มาแล้วๆๆๆๆๆๆ
ดึกอีกแร้ว อิอิ
ขอบคุณทุกกำลังเหมือนนเดิมครับ
ใครอ่านแล้วไม่เม้นท์ขอให้หน้าหนาว โสดดดดดดดดดดดด กร๊ากกกกกก
ตอนที่......27 
วันนี้ผมตื่นก่อน อิอิ ก็เลยค่อยๆยกแขนของไอ้พี่พีทออกจากตัว
แล้วก็กลิ้งลงจากเตียง เบาๆ เบาๆ เบาๆ เดี๋ยวพี่พีทตื่นน้องภูจะมีงานเข้า
เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว ก่อนเลย เดี๋ยวลืมอีกประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย
หลังจากที่เข้าห้องน้ำมาแล้วล็อคประตู ก็....
"เห้อ.....รอดแล้ววันนี้" แหม๋ๆๆภาวนาให้พี่พีทตื่นกันใหญ่เชียวนะ มันไม่ตื่นหรอกจ้ะไม่ต้องลุ้น
ผมยืนสำรวจตัวเองหน้ากระจกก็ผมรอดแดงๆเต็มคอเลย ทำไงดีว่ะเนี่ย
แล้วก็ยืนแปรงฟัน ตามตัวก็มีรอยเป็นจ้ำๆ ผื่นๆ แดงๆ ตายๆๆๆๆผิวขาวๆของน้องภู
แล้วไอ้เพื่อนตัวแสบ สี่ยอดกุมารนั้นมันก็ช่างสังเกตซะด้วยสิ
แต่คิดไปคิดมาก็คงทำอะไรไม่ได้ จะไปโทษพี่พีทก็ไม่ได้ เรามันใจง่ายเองนินา
อาบน้ำอุ่นๆก็คงพอจะช่วยได้มั้ง จะได้แดงๆทั้งตัว เสมอกัน
(เอาสมองส่วนไหนคิดครับ) ก็สมองของไอ้คนเขียนไง ฮ๋าๆๆๆๆ
แปรงฟันอยู่ก็เห็นแปรงสีฟันของพี่พีท ก็เลยบีบยาสีฟันให้ ทำหน้าที่คนรักที่ดีวันแรก
ก็เลยไปอาบน้ำ เปิดน้ำอุ่นมากกว่าปรกติ หูยยยย มันร้อนนะเนี่ย น้องภูจะสุกอยู่แล้ววว
อาบไปเรื่อยๆมันก็ชิน ตอนนี้ทั้งตัวแดงเสมอกันจริงๆนะ แต่ถ้าเราเปลี่ยนมาอาบน้ำเย็น
รอยจ้ำๆมันจะยังคงอยู่ไหมนะ เห้อ แต่ก็ช่างเหอะ ผมก็ไม่ได้คิดจะปิดบังอะไรพวกมันอยู่แล้ว
อาบน้ำเสร็จผมก็มายืนเช็ดตัวอีกทีหน้ากระจก รอยแดงมันก็ดูทุเลาลงนะ
ยืนทำตัวหอมอยู่หน้ากระจกสักแปป ก็ออกไปแต่งตัว พี่พีทก็ยังนอนหลับสบายเชียว
ผมเลยตัดสินใจปลุกพี่พีทดีกว่า เพราะเดี๋ยวกว่าคุณชายท่านจะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ
มันกินเวลานานมาก เพราะท่านพิถีพิถันยิ่งนัก
"พี่พีท พี่พีทครับบ" ผมเขย่าที่แขนเบาๆ พี่พีทยังนิ่ง
"พี่พีท สายแล้วนะ พี่พีททตื่นสิ" ยังคงนิ่ง แล้วพี่พีทมันก็ทำแก้มป่องข้างหนึ่ง
หมายความว่าไงว่ะ ไอ้แก้มป่องข้างหนึ่งเนี่ย ยืนงงอยู่นาน แต่จริงๆก็แกล้ง งง แหละ ฮ่าๆๆ
จนพี่พีทมันต้องลืมตา แล้วก็เอานิ้วชี้เคาะที่แก้มป่องๆ เบาๆ น่ารักอ่ะ
"อะไร"
"หอมแก้มไง"
"หอมทำไม"
"หอมปลุกพี่พีทให้ตื่นไง"
"นี้ก็ตื่นแล้วนิ"
"งั้นเดี๋ยวหลับใหม่นะ ต้องหอมนะ"
"โตแล้วนะพี่พีทอ่ะ"
"ฮ่าๆๆ" พอมันหัวเราะจบ ก็เอื้อมมือมาอย่างไวกระตุกผ้าเช็ดตัวที่ผมนุ่งทันที
แต่เสียใจนะ น้องภูใส่กางเกงแล้วจร้า กระตุกไปเถอะ เอาไปตากให้ด้วย
"อ้าว....อาบน้ำแล้วหรอ ถึงว่าห๊อมหอม ทำไมไม่รอพี่พีทด้วยอ่ะครับ"
"ก็ภูเห็นพี่พีทหลับสบายนิ ก็เลยไม่กล้าปลุก"
"วันหลังต้องปลุกนะ ไม่อย่างนั้นพี่พีทจะลากไปอาบใหม่พร้อมกัน"
"พี่พีทไปอาบน้ำซะทีเถอะ ถ้าภูไปสายอีก อย่าว่าแต่อาบน้ำเลย ภูจะไปเรียนเลยไม่รอไปพร้อมพี่พีทแล้วนะ"
"เอ้อออออออ จ้ะ" พี่พีทมันบิดขี้เกียจแล้วก็ลุกเข้าห้องน้ำไป
ผมแต่งตัวเสร็จแล้วไม่รู้จะทำอะไรเลยเลือกเสื้อผ้าไว้ให้พี่พีท
จะใส่ไม่ใส่มันก็อีกเรื่อง ช่างหัวมัน ฮ๋าๆๆๆๆๆๆ แล้วก็ลงไปช่วยคุณย่าเตรียมอาหารเช้า
"อรุณสวัสดิ์ครับคุณย่า" ผมเดินเข้าไปในครัวเห็นคุณย่าทำอาหารอยู่หน้าเตา
"จร้า แล้วพี่เขาเสร็จหรือยังลูก เดี๋ยวก็สายกันอีกหรอก"
"ยังครับ คุณย่าก็น่าจะทราบ กว่าพี่พีทจะพิรี้พิไรเสร็จ นานแค่ไหน"
"ฮ่าๆๆๆๆ แล้วนี้เมื่อคืนกลับกันกี่โมงกี่ยาม"
"ห้งปิดแหละครับ พี่พีทสงสัยไม่เคยเดินห้าง"
"ตั้งแต่พี่เขากลับมาก็ทำแต่งานนี้ลูก "
"แล้วคุณย่าทำอะไรอยู่ครับ"
"ต้มจืดหมูสับ ใบตำลึงลูก"
"เดี๋ยวภูช่วยนะ"
"เสร็จแล้วลูก ภูอยากทานอะไรเพิ่มไหมลูกเดี๋ยวย่าทำให้"
ผมกวาดสายตาไปบนโต๊ะ ก็มีหมูทอด ผัดผัก ไข่ตุ๋น ขนมปัง แฮม ไส้กรอก ไข่ดาว
"แค่นี้พุงน้องภูก็คงจะแตกแน่ๆ"
"ทานเยอะๆ จะได้โตทันพี่พีทเขาไง เดี๋ยวดื่มนมด้วยนะลูก "
"ครับคุณย่า"
ผมช่วยคุณย่าเตรียมอาหาร แล้วก็เดินไปให้อาหารไอ้มดแดง
ซึ่งแน่นอนชุดนักเรียนหล่อๆของผมต้องโดนมันเล่นงานแน่ๆ
แต่ว่าตอนนี้ผมผูกมันไว้ครับ เพราะมันชอบออกไปแรดน้องบ้าน ติดหญิง
"แกไม่มีทางได้แอ้มฉันหรอก วันนี้อ่ะ" ผมเทอาหารใส่ชามของมัน แล้วก็เชิ่ดใส่มันเข้าบ้าน
มันไม่น้อยใจผมหรอก เพราะมันเห็นอาหารแม้แต่ตามันก็ยังไม่แลมาดูผมเลย
ผมเดินไปที่โต๊ะอาหาร ในครัวอีกครั้ง พี่พีทก็นั่งหล่ออยู่ที่โต๊ะแล้ว
ใส่เสื้อผ้าชุดที่ผมเลือกให้ซะด้วย
"อ่ะน้องภูมาทานข้าวลูก"
"ครับคุณย่า"
"พีท ตักข้าวสิลูก นั่งยิ้มอยู่ได้"
"ครับ"
"ภูทานเยอะๆนะลูก"
"เยอะไปแล้วพี่พีท พุงแตกพอดีทานหมดนี้อ่ะ"
"ไม่ได้ยินที่คุณย่าพูดหรอ ให้ทานเยอะๆน่ะ"
"แต่นี้มันเยอะเกินไป พี่พีทเอาจานนี้ไปเลยเดี๋ยวภูตักเอง"
"พี่ไม่ทานข้าว" จร้า อีเด็กนอก ขนมปังไข่ดาว ชิส์
"พอๆๆๆ แยกเขี้ยวใส่กันแต่เช้าเชียว ต่างคนต่างทาน จะได้ไปเรียนไปทำงานกันซะที"
คุณย่ากำลังว่าเราสองคนเป็นกระต่ายใช่ไหมอ่ะ แยกเขี้ยวใส่กันด้วย เอิ๊กๆๆๆๆ
"พีทในตู้เย็น มีน้ำส้มด้วยนะลูกย่าคั้นไว้ ไปเอามาให้น้องด้วย"
"ครับคุณย่า"
"ไงเรา น้องภู เมื่อครู่ไหนบอกว่าข้าวเยอะไปไง"
"ก็มันอร่อยนิครับคุณย่า"
"อร่อยก็ทานเยอะๆลูก เติมข้าวอีกไหม"
"ไม่ดีกว่าครับ พุงน้องภูจะแตกแล้ว"
"งั้นก็เดี๋ยวดื่มน้ำส้มแล้วก็ไปเรียนกันได้แล้วนะลูกนะ"
"ครับบบ"
กว่าจะได้ออกจากบ้าน ก็อิ่มสุด เอ้อออออ เข็มขัดตึงไปหมดแล้วเนี่ย
เราสองคนร่ำลาคุณย่าแล้วก็ขึ้นรถ ก็เป็นเหมือนทุกๆวันแหละครับ
เพียงแต่วันนี้พี่พีทมันอมยิ้มไปขับรถไป ไม่รู้จะมีความสุขอะไรนักหนา
"พี่พีท ถูกหวยหรอ ยิ้มไปขับไป"
"ใช่"
"เยอะไหมอ่ะ แบ่งมั้งดิ"
"จะเอาไปทำไร"
"ไม่รู้แต่ขอไว้ก่อน"
"ไม่ได้ถูกหวยที่ได้เงิน"
"แล้วถูกหวยไรอ่ะ"
"ไม่เอา เด็กอย่ารู้เลย มันทะลึ่ง"
"น้องภูโตแล้ว บอกมาเหอะ"
"ก็หวยของน้องภูไง"
"หวยภู หวยอะไรอ่ะ งง "
"งง ต่อไป"
"อะไรว่ะ"
"ห้ามว่ะกับพี่พีทนะครับ ไม่น่ารักเลย"
"ไม่น่ารักก็ไม่ต้องรัก ไม่เห็นจะง้อเลย"
"จะรัก"
"ก็รักไปสิ ใครว่าอะไรล่ะ"
"วันนี้พี่พีทหล่อไหม"
"เฉยๆ"
"จริงอ่ะ"
"ก็จริงสิ"
"ต้องโทษคนเลือกเสื้อผ้า"
"ต้องโทษคนใส่ต่างหาก เกิดมาไม่หล่ออย่าไปโทษเสื้อผ้า คนหล่อเวลาแก้ผ้าก็ยังหล่อ"
"แล้วเวลาพี่พีทแก้ผ้าหล่อไหมอ่ะ" ดูมันทำหน้าสิ เจ้าเล่ห์มากอ่ะ
"บ้า" แล้วทำไมต้องเขินด้วยเนี่ย เห้อออออออ
"เย็นนี้พี่พีทออกไปพบลูกค้านะ ภูรอพี่ ประมาณหกโมงเย็นพี่น่าจะเข้าบริษัทแล้ว"
"ภูกลับบ้านเองก็ได้นะ พี่พีทจะได้ไม่ต้องเข้าบริษัทอีกอ่ะ"
"เอาอย่างนั้นหรอ"
"อื้มมม ภูโตแล้วนะ ทำอย่างกับว่าไม่เคยกลับบ้านเองอย่างนั้นแหละ"
"จร้า พ่อหนุ่ม " ถึงโรงเรียนพี่พีทก็ส่งผมลง มันก็ไม่วายที่จะขอบางอย่าง
"เดี๋ยว" พี่พีทร้องห้าม ตอนที่ผมกำลังจะเปิดประตู
"อะไร"
"หอมแก้มพี่หรือยัง"
"ต้องหอมด้วยหรอ"
"ต้องสิ หน้าที่ของคนรักกัน"
"ติดไว้ก่อนแล้วกัน เดี๋ยวกลับไปบ้านหอมให้นะ บาย"
พอถึงหน้าโรงเรียน กำลังจะเข้าโรงเรียนพี่ฝุ่นก็เรียกผม
"ภู"
"อ่าว...พี่ฝุ่น"
"ใครมาส่งอ่ะ"
"พี่พีท...... พี่ชายภูเอง"
"หรอ......... เข้าโรงเรียนกันเถอะ"
"ว่าแต่ฝุ่นมารอใคร"
"ก็มารอภูนั้นแหละ"
"มีอะไรกับภูหรอ"
"ก็เป็นห่วง กลัวว่าไอ้มาร์คมันจะมาฉุดไปทำมิดีมิร้าย"
"จะบ้าหรอพี่ฝุ่น"
"ไม่แน่นะ"
"อย่างนั้นคุกก็มีไว้ขังหมาแล้ว"
"ก่อนที่มันจะไปนอนในคุกมันอาจจะได้ในสิ่งที่มันต้องการไปแล้วก็ได้"
แล้วอีพี่ฝุ่นมันก็ทำหน้าเจ้าเล่ห์ ก้มมองไปที่ก้นผม
"ไอ้พี่ฝุ่น ทะลึ่ง" ผมก็เอากระเป๋าฟาดมันไปทีหนึ่ง
"คนอุตส่าห์เป็นห่วง"
"ขอบใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก"
"หวัดดีครับน้องภู แล้วไอ้คนนที่เรากำลังพูดถึงมันก็โผล่มาขวางหน้าไว้
"หวัดดีครับ พี่มาร์ค" แล้วผมก็ยิ้มให้ เบาๆ
"วันนี้พี่เอาขนมไปให้ท่ห้อง น้องภูยังไม่มา ฝากเพื่อนไว้ก็ไม่มีใครยอมรับเลย นี่ครับ"
"ภูเป็นคนสั่งเองแหละครับว่าไม่ให้รับ"
"อ้าว ทำไมล่ะครับ รังเกียจขนมพี่หรอ"
"ป่าวครับ แต่ภูเกรงใจ"
"ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ พี่อยากให้น้องภู"
"ภูเกรงใจจริงๆครับ ขอบคุณมากนะพี่ ภูขอตัวก่อนนะครับเพื่อนรออยู่"
"น้องภูเดี๋ยวสิ" ผมจะเดินหนีมันก็ขวางหน้าเอาไว้
ไอ้พี่ฝุ่นเลยจับมือผม แล้วก็เดิน เฉียดไหล่มันไป
"เห้ย พี่ฝุ่น ทำแบบนี้อาจจะโดนกระทืบได้นะ"
"เคยกลัวที่ไหนหล่ะ"
"โดนกระทืบแว่นแตกแล้วจะหาว่าไม่เตือน"
"ฮ่าๆๆๆๆ"
"ปล่อยมือได้แล้วมั้ง นานแล้ว"
"อูยยยย มือมันนิ่มอ่ะ เพลิน"
"น้องนะเนี่ย น้อง ท่องไว้ น้องงงงงงง"
"จ้ะ แล้วเดี๋ยวกลางวันก็ชวนเพื่อนๆไปนั่งทานข้าวโต๊ะพี่นะ"
"งืม" ผมเดินขึ้นห้องเรียนไอ้4ตัวนั้นก็สุมหัวรออยู่แล้ว
"นินทาใครกันอีกล่ะ แต่เช้าเชียวนะ"
"ทำไมมึงพึ่งมา เมื่อคืนพวกกูโทรหามึงจนมือจะหงิกทำไมไม่เปิดเครื่อง" ไอ้ตี๋เปิดฉาก
"แบตหมด" ก็แบตผมหมดจริงๆอ่ะ กลับมาถึงก็หลับ ลืมชาร์จ
"เมื่อเช้าไอ้พี่มาร์คมันเอาขนมมาให้แล้ว"
"กูเจอแล้ว"
"แล้วมันว่าไง"
"เขาก็เอาขนมมาให้ แต่กูไม่เอา ก็จบ"
"แล้วมึงรู้อะไรไหม เมื่อวาน ไอ้พี่บอลห้องสาม โดนไอ้พี่มาร์คซัดซะน่วม"
"เห้ยจริงดิ น่าสงสารพี่เขาว่ะ เป็นไรมากป่ะว่ะ"
"แหล่งข่าวกูบอกมาว่า คิ้วแตก ปากแตก "
"แหล่งข่าวมึงเชื่อถือได้ป่าวว่ะไอ้ตี๋"
"ไอ้เชี่ยเป็ด ข่าวที่บอกว่ามึงซัดตูดเป็ดก่อนวางจำหน่ายอ่ะ ก็คนนี้แหละ"
"แสรด ข่าวมั่ว"
"เห้ยๆๆกูว่าพี่ฝุ่นซวยแล้วว่ะ"
"พี่ฝุ่นทำไมว่ะ" ไอ้แบงค์ถาม
"ก็พี่ฝุ่นดันจับมือกู แล้วเดินชนไหล่ไอ้มาร์คอ่ะสิ"
"ยังไงว่ะ"
"ก็ไอ้มาร์คมันขวางกูไว้ที่กูไม่รับขนมมัน แต่พี่ฝุ่นแม่งใจโคตรๆ จับมือกูเดินกระทบไหล่มันอ่ะ"
"พระเอกว่ะ"
"สุดๆ"
"พี่ฝุ่นน่ารักเนอะ" อีขิง แอ๊บหน่อยตาเป็นประกายเชีย
"กูรู้แล้ว กูจะให้พี่ฝุ่นเป็นแฟนจำแลงของมึง ไอ้ภู มึงต้องถ่ายรูปคู่กับพี่ฝุ่น อัพเฟซ"
"มึงคิดว่าเจ้าของตัวจริงของมันจะยอมหรอ" ไอ้เชี่ยแบงค์ไหนมึงบอกจะไม่บอกพวกนี้ไง
ไอ้คนไร้สัจจะ ไอ้คนเลว ไอ้ปากโป้ง
"มึงพูดถึงใครไอ้แบงค์ มึงสองคนมีความลับอะไรกับกู" เอาแล้ว ไอ้ตี๋ไม่มีทางปล่อยเรื่องนี้แน่
"สองคนนี้ใครจะเป็นคนเล่า ให้โอกาสเลือก" อีขิงก็เอากับเค้าด้วย
"กูก็พูดไปอย่างนั้นแหละ ไม่มีไรหรอก"
"ไอ้แบงค์มึงอย่ามาไปน้ำขุ่นๆ กูไม่เชื่อมึงสองตัวหรอก แม่ง น่าน้อยใจว่ะ"
"มึงอย่ามาดราม่าไอ้ตี๋ กูไม่ได้คิดจะปิดบัง แต่ก็เห็นว่ามันยังไม่ชัวร์เลยไม่เล่า"
"แล้วทำไมมึงเล่าให้ไอ้แบงค์ฟัง"
"ก็เมื่อวานมันไปส่งกูกูก็ปรึกษามัน ก็พวกมึงไปเที่ยวกันนิ"
"แล้ววันทั้งวันทำไมมึงไม่ปรึกษากัน ทำไมต้องไปปรึกษากันตอนเย็น"
"เอ้า ไอ้นี่ อย่ามางองแงโวยวายนะเว้ย กูก็ไม่ได้จะปรึกษามัน แต่มันเสือกล้วงคอกู ทำเป็นพ่อพระ สุดท้ายก็ไอ้โจรถ่อย"
"อย่าว่ากูดิว่ะ"
"เอาล่ะ แกสองคนจะอะไรยังไงก็ตาม แต่ยังไงก็ต้องเล่าให้พวกเราฟังอยู่ดี" อิขิงนิวันนี้เป็นไร
"กูก็อยากรู้" ไอ้เป็ดเสริม
"มึงจะเล่าไม่เล่าไอ้ภู ถ้าไม่เล่ากูจะงอน" ไอ้ตี๋เอามือกอดอก แล้วสะบัดหน้าใส่ผม
"กูด้วย" ไอ้เป็ดก็ทำตามไอ้ตี๋
"ขิงด้วย" เอ้า อินี่ก็อีกคน น่ารักมากมึงสามตัว ท่างอนพวกมึงเนี่ย
"ถ้ากูไม่เล่าพวกมึงจะงอนใช่ไหม"
"ใช่" มันตอบพร้อมกันสามคน
"จัดไป" ผมก็ลุกไปนั่งกับไอ้จั้ม ขี้เกียจเล่าตอนนี้ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร
เดี๋ยวไอ้แบงค์มันก็เล่าให้ไอ้พวกนั้นฟังเองแหละ
แต่ไอ้แบงค์ก็ยังไม่รู้ว่าผมตกลงเป็นแฟนกับพี่พีทแล้ว
ไอ้สามคนนั้นกำลังรุมสอบสวนไอ้เเบงค์ แล้วก็ชี้หน้ามาทางผม หมายจะคาดคั้นให้ได้
ไอ้แบงค์ก็ไม่เห็นมันพูดอะไร ได้แต่นั่งเฉยๆ มันก็คงไม่รู้จะเริ่มเล่าอย่างไรมั้ง
หมดคาบเรียน ผมก็เก็บของใส่กระเป๋า ไอ้ สามตัว นี้ก็ทำหน้าที่คนช่างเสือกทันที
"ขออัญเชิญมึงเล่าได้แล้ว กูไม่เป็นอันเรียนหนังสือเลย"
"ทำไม"
"ก็กูอยากรู้"
"ต่อมเสือกของมึงถ้าจะโตนะไอ้ตี๋"
"มึง ขอร้องนะ นะๆๆๆๆๆ ได้โปรดเถอะ เห็นแก่ลูกนกลูกกาตาดำๆ" มันนั่งลงเกาะขาผม
"เอามือหยาบๆออกไปจากขากูเลย"
"ถ้ามึงไม่เล่ากูจะเกาะขามึงไม่ปล่อย เห้ย นี่ขามึงไปโดนอะไรมาเป็นจ้ำๆแดงๆ" ตาดีจริ๊งงงงงง
"ไหน"
"เนี่ย" ไอ้แบงค์มันถกกางเกงขึ้นไปอีก เห้อๆๆมีจริงๆด้วย
ไอ้พี่พีท มันดูดทั้งตัวเลยหรอไงว่ะเนี่ย ดันเกิดมาขาวด้วย เห็นชัดแจ่มแอร่มตา
"ภูขิงว่ามันไม่ใช่เรื่องเล็กๆแล้วนะ มีอะไรทำไมไม่บอกพวกเรา เราเป็นห่วงนะ" อย่ามาดราม่าอิขิง
"ไอ้ตี๋ รอยนี้มึงก็น่าจะรู้ แล้วมึงก็ไม่ต้องเป็นห่วงมันหรอกขิง รอยเนี่ยรอยแห่งความสุข"
"ความสุขไรว่ะแบงค์ มึงสองคนอ่ะ ทำร้ายจิตใจกูมาก กูอยากรู้ เข้าใจไหมมมมมมมม"
"พวกมึงอยากรู้อะไรก็ว่ามา"
"ก็ที่ไอ้เเบงค์มันบอกว่าเจ้าของตัวจริงของมึงอ่ะภู กูอยากรู้ว่าใคร"
"พี่พีท"
"หาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา" สามคนพร้อมกันหา ทำงานกันเป็นคณะ
"ไปรักกันตอนไหนอย่างไร"
"กูก็ไม่รู้ ว่ามันเกิดขึ้นตอนไหน แล้วอย่างไหนเรียกความรัก แต่กูตกลงเป็นแฟนกับพี่เขาไปแล้ว"
"หาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา" มึงจะหาอะไรกันนักกันหนา
"หยุด หา ซะที กูรำคาญ"
"แต่พี่พีทเขาเคย ข่มขืน ภู ไม่ใช่หรอ" ขิง บางเรื่องลืมบ้างก็ได้นะ
"มึงติดใจใช่ไหม มึงเลยตกลงเป็นแฟนเขา หรือเขาขืนใจมึง ถ่ายรูปไว้" ไอ้ตี๋เริ่มจะบ้าแล้ว
"พอ ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ มันเกิดจากความผูกพันธ์"
"มึงแน่ใจนะว่ามึงรักเขา"
"กูไม่รู้ กูรู้แต่ว่า กูมีเขาแล้วกูมีความสุข กูรู้สึกปลอดภัย มันอธิบายความรู้สักนั้นออกมายากอ่ะ"
"ก็คงใช่ความรักแล้วล่ะ ขิงว่า"
"ไอ้เป็ด มึงไม่ค่อยขี้เสือกเหมือนไอ้สองตัวนี้เลยนะ ฟังเงียบเชียว"
"กูเสียใจ กูเล็งของกูมาตั้งนาน ไอ้พี่พีทอะไรเนี่ยเอาของกูไปแดกซะงั้น"
"ถึงไม่มีพี่พีทกูก็ไม่เอามึง ชัดไหม"
"ชัดแจ่ม" ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
"ไอ้เป็ดอย่าชวนนอกเรื่อง ไอ้ภู มึงต้องพาพี่เขามารู้จักพวกกู"
"ไอ้ตี๋ มึงเป็นใคร พี่เขาต้องมาหามึง ผู้ปกครองกูหรือไง"
"งั้นกูไปหาพี่เขาเองก็ได้"
"พอเลย เลิกล้มความคิดนี้ ให้ทุกอย่างมันลงตัวก่อน แล้วเดี๋ยวกูจะนัดให้"
"จริงนะ ว่าแต่พี่เขาหล่อป่าวว่ะ"
"มากกกกกกกกกกกกกกก" ไอ้เเบงค์ตอบแทนผม
"เห้ยจริงดิ ถ้าจะแซ่บ ลายไปทั้งตัวเลย ฮ่าๆๆๆ"
"ไอ้ตี๋ แม่ม..ทะลึ่ง กูไม่คุยด้วยแล้ว" กูก็เขินเป็นนะเว้ย
"ถึงว่าเดินขาถ่างๆ" มันยังไม่หยุด
"แสรด!!!กูยังไม่โดน"
"มึงอย่ามาโกหก ลายทั้งตัวเสือกบอกไม่โดน บอกหมาหมามันยังไม่เชื่อเลย"
"ได้ข่าวว่ามึงก็ไม่เชื่อที่กูบอกนะ"
"กูไม่ใช่หมา"
"ใกล้เหมือนแล้วมึงอ่ะ"
"มึงอย่ามาเบี่ยงประเด็นไอ้ภู "
"เบี่ยงประเด็นอะไรอีกอ่ะ พวกมึงก็รู้สิ่งที่อยากรู้แล้วไม่ใช่หรอไง"
"ใช่"
"แล้วจะมาเอาอะไรจากกูอีก"
"มึงยังไม่โดนจริงๆหรอว่ะ" ไอ้ตี่นิมันเสือกได้โล่ห์
"เออ กูไม่ยอม กูไม่พร้อม แล้วกูก็กลัวด้วย"
"มึงกลัวไร มันส์ จะตาย"
"มึงเคยโดนหรอ เมียมึงเป็นตุ๊ดนิ"
"ไม่เคย แต่เมียกูบอกว่ามันมาก"
"มึงนี้เริ่มจะอุบาทว์ขึ้นทุกวันแล้วนะ แล้วนี้พวกมึงไม่คิดจะไปทานข้าวกันหรอไง หรือเสือกเรื่องกูจนอิ่ม"
"เออว่ะ ป่ะ ไปถามต่อที่โรงอาหาร"
"พอได้แล้วไอ้ตี๋ กูไม่มีอะไรจะเล่าแล้ว"
เราห้าคนเดินไปโรงอาหารกัน ก็เห็นกลุ่มพี่ฝุ่นยืนรออยู่หน้าโณงอาหารแล้ว
ผมก็ลืมไปซะสนิทเลยว่าพี่แกให้พวกผมไปทานข้าวที่โต๊ะด้วยกัน
"ไปไหนกันมาเนี่ยหนุ่มๆ"
"พี่ฝุ่นมีอะไรหรอครับ" ไอ้ขิงถาม
"ก็มารอพวกเราไปทานข้าวพร้อมกันแหละ เพื่อนน้องขิงกำลังตกอยู่ในอันตรายพวกพี่ต้องดูแล"
"ใครหรอพี่" ไอ้แบงค์ขี้เสือกอีกแล้ว
"ก็น้องภูผู้น่ารักของพี่อาร์ตไงครับ น้องแบงค์" ตาเยิ้มตลอดไอ้พี่อาร์ต
"เดี๋ยวเมียก็ข่วนหน้าเอาอีกหรอกพี่"
"น้องภูอ่ะ พี่อาร์ตงอนแล้วนะ"
"ฮ่าๆๆๆๆๆ"
พวกผมไปนั่งทานข้าวโต๊ะพี่พีท โต๊ะตัวยาวก็แคบไปถนัดตา
แต่ก็ไม่เท่าเสียงที่แย่งกันคุยทั้งรุ่นพี่รุ่นน้อง ดังสนั่นจนใครเดินผ่านไปผ่านมาต้องมอง
แย่งลูกชิ้นกันมั้ง จิ้มไข่ดาวกันมั้ง ขนมอะไรที่พวกพี่แกซื้อมาอย่าได้วาง เผลอเเวบเดียว หมด
ไอ้สี่ตัวนี้ก็ชอบเลยของฟรี มีมาเรื่อยๆ พวกพี่แกก็ดูแลดีสุดๆ
โดยเฉพาะไอ้ขิง ที่เป็นขวัญใจอีกคนของกลุ่มพี่แก ก็ดูลูกคุณหนูน่ารักขนาดนั้น
แต่อย่างว่าแหละ สุดท้ายก็ไม่พ้นเรื่องน้องภู
"เมื่อไรน้องภูจะเป็นของพี่อาร์ตสักทีครับ หืมมมคนดี"
"พี่อาร์ตก็ไปบอกเลิกเมียแก่ที่บ้านก่อนสิครับ ภูถึงจะตกลง" ทุกคนหัวเราะชอบใจ
"อย่ามาว่าเมียพี่นะ โป้ง"
พวกเราก็คุยกันเล่นกันไปจนเข้าเรียน ผมว่าไอ้มาร์คมันคนไม่กล้าหรอก
เพราะพ่อไอ้ขิงก็ไม่ใช่ธรรมดา มันก็พร้อมจะช่วยผมอยู่แล้ว
แต่สิ่งที่พวกเรากลัวคือ กลัวว่ามันจะลากผมไปข่มขืน
เกิดมาเป็นผู้ชายทั้งชีวิตไม่นึกเลยต้องมาเจอเรื่องแบบนี้กับเขาด้วย เห้อ!!!!!หุหุ
อัพอยู่ดีดี เล้าแกล้งเค้าอ่ะ ปรับปรุงซะงั้น555+
ห่มผ้าด้วยนะครับ สมาคมไร้คนกอด กริ้ววววว ราตรีสวัสดิ์ครับ
หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013) (อ่าน 2838650 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก