หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[-~iK@iZ_KunG~-]

รักกันไปรักกันมา
ทะเลาะกันไปทะเลาะกันมา
ชีวิตมีรสชาติดีนะ อิอิ

[ขนมสัมปันนี]

โอ้ยยยย หลังจากที่หายไปนานก็จะอะไรซะอีกหละมัวแต่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องรับน้องอะดิ เผลอแป๊ปเดียวเป็นพี่ซะแล้ว พอเข้ามาเล้าเป็ดก็ตรงมาหาน้องภูก่อนเลยคิดถึงเวอร์ๆ ปาเข้าไป 130 ตอนแล้วอ่านกันมันละทีเนี้ย ขอบคุณผู้แต่งมากนะครับที่ยังเข้ามาให้ความสุขกับแฟนๆตลอด ถึงจะต้องทำงานไปด้วยแต่ก็ไม่ทิ้งความรับผิดชอบ นับถือจริงๆเป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ๆครับพี่น้องงงง

[MoMoRin]

โอยย ตกใจหมดเลยค่ะ นึกว่าะพี่พีทจะเป็นอะไรซะแล้ว โอเค..เรื่องไม่น่ากลัวอย่างที่คิด แต่ตอนน้องภูกับพี่พีททะเลาะกัน ขอบอกว่าแอบสงสารน้องภูล่ะ ก็พี่พีทตะคอกเสียงดังขนาดนั้นอ่ะ แต่น้องภูก็ผิดเหมือนกันนะคะที่ไม่ถามพี่พีทด้วยอ่ะ เอะอะไปก่อน เลยเรื่องสาวขนาดนี้ไง แต่ดีกันก็ดีแล้วล่ะค่ะ รักกัน รักกัน ดีกว่าเย้อะ~~~เนาะ อิอิ

ปล.คนเขียนก็สู้ๆนะคะ อย่าหักโหมมาก คนอ่านรอได้ค่ะ รักษาสุขภาพนะคะ

[ormn]

:m16:ใช่ๆงานนี้น้องภูไม่ผิดนะ


คนที่ผิดคือพี่พีทต่างหากละ


ปล.แต่ก็เคลีย์กันเรียบร้อยแล้วอิอิ

[DarknLight]

สิ่งที่อ่านแล้วชอบเสมอ
คำที่แฝงไว้ในบทรักของน้องภูพี่พีท
"ความเชื่อใจ ความไว้วางใจ"
เสมือนหนึ่งคำวิเศษ คำสำคัญ
ที่ร้อยเรียงไว้ให้ก้าวเดินไปด้วยกันอย่างราบรื่น แม้ทางจะขรุขระ

[Horizon]

นายพีทหาเรื่องให้คนอ่านหมั่นไส้ได้ตลอด
รักน้องภู
+1

[the_pupae]

"ความรัก สำหรับผม ยังไงก็ยังคงสวยงามเสมอ
แม้ในบางครั้งอาจจะมีน้ำตาไหลล้นเอ่อ
แต่ผมก็สุขใจเสมอ ที่มีเธอเป็นคนรักตลอดมา"

 o13พูดดีมากค่ะน้องภู

[jimmyjimmy]

เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ
เกือบดราม่าล่ะ
 

[ladymoon_yy]

ดราม่านิดๆ
 

[white choc~]

รสชาดของชีวิตมันต้องอย่างงี้ มีกระทบกันมั่ง ให้สมองและหัวใจได้ใช้พลังงานในหลาย ๆ รูปแบบ
แต่ถ้าจะให้หวานกันตลอด สมองมันก็จะใช้พลังงานเพียงส่วนเดียวประมวลผลแค่ Happy Happy
ส่วนหัวใจมันก็คงจะสูบฉีดแต่ความหวานตลอดเวลาอ่ะนะ
พอนาน ๆ ไปความหวานมันซึมซับมาก ๆ เข้าก็จะกลายเป็นโรคเบาหวานกันหมดและสมองก็พิการเพราะประมวลได้แค่อย่างเดียว
ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไร้สาระอีกกรู

[ruby]

ว่างวันไหนค่อยแวะมาลงก็ได้ค่ะ คนอ่านรอได้
นึกว่าจะมีมาม่าซ่ะแล้ว คุณย่าน่ารักคอยเตือนสติตลอด

[tantansin]

กลับซะดึกขนาดนี้ แถมมีหญิงโทรหาอีก
สมควรแล้วที่น้องภูจะหึง เป็นผม ๆ ก็โกรธ 
แต่ก็นะคุยกันได้ เพราะคุณย่าแท้ๆ เชียว 
รักน้องภู กะพี่พีทต่อไปคับ 
ว่าแต่ มีหลายตอนแหละที่พูดถึงพี่เทคน้องภูอ่ะ ผมว่ามันยังงัย ยังงัยอยู่น่าาา

[Monkey D lufy]

นึกว่าจะต้องกินมาม่าซะแล้ว     เข้าใจค่ะเรื่องงานคนอ่านก็ต้องทำงานเหมือนกันไม่มีเวลามาอ่านได้ทุกวันเหมือนกัน  สู้ๆนะค่ะ  จะติดตามอ่านต่อไปค่ะ

[som]

ภูหึงโหดเหมือนกันนะนี่  แตพี่พีทก็น่าดีใจนะภูหึงแสดงว่าภูรัก  ภูหึงมากแสดงว่ารักมากด้วย

[Pairwha]

ตอนแรกก็คิดว่าพี่พีทรถคว่ำซะอีก  เกือบไปๆ
คนแต่งไม่ต้องรีบนะจ๊ะ ทำงานมันเหนื่อย พักผ่อนเยอะๆเนอะ 

[ekonut]

ดีนะที่คุณย่าใหญ่มาเตือนเรื่องโจร 

พี่พีทรักน้องภูมากกว่าเดิม 

[CarToonMiZa]

 

[littlepink]

น้องภูร้องไห้อีกแล้วววว. ..
แต่ดีนะตอนนี้ไม่ค้าง ง้อกันไว้
คุณย่าใหญ่มาก็นึกว่าพี่พีทเป็นอะไร
โจรเข้าบ้านโล่งใจเลย ฮ่า ๆ

[ToffeE_PrincE]

มีบทดราม่ามาเรียกน้ำเล็กๆ น้อยๆ บ้าง
จะได้ไม่จำเจ เปลี่ยนรสชาดบ้าง

แต่ก็แซ่บเหมือนเดิม

 

[•♀NoM!_KunG♀•]

นายภูภูมิเด๋วนี้ชักจะเหลวไหลขึ้นทุกทีแระนะ ไม่ไหวๆ

ทำมั้ยไม่แจ้งอะไรเลย

ปล่อยให้เค้ารอกาน

ค่อยดูนะจะฟ้องครูอังคณา(ถึงเค้าจะไม่เล่ยกานแล้วแต่เรากล้าที่จะเล่น><)

[K.Pupoom]

นายภูภูมิเด๋วนี้ชักจะเหลวไหลขึ้นทุกทีแระนะ ไม่ไหวๆ

ทำมั้ยไม่แจ้งอะไรเลย

ปล่อยให้เค้ารอกาน

ค่อยดูนะจะฟ้องครูอังคณา(ถึงเค้าจะไม่เล่ยกานแล้วแต่เรากล้าที่จะเล่น><)

ผมก็บอกแร้วไง ว่าผมจะไม่มาทุกวันอ่ะ

ขอโทษครับที่ให้รอ

แต่ช่วงนี้ผมงานเยอะจริงๆ

[K.Pupoom]

ตอนที่...131

 

"ภูๆๆ วันนี้แกเอาวิณญานมาเปล่าเนี่ย" กิ๊บจิ้มแก้มผม ดึ๊งๆๆๆๆๆๆๆ
"เอามา"
"เราเหนภูนั่งเหม่อทั้งคาบเลยนะ"
"มันง่วง ไม่ได้เหม่อ"
"ไปทำอะไรมา ปรกติห็นเฟรชจะตาย"
"ขโมยขึ้นบ้าน"
"หาาาาาาาาาาาาา" แล้วสองสามก็พร้อมใจกันอุทานออกมา
"อื้ม แต่ดีที่ตื่นมาเจอก่อนเลยโทรเรียกตำรวจได้ทันอ่ะ"
"แล้วมีใครเป็นอะไรไหม"
"ไม่มี"
"ไปนอนที่ห้องเราก่อนไหมภู กว่าจะบ่ายก็นอนได้เป็นช่วงโมงนะ"
"ว่าไงครับสุดหล่อ ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ" พี่หมวยเดินเข้ามาพร้อมพี่โม
"น้องภูง่วงครับ"
"เมื่อคืนขโมยขึ้นบ้านมันค่ะพี่มันเลยไม่ได้นอน" กิ๊บเริ่มทำหน้าที่ประชาสัมพันธ์ที่ดี
"ตายแล้ว แล้วใครเป็นอะไรหรือเปล่า"
"ไม่มีครับ ตื่นมาเจอซะก่อน"
"แล้วมีเรียนอีกทีกี่โฒงครับเนี่ย" พี่โมถาม
"บ่ายครึ่งค่ะ" กิ๊บตอบ
"ไปนอนที่หอพี่ก่อนไหมน้องภู"
"ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวหลับตรงนี้ได้ "
"หลับตรงนี้ดีแล้วปลอดภัย ไปนอนห้องไอ้นี้น่ะ อันตราย นี้จ้ะ "
"ช็อคโกแลตอีกแล้ว" ผมรับของจากพี่หมวยมาก็ของพี่รหัสนั้นแหละ
"ดูทำหน้าเข้าเดี๋ยวคนให้เขาก็เสียใจพอดี"
"ฝากบอกคนให้ด้วยนะครับ ถ้าไม่ปรากฏตัวน้องภูจะไม่รับของแล้ว"
"ใจร้ายอ่ะเด็กสมัยนี้"
"ใช่ๆไม่ต้องไปรับของมันหรอก "  พี่โมสนับสนุน
"งั้นน้องภูฝาก อันนี้ไปให้พี่เขาด้วยนะครับ"
"ได้จ้ะ" ผมหยิบเสื้อยืดในกระเป๋า ออกมาส่งให้พี่หมวย
"อ่าวพี่หมวยมาทำไรเนี่ย" ไอ้ทิกเดินมาพร้อมกับไอ้พล พี่หมวยเป็นพี่สายรหัสเดียวกับไอ้ทิก
"มาหาน้องภูของฉันน่ะสิ"
"ขนมทิกอ่ะพี่ ไม่เห็นมีเลย น้องรหัสแท้ๆ"
"ไม่มี"
"สวยก็สวย ใจร้าย"
"ชิ เอาไปๆ ถ้าไม่ชมว่าสวยนะ อด" แล้วพี่หมวยก็ยื่นกล่องขนมให้ไอ้ทิก
"ขอบคุณครับบบบบ"
"ไปแล้ว ตั้งใจเรียนนะเด็กๆ มีอะไรให้เจ้ช่วยก็โทรมา"
"ครับบบ"
แล้วพี่หมวยก็เดินจากไป ช่วงนี้พี่ๆเขาก็เรียนกันหนักเลยไม่ค่อยเวลามาวิ่งเล่นกับผมเหมือนแต่ก่อนเท่าไร
ก็นั่งอ่านหนังสือ ติวหนังสือกัน รอเวลาเรียนมาถึง
"เดี๋ยวไปหาอะไรเย็นๆดื่มซะหน่อยนะ ใครจะเอาอะไรเปล่า"
"โออิชิน้ำผึ้งมะนาว " กิ๊บสั่ง
"จะไปญี่ปุ่นกะพี่เคนหรอ"
"ป่าวย่ะ พี่หมากต่างหาก"
"แล้วคนอื่นอ่ะเอาอะไรไหม"
"เดี๋ยวเราไปด้วย" แล้วผมกับไอ้กรีซก็เดินไปซื้อน้ำกัน
เดินมาถึงก็สั่งน้ำตามที่ทุกคนสั่ง ผเปิดน้ำดื่มทันที ก็สดชื่นสุดๆๆ
ก็เดินเล่นมากับไอ้กรีซอ่ะ ไล่เตะกันบ้าง สกัดขากันบ้างจนผมเซไปชนกับพี่คนหนึ่ง
"อุย ขอโทษครับพี่"
"ไม่เป็นไรครับน้องภู"
"พี่รู้จักชื่อผมได้ไง"
"ดังซะขนาดนี้" แล้วพี่แกก็ยิ้มหวานให้ผม
"พี่อยู่คณะไหนอ่ะ"
"คณะเดียวกับเรานั้นแหละ แล้วนี้ไม่มีเรียนหรอ"
"มีครับ รอเรียนอยู่เนี่ย"
"อ่ะ เบอร์พี่ มีอะไรโทรมาได้" แล้วพี่แกก็ส่งกระดาษที่จดเบอร์โทรให้ผม
"พี่ชื่อไร"
"ซูม"
"ซูมซู้ม"
"ฮ่าๆๆ เดี๋ยวพี่ไปเรียนก่อนนะ "
"ครับผม" แล้วพี่ซูมก็เดินไปทิ้งไว้ด้วยรอยยิ้มหวานๆ
"หว่านเสน่ห์อีกแล้วนะภู"
"หว่านอะไรกรีซ คุยกับพี่เขาเฉยๆ"
"ภูไม่รู้หรอกว่าการพูดของภู สายตา รอยยิ้มอ่ะ มันยั่วขนาดไหน"
"ตกลงกรีซชอบผู้ชายหรอ"
"บ้าชอบผู้หญิงเด่"
"แล้วมองรู้ได้ไงว่าเสน่ห์ของผู้ชายอยู่ตรงไหน มีกลิ่นนะเราเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆ"
"ถ้าภูยอมเป็นของกรีซอ่ะ กรีซจะลองดู"
"ดูปากนะ มี  สา มี แล้ว"
"ฮ่าๆๆๆๆๆ ถามไรหน่อยดิ"
"ว่ามาดิ"
"เขาบอกว่า ถ้าได้ลองกับผู้ชายด้วยกันอ่ะ จะติดใจ มันดีจริงหรอ"
"ไม่รู้อ่ะ เพราะเราไม่เคยมีแฟนผู้หญิง แต่ถ้าถามว่าติดใจไหม ก็น่าจะติดนะ ฮ๋าๆๆๆ บ้า เขินนะเว้ย"
"จริงดิ"
"ไปถามไอ้พลกับไอ้ทิกโน้น"
"ไอ้สองคนนี้ก็ตัวติดกันแทบจะสิงร่างกันอยู่แล้ว"
"อิจฉาเค้าล่ะสิ"
"คนโสดอ่ะ ก็เป็นเรื่องธรรมดาที่ต้องอิจฉาคนรักกัน"
"แล้วทำไมไม่มีแฟนอ่ะ"
"ก็มันยังไม่เจอคนที่ใช่อ่ะ"
"คนที่ใช่ของกรีซเป็นยังไงอ่ะ"
"ทำไมภูชอบทำหน้าน่ารักตลอดเลยว่ะ รู้ไหมว่ากรีซหวั่นไหว"
"บ้าเอ๊ย"
แล้วเราก็กลับมาที่กลุ่ม นั่งคุยนั่งเม้าท์กันจนได้เวลาเรียน ก็ขึ้นไปเรียน เลิกเรียนก็มานั่งที่เดิม
"วันนี้ของตัวกลับก่อนนะ ไม่ไหวจริงๆ"
"เดี๋ยวเราไปส่งไหมภู" ทิกพูดขึ้น
"ไม่เป็นไร ขอบใจนะ ไปก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกัน"
"จ้ะ กลับบ้านดีๆนะแก ถึงบ้านแล้ววอทแอพมาบอกด้วย"
"ครับผม" แล้วผมก็เดิน มาเรียกแทกซี่หน้ามหาวิทยาลัย
"ปี๊ปๆๆ" มีรถหรูสีขาวจอดข้างหน้าผม แล้วก็บีบแตร กระจกเลื่อนลงมาก็เป็นพี่ซูม
"ไปไหนครับ"
"กลับบ้านครับ"
"บ้านอยู่ไหน"
"บลาๆๆ"
"ป่ะขึ้นรถ"
"ไม่เป็นไรพี่ เดี๋ยวผมกลับเองก็ได้ เกรงใจอ่ะ"
"ทางเดียวกัน พี่ไม่ไปส่งถึงหน้าบ้านหรอกน่ะ เปลืองน้ำมัน เร็วๆ เดี๋ยวรถหลังด่าเอา"
"ครับๆ" ไปก็ไปว่ะ ไหนๆก็ไหนๆ แล้วผมก็ขึ้นไปนั่งบนรถ แอร์เย็นมาก
"วันนี้มีเดือนมหาวิทยาลัยเป็นตุ๊กตาหน้ารถ สงสัยพรุ่งนี้ต้องเป็นข่าวแน่ๆเลยไอ้ซูม"
"งั้นผมลงก็ได้นะ ถ้าพี่กลัวเป็นข่าวน่ะ"
"ล้อเล่นน่ะ ดีใจซะอีกเป็นข่าวกับคนดัง ว่าแต่เราอยู่หมู่บ้านไร"
"บลาๆๆๆๆ"
"อ้อ ถึงก่อนบ้านพี่ งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งเราก็แล้วกัน"
"ไหนบอกเปลืองน้ำมมันไง ส่งแค่ทางผ่านก็พอครับเกรงใจ"
"ก็ยังไงมันก็ต้องผ่านหน้าบ้านอยู่ดี เลี้ยวไปส่งนิดหนึ่งไม่เปลืองมากหรอก เลี้ยงข้างกลางวันพี่ตอบแทนก็พอ"
"ทำดีหวังผลนินา"
"พี่รู้ว่าน้องภูใจดี"
"ไม่เสมอไปหรอกน่ะ"
"น่ารักขนาดนี้ไม่เหมาะกับใจร้ายหรอก เชื่อพี่ แล้วเรามีหนังสือเล่มนั้นยัง หลังรถอ่ะหยิบดูสิ"
"ยังเลย"
"เอาไปสิพี่ให้"
"ให้ผมทำไมอ่ะ ผมซื้อต่อดีกว่า เกรงใจ"
"พี่ไม่ได้ใช้แล้ว เอาไปเถอะ รุ่นพี่ให้รุ่นน้อง ต่อไปเราเป็นรุ่นพี่ก็ต้องให้รุ่นน้องเข้าใจไหม"
"ให้จริงอ่ะ"
"จริงสิ ถามอีกทีไม่ให้แล้วนะ ฮ่าๆๆๆ"
"เอาก็ได้ เห็นแก่พี่นะเนี่ยถึงได้รับไว้"
"ขอบใจนะ แหม๋"
"ฮ่าๆๆๆ บ้านพี่อยู่ไหนอ่ะ"
"เลยหมู่บ้านเราไปประมาณกิโลหนึ่ง"
"อืมๆๆ พี่ซูม"
"ครับ"
"ดอกกุหลาบนี้ให้ด้วยเปล่าอ่ะ" มีดอกกุหลาบแห้งทับอยู่ในหนังสือ
"ฝากทิ้งด้วย"
"โหยยย คนให้เขาเสียใจแย่"
"เด็ดหน้าบ้านมาไม่มีใครให้หรอก"
"งั้นผมขอนะ ผมไม่ทิ้ง"
"เรียกแทนตัวว่าน้องภูดีกว่า น่ารักดีพี่ชอบ"
"งั้นภูขอนะ โอเคยัง"
"โอเค ค่อยสมกับตัวหน่อย"
"แล้วเขาว่าผมไม่สมตรงไหนอ่ะ"
"มันดูแมนไป"
"ผมเป็นผู้ชายนะพี่"
"แต่ลุคเรามันน่ารักไง เข้าใจป่ะ"
"ไม่เข้าใจ"
"งั้นก็ช่างมัน โอเคป่ะ"
"อืมม"

งืดๆๆ งืดๆๆ งืดๆๆ  พี่พีทโทรมา

"แปปนะพี่  ครับพี่พีท"
"ให้พี่ไปรับไหม"
"ไม่ต้องอ่ะ น้องภูกำลังกลับบ้านแล้ว น้องภูง่วงมากอ่ะพี่พีท"
"โอเคๆ งั้นเดี๋ยวเจอกันที่บ้านนะ"
"ครับ น้องภูอาจจะหลับนะ พี่พีทปลุกน้องภูด้วยนะ วันนี้มีอิแพง"
"อื้มๆ ถึงบ้านแล้วโทรหาพี่ด้วยนะ"
"ครับบบบ" แล้วพี่พีทก็วางหูไป

"ติดละครแม่บ้านหรอ ฮ่าๆๆๆ" พี่ซูมถาม
"ทำไมอ่ะ พี่ไม่ดูหรอ สนุกจะตายไป"
"ไม่อ่ะ งานเยอะ รีพอตเพียบ เอาเวลาที่ไหนไปดูล่ะ"
"คนเรามันก็ต้องมีเวลาผ่อนคลายบ้างสิ"
"ก็อ่านหนังสือไง"
"ตรงไหนเนี่ย หมายถึงแบบ เล่นเกมส์ ฟังเพลงไรเงี้ย"
"พี่ชอบเล่นดนตรี"
"พี่เล่นอะไรอ่ะ"
"เปียโน"
"คุณหนูเชียว"
"ฮ่าๆๆๆ ว่างๆเป็นเกียรติร้องเพลงกับเปียโนพี่หน่อยนะ"
"ได้เลย"
"วันประกวดร้องเพลงเพราะมากรู้ป่ะ เพื่อนๆพี่นะ แบบ หลงรักเราไปเต็มๆ"
"ขนาดนั้นเชียว"
"จริง มีแต่คนอยากได้เราเป็นน้องสาย"
"แล้วพี่รู้ไหมใครเป็นพี่รหัสผม"
"บอกได้ไงอ่ะ "
"บอกหน่อยดินะ เดี๋ยวเลี้ยงข้าวเย็นนี้เลย คุณย่าผมอ่ะทำอาหารอร่อยมากเลยนะ"
"ไม่บอก"
"พี่ใจร้ายอ่ะ"
"แล้วมีคนมาจีบเยอะล่ะสิเราอ่ะ"
"เปลี่ยนเรื่องเชียว"
"ฮ่าๆๆๆ ว่าไงมีคนมาจีบเยอะไหม"
"พอมีบ้าง"
"เหมือนพี่ตอนปีหนึ่งแหละ คนจีบเพียบ"
"พี่จะบอกว่าตัวเองหล่อใช่ไหม"
"ฮ่าๆๆๆ ก็ทำนองนั้นแหละ เลี้ยวซ้ายข้างหน้าใช่ไหม"
"ใช่ครับ"
แล้วพี่ซูมก็เข้ามาส่ผมถึงหน้าบ้าน
"พี่เข้าไปในบ้านก่อนไหม"
"เอาไว้วันหลังดีกว่า พอดีพี่มีธุระน่ะ เข้าไปเเป๊ปเดียวเดี๋ยวจะเสียมารยาท "
"ขอบคุณนะพี่ พรุ่งนี้เจอกันครับ"
"ครับผม " แล้วผมก็ลงจากรถ โบกมือให้พี่ซูม แล้วพี่ซูมก็ขับรถออกไป
เดินเข้าไปในบ้านไม่ได้ทักทายไอ้มดแดงเพราะตอนนี้ผมง่วงมากๆ
"คุณย่าาาาาา น้องภูกลับมาแล้วครับ"
"มานี้เลย เจ้าตัวแสบ"
"อะไรหรอครับ"
"ตำรวจเขาบอกว่า มีคนยิงลูกแก้วใส่โจร เราใช่ไหม"
"น้องภูช่วยราชการนะครับ อุตส่าห์ชวยสกัดกั้นโจร คุณตำรวจน่าจะมอบโล่ห์ให้น้องภูด้วยซ้ำ"
"ถ้าโจรมีปืนยิงสวนกลับมาจะว่าไง"
"มันไม่เห็นน้องภูหรอกครับคุณย่า หาววววว น้องภูง่วงจัง"
"หิวไหม"
"นิสหน่อย"
"ย่าทำข้าวเหนียวมะม่วง หนูไปทานก่อนไป แล้วก็ไปหลับสักงีบ"
"ครับ ไม่เอาดีกว่า เดี๋ยวตื่นมาค่อยทาน คุณย่าอย่าลืมปลุกน้องภูด้วยนะวันนี้มี บ่วง"
"โอเคๆ"
แล้วผมก็ขึ้นมาข้างบน วางกระเป๋า ถอดถุงเท้า ถอดเสื้อ ถอดกางเกง เหลือแต่กางเกงใน บ๊อกเซอร์
โดดขึ้นเตียง นอน แอร์เย็นๆ ห่มผ้า ก็เลยหลับสบายยยยยยยย


****พี่พีท*****

"กลับมาแล้วครับบบบ" ผมเดินเข้ามาในบ้าน แล้วก้เข้าไปในครัว เห็นคุณย่ากำลังเตรียมอาหารอยู่
"ย่าคั้นน้ำส้มไว้เอามาดื่มสิลูก"
"ครับ ตำรวจว่าไงบ้างครับคุณย่า"
"ก็ไม่ว่าไง แค่ให้ไปเซ็นต์ชื่อ สอบถามเหตุการณ์นิดหน่อย แล้วเขาก็มาดูความเสียหาย ถ่ายรูป เจอลูกแก้วตกอยู่ตามทาง เขาก็ว่ามีคนเอายิงโจร เพราะโจรหัวแตก"
"น้องภูล่ะสิ"
"ก็จะมีใครล่ะ"
"แล้วนี้หลับอยู่ใช่ไหมครับ"
"ใช่ สงสัยจะเหนื่อยด้วยง่วงด้วย แล้วเมื่อคืนทะเลาะอะไรกัน"
"ก็มีผู้หญิงโทรมา พีมอาบน้ำ เขารับ ก็เกิดไม่พอใจพีท อาละวาดพีทน่ะสิ"
"ฮ่าๆๆๆ รักมากก็เลยหวงมาก พี่ว่างั้นไหมลูก"
"ครับ" ผมก็ได้แต่นั่งอมยิ้ม คุณย่าเองก็เช่นกัน
"จะไปไหนมาไหน เราน่ะไม่ใช่ตัวคนเดียว ทำอะไรก็นึกถึงน้องบ้างนะลูก"
"ครับคุณย่า"
"คุณย่าครับบบบบบบบบ" เสียงไอ้ผักบุ้งตะโกนมาจากหน้าบ้าน แล้วมันก็เดินเข้ามาในครัว
"ขนอะไรกันมาเยอะแยะล่ะนั้น"
"เสื้อผ้าของใช้น่ะครับ บุ้งกับอ้นจะย้ายมาอยู่กับคุณย่า คุณย่าอนุญาตไหมครับ"
"จริงนะ"
"จริงครับ"
"แล้วคอนโดล่ะ"
"เดี๋ยวอ้นเขาจะให้คนเช่าน่ะครับ"
"แล้วคิดยังไงถึงมาอยู่กบย่า เมื่อก่อนชวนยังไงก็ไม่ยอม"
"ก็บุ้งเห็นโจรขึ้นบ้าน ถ้าคุณย่าอยู่คนเดียวมันอันตรายน่ะครับ"
"ขอบใจลูก ขอบใจ" แล้วคุณย่าก็มีน้ำตาซึม
"บุ้งเอาของไปเก็บเดี๋ยวอ้นจะช่วยคุณย่าทำกับข้าว"
"จ้ะ" แล้วบุ้งมันก็เอาของไปเก็บ
"ขอบใจนะอ้น ที่นี้เป็นบ้านของอ้นเหมือนกันนะ"
"ขอบคุณครับพี่พีท"
"นี้ถ้าเจ้าตัวแสบรู้คงดีใจลั่นบ้านแน่"
"แล้วน้องไปไหนล่ะครับ"
"หลับน่ะ เมื่อคืนนอนน้อยลุกขึ้นมาปราบโจรกับปราบเจ้าพีท ฮ่าๆๆๆ"
"คุณย่าอ่ะ พีทขอตัวก่อนนะครับ"
"จ้ะ แล้วอย่าไปกวนน้องนะ น้องพึ่งหลับไป"
"ครับคุณย่าาาาาาา"

แล้วผมก็เดินเข้ามาในห้องนอนตัวเอง ค่อยๆเปิดประตูก็เห็นเจ้าตัวแสบ นอนหลับสบาย
เอาผ้าห่มมาม้วนๆๆแล้วก็กอดไว้ หมอนข้างก็มีแต่ไม่ชอบผ้าห่มที่หลุบต่ำลงมา เผยให้เห็นไหล่ขาวๆ
เซ้กซี่มากๆ แล้วน่ารักสุดๆ เวลานอนแก้มจะป่องๆ สีแดงๆ ขนตายาวเป็นแพร ปาดแดงน่าชิม
อดใจไม่ไหวแล้ว ก็เลยขโมยหอมแก้มไปทีหนึ่งเบาๆ
"รักมากก็เลยหวงมาก" คำพูดของคุณย่าก้องในหู ทำให้ผมเผลอยิ้มคนเดียว
ผมเดินไปปิดผ้าม่าน แล้วก็ปิดไฟ จะได้หลับสบายนะคนดี แล้วผมก็เข้าไปอาบน้ำ.........

*****ผักบุ้ง+อ้น*******

"วันนี้ทำอะไรบ้างครับคุณย่า"
"แกงคั่วสับปะรดกับหอยแมลงภู่ลูก แล้วก็ปลาทูเค็มทอด ผัดบ็อคเคอรี่กุ้ง ยำไข่ต้มมะเขือเผา ไข่ยัดไส้ให้เจ้าตัวแสบ"
"โอเค"
"บุ้งอยากทานอะไรอีกไหมลูก อ้นล่ะ"
"แค่นี้ก็พอแล้วครับ"
"เอาไอ้นี้มาทอดอีกอย่างดีกว่าย่าซื้อมา ฮ้อยจ๊อ ในตู้เย็นนะลูกบุ้งเอามาทอดเลย แล้วเด๋ยวทอดปลาทูเค็มต่อนะ"
"ครับ"
"ย่าไม่ได้ทำให้เราสองคนลำบากใจใช่ไหม ย้ายมาอยู่กับย่าเนี่ย"
"ไม่เลยครับ อ้นต้องขอบคุณคุณย่าซะอีก ที่ไม่รังเกียจอ้น"
"พูดอะไรแบบนั้นละลูก ย่ารักเราสองคนไม่ต่างไปจากพี่พีทเลยนะ"
"ครับ อ้นก็รักคุณย่ามากครับ"
"ขอบใจนะลูก ขอบใจมาก"
"อ้นโตมาจากต่างจังหวัด ครอบครัวใหญ่ พอมาอยู่กรุงเทพคนเดียวมันนก็เหงาอ่ะครับ"
"อื้มมมม"
"พอได้มาใช้ชีวิตที่นี้ ที่นี้ไม่ต่างอะไรกับบ้านอ้นเลย อบอุ่นมาก"
"ที่นี้ก็คือบ้านของเราสองคนด้วยนะลูก"
"ครับ"
"เมื่อวานได้ข่าวว่าเจ้าตัวแสบอาละวาดหรอครับ"
"ฮ่าๆๆ อาละวาดคนของเขานั้นแหละ กลับดึกมีผู้หญิงโทรมาอีก"
"คุณย่าตามใจน่ะสิ พี่พีทก็ตามใจ เคยตัว"
"น้องไม่ใช่คนอาแต่ใจนะบุ้ง "
"อ้นเธอจะไปรู้อะไร มันแสบจะตาย"
"เธอน่ะชอบว่าน้อง เป็นใครก็ต้องอาละวาดทั้งนั้นแหละ กลับดึก แถมมีผู้หญิงโ?รมาอีก เป็นอ้นนะ หัวแตกไปแล้ว"
"ฮ่าๆๆ เตรียมตัวไว้ให้ดีเลยเจ้าบุ้ง ถ้าริเจ้าชู้นะ"
"บุ้งไม่กล้าหรอกครับคุณย่า วันนั้นเมา โดนด่าไปสามวันติด"
"เหล้าเนี่ยให้มันน้อยๆหน่อยเหอะเรา"
"นานๆทีอ่ะครับ"
"นานๆถี่น่ะสิ อ้นเบื่อมาก เมามาทีไรพูดทั้งคืนน่ารำคาญ"
"โห่ ที่รักอ่ะ อายคุณย่า"
"ไม่ต้องมาองมาอายแล้ว "
"บุ้งอายนินา"
"ฮ่าๆๆๆ อ่าวพีท น้องตื่นยังลูก"
"ยังเลยครับ หลับสบาย ใครมาอุ้มไปก็คงไม่ตื่น"
"เดี๋ยวสักพักก็ปลุกน้องได้แล้วมั้งลูก กอนนอนก็เห็นบ่นหิว"
"ครับ"
"พี่พีทเมื่อคืนโดนหนักหรอ"
"ที่สุกตั้งแต่เจอมา ทั้งหมอน ทั้งตุ๊กตา ปาใส่พี่ไม่ยั้งอ่ะ"
"ฮ่าๆๆๆ  "
"ปรกติไม่เคยอะไรแบบนี้เลยนะ ไม่รู้คุยอะไรกับแพมถึงได้โมโหขนาดนั้น"
"แพม ใครอ่ะพี่"
"ก็คนที่เอาเบอร์พี่จากเพื่อนพี่น่ะสิ แล้วก็โทรมาหาพี่ พี่อาบน้ำพอดี น้องภูรับ เลยเป็นเรื่องไง"
"อื้มมมมมมม  คงจะโมโหมาก ไม่อย่างนั้นคงไม่อาละวาดซะ"
"พี่กลับดึกด้วยไง สัญญากับเขาว่าจะกลับตีหนึ่ง แต่ดันกลับมาตีสอง แล้วเข้าก็ไม่ยอมหลับยอมนอนด้วยนะ"
"คนรอนะพี่ ตราบใดที่อีกคนยังไม่กลับไม่มีทางหลับหรอก" อ้นสมทบ
"จริงหรออ้น พูดเหมือนคุณย่าเลย"
"จริงสิพี่ ตอนบุ้งไปกินเหล้าดึกๆดื่นๆอ่ะ อ้นนะก็ถ่างตารอไป ง่วงก็ง่วงแต่มันไม่หลับคิดไปสารพัดว่ามันเมาแล้วจะไปโดนใครเขากระทืบเอาหรือเปล่า"
"ฮ่าๆๆๆๆ เมียอ่ะพูดเกินไป"
"ถ้าพี่พีทไม่เชื่อ ลองให้น้องภูไปไหนดึกๆบ้างสิ"
"ไม่เอาอ่ะ แค่กลับบ้านช้าพี่ก็กระวนกระวายแล้ว"
"เห็นม๊ะ แล้วทีตัวเอง จะไม่ให้น้องภูโมโหได้ไง"
"อืมๆๆ"
แล้วพี่พีทก็เดินออกจากห้องครัวไป น่าจะไปให้อาหารไอ้มดแดงนะ
ผมกับอ้นก็ช่วยคุณย่าทำอาหารเย็นจนเสร็จ เสร็จแล้วก็ไปตามพี่พีทมาทานข้าว
"พี่พีท ทานข้าวครับ"
"โอเค เดี๋ยวพี่ไปปลุกไอ้ลิงก่อน "
"ครับ"

ในขณะที่น้องภูกำลังหลับ ฝันถึงขาหมู เป็ดปักกิ่ง ซูชิ เป็ดพะโล้ ปลานึ่งมะนาว
"น้องภู ตื่นครับ ไปทานข้าวเร็ว"
"อืมมม"
"ตื่นเร็ว ไปล้างหน้าล้างตาไป เร็วว ลุกกกก ฟ๊อดดดดดดด"
"อื้อออ"
"แน่ะ ยัง ลุกสิ ถ้าไม่ลุกพี่จะลักหลับนะ"
"ขอสองรอบนะ"
"ฮ่าๆๆ ลุกเร็ว"
"อื้อๆๆรู้เเล้ว" แล้วผมก็พาร่างตัวเองดินเข้าห้องน้ำไป ล้างหน้าล้างตา หยิบเสื้อยืดกางเกงขาสั้นมาใส่
พี่พีทนั่งเล่นไอแพดรอ ผมก็เช็คสภาพหนังหน้าตัวเองอยุ่หน้ากระจก.....
"ป่ะ" หันไปเรียกพี่พีท แล้วพี่พีทก็วางไอแพดจูงมือผมออกจากห้องไป
"ดีขึ้นไหม"
"มากอ่ะ ได้นอนไปแป๊ป สดชื่นมาก วันนี้ตอนเรียนหัวจะทิ่มให้ได้เลยอ่ะ"
"แล้วทำไง"
"ก็แอบงีบตอนกลางวันนิดหน่อย แล้วก็หาอะไรเย็นๆดืม"
"อืม"
"โอ้โหหหหหหหหหหหหหห   อยากทานแกงสับปะรดอยู่พอดีเลยอ่ะครับ ไข่ยัดไส้ด้วยเลิฟๆ"
"งั้นก็นั่งลุก ตักข้าวเลยผักบุ้ง"
"ครับ" พี่บุ้งตักข้าวให้คุณย่าให้พี่พีทให้ผม
"ทานเยอะๆนะไอ้เเสบ เมื่อคืนได้ข่าวใช้แรงอาละวาดเยอะนิ"
"เดี๋ยวจะใช้อีกรอบเนี่ย"
"เอาเชียว ใกล้กันไม่ได้ เราสองคนนิมันยังไงนะ เอ้อเอา พูดดีๆกันไม่ได้หรอไง"
"น้องภูพยายามแล้วครับคุณย่า แต่หมา....."
"เดี๋ยวเถอะ เราน่ะเป็นน้องนะ เดี๋ยวโดนๆ"
"ขอโทษครับ"
"พี่เขาจะมาอยู่กับเราทุกวันแล้วนะต่อไปนี้น่ะ"
"จริงดิพี่อ้น"
"จริงครับ"
"น้องภูก็มีเพื่อนเล่นแล้ว"
"เล่นกับพี่พีททุกวันไม่หนุกหรอ ฮ่าๆๆๆๆ" ผมรู้นะว่าไอ้ผักเน่ามันหมายถึงอะไร
"อยากลองเล่นกับพี่อ้นบ้างอ่ะ"
"เล่นเป็นหรอ"
"พอๆ นี้เวลาอาหารนะคะ หลานๆ ทานข้าวค่ะ"
"ฮ่าๆๆ" คุณย่าคงปวดหัวไม่น้อยล่ะงานนี้
นั่งทานอาหารกันจนอิ่ม ไม่รู้ว่าเติมข้าวไปกี่รอบต่อกี่รอบ อิ่มแล้วก็เก็บล้างแล้วก็มานั่งรอดูละครเรื่อง บ่วง
ทุกคนในบ้านติดละครเรื่องนี้เหมือนกันหมด ไม่เว้นแม้กระทั่งพี่พีท ฮ่าๆๆๆๆ
"คุณย่า มาแล้ววววว อิแพงมาแล้วครับ"
"เอ้อ" คุณย่าเดินมาเพราะว่าเมื่อครู่หนีไปอาบน้ำ ทาแป้งหน้าขาวมาเชียว อิอิ
ละครเล่นไปเรื่อยๆพวกเราทุกคนก็ตั้งใจดู
"รำคาญคุณชื่นกลิ่นจังเลยอ่ะ ร้องไห้อยู่ได้ ทำไมไม่ลงไปด่ากับอิแพงนะ"
"ก็เขาเป็นผู้ดี" พี่บุ้ง
"โหยย ผู้ดีแล้วต้องมาร้องไห้แบบนี้ไม่เอาหรอก"
"เอ้า ละครจ้ะละคร"

"โอมให้ช้างลืมโขง โอมให้โขงลืมไพร โอมให้มันอยู่ไม่ได้ โอมให้มันร้อนเร่า..............."

"ถ้าพี่พีทโดนของแบบนี้น้องภูจะทำไงเนี่ย" พี่พีทถาม
"ไม่ทำไงอ่ะ ไม่รู้จะทำไง ทำไงดีอ่ะครับคุณย่า"
"พาไปวัดมั้ง"
"แล้วเราจะรู้ได้ไงว่าพี่พีทโดนของอ่ะ"
"ตอนนี้พี่พีทอาจจะโดนของน้องภูอยู่ก็ได้ ฮ่าๆๆๆๆ" ไอ้พี่บุ้งอีกแล้ว
"เดี๋ยวน้องภูจะท่องคาถาอิแพงใส่พี่พีททุกวันจะได้หลงน้องภูคนเดียว"
"ไม่ต้องท่องคาถาพี่ก็หลงจนหาทางออกไม่เจอแล้ว"
"ดี ฮ่าๆๆๆ"
"โอมให้ช้างลืมโขง โอมให้โขงลืมไพร บลาๆๆๆๆๆๆๆ พ่วง" ผมก็ท่องคาถาเบาๆ พึมพำงึมลำกับตัวเอง
แล้วก็เป่า พ่วง ใส่พี่พีท ฮ่าๆๆๆ พี่พีทมันก็ขำ คุณย่าก็ขำ ทุกคนพากันขำไปหมด
ดูไปเรื่อยๆก็เริ่เลื้อยลงไปนอนหนุนตักพี่พีท
"ไม่ไหวแล้วย่าไปนอนดีกว่า เช้ามาเล่าให้ย่าฟังด้วยนะลูก"
"ครับคุณย่า ฝันดีนะครับ"
"จ้ะ แล้วปิดบ้านปิดช่องให้ดีนะ"
"ครับ"
แล้วคุณย่าก็ขึ้นไปนอน เหลือพวกเราสี่คนก็นอนดูกันอยู่ ละครจบก็ปิดบ้าน
ขึ้นข้างบนกันห้องใครห้องมัน เดินเข้ามาในห้องผมก็ถอดเสื้อผ้า เข้าไปอาบน้ำ
พี่พีทก็เดินเข้ามาแปรงฟัน แล้วก็ดูผมอาบน้ำ โรคจิตเนอะ ว่าไหม อิอิ
"มองอะไรแปรงฟันเสร็จแล้วก็ออกไปสิ"
"อยากมอง"
"ไม่ให้มอง"
"จะมอง"
"อยากมองก็มองไปเหอะ"
"ฮ่าๆๆๆ" แล้วผมก็อาบน้ำต่อไปเรื่อยๆ พี่พีทสักพักก็ออกไป มันก็กวนประสาทผมไปแบบนั้นแหละ
เดินออกมาเช้ดตัวเช็ดหัวใส่เสื้อผ้า แล้วก็มานั่งเล่นไอแพดบนเตียง พี่พีทก็นั่งใช้คอมพิวเตอร์
"จะนอนยัง"
"ยัง ไมหรอ"
"เปล่า ถ้านอนพี่ก็จะได้นอน"
"นอนแน่หรอ"
"ฮ่าๆๆๆๆ"
"ทำไรอ่ะ"
"ตอบอีเมลล์ลูกค้าน่ะ"
"แน่นะ"
"แน่ครับ" แล้วพี่พีทก็ปิดคอม ล้มตอนนอนลงบนเตียงแล้วก็ค่อยๆพลิกตัวมานอนตักผม
"วันนี้คิดถึงทั้งวันเลยรู้ป่ะ"
"รู้"
"รู้ได้ไง"
"รู้แล้วกันน่ะ  พี่พีทคนนี้หล่อไหม" ผมเอาเฟซของพี่คนหนึ่งที่มาเม้นท์จีบผมให้พี่พีทดู
"งั้นๆแหละ"
"หล่อนะ ดูดิซิคแพคด้วย "
"แล้วไง"
"ไม่แล้วไงก็แค่บอกว่าเขาหล่อเฉยๆ แต่ยังไงก็สู้คนนี้ไม่ได้หรอกน่ะ ถึงซิคแพคจะไม่ค่อยชัดเหมือนเมื่อก่อนก็เหอะ ฮ่าๆๆๆ"
"เขามาจีบหรอ" ทำหน้าหงอยเรียกร้องความสนใจอีกแล้ว ชทใครหล่อก็ไม่น้อย ขี้น้อยใจว่ะ
"เขามาเม้นท์ แหย่ๆไปงั้นแหละ คนในโซเชียลเนตเวิร์คก็แบบนี้แหละ"
"ถ้าเขาจีบจริงๆล่ะ"
"ก็จะบอกว่ามีผัวแล้วครับผัวดุมาก อย่างกับหมาเลย ฮ๋าๆๆๆ"
"งั้นหมาตัวนี้จะฟัดให้ทั้งคืนเลย" แล้วพี่พีทก็ดึงไอแพดไปวางบนหัวเตียงแล้วก็จัดการฟัดผมทั้งคืนจริงๆ

รัก ต้อง"เข้าใจ" บางทีรักอย่างเดียวก็ไปไม่รอด ต้องเข้าใจอีกฝ่ายด้วยเสมอ
นั้นถึงจะเรียกว่ารักอย่างสมบูรณ์ รักที่หวาดระแวง นำมาซึ่งปัญหา
รักที่มีน้ำตาใช่ว่าจะเศร้าเสมอไป ทุกอย่างต้องอาศัยความเข้าใจกันและกัน

"วันนี้คุณเข้าใจคนที่คุณรักแล้วหรือยัง?"



สวัสดีครับ
ขอบคุณที่ติมตามนะครับ

ขอบคุณมากๆๆ

ขอโทษที่ปล่อยให้รอนะครับ

ขอโทษจริงๆ


รักนะ

[gupalz]

เลิฟๆ น้องภู
ว่าแต่รุ่นพี่ที่ขับรถมาส่ง
จะใช่พี่รหัสป่าวหว่า

[patchylove]

 

[•♀NoM!_KunG♀•]

แหะๆ ^^!! เค้าขอโต๊ดดดด

แต่ถ้าบ่นแล้วมาต่อแบบนี้ รักตายเยย อิอิ ><

อิจฉาภูง่าทำมั้ยเราไม่มีบ้าง55555

แต่อย่าว่าความอิจฉาทำให้ทุกข์ ถ้าจะให้สุขก้อต้องมองด้วยความยินดี อิอิ

แล้วมาต่ออีกน้า รอรอๆ

ปล.....พักผ่อนเยอะๆน้อคนเขียน จะได้มีแรงมาต่อให้อ่านอีก อิอิ

[Horizon]

+1 เป็นกำลังใจให้คนเขียน

[nolirin]

เลิฟๆน้องภู
พี่ซูมจะเป็นพี่รหัสของน้องภูไหมหน๋อ?
แล้วพี่ซูมจะมาคู่กัยกรีซไหมนะ....แอบลุ้น

[noy]

สงสัยจะเป็นพี่รหัส

[MoMoRin]

น้องภูเสน่ห์แรงตาล๊อดดดดด ฮ่าๆๆๆๆ // ดีใจจัง ในที่สุดพี่บุ้งกะพี่อ้นก็มาอยู่กับคุณย่าแล้ว คราวนี้บ้านคงวุ่นวายหน่อย แต่อบอุ่นกว่าเดิมเยอะแน่ๆเลย อิอิ

[Bowbonk]