เด็กๆพวกนี้โชคดีจริงๆที่ได้อยู่กับผู้ใหญ่ใจดี ใจกว้าง เข้าใจโลกแบบคุณย่า
ในความคิดของเรานะ เราคิดว่าด้วยว่าเด็กๆกลุ่มนี้ ไม่ได้มีมิจฉาทิฐิด้วยแหละ จึงรับฟังและปฏิบัติตามที่ผู้ใหญ่ท่านชี้แนะ
การดำเนินชีวิตของเด็กกลุ่มนี้ จึงค่่อนข้างไปได้ด้วยดี ไม่ค่อยมีปัญหาอุปสรรค
ที่ถามว่าเบื่อหรือยัง ตอบได้เลยนะว่าไม่เบื่อ เพราะเรารู้สึกคุ้นเคยกับตัวละครเหล่านี้ ดั่งหนึ่งว่ามีตัวตนจริงๆ
รู้สึกผูกพัน รู้สึกดีๆ รู้สึกชื่นชอบ(เผลอๆแอบรักด้วยนะ) เข้ามาอ่านทุกครั้งเหมือนกับได้เฝ้ามองดูกลุ่มเด็กๆข้างบ้านที่เราแอบรัก
ค่อยๆเจริญเติบโตขึ้นไปเรื่อยๆ เราก็คอยชื่นชมอยู่ห่างๆเป็นแบบนั้นนั่นแหละ
แต่ถ้าผู้เขียนจะขมวดเรื่องให้จบ และเริ่มต้นเรื่องใหม่ ก็สุดแต่ใจผู้เขียนจ้ะ เพราะงานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกราเป็นธรรมดา
เขียนเรื่องใหม่ก็จะติดตามเรื่องใหม่ เรื่องน้องภูก็คงอยู่ในความทรงจำต่อไป
ดีใจด้วยนะจ๊ะที่จะได้เจอเนื้อคู่
