคณะเดียวกันมาเที่ยวที่บ้านคุณย่าน้องภูบ้าง คุณย่าน่าจะได้หลานๆ เพิ่ม ^^

[nongrak]

ทำไมพีทถึงพูดแบบนั้นล่ะ น้องภูขาดพีทไม่ได้หรอก

[gookgik]

น้องภูมาแล้ว

อ่านไปกำลัวน่ารัก แต่พออ่านเจอ"ถ้าผมไม่อยู่ เขาจะอยู่ได้ไหมนะ"
คงไม่ได้เกิดอะไรหรือทำให้พี่พีทต้องห่างไกลน้องภูนะ(คนอ่านวิตกจริต)

คิดแบบเดียวกันเลยค่ะ 
-------------------------------------

ช่วงนี้คนเขียนต้องชอบดูละครช่อง 3 แน่เลย

ตอนนี้อ่านแล้วชอบมากค่ะ  โยชิมาบ้านคุณย่าวันนี้คงได้ข้อคิดเรื่องการอยู่กับคนรักอีกมาก
ไม่ว่าจะเป็นการสอนของคุณย่าถึงเรื่องการพูดจากับคนรัก   การที่น้องภูสอนโยชิเกี่ยวกับความรัก  ยิ่งประโยค "ท่องไว้นะ ผัวเราหล่อที่สุดในโลก"
"ถ้าเมื่อใดที่เรามองคนอื่นหล่อกว่าคนรักของเรา นั้นหมายความว่า เรากำลังสร้างตราบาปทางความคิด"     ชอบมากๆ

เวลาที่น้องภูอ้อนพี่พีท นี่นึกถึงคำพูดของคุณย่าแล้ว เห็นด้วยจริงๆ

ว่าแต่น้องภูจะจัดการกับพี่ซูมยังไงไม่ให้มาสร้างยุ่งยากใจให้อีก  ก็น้องภูเรามันหล่อนิ

รออ่านตอนที่เด็กๆ เพื่อนน้องภูทั้งเก่าและใหม่รวมถึงพี่เฟียตและพี่ฝุ่นจะมาสร้างความสุขให้กับคุณย่าในวันหยุดนี้


  ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้กับคนเขียนค่ะ


 

[ujen]

  ได้อ่านน้องภูแล้ว

คิดถึงมากๆ

 

[ormn]

:impress2:หวังว่าคงไม่ดาม่านะไม่อยากร้องร้องไห้อะ


เห็นพี่พีทกับน้องภูรักกันดีก็มีความสุขแล้วละ

[DexTunG]

+1   

[iota]

เลิฟๆ ^^" 

[greensnake]

อ่านไปยิ้มไปเหมือนทุกตอนที่ผ่านมา
นึกไปถึงตอนที่เด็กๆจะมาค้างที่บ้านคุณย่า
คงวุ่นวายน่าดู แค่โยชิคนเดียวก็ล้นแล้ว
กำลังคิดถึงน้องโยชิอยู่เชียวตอนนี้ก็มา
ยังน่ารักสดใสเหมือนพี่ภูเปี๊ยบเลยนะ
อย่างนี้คุณย่าคงอายุยืนไปอีกหลายปีแน่ๆ
มีหลานและหลานสะใภ้เต็มบ้านไปหมด
แต่ไม่มีทายาทนะเออ
ส่วนเรื่องพี่ซูมคงไม่เป็นปัญหาหรอกเนอะ
ก็ไม่มีใครดีเท่าพี่พีทแล้วนี่นา 
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
บวกเป็ดให้น้องภู รักทุกวันเช่นเคย
 

[choijiin]

พี่พีททำไมพูดอะไรเป็นลางเยี่ยงนี้เล่า
 
แบบนี้คนอ่านนอนไม่หลับกันพอดี
 

[-~iK@iZ_KunG~-]

คิดถึงน้องภูมาก หายไปหลายวันเลย

[pemiko2012]

น้องภูมาแล้ววววว 
คิดถึงน้องภูมากๆเลย

คิดถึงคนเขียนด้วย

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

น้องภูน่ารักตลอด อยากให้เดือนคณะมารักเราบ้างจังเลย