หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[POPEA]

ผญ.แอ๊บแบ๊ว .... แรด เหลือ เกิร์ล!! >> 
555. เล่นบอลๆ กันตลอดน้องพีทพี่ภู อิอิ

[seaz]

ชอบอินโทรของตอนนี้จริงๆ

ผญ.นิสัยดี  = ไนซ์เกิร์ล
ผญ.เที่ยว   = ปาร์ตี้เกิร์ล
ผญ.สวย    = บิวตี้ฟูลเกิร์ล
ผญ.แอ๊บแบ๊ว .... แรด เหลือ เกิร์ล!!!

[yayee2]

เข้าเล้าวันไหนไม่มีวันที่ไม่ส่องหาน้องภู ซึ่งคนเขียนก็ขยันพามาทุกวัน (ขอบคุณนะจ๊ะ)
อ่านวันไหน ตอนไหน อบอุ่นหัวใจทุกวันทุกตอน
ครอบครัวอบอุ่น กลุ่มเพื่อนก็เป็นกัลยาณมิตร
ที่สำคัญคนรักกันต้องหมั่นเติมเต็มแต่สิ่งดีๆหวานๆแก่กันและกันทุกวันๆ
เหมือนน้องภูกับพี่พีทแหละ(ไม่นับวันงอนกัน เพื่อเพิ่มสีสันกันเลี่ยน 555)

"ความรู้สึกดีดีมีให้กัน
ในทุกวันแม้เพียงผ่านตัวอักษร
มิตรภาพมีให้กันมั่นไม่คลอน
ฝากเป็นกลอนบอกมาว่า So good"

[nemesis]

น้องภูกับโยชิน่ารักงะ

[jimmyjimmy]

  พี่พีทนี้หื่นเนอะ ตื่นเช้ามาก้อ ฟิชเจอร์ริ่งเลยอ่ะ

ดูซิแต่ละคู่ ไม่มีใครยอมใคร 

[Karn12]

น่ารักเหมือนเดิม

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

 :oo1:พี่พีทจัหนักตลอดๆๆ เครื่องพังแน่น้องภูเอ๋ย

[Still_14OC]

น้องภูน่ารัก รักน้องภู โยชิ ยึดพี่ภูเป็นไอดอลแล้วทำให้ได้อย่างพี่ภูนะ เด็กกลุ่มนี้ น่ารักทุกคน

[Supermimt]

โห อิพี่พีทเวสาน้องดื้อนิ ถึงขนาดบีบคอเลย. 555555

[CarToonMiZa]

  

[ujen]

ชอบจังเวลาที่น้องภูสอนโยชิ

 

[BeeRY]

น้องภูทำเอาพี่ซึ้งเลยอ่ะ
พี่ก้รักน้องภูไม่แพ้พี่พีทนะจ๊ะเด็กน้อย

[AnimajuS]

  โยชิ น่าสงสารจัง

[ALittleN]

อ่านทันแล้วว  หลังจากอ่านมาสามวัน 555+
น้องภูกับพี่พีทน่ารักมากๆเลย

[gupalz]

พี่พีทหื่นแต่เช้าอ่ะ

[ladymoon_yy]

 

[loveromance]

อ่านแล้วนึกถึงตอนม.ปลาย ที่ไม่เคยจะอ่านหนังสือเลย ฮ่าๆๆ แต่ก็ผ่านมาได้ 

อ่านแล้วอยากมีคุณย่า อยากกลับบ้านไปกินข้าวฝีมือแม่ 

เอาแล้วตรู เริ่มจะมาม่า ป๊าดดดดดดดดดดด

[patee]

อ่านตอนนี้แล้วหิวอ่ะ 

[คุณแม่ลูกสอง]

โหววววววว  พี่ภูสอนน้องโยชิซะ  ลืมภาพเจ้าลิงภูไปเลย

โตแล้วนะเนี่ย

แต่เรื่องความทะเล้นนี่ก็ไม่มีใครเกิน

แซวเค้าไปทั่ว 5555++


พี่พีทคร้าบบบบบ จัดหนัก จัดเต็มทุกรอบ  นับถือจริงๆ
 

[khunstar]

รักทุกคน

[● MaYa~Boy ●]

อ่านทีไรก็หวาน

[K.Pupoom]

ตอนที่.....86


 


วันจันทร์ที่แสนจะขี้เกียจ ต้องค่อยๆแงะร่างตัวเองออกจากเตียง ได้ยินเสียงคนอาบน้ำ พี่พีทนะพี่พีท ตื่นแล้วก็ไม่เรียกกันบ้างพี่พีทมักจะทำแบบนี้เสมอแหละครับเปิดประตูห้องน้ำไว้แล้วก็อาบน้ำเพื่อให้ผมได้ยินเสียงน้ำดังๆจะได้ตื่นจากที่นอนไม่อยากปลกเมียตัวเองทางตรงก็เลยปลุกทางอ้อมๆพยุงร่างไปยืนอยู่หน้าตะกร้าผ้าถอดกางเกงตัวน้อยใส่ตะกร้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
แล้วก็ไปนั่งหลับตาอยู่บนขอบอ่างน้ำ พี่พีทหยิบฝักบัวแล้วก็สาดมาทางผม ร้อนนะเว้ย
"สะดุ้งเลยหรอ"
"ร้อน" บ้านเราก็เมืองร้อนอยู่แล้วทำไมชอบอาบน้ำอุ่นกันจัง อาบยังไงก็ไม่สดชื่น
"จะได้ตื่นไง นี่จะมาอาบน้ำหรือจะมานั่งหลับ"
"อาบน้ำสิ"
"ก็ลุกสิครับ  เดี๋ยวพี่สระผมให้เร็วๆอย่าดื้อ เดี๋ยวปล้ำนะ" ก็เลยต้องรีบลุกดดยอัตโนมัติ
พี่พีทก็อาบน้ำให้สระผมให้เดี๋ยวนี้เริ่มเคยตัวแล้วไม่อยากอาบน้ำเอง ฮ่าๆๆๆ
อาบน้ำกันเสร็จก็มาแต่งตัวเหมือนเช่นทุกวันนั้นแหละ แต่วันนี้ทำไมมันง๊วงง่วง
นอนดีกว่า คร๊อกz    z    z   Z     Z     Z
"อ่าวเห้ย ไอ้ลิง เดี๋ยวก็เสื้อยับ"
"ยังไงมันก็ยับอยู่ดีอ่ะ"
"ตกลงจะนอนใช่ไหม งั้นพี่ไปทำงานแล้วนะ"
"ไปเหอะ"
"งั้นไม่ไปทำงานแล้วดีกว่า อยู่บ้านทำอะไรมันๆดีกว่า"
"งั้นน้องภูไปเรียนดีกว่า" แล้วก็รีบลุกคว้ากระเป๋าเดินออกจากห้องไป
ลงมาก็เห็นพี่บุ้งกับพี่อ้นกำลังลพเลียงอาหารมาที่โต๊ะอาหาร
"อรุณสวัสดิ์ครับบบบบ"
"หิวหรือยัง" พี่อ้นถาม
"หิวแล้ว มากด้วย"
"รออาหารอีกอย่างหนึ่งไหวไหมคุณย่ากำลังทำอยู่"
"ไหวๆ งั้นไปดื่มนมก่อนดีกว่า" ผมเดินเข้าไปในรัวก็เห็นคุณย่ากำลังอยู่ที่หน้าเตา
"หิวหรือยังลูก"
"หิวแล้วครับแต่รอได้"
"งั้นดื่มนมก่อนเลยลูก"
"ครับ"
ยืนดูคุณย่าทำอาหารก็นั่งดื่มนมไปด้วย อาหารก็ห๊อมหอม มันก็เลย หิ๊วหิว
"แล้วพี่เราเขาลงมายัง"
"ลงมาแล้วครับ"
"งั้นไปทานข้าวป่ะ เสร็จแล้วลูก แล้วนี้เสื้อไม่ได้ส่งรีดหรอไง ทำไมมันถึงได้ยับแบบนี้ละลูก"
"น้องภูนอนรอพี่พีทอ่ะ แต่งตัวน๊านนานเลยเผลอหลับ"
"กลางค่ำกลางคืนไม่อยากจะนอนบนจนปากเปียกปากแฉะ" แล้วคุณย่าก็เดินบ่นผมจนไปถึงโต๊ะอาหาร
คุณย่าบ่นผิดคนแล้วต้องไปบ่นพี่พีทโน้นไม่ใช่มาบ่นผซะหน่อย
"พีทก็เหมือนกันนะลูก รู้ก็รู้ว่าน้องต้องไปเรียนแต่เช้ากลางค่ำกลางคืนทำไมไม่ดุน้องให้นอนทีเรื่องอื่นล่ะดุจัง"
"อูยยย"
"ตักข้าวผักบุ้งจะได้ไปทำการทำงานกัน"
"ครับ"
วันนี้เรามี ข้าวผัดปู ต้มจืดหมูสับใบตำลึง หมูทอด มีข้าวสวยด้วย ข้าวต้มด้วย ทานกับผัดผักบุ้งหมูกรอบ ยำไข่เค็ม ไชโป้ผัดไข่ เลือกทานไม่ถูกเลยอ่ะ แต่ไม่มีอาหารฝรั่งสำหรับพี่พีทนะ อิอิ แต่พี่พีททานง่ายอะไรก็ทานอ่ะ ไม่ค่อยเรื่องมากเท่าไรไม่เหมือนผม ฮ่าๆๆ
"น้องภูจะทานข้าวผัดก่อน  พี่บุ้ง"
"อ่าว"
"งั้นเอาข้าวต้มมานี่ พี่ทานเอง" พี่พีทดึกชามข้าวต้มไป
"เรื่องเยอะส์"
"ชิ" คุณย่ามองพวกเราด้วยหางตาจนพวกเราสลดนั่งทานข้าวไปเงียบๆ
"อ้นทานเยอะๆนะลูก เราอ่ะผอมไปแล้ว"
"ครับ"
"ทานยังไม่ได้ครึ่งของน้องเลยมั้งวันๆหนึ่งน่ะ แล้วอยู่ที่ทำงานทานอะไรล่ะลูก"
"ก็ก๋วยเตี๋ยวแถวๆนั้นแหละครับ หรือไม่ก็ไส้กรอดขนมปังอะไรง่ายๆอ่ะ"
"ตายแล้ว มื้อกลางวันก็สำคัญนะลูก ทานแค่นั้นมันจะไปพออะไร "
"ใช่ๆๆๆๆ" ผมเห็นด้วย
"แล้วเราล่ะ" คุณย่าหันมาถามผม
"ตอนกลางวันน้องภูก็ทานข้าวมันไก่บ้าง หมูกรอบบ้างหมูแดงบ้างหรือไม่ก็ข้าวราดแกง แล้วก็เกาเหลาลูกชิ้นเอาไว้ซดน้ำ ตบท้ายด้วยขนมหวานเย็นๆ"
"ฮ่าๆๆ ถึงว่าแก้มเป็นกระติกแล้วนะเราอ่ะ"
"คุณย่าว่าน้องภูอ้วนหรอ"
"เปล่า กำลังน่ารักเลย ผอมกว่านีมันดูขี้โรค"
"กางเกงยังไม่คับน้องภูก็ทานได้อีกกกกกกก"
"งั้นก็ทานเข้าไป"
หมดข้าวผัดเราก็ต่อด้วยข้าวต้ม สวดยอดมากเลยลูกเพี้ย  ฮ่าๆๆๆ
ทานอาหารเช้าเสร็กก็ได้เวลาไปทำงานกันซะที รถไม่ติดมากเท่าไรทำให้ผมมาโรงเรียนไม่สาย
"อ๊ะๆๆๆ ลืมอะไรหรือเปล่า" พี่พีทเรียกในขณะที่ผมกำลังจะเปิดประตูรถ
"ฟ๊อดดดดด"
"ตั้งใจเรียนนะ"
"รู้แล้วครับ " แล้วผมก็ลงจากรถวิ่งเข้าโร
เรียนไป แต่ก็ต้องชะงักเมื่อมีหนึ่งเสียงเรียกผม
"พี่ภู"
"โยชิ มายืนอ่อยผู้ชายอะไรตรงนี้เนี่ย"
"บ้าหรอ ไม่ได้อ่อยซะหน่อย แต่มารอพี่ภู"
"มารอพี่ มีไรหรอ"
"โยชิมีเรื่องจะเล่าให้ฟังอ่ะ"
"เล่ามาสิ"
"คือว่า พี่อิคอ่ะ"
"พี่อิคทำไม"
"ก็โยชิเอาโทรศัพท์พี่อิคมาเล่นเกมส์ใช่ป่ะ แล้วก็เจอคนส่งข้อความมาหาพี่อิค่ะว่า ฝันดีนะ โยชิก็เลยดูข้อความเก่าๆไปเรื่อยๆก็เห็นเขาบอกรักกันด้วย"
"ข้อความนานแล้วมั้ง"
"เดือนนี้"
"แล้วไอ้อิคได้ตอบข้อความเขาเปล่า"
"เปล่า"
"งั้นโยชิก็ต้องไว้ใจคนที่โยชิรักนะ"
"ครับ แต่มันไม่สบายใจอ่ะ"
"งั้นเราก็ไปถามมันให้รู้เรื่องกัน มันมาหรือยัง"
"จะดีหรอ มาแล้ว"
"ดีสิ จะเก็บไว้ทำไมให้ค้างคาใจว่ะ เป็นน้องพี่ ดีกรีมันต้องแรงงงงงง"
"เดี๋ยวพี่อิคเขาจะว่าโยชิ ยุ่งเรื่องส่วนตัวของเขาหรือเปล่าพี่ภู"
"คนเป็นผัวเมียกันไม่มีคำว่าส่วนตัวมีได้แต่ได้แค่นิดหน่อยนอกนั้นเป็นเรื่องของกันและกัน โอเค๊"
"เอาไงก็เอา"
"มีอะไรพี่รับผิดชอบเอง อย่าป๊อด นอนไม่หลับมาทั้งคืนละสิ"
"อื้อ"
แล้วผมก็พาไอ้โยชิเขามาในห้องเรียน ที่ไอ้พวกนั้นนั่งคุยกันอยู่เสียงดัง
ผมเห็นไอ้อิคมันยิ้มให้โยชิแต่โยชิดันเมินหน้าหนี มันต้องแบบนี้สิน้องรัก
"ไอ้อิค"
"ไรว่ะ"
"เอาโทรศัพท์มึงมาดิ๊"
"มีไร"
"กูได้ข่าวมาว่ามึงแอบกิ๊กกับคนอื่น "
"มีที่ไหน"
"งั้นมึงก็เอาโทรศัพท์มาถ้ามึงบริสุทธิ์ใจ"
"เอาไปดิ" แล้วผมก็จัดการสไลด์หน้าาจอทันทีดูข้อความต่างต่างนานา
"ไหนโยชิ" แล้วไอ้โยชิก็ยืดคอเข้ามาดู แล้วมันก็จิ้มไปที่อันนั้น
"นี้ใครว่ะ เนี่ยๆๆ หวานเชีย มึงนอกใจน้องกูหรอไอ้หมาอิค"
"เขามาชอบกูกูไม่ได้ชอบเขานิ แล้วอีกอย่างกูก็ไม่เคยตอบเลยนะ"
"แล้วมึงจะเก็บไว้ทำส้วมอะไร ไมไม่ลบไปล่ะ"
"กูลืม มึงก็เห็นก็เคยลบอะไรบ้างโหลดเพลงนั้นเพลงนี้เยอะแยะบางทีมันก็เยอะจนกูขี้เกียจลบอ่ะ เข้าใจยัง"
"เออ เข้าใจยังโยชิ"
"แล้วทำไมพี่อิคพี่สายโทรอกหาเขาด้วยอ่ะ"
"ก็เขาโทรมา มิสคอลล์ พี่จำไม่ได้ว่าเบอร์ใครตอนนั้นยังไม่ได้เมมก็เลยโทรกลับ"
"ข้ออ้างมากกว่า"
"ใช่ๆๆข้ออ้างละสิมึงไอ้อิค"
"จะให้กุโทรไปเคลียร์กับเขาตอนนี้ก็ได้นะ เพื่อความสบายใจของทุกคนอ่ะ"
"ไม่ต้องหรอก" ไอ้โยชิห้ามไว้
"ทำไมอ่ะโยชิ"
"โยชิขอทษนะพี่อิคที่ฟุ้งซ่าน แล้วก็ขอโทษด้วยที่ดูโทรศัพท์พี่อ่ะ แต่โยชิไม่ได้ตั้งใจนะ โยชิขอโทษ"
"ต่อไปโยชิมีอะไรก็ถามพี่สิ อย่าคิดไปเอง พี่ไม่มีอะไรปิดบังโยชิอยู่แล้ว คนนี้พี่ก็เคยเล่าให้โยชิฟังเเล้วไงว่าเขามาจีบพี่ แล้วพี่ก็ยังเคยเปิดโฟนให้โยชิได้ยินเลยนะ"
"หรอ ไม่รู้ดิลืมอ่ะ"
"มึงนะมึงไอ้โยชิ ประสาทป่ะเนี่ย คิดมาก คิดให้มันน้อยๆหน่อยเหอะ"
"มึงด้วย" ทุกคนพร้อมใจกันพูด ด่าผม เนี่ย ฮ่าๆๆๆ
"ก็เห็นน้องมันเครียด ยืนทำหน้าเป็นตูดอยู่หน้าโรงเรียนอ่ะก็สงสารมัน"
"ออกตัวแรงนะภู"
"ขิงนิ โยชิไปห้องแกได้แล้ว"
"ขอบคุณนะพี่ชาย"
"เออ"
"เดี๋ยวโยชิ" ไอ้อิคมันเรียกแฟนมัน
"มีไรหรอ"
"พี่ยังไม่หายโกรธ"
"อ้าว แล้วจะให้โยชิทำไงอ่ะ"
"หอม"
"บ้านี้มันในโรงเรียนนะ"
"เย็นนี้ก็ได้"
"ขอคิดดูก่อน ไปแล้วนะพี่ๆ" แล้วไอ้โยชิมันก็รีบวิ่งออกจากห้องเรียนผมไป
แล้วอาจารย์ก็เข้ามา พวกเราก็เริ่มเรียนกัน จร้า........
เรียนเสร็จก็พักเที่ยง ตอนนี้โต๊ะอาหารเที่ยงของพวกเราแน่นไปด้วยเพื่อนๆในห้อง เสียงดังโวยวายกันแน่นโรงอาหาร
เป็นภาพลักษณ์ใหม่ๆของเด็กห้องคิงส์ที่คุยกันเสียงดังโวยวายซึ่งเมื่อก่อนมีแต่พวกผมที่แหกคอก ฮ่าๆๆๆ
"สองคนนี้ข้าเป็นแฟนกันหรอ" ไอ้แว่นถามผม
"เออ"
"น่ารักดีเนอะ"
"แว่นอะมีแฟนยัง"
"อยากมีแต่ยังไม่มีอ่ะ "
"แอบดูคลิปโป๊บ่อยๆล่ะสิ"
"แหะๆ"
"เด็กเนิร์ดกะหนังโป๊อ่ะมันของคู่กัน ฮ่าๆๆๆๆๆ"
"คุยอะไรกันว่ะ"
"มึงนี้ขี้เสือกตลอดนะไอ้เป็ด"
"ก็กูอยากรู้อ่ะ"
"แต่เรื่องนี้กูขอ"
"ก็ไม่ให้เล่ามา"
"ไอ้แว่นอ่ะมันอยากได้มึงเป็นเมีย"
"เห้ยไม่ใช่นะ" ไอ้แว่นรีบโบกมือทันที
"ถึงใช่กูก็ไม่ยอมมึงหรอกไอ้แว่น เป็นแค่ห่านริอาจจะกินเนื้อหงส์"
"หงส์พะโล้เปล่าว่ะ"
"ไอ้เชี้ยเเบงค์"
"แต่ดูไปแว่นมันก็หล่อนะเว้ย ไหนถอดเเว่นดิ" แล้วผมก็ถอดแว่นมันออก เห้ยมันน่ารักว่ะ
"แล้วจะหลับตาทำไมล่ะไอ้แว่น ลืมสิ เออมันก็หล่อดีเว้ย ถ้าตัดสกินเฮดนะเท่ห์โคตร"
"แกต้องไปออกกำลังกายนะแว่น หุ่นขี้ก้างแบบนี้ สาวที่ไหนจะมอง ข้าวเนี่ยทานเข้าไปเยอะๆ"
"หรอ"
"เออ แล้วเเว่นหนาๆไม่มีกรอบเนี่ย แกไปขุดมาจากถ้ำไหนเนี่ยโคตรเชย"
"ก็ร้านแว่นอ่ะ"
"เดี๋ยวนี้เขามีแว่นกรอบสวยๆเยอะแยะ ข้างทางยังมีเลยแกก็เอาไปเปลี่ยนเป็นเลนส์สายตาสิ เอาที่กรอบหน้าๆหน่อย สีเจ็บๆอ่ะ"
"พาไปซื้อหน่อยดิ"
"เดี๋ยวถ้าจะไปสยามแล้วจะโทรชวนนะ"
"ขอบใจนะ"
"โยชิมาแล้วครับ"
"เขาจะอิ่มกันหมดแล้วทำไมแกพึ่งมาโยชิ"
"โยชิพึ่งสอบเสร็จอ่ะ"
"ทำได้ไหม"
"ระดับนี้ได้อยู่แล้ว"
"พี่อิคเขาซื้อข้าวไว้ให้แล้ว แมลงวันลงไปขี้ไม่รู้กี่ก้อนแล้ว"
"ไม่เป็นไรโยชิทานได้ ขอบคุณนะพี่อิค"
"เดี๋ยวพี่ไปซื้อน้ำให้นะ"
"เอาชานมนะ"
"เรื่องเยอะส์ ทานของฟรีแล้วยังเรื่องมาก"
"กจะจ่ายตังค์พี่อิคเขาไม่ยอมเอาเองนินา"
"เขาจะเอาไว้คิดทีเดียวทบต้นทบดอก ถึงวันนั้นโยชิเอ๊ยยยย เดินไม่เป็นแน่ ฮ่าๆๆๆ"
"พี่ภูบ้า ทะลึ่ง"
"ค่อยๆทานเดี๋ยวก็ติดคอ"
"อื้อๆ หิวอ่ะ แล้วพี่แว่นนี้มาจ้องโยชิทำไมเนี่ยไม่เคยเห็นคนทานข้าวไง"
"อย่าเกรียนโยชิ เดี๋ยวตบหัวทิ่ม"
"พี่แค่เห็นน้องน่ารักดีอ่ะ"
"งั้นมองต่อไปเถอะตามสบาย อิอิ"
"ไอ้เด็กเวล"
แล้วสามีมันก็เอาน้ำมาวางข้างมันก็ส่งยิ้มให้ ไอ้โยชินะไอ้โยชิ ฉันไม่อยากนึกถึงวันแรกของแกเลย
ไอ้อิคมันคงทะลุทะลวงไปถึงไหนๆ เห้อ นึกถึงวันนั้นของตัวเองแล้วยังเสียวสันหลังไม่หาย บรึ๊ยยย
ทานอาหารกันเสร็จก็แยกย้านกันไปเรียน เลิกเรียนก็มานั่งสุมหัว รอรถไอ้อิคมารับแล้วจะได้ไปติวกันต่อ
ถึงบริษัทพี่พีทก็เดินไปซื้อเสบียงตุนกันไว้ก่อนเลย เพราะขี้เกียจลงมาอีก
ตอนนี้ห้องประชุมเป็นเหมือนห้องของพวกเราเเล้ว วันนี้บอสว่างเลยมาติวภาษาให้พวกเราได้
ก็พวกไวยากรณ์ แกรมม่าอะไรพวกเนี่ยเรียนมาตั้งหลายปียังไม่เข้าใจเลยฮ่าๆๆๆ
ติวไปได้สักพัก ติวเตอร์สุดหล่อก็หิว
"มีใครหิวบ้าง"
"โยชิครับ"
"แกอ่ะมันหิวตลอดเวลาไอ้โยชิ"
"งั้นพักทานข้าวกันก่อนดีไหม น้องภูโทรสั่งข้าวให้พี่แล้วก็เพื่อนๆด้วยเดี๋ยวพี่ขอไปห้องน้ำก่อน"
"พี่พีทจะทานอะไรอ่ะ"
"เหมือนน้องภูอ่ะ"
"ฮิ้ววววววววว"
"พวกมึงจะโห่กันทำไมจะรำกลองยาวหรอไงเอาอะไรสั่งมา" แล้วพวกมันก็สั่งในสิ่งที่มันอยากทานกัน
สั่งกันเต็มที่ เพราะพวกมันรู้ไงว่าฟรี  ไอ้พวกนี้ชอบอยู่แล้ว
ทานอาหารกันเสร็จพวกเราก็ติวโน้นนี้กันอีกนิดหนอยเอาข้อสอบมานั่งทำกัน
ผมว่าการที่เราทำข้อสอบเยอะๆมันดีมากเลยนะ เพราะยังไงคำถามทางวิชาการมันก็ไม่รู้จะถามอะไรกันมากมายหรอก
มันก็เป็นเรื่องที่เราเรียนเนี่ยแหละ ยิ่งเราทำเยอะ เวลาเราเจอข้อสอบที่พลิกแพลงหน่อยเราก็ทำได้ เชื่อสิ
น้องๆเพื่อนๆที่กำลังจะสอบเหมือนน้องภู น้องภูเป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ๆๆ

อาหารมาแล้ววววววว

"พี่พีท จะไปทานในห้องประชุมกับเพื่อนๆน้องภูหรือจะทานนี้"
"ทานนี้ดีกว่า อยากมีคนป้อน"
"โอ๊ะโอ" แล้วผมก็เดินไปเอาข้าวของผมกับของพี่พีทมาทานในห้องทำงานของพี่พีท
"สั่งอะไรมาอ่ะ"
"ผัดกะเพรากุ้ง ไข่ดาว กับ หมูทอดกระเทียมไข่ดาว ต้มยำกุ้ง"
"น้องภูอยากทานอันไหน"
"น้องภูทานอันไหนก็ได้น้องภูชอบทั้งสองอัน"
"งั้นพี่เอากะเพรากุ้ง"
"โอเช" ผมก็เททุกอย่างใส่จานใส่ชามแล้วเอามาวางไว้ที่โต๊ะ
"เดี๋ยวน้องภูไปเอาน้ำก่อนนะพี่พีทจะเอาน้ำเปล่าหรือน้ำอัดลม"
"เอาน้ำเปล่าครับ"
"งั้นรอแป๊ปนะ ทานไปก่อนได้เลย"
"อืม" แล้วผมก็เดินไปเอาน้ำในครัว ก็เจอไอ้โยชิมันกำลังจะยกน้ำไปให้เพื่อนๆเหมือนกันทำตัวมีประโยคดีมาก
"น้องภู"
"ครับพี่ก้อย"
"พี่พีททำอะไรอยู่"
"กำลังจะทานข้าวมีอะไรหรอ"
"จะเอาเอกสารไปให้เซนต์น่ะ แต่เดี๋ยวอีกสักพักก็ได้ไม่ได้รีบ"
"ไปได้เลย  แกว่าง"
"โอเคๆ เออนิมีเรื่องจะเม้าท์"
"อะไรหรอ"
"เมื่อเช้าเนี่ย มีผู้หญิงชุดแดง เปรี้ยวปรี๊ดดดดดด เขามาหาพี่พีท พี่เขาไปนะ เห็นจับมืถือแขนกันด้วย แฟนพี่พีทหรอ"
"น้องภูจะไปรู้ได้ไงอ่ะ"
"อ่าว ถ้าน้องภูไม่รู้แล้วใครจะรู้อ่ะ"
"ไม่รู้" แล้วผมก็เดินเแอาน้ำมาให้พี่พีท  แล้วก็นั่งทานข้าวไปจ้องหน้าพี่พีทไป
"เป็นไร เอาแต่จ้องหน้าพี่จะพูดอะไรก็พูดมาสิ อยากทานต้มยำอ่ะ ป้อนหน่อยสิ"
"ได้"
"โอ๊ยๆ ร้อนอ่ะ ไมไม่เป่าอ่ะ"
"ร้อนแค่นี้ไม่ตายหรอกน่ะ " แล้วพี่พีทมันก็จับมือผมไม่ให้ทานข้าวต่อ
"เป็นอะไรอีกล่ะ ไหนบอกพี่สิ"
"ปล่อยน้องภูจะทานข้าว"
"ถ้าน้องภูไม่พูด พี่จะรู้ได้ไงว่าเป็นอะไร"
"รู้อยู่แก่ใจ"
"ไม่รู้"
"รู้"
"ไม่รู้"
"รู้"
"ไม่รู้"
"รู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"ไม่รู้ๆๆๆๆๆๆ"
"ไม่รู้ก็ไม่ต้องรู้ ปล่อยมือซะทีสิจะทานข้าว"
"ก็บอกมาก่อนสิว่าเป็นอะไร"
"ผู้หญิงชุดแดงเมื่อเช้าเป็นใคร"
"ผู้หญิงไหน"
"ก็ที่มาจับไม้จับมือกันในห้องเนี่ยไง"
"ลูกค้า"
"ลูกค้าหรือโคโยตี้"
"ฮ่าๆๆๆ ลูกค้า เพื่อนกันรู้จักกันนานแล้ว"
"อย่าให้รู้นะว่ามีอะไรมากกว่าเพื่อน"
"ครับ รักอยู่คนเดียวเนี่ยแหละ ไม่เคยคิดจะรักใครเลย" แล้วพี่พีทมันก็เอามือมาหยิกแก้มผม
"ให้มันจริงเถอะ"
"จริง สาบาน"
"เดี๋ยวก็ได้ฟ้าผ่าตายฟรีหรอก"
"ไม่เห็นกลัวเลยพี่ไม่ได้ทำอะไรผิดนิ แล้วใครบอกเนี่ย ยัยก้อยใช่ไหม"
"อย่าไปว่าพี่เขาเลย ถ้าคนเรามันบริสุทธิ์ใจจริงๆจะต้องกลัวอะไร"
"ฮ่าๆๆ เวลาหึงอ่ะน่ารัก รู้ตัวป่ะ"
"น้องภูไม่ได้น่ารักตลอดเวลาหรอกนะพี่พีท ถ้าน้องภูจับได้นะ หึ่มๆๆๆๆ"
"อะไร"
"จะตัดๆๆๆสับๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"ทานข้าวเถอะ ไม่มีอะไรจริงๆครับที่รัก"
"ก็แล้วไป" แล้วพี่พีทก็ตักกุ้งในต้มยำให้ผม แล้วเราสองคนก็ทานข้าวกันอย่างปรองดอง
ทานข้าวกันเสร็จก็ไปติวกันต่ออีกนิดหน่อย พี่พีทก็นั่งททำงาน่อผมเลยติวคณิตศาสตร์ให้เพื่อน
แล้วเราก็เอาหนังสือเอาข้อสอบมาถ่ายเอกสารแจกกันไปทำ
"โยชิทำไมไม่เอาหนังสือขึ้นมาอ่าน"
"ขี้เกียจอ่ะ"
"ตอบง่ายนะแก เอาขึ้นมาอ่านเลย จิ้มอยู่นั้นแหละโทรศัพท์อ่ะ ถ้าปีนี้เกรดเฉลี่ยไม่เพิ่มขึ้นโดนไล่ออกจากกลุ่มแน่"
"โห ไรว่ะ"
"ทำไมจะหือหรอ เดี๋ยวปั๊ดตบหัวทิ่มไอ้นี้ เอาหนังสือขึ้นมาอ่าน"
"ก็ได้"
นั่งอ่านหนังสือช่วยกันทำข้อสอบไปเรื่อยๆพี่พีทก็เดินเข้ามา
"กลับบ้านกันได้แล้วมั้งเด็กๆ"
"ครับ" พวกเราก็เก็บของ แล้วก็ลงไปพร้อมพี่พีท
"พี่บุ้งคืนนี้นอนไหน"
"คอนโด ต้องทำงานงานเยอะ เสาร์อาทิตย์ไม่ได้ทำเลยมัวแต่ยุ่งอยู่กับฝูงลิง"
"งั้นเจอกันพรุ่งนนี้นะ"
"เออ"
แล้วพวกเราก็แยกย้ายกันกลับบบ้าน
"พี่พีท โยชิกลับก่อนนะครับ ขอบคุณสำหรับอาหารแล้วก็ขนม อย่าลืมฝันถึงโยชิด้วยนะ"
"ไอ้โยชินี้วอนตายตลอด" ไอ้เป็ดมันผลักหัวไอ้โยชิ ออกจากแขนพี่พีทแทนผม
"แรดตลอดมากกว่า"
"พี่แบงค์อ่ะว่าโยชิอีกแล้ว"
"รีบๆไปเลย ไอ้โยชิ หัดอ่านหนังสือบ้างนะ เบาๆหน่อยเฟซบุคอ่ะ"
"ครับ" แล้วผมก็ขึ้นรถ พี่พีทขับออกมาจากบริษัท มุ่งตรงกลับบ้าน
"ไปสยามไหม"
"พี่พีทอยากไปหรอ"
"ก็แค่อยากเดินเล่น ชิลๆอ่ะ"
"งั้นเดี๋ยวน้องภูโทรบอกคุณย่าก่อนนะ"
"พี่โทรแล้ว"
"แล้วจะมาถามน้องภูทำไมเนี่ว่าไปไหม"
"ถ้าน้องภูไม่อยากไป พี่ก็ไม่ไปไง"
"ตัวเองอยากไปก็บอกว่าอยากไปก็แค่นั้นแหละ"
"ถ้าอย่างนั้นพี่ก็เอาตัวเองเป็นใหญ่นะสิ ชีวิตพี่ไม่ได้เดินไปแค่คนเดียวนะ พี่ยังมีน้องภูเดินไปด้วยกัน พี่ก็ต้องถามความสมัครใจน้องภูด้วยสิ"
"โอ๊ะโอ"
แล้วพวกเราก็มาอยู่กันที่ใจกลางสยามสแควร์แล้วก็เดินดูของกันเรื่อยเปื่อย หาขนมทานบ้างอะไรบ้าง
ที่ดิจิตอลเกตเวย์ก็ทำให้เราเสียงตังค์ พี่พีทก็ดูพวกอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ที่แกอยากได้นั้นแหละ
"อยากทานไอติมชาเขียวถั่วแดงฟุกุอ่ะ"
"ที่ไหนอ่ะ"
"ชั้นบนอ่ะ"
"ไปสิป่ะ"
"เดี๋ยวน้องภูไปซื้อคนเดียวก็ได้ พี่พีทดูของเถอะ"
"ไม่เอา เดี๋ยวใครมาจีบ พักนี้ยิ่งฮอตๆอยู่"
"ขี้หวง"
"พี่ได้ยังครับ เมียผมหิว"
"พี่พีท บ้า"ก็ได้แต่บ่นกับตัวเองเบาๆ ผมก็เลยเดินออกจากร้านขืนอยู่ตรงนั้นไม่รู้จะทำหน้ายังไงดี คนทั้งร้านก็หันมามอง
"ป่ะ ได้แล้ว" จะจูงมือทำไมเนี่ย อายเขานะ
"เดินเองได้ไม่ต้องจูงหรอก"
"เห็นเกมหาลัยกลุ่มนั้นไหม"
"ทำไมอ่ะ"
"จ้องน้องภูตาเป็นมันเลย พี่ก็ต้องแสดงความเป็นเจ้าของสิ"
"เขามองเพราะพี่พีทจูงน้องภูมากกว่า"
"พี่เห็นมันมองตั้งแต่น้องภูมายืนหน้าร้านแล้ว"
"อืม ปล่อยได้แล้วมั้ง"
แล้วเราก็มาถึงร้านไอศครีมชาเขียวที่ผมอยากทาน อิอิ ก็เลยสั่ง
"พี่พีทเอาไร"
"เหมือนกัน"
"มีนมกล้วนด้วยนะเอาเปล่า"
"ซื้อกลับบ้านดิ"
"พี่ครับเอานมกลวยด้วยหกขวด"
"ค่ะ"
แล้วเราก็เดินทานไอติมกันมาหิ้วของพะรุงพะรัง แล้วก็กลับมาที่รถ เอาของเก็บ
แล้วก็เดินไปทานฟาสฟู๊ด กลางสยามนั้นล่ะ
"ทำไมวันนี้พี่พีทดูชิลจัง มีไรป่ะเนี่ย"
"เปล่านิ ก็วันนี้มันว่าง"
เราก็นั่งทานอาหารกันไปคุยกันไป นินทาาคนที่เดินผ่านไปผ่านมา แล้วก็เดินดูของที่สยามตอนกลางคืนริมทางเท้า คนเยอะมาก
กว่าจะถึงบ้านก็สี่ทุ่ม ฮ่าๆๆๆ สุดยอดมากๆ
"ง่วงยัง" พี่พีทถามผม
"ยัง"
"ก็ทำการบ้านต่อได้สิ"
"ฮึๆ"
"ฮ่าๆๆๆ"
"ในหัวคิดแต่เรื่องพวกเนี่ย เสพติดมากไปแล้วเนี่ย"
"ก็ต้องโทษน้องภูนั้นแหละ ทำให้พี่มีอารมณ์ตลอด"
"บ้า มาโทษน้องภูได้ไง โทษตัวเองสิ"
"ก็ใครใช้ให้น่ารักขนาดนี้ล่ะ"
"โอ๊ะโอ" แล้วเราก็ขึ้นบ้าน เอาของที่ซื้อมาออกมาชื่นชม ผมได้เคสโทรศัพท์มาสองอัน
พี่พีทได้เคสไอแพด ได้กล้อง ได้อะไรของแกไม่รู้เยอะแยะ ลำโพง อะไรพวกเนี่ย
ผมก็จัดการเปลี่ยนเคสโทรศัพท์ทันที
"สวยป่ะพี่พีท"
"สวยดี"
"เหลืออีกอันเอาป่ะให้ยืม"
"ลายโดเรมอนอ่านะ ไม่เอาหรอก พี่ชอบเคสใสมากกว่า"
"ใสๆอันเก่าของน้องภูก็มีนะ ที่พี่พีทซื้อให้อ่ะ ใส่เคสเถอะโทรศัพท์จะได้ไม่ช้ำ"
"อ๋อ  เออๆๆ " แล้วผมก็จัดการใส่เคสให้พี่พีท พี่พีทมันก็วุ่นอยู่กับของเล่นชิ้นใหม่นั้นแหละ
ก็เหมือนที่คุณย่าบ่นเมื่อเช้านั้นแหละ ว่ากลางค่ำกลางคืนไม่อยากจะนอนกัน
ก็มัยเล่นอะไรพวกนี้แหละ ไม่ได้มีแต่เรื่องอย่างว่านะ ผมกับพี่พีทค่อนข้างจะชอบพวกเทคโนโลยีเหมือนกัน
เลยคุยกันถูกคอหน่อย ไม่ค่อยทะเลาะกัน ฮ่าๆๆ
"น้องภูดูลำโพงอันนี้ดิ โคตรเจ๊งอ่ะ ตัวนิดเดียวโคตรดังเลย"
"เสียงไม่แตกด้วยเนอะ เท่าไรอ่ะ"
"ไม่รู้จำราคาไม่ได้แล้ว"
"บอกมา" กลัวเมียบ่นว่าซื้อของแพงล่ะสิ
"สองพัน"
"ห๊า ตัวแค่นั้นอ่ะนะสองพัน เสียงก็งั้นๆแหละ"
"เมื่อกี้ยังบอกเสียงดีอยู่เลยอ่ะ"
"แพงเกินอ่ะ ซื้อพวกลำโพงคอมดีๆได้เลย"
"แต่อันนี้มันใช้กับโทรศัพท์ได้ คอมก็ได้"
"ถามหน่อย จะไปฟังที่ไหน นอกจากในบ้าน "
"สักวันมันต้องได้ใช้เชื่อดิ"
"วันนี้ใช้เงินไปเท่าไรเนี่ย"
"ไม่รู้อ่ะ"
"เดี๋ยวบิลบัตรเครดิตมา จะหูอื้อ"
"นานๆจะได้ใช้ ทำแต่งาน เดือนนี้ยังไม่ได้ซื้อเสื้อผ้าเลยนะ"
"พอเลย หยุดช็อปได้แล้วเดือนนี้ กล้องที่ซื้อมานั้นอ่ะ น้องภูรู้ราคานะพี่พีท อย่ามาทำเป็นปกปิด"
"รู้ด้วยหรอ"
"รู้"
"แหะๆๆ"
"ใช้เงินให้มันประหยัดๆหน่อยนะเราอ่ะ ไม่ไหวๆต้องให้บอกให้สอนตลอด โตจนไอ้มดแดงเลียก้นไม่ถึงแล้ว ไม่ไหวๆ" ผมก็เดินเข้าไปอาบน้ำ
พี่พีทมันก็เดินตามเข้ามาเปิดเพลงของมันผ่านลำโพงนั้นแหละ เอามาตั้งในห้องน้ำ
จเห่อได้กี่วันเดี๋ยวเช้ามันก็ไปอยู่ในตู้ตามเดิม เนี่ยแหละข้อเสียของพี่พีท
อาบน้ำเสร็จก็มานั่งเช็ดตัวทาครีมทาครีมกันไปทากันมาก็นะ เหมืนเคย ผ้าหลุด  ฮ่าๆๆๆๆ
********************

เดินไปซื้อ ไก่ย่าง ข้างคอนโด
ต้องโอ้โห อะไรกัน สวรรค์สร้าง
เด็กกางเกง น้ำเงิน เดินตามทาง
หยุดทุกอย่าง หันไปมอง เต็มสองตา

ทั้งขาวตี๋ ตาหยี แก้มแด๊งแดง
ชอบอย่างแรง อยากได้ ฝันใฝ่หา
มีค่าเทอม หรือยัง จ้ะน้องยา
โปรดบอกมา พี่นี้ จะให้ทุน...... ฮ่าๆๆๆๆ

น้องบอกว่า ไม่อยากได้ หรอกค่าเทอม
ออพชั่นเสริม ได้ไหมจ้ะ พี่รูปหล่อ
จะเอาอะไร บอกมาเลย อย่ารีรอ
น้องก็ขอ ไอแพด สแครชไอโฟน

โอ้น้องจ๋า  พี่ยา ต้องหน้าเศร้า
ล้วงกระเป๋า หยิบเอา เจ้ามือถือ
ยังใช้จอ ขาวดำ โบราณลือ
เดินหูอื้อ กินไก่ย่าง ตามข้างทาง......
***********************



สวัสดีครับทุกคน

วันนี้มาไวหน่อย อิอิ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ
ขอบคุณมากๆ
ถ้าไม่มีทุกท่านคงไม่มีน้องภู ขอบคุณครับ

รักษาสุขภาพกันด้วยนะครับ

รักนะ 

[wolfram]

 

[seaz]

น้องภูต้องคุมค่าใช้จ่ายพี่พีทแล้วนะ

[tagloveX-Mark]

55555+ น้องภูสั่งสอนพี่พีทเรื่องการใช้เงินอะ ขำดี น่ารักดี ^^

[nolirin]

วันนี้น้องภูออกมาวิ่งเล่นไวกว่าทุกวัน

[gupalz]

วันนี้มาเร็วจาง ไม่ต้องรอดึก
อิคเกือบงานเข้าซะแล้ววว

[moneza]

5555 พี่พีทโดนดุ

[Horizon]

ชีวิตประจำวันของภูและเพื่อนๆ
ทำให้พี่ๆ แถวนี้ยิ้มได้ทุกวัน
ส่วนนายพีทก็พักบ้าง สงสารน้อง

[Supermimt]

ฮ่าๆๆ  เด็ก กางเกงน้ำเงิน
แซ่บ จิงๆๆรึป่าวนิ?

น้องภูน่ารักอิกแล้นนนนน

ให้ตายเส่ สาวชุดแดง มาแล้วผ่านไปเนอะ ยืมชื่อมาสร้างสีสันให้ พี่พีท น้องภู เฉยๆ