หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[Still_14OC]

คุณย่าใหญ่ กำลังจะบอกอะไรกับน้องภู

[ekonut]

ค้างอ่ะ

อัพไวไวอ่ะลุ้นอ่ะ พี่พีทไปทำอะไรไว้คุณย่าถึงมาปลุกน้องภูอ่ะ

 

[ormn]

 ทำไมทำแบบนี้อะเค้าค้างนะ



 

[pemiko2012]

คุณย่าใหญ่มาปลุก!!!

มีเรื่องไรเกิดขึ้น > <

แอบสะดุ้งตอน "ตื่นลูก"  ฮ่าๆๆๆๆ
 ถ้าเป็นเรื่องจริง เรากรี๊ดไปแล้ว  แอบกลัวๆๆ

[230]

เป็นกำล้งใจให้คนเขียนนะคับ กำลังหนุกยุเลย

[monkaew]

ต้องมีอะไรแน่ๆเลย ม่าม่ามาแล้วจ้าๆ

[Number1_90]

  ค้างง่ะ !!!!!

พี่พีทเป็นอะไรรึเปล่า?

เมาเเล้วขับใช่มั้ย

รอตอนต่อไปค่ะ 

[Noi]

เข้ามารอจ้า

[Pairwha]

ย่าใหญ่มาสะกิดงี้ มีอะไรเกิดขึ้นกับพี่พีทอ่ะเนี่ย
รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะคนเขียน 

[● MaYa~Boy ●]

ง่ะ เกิดไรขึ้นอีกเนี่ย

[speedboy]

ที่ตื่นนะไม่ใช่น้องภู  แต่เป็นผมเองตื่นมารออ่าน  555  ขอบคุณนะครับรักเรื่องนี้จัง

[•♀NoM!_KunG♀•]

ช่วงนี้คนต่อเปงอารายน้อ ทำมั้ยไม่เหงเหมือนเมื่อก่อนเลยT^T

แต่ก้อจะรอน้า คงติดธุระ++

ปล.....ยังไงซะโลกแห่งความจิงมันก้อมีอะไรที่อธิบายได้ยากกว่าในนิยาย คงไม่มีใครอยุ่แต่ในโลกนิยายหรอกเนอะ เห้อ!!

[ladymoon_yy]

มันค้างงงงงง   

[aris]

มาตอบกระทู้แรกเลย  สมัครนานมากแต่ลืม

เป็นแฟนน้องภูมาตั้งแต่มัธยมจนตอนนี้ก็เข้ามหาลัยไปแล้ว
กว่าจะอ่านทั้น เห่อๆ  แต่ตอนนี้ก็ต้องมารอว่าจะเกิดอะไรกับใครหรือเปล่า

เป็นกำลังใจให้คนเขียนคะ  ถึงแม้ว่าช่วงนี้จะเกรไปหน่อย

[OoniceoO]

ใจคอไม่ดีตั้งแต่พี่พีทไปวันเกิดเพื่อนแล้วบอกช้า ไปกลับดึกเกิน

[PEENAT1972]

แอบอ่านมานานแล้วล่ะ แสตงตัวเสียหน่อย วันนี้ไม่ได้อ่านเนื้อเรื่อง แต่ได้อ่านข้อความจากคนอ่านก็สนุกดีเหมือนกัน เพราะบางรายต้องแปลไทยเป็นไทยอีกรอบ มันดีเหมือนกัน อย่างเช่น

[PEENAT1972]

เป็น เดี๋ยวนี้โรงเรียนครูเขาสอนให้เขียน "เปง" คำว่า  เห็น เขาก็สอนให้เขียน "เหง" กันแล้วรึ หรืออิฉัน แก่เกินไป ตามไม่ทันเสียแล้ว  หรือเป็นต่างด้าวคะ ถ้าใช่ก็ขอโทษด้วยนะคะ เฮ้อ!...

[PEENAT1972]

ขออภัยท่านอื่น ๆ ที่กำลังตั้งตารอน้องภูด้วยนะคะ ที่อิฉันเข้ามายึดพื้นที่บ่น ก็ตามประสา คนแก่ละค่ะ อ่านผ่านๆ ไปก็ได้นะคะ

[Noi]

เข้ามารอน้องภูจ้า คืนนี้จะมามั๊ย

[gupalz]

เรารอตัวอยู่เน้อ คิดถึงน้องภูแล้ว

[patchylove]

    มารอน้องภู  อย่ามีใครเป็นอะไรนะ 

[Noi]

รอไม่ไหวแล้ว

[noy]

เห็นด้วยกับคุณRed Rhino  ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม มันอ่านยากกว่าปกตินะค่ะ โดยส่วนตัวถ้าเจอนิยายที่เขียนเป็นภาษาต่างด้าวแบบนี้ทั้งบทหรือทั้งตอน จะไม่อ่านเลย เพราะรู้สึกว่ามันอ่านอยากมาก หรือเราจะแก่แล้วนะ

[lepetitnong]

มาต่อได้แล้วมั้งครับ  คิดถึ๊งคิดถึง

[K.Pupoom]

ตอนที่....130

 

"ตื่นลูกกกกกกก"

เสียงสัมผัส และ พลังงานบางอย่างที่สัมผัสที่เเขน
ถ้าเป็นรายการทีวีก็ต้องขึ้นคำว่า โปรดใช้วิจารณญาน
ผมสะดุ้งตืนทันที ในจิตใจว้าวุ่นอย่างบอกไม่ถูก
อาการเหงื่อซึมตามร่างกาย ขนลุกซู่ หนาวๆร้อนๆไปทั้งตัว
สิ่งแรกที่ผมคิดได้ก็คือ ผมต้องโทรหาพี่พีท
แต่อาการที่เหมือนหายใจไม่ค่อยออก ผมเลยคว้าโทรศัพท์ไปโทรหาพี่พีทที่ระเบียง

"ตืดดดดดดดด   ตืดดดดดดดดด  ตืดดดดดดดดดดดดดด"

ไม่มีคนรับ ผมกดโทรออกอีกครับ แต่ก็ยังไม่มีคนรับอยู่ดี
ตอนนี้ในใจว้าวุ่นไปหมด จะโทรหาพี่โค้กก็เกรงใจเขาไม่รู้ว่าไปด้วยกันหรือเปล่า
โทรอีกดีกว่า

"ตืดดดดดดดดดดดดด  ตืดดดดดดดดด  ตืดดดดดดดดดดดดด"

ในขณะที่ยืนโทรศัพท์ด้วยอารมณ์หงุดหงิด ก็เหลือบไปเห็นเงาดำที่ข้างรั้ว
ปีนเข้ามาในบ้านเก่าผม เดินเลาอยู่ริมรั้ว  ขโมย!!!!!!!!!!!
ผมก็เลยรีบวิ่งออกจากห้องตัวเองไปห้องคุณย่า
"ก๊อกๆๆๆๆๆๆ คุณย่าครับบบบ"
"ว่าไงลูก รอเดี๋ยวๆๆๆ" แล้วคุณย่าก็เดินมาเปิดประตู
"คุณย่าครับ"
"มีอะไรลูก"
"มีขโมย ขึ้นบ้านน้องภู ทำไงดีครับ "
"แจ้งตำรวจสิลูก"
"งั้นคุณย่าโทรแจ้งตำรวจนนะครับ เดี๋ยวน้องภูจะไปดูเอง"
"ไม่ต้องไปลูกอันตราย "
"แต่ว่าาาาาา"
"ไม่ลูก" คุณย่าเดินไปโทรศัพท์ ผมเดินไปดูที่ระเบียง ก็เห็นไอ้โจรกำลังย่องอยู่ข้างบ้าน
น๊อยแหนะ รู้จักน้องภูน้อยไปแล้ว คิดจะมากระตุกหนวดเสื้อหรอแกไอ้แมวขโมย

หนังสติ๊ก + ลูกแก้ว เตรียมพร้อม

เป้ง โอ๊ยยยยย  เป้ง  โอ๊ยยยยยยย  เป้ง  โอ๊ยยยยยยยยย
"เห้ยตำรวจมา" เสียงพวกมันตะโกนเรียก แล้วไอ้แมวขโมยก็วิ่ง ดุ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆ
แต่ก็เจอผมสะกัดดาวรุ่งด้วยลูกแก้วอีกที  เป้งงงงง  โอ๊ยยยยยยยย
ล้มคลุกฝุ่น ดุกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  แล้วเพื่อนมันก็ไม่รอ ขี่มอไซต์ออกไปเลย
"หยุด!!!!!!! นี้เจ้าหน้าที่ตำรวจ"
"ยอมเเล้วครับ อย่ายิงครับ"
"ปีนออกมาช้าๆ อย่าตุกติก "

"คุณย่าาาาาาาา ตำรวจมาแล้ว ไปดูกันเถอะ"
"ไปๆๆๆ "
แล้วผมกับคุณย่าก็รีบลงไปหน้าบ้านคุณตำรวจก็จับไอ้โจรนั้นขึ้นรถไป
"คุณโทรแจ้งความใช่ไหมครับ"
"ใช่ค่ะ"
"โชคดีนะครับเนี่ย ที่เห็นมันซะก่อน ไอ้พวกนี้มันมือเบาครับ"
"ค่ะ"
"แล้วเจ้าของบ้านไม่อยู่หรอครับ"
"ไม่อยู่ค่ะ ยังไงฝากคุณตำรวจเวียนมาตรวจบ่อยๆนะคะ"
"ได้ครับ  เดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับ ยังไงพรุ่งนี้เชิญคุณไปให้ปากคำที่สถานี้ด้วยนะครับ เดี๋ยวผมขอพาไอ้ตีนเเมวนี้ไปโรงพยาบาลก่อนไม่รู้ไปล้มโดนอะไรเข้า

หัวหูแตกหมดครับ" เขาไม่ได้ล้มหรอกครับ โดนลูกแก้วผมเอง แหะๆๆ
"ค่ะ ขอบคุณมากนะคะคุณตำรวจ"
แล้วบรรดาไทยมุงก็เริ่มเปิดไฟบ้านตัวเอง แล้วก็ออกมาดู จับกลุ่มคุยกันหน้าบ้านคุณย่า
กว่าการสนทนาจะจบลงก็ปาเข้าไปตีสอง
"แล้วนี้พี่เราไปไหนเนี่ย" คุณย่าปลีกตัวออกมาจากวงสนทนาเดินเข้าบ้าน
"ไปเที่ยวน่ะสิครับ"
"ป่านนี้ยังไม่กลับเนี่ยนะ"
"อื้มมมม คุณย่าๆๆๆ"
"อะไรลูก"
"ตอนที่น้องภูหลับอ่ะ คุณย่าใหญ่มาเรียกให้ตื่น น้องภูถึงได้เห็นโจรอ่ะครับ"
"พี่มาช่วยเราอีกแล้ว" คุณย่ายกมือขึ้นพนมที่หน้าอก
"ใช่....คุณย่าใหญ่มาช่วยเราอีกแล้ว" ผมก็ยกมือไหว้ตาม
"ไปนอนเถอะลูกไป ดึกแล้ว"
"ครับคุณย่า" ผมก็เดินไปส่งคุณย่าที่หน้าห้องนอนแล้วผมก็เดินเข้าห้องไป
หยิบโทรศัพท์ก็เห็นมิสคอลพี่พีทโทรมา ผมเลยโทรกลับ......
"ทำไมยังไม่นอนอีกครับ" รับโทรศัพท์เสียงหวานเชียวนะ"
"นี้มันกี่โมงกี่ยามแล้ว"
"ตีสอง ทำไมยังไม่นอนหืมมม"
"รอผัว!!!!!!!"
"อุย ดุจัง"
"รู้ไหมว่าเกิอะไรขึ้นที่บ้านเรา"
"โจรขึ้นบ้านเรา จะกลับได้ยัง หรือจะให้โจรมันข่มขืนเมียตัวเองก่อนค่อยกลับ หืมมม"
"ล้อเล่นป่ะเนี่ย"
"เรื่องแบบนี้ใครเขาล้อเล่นกัน"
"แปปๆนะ คุณย่าโทรมา" แล้วพี่พีทก็พักสายไปคุยกับคุณย่า

********
"คุณย่ายังไม่นอนอีกหรอครับ"
"เราล่ะ หืมม ดึกๆดื่นๆแล้วทำไมยังไม่กลับ น้องรออยู่นะลูก"
"พีทบอกน้องแล้วนิครับว่าไม่ต้องรอ"
"คนเป็นคู่กัน ไม่มีใครจะหลับตาลงหรอกนะ ถ้าคนที่เรารักยังไม่กลับบ้าน"
"ครับ พีทกำลังกลับครับ โจรขึ้นบ้านเราหรอครับคุณย่า"
"ใช่"
"เดี๋ยวพีทจะรีบกลับนะครับ ไม่มีใครเป็นอะไรใช่ไหมครับ"
"ไม่มี แต่ถ้าพีทยังไม่กลับ ย่าว่าพีทนั้นแหละจะแย่"
"พีทก็ว่างั้นแหละ"
"ขับรถดีๆนะลูก"
"ครับคุณย่า"
********

"น้องภูยังอยู่เปล่า?"
"อยู่"
"เสียงแข็งอีกแล้ว พี่กำลังกลับนะครับ"
"ไหนบอกว่าตีหนึ่งไง นี้มันตีอะไรแล้ว"
"สอง"
"นอนข้างนอกเลยนะ"
"โหยยยยยย ใจร้ายอ่ะ"
"ดัดนิสัย แค่นี้นะ ขับรถดีๆอ่ะ"
"ครับบบบ"

แล้วก็วางโทรศัพท์ไป บอกจะกลับตีหนึ่งเอาจริงๆเข้าก็กลับตีสองมันน่า ตีให้หัวแตก
จะขอไปด้วยก็ไม่ให้ไป มีลับลมคมในอะไรนักหนาก็ไม่รู้
กลับมาต้องซักต้องฟอกกันให้ขาวสะอาดซะหน่อยแล้ว
นั่งเล่นมือถือรอพี่พีทกลับไปเรื่อยๆ ง่วงนะ แต่รู้ตัวเลยว่าถ้านอนก็ไม่หลับแน่นอน
ก็เลยต้องนั่งหาวแล้วหาวอีก หาวววววววววววว จนไม่รู้กี่หาว
แล้วพรุ่งนี้ฉันต้องมีเรียนเช้าด้วยนะ อิตาพีททททททททททททท

เสียงรถมาแล้วววววววววว

รีบลุกไปปิดไฟแล้วก็มานอนห่มผ้า หลับตา แกล้งหลับ อิอิ
สักพักก็มีเสียงคนเดินขึ้นมาบนบ้านแล้วก็เปิดประตูเข้ามาในห้อง
แสงไฟจากข้างนอกสาดเข้ามาในห้องจนผมต้องหลับตาหยี
พี่พีทปิดประตูเสียงเบาๆแล้วก็ค่อยๆเดิน เสียงกุญแจรถถูกวงลงบนโต๊ะ
ตามด้วยของอื่นๆอีกหลายชิ้น น่าจะเป็นโทรศัพท์ แล้วก็กระเป๋าสตางค์
พี่พีทเดินมาข้างๆเตียงที่ผมหลับอยู่ แล้วก็จับผมที่ปรกหน้าปัดมาข้าๆเบาๆ
แล้วก็หอมมาที่แก้มผมทีหนึ่ง แล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป ไม่มีกลิ่นเหล้า
ถ้ารู้ว่าดื่มเหล้าแล้วขับรถนะ โดนสวดยาวแน่แล้วก็จะฟ้องคุณย่าด้วย

เสียงพี่พีทอาบน้ำ ผมก็ลืมตาขึ้นทันที แล้วก็นั่งพิงไปกับหัวเตียง

งืดๆๆ งืดๆๆ งืดๆๆ งืดๆๆ โทรศัพท์พี่พีทก็สั่น ผมก็เดินไปดู ม่กล้ารับอ่ะ
มันไม่มีชื่อเมมไว้ ก็เลยปล่อยให้มันสั่นต่อไป กลับมานอนต่อ
แต่โทรศัพท์เจ้ากรรมนั้นก็ยังไม่เลิกสั่น ยังคงสั่นต่อไปเรื่อย
เรียกว่าถ้าโทรแบบนี้ จิกขนาดนี้ก็มีแต่เมียเท่านั้นแหละที่จะโทร

ตัดสินใจ รับ!!!!!!!!!! (ก็รู้ว่าเสียมารยาทอ่ะ แต่พี่พีทเคยบอกว่าเราเป็นคนๆเดียวกันแล้วนินา ปล. ข้ออ้าง)

"สวัสดีครับ"
"สวัสดีค่ะ กว่าจะรับโทรศัพท์แพมได้นะคะพี่พีท ทำอะไรอยู่ค่ะ ถึงบ้านยังเอ่ย"
แหม๋ๆๆๆ ถามไม่ให้เว้นวรรคเเบบนี้ มึงจะเอาคำตอบไหมนังแพม !!!!!!!!
"ครับ"
"ได้แต่ครับๆๆๆ กลัวแฟนตื่นหรอค่ะ ฮ่าๆๆ" นังชะนีนี้
"รู้จักบาปไหมครับ"
"อะไรนะคะ"
"บาปกรรมอ่ะครับ หรือมันยากไป ต้นงิ้วรู้จักไหมครับ"
"นั้นใครอ่ะ"
"ภูครับ"
"เธอเป็นใคร" แล้วนังแพมนี้ก็เริ่มสู่โหมดเสียงสูง
"ไม่บอก"
"บอกมานะ แล้วมารับโทรศัพท์คนอื่นได้ไง มีมารยาทซะบ้างนะ"
"ผมจะมีมารยาทเฉพาะคนที่ควรมีมารยาท แล้วไอ้โทรมาหาคนอื่นดึกๆตีสองตีสามเนี่ย มีมารยาทนักหรอไง"
"แล้วเธอมายุ่งอะไรด้วย"
"ผมก็ไม่อยากยุ่งหรอก ถ้าไอ้โทรศัพท์เฮงซวยนี้มันไม่อยู่ข้างหูผม"
"ขอคุยกับพีทหน่อย"
"อีกครึ่งชั่วโมงค่อยโทรมาใหม่แล้วกัน"
"ฉันอยากคุยตอนนี้"
"แต่ไม่มีคนไปตามให้ รอได้ก็รอ รอไม่ได้ก็ต้องรอ"
"นิเธอ"
"แค่นี้นะ" แล้วผมก็วางสาย แล้วก็เอาโทรศัพท์ไปไว้ที่เดิม
พี่พีทนะพี่พีท ฮึ่ยยยย อยากได้ชะนีมาทำเมียใช่ไหม เดี๋ยวมีเฮ
น๊อยยยยยย ไปเที่ยวทีไรมีเรื่องกลับมาทุกที วันนี้เลือดหัวไม่ออก ไม่นอน
ผมนอนพิงไปกับหัวเตียง สักพักพี่พีทก็เดินออกมาจากห้องน้ำ
"เห้ย!!!! ตกใจหมด ตื่นมาทำอะไร ทำไมไม่นอน" พี่พีทเดินมานั่งข้างๆ
แล้วก็เอามือแตะที่หน้าผากผม ผก็เอามือปัดมือพี่พีทออก
"เป็นอะไร โกรธพี่หรอ ที่พี่กลับดึกอ่ะ"
"เปล่า"
"แล้วเป็นไรครับ หืมม พี่ไม่ได้ดื่มเหล้านะ "
"อือ"
"แล้วเป็นอะไร หืมมม บอกพี่สิครับ"
แล้วผมก็นอนคลุมโปงไม่พูดไม่จาอะไรทั้งนั้น นึกแล้วมันโมโห อยุ่ดีๆไปให้เบอร์เขาทำไม
"ไม่พูดแบบนี้แล้วพี่จะรู้ได้ไงว่าเป็นอะไร น้องภูคนที่มีเหตุผลหายไปไหน"
"นี้แน่ะ!!!!" ผมก็เอาหมอนปาพี่พีทอย่างแรง
"อะไรเนี่ย เอาหมอนมาปาพี่ทำไม พี่เจ็บนะ"
"เจ็บแค่กายมันไม่ทำเจ็บที่ใจหรอก ออกไปนอนข้างนอกเลย ไป๊!!!!!!"
"เป็นอะไรก็บอกพี่มาสิ มาทำหน้าเง้าหน้างอแบบนี้พี่จะรู้ไหม"
"หน้าเง้า หน้างอหรอ ห๊ะ ห๊าาาาาาา" ผมก็หยิบหมอนที่เหลือ ปาๆๆๆใส่พี่พีท
"น้องภู!!!!! หยุด!!!!!!!" พี่พีทตวาดผมเสียงดัง จนผมตกใจ
"น้องภูไปเองก็ได้ ฮืออออออออ" ผมลุกออกจากเตียงวิ่งไปที่ประตู
"อย่าเปิดประตูออกไปเชียวนะ"
"จะเปิด"

ปัง!!!!!!!   ผมปิดประตูแล้วก็รีบเดินไปห้องคุณย่า เปิดประตูเข้าไปในห้องคุณย่าเบาๆ
หยับบหมอนที่เตียง แล้วก็จะนอนลงข้างๆเตียง
"ขึ้นมานอนข้างบนสิลูก"
"คุณย่ายังไม่หลับหรอครับ"
"ทะเลาะอะไรกันอีกล่ะ"
"ไม่มีอะไรครับ"
"น้องภูเอ๊ยยยย ย่าอ่ะเห็นเรามาตั้งแต่เด็กๆ เลี้ยงเรามาก็ตั้งหลายปี ยังคิดจะโกหกย่าอีกหรอลูก หืมม"
"มีผู้หญิงโทรมาหาพี่พีท"
"เราก็เลยอาละวาดงั้นสิ"
"นิดเดียวเอง"
"เรารักกับพี่เขามาจนขนาดนี้ ยังไม่ไว้ใจพี่เขาอีกหรอลูก หืมม"
"แล้วทำไมพี่เขาต้องให้เบอร์ผู้หญิงคนนั้นด้วยละครับ"
"แล้วเราทำไมไม่ถามพี่เขาล่ะ"
"เอ่อ........"
"ก็ไม่ได้ถามให้มันได้ความซะก่อน ก็โวยวายแล้วใช่ไหม"
"ก็มันโมโหอ่ะครับ"
"ไอ้แค่ความโมโหเล็กๆน้อยๆ ทำคนเลิกกันมาเยอะแล้วนะลูก"
"ครับ"
"ย่าไม่ได้เข้าข้างพี่เขานะ แต่น้องภูก็น่าจะรู้จักพี่เขา"
"ครับ"
"ไป กลับห้องตัวเองไปได้แล้ว"
"คุณย่าไม่ให้น้องภูนอนด้วยหรอ"
"ไม่ให้ๆ ไปๆ มานอนห้องนี้ยังไงก็ไม่หลับ"
"คุณย่าอ่ะ"
"ไปๆ ย่าจะนอน ตีสามแล้วเนี่ย"
"ครับ ฟ๊อดดด" แล้วก็แอบหอมแก้มคุณย่าเป็นการขอบคุณ
"แล้วอย่าไปทะเลาะกันอีกน่ะ"
"ครับบบ"
เดินออกมาจากห้องคุณย่า มองซ้ายทีขวาที จะกลับเข้าไปในห้องก็เสียฟอร์มแน่ๆเรา
เอาไงดีว่ะ คุณย่าก็ไม่ใหนอนด้วย รู้แล้วล่ะว่าโวยวายเกินเหตุ แต่อยากให้เบอร์ชะนีแพมทำไมล่ะ
ไปนอนห้องอื่นก็ได้ว่ะ ชิ เดินเข้าไปนอนอีกห้อง เปิดแอร์ล้มตัวนอนบนเตียง
ก็อย่างที่คุณย่าบอกนั้นแหละ มันหลับไม่ลงหรอก นอนพลิกไปพลิกมา จนมีเสียงคนเปิดประตู
แคร๊ก!!!!!! อี๊ดดดดดดดดดดด
ผมก็แกล้งหลับตามธรรมเนียม พี่พีทก็เดินมา แล้วก็ช้อนตัวผม แล้วก็อุ้ม
ทิศทางจากการประมวลผลด้วยสมองแล้วน่าจะพากลับไปที่ห้องมากกว่า
แล้วพี่พีทก็วางผมลงบนเตียงห่มผ้า แล้วก็เดินไปปิดประตู ปิดไฟ แล้วก็มานอนข้างๆผม

งืดๆๆๆ งืดๆๆๆ งืดๆๆๆ เสียงโทรศัพท์พี่พีทสั่นอีกแล้ว พี่พีทหยิบมาดู แล้วก็กดตัดสาย
แต่เหมือนว่านางจะไม่ยอมละละความพยายามยังคงโทรมาเรื่อยๆ
"รับแล้วก็ออกไปคุยข้างนอกป่ะ"
"ฮัลโหลครับ" พี่พีทคงเห็นว่าผมตื่นแล้ว เลยกดรับ แล้วเปิดเสียงให้ผมได้ยินด้วย
"พี่พีทหรือเปล่าค่ะ"
"ใช่ครับ"
"แพมเองนะคะพี่ เมื่อกี้เนี่ยโทรมา มีเด็กนรกที่ไหนก็ไม่รู้อ่ะค่ะรับ พูดจากวนประสาทแพมด้วย"
พี่พีทมองหน้าผมแล้วก็ยิ้ม แล้ผมก็หันหลังให้
"เมียผมเอง"
"อะไรนะคะ เมีย"
"ครับ"
"ผู้ชาย"
"ใช่ครับ"
"พีทเป็นเกย์หรอค่ะ"
"ครับ"
"หลอกแพมเล่นใช่ไหมค่ะ เพื่อนแพมไม่ได้บอกแบบนั้นนะคะ"
"แล้วแพมจะเชื่อเพื่อนหรือเชื่อผมล่ะครับ"
"เอ่อ คือออ"
"ถ้าแพมไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวนอนก่อนนะครับ"
"ค่ะๆ"
"เดี๋ยว!!!!!!!! คุณแพม น้องภูไม่ใช่เด็กนรกนะ แต่พี่นั้นแหละ ถ้าไม่หยุดยุ่งกับของของคนอื่น ระวังจะตกนรก"
"ตืดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" แล้วอีพี่แพมนั้นก็วางสายไปเลย
"ทำตัวแบบนี้ไม่น่ารักเลย"
"ก็ไม่ต้องรัก"
"หลายคำแล้วนะวันนี้ที่ทำพี่เสียใจ" พี่พีทพูดเสียงนิ่งๆ แล้วก็ล้มตัวนอน ไม่พูดไม่จา
ทีนี้ความรู้สึกผิดก็พรั่งพรูออกมา เราไม่มีเหตุผลจริงๆอ่ะ ขี้โวยวายมากๆ
แล้วดูท่าพี่พีทคงไม่ได้ให้เบอร์ผู้หญิงคนนี้แน่ๆ นางต้องเอามาจากเพื่อนพี่พีทแน่ๆ
"ฮึกๆๆ ซืดๆๆๆ  ฮึกๆๆ"
"ทำผิดแล้วร้องไห้เนี่ยนะ" พี่พีทพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ แล้วก็นอนหันหลังให้ผม
ตอนนี้เราสองคนก็ต่างนอนหันหลังให้กัน มีแต่เสียงร้องไห้เบาๆของผม
กับเสียงแอร์ที่ทำให้หนาวกายสะท้านไปถึงหัวใจ..............
ผมลุกออกจากเตียง
"จะไปไหน!!!!!!" เสียงพี่พีทตวาดผมจนสะดุ้ง
"ฮึก ฮึก ป่ะ ไป ฉี่" แล้วผมก็เดินเข้าห้องน้ำไป แค่เข้าห้องน้ำแค่เนี่ย ทำไมต้องดุด้วยว่ะ
เดินกลับมานอนที่เตียงเหมือนเดิม พี่พีทก็ยังคงนอนหันหลังให้เหมือนเดิม
"เคยไว้ใจพี่บ้างไหม" แล้วพี่พีทก็พูดขึ้น
"ฮึกๆๆ ซืดๆๆ"
"พี่ถาม ทำไมไม่ตอบ"
"ฮึกๆๆ ฮืๆๆๆ  ฮึกๆ ฮือๆๆๆ"
"น้องภู พี่ถามว่าเคยไว้ใจพี่บ้างไหม"
"ฮืออออออออออออออออออออออออออออออออ"
"เอ้า โอ๋ๆๆๆ ไม่ร้องนะ เดี๋ยวไม่สบายน๊าาา นิ่งๆๆ" แล้วพี่พีทก็ดึงผมไปกอด เอามือเช็ดน้ำตาให้
"ฮือๆๆๆ ฮึกๆๆ ถ้าไม่รัก ฮึก ๆ ก็ไม่ทำแบบนี้หรอก ฮึกๆ"
"โอเคๆๆ พี่ขอโทษๆ แต่น้องภูก็น่าจะถามพี่ก่อน ไม่เอาๆไม่ร้องนิ่งซะนะ"
"น้องภูขอโทษษษ"
"ครับผม พี่ไม่โกรธแล้วนะ ดีกันนะ"
"อื้ออออ"
"คุณแพมอ่ะ เขาเป็นเพื่อนของเพื่อนพี่ เขาคงเอาเบอร์มาจากเพื่อนพี่นั้นแหละ พี่มีเมียอยู่นี่ทั้งคนจะปสนใจคนอื่นได้ไง หัวใจพี่อ่ะไม่มีให้ใครอีกแล้วนอกจาก

น้องภูนะ"
"แน่นะ"
"แน่ครับ ไม่เชื่อลองจับดูสิ" แล้วพี่พีทก็เอามือผมไปแนบที่หน้าอกข้างซ้าย
"จับทำไม"
"มันเต้นไปพร้อมกับหัวใจของน้องภูเห็นไหม ถ้าหัวใจของน้องภูหยุดเต้นเมื่อไร หัวใจดวงนี้ก็หยุดเต้นเช่นกัน"
"พี่พีทททท"
"ครับ"
"น้องภูขอโทษนะ"
"ช่างมันเนอะ เราจะไม่พูดเรื่องนี้กันอีกนะ หลังจากตื่นขึ้นมา"
"พี่พีทยังรักน้องภูเท่าเดิมไหม"
"ไม่เท่า"
"ทำไมอ่ะ ฮึกๆๆ"
"ร้องอีกแล้ว พี่จะบอกว่ามากกว่าเดิมต่างหาก"
"ทั้งๆที่น้องภูโวยวายใส่พี่พีทอ่ะนะ"
"ต่อให้น้องภูทำอะไรก็ตาม พี่ก็ไม่มีทางรักน้องภูลดน้อยลงได้เลย"
"จริงนะ"
"ครับ ฟ๊อดดดดดดดด" แล้วพี่พีทก็หอมแก้มที่ชุ่มไปด้วยน้ำตา
"น้องภูรักพี่พีทมากนะ"
"พี่พีทก็รักน้องภูมากเหมือนกันครับ นอนได้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสายพี่จะเอาน้ำสาด"
"น้ำอะไร" ผมก็ยิ้มออกมา
"ทะลึ่ง นอนได้แล้ว เดี๋ยวก็ไม่ได้นอนหรอก"
"จุ๊บ" ผมก็จุ๊บปากพี่พีททีหนึ่ง ก่อนจะหลับตานอน
ผมก็หลับไปในอ้อมกอดของพี่พีทเหมือนเช่นทุกคืน

เหมือนกับคำโบราณที่เขาว่าไวนั้นแหละ
ลิ้นกับฟันมันก็ต้องมีกระทบกระทั่งกันบ้าง
ผมเองก็ยอมรับบางทีก็หึงจนไม่ฟังเหตุผล
บางทีจิตใจเราอ่อนแอ มาเจอเรื่องแบบนี้เข้าไปอีกมันก็เหมือนซ้ำเติม
สติที่เคยมีอยู่ก็ลดน้อยถอยลงไป แต่อยากบอกทุกคนว่า
ทุกครั้งไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น ของให้มีสติ แล้วคิดแก้ปัญหาอย่างรอบคอบ
เรืองทุกเรื่องถ้าเราขาดสติ รับรองผลลัพท์ออกมาอย่างไรก็ไม่สวย
ความรักเองก็เหมือนกัน ถ้าขาดสติเมื่อใด ความทุกข์ก็จะมาเยือนเมื่อนั้น
ขอให้"รักอยางมีสติ"

ตื่นมาอีกทีก็เป็นเวลา เจ็ดโมงเช้าาาาาาาาาาา
เรียกว่าตื่นสายกันทั้งบ้านไม่เว้นแม้กระทั่งคุณย่าาาาาา
"ก๊อกๆๆๆ พีทททลูก  น้องภู ตื่นหรือยังลูกกก"
"ครับบบบบบ ตื่นแล้วครับ" พี่พีทลืมตาแล้วก็ขานรับคุณย่าไป
แล้วผมสองคนก็ เดินเข้าไปในห้องน้ำ อาบน้ำด้วยอาการงัวเงีย
วันนี้แทบไม่ได้เล่นอะไรกันเลยในห้องน้ำฮ่าๆๆๆ รีบๆอาบแล้วก็มาแต่งตัว
แต่งตัวเสร็จก็เดินลงมาข้างล่าง ก็เห็นคุณย่ากำลังวุ่นวายอยู่กับการเตรียมอาหาร
"วันนี้ทานข้าวผัดนะลูก พอดีย่าตื่นสาย"
"ครับ "
"น้องภูดื่มนมก่อนลูก เอาไปให้พี่เขาด้วย"
"ครับคุณย่า หาววววววววว"
"ยังไม่ตื่นล่ะสิเนี่ย"
"น้องภูยังง่วงอยู่เลยครับ"
"บอกให้นอนก็ไม่ยอมนอน ดื้อ"
"พีทเอ๊ยยยย  คนรออ่ะนะลูก ต่อให้ง่วงยังไงมันก็สะดุ้งตื่น มันคิดไปต่างต่างนานา ห่วงไปทุกเรื่อง"
"ใช่"
"แล้วจะให้พีททำไงอ่ะครับ"
"ก็กลับให้มันอย่าดึกมากสิลูก"
"บอกจะกลับตีหนึ่ง ตีสองยังไม่ถึงบ้านเลย" ผมเริ่มฟ้องคุณย่า
"นานๆพีทจะไปทีนะครับ"
"แล้วง่ะ"
"ก็พี่"
"ก็พี่อะไร แล้วน้องภูขอไปด้วยทำไมไม่ให้ไป"
"แล้วจะไปนั่งรอในรถหรอไง"
"ก็ใช่ดิ"
"เรานี้ก็ ทานๆข้าวเลิกเถียงกันได้แล้ว จะได้รีบไป เรียนเช้าไม่ใช่หรอเราอ่ะ หืม"
"ครับ"
กว่าจะได้ออกจากบ้าน รถติดชัวร์ แล้วก็ไม่ต้องพูดเลยว่าจะไปทันไหม
ไม่ทันชัวร์เข้าห้องเรียนสายแน่ๆ เห้อออออ น้องภูนะองภู เรื่องไม่เป็นเรื่อง แท้ๆ

ความรัก สำหรับผม ยังไงก็ยังคงสวยงามเสมอ
แม้ในบางครั้งอาจจะมีน้ำตาไหลล้นเอ่อ
แต่ผมก็สุขใจเสมอ ที่มีเธอเป็นคนรักตลอดมา

************************************************


สวัสดีครับ

แหะๆๆ มาช้าเนอะ น่าตีจัง อิอิ

ตอนแรกกะว่าจะทิ้งให้ค้างสักห้าวัน ฮ่าๆๆๆ
แล้วก็กะจะมาพร้อมดราม่าให้หลุดโลกไปเลย
แต่มีคนดักทางคนเขียนได้น่ะสิว่าเรื่องจะเกิดขึ้นกับพี่พีท
ตอนแรกกะว่าจะให้พี่พีท รถคว่ำ ไปซะ แต่คิดไปคิดมา ไม่เอาดีกว่า
อารมณ์ตอนนี้ไม่ร้อมจะกลั่นเรื่องราวดราม่าออกมา
ต้องรอบิ้วอารมณ์สักพักใหญ่ๆ

ขอคุณที่ติดตามมาโดยตลอดนะครับขอบคุณมาก
ขอบคุณสำหรับ คอมเมนท์ บวกเป็ด ที่ให้กัน

คำผิด อาจจะมีเยอะหน่อยนะ ต้องขอสุมาเต๊อะ

สำหรับวันนี้

รักนะจ้ะ


ปล. ผมต้องขอโทษทุกคนด้วยนะครับ ที่ให้รอ
บางทีผมก็ไม่สามารถมาต่อได้ทุกวัน เพราะบางวันทำงานหามรุ่งหามค่ำ
เอาเป็นว่าผมจะไม่มาต่อเรืองทุกวันเหมือนเคยแล้ว
ทุกคนจะได้ไม่ต้องรอ แล้วผมก็จะได้ไม่ต้องผิดสัญญา
แต่ผมจะพยายามมาให้ได้มากที่สุด อาทิตย์หนึ่งไม่ต่ำกว่าสามวันแน่นอน
ขอบคุณครับ โปรดเข้าใจผมด้วย Y^Y จริงๆก็อยากมาให้ทุกวันอ่ะ
แต่บางทีด้วยภาระหน้าที่ ที่ต้องเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง แงๆ

**********************************

[special]

มาอ่านทีเดียวหลายตอนเลย ตอนที่แล้วแอบคิดไปไกลว่าจะมีอะไรร้ายแรงกว่านี้ ขอบคุณที่เป็นแค่ขโมยขึ้นบ้าน
แต่น้องภูก็หึงพี่พีทหรอกนะ ถึงได้งอนและก็โกรธแบบนี้ แต่อย่างว่าคนคบกันก็ควรจะพูดกันให้รู้เรื่อง

[patchylove]

 

[tawan]

รีบมาต่อนะ

 

[Bowbonk]

 

[naiin]

                              นึกว่าชะนีตัวเดียวจะทำให้บ้านแตกซะแล้ว