หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[K.Pupoom]

เช้า.....

"เบอร์โทรอื่นจะได้ยินเสียงรอสาย แบบๆว่าให้รอ แต่เบอร์นี้จะได้ยินเสียงใจบอกว่า ท่านกำลังเข้าสู่บริการรับฝาก หัวใจ ลงทะเบียนฝากไว้ บลาๆๆๆๆๆ"

ตื่นมาซ้อมเต้นร้องเพลงตอนเช้า ฮ่าๆๆ อากาศตอนเช้าสดชื่นดีนะ พี่พีทยังไม่ตื่นเลย
ผมเดินไปที่ระเบียงมองออกไปไกลๆ เห็นกนบินอย่างอิสระ ผีเสื้อบินเล่นน่าสนุกจัง
คุณย่ายืนรดน้ำต้นไม้โดยมีพี่บุ้งเป็นผู้ช่วย
"คุณย่าาาาาา"
"อ่าว ตื่นแล้วหรอลูก"
"ครับ"
"ล้างหน้าล้างตาซะลูกแล้วลงมาทานข้าวพร้อมกันลูก"
"ครับคุณย่า"

"เห้ย!!!!!!!!!! ตกใจหมด มายืนตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย"
"นานแล้ว ตื่นแล้วทำไมไม่ปลุกอ่ะ"
"ก็นอนต่อไปสิ วันหยุดนะวันนี้อ่ะ"
"ทำไมไม่หอมแก้มปลุก"
"หอมแล้วพี่พีทไม่ตื่นเองนิ"
"จริงอ่ะ"
"จริ๊งงงงงง ไปล้างหน้าแปรงฟันกัน น้องภูหิวข้าวแล้ว"
"ครับ"

ผมบีบยาสีฟันใส่แปรงสีฟันส่งให้พี่พีท แล้วเราสองคนก็ยืนแปรงฟันกันหน้ากระจก
พี่พีทกอดเอวผมไว้หลวมๆ ขอให้ได้สัมผัสสักนิดก็ยังดี ไปไหนก็แล้วแต่ขอให้ได้โดนตัว แม้เพียงเล็กน้อยก็เอา
อาการแบบนี้เขาเรียกว่าเป็นโรคจิต เอ๊ย โรคติด(เมีย) ใครเป็นบ้างยกมือ  หรือเป็นโรคไม่มีเมียให้ติด ฮ่าๆๆๆ

ล้างหน้าแปรงฟันเสร็จเรียบร้อย พี่พีทหาเสื้อกับกางเกงมาใส่ ผมลงไปทั้งชุดนอนลายหมีสุดเท่ห์ ฮ่าๆๆ
เราก็มานั่งทานข้าวกัน คุณย่าก็แซวเรื่องชุดนอนเนี่ยแหละ ก็มันน่ารักฝุดฝุด

"อิ่มจัง"
"ก็ทานซะขนาดนี้"
"วันนี้จะไปไหนกันเปล่าเราสองคนน่ะ"
"น้องภูไม่ไปครับ แต่พี่พีทไม่รู้ ว่าไง" ผมให้ไปทำปากจู๋ให้พี่พีท พี่พีทเอานิ้วจิ้มหน้าผากซะหน้าหงาย
"ไม่ไป แต่ม่อนเพื่อนน้องภูที่ถ่ายโฆษณาอ่ะ เขาขอยืมหนังสือพี่"
"ยืมหนังสืออาร์ตเนี่ยนะ มันเรียนรัฐศาสตร์ไม่ใช่หรอ"
"เขาสนใจเรื่องนี้ จะไปไหนเปล่าล่ะ ถ้าไม่ไปก็ให้เขามาเอาที่บ้านเรา"
"ตามใจพี่พีทเถอะ ว่าแต่คุณย่าถามทำไมหรอครับ"
"ก็ถ้าใครไปย่าจะฝากเอาขอไปให้ป้าชูหน่อย พารากอนน่ะ"
"งั้นเดี๋ยวพีท เอาไปให้เองครับ จะไปด้วยเปล่า"
"ไม่ไป"
"ไปกับพี่เขาเถอะลูก ป้าชูบ่นคิดถึงหนูน่ะ"
"ครับคุณย่า"

ทานข้าวอิ่มก็ไปอาบน้ำแต่งตัว ไปทำธุระให้คุณย่า
"ใส่ขาสั้นนะ"
"ตามใจ" ผมหยิบกางเกงขาสั้นสีน้ำเงิน แล้วก็เสื้อแขนยาวลางทางสีฟ้าสลับขาว รองเท้านิวบาลานซ์สีน้ำเงิน

"เสร็จยังพี่พีท"
"เสร็จแล้ว"
"แล้วหนังสือของม่อนล่ัะ"
"หัวเตียงน่ะ หยิบให้ด้วยดิ"
"พี่พีทดูสนิทกับม่อนไวดีเนอะ" ผมพูดลอยๆแล้วก็เดินถือหนังสือออกจากห้องไป
พี่พีทเดินตามลงมาติดๆ
"น้องภู เป็นอะไร"
"เปล่า"
"แล้วทำไมพูดแบบนั้น"
"ก็น้องภูคิดแบบนั้นก็พูดแบบนั้นสิ"
"พี่ก็เห็นว่าม่อนเขาสนใจในเรื่องเดียวกับพี่ น้อยคนที่จะสนใจ แล้วเขาก็มีความรู้พอตัวเลย พอที่พี่จะแลกเปลี่ยนความรู้ได้"
"น้องภูก็ไม่ได้ว่าอะไรนิ น้องภูไว้ใจพี่พีทอยู่แล้ว คุณย่าาาา ไหนของที่จะฝากให้ป้าชูล่ะครับ"
"นี่ลูก"
"อะไรหรอครับคุณย่า"
"ทับทิมพม่าลูก ย่าจะให้ป้าชูทำเครื่องประดับ โชว์ในงานของสมาคม"
"ใหญ่ขนาดนี้เลยหรอครับ คอหักพอดีเวลาใส่อ่ะ"
"ฮ่าๆ"
"งั้นน้องภูไปก่อนนะครับ จะรีบไปรีบกลับครับ คุณย่าจะทานอะไรไหม"
"ไม่ดีกว่า หนูนั้นแหละเย็นนี้จะทานอะไร"
"น้องภูอยากทานหมูทอดกระเทียม พริกไทยเยอะๆ"
"บอกพี่เขาโน้น เดี๋ยวย่าจะต้มยำปลาทู"
"เยี่ยมเลย"
"ขับรถดีๆนะลูกพีท"
"ครับคุณย่า"

เราสองคนก็เดินทางออกจากบ้านมุ่งตรงสู่ย่านสยามสแควร์ รถติดตามปรกติ
ผมมองไปทางด้านนอกเห็นคนอยู่ในรถคุยกันหนุงหนิง แต่เป็นผู้ชายกับผู้ชายนะ
อิอิ อย่างที่เห็นๆกัน สังคมเริ่มเปลี่ยนแปลงทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไปตามการพัฒนาทางด้านเทคโนโลยี

"วันนี้ทำไมไม่ค่อยพูดมากเลยนะ" พี่พีทแซวก่อนจะเลี้ยวเข้าห้างสรรพสินค้าที่นัดหมาย

ได้แต่มองค้อนไม่ได้ตอบโต้อะไรทั้งนั้นแหละ เชอะ

"ทานอะไรกันดีอ่ะ เดี๋ยวขึ้นไปหาป้าชูแล้วยาวนะ"
"อาหารญี่ปุ่นได้ป่ะ อยากทานยำแซลมอนอ่ะ"
"ได้สิครับ สำหรับเมียที่รักอะไรก็ได้"
"เดี๋ยวซื้อแหวนเพชรให้วงสิ สองกะรัตก็พอเอาไว้ใส่เล่น"
"หืมมมม สองเลยหรอ"
"ฮ่าๆๆ ไหนบอกอะไรก็ได้ไง"
"ก็ได้ งั้นคืนนี้ขอสองรอบนะ ฉลองแหวนใหม่"
"ไม่เอา"
"ฮ๋าๆๆ" กว่าจะหาที่จอดรถได้ ก็เล่นเอาเวียนหัว ได้ที่จอดรถแล้ว
เราสองคนก็เดินไปหาอะไรทานกัน แล้วก็ไม่ลืมที่จะหอบหิ้วทับทิมพม่าเลอค่าไปด้วย
"น้องภูว่าเอาของไปให้ป้าชูก่อนเถอะ เกิดทำหายขึ้นมา ซวยเลย"
"โอเค"
"พี่พีท อะไรติดที่แก้มอ่ะ"
"อะไรอ่ะ"
"ดำๆอ่ะ" ผมก็เอาทิชชูเช็ดออกให้
"เปื้อนไหม"
"ไม่อ่ะ ของบางอย่างเปื้อนแล้วมันก็เช็ดออกได้ ของบางอย่างเปื้อนแล้วเปื้อนเลย ทำให้ของที่ถูกเปื้อนมีตำหนิ"
"หืมมมม"
"จะทำอะไรก็ต้องระวัง ถ้ามันเปื้อนแล้วเอาออกยาก"
"หมายถึงอะไร"
"หมายถึงการใช้ชีวิตไง"
"ขอบคุณครับ" พี่พีทส่งยิ้มหวานๆให้ หลังจากขอบคุณที่ผมเช็ดรอยเปื้อนที่แก้มให้
เราเดินไปหาป้าชูที่นั่งรออยู่ที่ร้านอยู่แล้ว

"ตายแล้วววววว หลานชายฉัน หายหน้าไปเลยนะลูก มาให้ป้าหอมทีสิ ไอ้ตัวแสบ" ป้าชูดึงผมไปหอมแก้ม แล้วก็จับแก้ม
"สวัสดีครับ"
"สวัสดีลูก ถ้าคุณย่าไม่ใช้มาก็คงไม่มาหาป้าใช่ไหมเนี่ย"
"น้องภูเรียนหนักครับคุณป้า"
"จ้า  นี้เธอ เอาน้ำมาให้หลานฉันหน่อย"
"หลานหล่อจังค่ะ"
"ย่ะ ไม่ต้องมาทำตาเล็กตาน้อยใส่หลานฉัน"
"ป้าชูสบายดีนะครับ"
"สบายดีลูก คุณย่าเราล่ะสบายดีไหม"
"สบายดีครับ คุณย่าเชิญทานข้าวที่บ้านด้วยครับ"
"ป้าก็หาเวลาว่างอยู่ลูก เดี๋ยวทำทับทิมเซตนี้ก็ยุ่งอีก"
"จะมีแฟชั่นโชว์หรอครับ"
"ใช่ลูก จองตัวหนูด้วยนะ พีท เราด้วยนะ"
"ผมคุมงานดีกว่าครับ"
"ไม่ได้เลย คอลเล็คชั่นนี้มีนาฬิกาด้วยเป็นตัวแทนของวัยทำงานที่เพียบพร้อมหรูหรา"
"ไม่เหมาะกับพีทเลยครับอย่างนั้น"
"เรานี้ดื้อจริง ไม่รู้แหละ ถ้าไม่เดินแบบให้ป้า ป้าจะจ้างออร์แกไนซ์ที่อื่นทำ"
"โห่"
"เดินเถอะพี่พีท"
"ใช่ลูก เดินคู่กับน้อง เออได้ข่าวว่าไปถ่ายโฆษณา เมื่อไรออนแอร์ลูก"
"เดือนหน้าครับ"
"แล้วป้าจะรอดูนะ ไหนขอดูทับทิมหน่อย ได้ข่าวว่าสวยงามมาก"
"น้องภูก็ดูไม่เป็นอ่ะ แต่เม็ดมันใหญ่จัง"
"ฮ่าๆ ไปนั่งคุยกันดีกว่าลูก เอ๊ะ เพชรสีชมพู ใครซื้อให้เนี่ย ขอป้าดูหน่อยสิ"
"คุณย่าซื้อให้ครับ"
"นึกว่าคนรู้ใจซื้อให้ มันเป็นตัวแทนของความรักที่แข็งแกร่งรู้ไหมลูก"
"ครับ"
"คุณย่าคงรักหนูมาก เลยให้แหวนวงนี้บอกแทนคำพูด"
"ครับ"
"นั่งๆลูก เอาขนมมาให้หลานฉันหน่อยบนโต๊ะน่ะ ทานข้าวกันมาหรือยังลูก"
"ทานแล้วครับ"
"วันนี้ป้าคงคุยด้วยได้ไม่นานนะ ต้องเข้าโรงงาน"
"ครับ"

เราสองคนก็คุยกับป้าชูอยู่สักพักก็แยกย้ายป้าชูฝากขนมไปให้คุณย่าตามเคย
ออกจากร้านป้าชูก็มุ่งตรงไปยังร้านอาหาร หิวมาก

"หิวล่ะสิ"
"มากอ่ะ ขนมป้าชูทานแค่สวยๆไม่ได้ครึ่งกระเพาะเลย"
"ฮ่าๆๆ"
"แล้วพี่พีทนัดม่อนไว้กี่โฒง รู้ทางไปบ้านเขาหรอ"
"รู้ๆ อยู่หมู่บ้านเดียวกับเพื่อนพี่"
"อ่าวหรอ"
"อื้ม โลกโคตรกลมเลย เดี๋ยวพี่แวะไปหาเพื่อนด้วยนะ ว่าอะไรเปล่า"
"ไม่หรอก น้องภูยังไงก็ได้ พี่ๆ ตามอาหารให้หน่อยได้ป่ะ หิวอ่ะครับ"
"ได้ค่ะ" พนักงานส่งยิ้มหวาน
"เราพึ่งสั่งไปได้แป๊ปเดียวเองนะ"
"อ่าวหรอ ดื่มน้ำไปก่อน"
"ไม่เอาเดี๋ยวระบบย่อยทำงานไม่ดี เดี๋ยวน้องภูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะพี่พีท"
"ครับ รีบไปรีบมานะ"
"ครับบบบ"

เดินไปเข้าห้องน้ำ คนก็เยอะอ่ะ ทำไมคนมันเยอะทุกที่เลยว่ะ

"น้องค่ะ"
"ครับ ช่วยพาลูกพี่เข้าห้องน้ำหน่อยได้ไหมค่ะ พี่ไม่กล้าเข้าห้องน้ำผู้ชาย อีกอย่าง จะพาลูกเข้าห้องน้ำผู้หญิงสงสัยจะราดซะก่อน"
"ได้ครับ"
"น้องภูหนูไปเข้าห้องน้ำกับพี่เขานะลูกเดี๋ยวคุณแม่รอตรงนี้"
"ชื่อเดียวกันเลย ฮ่าๆๆ"
"อ่าวหรอค่ะ ลูกพี่โตขึ้นคงน่ารักเหมือนน้องนะ" คุณแม่ยังสาวยิ้มหวานพร้อมส่งลูกชายให้ผม
"ไปห้องน้ำกันครับสุดหล่อ"
"ผมฉี่ตรงนี้" น้องมันเดินไปที่โถฉี่ แต่ตัวมันไม่ถึงอ่ะ"
"ฉี่ตรงนี้ถึงหรอ"
"ถึง"
"ไม่ถึงงงงงง เข้าไปฉี่ในห้องโน้น"
"พาไปหน่อย" ผมก็พาเข้าไปในห้องน้ำ น้องมันก็ควักจูมงออกมาแล้วก็ฉี่
ฉี่เสร็จผมก็กดน้ำให้ แล้วก็พาไปล้างมือ ต้องอุ้มให้ล้างมืออีก
"เช็ดมือครับคนเก่ง" ผมส่งทิชชูให้
"ขอบคุณครับ"
"แล้วพี่ไม่ฉี่หรอ เดี๋ยวผมพาไป ไม่ต้องอายหรอก"
"ไม่ได้อาย ไปหาคุณแม่ได้แล้วเดี๋ยวคุณแม่รอ"
ผมก็พาไปส่งแม่น้องเขา ที่ยืนรออยู่
"ขอบคุณมากนะค่ะน้อง น้องภูของคุณพี่เขาก่อนค่ะ"
"ขอบคุณแล้วครับ"
"ขอตัวก่อนนะครับ"
"ค่ะ"
"บ๊ายบาย ดื่มนมเยอะๆรู้ไหมจะได้สูงๆจะได้ฉี่ที่โถได้"
"ครับ"

ผมเข้าห้องน้ำทำธุระเรียบร้อยก็กลับไปหาพี่พีท อาหารมาแล้วพร้อมทาน พี่พีทคุยไลน์อีกแล้ว
"มาแล้ว"
"ไปนานจัง"
"มีแม่คนหนึ่งเขาขอให้พาลูกเขาเข้าห้องน้ำอ่ะ"
"หรอ ก็เห็นจู๋เด็กอ่าสิ"
"อื้ม"
"ไม่เป็นไร น้องมันยังเด็ก"
"เด็กมอห้านะ"
"เห้ย"
"ฮ่าๆๆ เด็กห้าขวบได้มั้ง น่ารักดี ชื่อเดียวกับน้องภูเลย พี่พีท อยากมีลูกไหม"
"ไม่อ่ะ มีเมียก็เหมือนมีลูกนั้นแหละ"
"ถามจริงๆ"
"ไม่อ่ะ"
"ไม่ต้องกลัวน้องภูเสียใจหรอก"
"ไม่จริงๆ พี่คิดว่าครอบครัวเราสมบูรณ์แล้ว มีความสุขแล้ว ทำไมอยากมีหรอ"
"เปล่า น้องภูมีลูกให้พี่พีทไม่ได้หรอกนะ"
"พี่ก็ไม่ได้อยากมีซะหน่อย แค่พี่มีน้องภูก็พอแล้ว"
"แล้วอยากมีเมียเพิ่มไหม"
"อยาก"
"แล้วเคยตายไหม"
"ฮ่าๆๆๆ"
"อยากมีจริงอ่ะ"
"ไม่อยาก บอกแล้วไงที่สุดแล้วคนเนี่ย ทานได้แล้วไหนบอกหิว ถามโน้นถามนี้อยู่นั้นแหละ"
"ครับบบบ"

กลัว ก็คนมันกลัว ทำไงได้
กลัวเสียใจ เธอรักใคร ไม่ใช่ฉัน
กลัวคนอื่น พรากเรา ไปจากกัน
ฉันนั้นหวั่น กลัวรัก เราสั่นคลอน

"อิ่ม"
"จะซื้ออะไรไหม"
"ไม่อ่ะ"
"งั้นก็ไปบ้านม่อนกัน จะได้กลับบ้านไม่เย็นมาก "
"อืม" เดินออกจากร้านแล้วก็ไปที่จอดรถ

"อุ้ย ไอ้บ้าพี่พีทนิ" พี่พีทมันกัดหูผม โรคจิต
"ฮ่าๆๆๆ" ผมก็เลยเตะก้นไปที
"โอ๊ย เตะพี่หรอ เตะพี่ต้องเจอจูบแบบทะลุทะลวง"
"ไอ้บ้า"
"อย่าวิ่งน้องภู เดี๋ยวล้ม"
"อย่ามาหลอก  เห้ยยยยยย โอ๊ยยย"
"นั้นไง บอกว่าอย่าวิ่งอย่าวิ่ง ไหนดูสิ จะบอกว่าเชือกรองเท้าหลุด ยังไม่ทันได้บอกเลย"
"สงสัยจะเคล็ดอ่ะ โอ๊ยเบาๆสิพี่พีท"
"เดี๋ยวพี่พยุงไปที่รถ" พี่พีทเปิดประตูให้ผมนั่ง
"เจ็บอ่ะ"
"เดี๋ยวพี่ไปซื้อยามาทาให้นั่งอยู่นี่นะ"
"เร็วๆนะ"
"อื้ม" พี่พีทก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งไม่ช้าก็กลับมาพร้อมยาทา พี่พีทเอาสเปรย์ยาพ่นที่ข้อเท้า
"ดีขึ้นไหม"
"อื้มดีขึ้น"
"เดี๋ยวกลับบ้านเลยแล้วกัน"
"เอาหนังสือไปให้ม่อนเถอะ เขาคงรออยู่น้องภูไม่ได้เป็นอะไรมากซะหน่อย"
"แล้วเมื่อกี้ใครทำท่าเหมือนจะร้องไห้"
"ก็ตอนนั้นมันเจ็บนิ ตอนนี้ไม่เจ็บแล้ว"
"โอ๊ยยยย กัดทำไม" พี่พีทมันกัดที่น่องผม
"หมันเขี้ยว"
"ไปเหอะ"

เราสองคนก็ออกจากพารากอนกัน พี่พีทก็ถามตลอดทางว่าเจ็บไหม ปวดไหม ทนไหวเปล่า
ตอบว่าไม่เป็นไรแล้วก็ไม่เชื่อ ถามทุกห้านาทีสิบนาที ก็เพราะใครล่ะ เพราะตัวเองนั้นแหละ เนอะๆๆๆ

มาถึงหน้าหมู่บ้าน พี่พีทก็โทรหาม่อน ถามว่าหลังไหน แล้วรถก็มาจอดหน้าบ้าน
"เดินไหวไหม"
"พี่พีทไปเถอะ น้องภูรอในรถดีกว่า เหมือนจะปวดๆไม่อยากเดินอ่ะ"
"มีอะไรโทรเรียกนะ"
"น้องภูแค่ข้อเท้าพลิก ไม่ได้เป็นนาเนียนะ"
"ลูคิเมีย"
"อะไรนะ จะไปรัสเซีย"
"มาหอมทีสิ"
"ไม่เอา ไปได้แล้ว"
"ครับบบ"

พี่พีทเข้าไปในบ้านม่อนแล้ว ผมเห็นม่อนออกมาเปิดประตูให้ รถหน้าบ้านม่อนคงบังรถพี่พีท
ดีแล้วล่ะขี้เกียจทักเดี๋ยวจะหาว่าหยิ่งมาแล้วไม่ลงก็มันปวดขาจริงๆนินา ก็เลยนั่งเล่นโทรศัพท์
ไลน์ไปหาไอ้โยชิ
"ตกลงพรุ่งนี้มาบ้านพี่ไหม" 
"ไปดิ ชวนคนอื่นแล้วด้วย" 
"แล้วจะทำไรทานอ่ะ"
"ขนมจีน โยชิโทรหาคุณย่าแล้ว"
"โอเค"
"แล้ว เที่ยวไหนเนี่ย"
"มาทำธุระให้คุณย่า กำลังกลับ แวะเอาหนังสือมาให้ม่อน"
"นี่สนิทกันขนาดเอาของไปให้แล้วหรอ"
"เขาขอยืมพี่พีทน่ะ"
"แล้วเขารู้ได้ไงว่าพี่พีทมี"
"ก็ คุยกันสิ"
"พี่ภูปล่อยให้เขาคุยกันหรอ"
"เอ้า ทำไมอ่ะ"
"ระวังเถอะ เขาจะนอนคุยกัน"
"บ้า"
"แล้วจะหาว่าไม่เตือน"
"คิดมากนะแก"
"เสร็จธุระก็ชวนพี่พีทกลับได้แล้ว"
"อืม"
"แล้วอย่าไปเข้าห้องน้ำปล่อยให้เขาอยู่กันสองคนล่ะ"
"ดูละครมากไปป่ะเนี่ย"
"เชื่อน้อง กันไว้ก่อน"
"อื้มๆ"

ผมหยิบสเปรย์มาพ่นที่ข้อเท้าอีกที แล้วก็ลงจากรถ หารองเท้าแตะหลังรถมาใส่
แล้วก็เดินเข้าบ้านไป หายเจ็บแล้วนินา สเปรย์นี้ดีจริงๆ
ผมเดินเข้าไปในบ้าน ภาพที่เห็นก็ทำให้ตัวชาได้ไม่น้อย ม่อนนอนทับบนตัวพี่พีทบนโซฟา......

"ทำอะไรกันน่ะ"





สวัสดีครับ

สบายดีกันหรือเปล่า
ส่วนผม ดีบ้างไม่ดีบ้าง  ฮ๋าๆๆ
รักษาสุขภาพด้วยนะครับ อากาศไม่คงที่ แต่ความดีสิคงทน อะเจ้ย


ขอบคุณที่ติดตามนะครับ ขอบคุณมากๆ อย่าพึ่งทิ้งกันหรือเบื่อกันก่อนนะ

ร๊ากนะ  จุบุจุบุ

ฝากแฟนเพจด้วย

https://www.facebook.com/KpPhu


 

[babimild1985]

หึหึ เดียวงานงอกนะจ๊ะพีท เดียวจะหาว่าน้องภูไม่เตือน

[IIIA]

พี่พีท..... เด๊ะๆ 

[lepetitnong]

อะไรๆๆๆๆ จะทำอะไรกัน นิสัยๆๆๆๆๆ 

มาต่อเลย อยากรู้ 

[pp_song]

ค้าง..ง่ะๆๆ

ไอ้คุณพี่พีท ทำอะไรอีกแล้ว 

[nan53]

  :katai2-1:น้องภูมาแล้ว รีบมาต่อตอนต่อไปนะ ค้างอย่างแรง

[route rover]

คิดถึงน้องภูคนแต่งนะคะ  คือตอนนี้มันค้าง ตอนหน้ามาต่อเร็วๆ นะคะ

คิดถึงน้องภู ซัดพี่พีทแรงๆ เลยค่ะ หมั่นไส้ ไม่เคยระวังคนเข้าหาเล้ยยยย

ม่อน ระวังตัวให้ดีนะ

[ToeY_@_KP]

กำ..งานงอก..555

[tumtok]

สวัสดีนะ มันตะงิดๆตั้งแต่พี่พีทคุยไลน์บ่อยๆแล้ว
ถ้าหายไปนานคนอ่านคงกระวนกระวาย นอนไม่หลับ อาจถึงขั้นเสียชีวิตได้เลยนะเนี้ย
รีบๆมานะ นะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[maemix]

งานงอกแล้วพี่พีท คุยกันดีๆนะ

[vevi]

สำหรับอิพี่พีท   
ภาพที่น้องภูเห็น ม่อนจะปล้ำพี่พีทใช่มั้ย
น้องโยชิเตือนช้าไปแล้ว

รอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อ ตอนนี้มันค้างประเด็นสำคัญมากกกกกกค่า
 

[janji]

ค้างงงงงงงอย่างแรง

[ujen]

  ค้างมากอ่ะ

 

[kasarus]

อ๊ากกกกกกก อิพี่พีททำอะไรลงไป โดนน้องภูโกรธอีกแน่ๆ

[yowyow]

น๊านนนนแงะ มาม่าอีกแร้ววว

 

[ขนมสัมปันนี]

มาบ่อยๆนะ บวกเป็ดแล้วคราฟฟฟฟ

[Lazy_woman]

 

อ่านมาเพลินๆอารมณ์ชิวๆๆ ตอนท้ายจนได้ซินะอิพี่พีท อินังม่อน  :ling1:ทำอะไรกัน

ค้างมว๊ากกกกกกกกกกกก มาต่อไวๆๆน๊าาาาาาาา

[sunshinesunrise]

ม่อนแรดนะคะ

[seaz]

งานงอกแน่พี่พีท น้องภูจัดการด่วน อิม่อนมันร้าย!!!

[Pumpkin_23]

มาตอด่วนๆเลยยยย 

[yakusa]

 
มันเกิดอะไรขึ้น

[::UsslaJlwaJ::]

ค้างเลยยยยยย

[MoMoRin]

  อ๊ากกกกกกกก จบแบบนี้ได้ยังงายยยยยยยย
มันค้างคับพี่น้องงงงงงงงงงง 

[som]

ตอนนี้พี่นักเขียนมาแปลก  ทำให้ค้างซะงั้น  อย่าให้ค้างนานนะครับ  มันคิดมาก

[nolirin]

  โหหหหหห จบได้ค้างคาสุดๆ
แล้วเมื่อไหร่เราจะได้หายค้างละเนี้ย

 

[jonathan2624]

โห..ค้าง....แล้วกว่าจะมาลงต่อเป็นเดือน.....แงๆๆๆๆ

[Nus@nT@R@]

ม่อนชอบพี่พีท?

[kgyong]

เย้ๆๆ  น้องภูมาแย้ววววววว คิดถึงมากกกกกกกกกเลย   แต่....โฮๆๆๆๆๆ   ค้างงงงงงงงอย่างแรงเลย

[nemesis]

ค้างงงงรีบมาต่อนะ

[kakilover]

มาาตัดแบบนี้ เจ็บปวดอ่ะ  อย่ามาม่านะ สงสารน้องภู รีบมาต่อตอนต่อไปนะ ลุ้นอ่า.....