ตอนที่......175
วันถ่ายโฆษณา
"เสร็จยังน้องภูเดี๋ยวรถติด"
"เสร็จแล้ว พี่พีทเอาของให้น้องภูยัง"
"ใส่กระเป๋าให้แล้ว"
"โอเค"
"มาหอมก่อน" ผมก็เอียงแก้มให้หอม
หอมอะไรไม่สู้กรุ่นกลิ่นแก้ม
เหมือนจะแถมกลิ่นรักให้ปักหลง
บรรจงสูดกลิ่นแก้มน้อยก่อนลอยลม
แสนสุขสมชมแก้มเจ้าทุกเช้าเย็น.....
"ชื่นนนนนนใจ"
"สองร้อย เอามาเลยค่าหอม"
"งั้นเอาไปสองล้านเลย เพราะเดี๋ยวจะต้องหอมทุกวัน"
"ฮ่าๆๆๆ เดี๋ยวกลิ่นหมดไม่หอมนะ"
"ไม่หอมก็จะหอม"
"ต่อไปแก่แก้มเหี่ยวจะหอมไหม"
"หอมสิ ถึงหนังหลุดติดปลายจมูกมาก็จะหอม"
"บ้า อย่างนั้นมันเน่าแล้ว"
"ฮ่าๆๆ ไปเหอะ เดี๋ยวสายปล่อยให้ทีมงานรอไม่ดีนะซุปตาร์ ไป อิคกับโยชิรออยู่"
"แล้วใครล่ะ มาหอมแก้มเค้าเนี่ย ตัวเองน่ะถ่วงเวลา"
"ฟ๊อดดด" หมันเขี้ยวจริงๆ เมียผมเนี่ยมันน่ารักตลอดเวลาเลย เห้อ หลงเด็กจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว
ขับรถออกจากบ้านโดยมีคุณย่ามายืนส่งหน้าบ้าน ผมขับรถโดยมีน้องภูนั่งข้างๆ
อิคกับโยชินั่งข้างหลัง อ้นกับบุ้ง ออกไปตั้งแต่เช้าแล้ว เพราะต้องไปเตรียมงานที่บริษัทก่อน
มาถึงสตูดิโอถ่ายทำก็หาที่จอดรถ ทีมงานออกมารอพวกเราอยู่แล้ว
"สวัสดีค่ะคุณพีท"
"สวัสดีครับ"
"ทานอะไรกันมาหรือยังค่ะ พลอยเตรียมอาหารไว้ให้แล้วค่ะ"
"ทานมาเรียบร้อยแล้วครับ"
"งั้นเดี๋ยวดื่มน้ำ นั่งพักที่ห้องนี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวโปรดิวเซอร์จะมาอธิบายการถ่ายทำวันนี้ให้ฟังค่ะ"
"โอเคครับ"
พี่พีทพาผมมานั่งแล้วก็ออกไปคุยกับลูกค้า ผมก็นั่งเล่นโทรศัพท์ ไอ้อิคกับไอ้โยชิก็เช่นกัน
สักพักพี่บุ้งพี่อ้นก็เข้ามา แล้วก็มีคนมาตามผม
"เดี๋ยวน้องสองคนตามพี่มานะคะ เดี๋ยวจะได้แต่งหน้าทำผม"
"ครับ" ผมกับไอ้อิคก็เดินตามพี่เขาไป นี้ป็นการทำงานครั้งแรกเกี่ยวกับถ่ายโฆษณา ภาพเคลื่อนไหวแบบนี้
ที่ผ่านมาก็มีแต่งานเดินแบบ ถ่ายภาพนิ่ง พรีเซนเตอร์สินค้า ถ่ายโฆษณาพึ่งเป็นงานนี้งานแรก
แต่งหน้าใสใสธรรมชาติ เสื้อผ้าก็วันรุ่น สบายๆชิลๆ ของผมจะออกแนวน่ารักๆของไอ้อิคจะออกแนวสปอร์ตๆหน่อย
"สวัสดีครับ" มีผู้ชายคนหนึ่งเข้ามา น่าจะเป็นคนที่ร่วมถ่ายโฆษณาวันนี้อีกคน
"อ่าว มาแล้วหรอค่ะ นั่งค่ะนั่ง นังส้ม แต่งหน้าทำผมน้องเขาเลย เดี๋ยวจะถ่ายแล้ว"
"ค่ะเจ้"
"หวัดดี" เขายกมือทักทายแล้วก็ยิ้มให้ผมกับไอ้อิค ไอ้อิคมองหน้าผมเหมือนจะสื่ออะไรสักอย่าง
"น้องภูค่ะ พี่ว่าหนูลองใส่หมวกใบนี้ดีไหมค่ะ ลองสิๆ" พี่ๆคอสตูม เอาหมวกมาใส่ให้
"ครับ" ผมก็เอามาใส่
"น่ารักเชียว เอาเป็นว่าใส่หมวกดีกว่าเนอะ "
"ไม่ใส่น้องเขาก็น่ารักนะเจ้"
"เออ เอาไงดีอ่ะ"
"ไม่ต้องใส่หรอกค่ะ ทำผมแล้วด้วย"
"อื้มๆ"
"เสร็จกันยังค่ะ ข้างนอกเขาพร้อมแล้ว" พี่ทีมงานเข้ามาตาม
"เหลืออีกคนหนึ่งจ้ะ น้องเขาพึ่งมา บอกให้ ผกก รอไปก่อน บอกว่าเจ้ขอร้อง" พี่ช่างแต่งหน้าบอกพร้อมแต่งหน้าไปด้วย
แล้วโปรดิวเซอร์ก็มาอธิบายการถ่ายทำให้พวกเราฟัง ก็คือให้เดินๆวิ่งๆแล้วก็ดูดนมจากกล่องนั้นแหละ
พอถ่ายทำจริงก็ถ่ายกันอยู่นั้นแหละ ดูดนมจนลมเต็มท้องเป็นสิบๆรอบ ทำหน้าสดชื่นแล้วสดชื่นอีก
"เดี๋ยวน้องม่อนกอดคอน้องภูนะ แบบเพื่อนกอดคอเพื่อนอ่ะ ส่วนน้องอิคก็ชกไหล่น้องภูนะ แล้วก็ชูกล่องนมขึ้นพร้อมกัน"
"โอเค เดี๋ยวพักทานข้าวกันก่อนนะครับ เดี๋ยวมาถ่ายซีนที่เหลือ"
"น่ารักจุงเบย" พี่พีทเดินมาแซวผม พร้อมกับขวดน้ำส่งให้ผมกับไอ้อิคแล้วก็ ม่อน
"หิวข้าว" ผมบอกพี่พีทเบาๆๆ
"ทีมงานเขาเตรียมไว้ให้แล้ว ป่ะ"
"ม่อน ไปทานข้าวกัน"
"ครับ" พวกเราก็มาทานข้าวกัน
"พี่บุ้งกับพี่อ้นอ่ะพี่พีท"
"กลับไปออฟฟิศแล้ว"
"อ่าว"
"มีไรหรอ"
"เปล่า วันนี้ทำงานด้วยหรอ"
"ทำสิ ออฟฟิศไม่มีปิดเทอมหรอกนะ"
"ง่ะ ขอกุญแจรถหน่อยสิ"
"จะเอาอะไร เดี๋ยวพี่ไปเอาให้"
"เดี๋ยวน้องภูไปเอาเอง พี่พีททานข้าวเถอะ"
"รีบไปรีบมานะ"
"หน้าสตูเนี่ยนะ"
"มึง ซื้อชาเขียวในเซเว่นให้กูหน่อยดิ"
"เดี๋ยวโยชิไปด้วยพี่ภู โยชิอยากทานแฮมชีสอ่ะ"
"ตามมา" ผมกับไอ้โยชิก็เดินออกมา หยิบของในรถแล้วก็เดินไปเซเว่นกัน หน้าสตูนั้นแหละ
"พี่ภูมาเอาอะไรในรถอ่ะ"
"ยาดม"
"จะเป็นลมหรอ"
"เปล่า มันมึนๆหัวอ่ะ"
"ไม่สบายหรอ"
"เปล่าหรอก"
"พี่ม่อนเขาแอบมองพี่ภูบ่อยๆนะ"
"บ้า คิดมาก แกอย่ามาหาเรื่องให้ฉันนะเว้ย แค่นี้ก็เป็นอีร้อยเรื่องแล้ว"
"จริงนะ โยชิแอบสังเกต พี่ภูว่าพี่เขาเป็นป่ะ"
"จะไปรู้หรอ สมัยนี้เดายาก ผู้ชายเดี๋ยวนี้ก็ดูแลตัวเองกันมากขึ้น เริ่มแยกไม่ออกแล้วเพราะผู้ชายสมัยนี้เหมือนเกย์ขึ้นทุกที"
"เกย์ครองโลกแล้ว ที่ไหนเจริญที่นั้นย่อมเต็มไปด้วยเก้งกวาง ฮ่าๆๆๆ"
"ฮ่าๆ แค่บ้านเราก็จะตั้งทีมฟุตบอลได้แล้ว ฮ่าๆๆ"
"อืมจริง" แล้วเราสองคนก็ไปซื้อขนมกัน เดินกลับเข้าไปในสตูดิโอ พี่พีทนั่งคุยอยู่กับอิคแล้วก็ม่อน
"ไปซะนานเชียวพี่กำลังจะเดินไปตามนะเนี่ย"
"ไปแป๊ปเดียวเอง"
"ม่อนเขาเรียนที่เดียวกับภูนะ เคยเจอกันเปล่า"
"ไม่เคยอ่ะ เรียนคณะอะไรหรอม่อน"
"รัฐศาสตร์ครับ"
"ไม่มีเพื่อนอยู่คณะนี้เลยอ่ะ"
"แต่เรารู้จักภูนะ เดือนมหาวิทยาลัย ดังมาก"
"เห้ย ดังขนาดนั้นเลยหรอ"
"ใช่ เพื่อนๆคณะเราต่างก็พูดถึง"
"เวอร์ไปเปล่าม่อน ฮ่าๆๆ"
"จริงครับ เดี๋ยวขอถ่ายรูปเอาไปอวดเพื่อนๆที่คณะหน่อยนะ"
"ฮ่าๆ"
แล้วการถ่ายทำก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง ถ่ายซีนที่เหลือต่อจนเสร็จ ผมว่างานนี้ต้องมีคนรู้จักเราเพิ่มากขึ้นแน่ๆ
ซีนที่สองมีดาราชื่อดังสาวสวยแห่งยุคมาถ่ายทำกับเราด้วย มืออาชีพจริงๆถ่ายทีเดียวผ่าน
หรือเวลาเป็นเงินเป็นทองก็ไม่รู้ เพราะเขารับงานที่อื่นไว้อีกต่อจากงานนี้ .....
ถ่ายทำเสร็จก็เดินเข้าไปดูที่ถ่ายไว้
"เดี๋ยวตัดต่อออกมาจะน่าดูกว่านี้ครับ น้องขึ้นกล้องทุกคนเลยนะเนี่ย เดี๋ยวถ่ายรูปหน่อยนะครับ"
ก็ไปถ่ายรูปกันอีกเซตแล้วก็พากันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องแต่งตัว ผมเตรียมตัวจะถอดเสื้อออก
เพราะมีแค่ผม อิค ม่อน เท่านั้น แล้วพี่พีทก็เดินเข้ามา
"ไปถอดในห้องเปลี่ยนเสื้อ" พี่พีทพูดกับผมเบาๆพร้อมทำหน้าดุ
"ครับ" ผมก็เดินเข้าไป แล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้า ม่อนคง งง กับผมแล้วก็พี่พีท
ม่อนถอดเสื้อโชว์ซิคแพค ผิวขาวเนียน ไอ้อิคก็เช่นกัน ต่างคนต่างไม่ได้อายอะไร มีแต่ผมเนี่ยแหละที่สามีหวง
ออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อ พี่ๆทีมงานก็เข้ามา
"เดี๋ยวยังไงจะส่งโฆษณาตัวเต็มก่อนออกอากาศไปให้นะครับคุณพีท"
"ครับ ขอบคุณมากครับ"
"ส่วนค่าตัวเดี๋ยวผมให้เลขาจัดการให้แล้วนะครับ เดี๋ยวคงเอาเอกสารมาให้เซ็นต์ จ่ายเป็นเช็คนะครับ แต่ไม่เด้งแน่นอน"
"ครับ ขอบคุณมากครับ มีอะไรเรียกใช้ได้ตลอดนะครับ"
"แน่นอนครับ ทำงานกับมืออาชีพแบบนี้ สบายใจดีครับ"
"ครับ งั้นเดี๋ยวผมขอตัวเลยแล้วกันนะครับ"
"ครับ"
"สวัสดีครับ" ผมลาทีมงานแล้วก็เดินไปที่รถพร้อมพี่พีท อิค โยชิ
"ม่อนกลับไง" ผมถาม
"แท็กซี่"
"ติดรถเราออกไปก่อนดิ ตรงนี้ไม่น่าจะมีแท็กซี่เข้ามานะ มาเหอะน่ะ ไม่ต้องคิดมากหรอก"
"ครับ"
เราห้าคนก็ขึ้นรถ ออกไปจากสตูดิโอ
"พี่พีททททท"
"ครับบบบบบบบบบ" ทำเสียงยานเหมือนผมอีกนะ
"หิว"
"จะทานอะไรล่ะครับ"
"อะไรก็ได้ อร่อยๆอ่ะ ตามใจพี่พีท อาหารญี่ปุ่นไหมอ่ะ"
"แล้วมันตามใจพี่ตรงไหนเนี่ย หืมม"
"งั้นก็ทานอะไรก็ได้ ม่อนไปทานด้วยกันนะ น๊าาาา ไม่ต้องคิดมากหรอกน่ะ เดี๋ยวพี่พีทเลี้ยง"
"โหยอะไรพี่ไม่ได้ค่าตัวนะ ตัวเองถ่ายโฆษณาได้ตังค์ตั้งเยอะ ต้องเลี้ยงพี่สิ"
"ก็ได้ แต่บริษัทพี่พีทก็ทำโฆษณาให้เขานะ ได้เยอะกว่าน้องภูอีก"
"ก็ให้น้องภูทั้งนั้นแหละ"
"ไม่เอาหรอก แค่นี้ก็พอแล้ว"
"แล้วจะไปทานที่ไหนเนี่ย"
"เจอห้างไหนก็แวะเลย โยชิๆ หยิบกระเป๋าตรงนั้นให้พี่หน่อย"
"อ่ะ พี่ภูโยชิอัพรูปพี่ภูขึ้นเฟซนะ"
"รูปไหน"
"ที่ถ่ายกับกล่องนมอ่ะ"
"โอเค อนุมัติ"
ผมหยิบที่เช็ดเครื่องสำอางค์ออกมาเช็ดพวกเครื่องสำอางค์ออก
"พี่ภูไม่ต้องล้างน้ำหรอ"
"อื้ม ตัวนี้ไม่ต้องล้างน้ำก็ได้ ล้างก็ได้ ใช้ได้สองแบบ"
"หรอ ดีจัง"
"เอามาให้กูบ้าง หนักหน้าชิปเป้ง" ไอ้อิคมันก็เอาไปเช็ดบ้าง
"เอาไหมม่อน"
"เราก็มี ยี่ห้อเดียวกันเลย" ม่อนก็เอาออกมาเช็ดเหมือนกัน
"น้องภูเจ็บเท้ายังไงก็ไม่รู้อ่ะพี่พีท เหมือนรองเท้ามันกัดอ่ะ"
"คู่นี้ก็ใส่บ่อยนะ ยังกัดอีกหรอ"
"น่าจะเป็นรองเท้าของทีมงานที่เอามาให้ใส่อ่ะ"
"พองหรือเปล่า ดูสิ"
"ขี้เกียจถอดถุงเท้า เดี๋ยวกลับไปดูที่บ้าน โยชิแกนอนบ้านพี่เปล่าคืนเนี่ย"
"ต้องไปนอนบ้านพี่อิคอ่ะ คุณแม่โทรมาตามแล้ว"
"โอเค งั้นเดี๋ยวไปที่บ้านพี่ก่อนนะ เดี๋ยวฝากของไปหาคุณแม่ด้วย"
"ต้องกลับอยู่แล้ว ของอยู่โน้น ต้องกลับไปโม้ให้คุณย่าฟังด้วย"
"โม้เรื่องไรว่ะ"
"โม้เรื่องได้เจอดาราไง"
"ฮ่าๆ"
มาถึงห้างสรรพสินค้าก็รีบมุ่งตรงไปยังร้านอาหาร พี่พีทเลือกทานอาหารญี่ปุ่นที่ผมชอบจริงๆด้วย
ทุกคนก็ไม่ว่าอะไรเพราะต่างคนต่างหิว ตอนนี้ทานอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ อร่อยหมด
"ม่อนสั่งเลยไม่ต้องเกรงใจ เดี๋ยวภูเลี้ยงเอง แต่เงินพี่พีทนะ ฮ่าๆๆ"
"ไอ้งก" พี่พีทกอดคอผม ผมก็พิงหลังไปที่ตัวพี่พีท แล้วก็เอาโทรศัพท์พี่พีทมาเปิดดูรูปที่พี่พีทถ่ายผมไว้
"แอบถ่ายหรอเนี่ย"
"อื้ม ม่อนเล่นไลน์เปล่า"
"เล่นๆ"
"ขอหน่อยดิ"
"ได้ๆ" ผมก็แอดไลน์ม่อนในโทรศัพท์พี่พีท เพราะของผมแบตหมดไปแล้ว นอนนิ่งเลย ลืมชาร์จ
"เห้ยไอ้ภู นั้นๆๆๆๆ กรีซใช่เปล่าว่ะ"
"ไหน"
"นั้นอ่ะ ร้านไอติมอ่ะ"
"ใช่ มากับพี่ซูม โยชิ ไปแอบถ่ายรูปดิ๊"
"จัดให้"
"มีโอบเอวด้วยมึง เขาเป็นแฟนกันตั้งแต่เมื่อไรว่ะ เมื่อก่อนพี่ซูมชอบมึงนิ"
"ตกข่าวนะมึง กูจัดให้เขาได้กันตั้งนานแล้ว"
"จริงดิ วันหลังได้แซวถูก ฮ่าๆๆ"
แล้วไอ้โยชิก็กลับมาพร้อมผลงานชิ้นโบว์แดง
"เดี๋ยวมานะพี่พีท"
"ไปไหน แล้วบอกหิว"
"แปปเดียว"
"ยุ่งกับเขาอีกแล้ว"
"นิสนุงนะ"
ผมเดินไปที่ร้านไอศครีมที่สองคนนั้นยืนอยู่
"เอาแบบเนี่ยครับ เอาหวานๆนะครับ"
"ไอ้ภู"
"อ้าว กรีซ พี่ซูม สวัสดีครับ อุ้ยยยย ไปไงมาไงเนี่ย บังเอิ๊ญบังเอิญเนอะ"
"สวัสดีครับน้องภู มากับใครครับ"
"พี่พีทครับ มาทำอะไรกันครับเนี่ย"
"ทานข้าวครับ ทานข้าวอิ่มก็เลยมาหาไอติมทานน่ะครับ"
"อื้มมมมม โอบเอวด้วยเนอะ มองทำไมไอ้กรีซ"
"ไอ้เจ้าเล่ห์"
"อะไร"
"ฉันรู้นะเว้ยว่าแกคิดอะไรไอ้ภู"
"คิดอะไร ไม่ได้คิดอะไรซะหน่อย เนอะพี่ซูมเนอะ"
"อย่าบอกไอ้พวกนั้นนะเว้ย เดี๋ยวมันล้อ"
"มีอะไรปิดปากเปล่าล่ะ"
"จะเอาอะไรล่ะ"
"เอาอะไรดีน๊าาาาาาาา คิดออกแล้วจะบอกแล้วกัน ไปล่ะ"
"เห้ย เดี๋ยวดิ คุยให้รู้เรื่องก่อน แล้วไอติมแกล่ะไม่เอาหรอ"
"ไม่เอา ฝากทานด้วย"
"ไอ้ภูรู้ โลกรู้"
"อายหรอเป็นแฟนพี่อ่ะ"
"เปล่า แค่เขินเวลาพวกมันล้ออ่ะ"
"ฮ่าๆๆ ยิ่งปฏิเสธเขาก็ยิ่งแกล้ง ก็ทำเป็นเฉยๆเดี๋ยวไม่มีประเด็นเขาก็ไม่ล้อแล้ว เหมือนน้องภูกับพี่พีทน่ะ ไม่เห็นมีใครล้อเลย"
"ก็มันยังไม่ชินนินา"
"ก็พาพี่ไปเปิดตัวกับเพื่อนๆสิ"
"นี่เพื่อนเขาก็รู้กันหมดแล้ว ต้องเปิดตัวอะไรอีกอ่ะ"
"ทำไมต้องหน้าแดงด้วยเนี่ย เขินหรอ"
"เปล่าซะหน่อย"
"หร๊าาาา"
"พี่ซูมบ้า"
"ฮ่าๆๆๆ คืนนี้ไปค้างกับพี่นะ"
"อื้ม"
"เมื่อไรจะย้ายมาอยู่กับพี่อ่ะ"
"เมี่อไรที่แน่ใจในตัวพี่ไง"
"นี่ยังไม่แน่ใจอีกหรอ รักจะแย่แล้วคนเนี่ยยยยยย"
"อย่าบีบจมูก"
"ทำไมอ่ะ"
"เดี๋ยวจมูกแดง ไม่หล่อ"
"จมูกแดงอ่ะน่ารักดี หนูน้อยจมูกแดงไง ฮ่าๆๆ"
"มีที่ไหน"
"ที่นี้ไง กรีซ หนูน้อยจมูกแดง"
"ติงต๊องว่ะพี่ซูม"
"ฮ่าๆๆๆๆ"
"พาไปซื้อของหน่อย เดี๋ยวดึกๆมีคนหิว จะได้มีอะไรทำให้ทาน"
"ครับผม"
ผมเดินกลับมายังร้ายอาหาร อาหารมาครบแล้ว พี่พีทเล่นโทรศัพท์อยู่สงสัยจะดูรูปผม
"ยิ้มอะไรพี่พีท"
"เป็นไง ไปยุ่งอะไรกับเขาอีกอ่ะ"
"เปล่าซะหน่อย"
"ตกลงเขาได้กันยังว่ะมึง" ไอ้อิคไม่สอดรู้เลยนะมึง
"ได้แล้ว"
"นั้นไง กูว่าแล้ว เห็นเคยเดินเข้าคอนโดไปด้วยกัน"
"มึงนี้ก็ขี้เสือกเหมือนกันนะไอ้อิค"
"ติดมาจากมึงอ่าแหละ"
"บ้า เสียภาพพจน์หมด ไม่จริงนะม่อนภูไม่ได้เป็นคนแบบนั้น"
"หร๊าาาาาา"
"พี่ม่อน พูดได้นะ พวกเราไม่จำกัดสิทธิหรอก" ไอ้โยชิแซว
"ครับ"
"พี่พีทดูอะไรอ่ะ"
"ก็ดูรูปน้องภูไง ดูดิอันนี้น่ารักป่ะ ตอนเผลอแอบหาวอ่ะ ฮ่าๆๆ"
"ไหน น่าเกลียด"
"พี่ว่าน่ารักออก เดี๋ยวตั้งเป็นหน้าจอดีกว่า"
"ไม่เอา"
"โทรศัพท์พี่นะ"
"โทรศัพท์พี่ก็เอารูปพี่สิ เอารูปน้องภูทำไมล่ะ"
"ก็ได้ๆไม่เอาก็ได้"
"พี่พีทอย่าบอกนะว่าพี่พีทจะงอนพี่ภูอ่ะ อย่าเลย ไม่เหมาะ เรียกว่าทุเรศเลยก็ได้ "
"ฮ่าๆๆ เยี่ยมมากโยชิน้องรัก"
"เดี๋ยวไม่เลี้ยงเลยมื้อนิ"
"โอ๋ๆๆๆๆ"
นั่งทานอาหารกันจนอิ่ม ก็ได้เวลากลับบ้านแล้ว
"งั้นเดี๋ยวผมขอตัวเลยแล้วกันนะครับ ขอบคุณสำหรับมื้ออาหารนะครับพี่พีท"
"ครับ แล้วเจอกันครับม่อน"
"กลับดีดีนะม่อน เจอกันที่มหาวิทยาลัยนะ"
"ครับภู"
"ไปนะอิค โยชิ"
"ครับบบบ"
"ม่อนมันดูเรียบร้อยจัง" ไอ้อิคบ่น
"เเบบเนี่ยแอบแรดเชื่อโยชิสิ"
"แกก็ อย่าพึ่งตัดสินคนแค่แรกพบสิ ไปๆ ช็อปปิ้ง"
"เห้ย อยากกลับบ้านแล้ว" พี่พีทบ่น
"นิดเดียว ขอซื้อเครื่องเขียนหน่อย"
"งั้นเดี๋ยวพี่ไปซื้อหนังสือ แปปนะ เดี๋ยวพี่ตามไป เพราะน้องภูเลือกนาน"
"โอเค"
ผมไปเลือกเครื่องเขียนไม่นานหรอกแต่พี่พีทน่าจะนานกว่านะ ผมเลยเดินไปหาพี่พีทที่ร้านหนังสือแทน
"ตกลงใครเลือกนานกันแน่เนี่ยพี่ภู"
"พี่พีทนั้นแหละ สงสัยเลือกพวกหนังสือแบบอยู่อ่ะ"
"ลองพวกเราเลือกนานสิ ตาแก่นั้นก็บ่นอีก"
"ฮ่าๆๆ"
"ไอ้ภู กูไปเข้าห้องน้ำแปปนะ"
"ไปหาอะไรแก้หิวหรอมึง"
"เออ"
"ฮ่าๆๆๆ"
"โยชิไปด้วยพี่อิค ปวดฉี่อ่ะ เดี๋ยวตามไปนะพี่ภู"
"เออ"
ผมเดินเข้าไปที่ร้านหนังสือ เดินไปมุมโปรดของพี่พีท พี่พีทก็ยืนเลือกหนังสืออยู่ แล้วนั้นใครอ่ะ
"พี่พีท" พี่พีทหันมายิ้มให้ พร้อมกับม่อน
"อ่าวเสร็จแล้วหรอ"
"อื้ม อ่าวม่อนยังไม่กลับหรอ"
"ยัง พอดีจะมาซื้อหนังสือน่ะ เจอพี่พีท ก็เลยให้ช่วยเลือกหน่อย"
"อื้ม พี่พีทเขาอ่านหนังสือ คงจะช่วยม่อนได้ดีอ่ะ เดี๋ยวหนังภูไปดูตำราแพทย์ทางโน้นนะ"
"อ่านการ์ตูนบ้างไหม พักนี้อ่านแต่หนังสือดึกๆดื่นๆ"
"การ์ตูนเอาไปสอบได้ไหมล่ะ คนตั้งใจเรียนอย่ามาชักใบให้เรือเสียสิ"
"แฮ่"
ผมก็เดินไปเลือกหนังสือของผม ไม่นานไอ้โยชิก็เข้ามา แล้วมันก็เดินมาหาผม
"ไอ้พี่ม่อนมาไงอีกอ่ะ"
"อ๋อ มาเจอที่นี้ เขามาซื้อหนังสือพอดี"
"ตัวเองเรียนรัฐศาสตร์แต่มาซื้อหนังสือกราฟฟิคเนี่ยนะ ใช่เรื่องหรอ"
"เขาอาจจะสนใจด้านนี้ก็ได้ หนังสือเป็นเพื่อนของทุกคนนะ อย่าลืมสิ"
"ระวังหนังสือจะเป็นสื่อให้เขามาเอาผัวพี่เถอะ"
"อคติ"
"จ้าแม่พระ แม่สุวนันท์ แม่ญาญ่า"
"ไปไหน" ไอ้โยชิมันดึงมือผมไป
"กลับบ้าน"
"เดี๋ยว ไปจ่ายเงินก่อน"
"ก็ไปให้พี่พีทจ่ายสิ"
"เป็นอะไรของแกไอ้โยชิ"
"ไม่เห็นอิโดราเอม่อนนั้นหรอ หัวเราะร่าเชียวกับพี่พีทน่ะ"
"คิดมาก แล้วไอ้อิคอ่ะ"
"หาซื้อหนังสือเล่นกล้ามอะไรของมันก็ไม่รู้ทางโน้นอ่ะ"
ไอ้โยชิมันก็พาผมมาที่พี่พีท
"ได้แล้วจ่ายตังค์ให้ด้วย"
"เล่มใหญ่ไปไหมเนี่ย จะอ่านกี่วันจบ"
"สามวันพอ"
"โห่ พี่ก็ต้องมานั่งรอ"
"อย่าเยอะ ม่อนได้หนังสือไหม พี่พีทช่วยอะไรได้เปล่า"
"ได้เยอะเลยภู"
"กลับบ้านยังพี่พีท เดี๋ยวคุณย่ารอ"
"โอเค งั้นเดี๋ยวพี่ขอตัวก่อนนะม่อน"
"ครับ ขอบคุณมากครับพี่"
"ไปก่อนนะม่อน"
"ครับ"
ผมกับพี่พีทก็เดินมาจ่ายเงินค่าหนังสือ
"สำลีติดที่ขนตาอ่ะ หลับตาสิ" พี่พีทก็เป่าให้
"สงสัยติดตอนเช็ดหน้า"
แล้วเราก็ได้กลับบ้านกันซะที กว่าจะฝ่ารถติดมาถึงบ้านผมก็หลับไปแล้ว เหนื่อยมาทั้งวัน
ไอ้อิคก็หลับ ไอ้โยชิก็หลับ..... z z Z Z
"ถึงแล้วครับหนุ่มๆ น้องภู น้องภูครับ ถึงบ้านเราแล้ว"
"อื้มมมม หลับไปตอนไหนเนี่ย ขอโทษนะ"
"ขอโทษทำไม"
"ที่ให้ขับรถคนเดียวไง เอาของขึ้นบ้านด้วยนะ ถือไม่ไหว เพลี๊ยเพลีย ไอ้อิค ปลุกเมียมึง"
"เออ"
"กูว่านอนนี้อีกคืนเหอะ"
"เดี๋ยวแม่กูรอ บ่นกูหูชาแน่ เดี๋ยวล้างหน้าล้างตาก็สดชื่นแล้ว"
"ตามใจ ไปอาบน้ำเลยก็ได้มึง"
"ก็ดีว่ะ สเปรย์เต็มหัว คันชิป"
"อื้อ"
"คุณย่าาาาาา น้องภูกลับมาแล้วครับบบบ"
"ทานอะไรมาหรือยังลูก"
"ทานแล้วครับ แต่เดี๋ยวก็หิวอีก"
"ฮ๋าๆ ย่าทำกระเพาะปลาไว้ เดี๋ยวหิวก็อุ่นทานนะลูก"
"ครับ พี่บุ้งกับพี่อ้นอ่ะครับคุณย่า"
"เดินไปเซเว่นน่ะลูก ไหนมีรูปให้ย่าดูไหม"
"มีครับ ที่พี่พีทครับ"
"ซื้ออะไรมาอีกล่ะนั้นลูก พีท"
"หนังสือครับคุณย่า หนังสือเรียนของคุณหมอเขาด้วย"
"อ่อ ไหนเอารูปน้องมาให้ย่าดูสิ"
"ครับ" แล้วพี่พีทก็เปิดรูปในโทรศัพท์ให้คุณย่าดู คุณย่าก็ชมไม่ขาดปาก พี่บุ้งกับพี่อ้นกลับมาก็มาดูด้วย
ไอ้อิคอาบน้ำเสร็จก็ลาคุณย่ากลับ คุณย่าฝากของไปให้แม่ไอ้อิคด้วย ผมก็เลยเดินไปส่งมันที่รถ
"ขับรถดีๆนะมึง"
"เออ"
"ถึงแล้วโทรมาด้วยนะ"
"จร้าแม่"
"เข้าบ้านได้แล้วพี่ภู"
"เดี๋ยวพี่ต้องปิดประตูก่อน อย่าหลับล่ะนั่งคุยเป็นเพื่อนไอ้อิคมันด้วย"
"ครับ ไปนะ"
ส่งพวกมันเรียบร้อยปิดประตูบ้านเสร็จก็เดินมาให้อาหารไอ้มดแดงแล้วก็เข้าบ้าน
"พี่พีทอ่ะคุณย่า"
"ในครัวน่ะลูก หนูไม่หิวหรอลูก"
"ยังครับ ง่วงมากกว่า"
"ก็ไปนอนสิแก ได้ค่าตัวมาเท่าไรอ่ะ ยืมมั้งดิ"
"ร้อยละยี่"
"โหด ยืมคุณย่าดีกว่า ปลอดดอกเบี้ย"
"ใครบอกจ้ะ ของย่าอ่ะร้อยละสามสิบ"
"โหดกว่าอีก ฮ่าๆๆ"
"ขอเมียดิ นั้นอ่ะตังค์เยอะ"
"ขอแล้ว ไม่อนุมัติ"
"จะซื้ออะไรอ่ะ"
"ดูคาติ"
"หนังหุ้มเหล็ก อันตราย ถ้าขับแล้วโดนชนตาย อ้นจะเมียผัวใหม่ทันทีเลย"
"ใจร้าย"
"ฮ่าๆๆ เดี๋ยวน้องภูหาให้พี่อ้น นายแบบที่ถ่ายกับน้องภูอ่ะ หล่อด้วย"
"หรอ โอเคๆ"
"พอเลย ไปอาบน้ำอาบท่านอนเลยไปไอ้น้องทรยศ"
"คุณย่าน้องภูไปอาบน้ำก่อนนะครับ"
"จ้ะลูก รีบนอนนะ แล้วไม่ต้องเปิดแอร์จนหนาวมากนะลูก"
"ครับคุณย่า ฟ๊อดดด น้องภูให้คุณย่านะครับ" ผมเดินไปหอมแก้มคุณย่า
"อะไรลูก"
"ค่าตัว"
"ไม่เอาลูก เอาไปเก็บไว้เรียนเถอะลูก"
"น้องภูอยากให้คุณย่าอ่ะครับ อย่าปฏิเสธเลยนะครับ"
"ขอบใจลูก ขอให้หนูเจริญๆ มีแต่สิ่งดีๆมีแต่คนรักนะลูกนะ"
"ครับคุณย่า" ผมก็เดินขึ้นข้างบน มันรู้สึกอิ่มใจแบบบอกไม่ถูก ที่ได้ตอบแทนคุณย่าบ้าง
ผู้หญิงที่ผมรักไม่ต่างจากแม่ของผมเลย ผมสัญญานะว่าจะดูแลคุณย่าให้ดีที่สุด
******
"น้องอ่ะครับคุณย่า"
"ขึ้นไปอาบน้ำแล้วลูก"
"อ่าว ตักกระเพาะปลามาให้แล้ว"
"สงสัยไม่ทานแล้วมั้ง อ่ะนี้พีท" คุณย่ายื่นซองขาวให้ผม
"อะไรครับ"
"เช็คค่าตัวน้องภู เขาเอามาให้ย่า พีทเอาไปเข้าบัญชีน้องให้ย่าทีไปลูก"
"แต่น้องให้คุณย่านะครับ เดี๋ยวเจ้าตัวรู้ บ่นพีทอีก"
"ก็อย่าให้รู้สิ น้องภูไม่ใช่คนที่มาเช็คยอดเงินในแบงค์หรอกย่ารู้"
"ของตัวเองไม่เช็คหรอกครับ เช็คแต่ของพีทเนี่ยแหละ ว่าพีทใช้อะไรไปบ้างเดือนๆหนึ่ง พร้อมบ่น"
"ฮ่าๆๆจัดการให้ย่าด้วยนะ"
"คุณย่าหาเรื่องให้พีทอีกแล้ว คุณย่ารับไปเถอะครับน้องตั้งใจให้"
"ย่าจะเอาไปทำไมล่ะ เงินย่าเยอะแยะ ฉันเป็นคุณหญิงนะจ้ะ"
"พูดยากเนอะ พูดกับคนรวย พีทขอยืมสักสามสี่สิบล้านสิครับ จะซื้อที่ขยายออฟฟิศ"
"ฮ่าๆๆ ที่ยืมไปซื้อบ้าน คืนหรือยังจ้ะ หืม"
"ไม่คืนหรอก โกง"
"ฮ่าๆๆๆถือว่าย่าให้เป้นของขวัญวันแต่งงานก็แล้วกันนะ"
"ขอบคุณครับ"
"ย่าไปนอนล่ะ ปิดบ้านปิดช่องให้ดีนะลูก"
"ครับคุณย่า ราตรีสวัสดิ์ครับ"
"แล้วพรุ่งนี้เราจะไปไหนหรือเปล่า"
"ว่าจะพาไอ้ตัวแสบไปเที่ยวซะหน่อยไม่ได้พาไปนานแล้ว"
"ไปไหนล่ะ"
"ก็เดินห้างอะไรอย่างเนี่ยแหละครับ คุณย่าไปด้วยกันไหมครับ"
"พรุ่งนี้ย่าจะไปสมาคมลูก"
"จะเอาน้องภูไปด้วยเปล่าล่ะครับ"
"ไม่ดีกว่า พรุ่งนี้ประชุมน่าเบื่อ พีทพาน้องไปเที่ยวเถอะลูก"
"ครับคุณย่า"
แล้วคุณย่าก็ขึ้นไปนอน ผมก็นั่งทานกระเพาะปลาแล้วก็ดูทีวี จนกระเพาะปลาหมดไปสองถ้วย
"ไม่ขึ้นไปนอนหรอไง"
"กำลังจะขึ้นแล้วน้องภูลงมาทำไมอ่ะ"
"หิว"
"นั้นไงว่าแล้ว"
"ว่าแล้วอะไร ก้คนมันหิวนิ" แล้วเมียผมก้เดินเข้าไปในครัว ตักกระเพาะปลามาทาน กับนมหนึ่งแก้ว
น้องภูเป็นคนที่ผิวสวยมากมากเรียกว่าเหมือนผิวเด็กนั้นแหละ ชอบทานผลไม้คงจะมีส่วนทำให้ผิวสวยด้วย
ผมเดินไปดูเมียในครัวกำลังโซ้ยเลย มือหนึ่งตักกระเพาะปลาเข้าปาก อีกมือหนึ่งก็หนึ่งจิ้มมือถือ แคนดี้คลัช
"แบมือทำไม" ผมแบมือให้น้องภู
"ค่าตัว หักสามสิบเปอร์ จ่ายมาเลย"
"ขี้งก"
"ฮ่าๆๆ เดี๋ยวคืนนี้จ่ายเป็นตัวเลยนะ สองรอบ"
"จะเอาเมียยังคิดเป็นเงิน ไอ้ที่ผ่านๆมาล่ะ 365วัน บางที1วันเบิ้ลสองสาม จะคิดยังไง"
"ฮ่าๆๆ จ่ายเป็นความรักไง"
"งั้นพี่พีทก็หักสามสิบเปอร์เป็นความรักไปก็แล้วกันดีไหม"
"ดีเยี่ยม"
"ชามที่ใส่กระเพาะปลาไปทานหน้าทีวีอ่ะ"
"ก็อยู่หน้าทีวีไง"
"ไปหยิบมาสิเดี๋ยวได้ล้างทีเดียว"
"ครับ"
ผมทานกระปลาอิ่มก็มาล้างจาน พี่พีทเอาจานมาให้ล้างแล้วก็กอดเอวผมจากทางด้านหลัง
"เดี๋ยวจานแตก"
"หอมจัง"
"พี่พีทอ่ะเหม็น ตัวเองยังไม่ได้อาบน้ำมาหอมแก้มเค้าเนี่ย"
"เหม็นจริงอ่ะ"
"ไม่รู้ ปล่อยได้แล้วจะเอาจานไปคว่ำ"
"เดี๋ยวคว่ำให้ ไปเช็ดมือไป"
"เอาขนมขึ้นไปทานบนห้องได้ป่ะ"
"ก็ทานให้อิ่มไปสิ เดี๋ยวมดขึ้นก็โวยวายอีกอ่ะ"
"งั้นไม่ทานดีกว่าไม่ค่อยหิวเท่าไรหรอก"
"เอาไงแน่"
"ไม่ทานไง ไปนอนดีกว่า ปิดบ้านด้วยนะพีท"
"เดี๋ยวเถอะ รอด้วยดิ กลัวผีอีเฟือง"
"ตลกแล้ว เดี๋ยวน้องภูไปปิดหน้าบ้านให้ก็ได้ พี่พีทขี้นไปอาบน้ำเถอะ"
"ไปปิดด้วยกันเนี่ยแหละ"
เราสองคนก็เดินไปปิดประตูหน้าบ้าน
"เสียดายเนอะกรุงเทพมองไม่เห็นดาว"
"หลับตาสิ"
"หลับตาทำไม"
"หลับเถอะน่ะเชื่อพี่"
"จะแกล้งอะไรอีก" ระแวงแต่ก็หลับตา ฮ่าๆๆๆ
"ฟ๊อดดดดดดดด"
"เห้ย หอมอีกแล้วนะ "
"หอมไม่ได้หรอไง แก้มเนี่ยของพี่นะ ตานี่ก็ของพี่ จมูกก็ของพี่ ปากก็ของพี่ ของพี่ทั้งตัวเลย"
"พี่พีทก็ของน้องภูเหมือนกัน"
"หรอ งั้นเราขึ้นข้างบนไปเป็นของกันและกันกันเถอะนะ ฮ่าๆๆ"
"ไม่เอา"
"เอา"
"ไม่เอา"
"จะเอาาาาาาา"
"ไม่ให้เอา"
"จะเอา"
"เหนื่อย เพลีย ง่วง ไปนอนแล้ว"
"เห้ย คุยกันรู้เรื่องแล้วไง"
"คุยกันตอนไหน พูดเองเออเอง"
ผมก็วิ่งขึ้นข้างบน พี่พีทมัก็เดินตามมา ผมกระโดดขึ้นเตียงหลับ พี่พีท โดดตามมา ฮ่าๆๆ
"ไปอาบน้ำเลย เหม็น"
"หอม"
"ไม่หอม"
"หอมมมมมมม" แล้วพี่พีทมันก็จี๋เอวผม
"เห้ยจักจี้ ฮ่าๆๆ พี่พีทอ่ะ อย่าดิ ฮ่าๆๆๆ" สองมือพี่พีทกักตัวผมไว้ไม่ให้ดิ้นไปไหน ตามองจ้องมาที่ตาผม
ผผมหลบสายตาหวานเยิ้มคู่นั้น พี่พีทได้ทีฝังปลายจมูกลงไปบนแก้มนุ่มทันที แล้วก็ค่อยๆคลอเคลียไล่ปลายจมูกไปทั่วพวงแก้ม
ก่อนจะเลื้อยเรื่อยลงมาที่ปลายคางซอกคอ มือสอดไปใต้เสื้อที่ผมสวมใส่
"ปิดไฟ"
"ไม่ปิดได้ไหม อยากเห็นทุกรายละเอียด"
"เขิล"
"ฮ่าๆ" พี่พีทเดินไปปิดไฟ แล้วก็ถอดเสื้อตัวเองออก ถอดกางเกงออก เหลือแต่ชุดชั้นในสีขาวสะอาด
เห็นแววตาของพี่พีทกระทบกับแสงไฟยาวค่พคืนจากภายนอกสะท้อนผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้องนอนของเรา
พี่พีทค่อยๆถอดเสื้อผมออก แล้วก็จัดการผมสนองความต้องการของตัวเอง จนสมใจก็ถอดกางเกงผมออกจนหมด
แล้วก็จัดการเอาไอ้จูมงมาอยู่ในตัวผมจนได้ ห้องเย็นด้วยแอร์คอนดิชั่น แต่ร่างกายกับชุ่มไปด้วยเหงื่อ
เราสองคนทำอะไรกันนะ อ่าๆอื้อๆ เอ้อๆ อึ๊สๆ
"พี่พีท น้องภูจะไม่ไหวแล้วอ่ะ"
"พร้อมกันนะ" พี่พีทเร่งเครื่องเฮือกสุดท้ายจนถึงฝั่งฝัน แล้วก็จัดการทงอีของผมจนสลบคามือพี่พีท
พี่พีทถอนัพออกไปแล้วก็ล้มตัวนอนข้างๆผม ดึงผมมากอดแนบอก
"พี่พีท"
"ครับ"
"พี่พีทรักน้องภูไหม"
"รักมากครับ"
"แล้วถ้าน้องภูทำอไรผิด พี่พีทจะโกรธไหม"
"ก็ต้องดูว่าเรื่องอะไร อาจจะโกรธแต่ไม่มีวันที่จะเลิกรักหรือรักน้อยลงได้"
"ขอบคุณนะ ที่รักน้องภูแล้วดูแลน้องภูมาโดยตลอด"
"พี่ก็ขอบคุณน้องภูเหมือนกัน ที่เลือกให้พี่เป็นคนดูแลน้องภู"
"พี่พีท"
"น้องภูอยากบอกแม่แล้วอ่ะ"
"ให้ท่านกลับมาก่อนก็ได้ มันอาจจะไม่มีอะไรร้ายแรงแบบที่เราคิดไว้ก็ได้ แม่น้องภูใจดีจะตาย"
"อื้ม"
"ตั้งใจเรียนนะ ทุกคนรอดูความสำเร็จของน้องภูอยุ่ เรื่องอื่นไม่ต้องกังล พี่จะจัดการเอง"
"ครับ"
"รักพี่ไหม"
"รักที่สุดเลย"
"งั้นขออีกรอบนะ ฮ่าๆๆ"
"ไอ้บ้า ไม่เอาแล้ว ง่วง ไปอาบน้ำกัน"
"ครับ"
แล้วเราสองคนก็พากันไปอาบน้ำล้างตัว ล้างตรูด ฮ่าๆๆๆๆ แล้วก็มานอนกอดกนจนหลับไปในที่สุดดดดดดดดดด
หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013) (อ่าน 2625643 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก