"พี่ไม่ได้ไม่อยากให้โยชิค้างที่นี้นะ แต่พี่อยากรู้ว่าทำไมไม่อยากกลับคอนโด"
เรามานั่งกันอยู่ที่ระเบียงห้องผม นอนดูท้องฟ้ายามค่ำ
"มันเหงา" สายตาของเด็กน้อย ทอดยาวออกไปที่บ้านของผม
เด็กตัวแค่นี้ที่ต้องอยู่คนเดียว เหมือนผมเมื่อก่อนไม่มีผิด
ไม่ใช่สิ ไม่เหมือนต่างหาก อย่างน้อยผมก็ยังมีพี่บุ้ง แต่นี้โยชิไม่มีใคร
ผมอยากบอกว่าสงสารมันจนจับจิต
"โยชิ"
"หืมมม"
"ถ้าพี่อิคเขาชวนไปอยู่ที่บ้านเขาจะไปไหม?"
"ไม่อ่ะ"
"ทำไมอ่ะ"
"โยชิกลัวคนอื่นๆเขาจะไม่ชอบโยชิ โยชิไม่ใช่คนน่ารักที่ใครๆจะรุมรักเหมือนพี่ภูนะ"
"แล้วพี่ไปเกี่ยวอะไรด้วย"
"โยชิแค่เปรียบเทียบเฉยๆ"
"โยชิไม่มั่นใจในตัวพี่อิคใช่ไหม"
"ไม่รู้สิ ตอบไม่ได้อ่ะ "
"โยชิเห็นบ้านหลังนั้นไหม"
"เห็น มาทีไรเห็นปิดเงียบตลอดเลย เคยปีนต้นมะม่วงแอบดูไม่เห็นมีคนเลยอ่ะ บ้านใครหรอ"
"บ้านพี่เอง"
"โม้แล้ว แล้วทำไมไม่ไปอยู่บ้านตัวเองล่ะ"
"จริงๆแล้วพี่ไม่ใช่หลานคุณย่าแท้ๆหรอก"
"โยชิก็คิดไว้แล้ว"
"ทำไมอ่ะ"
"ก็มีหลานที่ไหน ได้กันเองเล่า ฮ่าๆๆ"
"เออก็จริง"
"พี่ภูไม่ยอมไปเมืองนอกกับแม่หรอ เลยมาอยู่บ้านคุณย่าเนี่ย"
"เขาไม่เอาพี่ไปต่างหาก"
"เด็กถูกทิ้ง"
"ไม่นะ แม่พี่ถูกเพื่อนโกง แล้วก็จะฟ้องก็เลยต้องหนีไปเมืองนอกแบบไม่ได้ตั้งตัว ท่านกลัวพี่จะลำบากเลยไม่พาไปด้วย เลยฝากพี่ให้อยู่กับลุง"
"แล้วมาอยู่นี้ได้ไงอ่ะ"
"พี่กับลุงมีปัญหานิดหน่อย ตอนนั้นพี่ก็เริ่มชอบพี่พีทแล้ว พอพี่พีทรู้ว่าพี่ปัญหากับลุงก็เลยไปพามาอยู่ได้"
"แล้วก็จับกดเป็นเมียใช่ไหมล่ะ ฮ่าๆๆๆ"
"แก่แดด"
"หรือว่าไม่จริง"
"ไม่บอก"
"แล้วทำไมพี่ภูถึงไว้ใจพี่พีทล่ะ"
"ก่อนที่แม่พี่จะไปเมืองนอก บ้านเราสองคนค่อนข้างสนิทกัน เมื่อก่อนคุณย่าอยู่คนเดียว พี่ก็กระโดดข้ามรั้วมาหาท่านทุกวันท่านเลยเอ็นดู แล้วพี่พีทก็กลับมา เราก็ไม่ค่อยกินเส้นกันเท่าไร"
"เหมือนในละครเลยเนอะ"
"อื้ม แต่ทุกครั้งที่พี่มีปัญหา ตั้งแต่แม่พี่ไปเมืองนอก คนที่อยู่ข้างพี่มาโดยตลอด ไม่เคยให้พี่สู้เพียงลำพังก็คือพี่พีท"
"พี่ภูเลยรักพี่พีทมากใช่ไหมอ่ะ"
"ใช่ พี่รักพี่พีทมาก พี่พีทเป็นเหมือนทุกๆสิ่งของพี่ ทั้งพ่อ ทั้งเพื่อน ทั้งพี่ เป็นหมอเวลาพี่ไม่สบาย เป็นครูเวลาที่พี่สับสน เป็นเพื่อนเล่นเวลาที่พี่เหงา บางทีก็เหมือนน้องชายที่คอยซนไปกับพี่ แต่หน้าที่ที่พี่พีททำได้ดีที่สุดคือ คนรัก"
"ดีจัง"
"ถ้าเราไม่เริ่มที่จะเชื่อใจคนที่เรารัก เราก็จะไม่มีทางรู้เลยว่าเขารักเรามากนะโยชิ"
"พี่ภูจะให้โยชิเข้าไปอยู่ในบ้านที่อิคหรอ"
"เปล่า เรื่องนั้นพี่ให้โยชิตัดสินใจเอง พี่แค่เล่าให้ฟังเฉยๆ"
"เมื่อก่อนนะโยชิอยากไปโรงเรียนทุกวันเพราะจะได้เจอเพื่อนๆ แต่พอกลับถึงคอนโด โยชิก็ได้แต่อยุ่หน้าคอม อยู่แต่ในโลกอะไรก็ไม่รู้ นิยายมั้งการ์ตูนมั้ง บ่อยครั้งที่โยชินอนร้องไห้ โยชิอยากมีแม่มีพ่อให้งอแงเหมือนคนอื่นๆ แต่นั้นมันก็คือความฝัน ที่ทำให้โยชินอนร้องไห้จนหลับไป"
"น้อยใจไหม"
"มาก"
"งั้นก็คิดแบบพี่สิ"
"คิดยังไงอ่ะ"
"เป็นโชคดีของเราที่ทำให้เราได้เจอเรื่องพวกนี้ เราเลยเป็นคนเเข็งแกร่งไง"
"ที่ผ่านมาโยชิเคยอิจฉาพี่ภูตลอดนะ มีทุกอย่างพร้อม มีแต่คนรัก แต่วันนี้โยชิกลับรู้สึกภูมิใจมากกว่า ที่มีพี่สาวสู้ชีวิตขนาดนี้"
"เดี๋ยวโดนเต๊ะ ใครเป็นพี่สาวแก"
"ฮ่าๆๆ พี่ชายก็ได้"
"จ้ะน้องสาว"
"ค่ะ"
"แรดไม่ใช่เล่นนะเนี่ย"
"ฮ่าๆๆๆ"
"ฮัดชิ้วววววววว" เสียงคนจาม
"เห้ย!!!!!! พี่พีทมาตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย"
"นานแล้ว"
"มาแอบฟังคนอื่นเขาคุยกันเสียมารยาท"
"ไม่ได้แอบ เดินมาเฉยๆเลย แล้วคุยอะไรกันอยุ่หรอสองสาว"
"ทะลึ่ง"
"เราสองคนวางแผนกันว่า อายุครบยี่สิบจะไปทำนมค่ะพี่เขย"
"บรึ๊ยยยย อิโยชิอย่ามาแรด"
"ฮ่าๆๆๆๆๆ ไม่ต้องใหญ่มากนะดูแล้วอึดอัด"
"ไอ้บ้าพี่พีทนิ "
"ไปอาบน้ำกันได้แล้วไปดึกแล้ว"
"งั้นโยชิขอตัวไปอาบน้ำนอนก่อนนะ จะทำอะไรกันก็ตามสบายๆ ไม่กวนแล้ว ฝันดีนะ"
แล้วมันก็รีบวิ่งออกไปจากห้อง ผมก็ไปยืนเกาะริมระเบียงมองไปที่บ้านของงตัวเอง
"คิดถึงแม่หรอ"
"ถ้าแม่อยู่ตรงนี้คงดีใจจนยิ้มไม่หุบเลยแหละ"
"ตอนนี้พี่ว่าก็คงนั่งยิ้มดีใจอยู่แน่ๆ" พี่พีทเดินเข้ามากอดทางด้านหลัง ผมก็พิงไปกับอกเบาๆ
"แม่บอกว่า แม่จะต้องกลับมาก่อนน้องภูเรียนจบ"
"แล้วถ้าแม่กลับมาจะนอนบ้านนี้หรือบ้านโน้น"
"บ้านไหนก็ได้ที่มีคนนี้"
"ฟ๊อดๆๆๆๆๆ"
"ต่อให้แม่ห้ามเราคบกัน น้องภูก็จะขอดื้อกับแม่สักครั้ง"
"พี่เชื่อว่าแม่ยายพี่มีเหตุผล ท่านไม่ใจร้ายหรอกน่ะ"
"รู้ดีจริ๊ง"
"ไม่เชื่อก็คอยดู"
"ถ้าแม่ขังน้องภูไว้ในบ้าน พี่พีทต้องปีนต้นมะม่วงขึ้นไปหานะ"
"ฮ่าๆๆ โอเค อยากไปหาแม่ไหม"
"อยาก แต่ก็กลัว"
"กลัวอะไร"
"กลัวใจตัวเองน่ะสิ กลัวทำให้แม่ห่วง เพราะน้องภูคงจะงอแงโวยวายไม่กลับมาเรียนแน่ๆ"
"เป็นงั้นไปอีก"
"ไปอาบน้ำดีกว่า ปล่อยได้แล้ว จะแทะหูหรอไง"
"เดี๋ยวแทะแน่คืนนี้ อย่าครางก็แล้วกัน"
"ทะลึ่งตลอด โตแล้วนะเราอ่ะ"
แล้วผมก็เดินเข้ามาในห้องโดยมีพี่พีทเดินตามเข้ามาติดๆแล้วเราก็เข้ามอาบน้ำกัน
"เมื่อคืนนั้นน้องภูเมามากเลยหรอพี่พีท"
"มาก เซ็กซี่สุดๆ ห้ามไปเมาต่อหนาใครเชียวนะ"
"เซ็กซี่ยังไงอ่ะ"
"ปากแดง แก้มแดง ตานี้หวานฉ่ำ ปรือๆยั่วมาก"
"เวอร์"
"จริง มือนี้ไม่อยู่สุขเลย จับโน้นจับนี้พี่ตลอด" แล้วทำไมต้องพูดไปยิ้มไปว่ะ
"ยิ้มอะไร"
"ตลกดี ถ้าไม่เห็นว่าเมามากนะ โดน"
"โดนอะไร ทะลึ่ง"
"ฮ่าๆๆ วันหลังไม่ต้องเมาก็ยั่วพี่ได้นะพี่ชอบ"
"ชอบให้คนยั่วล่ะสิ"
"ชอบให้เมียยั่วคนเดียวแหละจ้ะ" อาบน้ำกันเสร็จก็มีหวังคืนนี้คงไม่รอด คงจะมีงานหนักอีกตามเคย
แต่ก็เป็นงานที่เต็มใจทำทุกกครั้งไป ยืนใส่เสื้ผ้าอย่างช้าๆก็มีคนเข้ามาโอบด้านหลัง
แล้วก็กดปลายจมูกมาตามซอกคอ เรื่อยเรียงไปทั่ว
"เดี๋ยว"
"อะไร"
"เดี๋ยวน้องภูขอไปดูไอ้โยชิก่อน ไปนอนรอบนเตียงนะจ้ะ"
"อย่าตุกติกนะ ไม่งั้นคูณสอง"
"อือ รู้น่ะ"
ก็แค่เป็นห่วงไอ้โยชิมันเฉยๆจะไปดูซะหน่อยว่ามันนอนคนเดียวได้หรือปล่า
ก็เลยเดินออกจากห้อง เคาะประตูเบาๆก็ไม่มีคนมาเปิด ก้เลยถือวิสาสะเดินเข้าไป
ก็เห็นมันนอนหลับเงียบ สงสัยจะเหนื่อยมาทั้งวันนิ ทั้งปีนต้นไม้เล่นกับไอ้มดแดงไม่ได้หยุด
ดูๆมันนอน อ้าซ่าผ้าก็ไม่ห่ม ผมก็เลยดึงผ้าห่มมาห่มให้ แล้วก็เดินไปปิดไฟเหลือไว้แต่หัวเตียง
"พี่สัญญาว่าจะไม่ปล่อยใหแกอยู่คนเดียวอีกแล้ว โยชิ"
แล้วผมก็เดินออกมาจากห้อง ออกมาก็เห็นพ่บุ้งเดินออกมาด้วยบ็อกเซอร์ตัวเดียวเช่นกัน
"แต่งตัวให้มันดีๆหน่อยไม่ได้หรอไงออกจากห้องอ่ะ ทุเรศ"
"ทุเรศตรงไหน"
"หุ่นน่าโชว์ตายล่ะ เดินเป็นผีเปรตเชียว"
"เมียใช้ให้ไปเอาของในรถ"
"แล้วจะคว้าเสื้อมาใส่หน่อยไม่ได้หรอไง"
"เสียเวลา ขี้บ่นจังวุ้ย หลบไปๆ"
รีบอะไรนักหนาก็เลยเดินเข้าไปในห้องพี่บุ้ง
"อูยยยยยย" ก้เห็นพี่อ้นในชุดวาบหวิว
"เห้ย!!!!" แล้วพี่อ้นมันก็ดึงผ้าห่มาคลุมร่างไว้
"สงสัยน้องภูละเมอเนอะ อืม เข้าห้องผิด ละเมอไปนอนต่อดีกว่า ไม่เห็นๆอะไรเร๊ยยย ฝันดีนะ"
คุณพระคุณเจ้าช่วยกะว่าจะเข้าไปคุยด้วยซะหน่อยไม่น่าเลยเรา เห้ออออ
ไม่รู้ว่าใครจะต้องอายใครให้ผมอ่ะอายจนหน้าชา พี่อ้นก็คงไม่ต่างอะไรกันหรอก
ดีนะ ที่ไฟมันสลัวๆมีแต่แสงจากจอทีวี ไม่งั้นล่ะ ติดตาไปยันลูกบวชแน่
"ว๊ายยยย" ร้องเป็นตุ๊ดเลลยไอ้คนเขียน ให้น้องภูร้องดีๆไม่ได้ไง
"ร้องทำไม"
"ก็นึกว่าผีเปรตนะสิ "
"เปรตอะไร ใส่บ็อกเซอร์เนี่ย"
"ยกขาสูงขนาดนั้น อะไรต่ออะไรมันก็ออกมาหมดแล้ว"
"แล้วทำไมไม่เคาะประตูล่ะ ทำเป็นตกใจเหมือนไม่เคยเห็นไปได้"
"ก็มันไม่ได้ตั้งตัวนิหว่า"
แล้วผมกยืนเก้ๆกังอยู่ที่ปลายเตียง พี่พีทมันก็อมยิ้ม แล้วผมควรทำอะไรดีต่อเนี่ย
"ปิดไฟครับ" ขอบใจนะที่แนะนำ
"ปะ ปิดไฟ หรอ"
"อือ แล้วก็ถอดเสื้อผ้าออกแล้วก็มาให้พี่กอด"
"คนบ้า" ผมก็เดินบ่นกับตัวเอง แล้วก็เดินไปล็อคประตูปิดไฟ กลับมานอน
ล้มตวนอนหัวยังไม่ทันจะถึงหมอนก็โดนดึงเข้าไปกอดแล้ว
ถูกจับให้นั่งคร่อมให้หน้าเข้าหาพี่พีทที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่
"ถอดเสื้อสิ"
"ก็ถอดเองสิ" ไอ้คนบ้าจะทำอะไรเค้ายังให้เค้าถอดเองอีก
"ไม่ยั่วเหมือนตอนเมาเร้ย"
"นั้นมันไม่รู้ตัวต่างหากล่ะ" แล้วพ่พีทก็บรรจงปลดกระดุมเสื้อผมออกอย่างช้าๆ
ถอดเสื้อออกถอดกางเกงออก แล้วก็ดันให้ผมนอนหงายไปกับเตียง
แล้วก็ดูดชิมไปทั่วร่างของผมเหมือนอย่างเคย แต่วันนี้รู้สึกว่าจะเร่าร้อนเป็นพิเศษ
"หยุดก่อนพี่พีท"
"ทำไมอ่ะ"
"หายใจไมทัน ขอหายใจเเป๊ป"
"ฮ่าๆๆๆ" แล้วพี่พีทก็หยิบเสื้อเกราะมาใส่ให้ไอ้จุมง แล้วก็จัดท่วงท่าผมให้เข้าที่เข้าทาง
ก่อนที่จะดันไอ้จูมงเข้าไปในตัวผม หลังจากนั้นก็ตามสเตป
"อึกๆๆๆ อ่าาา อ่ะ อ่ะ อ่ะ อ่ะ อ่ะ เอ้ออออ อิคๆๆๆ อื้อออออ" เหมือนช่วงล่างจะแยกออกจากกันซะให้ได้
ยิ่งมีเสียงร้องหลุดออกมาจากปากมากเท่าไร คนบนร่างยิ่งเพิ่มแรงมากขึ้นเท่านั้น
พ่พีทจับผมพลิกค่ำเเล้วก็เดินเครื่องต่อ มันยิ่งทำให้ผมเสียวซ่านไปทั้งตัวมากกว่าเดิม
จนต้องมุดหน้าไปกับหมอน เก็บเสียงร้องไว้ในลำคอ พี่พีทล้วงมือมาจับทงอีให้มีความรู้สึกร่วม
จนผมก็ต้องแอบซี๊ดปากเหมือนกัน แต่สุดท้ายมันก็อดกลั้นไว้ไม่ไหว สายน้ำน้ำที่พวยพุ่งจากทงอี
พุ่งมาเลอะเทอะตั้งแต่จุดเริ่มต้นไปจนปลายคาง พี่พีทเห็นอย่างนั้นก็เร่งเครื่อง
แล้วก็กระตุกไปในตัวผมอีกสองสามที ทุกอย่างก็ค่อยๆสงบ พี่พีทนอนแผ่ๆไปข้างๆผม
แล้วก็ดึงผมไปกอด ผมก็นอนหายใจแรงแล้วก็เสียงหายใจหอบแรงอยู่ข้างหูเช่นกัน
"ไปอาบน้ำเหอะ เลอะเทอะหมดแล้วอ่ะ" พี่พีทดึงผมไปกอด
"ฟ๊อดด"
"เดี๋ยวเปื้อนนะ"
"ก็ช่างสิ" แล้วก็ประกบริมฝีปากทันทีเรานอนจูบกันไม่รู้ว่านานแค่ไหน
"ไปอาบน้ำเหอะ ง่วงแล้วอ่ะ"
"ครับ" ผมเดินเข้าไปอาบน้ำ โดยมีพี่พีทตามมาติดๆอาบเสร็จก็มาช่วยกันเปลี่ยนผ้าปูที่นอน
ราตรีสวัสดิ์ อิอิ
=========================
ไม่ต้องบอก ว่ารัก มากแค่ไหน
ไม่ต้องให้ ของมีค่า อะไรฉัน
ไม่ต้องบอก ว่ารักกัน ทุกทุกวัน
ขอแค่มั่น ในรักเรา เท่านั้นพอ
ขอให้เธอ เดินกุมมือ ไปด้วยกัน
จะหนาวสั่น แดดร้อน พายุฝน
ขอให้รัก คงมั่น และอดทน
เราสองคน จะรักกัน ทุกวันไป
=========================
สวัสดีครับบบบบ
กำลังจะพาน้องภูไปมอบตัวเป็นนิสิตใมห่แล้วนะ
ติดตามกันต่อไปเรื่อยๆนะครับ
เป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ
ขอบคุณครับ
รักเน้อ
=========================
หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013) (อ่าน 2842020 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก