หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[may20988]

ไม่ได้เข้ามาอ่านคั้งหลายวันคิดถึงเรื่องนี้มากกก  พอน้องมายืมคอมมันก็มาอ่านทำท่าจะมาเล่าให้ฟัง 

เลยทนไม่ไหวโยนงานทิ้งเเล้วช่างมันน้องปีหนึ่งไม่สำคัญเท่าน้องภูเเล้ว คิดถึงน้องภูมากก

เข้าเรื่องๆ  นึกไม่ถึงเลยไม่ได้อ่านหลายวันจะเกิดคู่ใหม่อีกเเล้ว เเถมคู่นี้ก้เเอบน่ารักเหลือเกิน พลนะรู้เเล้วทำเงียบ ชิชิ

กลัวเสียเค้าไปละสิ เเต่เหมือนพี่พีทจะงานเข้านะเนี่ย มีคนจะมาเเย่งน้องภูอีกเเล้ว เนื้อหอมจริงคนนี้ ไหนขอดมหน่อย

มีเเต่หนุ่มๆมาวิ่งตามน่าอิจฉา เรานั้นไม่เห็นมีบ้างเลย พี่พีทพี่ต้องเเสดงตัวได้เเล้วนะ เดียวเค้าก็มาเเย่งเมียตัวเองไปหรอก

เเอบสงสารเเม่สองสาวนะ จับใครสักคนมาคู่ดีมั้ยคะคนเเต่ง สงสารสาวๆบ้างเรื่องนี้มีเเต่งหนุ่มขายอีกสาวๆไม่ออกเลย

เป็นกำลังใจให้นะคะ อย่าพึ่งรีบจบนะเรื่องนี้ เเต่งไปเรื่อยๆนะ ชอบอ่ายังไม่อยากให้จบ  ขอร้อง

[satann]

เป็นกำลังใจให้คนเขียนน๊า ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี ^^

น้องภูคงโล่งใจที่ได้บอกความจริงกับเพื่อนแล้ว โชคดีไปที่สองหนุ่มเขาปิ๊งกันจริงๆ
อยากให้พี่พีทบอกน้องภูเรื่องบ้านจริงๆ เพื่อนน้องภูเยอะขึ้น ต้องแวะเวียนมาบ้านบ่อยๆ สงสารคุณย่า ท่าทางจะเหนื่อย (แต่คงมีความสุขมากๆ) บ้านน้องภูจะได้เอาไว้เป็นที่สิงสถิตของเพื่อนๆได้ น้องภูรู้คงดีใจมากๆ แน่เลย ^^

พี่ซูมจะได้คู่ใครน๊า แต่อีกคนที่เหลือก็กรีซ นี่นะ รอลุ้นๆๆ

[DEMON3132]

+1 & +เป็ด เป็นกำลังใจให้คนเขียน เวลาจะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้นค่ะ

 

[khunstar]

รักมากกกกกก

[som]

คนที่กำลังใจดีอย่างพี่นักเขียน  ไม่ว่าจะเกิดเหตุการอะไรขึ้น  ผมว่าพี่สามารถก้าวผ่านไปได้อยู่แล้วครับ

[kenghan]

เด็กชอบแกล้งกับคนแก่ขี้น้อยใจ 555

[ToffeE_PrincE]

น้องภูก็ยังคงน่ารักเหมือนเดิม
ได้เพื่อนแท้เพิ่มมาอีกสองคนด้วย

ส่วนนักแต่งก็สู้ๆ นะครับ
ทุกปัญหามีทางแก้
เอาใจช่วยให้ผ่านมรสุมไปได้ครับ

 

[meadthat]

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกดีจัง น้องภูเป็นเด็กดีมากเลยอะ ขอให้คนแต่งผ่านมรสุมไปให้ได้นะครับ ชีวิตต้องสู้นะครับ

[เฉาก๊วย]

    

[ToeY_@_KP]

เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะครับ  สู้ๆ จะรออ่านต่อไปครับ

[pp_song]

 สู้ๆนะคะ   เป็นกำลังใจให้

[Pairwha]

อย่าเครียดนะคนเขียน มันจะต้องผ่านไปด้วยดี   

[littlepink]

ซูมมมมมมมม. .. อย่ามาทำให้ครอบครัวเค้าร้าวฉานเซ่ !!!!!!

[dukdikdukdik]

เป็นอีกกำลังใจนึงให้คนเขียนนะค่า ^^

น้องภูกับพี่พีทถ้ามีลูกได้ สงสัยลูกเยอะแน่ ๆ เลย 555

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

รอน้องภูนานมากมาย มาต่อแล้วมีความสุขจังเลย

[AnimajuS]

ขอให้ผ่านมรสุมทุกอย่างไปได้ด้วยดีนะ เหมือนน้องภูอ่ะ

[nongrak]

นึกว่าพี่ทจะโกรธน้องภูจนไม่สนใจ
มีหนุ่มมาหาถึงบ้านอย่างนี้น้องภูยังเสน่ห์แรงเหมือนเดิม
ชอบที่น้องภูมีความคิดที่ดีนะ เพื่อนๆถีงได้รัก

+1+เป็ดให้คนแต่งนะ ขอให้ผ่านพ้นมรสุมไปได้ด้วยดี

[toy]

สู้นะคับ  อุปสรรคมีๆว้ให้ฝ่าฟัน
มาต่อเร็วๆนะ  อิอิ

[meadthat]

มาวิ่งเล่ยรอน้องภูนะครับ สู้ๆๆกับอุปสรรคนะครับ

[CarToonMiZa]

เข้ามากดบวก

[iota]

ขอโทษ ที่หายไป

คนเขียนเจอมรสุมชีวิต ลูกใหญ่เวอร์

 

ขอโทษภูภูมิเหมือนกันที่หายไปนานกว่า
เกิดอะไรขึ้นครับคงไม่ร้ายแรงนะและก็หวังว่า
มรสุมชีวิตลูกนี้จะพัดผ่านไปโดยเร็ว...
อย่าให้ภูภูมิต้องขุ่นข้องหมองใจนานเกินไปนะครับ
เค้าเป็นห่วงน๊าาา

ส่วนตัวผมที่หายหน้าไปมันก็มีหลายสาเหตุครับถ้าจะมาเล่าในที่นี้คงจะไม่เหมาะ
จะว่ามันเป็นทุกข์หรือเปล่า ก็ไม่ถึงกลับทุกข์ครับแค่รู้สึกมันเครียดๆ มากกว่า
เอาไว้หลังไมค์จะ PM ไปล่ะกันเนอะ แค่ตอนนี้อยากให้ภูภูมิรู้ว่า ทุกๆ วันไม่เคย
ไม่มีวันไหนที่ไม่คิดถึง ภูภูมิ คนนี้เลย
ลองหลับตาแล้วฟังเพลงนี้นะครับ^^"

                                http://www.youtube.com/v/OhuNv9nHCDI

บอกรัก.. ทุกวัน  ถึงจะไม่ได้ยินเสียงก็ตาม

[K.Pupoom]

ตอนที่..133
 

วันเสาร์ วันหยุด

"ไอ้ตัวแสบ"
"อะไร"
"เสียงแข็งหรอ พี่เรียกเนี่ยเสียงแข็งหรอ"
"แล้วตัวเองทำไมไม่เรียกเค้าดีๆล่ะ"
"แล้วเรียกไม่ดีตรงไหน"
"ขึ้นไอ้เนี่ยนะ ดีมากเลย"
"ตัวแสบบบบบบ" แล้วพี่พีทมันก็ทำเสียงอ่อนเสียงหวานน่าเตะชะมัด
"เสแสร้งไม่ได้มีความจริงใจเลย มีไร เรียกทำไมครับ"
"เห็นคุณย่าไหม"
"เก็บผลิตผลทางการเกษตรอยู่ข้างบ้านน่ะ"
"แล้วทำไมไม่ไปชวยคุณย่า"
"คุณย่าบอกว่าเกะกะ ก่อกวน ไปเล่นที่ไหนก็ไป๊"
"ฮ่าๆๆ โดนไล่มาล่ะสิ "
"ก็ใช่สิ ใครจะไปสู้พี่อ้นสะใภ้ใหม่ได้ล่ะ ทำอะไรก็ถูกใจไปหมด"
"ก็เลยมานอนกระดิกหาง เอ๊ย ขาอยู่นี้ใช่ไหม"
"จะไปไหนก็ไป ไป๊"
"น้อยใจคุณย่าหรอ"
"เปล่า น้องภูรู้ว่าคุณย่าล้อเล่น"
"แล้วมานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้คนเดียว หืม" แล้วพี่พีทก็จับหัวผมยกขึ้นแล้วก็นั่งลงเอาหัวผมวางบนตักตัวเอง
"สามีไม่สนใจ วันหยุดทั้งทีก็ทำแต่งาน"
"เอ้า ไหนมาลงที่พี่ได้เนี่ย"
"ก็จริงป่ะล่ะ ตั้งแต่เช้าแล้วเนี่ย คุยด้วยก็ถามคำตอบคำ"
"ก็พี่ทำงานนิครับ" แล้วพี่พีทก็เสยผมให้ จนเห็นหัวเหม่งแล้วก็หอมมาทีหนึ่ง
"ก็นอนกอดงานไปแล้วกันไม่ต้องมานอนกอดน้องภู"
"พาลแล้วไง"
"ก็พาลอ่ะ ทำไมล่ะ"
"พี่เหนื่อยนะ ไม่สงสารหรอ"
"..........." ไม่ได้ตอบอะไร แต่หันหน้าไปกัดพุงพี่พีทแทน
"โอ๊ยยยยยย กัดจริงเลยหรอ"
"หมันไส้"
"เด็กนิสัยไม่ดี"
"แล้วไง" แล้วผมก็ลุกขึ้น แต่พี่พีทก็คว้าข้อมือไว้
"จะไปไหน"
"เซเว่น"
"จะไปทำไม ร้อน ไม่ต้องไป"
"หิวววววววว"
"อะไรกันลูก หืมมม เสียงดังไปหน้าบ้านโน้น"
"เด็กบ้าอ่ะครับคุณย่า ดื้อด้วย"
"อะไรกันล่ะหืม"
"น้องภูน้อยใจคุณย่า น้องภูก็เลยพาลพี่พีท"
"น้อยใจย่าเรื่องอะไรล่ะ หืมมมม" คุณย่าเดินเข้ามาลูบหัวผม แล้วก็เอาผลผลิตทางการเกษตรวางบนโต๊ะ
"คุณย่าอ่ะ อะไรๆก็พี่อ้น พี่อ้น พี่อ้น"
"ก็เรามันตัวป่วน"
"ไอ้เด็กขี้อิจฉา" พี่บุ้งมันเดินเข้ามาพร้อมพี่อ้น
"ไปดีกว่า ไม่มีใครรักเลย" แล้วผมกเดินออกจากบ้าน
"น้องภูไอศครีมไม่ต้องซื้อนะลูก ในตู้เย็นมี
"คร๊าบบบบบ"
"ของกินเยอะแยะยังจะไปซื้ออีก ขนมถุงๆน่ะ ผงชูรสทั้งนั้น"
"มันคงจะฟังหรอกครับ ไปโน้นแล้ว"
"ดื้อจริงๆน้องภู เดี๋ยวพีทตามน้องไปนะครับ"
"เอาร่มไปด้วยลูก"
"ครับคุณย่า"

แล้วพี่พีทก็วิงตามผมมา พร้อมร่มคันใหญ่
"กลัวผิวเสียหรอไงพ่อคุ๊ณณณณณ"
"กลัวเมียไม่สบาย"
"แหวะ"
"จะไปซื้ออะไร"
"ยังไม่ได้คิด"
"แล้วเอาเงินมาหรือเปล่า"
"เปล่า ติดไว้ก่อนได้ วันนั้นยังติดไว้เลย"
"เซเว่นเนี่ยนะ"
"อื้อออ มีใครบ้างไม่รู้จักน้องภู"
"กว้างขวางซะด้วยเมียกู"
และแล้วเราก็เดินมาถึงร้านสะดวกซื้อที่เปิดยี่สิบสี่ชั่วโมง ไอศครีมก็ไม่ให้ซื้อ
ขนมถุงก็ไม่มีประโยชน์ แล้วจะซื้ออะไรละฉัน
"หมูสับไข่เค็มสองใบครับ แล้วก็หมูแดงสองใบ แฮมซีสสองชุดด้วยครับ"
"สั่งเผื่อใคร"
"พี่อ้นพี่บุ้งไง แล้วก็คุณย่าด้วย"
"แล้วถามเขาแล้วหรอว่าเอาหรือไม่เอา"
"ตักบาตรอย่าถามพระ"
"ทำไมอ่ะ"
"ขี้สงสัยจัง ทีพี่พีทจะเอาน้องภูยังไม่เห็นถามเลย" ผมก็กระซิบข้างหูพี่พีทเบาๆ พี่พีทมันก็ขำกร๊ากออกมาเลย
"ฮ่าๆๆ แซนวิชอันนี้อร่อยไหมอ่ะ"
"อันนี้อร่อยกว่ามีไข่ด้วย"
"งั้นเอาอันหนึ่งนะ"
"ก็เงินพี่พีทจะมาถามน้องภูทำไม"
"งั้นพี่ซื้อ นิวไอแพดนะ"
"ตามใจสิ"
"จริงอ่ะ สั่งมาแล้วนะ"
"แล้วจะมาถามเพื่อ"
"แหะๆ ก็จะให้น้องภูเอาไปใช้ที่มหาวิทยาลัยไง"
"น้องภูใช้อันเก่าได้ พี่พีทเอาอันใหม่ไปเถอะ"
"ไม่เป็นไร"
"งั้นซื้อสองอันเลย เดี๋ยวอันเก่าให้อ้นไป"
"ก็ให้สามีเขาซื้อให้สิ"
"เขาจะได้เอาไว้ใช้งาน"
"ถ้าพี่พีทเห็นว่ามันจำเป็นก็ตามใจ แต่สำหรับน้องภูอ่ะอันเก่าก็ใช้ได้ไม่มีปัญหาหรอก"
"น่ารักจริงๆวุ้ย กลับบ้านเหอะ"
"ทะลึ่ง"
แล้วเราก็ซื้อขนมกันหลายอย่างคนที่ซื้อเยอะไม่ใช่ใครหรอกพี่พีทนั้นแหละ
แล้วก็ซื้อทุกอย่างที่คุณย่าห้ามด้วย คอยดูเถอะคุณย่าต้องบ่นหูชาแน่
"ไม่เอาหรอ ไอติมอะ"
"กลัวคุณย่าดุล่ะสิ รีบให้ทานอ่ะ"
"เปล๊า"
"ไปเดินเล่นในสวนหมู่บ้านกันไหม"
"ไม่เอา ร้อน"
"พี่พีทเป็นผู้ชายป่ะเนี่ย ทนร้อนแค่นี้ก็ทนไม่ได้ คุณหนูเกิ๊น"
แลล้วผมก็ลากพ่พีทมานั่งริมน้ำกลางหมู่บ้าน ใต้ต้นไม้ ที่ใบร่วงลงน้ำเป็นระยะๆ
ร่มเงาจากต้นไม้ทำให้แสงแดดจากพระอาทิตย์ไม่สามารถทำอะไรเราได้มากเท่าที่ควร
"พี่พีทว่าในน้ำจะมีปลาไหม"
"มีสิ"
"รู้ได้ไง"
"ในน้ำมันก็ต้องมีปลาอยู่แล้ว"
"ในตู้เย็นบ้านเราก็มีน้ำนะทำไมไม่มีปลาอ่ะ"
"กวน อ่ะไอติม" แล้วพี่พีทก็แกะวอลล์คอเนตโต้รสสตรอเบอร์รี่ให้ผม ละลายนิดหน่อย
ผมก็รับมาแล้วก้ทานทันที นั่งมองใบไหม้ที่ตกลงบนผิวน้ำ ก็เพลินดี
เราสองคนไม่ได้พูดอะไรกัน แค่แขนที่พิงกันและกันก็สื่อให้รู้ว่า เรายังรักกัน
จนพี่พีทหันมามองหน้าผมแล้วก็ยิ้ม ผมก็เลิกคิ้วถาม ว่ายิ้มอะไร
"ปากเลอะ" แล้วพี่พีทก็เอานิ้วโป้งมือมาปากไอศครีมที่ปากผม แล้วก็เอาไปดูด
แล้วพี่พีทก็หันไปจัดการกับแฮมชีสของผม ผมหยิบสเลอปี้มาดูดดดดด
"น้องภู"
"ไร"
"เรียนเป็นไงบ้าง"
"ก็ดีสนุกดี"
"มีอะไรบอกพี่นะ อย่าเก็บไว้คนเดียว"
"อื้ม"
"อยากได้อะไรก็บอก พี่หาให้ได้"
"อยากขับพอร์ชไปเรียนอ่ะ"
"เดี๋ยวพี่ขอเก็บเงินอีกสักห้าปีนะ เดี๋ยวดาวน์ให้"
"ห้าปียังดาวน์ให้อีกหรอ ฮ่าๆๆๆ"
"อยากได้จริงอ่ะ"
"ล้อเล่น แค่พี่พีทไปส่งทุกวัน ต่อให้นั่งรถเมล์น้องภูก็มีความสุข"
"ป่ะกลับบ้าน"
"หื่นอีกแล้ว"
"ชวนกลับบ้านเฉยๆ ออกมานานแล้วเดี๋ยวคุณย่าเป็นห่วง"
"ขี่หลังหน่อยดิ"
"โตแล้วนะ ตัวเบ้อเริ้ม"
"น๊าาาาาาาาาา"
แล้วพี่พีทก็ให้ผมขี่หลังกลับบ้าน  แต่ระหว่างทางที่เดินกลับมาก็เจอคุณป้าเพื่อนบ้าน
"น้องภูเป็นไรลูก" คุณป้าคงนึกว่าขาผมเป็นอะไรมั้ง
"ข้อเท้าพลิกนิดหน่อยอ่ะครับ" ผมกับพี่พีทกมองหน้าแล้วก็ยิ้ม
"ไม่เป็นอะไรมากใช่ไหมลุก"
"ไม่ครับ ขอบคุณครับ"
"ดีๆ งั้นป้าไปก่อนนะลูกร้อน"
"ครับ"
แล้วเราก็เข้ามาในบ้านผมก็โดลงจากหลังพี่พีท คุณย่าก็เดินรออยู่หน้าบ้านแล้ว
"ไปไหนกันมาเนี่ยหืมม"
"ทะเลสาบกลางหมู่บ้านของเราครับคุณย่าาาา" พูดให้มันดูเวอร์ไปงั้นแหละ มันก็แค่หนองน้ำ ฮ่าๆๆๆ
"ไม่ร้อนหรอลูก หน้าแดงหมดแล้วนั้น หืม"
"ไม่ค่อยเท่าไรครับ คุณย่าทานซาลาเปาไหม"
"ทานเถอะลูก"
"พี่บุ้งกับพี่อ้นอ่ะ"
"อยู่ในครัวน่ะลูก"
"ทำไรกันหรอครับ"
"หาอะไรทานกันมั้งลูก"
"เดี๋ยวน้องภูเอาขนมไปให้พี่อ้นก่อนนะครับ"
แล้วผมก็เดินเข้ามาในครัว เห็นสองคนนั้นกำลังช่วยกันทอดอะไรซะอย่าง
"พี่อ้น น้องภูซื้อมาฝาก"
"อะไรหรอ"
"ซาลาเปา"
"หมูสับไข่เค็มป่ะ"
"ถูกต้องนะครับบบบ"
"ซื้อมาฝากแต่พี่อ้น พี่ก็น้อยใจเป็นเหมือนกันนะ"
"อย่าเยอะ ซื้อมาฝากทั้งคู่แหละน่ะ"
"พี่ทอดไส้กรอก ทานไหม"
"สามลูกพอ"
"ทำไรกัน" พี่พีทเดินเข้ามากับคุณย่า
"อ้นทอดไส้กรอกพี่พีท จะทานด้วยไหมครับ"
"ไมล่ะ ทานขนมกับไอ้ตัวแสบอิ่ม"
"แล้วน้องภูล่ะลูก ทานกับพี่เขาไหม"
"สามลูก น้องภูอยากดื่มน้ำส้มจัง เมื่อเช้าหมดยังอ่ะครับ"
"ยังลูก ไปเอามาดื่มให้หมดไป ในตู้เย็นน่ะ"
"โอเค๊"
แล้วเราห้าคนก็นังคุยกันเรื่อยเปื่อย แล้วคุณย่าก็ขอตัวไปงีบหลับตอนกลางวัน
พี่พีทก็เอางานมาทำข้างล่าง ผมก็วิ่งเล่นในบ้านนั้นแหละ อ่านหนังสือบ้างทานขนมบ้าง
แหย่พี่บุ้งทีพี่อ้นทีสนุกดี
"พี่อ้นๆ  รู้จักแฟนเก่าพี่บุ้งป่ะ"
"อ่าวไอ้นี้ หาเรื่องให้ครอบครัวกูแล้วไหมล่ะ ถามพี่เขาทำไม"
"ยุ่งน่ะ ว่าไงพี่อ้น"
"ก็รู้ว่าคนไหนอ่ะ แตไม่เคยคุยกัน"
"แต่น้องภูรู้จัก "
"ไปรู้จักตอนไหนไม่ทราบ"
"ในเฟซ เค้าถามหาพี่บุ้งอ่ะ ว่าพี่บุ้งเป็นไงบ้าง มีแฟนยัง เหมือนเขาอยากจะมาขอคืนดีเลยนะ"
"ปากหรอนั้นน่ะ ว่างมากไปเอารองเท้ามากัดเล่นไป"
"บุ้งไว่าน้อง แล้วจริงป่ะล่ะ"
"อย่าไปเชื่อมัน ปั้นน้ำเป็นตัว"
"ไม่มีมูลหมาไม่ขี้นะ"
"หมาในปากแกน่ะสิ"
"พี่อ้นดูดิ พี่บุ้งอ่ะร้ายอ่ะ พูดความจริงแค่เนี่ยทำเสียงดัง ไปดีกว่า"
"อย่าไปฟังมันที่รัก ดีแต่ว่าคนอื่นระวังคนของตัวเองเถอะ"
"ไม่แคร์"
"จะคอยดู ร้องไห้ขี้มูกโป่งเมื่อไรจะไม่สนใจเลยคอยดู"
ไม่สนใจหรอก ลองพี่พีทนอกใจเมื่อไรสิ เอาตายแน่คราวนี้ ถึงจะร้องไห้แต่ยังไงก็จะสู้
เดินมาอ้อนสามีดีกว่า พี่พีทนั่งทำงานอยู่ที่โซฟาในห้องรับแขก ผมก็นั่งลงข้างๆ แล้วก็เอาหัวถูๆไปที่ไหล่
"เป็นไร คันหูหรอ"
"บ้า"
"อ้อนไรดี" ดักทางกันซะอย่างนั้น
"ทำงานนานๆพักสายตาบ้างนะ "
"ขอหอมทีสิ" แล้วพี่พีทก็วางคอมพิวเตอร์แล้วก้หันมาหอมแก้มผม
"หอมอย่างเดียวไม่ต้องลูบ"
"ฮ๋าๆๆๆๆ"
"ขำตลอด เนียนตลอด นี้ถ้าไม่ทักล้วงเข้าไปถึงปอดแล้วมั้ง"
"พี่เป็นอะไรก็ไม่รู้อ่ะ เห็นน้องภูแล้วอยากดึงมาหอมตลอดเลยอ่ะ"
"ก็เป็นโรคหื่นไง"
"ไม่ได้หื่น แค่อยากคลอเคลีย"
"แล้วได้เสียด้วยไหม"
"ถ้าได้ก็ดี"
"นี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ผมก็บิดจมูกพี่พีทไปมา
"โอ๊ยๆๆๆ เจ็บนะ"
"ปล่อยเลย"
"จะไปไหน"
"ไปเล่นกับไอ้มดแดง ไม่มีแดดแล้ว"
"เห็นหมาดีกว่าพี่หรอ"
"พูดเองนะ"
"งอล"
"งอลบ่อยนะพักนี้อ่ะ"
"ก็เมียมีแต่คนมาจีบ บางทีก็หวงจนเหนื่อย ก็อยากให้เขาอ้อนบ้างอะไรบ้าง"
"อยากมีเมียน้อยไหมล่ะ"
"มีได้หรอ" แล้วพี่พีทมันก็ทำตาโต แล้วก็อมยิ้ม
"หัวแตกแน่ อย่าแม้แต่จะคิดเชียวนะ" แล้วผมก็จิ้มหน้าผากพี่พีทไปทีหนึ่งก่อนจะเดินออกจากห้องไปหาไอ้มดแดง
"ฮ่าๆๆๆๆ" ล้วพี่พีทมันก็จับก้นผม บีบสองที หื่นว่ะ

ผมกเดินออกมาข้างงนอก แล้วไอ้มดแดงมันก็เดินมาหาผมมันคงหิวแน่
ผมก็ไปเอาอาหารมาป้อนมัน มันก็แทบจะงับมือผมเข้าไปด้วย น้ำลายหยดเต็มมือไปหมด
"ไอ้มดแดง แกคิดถึงบ้านเราป่ะ"
มันก็ไม่ตอบอะไร ได้แต่กินๆๆๆๆๆๆๆ
"แกว่า เมื่อไรคุณแม่จะกลับมาว่ะ"
มันก็ยังคงไม่ตอบอะไรทั้งนั้น
"โอ๊ยย งับมือทำไม "
"ฮ่องๆๆๆ"
"เถียงหรอ กินเองเลย ไม่ป้อนแล้ว" แล้วผมก็เทอาหารใส่ชามของมัน
"น้องภูทำไรอยู่"
"อ่าวพี่อ้น ย่องมาไงเงียบๆเนี่ย "
"ก็เห็นนั่งพูดอะไรอยู่คนเดียวเลยเข้ามาดู"
"พูดคนเดียวที่ไหน พูดกับไอ้มดแดงมัน มันฟังเรารู้เรื่องนะพี่"
"หรอ"
"อื้ม มันฉลาดนะ ถึงมันจะขี้เกียจก็ตาม ฮ่าๆๆ"
"แล้วคุยอะไรกับมันอ่ะ"
"น้องภูถามมันว่าเมื่อไรคุณแม่จะกลับมา"
"คิดถึงคุณแม่หรอ"
"อื้ม ไม่มีวันไหนเลยที่น้องภูไม่คิดถึง"
"บางทีเราก็ต้องเคารพกติกาของคำว่ารอนะ"
"ยังไงอ่ะ"
"ก็คุณแม่บอกให้เรารอ เราก็ต้องรอ อย่างน้อยเราก็รอในสิ่งที่มันกำลังจะมาถึง ไม่ใช่ว่าเมื่อไรจะมาถึงก็ไม่รู้"
"พี่อ้นเคยรออะไรไหม"
"เคยสิ"
"รออะไรอ่ะ"
"เมื่อก่อนแฟนเก่าพี่ไปเรียนต่อเมืองนอก แล้วเขาบอกให้พี่รอ พี่ก็รอ"
"แล้วเขากลับมาไหม"
"กลับ แต่กลับมาในสถานะเพื่อนกับพี่นะ"
"อ่าว ทำไมอ่ะครับ"
"ก็เพราะเขาไปเจอคนไทยที่โน้นแล้วก็คบกัน"
"อ่าว ทำไมทำงั้นอ่ะ"
"ก็เพราะเขาไม่เคารพกติกาของการรอไง"
"แล้วพี่อ้นเสียใจไหม"
"เสียใจสิ  แต่พี่เชื่อว่าอย่างไรซะ คุณแม่น้องภูต้องเคารพกติกาการรอ เชื่อพี่สิ ไม่มีแม่คนไหนอยากห่างจากลูกหรอกนะ"
"พี่อ้น"
"ครับ"
"ถ้าพี่บุ้งเขาอยากเลิกกับพี่อ้น พี่อ้นจะทำไง"
"ก็ไม่ทำไงครับเลิกก็เลิก พี่เชื่อว่าพี่ทำทุกวันนี้ดีที่สุดแล้ว ถ้าเราทำวันนี้ดี พรุ่งนี้มันก็ต้องดี ถ้าเราทำดีแล้วเขายังหาเรื่องเลิกก็ช่างเขา"
"แต่น้องภูกลัวว่าวันหนึ่งถาไม่พี่พีทน้องภูจะอยู่ไม่ได้"
"พี่ว่าพี่พีทก็อยู่ไม่ได้เหมือนกัน พี่พีทรักน้องภูมากนะ "
"น้องภูก็รักพี่พีทมาก รักมากจนไม่รู้ว่าถ้าไม่มีพี่พีทน้องภูจะอยู่ยังไง"
"ถึงเวลา เราต้องอยู่ได้ แค่คอนนี้ทำวันนี้ให้ดี อย่าคิดอะไรฟุ้งซ่านรู้ไหม ตัวแสบ"
แล้วพี่อ้นมันก็เอามือมาขยี้หัวผม
"เดี๋ยวพี่ไปเตรียมกับข้าวมือเย็นดีกว่า คุณย่าลงมาจะได้ไม่เหนื่อย"
"เดี๋ยวน้องภูไปช่วยครับ"
"ป่ะ" แล้วพี่อ้นก็ลุกขึ้น ยื่นมามาให้ผมจับ ผมก็จับแล้วก็ลุกขึ้น
เราสองคนก็เดินจับมือกันเข้าไปในครัว
"ปล่อยเลย จับมือเมียฉันทำไม"
"ก็แค่จับมือเองทำมาหวง เมื่อกี้หน้าบ้านมากกว่าจับมืออีก" แล้วผมก็เเลบลิ้นเลียริมฝีปาก
"อ้น!!!!!" พี่บุ้งมันก็หันไปจ้องพี่อ้น
"เธออย่าบ้าบุ้ง น้องมันแหย่ ปัญญาอ่อน"
"ฮ่าๆๆ ปัญ ญาาาาาา อ่อนนนนน ฮ่าๆๆๆๆๆ  ขำวุ้ย"
"ขำหรอ ขำพี่หรอ มานี้เลยมาให้หอมซะโดยดี หมันเขี้ยวนัก"
"ปล่อยยยย พี่พีทททช่อยน้องภูด้วยยยยยยย"
แล้วไอ้พี่บุ้งมันก็ฟัดแก้มผม ซ้ายๆ ขวาๆ ไอ้บ้า
"ไม่ให้หอมมม มีผัวแล้วนะเว้ย มาหอมได้ไง"
"จะหอมอะไมอ่ะ"
"ปล่อยน้องบุ้ง"
"อะไรกัน เสียงดังไปแปดบ้าน"
"คุณย่าช่วยน้องภูด้วย"
"บุ้งปล่อยน้อง แขนน้องแดงหมดแล้วเธอ เดี๋ยวน้องเจ็บ เธออ่ะเล่นอะไรแรงๆ บ้าเปล่า"
"ใช่ๆน้องภูเจ็บนะพี่บุ้ง" ได้ทีก็สำออยซะหน่อย อิอิ
"ฟ๊อดดดดดดดด" แล้วพี่บุ้งมันก็หอมแก้มผมฟอดใหญ่ คุณย่าก็อมยิ้มแล้วก็ส่ายหัว
"เขาไมใช่เด็กๆแล้วนะเว้ย มาหอมเนี่ย เดี๋ยวพี่พีทมาเห็นแกโดนเตะแน่ไอ้ผักเน่า"
"เมื่อก่อนยังตัวนิดเดียวเอง เดี๋ยวนี้โตเป็นหนุ่มทำเป็นหอมไม่ได้นะ"
"เดี๋ยวน้องภูจะหอมพี่อ้นคืน"
"ป่ะอ้นไปกับย่า เข้าครัวกัน ปล่อยๆๆเจ้าสองตัวนี้ไว้นี้แหละ เดี๋ยวถ้าเล่นกันไปเล่นกันมา เจ็บจริงนะ ไม่ต้องมาโวยวายให้ย่าได้ยินเลยนะ"
"บุ้งเธอก็ปล่อยน้องซะทีสิ"
แล้วพี่บุ้งมันก็ปล่อยผม
"ดูดิ แขนแดงหมดเลย จ่ายค่าเสียหายมาเลย"
"ไม่มี"
แล้วพี่บุ้งมันก็เดินเข้าไปในครัว ผมก็เดินไปฟ้องพี่พีทน่ะสิ
"พี่พีทททททททททททททท"
"ครับผม"
"พี่พีททททททททททททททททททททท"
"ครับว่าไง"
"หันมามองหน่อยไม่ได้หรอไงอ่ะ"
"ครับๆ มีไร"
"เนี่ยดูดิ แดงหมดเลย"
"ไปเล่นซนอะไรมาล่ะ"
"โหยยยยย ไม่ได้ซน พี่บุ้งอ่ะมันล็อคแขนน้องภูแล้วก็หอมแก้มด้วยนะ"
"แล้วให้เขาหอมทำไมอ่ะ"
"เอ้า ถ้าให้หอมจะมาฟ้องทำไมเนี่ย"
"แล้วจะให้พี่ทำไงดีครับ"
"ไปเตะมันเลย"
"คุณย่าได้ตีพี่หัวแตกน่ะสิ"
"หุ้ยยยย!!!!!"
"เหวี่ยงอีก ไหนมาดูสิมันหอมตรงไหนนะไอ้บุ้งนิ เดี๋ยวเถอะจะเตะให้"
"แก้มสองข้างเลย"
"ฟ๊อดดดดด พ่วง ฟ๊อดดดดด พ่วง หาย โอเคยัง"
"น้องภูไม่ใช่เด็กอนุบาลวิ่งหกล้มนะ"
"ก็เห็นอ้อนเป็นเด็ก"
"ชิส์"
"มานั่งนี้มา" แล้วพี่พีทก็ดึงผมไปนั่งตรงหว่างขา แล้วก็เปิดโน้นนี้นั้นในคิมพิวเตอร์ให้ดู
มือขวาก็คลิกเม้าส์มือซ้ายก็กอดเอวผมไว้จมูกก็หอมแก้มเป็นระยะๆ เรียกว่าครบเครื่อง
"ก๊อกๆๆๆ คุณย่าให้อ้นมาถามพี่พีทกับน้องภูอ่ะครับ ว่าอยากทานอะไร" แล้วทำไมพี่อ้นมันต้องอมยิ้มด้วยว่ะ
"พี่พีทปล่อย น้องภูจะไปชวยคุณย่า พี่พีทอยากทานอะไร"
"อะไรก็ได้"
"น้ำพริกกะปิไหม เห็นบ่นอยากทานนิ"
"ได้ๆ"
"ปล่อยจิ"
"หอมแก้มพี่ก่อน"
"อายพี่อ้น ปล่อยย"
"ไม่ต้องอายพี่หรอก ชินแล้ว"
"เห็นป่ะ เร็ว หอมเลย"
"ฟ๊อดดด  ต่อไปก็ฟีชเจอร์ริ่งให้พี่อ้นดูเลยสิ "
"ฮ่าๆๆๆ ขอของว่างให้พี่หน่อยสิ หิวอ่ะ"
"อื้ม เดี๋ยวเอามาให้นะ"
"ครับ"
แล้วผมก้ไปช่วยคุณย่าทำอาหารเย็นแล้วราก็มานั่งทานอาหารกัน นี้ก็เป็นวันหยุดสบายๆ
ที่อยู่กับบ้านไม่ได้ไปไหน แต่ก็อบอวลไปด้วยความรักแล้วก็ความสุข
การรอคอยสำหรับผมเป็นการรอคอยที่มีความหวัง ผมจะเคารพกติกาของการรอคอยนะครับแม่
คนให้รอก็อย่าผิดสัญญา คนรอก็จงรออย่าหวั่นไหว เท่านี้ กติกาการรอคอยก็จะสมบูรณ์
อาจจะมีระหว่างทางของการรอ ที่ทำให้รอท้อ เราเศร้า แต่จงเตือนสติตัวเองไว้เสมอ
ว่าเรากำลังหน้าที่ที่สำคัญ  จะรออย่างมีความสุขหรือไม่ขึ้นอยู่ที่ใจเรา
แล้วเมื่อไรที่คนรอเริ่มท้อใจ จงนึกถึงวันนั้น วันที่เราได้เจอกัน แล้วคุณจะมีพลังที่จะรอ.........





รัก

[KaorPaor]

จิ้มหน่อยค่ะ

[AnimajuS]

 ::น่ารักขึ้นทุกวันนะน้องภู

[Horizon]

ตัวป่วน
+1

[ujen]

น้องภูอดทดอีกนิดเดี๋ยวคุณแม่ก็กลับมาแล้ว

[littlepink]

ทะเล้นมากน้องภูตอนนี้ ฮ่า ๆ^^ ,,
น่ารัก ๆ 

[gupalz]

เลิฟน้องภูที่สุด

[ormn]

:กอด1:น้องภูยังน่ารักเหมือนเดิม

อื่มว่าแต่เรื่องนี้จะจบแบบไหนอะอยากรู้แล้วจิ

[-~iK@iZ_KunG~-]

น้องภูน่ารักเสมอ