หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[littlepink]

น้องภูน่ารักที่สุดเลยยยย. ..
แล้วแบบนี้จะไม่ให้รักได้ยังไงไหว . ..

[litlittledragon]

พวกเพื่อนที่ม.นี่ก็แปลก บอกความจริงก็หาว่าหวงพี่ชาย พอรู้จริงไม่ตะลึงอึงกันพอดีเหรอ

[pemiko2012]

 

น่ารักอีกแล้ว
คิดถึงโยชิเหมือนกันนะนี่ หายไปนาน

[ekonut]

หลงรักเด็กๆๆแก๊งค์นี้เพิ่มขึ้นทุกวัน   

[ladymoon_yy]

 

[som]

เมื่อเดือนจากดาวโลก(ภู)เจอกับเดือนจากดาวอังคาร(อิค)จะเกิดอะไรขึ้น 
แล้วภูกับพี่พีทนะชุดนอนไม่ต้องใส่ก็ได้นะเสียเวลาเก็บตอนเช้าแถมไม่ต้องซักอีก  ใส่แป๊บเดียวเอง  ถือว่าช่วยโลกนะ  555

[«ƤȑǃǹĉΞḠ○ḺҒ™»]

เพอร์เฟค มากกกกกกกกกกกกกกกกก

[slurpee04]

เดือนแพทย์ฮอตจริงๆ 

[greensnake]

แล้วตำแหน่งเดือนคณะก็เป็นไปตามคาด
แสดงความยินดีกับน้องภูและอิคด้วยจ้ะ
ไม่ได้เจอน้องโยชิตั้งนานคิดถึงจัง
พี่พีทคงทำงานได้อย่างหมดห่วงแล้วล่ะสิ
น้องภูประกาศอย่างนี้ไม่มีหวั่นไหวแน่นอน
นึกหน้าพี่พีทออกเลยตอนที่ได้ยินอย่างนั้น
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
อยากบอกให้รู้ ว่ารัก.......น้องภูทุกวัน

[CarToonMiZa]

ไม่มีสักตอน
ที่อ่านแล้ว
ไม่ยิ้มน่ะ

  ขอบคุณจ้า
ที่ลงให้อ่านทุกวันเลย

[Bowbonk]

 

[ALittleN]

หวานนน จนเขิลแทน

[pak_kikkok]

กรี๊ดดดดดด ในที่สุดน้องภูก็ได้มาอยู่ในอ้อมอกพี่พีทแล้ว อั้ยย่ะ ชอบอ่ะ

พี่พีทแอบหื่นได้อีกอ่ะ  น้องภูก็แสนจะน่ารักน่าหยิก น่าดูเอ็น เอ้ย เอ้นดูขนาดนี้

พี่พีทจะอดใจไหวหรอค่ะเนี้ย สงสัยงานนี้ต้องมีมอมยากันแล้วอ่ะ

[ToffeE_PrincE]

คู่นี้ต้องยกนิ้วให้ในเรื่องของความมั่นคงในรักนี่แหละ
สุดๆ เลย

 

[white choc~]

อิพี่รหัสของน้องภูเป็นใครกัน?? ทำไม่มันมีลับลมคมในดีแท้น่าสงสัยเป็นที่สุด

[Rap Joong]

ขอบคุณน๊า

[route rover]

กอดดดด น้องภู 

[meadthat]

หวานมากกเลยอะครับ มาต่อไวๆนะครับ รออ่านอย่างใจจดใจจ่ออะครับ

[● MaYa~Boy ●]

พี่พีทน้องภูน่ารักมาก

[K.Pupoom]

ตอนที่...124
 

บอกตามตรงนะว่าน้องภูคนนี้รู้สึกอึดอัดกับมถานะถูกรักจากเพื่อนในกลุ่มมาก
ขืนปล่อยไว้แบบนี้มันต้องเป็นปัญหาเรื้อรังเกินเยียวยาแน่ๆ
แล้วมันก็อาจจะนำาไปสำรอยเมื่ออดีตที่โดนจับไปทำมิดีมิร้าย
แล้วคราวนี้ก็ตัวคนเดียวด้วยไอ้โยชิมันก็คงมาช่วยไม่ทันเพราะจากโรงเรียนมามหาวิทยาลัย
ก็นานโขป่านนั้นน้องภูคงได้เป็นหญิงสองผัวไปเสียแล้วววววว

"เห้ย  คิดอะไรอยู่แก เหม่อเชียว" กิ๊บวางหนังสอลงตรงหน้าผมก่อนจะนั่งลงฝั่งตรงข้าม
"คิดอะไรเพลินๆน่ะ"
"ไอ้เพลินๆของแกเนี่ย เรื่องไอ้พลกับไอ้ทิกเกอร์ป่าวว่ะ"
"ก็ด้วย"
"นั้นเชียว ถึงได้คิ้วผูกกันเป็นเงื่อนตายแบบนี้ ฉันเข้าใจแกนะเว้ย เกิดมาหน้าตาดีแบบเราๆ"
"จร้าแม่แพนเค้ก"
"แล้วแกกลุ้มเรื่องอะไรว่ะภู"
"เราไม่อยากเสียเพื่อน ถึงจะคบกันไม่นานก็เถอะ แล้วอีกอย่างเราก็ไม่อยากให้สองคนนั้นคิดไปไกล"
"อืม แล้วทำไมแกไม่ลองให้โอกาสคนใดคนหนึ่ง"
"เรามีคนของเราแล้ว"
"จริงดิ เล่ามาๆๆ"
"ก็ไม่อะไร ให้เล่าอะไรอ่ะ"
"ไม่ต้องเล่าเดี๋ยวถามเอง  คบกันนานยัง"
"ตั้งแต่เราอยู่ม.4อ่ะ"
"โห นานแล้วนี่หว่า รักกันดีไหม"
"มาก"
"เจอกันทุกวันเปล่า"
"ทุกวัน"
"แล้วมีอะไรกันยัง" ชะนีนางนี้กล้ามาก เอ้า กล้าถามก็กล้าตอบ
"มีแล้ว"
"บ่อยไหม"
"เกือบทุกวัน"
"อัยย่ะ แกโกหกป่ะเนี่ย"
"จะโกหกทำไมล่ะกิ๊บ"
"มีรูปป่ะ ขอดูรูปหน่อยดิ อยากรู้แฟนแกจะสวยแค่ไหน"
"อยากดูจริงอ่ะ"
"เออสิ"
"อย่าตกใจจนตกเก้าอี้นะ"
"สวยขนาดนั้นเลยหรอ" ผมก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เปิดโฟลเดอร์ที่เก็บรูปคู่ผมกับพี่พีทไว้
"เลื่อนไปเรื่อยๆ มีเยอะ"
"แกยังไม่เลิกอำฉันเรื่องนี้อีกหรอ นี้มันพี่ชายแกนิ"
"เลื่อนไปเรื่อยๆ เดี๋ยวเราไปซื้อน้ำก่อนนะ เอาเปล่า"
"ชาเขียวน้ำผึ้งมะนาว"
กิ๊บไม่วางตาจากโทรศัพท์ ยังคงใช้นิ้วเลื่อนดูแต่ละรูปไปเรื่อยๆ
คงไม่ต้องอธิบายอะไรให้กิ๊บเข้าใจ เพราะคงไมีพี่น้องคู่ไหน
โดยเฉพาะผู้ชายกับผู้ชายที่ถ่ายรูปแล้วหอมแก้มกันหรอก
ถ้าทำขนาดนี้แล้วกิ๊บยังไม่เชื่อ ผมคงต้องพากิ๊บไปค้างที่บ้านสักคืน
ตกดึกจะได้สอนการบ้านกิ๊บไปด้วย  ฮ๋าๆๆๆๆๆๆๆ
"อ่ะ ดื่มน้ำก่อนไหม เหงื่อแตกเชียว"
"แกเป็นเกย์หรอภู"
"เป็นผู้ชาย แต่ไม่รู้ยังไงอ่ะ ดันมีแฟนเป็นผู้ชายซะงั้น ฮ่าๆๆ"
"แก นังเพื่อนทรยศ สุดท้ายแกก็ทำร้ายรักแรกของฉัน"
"กิ๊บภาคการแสดงอยู่ฝั่งโน้น นี้คณะแพทย์"
"อิจฉาแกจัง เหมาะสมกันดีว่ะ"
"กิ๊บรังเกียจเราไหม"
"แกพูดบ้าอะไรนี้มันสมัยไหนแล้ว ฉันไม่ได้เป็นยายแก่หัวโบราณนะเว้ย แล้วต่อไปนี้ฉันจะเป็นแฟนคลับของแกกับพี่พีท"
"ขนาดนั้นเชียว"
"อื้อ ฉันนะอ่านนิยายเล้าเป็ดทุกวัน อยากมีเพื่อนแบบนี้มานานแล้ว แต่ที่โรงเรียนบ้านฉันอ่ะไม่ค่อยมี มีก็แต่ตุ๊ดไปเลย"
"ทำไมอ่ะ"
"ฉันว่ามันน่ารักดีว่ะ ดูแกกับพี่เขาดิ น่ารักเวอร์อ่ะ อิจฉาๆๆๆๆๆ"
"ขอบใจนะ แกเป็นคนแรกนะที่ได้ดูรูปพวกนี้"
"จริงดิ ขอบใจนะเว้ยเพื่อน  ยิ่งดูยิ่งอิจฉาแกว่ะ พี่เขาดีกับแกไหม"
"มาก ถ้าไม่มีพี่เขา ไม่รู้ว่าวันนี้เราจะเป็นยังไงเลย"
"รักพี่เขามากล่ะสิ"
"มาก มากจนไม่สามารถรักใครได้อีก"
"ก็เลยกลุ้มเรื่องไอ้สองคนนั้นใช่ม๊า"
"นิดหนึ่งอ่ะ"
"เอางี้ เอาหูมา" เเล้วกิ๊บมันก็กระซิบแผนการให้ผมฟัง
"จะดีหรอกิ๊บ"
"ดีที่สุด เราจะเริ่มแผนการวันประกวดดาวเดือน"
"จะดีหรอ"
"เออ เชื่ออิกิ๊บเถอะน่ะ ไม่เสียเพื่อนแน่นอน"
"เอาไงก็เอา"
"แล้วเรื่องแกเป็นเก้งกวางนี้จะให้ฉันเก็บเป็นความลับไหม"
"ความลับมันไม่มีในโลกหรอกกิ๊บ เพียงแต่ใครจะรู้ก่อนหรือหลังก็เท่านั้นเอง"
"แต่แกมันก็เป็นทาร์เก็ตของเก้งกวางไบรุกซะด้วยสิ แล้วแกเป็นแบบไหนว่ะ"
"กิ๊บแกเป็นผู้หญิงนะ"
"ก็ฉันอยากรู้อ่ะ"
"ให้แกทาย"
"รับชัวร์"
"อื้ม ทำไมอ่ะ"
"ก็จากภาพวันนั้นอ่ะ ที่พี่พีทบังแดดให้แก เขาดูรักและพร้อมจะปกป้องแกตลอดเวลา"
"เราว่ากิ๊บน่าจะไปแต่งนิยายขายนะ เพ้อดี"
"เขาเรียกว่ามีจินตนาการจ้ะ โรแมนติกอ่ะ"
"อ่าวหรอ"

"คุยอะไรกันอยู่จ้ะที่รัก" ไอ้กรีซกอดคอผมแล้วนั่งลงข้างๆ ไอ้กิ๊บก็มองตาขวาง
"ใครที่รักแก"
"นี้ไง ไอ้ภูที่รักฉัน"
"ถามมันยังว่าอยากเป็นหรือเปล่า"
"ไม่เป็นก็ยัดเยียดมีไรไหม ยัยแว่นหนา"
"แค่นี้มันก็กลุ้มใจมากพอแล้ว แกอย่าทำตัวเหมือนไอ้ทิกกับไอ้พลนะไอ้กรีซ"
"แหม๋ก็แค่ล้อเล่นน่ะทำจริงจังไปได้ยัยแว่นหนานิ เออว่าแต่คุยไรกันอ่ะ"
"คุยเรื่องความรัก" ผมตอบ
"ยัยแว่นนี้แอบไปชอบใครอีกล่ะ"
"ไม่ใช่ คุยว่าจะจัดการเรื่องไอ้พลกับไอ้ทิกยังไงดี เราเบื่ออ่ะกรีซ"
"เออ ว่าจะถามเรื่องนี้เหมือนกันเห็นแล้วก็รำคาญ"
"กิ๊บก็เลยเสนอว่าจะให้เราจัดการ บลาๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"โหยสุดยอดเลยแม่นางกิ๊บ เอาตามนี้ พี่กรีซช่วยอีกแรง เต็มที่"
"ช่วยอะไรกันหรอ" แพงเดินเข้ามาแล้วก็นั่งลงข้างๆกิ๊บ
กิ๊บก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้แพงฟัง
"เอาจริงหรอว่ะ แล้วถ้ามันสองคน เกิดฆ่ากันตายขึ้นมาทำไง"
"แกก็เวอร์ไปน่ะแพง แผนฉันน่ะรับรองไม่มีพลาด"
"เพราะแผนแกนั้นแหละนังกิ๊บฉันถึงกลัวน่ะ"
"เชื่อมืออิกิ๊บเถอะน่ะ ทุกปัญหาเราจัดให้"
"ภู วันนี้พี่ชายมารับเปล่า"
"ไม่รู้อ่ะ ลืมถาม"
"แกจะทำไมหรอแพง"
"ก็จะได้ไปแอบดูน่ะสิ เห็นแค่ล้อรถก็ยังดี"
"เลิกหวังลมๆแล้งๆได้แล้วย่ะ พี่เขาไม่สนชะนีปลวกอย่างหล่อนหรอก"
"จะบอกว่าพี่เขาสนใจชะนีอย่างแกงั้นสิ  โถ นังด้วงมพร้าว"
"ไม่ว่าจะแกหรือฉันพี่เขาก็ไม่สนใจหรอก เชอะ อารมณ์เสีย"
"พอๆ ทะเลาะกันทุกวัน แต่ตกเย็นก็หายไปด้วยกันทุกวัน ยังไงเนี่ย"
"เรื่องของคนสวยย่ะ"
"แล้ววันนี้แมลงวันไม่เห็นมาตอมขี้เลยว่ะ ไอ้พลกับไอ้ทิกไปไหนเนี่ย"
"กรีซ เปลี่ยเป็นผีเสื้อตอมดอกไม้ได้ไหม"
"เออนั้นแหละ"
"ไอ้ทิกสงสัยรอท่โรงอาหารแน่ๆ ส่วนไอ้พลคงยืนดักอยู่หน้าโรงอาหาร"
"แกรู้ได้ไงกิ๊บ"
"ก็ฉันเดินผ่าน เห็นพวกมันชะเง้อคอยาวเห็นแล้วรำคาญเลยเดินมานี้ก็มาเจอไอ้ภูนั่งคอตกเหม่อลอยเนี่ยแหละ"
"ดีนะที่กูเกิดมาขี้เหร่ ถ้าเกิดมาหล่อแบบไอ้ภูคงทำใจลำบาก"
"กล้าพูด"

"กิ๊บๆๆๆๆ ดูนั้นดิ รุ่นพี่สองคนนั้นอ่ะ หล๊อหล่อว่ะ ดูๆๆๆ"
"ไหน"
"นั้นอ่ะ  เห็นไหม"
"เออว่ะ หล่อโคตร"
"ผู้ชายสมัยนี้กินอะไรนะทำไมถึงได้หล่อขนาด หล่อปะล้ำปะเหลือ"
"ก็กินกันเองง่ะ" แล้วแพงก็หันกลับเข้ามาในกลุ่ม ละสายตาจากสองหนุ่มนั้นทันที

ได้เวลาเรียนพวกเราทั้งสี่ก็ขึ้นเรียน โดยมีคนเดินตามมาติดๆก็คือไอ้ทิกกับไอ้พล
"มานานยังภู ทิกรอที่โรงอาหารตั้งนานแหนะ"
"สักพักแล้วล่ะ พอดีทานข้าวมาแล้วน่ะ แล้วโรงอาหารก็เสียงดังด้วย"
"แล้วภูชอบนั่งตรงไหนอ่ะ พรุ่งนี้ทิกได้รอถูก"
"ที่ไหนก็ได้ที่เงียบและไม่ร้อนอ่ะ"
"เงียบและไม่ร้อน อือๆๆๆๆ"
"เดี๋ยวเข้าห้องกันไปก่อนนะ ภูขอตัวเข้าห้องน้ำก่อน"
"เดี๋ยวกูไปเป็นเพื่อน" แล้วไอ้พลมันก็เดินตามผมมาติดๆ โดยมีไอ้ทิกมองตามมา
ผมเดินเข้าห้องน้ำไป ทำธุระเรียบร้อยก็มายืนล้างมือ เห็นไอ้พลรออยู่ด้านนอก
"ป่ะ"
"มึงชอบไอ้ทิกหรือเปล่า"
"เปล่า"
"แต่มันชอบมึง มึงรู้ใช่ไหม"
"มั้ง"
"ถ้ามึงไม่ชอบมันมึงควรจะทำอะไรสักอย่างไม่ใช่ให้ความหวังมันแบบนี้"
"นายรู้ได้ไงพลว่าเราให้ความหวัง"
"การที่มึงพูดดีกับมัน ไปไหนกับมัน รับของที่มันซื้อให้ เนี่ยแหละให้ความหวัง"
"มันก็ในฐานะเพื่อน"
"แต่มันไม่ได้คิดแบบนั้น"
"แล้วนายล่ะ"
"กูทำไม"
"คิดกับเราแบบไหน"
"กะ กะ ก็ เพื่อนไง"
"จำคำพูดของนายไว้ด้วยนะพล ไปเรียนเถอะ เดี๋ยวอาจารย์จะเข้าซะก่อน "
เข้ไาปเรียนไอ้พลมันก็ยังคงทำหน้านิ่งเหมือนเคย กิ๊บกับแพงเหมืนจะรู้งาน
เว้นที่ไว้ให้ผมนั่งตรงกลาง ส่วนไอ้สองคนนั้นใหไปประกบขนาบข้างไอ้กรีซไว้
ผมรู้สึกสบายใจขึ้นมานิดหนึ่งที่วันนี้ไดบอกกับเพื่อนๆไปเรื่องพี่พีท
อย่างน้อยก็ยังมีคนเข้าใจผมถึงความลำบากใจที่เกิดขึ้นกับไอ้พลแล้วก้ไอ้ทิก

ตกเย็นก็ไปเข้ากิจกรรมรับน้องเหมือนเช่นเคย ก็ร้องเพลง เต้นบ้าๆบอๆบ้าง
คุยสารทุกข์สุขดิบกันระหว่างพี่ๆน้องๆ แล้วก็เรื่องกิจกรรมการประกวดดาวเดือน
แล้วก็กิจกรรมตางๆของมหาวิทยาลัยอีกเป็นจำนวนมาก ที่พี่ๆแต่ละคนหยิบยกกันมาเล่าสู่

"น้องภู ยืนขึ้นค่ะ" เอาอีกแล้วไอ้ภูโดนเรียกอีกแล้ว
"ครับ"
"เดินมาข้างหน้าค่ะ"
"เดินไปทำไมอ่ะครับ"
"เดี๋ยวตีเลย บอกให้เดินก็เดินมาสิจ้ะ"
ผมก็เดินไปข้างหน้าแล้วยืนอย่างสงบเสงี่ยม
"ได้ข่าวมาว่าร้องเพลงเพราะ"
"ข่าวมั่วแล้ว ภูไอยังเพี้ยนเลยพี่"
"ไหนลองสักเพลงสิ"
"ไม่เอาาาาาา เขิน"
"งั้นพี่จะสั่งทำโทษเพื่อนๆ"
"เอาอีกแล้ว บังเพื่นอมาบังคับกันอีกแล้ว เซง"
"กล้าเซงรุ่นพี่หรอฮะ"
"ไม่มีดนตรีร้องไม่ได้หรอก"
"เดี๋ยวพี่จัดให้ ไอ้เป้ จัดกีตาร์มาด่วน "
"ได้ครับ" แล้วพี่เป้ก็มาพร้อมกีตาร์ แล้วพี่ประธานก็ยื่นไมค์ให้ผม
"เพลงอะไรดีครับ เด็กน่ารัก" ไอ้พี่เป้ก็หยอดอีก ตาเงี้ยเยิ่มเชียว
"ได้ทุกเพลงหรอ"
"ขอให้บอกมา"
"ใจกลางความรู้สึกดีดี"
"จัดให้"
แล้วกีตาร์ก็บรรเลงไปตามทำนอง เสียงดนตรีทำให้ทุกคนจับจ้องมองมาที่เราสองคน
แล้วเสียงปรบมือพร้อมเสียงกรี๊ดก็ดังขึ้น........


   แม้และถึงแม้วันเวลาผ่านเพียงไหน
   ฉันนั้นก็พร้อมที่จะไปกับเธอได้สุดทาง
   ที่ๆ จะมีเธอและฉัน
   มันก็เป็นเหมือนใจกลาง ความรู้สึกดีๆ
   อย่าคิดท้อแท้ไปว่าตัวเธอไม่มีใคร
   อย่าหมดความหวังเรื่องจะเจอคนที่เธอมุ่งหมาย
   เธอคิดไปเองหรือเปล่า เคยมองรอบตัวหรือไม่
   มีคนๆ นั้นยืนอยู่ไม่ไกล
   อาจจะเพราะว่าเขาได้แต่มองเธอกลัวๆ กล้าๆ
   อาจจะเพราะว่าเขายังไม่ดีพอในวันที่ผ่านมา
   แต่ในวันนี้จะบอกให้รู้ว่าเขาคือใคร
   จะบอกไปผ่านในเสียงเพลง ฟังดูก็จะรู้เอง

   ขอฉันนั้นขอดูแลเธออยู่ตรงนี้
   พร้อมเพราะฉันพร้อมจะเข้าใจ ใส่ใจมอบสิ่งดีๆ
   จะวันนี้หรือพรุ่งนี้ จะทำให้เธอมั่นใจ
   แม้และถึงแม้วันเวลาผ่านเพียงไหน
   ฉันนั้นก็พร้อมที่จะไปกับเธอได้สุดทาง
   ที่ๆ มีเธอและฉัน
   มันก็เป็นเหมือนใจกลาง ความรู้สึกดีๆ
   ตั้งแต่ฉันได้พบเธอไม่มีใครเปลี่ยนใจฉันได้
   ตั้งแต่ฉันได้พบเธอ ก็มองไปได้ไกลถึงจุดหมาย
   ตลอดชีวิตฉันอยู่ตรงนี้มาเพื่อรอใคร
   จะบอกไปผ่านในเสียงเพลง ฟังดูก็จะรู้เอง

   ขอฉันนั้นขอดูแลเธออยู่ตรงนี้
   พร้อมเพราะฉันพร้อมจะเข้าใจ ใส่ใจมอบสิ่งดีๆ
   จะวันนี้หรือพรุ่งนี้ จะทำให้เธอมั่นใจ
   แม้และถึงแม้วันเวลาผ่านเพียงไหน
   ฉันนั้นก็พร้อมที่จะไปกับเธอได้สุดทาง
   ที่ๆ มีเธอและฉัน
   มันก็เป็นเหมือนใจกลาง ความรู้สึกดีๆ

   จะบอกไปผ่านในเสียงเพลง ฟังดูก็จะรู้เอง

   ขอฉันนั้นขอดูแลเธออยู่ตรงนี้
   พร้อมเพราะฉันพร้อมจะเข้าใจ ใส่ใจมอบสิ่งดีๆ
   จะวันนี้หรือพรุ่งนี้ จะทำให้เธอมั่นใจ
   แม้และถึงแม้วันเวลาผ่านเพียงไหน
   ฉันนั้นก็พร้อมที่จะไปกับเธอได้สุดทาง
   ที่ๆ มีเธอและฉัน
   มันก็เป็นเหมือนใจกลาง ความรู้สึกดีๆ

   คือความรู้สึกดีๆ

เสียงกีตาร์เล่นต่อไปจนจบเพลง ผมโค้งคำนับ พี่เป้ที่เล่นกีต้าร์ก็ยืนเช่นกัน เสียงปรบมือดังสนั่น
อยากรู้จังว่ารุ่นพี่ไปรู้มาได้ไงว่าผมร้องเพลงได้ แต่เรื่องแค่นี้จิ๊บๆมากสำหรับน้องภู

"ไหนบอกร้องเพลงไม่เป็นไงจ้ะ"
"ก็พอร้องได้ จะเอาคันหูอีกสักเพลงป่ะล่ะ"
"ไม่เอาๆ เดี๋ยวอาจารย์เล่นเอา ปรบมือให้เพื่อนอีกครั้งหนึ่งครับบบบบ"
"ขอบคุณครับ" แล้วผมก็เดินไปนั่งที่

"แกเจ๋งว่ะภู" กิ๊บยกนิ้วโป้งให้
"เพราะไหม"
"สุดๆอ่ะ มีอะไรบ้างไหมที่แกทำไม่ได้เนี่ย"
"เยอะแยะ"
"ฉันขอเอาไปอัพยูทูปนะ ถ่ายไว้อ่ะ"
"จะดีหรอ เดี๋ยวคนจะหมันไส้เอานะ"
"ก็ช่างสิ "
"อ่าว"
"เดือนคณะแพทย์ร้องเพลงเพราะขนาดเน่ย ใครกล้าด่า"
"มีคนรักก็ต้องมีคนเกลียดน่ะกิ๊บ สัจธรรม"
"สาธุ"

แล้วพี่พี่ก็ปล่อยพวกเรากลับบ้านซะที พรุ่งนี้ได้หยุดซะทีเหนื่อยมาทั้งอาทิตย์แล้ว
"วันนี้พี่สุดหล่อมารับเปล่าแก"
"ไม่รู้อ่ะยังไม่ได้คุยกันเลยวันนี้"
"โทรๆๆๆ ฉันจะได้รอดู"
"รอดูพี่พีทเนี่ยนะ"
"ใช่สิ"
"มีอะไรน่าดู"
"ทั้งตัว โทรๆๆๆๆ"
"อื้อๆๆๆ" ผมก็โทรหาพี่พีท

"หวัดดีครับที่รัก"
"พี่พีทอยู่ไหนอ่ะ"
"ใกล้ถึงมหาวิทยาลัยแล้ว รอแปปนะ"
"อื้อ รอที่เดิมนะ"
"ครับผม"

"ว่าไงๆๆ พี่เขามาเปล่า"
"ใกล้ถึงแล้วว"
"ป่ะ แพงแกไปเปล่า"
"ไปไหนว่ะ"
"ไปรอดูพี่พีท"
"พี่พีท พี่ภูอะหรอ เออไปดิๆๆ"
"ไปด้วย" ไอ้กรีซร้องตาม
แล้วก็ไม่ต้องคิดมาก ไอ้พลกับไอ้กรีซมันก็ตามมาเหมือนกัน
ก็เลยเป็นอันว่าทุกคนมาส่งผมที่หน้ามหาวิทยาลัย
"ความจริงไม่ต้องเดินมาส่งก็ได้นะ"
"ขอติดรถไปลงสยามด้วยได้ป่ะ"
"ได้สิ"
"อิกิ๊บไปเปล่า"
"ไปสิ มีหรอจะพลาด กรีซแกอ่ะ"
"ไปไม เดี๋ยวพี่ด่าเอาอีก ไปกันเหอะ"
แล้วพี่พีทก็มา สองสาวนั้นก็ขึ้นไปนั่งในรถอย่างรวดเร็ว
"กลับก่อนนะกรีซ พล ทิก วันจันทร์เจอกัน"
"อื้ม เดี๋ยวโทรหานะ" ไอ้ทิกพูดแล้วส่งยิ้มหวาน
ผมเข้ามานั่งในรถก็เห็นสองสาวคุยกับพี่พีทจ้อแล้ว
"เดี๋ยวพี่พีทแวะส่งกิ๊บกับแพงที่สยามหน่อยนะ"
"ได้ครับ รกหน่อยนะครับสาวๆ"
"ไม่เป็นไรค่ะ "
"ซุบซิบอะไรกัน คุยเสียงดังๆก็ได้ไม่ต้องเกรงใจ" ผมบอกสองคนนั้น
"พี่พีทหล่อจัง หนูเขินอ่ะคะ"
"ชมกันแบบนี้พี่ก็เขินแย่"
"ก็พี่หล่อจริงๆนินาาาาา เมียดุป่ะคะ" แพงนี้มันตลกดีนะ ถามขำถามจนผมขำแทบตกเก้าอี้
"ดุมากครับ"
"เลิกกับเมียเมื่อไรหนูจองนะคะ ฮ่าๆๆๆๆๆ"
"คงไม่เลิกอะครับคนนี้รักมาก"
"ภู ฉันว่าแกควรบอกนังแพงนะ มันจะได้เลิกบ้า"
"เรื่องไรว่ะ" แพงถามอย่างสงสัย
"กิ๊บก็บอกสิ"
"ไม่รู้จะเริ่มไงว่ะ เอาโทรศัพท์แกมาดิ๊ แล้วก็เปิดรูปที่ให้ฉันดูมาให้นังแพงดูด้วย"
"อืมๆๆ" พี่พีทก็มองหน้าผมแล้วก็ยิ้มๆ ผมก็ส่งโทรศัพท์ให้แพง
"ดูซะนังแพงตาจะได้สว่าง" แพงก็เลื่อนภาพดุไปเรื่อยๆจนไปเจอภาพผมกับพี่พีทหอมแก้มกัน
"ฉันว่าแล้ว พยายามคิดเข้าข้างตัวเองมาตลอด ภูนะภูไม่น่าทำกับแพงแบบนี้เลย เสียใจอ่ะ"
"เขารักกันมาตั้งแต่ม.4 แกน่ะมาช้ามากนังแพง"
"แล้วทำไมแกพึ่งบอกฉันแกรู้เรื่องนี้นานแล้วชิมิ"
"เมื่อเช้า"
"แต่ก็น่ารักดีอ่ะ เหมาะสมกันมาก ขอให้รักกันนานๆนะ จากใจชะนี"
"ฮ่าๆๆ แพง เพื่อนพี่พีทหล่อๆอีกเพียบเดี๋ญวแนะนำให้"
"จริงนะ"
"จริงสิ"
"แล้วฉันล่ะ"
"เดี๋ยวจัดให้ทั้งคู่แหละ ได้ไหมพี่พีท"
"ได้สิครับ  ต่างชาติก็มีนะ"
"พี่พีทเข้าโตที่เมกาน่ะ "
"ความฝันของหนูเลยค่ะ สามีอิมพอร์ตเนี่ย"
"ฮ่าๆๆ"
"นังแพงเลิกดูได้แล้วจะถึงแล้ว เดี๋ยววันหลังฉันเปิดเว็บนิยายเกย์ให้แกอ่าน"
"ทำไมว่ะ"
"แกจะได้เข้าใจอะไรๆมากขึ้น"
"แกอ่านด้วยหรอ"
"อ่านสิ สนุกนะเว้ย"
"เออ"
"ให้ส่งตรงไหนครับสาวๆ"
"ข้างหน้านั้นก็ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะพี่"
"ครับ ว่างๆเชิญทานข้าวที่บ้านพี่นะครับ"
"ไปแน่นอนค่ะ หวัดดีค่ะพี่"
แล้วสองสาวก็ลงจากรถไป หาเรื่องติดรถมาไปงั้นแหละ จริงๆไม่ได้อยากมาสยามหรอก ฮ่าๆๆ
"สองสาวนี้ฮาดีเนอะ น้องภูบอกเพื่อนหรอ"
"อื้ม มีคนมาจีบน้องภูอ่ะ เพื่อนในคณะนั้นแหละ น้องภูก็เลยให้สองคนนี้ช่วย"
"ช่วยยังไง"
"ก็ช่วยกันเขาออกไปไง น้องภูก็บอกพวกมันไปแล้วว่ามีแฟนแล้ว แต่มันก็ยังตื้ออยู่ดี"
"สงสัยต้องมานั่งเฝ้าแล้วมั้ง"
"อย่าเวอร์น่ะพี่พีท เชื่อใจน้องภูบ้างสิ"
"พี่ก็แหย่เล่น พี่รู้ว่าน้องภูเป็นคนยังไง"
"ก็ดี น้องภูไม่อยากให้พี่พีทคิดมากนะ"
"ครับ พี่จะไม่คิดมาก"
"น้องภูรักพี่พีทมากนะ"
"พี่ก็รักน้องภูครับ"

แล้วเราสองคนก็นั่งยิ้มให้กันมาตลอดทาง บางทีการไม่ต้องพูดอะไร
มันก็ทำให้เราได้ฟังเสียงหัวใจจของกันและกัน พี่พีทเข้าใจผมมากขึ้นไม่หึงไม่หวงแบบไร้เหตุผล
ผมเองก็สบายใจ พี่พีทเองก็สบายใจ เวลาที่เรารักกันมานาน
มันทำให้เราได้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง ทำให้นานวันเราสองคนยิ่งรักกันมากขึ้น
ผมก็ยังคงต้องขอบคุณเบื้องบน ที่ส่งให้เรามาเจอกัน.........

คนที่กำลังคิดจะรักแต่ยังไม่กล้า ผมอยากให้คุณลองกล้าทำในสิ่งที่คุณกลัว
กล้าที่จะบอกรัก กล้าที่จะเริ่มต้น กล้าที่จะเผชิญกับมัน
อย่ากลัวในสิ่งที่มันยังไม่เกิด เพียงแค่คุณก้าวผ่านความกลัวนั้นมาได้
คุณจะรู้ว่า ความรัก คือสิ่งมหัศจรรย์ที่ทำให้คุณมีความสุข
และเป็นความสุขที่ยากจะอธิบาย
ความรักไม่เคยทำร้ายใคร นอกจากเราทำร้ายตัวเอง

"จงอย่ากลัวที่จะเริ่มรัก"






สวัสดีครับ

ขอบคุณทุกคนจริงๆ

รักมากกกกก

มีอะไรติชมได้นะครับ


รักนะรู้ป่าว

[KaorPaor]

จิ้มก่อนนอน

[malula]

โชคดีที่สองสาวเข้าใจ แถมกิ๊บยังเป็นแฟนเล้าเป็ดอีกแน่ะ
ไม่กลัวที่จะรักหรอกค่ะ แต่กลัวได้แฟนไม่หล่อนี่สิ เพราะคนหล่อกินกันเองหมดแล้ว ซิก..ซิก..

[POPEA]

 

[gupalz]

ชอบกิ๊บกับแพงฮาดี 5555

[naiin]

                                             ดีนะมีสองชะนีคุ้มภัย งานนี้สนุก

[Horizon]

 
+1

[MoMoRin]

ฮาสองสาวค่ะ แต่ละคำที่เอื้อนเอ่ยนี่อย่างรั่วอย่างฮาได้ใจอ่ะ ชอบๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ
ปล.อิจฉาน้องภูกับพี่พีทอ่ะ รักกันมากขนาดนี้ หายากสุดๆในปัจจุบันล่ะ อิอิ รักกันไปนานๆนะคะ

[tantansin]

มันต้องอย่างนี้ซิน้องภู นายแน่มาก อย่างนี้รักหมดใจเลยหล่ะ

[tookujang]

สองสาวน่าร้ากกกกมากกกกแบบนี้ซิสาวกสาววายขนานแท้ อิอิ
น้องภูมีผู้ช่วยดีขนาดนี้ไม่ต้องกลัวอะไรอีกแล้ว พี่พีทก็จะได้มั่นใจมากขึ้นด้วยว่าจะไม่มีใครมาทำร้ายน้องภูอีก
  กดเป็ดเหลืองน้องภูสู้ๆนะ

[jimmyjimmy]

"จงอย่ากลัวที่จะเริ่มรัก"

เริ่มรักนะไม่กลัว แต่แอบบชอบเค้าเนี่ยสิจะทำอย่างไร