^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)  (อ่าน 2838057 ครั้ง)

ออฟไลน์ watcharet

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 663
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +42/-2
ไม่รุว่าจะตอบไรดี แต่ก้ออยากให้คุนแม่พี่ภูรีบมาจังๆ

ออฟไลน์ snack

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 951
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +148/-0
น้องภูแอบแรงนะแหมมีจะไปตบเค้าด้วยหวงพี่พีทขนาดหนักเลยนะ

นี่ถ้าโยชิมาด้วยสงสัยจริงๆว่าม่อนคงโดนแน่ๆ

ออฟไลน์ โดดเดี่ยวแต่ไม่

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1582
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +178/-6
น่ารักเสมอ น้องภูแซบตลอดๆๆ พี่พีทหื่นได้ใจ
น่ารักๆๆ
ขอบคุณที่มาต่อนร้าครับ

ออฟไลน์ CarToonMiZa

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +820/-41
น้องภูหาสีสันให้ชีวิตตลอด :z2:

ออฟไลน์ amito

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1943
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +222/-0
ถ้ารักและเชื่อใจกัน จะมือที่สามสี่ห้าหก ก้อไม่ต้องหวั่น ดีที่พี่พีทเคลียร์กับม่อนได้น้องภูจะได้ไม่ต้องคิดมาก

ออฟไลน์ bobie

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2182
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +269/-7
เสียดายอ่ะ พี่พีทน่าจะจัดการไอม่อนไปซะมั่งนะ
บังอาจมากเลยมาด่าน้องภู

ออฟไลน์ punchnaja

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3354
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +383/-5
กร๊ากกกกก ฮาม่อน เป็นไงล่ะ เจอของจริงงงงงง

ออฟไลน์ MoMoRin

  • I am Fujoshi! (・∀≦)ゞ
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1749
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +229/-2
น้องภูเจ๋งมากค่ะลูกกกกก
เป็นเรานี่ไม่จบนะ ต้องมีตบกันซักยกสองยกทีเดียวเชียว ฮ่าๆๆๆๆๆ

ออฟไลน์ Asuke

  • แค่อยากบอกว่า ตอนนี้ผมไร้คู่
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 177
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-2
เอาอีกๆหนักๆคับ

ออฟไลน์ mizzmizz

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 475
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-1
 :mew1:


รอตอนต่อไปค่า

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ nan53

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 97
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
ปัญหาจบ ตอนนี้นั่งรอตอนต่อไป... :mew1: :mew2:

ออฟไลน์ YMP

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1062
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +82/-2

ออฟไลน์ nabua

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 84
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-0
ขอเม้นท์รวมๆ เลยนะคะ เกลียดอีพี่พีทมาก อ่านๆ ไปแล้วรู้สึกว่าไม่ได้รักน้องภูเลย รักแต่ตัวเอง เห็นแก่ตัว ทั้งเอาพี่โค้กมาลองใจน้องภู ทั้งไม่ยอมรับผิด ทำไมทั้งๆ ที่พี่พีทเป็นคนผิดแต่ต้องไปลงกับน้องภูทุกครั้ง อ้านแล้วเป็นพระเอกที่เราเกลียดมากกกกกกกกกก  :fire:  :z6:

ออฟไลน์ ขนมสัมปันนี

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 594
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
ขอบคุณครับ ทำให้เนื้อเรื่องสนุกขึ้นไปอีกมีหลายรส น่าติดตามเอาเป็ดไปเลยจร้า :mew1: :mew1: :mew1:

herberry

  • บุคคลทั่วไป
เพิ่งได้อ่านสามวัน ตั้งแต่ต้นจนจบ

ขอชื่นชมพี่(หรือน้อง)ที่แต่งอ่ะว่า เรื่องเนี้ย................

ดีที่สุดเลย

มีนิยายไม่กี่เรื่องหรอก ที่อ่านแล้วน้ำตาไหล ด้วยความอิ่มเอมใจ

มีนิยายไม่กี่เรื่องหรอก ที่จะสอดแทรกขนบธรรมเนียมไทย เกร็ดความรู้มากมาย

มีนิยายไม่กี่เรื่องหรอก ที่ให้ข้อคิดเตือนใจ ให้หันมามองตัวเอง และนำไปใช้ในชีวิตจริงๆได้

จริงๆนะ ไม่มีเรื่องไหนจะจรรโลงใจเท่านี้เลย

หลายตัวละครอาจจะแบน แต่ความแบนนี่แหละ ที่ทำให้เราได้มองย้อนกลับมาว่า เราเป็นผู้กำหนดสังคม ให้ดีหรือไม่ดี ไม่ใช่กำหนดบทบาทของตัวเองตามสังคม

มันทำให้คนคนนึงที่มองโลกบูดๆเบี้ยวๆว่าโหดร้าย มองโลกในแง่ร้าย ได้หันมาเข้าใจชีวิตมากขึ้น

เรื่องของพี่แทบไม่ต้องมีฉากสะเทือนใจ ดราม่าร้องห่มร้องไห้ ความจำเสื่อม มันก็เรียกน้ำตาแห่งความตื้นตันใจออกมาได้

เก่งจริงๆ  o13

มาต่อบ่อยๆนะพี่ นิยายเรื่องนี้มันเป็นมากกว่าอะไรที่อ่านแก้เหงา มันบ่มเพาะและปลูกฝัง ปรับเปลี่ยนทัศนคติเรื่องความดี ให้อีกหลายๆคน

ขอให้ได้บุญเยอะๆนะพี่

ออฟไลน์ K.Pupoom

  • รักข้ามรั้วไอ้ตัวแสบ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 387
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +966/-5
ตอนที่.......178



เช้า....

"พี่อิคตื่นได้แล้ว โยชิอาบน้ำเสร็จแล้วนะ"
"จะไปไหน"
"เราจะไปบ้านพี่ภูกันไง พี่อิคลืมได้ไงเนี่ย"
"ขออีกห้านาทีได้ป่ะ"
"ไม่ได้นี้มันแปดโมงแล้วนะพี่อิค"
"แปดโมง  โหยยยย จะรีบไปทำไมแต่เช้าเนี่ย"
"ก็โยชิอยากเจอพี่ภูเร็วๆนินา"
"โหยยยย ป่านนี้มันยังนอนกกกับผัวอยู่เลยจะรีบไปทำไม"
"กว่าจะไปถึง พี่ภูก็ตื่นแล้วล่ะ จะได้ไปช่วยคุณย่าทำอาหารด้วย"
"ถามคุณย่าหรือยังว่าท่านต้องการไหม"
"พี่อิคนิ ลุกเลย พี่อิคคคคคคคคค ตื่นๆๆๆ" ผมก็เขย่าตัวพี่อิคให้มันลุก นอนแก้ผ้าอยุ่นั้นแหละ ไม่อายผีสางเทวดา
"นี่แน่ะ" แล้วพี่อิคมันก็ดึงผมไปกอด
"เห้ย โยชิอาบน้ำแล้วนะ"
"แล้วไงอ่ะ"
"เหม็น"
"เหม็นๆๆๆๆแล้วเมื่อคืนใครนอนกอดพี่ทั้งคืน ยังบอกเลยว่าตัวหอมจัง"
"นั้นมันเมื่อคืนนี้มันเช้าแล้ว ปล่อยดิ อย่านะ " ไอ้พี่อิคมันดึงผ้าเช็ดตัวออก แล้วก็พลิกตัวมาคร่อมผมไว้
"เสร็จโจร"
"จะทำอะไร"
"ผัวเมียเขาทำอะไรกันล่ะเช้าๆอ่ะ"
"เอาไว้คืนนี้นะ นี่มันเช้าแล้ว"
"ของแบบนี้มันไม่มีเวลาตายตัวหรอก"
แล้วมันก็เริ่มปฏิบัติการโดยไม่ฟังเสียงทักท้วงของผมเลยแม้แต่น้อย เมื่อคืนก็เอา เช้านี้ก็จะเอาอีกแล้ว หือออออ
อยากรู้จริงๆผัวคนอื่นจะเป็นเหมือนผัวอีโยชิคนนี้ไหมเนี่ย แต่ก็ดีกว่าสามีไม่ทำการบ้านละมั้ง ว่าไงก็ว่ากัน.......เอ้า เฮ


พีท......

"ตื่นได้แล้วครับคนเก่ง" น้องภูพลิกตัวนอนคว่ำเอาหมอนมาปิดหัวไว้ ตามเคย
"ไหนบอกว่าอยากไปตลาดไม่ใช่หรอ" น้องภูยกมือขึ้นชูห้านิ้ว หมายถึงให้ผมหยุดพูด
"โอเค" ผมก็เลยแกล้งดึงกางเกงลง จนเห็นก้นขาวๆ เจ้าตัวก็นอนเฉยไม่ดึงกางเกงขึ้น แสดงว่าหลับจริง
ผมก็เลยจัดห้องให้เรียบร้อย รอเมียตื่นจะได้ลงไปข้างล่างพร้อมกัน ของไอ้ตัวแสบนี่ก็ไม่ใช่น้อย จัดเท่าไรก็ไม่เสร็จ
พวงกุญแจนี่ซื้อจัง เต็มห้องไปหมดแล้ว ผมเลยหากล่องมาใส่ไว้ ของบางอย่างที่ซื้อมาแล้วเอาซ่อนเมียจนลืมก็มี
ดินสอปากกาให้เกลื่อนไปหมด แล้วก็ไปสะดุดกับการ์ดใบหนึ่ง......

"คิดถึงแม่จัง แม่จะรู้ไหมนะว่าน้องภูคิดถึง" ลงวันที่ 12 สิงหาคม ปีที่แล้ว

น้องภูคงคิดถึงแม่มาก เขียนการ์ดใบนี้เอาไว้ คงเป็นวันแม่ปีที่แล้ว ผมเห็นเขานั่งเขียวอะไรอยู่
พอเข้ามาถามก็บอกเปล่า สงสัยจะซ่อนไว้แล้วลืม น้องภูพยายามเข้มแข็งให้ผมไม่เป็นห่วง
แต่บอกเลย ผมเป็นห่วงเขาตลอดเวลา ไม่อยากเสียเขาไป ไม่อยากให้เขาเสียใจ เจ็บปวด หรือ ทุกข์ใจ
สิ่งที่ผมจะทำได้คือดูแลเขาให้ดีที่สุด ให้เกินความสามารถที่ผู้ชายคนนี้จะทำ......

นอนนานไปแล้วที่รักจ๋า ผมจัดห้องเสร็จก็ล้มตัวลงนอน ดึงหมอนออกจากหัว แก้มใสๆน่าหอมมาก
ปากแดงๆเป่าลมหายใจออกมาเบาๆ ขนตายาวกระพริบเบาๆเมื่อผมเอาจมูกไปสัมผัสที่แก้ม.....

"เก้าโมงกว่าแล้วนะ ไม่หิวหรอ" นอนนิ่งเหมือนเคย ผมค่อยๆล้วงมือเข้าไปใต้เสื้อ เท่านั้นแหละ
"ทำอะไร" หันมามองตาเขียว
"เปล่า"
"เมื่อคืนยังไม่พอหรอไง ลูกมดยังระบมอยุ่เลยเนี่ย"
"ฮ่าๆๆ ไปล้างหน้าแปรงฟัน คุณย่ากลับมาแล้วนะ"
"คุณย่าไปไหนอ่ะ"
"ตลาดไง"
"แล้วทำไมพี่พีทไม่ปลุกน้องภูล่ะ เห็นไหมน้องภูอดไปอีกแล้ว" ได้ข่าวว่าปลุกแล้วไม่ใช่หรอ
แล้วนางก็กระฟัดกระเฟียด เดินเข้าห้องน้ำไป ผมเดินตามเข้าไป นางฉี่อยู่จ้ะ
"เขามาทำไมเนี่ย"
"แปรงฟันไง"
"ตื่นมาตั้งนานแล้วทำไมไม่แปรง"
"ก็รอแปรงพร้อมน้องภู"
"ปากติดกันหรอไง"
"ใช่ เมื่อคืนก็ติดกัน นึกว่าจะแกะไม่อกซะแล้ว ฮ่าๆๆๆ" มองค้อนอีกแล้ว เดี๋ยวตาก็หลุดหรอกจ้ะเมียจ๋า
แปรงฟันเสร็จเมียผมก็ถอดเสื้อผ้าไปอาบน้ำทันที อาบน้ำเสร็จสดชื่อก็กลับมาร่าเริงเป็นปรกติ
"ไม่อาบน้ำหรอพี่พีท"
"ไม่มีคนชวน"
"ติงต๊องแล้ว ไปอาบน้ำดิ น้องภูซื้อครีมอาบน้ำกลิ่นแตงโมมาพี่พีทลองใช้ยัง"
"ยัง"
"หอมนะ ดมดูดิ"น้องภูยื่นแขนให้ดม แต่ผมไม่ดมคว้ามานั่งตักแล้วก็ดมตรงต้นคอ
"มันต้องพิสูจน์ตรงนี้"
"จั๊กจี้อ่ะ ตกลงหอมไหม"
"หอมสิ เมียพี่ไม่อาบน้ำก็หอม"
"บ้า"
"อยากจะหม่ำแตงโมซะแล้ว"
"พอเลยๆ ไปอาบน้ำ มีกลิ่นฝรั่งด้วยนะ"
"ไม่เอาจะเอาแตงโม"
"เดี๋ยวน้องภู ลงไปช่วยคุณย่าดีกว่า" น้องภูลุกจากตักผม แล้วก็ไปแต่งตัว นั่งมองน้องภูแต่งตัวก็เพลินดีเหมือนกันนะ
แต่งตัวไปเต้นไป ฮ่าๆๆ นี้นักเรียนแพทย์นะ นึกว่าอยู่ป.สาม อนุบาลหมีคุมะ........

"มองไร น้ำไม่อาบหรอไง"
"เอ้ออออออ  มีเมียก็ได้แต่นั่งมอง"
"บ่นอะไรตาแก่ หืมมมมมมมมมม" น้องภูเดินเข้ามาหาผมเอามือประกบสองแก้มจนผมปากจู๋
"ไม่ต้องเลย"
"อ่ะ ให้หอมแก้มทีหนึ่ง"
"ไม่หอม"
"หอมเหอะ หอมนะ"
"หอมก็หอมม  ฟ๊อดดดดดดดดดดดดดดดดด ชื่นใจ"
"หอมป่ะ"
"ก็หอมมั้ง"
"ชิส์ ลงข้างล่างแล้วนะ รีบอาบล่ะ อย่าแอบเล่นอะไรพิเรนท์ๆนาาาาาาาาาาา ฮ่าๆๆๆ"

ลงข้างล่าง

"ตื่นแล้วหรอแม่คุ๊ณณณณณณณณณณณณณณณ"
"อื้ม พี่อ้นอ่ะ"
"โน้น"
"เมื่อคืนโดนไปกี่ประตูอ่ะพี่อ้น"
"เดี๋ยวเหอะน้องภู"
"ฮ่าๆๆ"
"อ่าว ตื่นแล้วหรอลูก พี่เขาซื้อโจ๊กมาให้น่ะ เอาไปอุ่นทานก่อนไป แล้วพี่เราล่ะ"
"อาบน้ำครับ"
"อ้นมะเขือได้ยังลูก"
"ได้แล้วครับคุณย่า แช่อยู่ในกระมังนั้นอ่ะครับ"
"เอามะเขือทำอะไรหรอครับคุณย่า"
"แกงเขียวหวานไงลูก ได้ทานกับขนมจีน"
"คุณย่าจะทำทอดมันหรือเปล่าครับ"
"ทำลูก"
"ขาแกหายแล้วหรอไอ้ลิง"
"อื้มหายแล้ว"
"เสียงรถมาหน้าบ้าน น้องภูไปดูสิลูก"
"ไอ้โยชิครับคุณย่า เชื่อน้องภูสิ" ไม่ถึงสามนาทีเสียงมาก่อนตัว

"มีคนอยู่ไหมครับบบบบบบบ"
"คนอยู่เพียบเลยจ้ะ แล้วหมาจะมาหาใครล่ะ"
"หมาอะไรจะน่ารักขนาดนี้พี่ภู สวัสดีครับคุณย่า พี่บุ้งพี่อ้น"
"สวัสดีลูก"
"สวัสดีครับคุณย่า พี่บุ้งพี่อ้น" ไอ้อิคเดินเข้ามา
"แกไม่คิดจะสวัสดีฉันบ้างหรอไอ้โยชิ"
"สวัสดีครับ" แล้วมันก็ถอนสายบัว อีนี่มันแรดจริง
"ซื้ออะไรมาเยอะแยะเลยลูกอิค"
"ขนมครับ คุณแม่ฝากมาให้คุณย่าครับ"
"ขอบใจมากลูก ฝากขอบใจแม่เราด้วยนะ"
"ครับ"
"แล้วขนมกูล่ะอิค"
"ไม่มี มานี้ต้องซื้อขนมทำไมว่ะ ของกินเยอะแยะ แล้วพวกคนอื่นๆอ่ะมายัง"
"ไม่รู้อ่ะ แต่มันบอกว่าจะมากันนะ"
"พี่ภูไม่ชวนพี่ม่อนมาด้วยหรอ" ไอ้โยชิมันพูดเหมือนมันรู้อะไรมาแน่ๆ ท่าทางมันมีพิรุธ
"ชวนมาทำไม"
"เปล่า ก็เห็นสนิทกันนิ"
"มีอะไรก็พูดมาอีโยชิ ไม่ต้องมาทำเป็นสำบัดสำนวน"
"เปล่า ก็แค่อยากรู้เรื่องที่ พี่ภูไปต่อสู้กับมันมาเท่านั้นเอง"
"ใครบอกแกเรื่องนี้ล่ะ"
"มีก็แล้วกันน่ะ เพื่อเป็นการโพรเทคแหล่งข่าว ไม่สามารถบอกได้"
"อย่างนั้นฉันก็ไม่สามารถเล่าได้เช่นกัน"
"ไม่เล่าก็อย่าเล่า ไม่เห็นจะอยากรู้เลย"
คราวนี้มันมาแปลกแสดงว่ามันต้องรู้เรื่องนี้แล้วแน่ๆ คนที่รู้เรื่องนี้ก็คือคนในบ้านแล้วก็ไอ้เป็ด
เพราะฉะนั้นคนที่บอกมันน่าจะเป็นไอ้เป็ด แต่ไอ้เป็ดปรกติมันก็คงไม่โทรหาไอ้โยชิเรื่องแบบนี้หรอก
จะว่าคุยผ่านไลน์ก็ไม่น่าใช่ เดี๋ยวดูคนอื่นๆก่อนว่ารู้เรื่องนี้หรือเปล่า พี่พีทก็น่าสงสัยนะ เพราะเมื่อเช้ารับโทรศัพท์ไอ้โยชิ......

สักพักไอ้เป็ดกับพี่เฟียตก็มาถึง ผมก็ถามไอ้เป็ด ไอ้เป็ดมันก็บอกว่าไม่ได้เล่าให้ใครฟังเลยเล่าให้พี่เฟียตฟังคนเดียว
ไอ้ขิงกับไอ้ตี๋มาถึงมันสองคนก็ไม่รู้เรื่องนี้ ถ้ามันรู้มันต้องถามไปแล้ว ไอ้แบงค์กับพี่ฝุ่น สองคนนี้ก็ไม่รู้เช่นกัน
แถมไม่รู้จักไอ้ม่อนด้วยซ้ำ เอ......แล้วใครกันนะบอกไอ้โยชิเรื่องนี้ แล้วเราจะมานั่งคิดทำไมว่ะเนี่ย

"น้องภู เหม่ออะไรลูก ย่าเรียกตั้งสามรอบแล้วนะ"
"คิดอะไรเพลินๆอ่ะครับ"
"เพลินไปถึงไหนล่ะจ้ะหืมมมม หั่นผักให้ย่าหน่อยลูก"
"ครับ"
"หิวจัง กลิ่นหอมไปถึงข้างบนเลยครับ"
"พี่พีท สวัสดีครับ" เพื่อนๆผมพร้อมใจกันสวัสดีพี่พีท
"สวัสดีครับทุกคน ทานได้ยังเนี่ย"
"พี่พีทหิวแล้วหรอ"
"นิดหน่อย"
"มีเรื่องจะคุยด้วยหน่อยนะ เชิญห้องรับแขก"
"ทำมีลับลมคมในอะไรกันไม่ทราบ เห็นพวกเราเป็นคนอื่นหรือไง" ไอ้โยชิ
"เรานิ เรื่องส่วนตัวพี่เขา มาช่วยย่าเด็ดผักนี่มา"
"ก็โยชิอยากรู้นี่ครับคุณย่า"
"เอ เรานิ"
"คือน้องภูจะถามพี่พีทว่า เล่าเรื่องม่อนให้ไอ้โยชิฟังใช่ไหม แค่นั้นแหละครับคุณย่า"
"พี่เล่าเองแหละครับ"
"แล้วทำไมถึงเล่า"
"เอ่อ ก็ โยชิมันถามไง พี่ก็เลยต้องเล่า"
"แล้วอยู่ดีๆแกมาถามเรื่องนี่ได้ไงโยชิ"
"ก็ เอ่อออ ก็"
"ก็ๆๆๆๆอยู่นั้นแหละ"
"พี่พีท โยชิบอกความจริงพี่ภูแล้วนะ"
"อื้ม"
"ก็ไอ้ม่อนอ่ะ มันโพสเฟซบุ๊คด่าใครไม่รู้โยชิก็อ่านแล้วมีความรู้สึกว่ามันต้องด่าพี่ภูแน่ๆก็เลยโทรถาม แต่พี่พีทรับสายก็เลยเล่าให้พี่พีทฟัง พี่พีทก็เลยเล่าเรื่องไอ้ม่อนให้โยชิฟังอ่ะ"
"แล้วมันโพสว่าอะไร"
"อะไรไม่รู้อ่ะ จำไม่ได้แล้ว"
"พี่พีท ว่าไง"
"พี่ก็จำไม่ได้เหมือนกัน" ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
"ไม่ต้องหาหรอกพี่ภูมันลบไปแล้ว"
"มันด่าว่าพี่ ให้เขาเอาไปทั้งมหาวิทยาลัยใช่ไหมอ่ะ" ผมนั่งลงเด็ดผักอย่างนอยด์ๆ
"ไม่เห็นต้องเอาคำพูดของคนอื่นเก็บมาคิดเลยลูก เขาไม่ได้หวังดีกับเราเราจะไปแคร์คำพูดเขาทำไม"
"พีทก็บอกน้องแล้วครับ ขนาดพี่คนที่มีผลต่อเรื่องนี้โดยตรงพี่ยังไม่คิดแล้วก็สนใจอะไรเลย ใครจะว่ายังไงก็ช่างเขา พี่รักน้องภูก็พอแล้ว"
"พี่พีทไม่ระแวงหรอ"
"ทำไมพี่ต้องระแวง พี่มั่นใจว่าน้องภูไม่ใช่คนแบบนั้น"
"แต่"
"ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้นล่ะ เลิกคิดได้แล้ว" พี่พีทขยี้หัวผมเบาๆ
"พี่ภูนี้ติงต๊องนะ เรื่องแค่นี้ก็เอามาใส่ใจ โทรไปด่ามันให้ซะใจดีกว่า"
"พอเลยเจ้าโยชิ ต่างคนต่างอยู่่ดีกว่าให้มันจบลงเท่านี้ก็พอแล้ว คนไม่ดีเรายิ่งไปยุ่งกับเขา เราก็มีแต่จะเสียเข้าใจไหม"
"โห่คุณย่าอ่ะไม่ใจเลย"
"เดี๋ยวจะตีให้ เดี๋ยวเถอะ"
"โยชิล้อเล่นครับคุณย่า แหะๆ"
"ไม่มีใครเขาเชื่อว่าแกเป็นคนแบบนั้นหรอกไอ้ภู" ไอ้เป็ด
"ตกลงมันเรื่องอะไรกันอ่ะ ใครเล่าให้ฟังหน่อยดิ" ไอ้แบงค์ทำหน้างงๆ ผมก็เลยเล่าเรื่องนี้ให้มันฟัง
จบจากเรื่องผมก้มานั่งทานอาหารกันแล้วก็คุยกันไป สนุกสนาน

"กริ๊ง กริ๊ง" เสียงโทรศัพท์ผม
"นึกว่าจักรยานวิ่งเข้ามาในบ้าน" ฮ่าๆๆๆ
"คุณแม่โทรมา" ผมรีบรับ

"สวัสดีครับคุณแม่"
"สวัสดีครับลูก ทำอะไรอยู่"
"ทานขนมจีนกับคุณย่าแล้วก็เพื่อนๆครับ"
"จ้ะ แม่มีเรื่องจะบอก คือ เอ่ออออ"
"อะไรครับ"
"กำหนดกลับไทยของแม่ต้องเลื่อนนะลูก"
"คุณแม่ คุณแม่ผิดสัญญาอีกแล้วนะ" ผมร้องไห้ออกมาทันที ผมเริ่มกลายเป็นเด็กที่งอแงอีกแล้ว พี่พีทตดใจวางช้อนลง
แล้วดึงผมเข้าไปกอด ทุกคนตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า อึ้งกันไปหมด นั่งนิ่งรอฟังผม
"ร้องไห้ทำไมลูก แม่จะบอกว่า เดือนหน้าแม่จะกลับบ้านเราแล้วนะ เลื่อนเข้ามาลูกไม่ใช่เลื่อนออก"
"แล้วทำไมคุณแม่ต้องทำเสียงแบบนั้นด้วย"
"ก็แค่อยากรู้ว่าลูกชายแม่ยังขี้แยเหมือนเดิมหรือเปล่าน่ะสิ"
"รู้แล้วสะใจไหมล่ะ น้องภูงอนแล้วนะ"
"ฮ่าๆๆ แม่จะโทรมาบอกแค่นี้ล่ะลูก ขอแม่คุยกับคุณย่าหน่อยสิ" แล้วคุณแม่ก็คุยกับคุณย่า

"เรื่องอะไร" พี่พีทถามผม
"คุณแม่จะกลับมาเดือนหน้าแล้ว"
"แล้วร้องไห้ทำไมอ่ะ"
"ก็คุณแม่แกล้งน้องภูว่า กำหนดกลับเลื่อน น้องภูก็นึกว่าเลื่อนออกไปอีกน่ะสิ"
"กูดีใจด้วยนะเว้ย" ไอ้อิค
"ขิงก็ดีใจด้วยนะภู"
"กูด้วย" ไอ้ตี๋
"กูดีใจมากกว่า" ไอ้เป็ด
"พี่ดีใจด้วยนะน้องภู" พี่เฟียต
"พี่ก็ด้วย" พี่ฝุ่น
"กูดีใจมากกว่าทุกคน" ไอ้แบงค์
"ขอบคุณทุกคนมากนะ"
"พีท คุณน้าจะคุยด้วยลูก" พี่พีทรับโทรศัพท์จากคุณย่า แล้วก็เดินออกไปคุยกับคุณแม่ ทุกคนก็ดีใจไปกับผมด้วย
ทำให้มื้ออาหารมื้อนี้พวกเราเจริญอาหารเป็นอย่างมาก พี่พีทเดินกลับมาเอาโทรศัพท์มาคืนผม
"คุณแม่ว่าไงบ้าง"
"อ๋อก็บอกกำหนดกลับอ่ะ แล้วก็ฝากให้พี่หาบ้านให้สักหลัง"
"บ้าน"
"อื้ม"
"หมายความว่า น้องภูต้องไปอยู่บ้านกับคุณแม่หรอ" พี่อ้นถามด้วยสีหน้าเศร้าๆ
"ยังไม่รู้ครับ" ผมก็เศร้าทันที
"ถ้าไปจริงๆบ้านคงเงียบมากเลยนะ" พี่อ้นยังคงดราม่า
"เธอนิ เลิกพูดๆ ให้มันถึงเวลานั้นก่อนค่อยมาดราม่ากัน ทานๆๆๆๆๆ" พี่บุ้งสั่ง
พี่พีทดึงผมไปกอดคอ แล้วก็หอมมาผมเบาๆ ........

ทานขนมจีนกันเสร็จก็มานั่งคุยกันที่หน้าทีวี

"ไอ้แบงค์ทำไมมึงอ้วนจัง"
"ก็ทำงานดึกๆ มันหิวนิหว่า"
"แล้วทำไมพี่ฝุ่นไม่อ้วนอ่ะ"
"ก็พี่ฝุ่นเขาไม่ค่อยทานอะไรนิ"
"ก็พี่กลัวแบงค์ไม่อิ่ม" ฮ่าๆๆพี่ฝุ่นเริ่มแซว ไอ้แบงค์แก้มยุ้ยแล้ว แต่น่ารักนะ ผมว่ามันน่ารักกว่าตอนผอมๆอีก
เราก็คุยกันสอบถามสารทุกข์สุกดิบกัน ว่าเป็นอย่างไรกันบ้าง ทุกคนก็สบายดี ดูชีวิตทุกคนลงตัวหมดแล้ว
ผมว่าการที่เราจะรักใครสักคนเราต้องทุ่มเทแล้วก็จริงจังที่จะประคองมันไปให้ถึงฝั่ง ความรักคือการเรียนรู้ศึกษา
แล้วก็ปรับเข้าหากัน เพื่อให้รักนั้นดำรงอยู่ต่อไป บางคู่ก็ต้องเลิกรักกลางคัน ไปด้วยกันไม่ได้เพราะว่าไม่ปรับตัวเข้าหากัน
การจะรักใครคนหนึ่งอย่านึกถึงตัวเองให้มาก ต้องนึกถึงคนที่เรารักให้มากแล้วต่างฝ่ายก็ต้องนึกถึงอีกฝ่ายเช่นกัน
การปรับไม่ใช่การเปลี่ยน แต่มันคือการปรับเพื่อให้เราเข้ากันได้ แล้วเราจะได้ชิมรสรักที่หอมหวาน....

เพื่อนๆผมก็ทยอยกันกลับ วันนี้ไม่มีใครค้างที่นี่ เพราะพรุ่งนี้ต้องไปเรียน

"โอเคนะ" พี่พีทนั่งลงข้างๆผม
"โอเคสิ ทำไมถึงจะไม่โอเคล่ะ"
"แล้วจะไปอยู่บ้านใหม่กับแม่ไหม"
"ถ้าไม่ไปจะเป็นลูกอกตัญญูไหมอ่ะ" เศร้าอีกแล้วเมียผม น้องภูเอาหัวมาพิงที่ไหล่ผม
"การที่เราเป็นลูกอกตัญญู คือ เราไม่ดูแลท่านแล้วก็ทอดทิ้งทำให้ท่านเสียใจไม่ใช่หรอ"
"อืม"
"น้องภูไม่ได้อยูบ้านเดียวกับท่านก็ใช่ว่าเราจะไม่ไปหาท่านไม่ได้ดูแลท่านนะ"
"เห้อออออ ทำไมพี่พีทต้องทำให้น้องภูรักพี่พีทขนาดนี้ด้วยนะ"
"ฮ่าๆๆ"
"พี่พีทหาบ้านใกล้ๆบ้านเราให้คุณแม่นะ"
"ไม่ต้องกังวลอะไรนะ พี่จะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด"
"ขอบคุณนะ"

"คุยอะไรกันลูก" คุณย่าเดินมาหา
"เรื่องแม่น้องภูนั้นแหละครับคุณย่า"
"ไม่ต้องคิดมากหรอกลูก มีย่าอยู่ทั้งคนจะกลัวอะไรหืม"
"คุณย่า" ผมมองหน้าคุณย่าแล้วก็สวมกอด
"ไม่เอาลูก ไม่ร้องนะ หนูกำลังจะได้เจอแม่แล้วนะ ต้องดีใจสิลูก"
"แต่น้องภูไม่อยากจากคุณย่าไปนิครับ"
"โธ่เอ๊ยเด็กโง่ ย่าไม่ยอมให้หนูไปหรอกลูก ย่าเลี้ยงของย่ามาจนโตเป็นหนุ่ม จะมาเอาของย่าไปง่ายๆได้ไง"
"น้องภูไม่ใช่ลูกอกตัญญูใช่ไหมครับ"
"ไม่ใช่หรอกลูก หนูคือเด็กดีของทุกคน จำไว้นะลูก จิตใจที่ดีของเราจะทำให้เราพบเจอแต่สิ่งดีๆ เลิกร้องได้แล้วคนเก่งเดี๋ยวตาบวมไม่หล่อนะ"
"ไม่ร้องก็ได้ครับ กลัวไม่หล่อนะเนี่ย"
"อย่างนี่สิค่อยเป็นน้องภูคนเก่งของย่าหน่อย" เราก็นั่งกอดกันสองคนย่าหลาน โดยมีพี่พีทนั่งยิ้มอยู่ข้างๆ
คุยกันเสร็จก็แยกย้ายไปห้องใครห้องมัน ผมนั่งพับผ้าใส่ตู้ พี่พีทนั่งเล่นอินเตอร์เนต
"เป็นไรพี่พีท" พี่พีท บีบที่ท้ายทอย
"มึนๆหัวน่ะ"
"เลิกเล่นก่อนไหม ปวดมากไหมเดี๋ยวน้องภูเอายาให้ทาน"
"ก็ดีเหมือนกัน" แล้วผมก็หยิบยาให้พี่พีททาน พี่พีทล้มตัวนอนที่เตียง ผมก็เอามือสัมผัสที่หน้าผาก แก้ม ตัวไม่ร้อนสงสัยจะแค่ปวดหัวเฉยๆ
"ทานยาก่อน"พี่พีทก็รับยาไปทาน แล้วก็นอน แต่มือดันดึงผมลงไปด้วย
"มานี่"
"เห้ย   เดี๋ยวน้ำหก เดี๋ยวเอาน้ำไปเก็บก่อน" พี่พีก็ปล่อยเอวผม ผมเดินเอาน้ำไปเก็บ แล้วก็เดินไปปิดไฟ พี่พีทจะได้นอน
"มานี่่่หน่อยยยยยยยยย"
"อะไรก็นอนไปสิ"
"มาเหอะ ปวดตาอ่ะมาดูให้หน่อย" สงสัยจะเล่นคอมมากไปหน่อย
"เอาผ้าประคบไหม" พอเข้าไปดูพี่พีทก็คว้าตัวผมไปกอดทันที
"โกหกหรอ"
"อื้ม ไม่ได้ปวดหรอกตาอ่ะ ปวดหัวเฉยๆ มันต้องกอดเมียถึงจะหาย"
"ตลกแล้ว เมียไม่ใช่พาราเซตามอลนะ"
"ฮ่าๆ นอนนิ่งๆ พี่หลับแล้วจะไปไหนก็ไป"
"ไปหาผัวใหม่ดีไหม พอหมดความสำคัญก็ไล่หรอไง"
"ไม่ใช่งั้น ก็เห็นน้องภูจะไปทำโน้นทำนี่ พี่จะบอกว่า ขอให้พี่กอดให้พี่หลับก่อนได้ไหม"
"งั้นก็ควรจะพูดว่า ถ้าพี่หลับแล้วจะไปทำอะไรก็ทำเถอะ"
"แล้วมันไม่ใช่ความหมายเดียวกันหรอ"
"โอเคๆ นอนซะนะ"
"ครับ ฟ๊อดดดดด" หอมตลอด ผมก็นอนนิ่งๆให้พี่พีทกอด แล้วก็เคลิ้มหลับไป

"ก๊อกๆๆๆ พีทเอ๊ย นอนกันหรือยังลูก"
"ยังหรอกครับ กว่าจะนอนก็เที่ยงคืนตีหนึ่ง บางทีดึกๆยังลุกมาเถียงกันเลยคู่เนี่ย"
"หลับจริงๆด้วยอ้น" คุณย่าเปิดประตูเข้าไป เห็นพี่พีทนอนกอดน้องภู น่ารักเชียว
"วันนี้หลับแต่วันเลยเป็นไปได้ไงเนี่ย งั้นเดี๋ยวตอนเช้าเราค่อยคุยก็ได้ครับคุณย่า"
"จ้ะ เราเองก็ไปนอนได้แล้วไป"
"โหย พึ่งจะสามทุ่มเองครับ"
"งั้นไปสวดมนต์กับย่าไหม"
"ดีครับ คุณย่าครับ"
"ว่าไงลูก"
"ถ้าน้องต้องไปจากบ้านเราจริงๆ คุณย่าจะว่าไงครับ"
"ไม่ว่าไงลูก ย่าเคารพการตัดสินใจของน้องภู"
"แล้วพี่พีทจะยอมหรอครับ"
"คนอย่างเจ้าพีทไม่ยอมอะไรง่ายๆหรอกนะอ้น ยิ่งสิ่งไหนถูกต้องเขาจะทำมันให้ถึงที่สุด อ้นไม่ต้องกังวลหรอกลูก ยังไงน้องก็ต้องอยู่กับพวกเรา"
"แต่อีกฝ่ายเป็นแม่นะครับ"
"ไม่มีแม่คนไหนไม่อยากเห็นลูกมีความสุขหรอกนะอ้น ถึงเขาเอาไป สักวันเขาก็ต้องอามาคืน"
"ทำไมล่ะครับ"
"อ้นว่าน้องภูไม่ได้อยู่กับเจ้าพีทจะมีความสุขไหมล่ะ คนเป็นแม่จะรับรู้ได้ก่อนเสมอเวลาลูกทุกข์ใจ พอเข้าใจไหมลูก"
"พอเข้าใจครับ"
"ป่ะ สวดมนต์กันได้แล้ว จะได้ขอพรพระให้น้องภูอยู่กับเราไงลูก"
"เราชวนคุณแม่น้องภูมาอยู่ด้วยกันไม่ได้หรอครับ"
"ได้ แต่เขาไม่มาหรอก "
"ครับ"
ผมไม่รู้เป็นอะไร ไม่อยากให้น้องภูจากพวกเราไป น้องภูเป็นดวงใจของทุกคน ผมมาอยู่ที่นี้ได้ก็เพราะน้องภู
ได้มาเจอกับครอบครัวที่อบอุ่น ได้มาเจอแต่สิ่งดีๆที่ทำให้ผมหล่อหลอมเป็นคนดีตามไปด้วย
ผมเลยไม่อยากให้เขาจากพวกเราไป ขอเถอะครับ ขอให้เขาอยู่เป็นเพชรประดับหัวแหวนให้พวกเราต่อไป.....

ออฟไลน์ K.Pupoom

  • รักข้ามรั้วไอ้ตัวแสบ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 387
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +966/-5
เรื่องร้ายๆคงผ่านไปสักทีนะ ผมยืนมองน้องภูที่ตอนนี้กำลังหลับสบาย แต่ก็ต้องเดินไปปลุก
เพราะวันนี้ต้องไปมหาวิทยาลัยแล้ว ........

"ฟ๊อด ฟ๊อด ฟ๊อด"
"โอ๊ย เจ็บนะ" เริ่มเหวี่ยง
"ตื่นได้แล้ว เดี๋ยวไปมาหาวิทยาลับสายนะคนเก่ง"
"เรียนสิบโมง"
"อ่าวแล้วไม่ไปพร้อมพี่หรอ"
"เดี๋ยวไปเอง"
"แต่นี้มันเจ็ดโมงแล้วนะ ไม่เผื่อเวลารถติดหรอ"
"ถ้ารถไม่ติดสิสาย รถไม่ติดจะไปยังไง"เออจริง นี่กำลังถูกกวนทีนอยู่ใช่ไหมเนี่ย
"ลุก!!!!!"
"ไม่ต้องมาทำเสียงเเข็งหรอก รำคาญ" ดุก็ไม่กลัวซะแล้ว เห้อๆๆๆ เมียเด็กก็แบบนี้แหละ
"แล้วจะให้ทำไงไม่ทราบ ถึงจะตื่นเนี่ย"
"สักรอบสิ รับรองตาสว่าง"
"จัดให้" ผมก้าวขึ้นเตียง ไอ้ตัวแสบก็กระโดดลง เดินเข้าห้องน้ำไปทันที เวลาปลุกไม่มีหรอกที่จะลุกไปง่ายๆ
ต้องกวนประสาทมั้ง ยั่วโมโหมั้ง เป็นแบบนี้เกือบทุกเช้า ถ้าน้องภูตื่นก่อนผมอ่ะ เช้านั้นถึงจะสงบ
เตรียมเสื้อผ้าไว้ให้ แล้วผมก็ลงไปข้างล่าง คุณย่าก็ยืนทำกับข้าวอยู่
"อยู่คนเดียวหรอครับคุณย่า"
"พึ่งไล่เจ้าอ้นไปอาบน้ำแต่งตัวเมื่อครู่นี้เองลูก ทานข้าวเลยไหม"
"เดี๋ยวรอทานพร้อมกันดีกว่าครับ"
"เมื่อคืนย่าจะเข้าไปคุยอะไรด้วยหน่อยเห็นหลับตั้งแต่สามทุ่ม"
"พีทปวดหัวนะครับเลยทานยานอนคุณย่ามีอะไรหรอครับ"
"ย่าจะซื้อบ้าน หลังข้างๆเนี่ย เขาจะขาย จะให้พีทจัดการให้ย่าหน่อย"
"คุณย่าจะซื้อทำไมครับ คุณย่ามีหลายหลังแล้วนะ"
"ซื้อไปเถอะลูก เขาเดือดร้อนแล้วอีกอย่างอนาคตเผื่อพ่อแม่เราอาเราเขาจะกลับมาอยู่ บ้านเราได้ไม่คับแคบ"
"คุณย่าต่อราคาหรอยัง"
"ไม่ได้ต่อหรอกลูก สงสารเขา"
"อีกแล้ว ระดับคุณหญิงไม่เคยซื้อของถูก"
"อย่ามาว่าย่านะ จัดการให้ย่าด้วย ซื้อที่ซื้อบ้านราามันไม่มีตกหรอกลูก"
"ครับ เดี๋ยวพีทจัดการให้"
"ไปตามน้องมาทานข้าวได้แล้วไป"
"ครับคุณย่า"

เดินขึ้นไปตามเมีย พึ่งจะออกมาจากห้องน้ำ แล้วก็มานั่งเป่าผมสบายใจ เออ ไม่รีบเลยเนอะ
"จะออกจากบ้านกี่โมงจ้ะ"
"ทำไม"
"คุณย่าให้มาตามไปานข้าว"
"พี่พีทก็ไม่ได้มีงานด่วนไม่ใช่หรอ แล้วจะรีบไปไหน"
"ครับๆ แต่งตัวตามสบายเลย" แล้วผมก็ไปหาเอกสารในตู้ เอกสารเกี่ยวกับการซื้อขายของคุณย่า
แล้วเมียผมก็แต่งตัวไปร้องเพลงไป รู้ไหมเนี่ยว่าไอ้ที่ผมพูดน่ะประชด เห้ออออ จะโมโหก็โมโหไม่ลงหรอก
เวลาดุก็ทำหน้าเศร้าจะดุต่อก็ดุไม่ลง ไอ้บุ้งมันเลยว่าผมตามใจน้องภูไง มันไม่เป็นผมมันไม่รู้หรอก

"เสร็จแล้วววว" แต่งตัวเสร็จหอมฟุ้ง เวลาใส่ชุดนิสิตน้องภูน่ารักมากนะครับจะบอกให้

"มองไร"

"มองเมีย"

"เมียน่ารักใช่ม๊า"

"มากกกกกกกกกกกกกกก"

"หิวแล้วไปทานข้าวดีกว่า วันนี้คุณย่าทำอะไรให้ทานอ่ะพี่พีท"
"ข้าวต้มปลา เห็นมีกับข้าวเยอะแยะเลยนะ"
"หรอ" เดินออกจากห้อง พี่อ้นก็ออกมาจากห้องเหมือนกัน แต่งตัวหล่อกว่าทุกวัน
"โห วันนี้หล่อเป็นพิเศษ"
"ไปพบลูกค้าน่ะ"
"เดี๋ยวนี้บอสใช้ฝ่ายอาร์ตไปพบลูกค้าด้วยหรอ"
"ก็หัดไว้ ต่อไปได้เลื่อนตำแหน่งจะได้ทำเป็นทุกอย่าง เผื่อพี่พาเมียไปเที่ยวนานๆจะได้รักษาการแทนได้"
"ก็ตั้งใจนะเรา อ้น" ผมก็เดินไปตบไหล่พี่อ้นเบาๆ
"ครับ บอสใหญ่" พี่อ้นมันหมายถึงผม ฮ่าๆๆ

เดินลงมาทานข้าวพร้อมกันสามคน พี่บุ้งมันลงมาแล้วนั่งดื่มโอวัลตินอยู่
"อรุณสวัสดิ์ครับคุณย่า"
"จ้ะ ข้าวต้มหรือข้าวสวย"
"อยากทานั้งสองอย่างเลยอ่ะครับ"
"ก็เอาสิครับ ไปหยิบจานมาตักข้าวไปลูกไป"
"แล้วทำไมคุณย่าทำกับข้าวเยอะจัง"
"เดี๋ยวย่าจะมีแขกลูก"
"เพื่อนคุณย่าหรอครับ"
"ใช่จ้ะ"
"พาลูกชายหล่อๆมาด้วยหรือเปล่าครับ"
"ทำไมจ้ะ หืมมมมม"
"ก็น้องภูจะได้อยู่ต้อนรับ"
"ฮ่าๆๆ ถามพี่พีทของเราหรือยัง"
"ทำไมต้องถาม"
"เอ....อ้น น้องที่จะมาฝึกงานกับเราที่น่ารักๆจะมาเมื่อไรนะ" พี่พีมันเริ่มก่อนนะ เห้ยแกนั้นแหละเริ่มก่อนไอ้ภู
"วันนี้แหละพี่พีท"
"ถ้ามาแล้วให้เข้าไปหาพี่เลยนะได้ทดสอบอะไรต่ออะไรเสียหน่อย"
"คุณย่าาาาา ดูพี่พีทสิ"
"ก็เราเริ่มก่อนไม่ใช่หรอไง แล้วเขาทำบ้างจะมาร้องเรียกย่า อะไรกัน"
"พี่พีทกล้าหรอ อ้นถามจริงๆ"
"ไม่กล้าหรอก พี่ไม่รู้สึกอะไรกับใครหรอกนอกจากเมีย จริงๆนะ"
"ไอ้บ้า" เขินนะเว้ยไอ้พี่พีท ฮ่าๆๆ
"ทำมาเป็นเขิน ดัดจริต" ดูไอ้พี่บุ้งมันด่าผม
"เจ้าบุ้งเดี๋ยวเถอะไปว่าน้อง"
"ช่างมันเถอะครับคุณย่า หมามันมีปากมันก็ต้องเห่าต้องกัดเป็นเรื่องธรรมดา"
"เดี๋ยวเถอะ ไอ้ตัวเล็ก ปากนะ หืมมม เดี๋ยวย่าจะหยิกให้เนื้อเขียวทั้งคู่เชียว"
"พอกัน"
"ไปทานข้าวไป ปากจะได้ไม่ว่างกัน จะได้รีบไป สายแล้วนะวันเนี่ย"
"น้องภูมีเรียนสิบโมงครับคุณย่า"
"พี่เราล่ะ เป็นเจ้านายคนก็อย่าให้ลูกน้องมันว่าได้ เข้าใจไหม"
"ครับ"
โดนเทศน์ไปชุดเล็กก่อนออกจากบ้าน แล้วพระรูปนี้เทศน์แล้วหยุดยากเสียด้วย ฮ่าๆๆๆๆ
พี่พีทขับรถมาส่งผมที่มหาวิทยาลัยตามเดิม ผผมก็หอมแก้มก่อนลงจากรถแล้วก็เดินเข้าไป

"เห้ยน้อง น้อง  น้องครับบบบบ" เหมือนมีคนเรียก
"ครับ เรียกผมหรอ"
"น้องนั้นแหละ คณะแพทย์ใช่เปล่า"
"ใช่ครับ"
"ฝากนี้ไปให้พี่ส้มเน่าด้วย รู้จักใช่ไหม"
"รู้จักครับ"
"ขอบใจมาก ชื่อภูใช่ไหมเราอ่ะ"
"ใช่ครับ"
"อือ น่ารักจริงๆด้วย ฝากบอกอีส้มเน่าด้วยนะ ว่าให้ทำเร็วๆ"
"ครับผม"
"ครับผมก็ไปได้แล้ว มายืนน่ารักอยู่ได้ เดี๋ยวก็ลากเข้าคณะเลยนิ"
"โว๊ะ"
ผมก็เลยเดินถือถุงผ้า น่าจะเป็นชีสอะไรสักอย่าง เดินไปที่คณะมองหาพี่ส้ม อ่อนั้นไง
"พี่ส้ม มีคนฝากของมาให้ครับ แล้วก็ฝากบอกว่า ให้ทำเร็วๆด้วย แต่เขาเรียกพี่ส้มว่า ส้มเน่านะ ลืมบอก ฮ่าๆๆ"
"ย่ะ ขอบใจมากน้องภู แล้วรู้ไหมไอ้คนนั้นมันใคร"
"ไม่รู้อ่ะ"
"ไม่รู้แล้วรับฝากมาได้ไง เกิดเขาฝากยาบ้ามาจะทำไง"
"ดูแล้วว่ามันเป็นแค่กระดาษ"
"ก็ยังดีที่ระวังตัว มันชื่อไอ้เชี้...... เอ๊ย ไอ้บาส เพื่อนพี่เองมันจ้างให้ทำรายงานน่ะ"
"อ่อครับ หารายได้เสริมหรอพี่"
"ใช่ จะเอาตังค์ไปทำนม"
"อุต๊ะ"
"ฮ่าๆๆล้อเล่น ช่วยๆมันน่ะ ถ้าไม่เก็บตังค์มันเดี๋ยวมันใช้ตาย"
"พี่ส้มมีเวลาว่างขนาดนั้นเลยหรอ น้องภูยังอ่านหนังสือไม่ค่อยจะทันเลย"
"นี่ขนาดไม่ค่อยจะทันนะ ได้ข่าวว่าท็อปเกือบทุกวิชาไม่ใช่หรอ"
"พี่ส้มรู้ได้ไงอาจารย์ยังไม่บอกเลย"
"อาจารย์บอกพี่ วันนั้นเห็นนั่งชมน้องภูกันอยู่ แล้วนี่เพื่อนๆยังไม่มาหรอ"
"ยังไม่เห็นใครมาเลยอ่ะครับ"
"เห้ยพี่เห็นแล้วนะ เรียนกี่โมง"
"สิบครับ"
"เห้ย นี่มันสิบครึ่งแล้วนะ"
"เห้ยยยยยย งั้นไปก่อนนะพี่ส้ม สวัสดีครับ"
"เห้อ หล่อ เก่ง แต่โก๊ะ เหมือนฉันเลย สวยเก่งแต่โก๊ะ ฮ่าๆๆๆ" เพ้อคนเดียวพี่ส้ม

ผมก็รีวิ่งหน้าตั้งไปห้องเรียน ไม่มีใครโทรตามเลยนะ เจ้าประคุ๊ณณณณณร อาจารย์ยังไม่มาด้วยเถอะ
เดินมาถึงห้องส่องดูอาจารย์ รอดไป ยังไม่มาจริงๆด้วย ผมเลยเดินเข้าไป...
"ทำไมพึ่งมาว่ะ" ไอ้กรีซถาม
"ก็รอพวกมึงอยู่ใต้คณะเนี่ยแหละ ลืมดูนาฬิกาอ่ะ ไม่มีใครโทรตามเลย"
"มึงจะแหกปากทำไม เบาๆ" กิ๊บหันมาด่า
"นี่นายภู มาถึงก็เอ๊ะอะเลยนะ มานี่เลย"
"เห้ย ทำไมอาจารย์ไปนั่งตรงนั้นว่ะ" ผมถามไอ้กรีซเบาๆ
"ซวยแล้วมึง"
"ขอบใจ" ผมเดินไปหาอาจารย์ อจารย์ก็ยื่นกระดาษให้แผ่นหนึ่ง
"อ่านคะแนะสอบให้เพื่อนฟัง"
"ครับ"
ผมก็อ่านให้ฟังจนมาถึงชื่อตัวเอง เห้ยได้เต็ม ได้ไงว่ะ
"ฉันจะหักคะแนนเธอ มาสาย อ่านต่อ" ผมก็อ่านจนจบ
"อาจารย์จะหักคะแนนผมจริงๆหรอ ผมอ่านหนังสือหลายเดือนก่อนสอบกว่าจะได้เต็ม แค่ผมมาสายนิดเดียวเอง อาจารย์จะหักได้ลงคอเชียวหรอครับ"
"ย่ะ ไปๆไปนั่งที่ ไม่หักก็ไม่หัก" ผมก็เดินไปนั่งที่
"มึงนี่นะ ไปลงนะหน้าทองี่ไหนมาว่ะ มงกล้ามากนะที่พูดกับอาจารย์แบบนั้น แลล้วมึงก็ได้รอยยิมจากอาจารย์ด้วย ใครก็รู้ว่าอาจารย์ดุจะตาย"
"อ่าวๆจะเรียนได้ยัง"
เราก็นั่งเรียนกันอย่างตั้งใจ เรียนเสร็จก็ตามเคยหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาหลายวัน ก็หาอะไรทานกันซะหน่อย
"เห้ย ปิ้งย่าง ส้มตำ สุกี้ เอาไรดีว่ะ แต่ไม่ต้องถามไอ้ภูนะ"
"ทำไมอ่ะ กูก็มีสิทธิ์ออกเสียงนะเว้ย"
"มึงก็เลือกปิ้งย่างอยู่ดี"
"ชิส์"
"แต่ก็อยากเหมือนกันนะปิ้งย่างอ่ะ มะเร็งจะแดกไหมว่ะเนี่ย กิ๊บว่าไง"
"มีนัดแล้วว่ะ"
"ใคร!!!!!!"ทุกคนหันไปถามเสียงเดียว
"พี่นัด ศิลปกรรม"
"นั้นง่ะ มึงแอบไปได้กันตอนไหน" แพงเริ่มของขึ้น
"อิบ้า ยังไม่ได้ พี่เขาโทรมาชวน ก็เลยตอบตกลงไปแล้ววอ่ะ มึงอย่าว่ากูดิว่ะ"
"เห้ย ปล่อยมันไป นานๆจะมีหลงเข้ามาสักทีเว้ย ฮ่าๆๆๆๆ"
"ไอ้พล ไอ้เลว"
"รักนวลสงวนตัวบ้างนะ อย่าชิงสุขก่อนห่าม เข้าใจ๊" ไอ้ทิกสั่ง
"พอกันเลยนะมึงสองคนผัวเมียอ่ะ"
"ฮ่าๆๆ"
"ดีใจด้วยนะกิ๊บ"
"อิภู ฉันไม่ได้แต่งงานนะย่ะมาดีจงดีใจ ฉันแค่ไปกินข้าว"
"ยังไงก็เลือกดีๆนะเว้ยอย่าพึ่งไปให้ใจเขาหมด"
"อื้ม ขอบใจนะ"
"กิ๊บ ดูแลตัวเองดีๆนะ มีอะไรโทรหาพวกกูได้ตลอด พวกกูเป็นห่วงมึงนะ" ไอ้กรีซจบได้พระเอกมากมึง
"เออ ขอบใจพวกมึงมาก กูไปก่อนนะเว้ย"
"แล้วกูล่ะ มึงทิ้งกู ฮือๆๆๆๆ" แพงเริ่มโวยวาย
"สาวสวนมีดีกรีดาวคณะเป็นประกัน ยังอยู่บนคานอย่างแน่ "
"ไอ้กรีซ ไอ้เลว ฮือๆๆๆๆ"
"กูไปล่ะ เดี๋ยวพี่เขารอ" แล้วกิ๊บมันก็ไป เห้อ เห็นเพื่อนมีแฟนก็ดีใจด้วย

"พวกเราจะไม่ตามหรอว่ะ" ผมเสนอ
"ตาม" พวกเราพร้อมใจกัน
"เอางี้ ไอ้ภู ไอ้กรีซ มึงตามไปก่อนเลย ว่ามันไปที่ไหน เดี๋ยวพวกกูชับรถตาม
"โอเค"
"เอาให้เนียนนะมึง"
"เออ" ผมก็รีบเดินตามกิ๊บไป โดยไม่ให้มันรู้ตัว พี่นัด ยืนรออยู่แล้ว มีการช่วยกันถือหนังสือด้วย
กิ๊บเป็นคนน่ารักนะ เพียงแต่มันไม่ค่อยแต่งตัวไม่ค่อยห่วงสวยเท่าไรถ้าแต่งหน้าแต่งตัวก็สวยไม่น้อย
"ลุงๆ ตามรถคนนั้นไปเลย"
"คันไหน"
"คันข้างหน้าลุงเนี่ย สีดำเนี่ย"
"แล้วเอ็งจะตามเขาไปทำไม"
"ผมต้องบอกลุงด้วยหรอเนี่ย"
"ไอ้คนนั้นมันจะพาเพื่อนผมเข้าโรงแรมน่ะลุง ลุงตามไปเลย"
"ได้ๆๆ แหม๋คนสมัยนี้" แล้วลุงแกก็พล่ามยาว
"มึงไม่น่าไปบอกลุงแกแบบนั้นเลยไอ้ภู รำคาญลุงแกฝอยว่ะ"
"เออน่ะ"
ไอ้กิ๊บกับพี่นัด มายังห้างสรรพสินค้าใจกลางเมือง สถานที่นัดเดทแม่งเห่ยมากพี่นัดไม่โรแมนติกเลย คนจะเหยียบกันตาย
สองคนนั้นเดินเข้าไป ผมสองคนก็เดินตามไปห่างๆ ไอ้พวกที่ขับรถตามมาไปหาที่จอดอยู่
"มึงจะรีบเดินตามเขาทำไมขนาดนั้น ทิ้งระยะหน่อยไอ้กรีซ"
"กูกลัวตามไม่ทัน"
"เออน่ะ "
"เห้ยๆมันเข้าร้านนั้นไปแล้ว เอาไงดี"
"ให้เข้าได้โต๊ะกันก่อน มึงโทรหาไอ้พวกนั้น เดี๋ยวเรื่องโต๊ะกูจัดการเอง"
"โอเค"
"พี่ๆ เอาโต๊ะนั้นได้ป่ะ ว่างไหม"
"ว่างค่ะ มากี่ท่านค่ะ"
"ห้าครับ"
พวกผมค่อยๆเข้าไปทีละคนเพื่อไม่ให้กิ๊บมันเห็น เราเลือกมุมที่มันไม่สามารถมองเห็นพวกผมได้
"โห ไอ้นัดนี้ก็รสนิยมไม่ใช่เล่น เลือกร้านหรูเชียว"
"หวังว่าอิกิ๊บคงไม่เปย์ผู้ชายนะ" แพง
"พวกเรามันยังงก ซวยของไอ้พี่นัดมัน" กรีซ
"รับอะไรดีค่ะ" มัวแต่ดูสองคนนั้นพนักงานเดินมารับออเดอร์แล้ว พวกผมก็ชี้ๆตามรูป
"ทำไมพวกเราต้องเสือกเรื่องของมันขนาดนี้ด้วยว่ะ" ไอ้กรีซพูด
"เอ้ามึง ก็จะได้รู้ไงว่าอิกิ๊บมันจะโดนหลอกหรือเปล่า" แพงตอบ
"กูว่าอิกิ๊บจะไปหลอกพี่เขามากกว่า" ไอ้พลเสริม
"พลนิ" ไอ้ทิก ตบไหล่ไอ้พลเบาๆพอน่ารัก
"ไอ้ภูกูรู้นะว่ามึงกำลังคิดอะไรแพลงๆ" ไอ้กรีซ
"บ้า เปล๊า ไม่ได้คิ๊ดดดดดด"
"เสียงสูงเขาว่ สตรอนะแก"
"ฮ่าๆๆ เห้ยกูว่ามันต้องมีการแสดงเกิดขึ้น"
"ยังไงอ่ะ"
"เดี๋ยวขอตัวช่วยก่อน" ผมก็เลยโทรหาไอ้โยชิ

"โยชิแกอยู่พาราเก้งชิมิ"
"พี่ภูรู้ได้ไงอ่ะ พี่ภูอยู่ตรงไหน"
"ฉันเห็แกเช็คอิน มาหาพี่ที่ร้าน บลาๆๆๆๆๆ มีเรื่องให้ช่วยหน่อย"
"ตบคนหรอ"
"เออ มาด่วน" ไม่ถึงห้านาทีไอ้โยชิก็เข้ามา สงสัยมันจะวิ่งมา มายืนหอบอยู่ตรงเนี่ย

"สวัสดีครับ พี่พี่"
"ทุกคนนี้น้องชายเรา ชื่อโยชิ"
"น่ารักว่ะ มีแฟนยัง" ไอ้พลถาม
"ยังครับ มีแต่ผัว"
"อูยยยยยยย"
"แรงเหมือนพี่มัน"
"พี่ภูมีอะไรให้โยชิช่วยอ่ะ ไหนบอกว่าจะตบใครไง อิม่อนหรอ"
"เปล่า มานั่งก่อน ทานอะไนมายัง"
"ยัง โยชิรอพี่อิคอ่ะ"
"อิคไหน อิคแฟนฉันอ่าหรอ อย่าบอกนะว่าอิคเดือนนิเทศน์" แพง
"เออ นั้นแหละ เนี่ยแหละเมียมัน จบเรื่องนี้ก่อน เอาเรื่องกิ๊บก่อนดีไหม"
"เชอะ" แล้วแพงก็มองค้อนโยชิเบาๆพอขำๆ
"โยชิ พี่จะให้แกแกล้งเป็นแฟนผู้ชายคนนั้น ที่นั่งอยู่กับผู้หญิงคนนั้นอ่ะ"
"แล้วไง"
"พี่แค่อยากรู้ว่าเขาจะมีปฏิกิริยาอย่างไร เมื่อแกแสดงตัว"
"แล้วถ้าพี่คนนั้นเขาตบโยชิขึ้นมาอ่ะ พี่ภูจะรับผิดชอบยังไง"
"แกก็ระวังตัวดิว่ะ พี่คนนั้นชื่อพี่นัด เรียนศิลปกรรม"
"โห ต้องทำใช่ไหมเนี่ย เสี่ยงก็เสี่ยง"
"อยากได้อะไร เดี๋ยวซื้อให้"
"จริงนะ"
"ไม่เกินสามร้อย"
"โห่ แรงงานขั้นต่ำ"
"จะเอาไม่เอา"
"ก็ได้"
"เริ่มได้แล้ว" ผมสั่งการ แล้วไอ้โยชิมันก็เดินเข้าไป

"พี่นัด"
"ครับ"
"มาทำไร ไหนบอกว่าติดธุระที่บ้านไง โยชิชวนมาทำไมไม่มา หมายความว่าไง"
"ห๊าาาา" พี่นักงงอย่างบอกไม่ถูก
"แล้วนี่ใคร เดี่ยวนี้พี่มีรสนิยมแบบนี้แล้วหรอ"
"อะไรครับน้อง พี่งงไปหมดแล้ว"
"พี่ก็อย่างนี้ทุกีเมื่อไรจะหยุดเจ้าชู้ ไหนบอกว่าจะหยุดที่โยชิแล้วไง"
"เออน้องครับ จำคนผิดหรือเปล่า"
"น้องเขาคงจำไม่ผิดหรอกค่ะ ไม่เช่นนั้นเขาคงเรียกชื่อพี่ไม่ถูก พี่เป็นเกย์แล้วพี่มาหลอกหนูทำไม"
"เห้ยกิ๊บ ฟังพี่ก่อน พี่ไม่รู้จักน้องคนนี้จริงๆนะ พี่ชอบผู้หญิงแล้วพี่ก็ชอบกิ๊บด้วยยยยย"

"หูยยยยยยย เขาบอกชอบกันแล้วมึง" พวกผมพยายามตั้งใจฟัง

"แล้วนี่อะไรค่ะ น้องคนนี้เขาเป็นใคร"
"พี่ก็ไม่รู้กิ๊บ"
"พี่พูดได้ไงว่าไม่รู้ เมื่อคืนพี่ยังนอนอยู่กับผมเลย พี่พูดแบบนี้ได้ไง"
"เห้ยน้องอะไรว่ะ ต้องการอะไรเนี่ย"
"ใช่สิ พี่ได้ผมแล้วนิ ผมเป็นฝ่ายไปก็ได้" แล้วไอ้โยชิมันก็เดินออกมาจากโต๊ะนั้น
"เห้ยน้อง อย่างพึ่งไปดิ น้องทำแบบนี้ทำไม" พี่แก ลุกมาดึงกระเปป๋าเป้ไอ้โยชิไว้ เห็นท่าจะไม่ดี ผมเลยเดินเข้าไป
"มีอะไรกันหรอครับ"
"น้องภู"  "ไอ้ภู" กิ๊บกับพี่นัดเรียกชื่อผม
"มีไรหรอ"
"ภูรู้จักน้องคนนี้หรอ"
"น้องชายเราเอง มีอะไรหรอโยชิ"
"ก็พี่นัดอ่ะสิพี่ภู ได้โยชิแล้วจะทิ้ง"
"พี่นัดทำไมทำกับน้องผมแบนี้ครับ"
"เอ่อน้องภูครับ พี่ไม่รู้จักน้องชายน้องภูจริงๆนะ"
"ครับ แกจำไว้นะโยชิ ต่อไปอย่าใจง่าย ที่ผ่านมาก็ถือซะว่าทำทาน กลับบ้านเรากันเถอะ"
"เห้ยภู แกคุยกับเราก่อน" กิ๊บเริ่มหน้าเสียเมื่อเห็นผมไม่พอใจ

"กูแม่งยกตุ๊กตาทองให้สองพี่น้องนี้สิบตัวไปเลย สุดๆอ่ะ"  ไอ้พล

"ไม่จำเป็นต้องคุยแล้วกิ๊บ ขอตัวก่อนนะ"
"แกโกรธเราหรอว่ะ เราเพื่อนกันนะเว้ย แค่ผูชายคนเดียวอ่ะ แกทำแบบนี้กับเราเลยหรอว่ะ"
"ถ้าแกอยากได้เขา แกก็เอาไป"
"ไอ้ภูมึงดูถูกน้ำใจกูมากไปแล้วนะเว้ย"
"พอเถอะพี่ภู พี่เขาจะร้องไห้แล้วนะ" ไอ้โยชิกระซิบผมเบาๆ ผมพยักหน้าให้ไอ้พวกนั้นเดิน ออกมา

"เซอร์ไพร์สสสสสสสสสสสสสส" ไอ้พวกนั้นตะโกนพร้อมกัน คนหันมามองทั้งร้าน แต่ไม่แคร์  ฮ่าๆๆ

"พวกมึงแกล้งกู ไอ้พวกเพื่อนชั่ว กูจะร้องไห้แล้วนะ" ไอ้กิ๊บขำทั้งน้ำตา

"มานี่เลยไอ้ตัวแสบ" พี่นัดดึงไอ้โยชิเข้าไปกอด
"ปล่อยโยชิเดี๋ยวผัวโยชิมาเห็นนะ"
"กูว่าแล้วว่าไอ้เด็กคนนี้เคยเห็นที่ไหน ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้เปี๊ยก"
"พี่ภูสั่งให้โยชิทำ โยชิไม่รู้เรื่อง  โอ๊ะ พี่อิคโทรมาแล้วโยชิไปก่อนนะครับ ขอบคุณมากที่ให้ร่วมสนุก พี่ภูสามร้อยนะ"
"เออ"
"แหม๋ลงทุนนะ เพื่อแกล้งกูเนี่ย ใครต้นคิดว่ะ"
"นี้" ทุกคนชี้มาที่ผม
"เห้ยไรว่ะ ขอโทษนะพี่นัดที่ทำให้ตกใจ นี้เป็นการต้อนรับจากกลุ่มพวกเรา ยินดีต้อนรับครับ"
"ต้อนรับซะพี่ตกใจหมด เห้อๆ"
"ฮ่าๆ นี้แค่เบาะครับ"
"ไปเหอะพวกเรา ให้เขาได้จู๋จี๋ แจ๊ดจิ้งแกรดกัน ไปเหอะ อาหารมาแล้ว"
"มานั่งด้วยกันก็ได้นะครับ" พี่นัดชวน
"ไม่ดีกว่าครับ"
"เห้ยมานั่งด้วยกันมึงคนเยอะๆสนุกดี"
"ถ้าแกชวนฉันตั้งแต่มหาวิทยาลัยก็ไม่ต้องมาแกล้งแกแบบนี้หรอก เชอะ ฉันไม่นั่งย่ะ"
"อิแพงอย่ามา"
"ไปพวกเรากลับโต๊ะ"

กลับมาทานข้าวที่สั่งไว้ได้แกล้งเพื่อนแล้วก็สบายใจดี ฮ่าๆๆมื้อนี้เลยเจริญอาหารเป็นพิเศษ
ทานอาหารอิ่มก็เดินออกจากร้าน ยกมือทักทายเพื่อนกิ๊บก่อนออกจากร้าน เดินออกมาดูของกัน
ไอ้อิคก็โทรมาถามว่ากลับยังไงเดี๋ยวจะไปส่ง ผมก็บอกว่าไม่ต้องไปส่งหรอก เดี๋ยวกลับเอง.....

ขึ้นบีทีเอสที่อัดอย่างกับปลากระป๋อง เบียดจนจะได้กันอยู่แล้วเนี่ย เด็กมัธยมคนหนึ่งวิ่งเข้ามาเบียดที่ข้างๆผม

"ขอโทษครับ" โห่น้อง ไม่ขี่คอพี่เลยล่ะ
"พี่เรียนคณะไรอ่ะ" ชวนกูคุยอีก
"แพทย์"
"ทำไมพี่น่ารักจังอ่ะ ผมอยากเรียนที่เดียวกับพี่อ่ะ พี่ไปติวที่ไหนหรอ"
"อ่านเอง"
"โห่ เก่งว่ะ " แล้วคนก็เบียดเขามาอีก ไอ้นี่ก็มาสีผมเต็มที่ แล้วมันก็จับที่เอว
"ขอทางหน่อยครับ"
"พี่จะลงแล้วหรอ เดี๋ยวผมไปส่งไหม"
"ไม่เป็นไรน้อง"
"พี่ขอไลน์หน่อยดิ"
"ไม่ได้เล่นอ่ะ ไปก่อนนะ" แล้วผมก็เลยออกจากบีทีเอส แล้วก็ขึ้นขบวนถัดไป ไอ้เด็กนรก กูมีผัวแล้ว ถ้าไม่มีค่อยว่ากัน ฮ่าๆๆๆ

"กลับมาแล้วครับ"
"ไงลูก เหนื่อยหรอไง"
"ครับคุณย่า คนบนบีทีเอสเยอะมากกกกกกก"
"ย่าซื้อรถให้ไหม"
"ไม่เอาอ่ะครับ น้องภูชอบนั่งมากกว่าได้หลับด้วย มีอะไรทานบ้างครับคุณย่า"
"มีลูกตาลเชื่อมลูก ไปเอามาทานสิ ใส่น้ำแข็งหน่อยเย็นชื่นใจดี"
"เยี่ยมไปเลย คุณย่าเอาไหมครับ"
"ย่าทานแล้วลูก" แล้วผมก็เดินไปตักขนมมาทานคุณย่านั่งอ่านหนังสือ
"คุณย่าครับ"
"ครับ"
"คุณย่าน้อยใจไหม ที่ลูกๆคุณย่าไม่มาอยู่ด้วย"
"ไม่หรอกลูก คนเราก็ต้องมีวิถีของตัวเอง คนเป็นแม่แค่เห็นลูกประสบความสำเร็จ มีความสุขก็พอแล้ว"
"ครับ"
"กังวลเรื่องแม่เราหรอ"
"ครับ"
"ย่าน่ะรู้จักแม่หนู่มาตั้งแต่หนูยังไม่เกิด ก็พอจะเดานิสัยใจคอได้บ้าง ว่าเป็นคนแบบไหน"
"แล้วเป็นคนแบบไหนล่ะครับ"
"แม่หนูน่ะ ยอมทำทุกอย่างเพื่อได้เห็นลูกมีความสุข แล้วแม่หนูก็ต้องเข้าใจความรู้สึกของหนู แล้วก็รู้ด้วยว่าหนูต้องการอะไร เชื่อย่าสิ"
"น้องภูกลัวแม่เสียใจ เมื่อรู้ความจริงอ่ะครับ น้องภูทำให้แม่ผิดหวัง"
"หนูทำอะไรผิดหรอลูก แม่ถึงผิดหวัง"
"ก็น้องภูเป็นแบบนี้อ่ะ"
"เราเลือกเกิดไม่ได้หรอกนะลูก แค่หนูเป็นเด็กดี ย่าว่าแม่หนูต้องภูมิใจมากกว่าผิดหวัง"
"ไปเอาขนมมาทานดีกว่าเดี๋ยวดราม่า"
"ก็เลิกคิดมากได้แล้วลูก"

"น้องภูกลับมายังครับคุณย่า" ผมเดินเข้ามาในบ้านเห็นคุณย่านั่งอ่านหนังสืออยู่
"กลับมาแล้วลูก มีอะไรกับน้องหรอไง"
"เปล่าหรอกครับ เห็นเลิกเรียนตั้งแต่บ่ายแล้วนึกว่าไปเถลไถลที่ไหนอีก"
"น้องภูโตแล้วนะ จะไปไหนก็ได้"
"แต่เป็นเป็นผู้ปกครองไปไหนก็ต้องบอกพี่ แล้ววันนี้ไปไหนมาทำไมไม่บอก"
"ก็เลิกเรียนก็ไปหาอะไรทาน ต้องรายงานด้วยหรอไง"
"ไปเอาน้ำมาให้ดื่มแก้วหนึ่งสิ ไปๆๆๆ"
"ชิ"
"น้องกำลังจิตใจไม่ปรกตินะลูก"
"เรื่องอะไรอ่ะครับ"
"เรื่องแม่เขานั้นแหละ ค่อยๆปลอบน้องค่อยๆอธิบายให้น้องฟัง เราน่ะไม่ชอบหาแต่เรื่อง"
"คุณย่า พีทเนี่ยนะหาแต่เรื่อง"
"ใช่" น้องภูเดินมาพอดี เดินมาได้จังหวะจริงๆ
"พี่หาแต่เรื่องตรงไหน"
"แล้วเรื่องไอ้ม่อนล่ะ พึ่งผ่านมาเนี่ยใครหาเรื่อง ถามหน่อยสิ" น้องภูนั่งลงข้างๆผม พร้อมน้ำหนึ่งแก้ว แล้วก็ถ้วยขนม
ผมหยิบน้ำมาดื่มขนมมาทาน น้องภูก็มาหน้าเหมือนมีอะไรสักอย่าง
"มีปัญหาอะไรหรอไง"
"มี"
"อะไร"
"นี่มันขนมน้องภูนะ"
"แล้วง่ะ หวงพี่หรอ"
"หวง พี่พีทก็ไปทำเองสิ"
"แล้วจะมีเมียไว้ทำไมถ้างั้นอ่ะ"
"เมียทำได้ตั้งเยอะ หรือไม่จริง"
"จริงจ้ะ มานั่งนี่สิ"
"ไม่เอาน้องภูจะนั่งกับคุณย่า"
"เร็ว"
"ไม่"
"เร็ววววววว"
"โห่" แล้วพี่พีทก็ดึงผมไปนั่งข้างๆ ผมก็นั่งลงพิงพี่พีท
"อ้าปาก"
"อ้าาาาาา" แล้วพี่พีทก็ป้อนขนมผม ผมก็นั่งทานสบาย ว่าแต่ทำไมวันนี้พี่พีทกลับไวจัง แล้วพี่ชายผมสองคนไปไหนเนี่ย

"พี่พีท"
"ครับ"
"พี่อ้นกับพี่บุ้งอ่ะ"
"เขาก็ไปสวีทกันบ้างสิ พี่ได้บัตรบุฟเฟ่ต์โรงแรมมาสองใบ ไอ้บุ้งมันขอเลยให้ไป"
"เราไม่ได้ไปทานข้าวข้างนอกกันนานแล้วนะ แบบสวยๆอ่ะ ไปไหมครับคุณย่า"
"ย่าไปงานเลี้ยงจนเบื่อแล้วลูก ไปกันเถอะ"
"โต๊ะจีนไหมครับ น้องภูอยากทานฮ้อยจ้อปูอ่ะ นะๆคุณย่า นะนะ"
"ถามพี่เราสิ"
"ว่างไงพี่พีท"
"อื้ม เดี่ยวหาเวลาว่างก่อน"
"อีกแล้ว หาเวลาว่างตลอด ไปทะเลก็หาเวลาว่าง ไปไหนก็หาเวลาว่าง น่าเบื่ออออออ" ผมก็พูดข้างๆหูพี่พีท
พี่พีทหันมาจุ๊บปากเบาๆหนึ่งที หวานเป็นลูกตาลเชื่อมเลยทีนี้ มดจะขึ้นนะ
"แล้วเย็นนี้จะทานอะไรกันจ้ะสองคนพี่น้อง"
"อะไรก็ได้ครับ คุณย่าทำอะไรก็อร่อยหมดแหละ"
"ช่วยย่าคิดหน่อยสิลูก"
"คุณย่าอยากทานอะไรล่ะครับ ทำเมี่ยงปลาทูไหมครับคุณย่า เดี๋ยวเราไปซื้อผักสลัดสดๆกัน"
"ก็ดีนะ พวกผักสลัดปลอดสารพิษ อร่อยดีย่าชอบ"
"พี่พีทอ่ะ อยากทานอะไร"
"อะไรก็ได้"
"ข้าวผัดไหม เผื่อทานเมี่ยงไม่อิ่ม"
"เดี๋ยวซื้ออะไรมาทานก็ได้ไม่ต้องทำเพิ่มหรอก คุณย่าจะไปซื้อของมาทำเมี่ยงเลยไหมครับ"
"ไปเลยก็ได้ นี้ก็เย็นแล้ว"
"งั้นเดี๋ยวพีทไปเปลี่ยนกางเกงขาสั้นก่อนนะครับ น้องภูจะไปชุดนี้ใช่ไหม"
"ไม่เอา ใส่ขาสั้นไป คุณย่ารอน้องภูแป๊ปนะครับ"
"จ้ะ"
แล้วเราสองคนก็ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสบายๆ แล้วก็พาคุณย่าไปซุปเปอร์มาร์เกต หาผักสดๆมาทำอาหาร




สวัสดีครับบบบบบ

ตอนนี้ขอมาแบบสบายๆนะ  อิอิ  หรืออยากทานมาม่ากัน  หุหุ


ขอบคุณทุกคนเช่นเคยที่ติดตามกันมาโดยตลอด


รักมากมาย


รักษาสุขภาพด้วยนะครับ



ฝากติดตามเพจด้วยนะจุ๊


https://www.facebook.com/KpPhu

ออฟไลน์ K.Pupoom

  • รักข้ามรั้วไอ้ตัวแสบ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 387
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +966/-5
เพิ่งได้อ่านสามวัน ตั้งแต่ต้นจนจบ

ขอชื่นชมพี่(หรือน้อง)ที่แต่งอ่ะว่า เรื่องเนี้ย................

ดีที่สุดเลย

มีนิยายไม่กี่เรื่องหรอก ที่อ่านแล้วน้ำตาไหล ด้วยความอิ่มเอมใจ

มีนิยายไม่กี่เรื่องหรอก ที่จะสอดแทรกขนบธรรมเนียมไทย เกร็ดความรู้มากมาย

มีนิยายไม่กี่เรื่องหรอก ที่ให้ข้อคิดเตือนใจ ให้หันมามองตัวเอง และนำไปใช้ในชีวิตจริงๆได้

จริงๆนะ ไม่มีเรื่องไหนจะจรรโลงใจเท่านี้เลย

หลายตัวละครอาจจะแบน แต่ความแบนนี่แหละ ที่ทำให้เราได้มองย้อนกลับมาว่า เราเป็นผู้กำหนดสังคม ให้ดีหรือไม่ดี ไม่ใช่กำหนดบทบาทของตัวเองตามสังคม

มันทำให้คนคนนึงที่มองโลกบูดๆเบี้ยวๆว่าโหดร้าย มองโลกในแง่ร้าย ได้หันมาเข้าใจชีวิตมากขึ้น

เรื่องของพี่แทบไม่ต้องมีฉากสะเทือนใจ ดราม่าร้องห่มร้องไห้ ความจำเสื่อม มันก็เรียกน้ำตาแห่งความตื้นตันใจออกมาได้

เก่งจริงๆ  o13

มาต่อบ่อยๆนะพี่ นิยายเรื่องนี้มันเป็นมากกว่าอะไรที่อ่านแก้เหงา มันบ่มเพาะและปลูกฝัง ปรับเปลี่ยนทัศนคติเรื่องความดี ให้อีกหลายๆคน

ขอให้ได้บุญเยอะๆนะพี่



ขอบคุณครับ  คุณทำให้ผมรู้ว่า  สิ่งที่ผมสื่อออกไป มีคนเข้าใจแล้วรับมันได้


ขอบคุณที่ทำให้ผมบรรลุเป้าหมาย


ขอบคุณอีกหลายๆคนที่ติดตามนะครับ
ผมจะทำนิยายในแนวของผมต่อไป ขอบคุณทุกคำติชม
โลกของเราอยู่ยากขึ้นทุกวัน  คนในปัจจุบันห่างจากความดีไปมาก
เพราะวัตถุอำนาจมันล่อใจ  อย่าลืมที่จะตั้งมั่นในความดี อย่าลืมหน้าที่ที่ถูกต้อง
หวังว่าทุกคนคงมีความสุขกับสิ่งที่ผมถ่ายทอด


ขอบคุณครับ :mew1:

ออฟไลน์ NOO~KUNG

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 718
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +175/-3
มาแล้วๆ....เม้นท์ก่อนอ่าน

ออฟไลน์ route rover

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2423
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +221/-7
ไม่นิยมมาม่าค่ะ ผงชูรสมันเยอะ  :katai3:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ ขนมสัมปันนี

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 594
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
ขอบคุณคราฟฟ +1แล้วนะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:

ออฟไลน์ maemix

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4403
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-3
แหม ต้อนรับเขยกลุ่มได้แซ่บมาก
รักกันดีทั้งกลุ่มเลยนะ ดูแลกันดีจริงๆ หายาก

อีกไม่นานคุณแม่น้องภูจะกลับมาแล้ว
ดีใจกับน้องภูด้วย

ออฟไลน์ gupalz

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4911
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +604/-20
น้องภูไม่ต้องคิดมากน้า
เดี๋ยวคุณแม่ก็กลับแล้ว
ทุกอย่างหายห่วง

ออฟไลน์ noy

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1212
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +189/-9
อ่านเมื่อไหร่ก็ได้รับความอิ่มเอมใจ ขอบคุณมากค่ะ :mew1: :mew1: :mew1:

nemesis

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8891
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80
น้องภูมาแล้ววว
ขอบคุนมากเลยนะคะที่มาต่อให้
น้องภูอน่าคิดมากน้าาา

ออฟไลน์ seaz

  • รักอยู่ไหน...ใจเรียกหา
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +381/-9
น้องภูและผองเพื่อนมาแล้ว คิดถึงจริงๆ หายไปนานเลย อิอิ
คิดถึงนักเขียนด้วย สบายดีไหมครับ? อิอิ

ออฟไลน์ indy❣zaka

  • กระซิกๆ เบื่อดราม่า...
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4582
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +625/-26
รักกันแบบธรรมดา ไม่ต้องหวือหวา  แต่มั่นคงยาวนาน   แค่นี้ก็สุขเว่อร์แล้วเนอะ

ออฟไลน์ watcharet

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 663
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +42/-2
รักกันนานๆ ติดตามตั้งแต่เริ่มจนตอนนี้ก้อนานมากๆแล้ว อ่านทีไรไม่เคยเบื่อ ถ้านิยายเรื่องนี้จบวันไหน
วันนี้คือวันแห่งบ่อน้ำตาเลยทีเดียว ไม่อยากให้นิยายเรื่องนี้จบเลย เป็นนิยายที่เหมือนมีชีวิตจริง ชอบๆ

herberry

  • บุคคลทั่วไป
โห่พี่พอเลยยย ไำม่ต้องมาม่าหรอก แค่นี้่ก้อตื้นตันบอกไม่ถูกแล่ว

ถ้าจะมาม่า ขอให้เริ่มละจบในตอนนะพี่ กลัวพี่หายไปนาน คนอ่านจะประสาทเอา 55555

******อยากรู้เรื่องน้องภูกับคุณย่าใหญ่อ่ะ พออ่านถึงสองคนนี้ทีไร ไม่รู้ น้ำตาจะพุ่งตลอดดดด

เหมือนมีไรแปลกๆ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด