หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[malula]

แพงกับกิ๊บยังไม่เข้าถึงความจริงอีกหรือว่า สมัยนี้ผู้ชายหน้าตาดีเขากินกันเองหมดแล้ว อิอิ

[gumrai3]

ไม่มีใครเชื่อภูเลยว่านั้นสามีภู 

[Supermimt]

ช่วยไม่ได้นะเออ
น้องภูบอกความจริงไปแล้ว

ชะนี อ่อนเพลีย ที่จะเชื่อเอง

ส่วน สองคนนั้น อย่าดิ้นรนให้มันยากเลย
อะไรที่ไม่ใช่ของเรา อย่าไขว่คว้า ยื้อแย่งมาจากเจ้าของตัวจริงเลยนะเออ

[yayee2]

ถ้าเรื่องของคู่ครองนี่ ดูเหมือนน้องภูจะมีวุฒิภาวะสูงพอสมควรนะ
น้องภูมีคำพูดคำจาและปฏิบัติต่อพี่พีท แบบรู้จักผ่อนสั้นผ่อนยาวเหมาะกับสถานการณ์
กับคนที่เข้ามาจีบ น้องภูก็ไม่ได้มีลักษณะให้ความหวังกับใคร เพราะน้องมั่นในพี่พีท แบบนี้พี่พีทไม่ต้องห่วงมากนักก็ได้จ้ะ
น้องคงกำลังค่อยๆเผยตัวตน และเผยสถานภาพที่แท้จริงของตัวเอง ให้เพื่อนๆกลุ่มใหม่ได้รู้จักล่ะ
 

[ToffeE_PrincE]

ชอบเรื่องนี้นะ อ่านแล้วรู้สึกสนุก อินไปกับเนื้อเรื่อง
เหมือนได้ดูละครรัก ความรักจากคนรัก ครอบครัวและผองเพื่อน
ค่อยๆ ดูการเจริญเติบโตของความรักของตัวละคร

ชอบๆ

 

[tantansin]

อ่านตอนนี้แล้ว รักน้องภู หมดใจ เลย

...."ใจกว้างๆหน่อยเส่ อกก็ต้องกว้างทำใจมดไปได้ มันไม่ได้สำคัญหรอกนะว่ามีคนมาจีบมากแค่ไหน มันอยู่ที่ใจจะมั่นคงหรือไม่มั่นคง คนรักกันต่อให้ไม่มีคนมาจีบมันก็ไปจีบคนอื่นได้ "
"แล้วไง"
"พี่พีทเป็นรักแรกของน้องภู แล้วพี่พีทก็จะเป็นรักเดียวของน้องภูด้วยเช่นกัน น้องภูสัญญา"

.....

[Monkey D lufy]

รักมั่นคงงงงงงงงงงงงง

 

[ขนมสัมปันนี]

พีทเอ้ยยยยย  ฉันละหนักใจแทนแกจริงๆเลย

[DarknLight]

ไม่ไหวจะเคลียร์
อ่อนเพลียหัวใจ
น่ารักเกินไป
จนใจผมละลาย...แล้วครับน้องภู
 

[white choc~]

ถุงยางเจ็ดวัน เจ็ดสี พี่บุ้งใช้ไม่ถึงเจ็ดวันหรอก เชื่อป่ะ!!

[MoMoRin]

อิจฉาน้องภู อยากได้แบบพี่พีทซักคนล่ะ อิอิ

[pp_song]

  ทำไมน่ารักกันจัง

[khunstar]

 

[som]

ไม่รู้เป็นไร  ตอนนี้ชักจะรักคนเขียนมากกว่าภูนิดหน่อยแล้ว  อิอิ

[iota]

เข้ามาหลบอากาศที่แสนจะร้อน ~ ร้อนสุดๆ โดยการเข้ามาอ่านน้องภูกับพี่พีทนี่แหละ
สบายใจดีสุดๆ  :กอด1:อ่านแล้วยิ้มได้หัวเราะได้แต่ก็แอบมีเสียน้ำตาเล็กๆ ในตอนที่ 105 นะถ้าจำไม่ผิด
เป็นน้ำตาแห่งความตื้นตันซะมากกว่าที่น้องภูได้คุยกับแม่เรื่องผลสอบ
มีหลายตอนที่อ่านแล้วลุ้นมากเลย อย่างตอนที่น้องภูโดนข่มขืน
ไอ้เราคนอ่าน :a5:อั้ยยะ!! ตับแตก ไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหม
เฉลย... ที่แท้น้องภุฝันไป โล่งตูด^^" 
แต่มันจะเหมือนจริงเกินไปหรือเปล่าภูภูมิ ทำเอาหัวใจคนอ่านหยุดเต้นไป 5 วิฯ 555+
สิ่งที่ขาดไม่ได้ก็คือเรื่องอาหารกับกิจกรรมเข้าจังหวะ :oo1:แม้แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆที่สองคนทำให้กัน
คำทิ้งทาย ข้อคิด บทกลอน ทุกตัวอักษร มันก็นำความชุ่มชื่นความสุขมาสู่หัวใจดวงนี้ (ของคนอ่าน)ได้เป็นอย่างดี
ขอบคุณ ภูภูมิ จากใจครับ

                               http://www.youtube.com/v/9qXiE8X_b7E

แทนทุกคำที่คิดออกจากใจ
รัก..

ปอลอ ชวนพี่พีทไปซื้อไอแพดสามดีกว่าน้องภูอนุญาตแล้ว ไปไหมพรุ่งนี้เปิดขายวันแรก(โดนโบกเกรียน)

[littlepink]

 
น้องภูมาแว้ววววววววว... ฮ่า ๆ ^^
คู่นี้น่ารักตลอด ตลอดเลยอ่า
สงสัยทิกเกอร์กะภูจัง. .. จับคู่กันซะเลยดีไหมคู่นี้
น้องภูมีคู่แล้ว . .. เดี๋ยวเจอพี่พีทสอยนะ
อย่ามาว่าไม่เตือน ฮ่า ๆ 

[nolirin]

ขนาดบอกว่าเป็นแฟน ยังไม่ยอมเชื่อกันอีกแหนะ
คราวหน้าต้องจุ๊บโชว์ซะแล้วละพี่พีท

[Noi]

ตื่นมารอน้องภูกับพี่พีท

[● MaYa~Boy ●]

เปิดตัวแบบนี้เพื่อนไม่เชื่อ แล้วเปิดตัวยังไงเพื่อนถึงจะเชื่อ

[punchnaja]

ชอบตอนสรุปจบจ้า

[OoniceoO]

ขออีกคร้าฟขออีก^^  เหมือนกับว่าไม่ค่อยสนิทกับพวกขิงแล้วนะเนี้ยเสียใจจัง

[Still_14OC]

ขอพี่พีท ห่อกลับบ้าน สองที่

[nongrak]

ขนาดน้องภูบอกว่าพีทเป็นแฟนยังไม่มีใครเชื่ออีก

[CarToonMiZa]

น้องภูทำมัยน่ารัก
เยี่ยงนี้

[yayaya112]

สนุกมากครับ
 สู้ๆ

[pak_kikkok]

เพิ่งได้มารู้จักน้องภูสุดน่ารักเลยนะค่ะเนี้ย ยังไงก็ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ

ซนแต่น่ารักแบบนี้ จะไม่ให้หลงรักได้ไงค่ะเนี้ย

สนุกมากเลยค่ะ  อยากมีคนข้างบ้านหล่อแบบนี้มั้งจังเลยค่ะ ฮ่า า า

[pemiko2012]

น้องภูน่ารัก ตลอดตลอด 

เนื้อหอมเว่อไปแล้ว มีแต่คนมารุมชอบ
ชะนีอย่างเรา ก็อยากมีมั่ง เอื้กๆๆๆ

[K.Pupoom]

ตอนที่....123

"พี่พีททททท ตื่น สายแล้วววว"
"อื้อออ"
"ลืมตาสิ"
"อือออออออ"
"ตื่นได้แล้วนี้มันสายแล้วนะ"
"รู้แล้วๆๆ" แล้วพี่พีทก็ลุกขึ้นนั่ง แล้วก็หันมายิ้มให้ผม
"รู้แล้วก็ไปอาบน้ำสิ"
"แล้วน้องภูไม่อาบหรอ"
"เดี๋ยวตามไป"
แล้วพี่พีทก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ ผมยอมรับนะครับว่าโรคจิตนิดๆ ฮ่าๆๆ
ชอบมองด้านหลังของพี่พีทเวลาแก้ผ้าอ่ะ เอิ๊กๆๆๆ
ผมเก็บที่หลับที่นอนให้เข้าที่พร้อมนอนในคืนนี้ แล้วก็เก็บเสื้อผ้าชุดนอนที่กระจัดการะจายรอบเตียง
เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันที่เอว เดินโทงๆๆก็อายเป็นเหมือนกัน เตรียมเสื้อผ้าใส่ไปเรียน
แล้วก็เสื้อผ้าของพี่พีทมาแขวนรอไว้ แล้วก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ ผ้าเช็ดตัวแขวนไว้ด้านนอก
พี่พีทดึงผมเข้าไปใกล้ๆก่อนจะอาบน้ำให้เหมือนเช่นทุกวัน
"เราไม่ได้นอนแช่น้ำกันนานแล้วเนอะ"
"อือ"
"เย็นนี้ให้พี่ไปรับไหม"
"ถ้าเหนื่อยก็ไม่ต้องไปหรอก รถก็ติดด้วยเย็นๆอ่ะเดี๋ยวน้องภูกลับบีทีเอสก็ได้"
"เด๋ยวดูก่อนแล้วกันถ้าพี่เลิกไวจะไปรับ"
"ไปรับหรือไปเฝ้ากันแน่"
"รับสิ"
"หราาาาาา"
"จ้ะ จุ๊บบบบบ"
"โอ๊ะโอ"

อาบน้ำเสร็จก็มาแต่งตัว แล้วก็ลงไปทานข้าวออกเดินทางพี่พีทก็ไปส่งผมที่มหาวิทยาลัยเหมือนเคย
ถ้าไม่ยอมให้ไปส่งก็งอนอีกอ่ะ ก็เลยต้องปล่อยเลยตามเลยไป
แต่ก็ดีเหมือนกันไม่ต้องเจอปรากฏการณ์ปลากระป๋องบนบีทีเอสตอนเช้าๆ

"ตั้งใจเรียนนะครับ"
"ครับ  ฟ๊อดดด"

ลงมาจากรถก็ได้ยินเสียงเจี้ยวจ๊าวของสองสาวนามว่า กิ๊บ กับแพง
"นั้นไงๆๆๆๆแก พี่เทพบุตรของฉัน"
"ของฉันต่างหากย่ะ"
"ของเมียพี่เขาต่างหากล่ะ"
"ไอ้กรีซ" สองสาวตะโกนใส่หน้าไอ้กรีซหลังจากที่มันดับฝันเจ้าหล่อน
"มายืนทำอะไรกันตรงนี้อ่ะ ไม่ร้อนหรอ"
"ก็สองสาวเนี่ยสิ มายืนรอดูพี่ชายภูอ่ะ" ไอ้กรีซตอบ
"ถ้าจะเป็นเอามากนะเธอสองคนเนี่ย"
"เมื่อคนนะ ฉันอ่ะฝันถึงพี่เขาด้วยแหละภู"
"เพ้อแล้วแพง ไปกันเถอะ ร้อนจะตายตรงเนี่ย"
"แล้วเย็นนี้พี่เขาจะมารับไหม"
"ถ้าเลิกงานไวก็อาจจะมา"
"ขอติดรถกลับบ้านด้วยได้ป่ะ"
"อิแพง หอหล่อนอยู่ตรงนี้เองไม่ใช่หรอ "
"ก็ติดรถกลับบ้านพี่เขาไง จะได้ไปถวายงานรับใช้"
"แรงอ่ะ"
"หรือแกไม่อยากนังกิ๊บ"
"ที่สุด"
"พอกันทั้งคู่นั้นแหละ พี่เขามีเมียเเล้วนะเว้ย รู้จักคำว่า บาปไหม"
"ก็ไม่ได้จะไปทำให้เขาเลิกกันนิ ขอแค่เพียงได้อยู่ใกล้ๆก็พอ"
"เราว่าเธอสองคนน่าไปเรียนการแสดงที่ศิลปกรรมนะ"
"เชอะส์" แล้วสองสาวก็สะบัดบ็อบ เดินนำหน้าไป ทิ้งให้ผมเดินไปกับไอ้กรีซ
ผมสองคนก็มองหน้ากันแล้วก็อดที่จะหลุดขำสองสาวนี้ไม่ได้......
"ภู นายมีน้องสาหรือพี่สาวป่ะว่ะ"
"ถามทำไมอ่ะ"
"จะจีบ"
"ฮ่าๆๆ ไม่มี"
"โหยจริงดิ ถ้านายมีน้องสาวนะ น่าจะสวยมากๆแน่เลยอ่ะ ดูนายดิหล่อน่ารักอย่างกับตุ๊กตา พี่นายก็หล่อเท่ห์อย่างกับพระเอกในนิยาย"
"นี้ก็เพ้ออีกคนแล้ว แล้วนี้ไอ้พลยังไม่มาหรอ"
"ไม่รู้มัน ไอ้นี้ก็ทำตัวพิลึก เดายาก ไปเซ้าซี้มันมากเดี๋ยวมันโดดกัดคอเอาล่ะยุ่งเลย"
"เวอร์ไปกรีซ"
"จริงนะเว้ย ดูอย่างเมื่อวานดิ ทานข้าวอยู่ดีๆแมงลุกไปเฉยเลย แถมเหวี่ยงเล็กๆอีกต่างหาก"
"มันไม่สบาย"
"ไม่สบายก็บอกกันได้นิหว่า"
"เขาอาจจะเข้ากับคนยากอ่ะ ต้องให้เวลาเพื่อนปรับตัวหน่อยสิกรีซ"
"จ้า พ่อพระเอก ตำแหน่งเดือนคณะไม่ไปไหนเสียแน่นอน"
"ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลย"
"เอ้า หล่อนสิงคนจะเม้าท์กันอีกนานไหมย่ะ ลิฟท์รอนานแล้ว"
"ไปๆๆรอด้วยๆๆ" แล้วเราสองคกนก็วิ่งเข้าลิฟท์ไป ลิฟท์พาไปส่งที่ห้องเรียน
เราก็เดินเข้าปเลือกที่นั่ง ผมกวาดสายตามองหาไอ้พลแต่ก็ไม่เจอ ทำไมมันยังไม่มานะ ปรกติมันจะมาเรียนเช้า
"ไอ้พลยังไม่มาเลยว่ะ"
"ลองโทรหามันดิ๊"
"บอกเมียมันสิ"
"ใครว่ะ"
"กิ๊บไง"
"ไอ้ภูเดี๋ยวเถอะ ฉันไม่ใช่เมียมันเว้ย"
"ก็เห็นทะเลาะกันบ่อยๆนินา เห็นมาเยอะแล้ว ทะเลาะที่ไรสุดท้ายก็ได้กันทุกที"
"แกจะบ้าหรอ มันไม่ชอบชะนีย่ะ"
"ก็ไม่แน่นะ"
"แกอ่ะระวังตัวไวให้ดีเถอะ ทั้งไอ้พลไอ้ทิกเกอร์ ระวังมันลากไปตุ๋ยตูดนะ"
"น่าเกลียดว่ะแกนังกิ๊บ"
"หรือแกไม่คิดอย่างฉันนังแพง ทุกคนก็รู้ ว่าไอ้สองคนนี้มันแย่งไอ้ภูอยู่"
"เออจริง"
"อ่าวแพง เมื่อกี้ยังอยู่ข้างภูอยู่เลยนะ"
"แต่ที่กิ๊บพูดมันก็มีเหตุผลนะภู ว่าม๊ะกรีซ"
"เออ ใช่ แล้วมึงจะเอาไงว่ะภู"
"ก็ไม่เอาไง กูมีคนรักแล้ว กูรักใครไม่ได้แล้ว"
"ใครว่ะ" ถามพร้อมกันเชียวนะ เสนอหน้าเข้ามา สอดรู้มาก
"ก็พี่พีทไง"
"โกหก แกหวงพี่ชายใช่ไหม กลัวว่าพวกฉันจะไปจีบล่ะสิ รู้ทันหรอกน่ะ"
เห้ออ พูดเรื่องจริงก็ไม่เชื่อ ไม่รู้จะทำไงแล้วนะเว้ย จริงจังนะเนี่ย
"ถ้าข่าวเนี่ยแพร่ออกไปนะ มีหวังคนอกหักเป็นแสน"
"ข่าวไรว่ะกิ๊บ"
"เอ้า ก็ข่าวไอ้ภูมีแฟนแล้วไง"
"กิ๊บก็เวอร์ไป"
"แกลองไปซาวด์เช็คดูสิ ไม่ว่าคณะไหนต่อคณะไหน มีใครไม่รู้จักน้องภูคณะแพทย์บ้าง"
"ฮ่าๆๆ เวอร์ตลอดอ่ะกิ๊บ"
"จริงๆนะภู เพื่อนแพงที่อักษรอ่ะยังโทรมาถามเลย ว่าคนไหนน้องภู"
"แล้วกิ๊บตอบว่าไง"
"ก็ตอบว่าคนที่โฆษณากับชมพู่อ่ะ ถ้าอยากเห็นตัวจริงมารอใต้คณะเดี๋ยวจะแนะนำให้รู้จัก"
"พอเขาเห็นแล้วอาจจะบอกว่า เนี่ยหรอ โห่นึกว่าหล่อ อะไรแบบนี้ก็ได้นะ"
"ไม่จริงหรอก ภูของแพงอ่ะ ทั้งหล่อทั้งน่ารัก เนี่ยถ้าไม่มีพี่พีทนะ แพงกะว่าจะจับมอมเหล้าแล้วเอาทำผัวเลยแหละ"
"อินี่แรงตลอด เพื่อนกันนะเว้ย"
"สองคนนี้หาความเป็นกุลสตรี มีบ้างไหม"
"ไอ้กรีซเงียบปากไปเลย ว่าแต่ พี่พีทมีเมียแล้วจริงๆหรอ"
"จริง"
"เห้อออออออ"
"ถอนหายใจซะ เดี๋ยวเครื่องในก็ออกมาด้วยหรอก"
"รักแรกพบต้องจบลงในเวลาอันสั้นซะแล้วอิกิ๊บนะอิกิ๊บ"
"เพ้อเจ้ออยู่นั้นแหละ โทรหาสามีแกได้แล้ว"
"ใครว่ะ"
"ก็ไอ้พลไง"
"อินี่เดี๋ยวตบร่วงเก้าอี้เลย"
"โหยยยมาอยู่นี้กันเอง ทิกไปรอที่โรงอาหารนึกว่าจะไปที่นั้น" ไอ้ทิกเดินมาแล้วก็นั่งลงข้างๆผม
"พอดีพึ่งมาอ่ะ เห็นว่ามันใกล้เวลาเรียนแล้ว ทิกเห็นพลไหม"
"ไม่อ่ะ"

"ฮัลโหลไอ้พล แกอยู่ไหน"
"ลิฟท์"
"เออๆๆ "
"มีไร"
"ไอ้ภูมันให้โทรถามน่ะ"
"หรอ เออ ถึงแล้ว "

"มันถึงแล้วว่ะ ไม่น่าโทรเลยเสียดายตังค์"
"เดี๋ยวกูให้ เอาไปสามบาท"
"เอามา"
"งกจริงว่ะ ภูยืมสามบาทดิ"
"รับการ์ดไหมล่ะ"
"โอ้โห หล่อและรวยมาก"
"ไม่มีจริงๆ ลืมกด"
"นั่งดิมึง" ไอ้พลเดินมา แล้วก็นั่งลงข้างๆกิ๊บ แล้วมันก็ค้อนใส่ผมขวับหนึ่ง กูผิดอะไรว่ะเนี่ย
"กูว่ามึงต้องทำอะไรสักอย่างแล้วนะภู"
"ทำอะไรอ่ะ" ผมสองคนก็กระซิบกันไปกันมา
"มึงไม่เห็นรังสีอำมหิตของไอ้สองคนนี้หรอ"
"แล้วจะให้ทำไงว่ะ"
"เดี๋ยวพี่กรีซจัดให้ครับน้องภู"
"เริ่มไม่ค่อยมั่นใจในตัวมึงแล้ว"
"เออน่ะ ........ภูจ๋าาาาาาาาา  เย็นนี้ว่างไหม" แล้วไอ้กรีซมันก็พยักหน้าบอกให้ผมตอบว่า ว่าง
"วะ วะ ว่าง มีไรหรอ"
"เค้าจะพาตัวเองไปกินไอติมอ่ะ"
"พี่เข้ามึงหรอไอ้กรีซ" ไอ้จิ๊บหันมาถาม
"กูว่าพอเหอะ กรีซ ไม่เวิร์ค"
"โห่ ไรแว๊"
แล้วอาจารย์ก็เข้ามา พวกเราก็สงบสติแล้วก็ตั้งใจเรียนหลังจากที่ฟุ้งซ่านกันไม่ได้หยุด
หันซ้ายก้เจอยิ้มหวานของไอ้ทิกเกอร์ หันขวาเจอหน้าไอ้กรีศกำลังจะหลับ
เลยไปก็เห็นไอ้พลแอบหันมามองผมแถมทำหน้านิ่งใส่อีกต่างหาก
เห้อออ ไม่สนใจอะไรแล้ว ตั้งใจเรียนดีกว่า  อึดอัดโว้ยยยยยยยยยยยย

เรียนเสร็จ ทานข้าว ทานข้าวเสร็จมาเรียนต่อ เลิกเรียนไปรับน้อง
"ภูเดี๋ยวเราช่วยถือ" ไอ้ทิกเดินมาข้างๆผมแล้วก็ดึงกระเป๋าไปถือ
"เห้ยไม่เป็นไร"
"ไม่เป็นไรเราถือให้"
"อ่ะ เอาของฉันไปถือด้วย ผู้หญิงสองคนเนี่ย ยืนหัวโด่อยู่เนี่ย"
"ถือให้กิ๊บดีกว่าทิก เอาเป้เรามา ขอบใจนะ" แล้วผมก็เอาเป้มาสะพายเอง
สามีพึ่งซื้อมาให้เมื่อวานเอง หวงนะเว้ย ฮ่าๆๆๆๆๆ
"กลับบ้านดีกว่า เพื่อนๆจะได้โดนทำโทษ"
"เอาไอ้นี้ หาเรื่องให้เพื่อนซะงั้น"
"ฮ่าๆๆ พวกพี่แกไม่ยุติธรรมเลยอ่ะ ภูอยากมีบัดดี้บ้างอ่ะ"
"เราเป็นให้เอาป่ะ" ไอ้ทิกยังคงไม่หยุด กูมีผัวแล้วววววว   มึงเข้าใจม๊ายยยยยยยย
ผมก็ไม่ได้พูดอะไร เดินไปถึงใต้ตึกพวกรุ่นพี่ก็รอพร้อมอยู่แล้ว
"น้องภู มานี่ๆๆๆๆๆๆ" พี่หมวยควักมือเรียกผม
"อะไรๆก็น้องภูตลอด ไปเถอะย่ะ"
"ไปก่อนนะพวกเส้นหมี่"
"ย่ะพ่อเส้นก๋วยจั๊บ"
"มีอะไรหรอครับพี่หมวย"
"พี่รหัสฝากมาให้ค่ะ"
"อีกแล้ว"
"ค่ะ ไม่ชอบหรอ"
"ใครจะไม่ชอบล่ะของฟรี แต่เกรงใจพี่เขาอ่ะ"
"ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ มันเป็นธรรมเนียม"
"งั้นก็ฝากขอบคุณพี่เขาด้วยนะครับ"
"ค่ะ แล้วอันนี้ฝากไปให้น้องกิ๊บด้วยค่ะ พี่รหัสเขาฝากมา"
"โอเคครับ"
แล้วผมก็เดินไปนั่งที่แล้วก็เอาของให้กิ๊บ กิ๊บมันก็ดีใจใหญ่เลย

"เงียบๆๆๆๆๆได้แล้วค่ะน้องๆ วันนี้เราจะเลือกตัวแทนดาวเดือนของคณะเรานะคะ ให้ทุกคนช่วยกันเสนอเพื่อนนะคะ"
"แล้วน้องๆคนไหนที่เพื่อนเสนอชื่อก็ออกมายืนด้านหน้านี้นะครับ"
"ใครจะเสนอชื่อเพื่อนของให้ยกมือขึ้นค่ะ เชิญค่ะ"
"กิ๊บหยุดเลยฉันรู้นะว่าแกจะทำอะไร ไม่ต้องเลยเว้ย เดี๋ยวเขาหาว่าพวกเราดันกันเอง"
"ฉันจะถามพี่เขา"
"ถามอะไร"
"เออน่ะ  พี่ค่ะ เสนอตัวเองได้ไหมค่ะ"
"ได้ค่ะถ้าไม่ละอายแก่ใจ"
"เป็นไงล่ะ ห้ามไม่ฟัง"
"ก็แค่สงสัยอ่ะ"
"เอางี้นะคะน้องๆ ให้ทุกคนเลือกเดือนคณะก่อน หันไปดุรอบๆนะคะว่าเพื่อคนไหนเหมาะสม"
"ผมขอเสนอ ภูครับ" เพื่อนในคณะนั้นแหละ แต่ผมไม่สนิทมาก ไอ้นี้มองมาทางผมตาเยิ้มเชียว
"อ่ะ น้องภู เชิญด้านหน้าค่ะ" ผมก็เดินไปท่ามกลางเสียงปรบมือของเพื่อนๆ
"หนูเสนอทิกเกอร์ค่ะ"
"หนูเสนอพลค่ะ"
"ผมเสนอ เบนซ์ครับ"
"โอมค่ะ"
"มีใครจะเสนอเพื่อนคนไหนอีกไหมค่ะ มีไหม ถ้าไม่มีเป็นอันว่าห้าคนนี้เป็นผู้เข้าชิงนะคะ"
"พี่จะถามคำถามน้องทั้งห้าคน ถามว่า หน้าที่ที่สำคัญที่สุดของนิสิตคืออะไร เริ่มที่น้อง โอมค่ะ"
"ตั้งใจเรียนครับ จบมาจะได้เป็นแพทย์ที่ดีครับ"
"อื้มมม ดีมากค่ะปรบมือให้เพื่อนหน่อย คนต่อไปนะคะ น้องเบนซ์ค่ะ"
"ตั้งใจเรียนเหมือนกันครับ"
"เหมือนกันเลยเนอะ คนต่อไปน้องพลค่ะ"
"ตั้งใจเรียน ตักตวงความรู้ให้มากที่สุด เพื่อจะได้นำไปใช้ในการรักษาคนครับ"
"อื้มมม ค่ะ เยี่ยมค่ะ คนต่อไป ทิกเกอร์"
"ก็คงเหมือนคนอื่นๆอ่ะครับ ตั้งใจเรียน ทำหน้าท่ของตัวเองให้สมบูรณ์อ่ะครับ"
"ค่ะ คนสุดท้าย น้องภู เชิญค่ะ"
"ผมว่าหน้าที่ที่สำคัญที่สุด คือเป็นคนดีครับ"
"ทำไมค่ะ"
"คนดี ไม่ว่าจะอยู่ในหน้าที่ไหน ถ้าพึงอยู่ในความดีก็จะทำหน้าที่นั้นออกมาได้สมบูรณ์ นิสิตนอกจากจะตั้งใจเรียนแล้ว ยังต้องเป็นเพื่อนที่ดี เป็นนักเรียนที่ดี เป็นแพทย์ที่ดี เป็นรุ่นน้องที่ดี ทุกหน้าที่สำคัญเหมือนกันหมด ผมเลยคิดว่า หน้าที่ที่สำคัญที่สุดของนิสิต คือเป็นคนดีครับ"
เสียงปรบมือดังขึ้นจากเพื่อนๆที่นั่งอยู่รวมถึงรุ่นพี่ทุกคน
"เอาล่ะค่ะก็ได้ฟังทัศนคติของเพื่อนๆไปแล้ว เดี๋ยวพี่ๆจะแจกกระดาษให้น้องๆคนละใบนะคะ แล้วให้น้องๆเขียนชื่อเพื่อนที่เหมาะสมจะเป็นเดือนคณะ เชิญพี่ๆค่ะ"
กระดาษถูกแจกจ่ายไปยังมือของเพื่อนๆทุกคน เพื่อนๆก็เขียนชื่อลงไปในกระดาษ แล้วทยอยเดินมาหย่อยลงในโหล
เมื่อครบทุกคนแล้วพี่ๆก็เอาไปนับ แล้วก็ทำแบบนี้กับตำแหน่งดาวคณะเช่นกัน......
"เอาล่ะค่ะตอนนี้ผลคะแนนก็สรุปออกมาแล้ว เดี๋ยวพี่จะให้ประธานคณะออกมาประกาศชื่อน้องที่ได้เป็น เดือนและดาวของคณะเรา เชิญพี่เติร์กค่ะ"
"สวัสดีครับน้องๆทุกคน ก่อนอื่นพี่เติร์กขอต้อนรับน้องๆทุกคนสู่คณะของเรานะครับ มีอะไรให้พวกพี่ๆช่วยก็บอกได้ อ่ะเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลานะครับ พี่ขอประกาศรายชื่อเดือนคณะ ได้แก่ น้องภูครับ"
เสียงปรบมือดังสนั่น
"ส่วนดาวคณะได้แก่ น้องแพงครับ"
เสียงปรบมือดังไม่แพ้กัน แพงเป็นคนสวย สวยมากกกก
"เอาล่ะ เราก็ได้ดาวกับเดือนของคณะเราแล้ว เดี๋ยวพี่จะพูดเรื่องงานวันประกวดดาวเดือนให้น้องๆฟังนะครับ ส่วนน้องภูกับน้องแพงไปหาพี่ๆเขาเลยครับ"

พี่หมวยกับพี่โมก็ยืนรออยู่แล้ว จริงๆผมก็เฉยๆนะกับอะไรแบบเนี่ย
สงสัยมันหายตื่นเต้นไปแล้วเพราะผมได้ทำงานต่อหน้าผู้คนมากมายมาหลายครั้งแล้ว
"ก็ไม่มีอะไรมากนะคะ ประกดดาวเดือน ก็ใส่ชุดนิสิตเนี่ยแหละ ส่วนหน้าผมเดี๋ยวพวกพี่จัดให้ งานจะจัดขึ้นคืนวันที่ บลาๆๆๆๆๆ"
"ครับ"
"ขอบคุณน้องๆนะคะที่ช่วยงานคณะ"
"ก็เลือกไม่ช่วยไม่ได้นินา"
"เจ้าตัวแสบนิกวนพี่ตลอด ไปนั่งทานขนมตรงโน้นกันป่ะ"
"เดี๋ยวเพื่อนๆเขาจะว่าเอานะ ผมไปนั่งรวมกับเพื่อนๆดีกว่า"
"เอางั้นหรอ"
"อื้อ"
"ก็ตามใจ ถ้ามีอะไรเปลี่ยนแปลงพี่จะโทรไปบอกเราสองคนนะ"
"มีเบอร์ผมแล้วหรอ"
"เบอร์คนดัง หาไม่ยากหรอก"
"อัยย่ะ"
"ฮ่าๆๆ"
"พี่หมวย ไหนๆผมก็ช่วยอะไรพี่เยอะแยะ ช่วยอะไรผมหน่อยดิ"
"ว่ามา"
"คนไหนพี่รหัสผมอ่ะ"
"ว๊ายยบอกไม่ได้ค่ะ"
"โห่"
"บอกไม่ได้ๆ ไม่ต้องมาทำหน้าอ้อนเลย ไปชิ้วๆๆ"
"ผู้ชายผู้หญิง"
"ไม่รู้ ไม่บอก"
"นะ"
"ไม่"
"น๊าาาาาาาาาาา"
"อ่ะๆ ผู้ชาย"
"ผมสั้นผมยาว"
"พอเลยไม่คุยด้วยเเล้ว"
แล้วพี่หมวยก็เดินจากไป ผมก็กลับไปนั่งที่ของผม ทุกคนก็หันมามองผมก็ยิ้มให้
แพงก็นั่งลงข้างๆผมมันคงขี้เกียจเดินไปนั่งที่เดิมของมันอ่ะ  พวกพี่ๆแพุดโน้นนี้นั้นอีกสักพักก็ปล่อยให้เรากลับบ้าน
"น้องภูกับน้องแพงเดี๋ยวถ่ายรูปคุ่ให้พี่หน่อยค่ะ"
"ถ่ายทำไมอ่ะพี่"
"เดี๋ยวจะเอาไปสร้างกระแสในเนต"
"ได้เลยค่ะพี่ เดี๋ยวขอหนุเติมปากแป๊ป"
แล้วผมก็ไปยืนถ่ายรูปคู่กับแพงให้พี่เขา เรียกว่าข่าวนี้ดังไปเร็วและแรงมากจนไอ้เป็ดโทรมา
"ขอสายเดือนคณะแพทย์หน่อยครับ"
"มึงรู้ได้ไงว่ะ"
"เขาลือกันให้หึ่งๆๆๆ"
"พึ่งเลือกเมื่อกี้อ่ะนะ"
"เอออ่าสิ"
"ทำไมข่าวไวจังว่ะ"
"น้องภูผุ้โด่งดังทำอะไรก็เป็นข่าวไปหมด"
"เวอร์น่ะมึง แล้วนีเลิกเรียนยังอ่ะ อยู่ไหนกันว่ะ"
"อยู่ นิเทศน์มาส่องเด็กกัน ครบแก๊งค์ขาดมึงคนเดียว"
"เดี๋ยวกูไป"
วางสายผมก็หันซ้ายหันขวา
"แพงเดี๋ยวเราไปก่อนนะฝากบอกพวกนั้นด้วย"
"รำคาญไอ้สองคนนั้นใช่ไหมล่ะ"
"นิดหนึ่งอ่ะ"
"เออไปเหอะ เดี๋ยวที่เหลือแพงคนสวยจัดการเอง"
"ขอบใจนะที่รัก พรุ่งนี้เจอกัน"
"จ้ะสามี"
แล้วผมก็รีบเดินออกมาจากคณะไปยังสถานที่นัดหมายของเพื่อนๆ เดินไกลเหมือนกันกว่าจะถึงอ่ะ
ไปถึงก็เห็นพวกมันนั่งกันอยู่ที่โต๊ะมีขนมวางเพียบ นี้มึงมาปิคนิคกันหรอไงเนี่ย
"เห้ยๆๆ เดือนคณะแพทย์มาแล้วเว้ยย ยืนต้อนรับหน่อยเว้ยยยย"
"ไอ้เป็ด กวนตีนนะ นั่งลงเลยอายเขา แล้วทำไมนัดที่นี้ว่ะ"
"ไอ้อิคมันได้เป็นเดือนนิเทศน์อ่ะสิ ก็เลยมาดูมัน แต่ข่าวมึงดันมากลบข่าวไอ้อิคหมด"
"นั่งสิภู เดี๋ยวนี้ดังใหญ่แล้วนะ"
"ขิงอ่ะ ดังเดิงอะไรอ่ะ"
"ได้ข่าวว่ามีผู้ชายมาแย่งมึงหรอ"
"มึงรู้ได้ไงไอ้แบงค์"
"เดาเอา "
"เดาเก่งนะ"
"เห้ยจริงดิ"
"เอออ่ะสิ เพื่อนในกลุ่มด้วย แม่ง หึ่มๆๆใส่กันทั้งวัน เซ็งมาก อ๋อ ไอ้เชี้ยอิคบอกใช่ม๊ะ"
"เออ แล้วมีไรให้พวกกูช่วยไหม"
"ยังคิดไม่ออกว่ะ แม่งบอกมันว่ามีแฟนแล้วก็ไม่เชื่อ"
"กูบอกให้บอกมันไปว่ามีผัวแล้วไม่ใช่แฟน"
"เดือนมาอีกดวงแล้วเว้ย" ไออิคนั่งลงข้างๆผม มันมาทางไหนว่ะ
"มึงก็ เดี๋ยวพวกมันก็ช็อคพอดีอ่ะ เมื่อวานพี่พีทก็มา กูบอกพวกมันว่าแฟนมันยังไม่เชื่อเลย"
"แล้วเพื่อนๆมึงรู้ยังว่ามึงมีแฟนแล้ว"
"รู้"
"ก็ยังดี ดีกว่าให้พวกแม่งมีความหวัง"
"แต่ศึกรักครั้งนี้กูว่าอีกนานจะจบ"
"ก็ให้พวกแม่งบ้ากันไป มึงอย่าหวั่นไหวแล้วกันไอ้ภู"
"ลองหวั่นไหวสิ ผัวกูเตะคอหัก"
"พี่พีทอ่ะนะจะกล้าทำภู ขิงเห็นกลัวเมียจะตาย"
"น้อยไปสิขิง เวลาพี่แกโมโหนะ อย่างกับหมาบ้า"
"แล้วถ้าเกิดหวั่นไหวจริงๆล่ะ"
"ไม่หรอกขิง ภูคงรักใครไม่ได้อีกแล้วล่ะ นอกจากพี่พีท"
"โห่ๆๆๆๆๆ"
"พวกมึงจะโห่อะไรกันกูพูดเรื่องจริง"
"กูโห่พี่พีทต่างหากล่ะ"
"หืออออ" เห้ยไอ้พี่พีท ไอ้บ้านิมาแอบฟังตั้งแต่เมื่อไรว่า
"มาได้ไงเนี่ย"
"มาตั้งนานแล้วพอดีเจอน้องขิงน่ะเลยเดินมานั่งรอตรงนี้ เดี๋ยวจะหาว่าไปนั่งเฝ้าจับผิดอีก"
"ขิงแกรู้เห็นกับพี่พีทหรอ"
"เปล่านะ"
"พร้อมกันหรอยังเด็กๆ เดี๋ยววันนี้พี่พีทเป็นเจ้ามือเอง"
"เย้ๆๆๆๆ" ทุกคนต่างก็ดีใจแล้วก็พากันไไปขึ้นรถมุ่งตรงไปที่สยาม
"อิคมึงโทรหาโยชิยัง"
"เรียบร้อยแล้วเรื่องกินเมียกูไม่พลาดหรอก"
"เออจริง พี่พีท โทรหาพี่โค้กยัง"
"โทรแล้ว เดี๋ยวมันพามิวไปด้วย"
"ดีมาก"
"เวลาพี่โมโหพี่เหมือนหมาบ้าจริงๆหรอ"
"เอาไว้ไปคุยที่บ้าน อาย"
"ไม่ต้องอายพวกกูหรอก ตอนที่อยู่บ้านมึงกับพี่พีทสแครชกันกูยังแอบฟังที่หน้าประตูเลย"
"ไอ้ หืมมม ไอ้  ไอ้ชั่ว"
"กูล้อเล่น แหม๋หาคำด่าไม่ถูกเชียวนะมึง ว่าแต่ ตอนไอ้ภูครางมันร้องยังไงหรอพี่พีท"
"ทะลึ่งว่ะมึง ไอ้เชี้ยเป็ด"
"มึงไม่อยากรู้หรอไอ้อิค"
"ก็ อยาก"
"พอกันแหละมึงสองคนอ่ะ เงียบปากไปเลยป่ะ"
"อุ้ย เขินๆๆๆ หน้าแดงเลย ฮ่าๆๆๆๆๆ"
"ยิ้มอะไรล่ะพี่พีทอ่ะ"
"เขิลแล้วพาลผัวเว้ยเห้ย  อุยๆๆๆๆๆๆๆ"
"เลิกล้อมันได้แล้วไอ้เป็ด มันจะมุดเข้าช่องแอร์แล้วมึง"
"อยากทานะไรนึกไว้ยัง" พี่พีทถาม สงสัยจะช่วยให้ผมรอดจากการโดนไอ้สองคนนั้นรุม
"ยัง"
"นึกสิ"
"อยากทานอาหารญี่ปุ่น"
"อีกแล้วหรอ"ไอ้สองตัวข้างหลังมันก็พูดออกมาพร้อมกัน
"แล้วง่ะ พวกมึงมีปัญหาหรอ มีปัญหา ออกเงินเองไหม หืมมมมม"
"กูว่าอาหารญี่ปุ่นก็ดีเหมือนกันนะเว้ยอิค อร่อยดี" กลับลำไวมากนะไอ้เป็ด ไอ้จิ้งจก
นั่งรถฝ่ารถติดมาได้สักพักก็ถึงใจกลางเมืองโดยเราเอารถเข้าไปจอดแล้วก็รอรถอีกคันที่กำลังขับตามมา
เมื่อรอองค์ประชุมครบแล้วก็เริ่มเดินทางไปยังร้านเป้าหมายที่วางไว้
กว่าจะได้คิวก็เล่นเอายืนกันจนขาแข็งพี่พีทเลยไปซื้อขนมมาให้รองท้องก่อนจะแทะพื้นห้างระงับความหิว
"เมื่อกลางวันทานอะไรมาทำไมปล่อยให้หิวแบบนี้"
"ก๋วยเตี๋ยว"
"ชามเดียว"
"อื้อ"
"แล้วก็ยิงยาวมาถึงตอนนี้อ่ะนะ ขนมไม่ได้ทานเลยหรอ"
"ทานไปเมื่เย็นอ่ะ พี่รหัสเอามาให้"
"วันหลังอย่าปล่อยให้หิวแบบนี้นะ"
"อือ.......เมื่อวานเค้าเจอคุณกรลูกค้าตัวด้วย"
"แล้ว....."
"ก็ไม่ไง เห็นมารับเด็กขึ้นรถไป เค้าไม่ได้เห็นน้องภูหรอก"
"สงสัยเด็กเค้ามั้ง"
"อยากมีบ้างป่ะล่ะ"
"มีแค่เด็กคนนี้ก็เลี้ยงไม่ไหวแล้ว"
"ชิส์"
"ถ้ามีเด็กแบบคุณกรสงสัยเมียต้องกลายเป็นหมาบ้าแน่ๆ"
"ยิ่งกว่าหมาบ้าอีกบอกไว้ก่อน"
"ฮ่าๆๆๆ"

"เอ 35 คุณพีทค่ะ "พนักานประกาศเรียกชื่อ

พวกเราก็เดินเข้าไปอย่างรวดเร็วด้วยความหิว
"เอาเทมปุระเบนโต๊ะเซตครับ ไขตุนด้วยนะ แล้วก็ทาโก๊ะยากิสอง หนวดปลาหมึกทอด เกี๋ยวซ่าสอง ชุดปลาซาบะยางซีอิ๋วครับ"
"พี่พีททานหมดหรอครับ" ไอ้ขิงถาม
"เปล่า สั่งให้น้องภูด้วยน่ะ พวกเราทานอะไรก็สั่งเลยครับไม่ต้องเกรงใจ สั่งๆๆ"
"กูไม่เกรงใจอยู่แล้ว"
"กูรู้สันดานมึงเป็นแบบนั้น" พี่พีทกับพี่โค้กเริ่มลับคารม แต่ก็เป็นพี่โค้กที่แพ้เสมอๆ
"พี่พีทรู้หมดเลยหรอว่าพี่ภูชอบอะไรอ่ะ" ไอ้โยชิถาม
"ไม่รู้ว่าหมดหรือเปล่าอ่ะ ต้องถามเจ้าตัว"
"ว่าไงอ่ะพี่ภู"
"ก็เกือบหมดอะ ยกเว้นเวลาหึงที่ไม่รู้สักเรื่อง"
"ฮ่าๆๆ" แล้วพี่พีทก็เอามือมาขยี้หัวผม ไอ้โยชิมันก็อดยิ้มตามไม่ได ตั้งแต่มาตามติดผมตลอด
ผมก็คิดถึงมันนะไม่ได้เจอกันนานแล้ว มันคงมีเรื่องราวมากมายที่จะเล่าให้ผมฟังแหละ

เมื่ออาหารมาทุกคนก็เริ่มทานกันไปคุยกันไปเรื่องที่คุยก็ไม่พ้นเรื่องของคณะตัวเอง
แต่ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องของผมซะมากกว่าที่ฮิตติดลมบนดังไปทุกคณะ
"พี่ภูนิไม่ว่าจะไปอยู่ที่ไหนก็ป็อปเสมอ"
"ทำไงได้อ่ะโยชิ พี่ชายแกมันหล่อมากกกก"
"ไม่น่าอวยให้เลย"
"แหม๋แกก็เห็นหลักฐานบนหน้าพี่นะ ดูสิ เดือนมหาวิทยาลัยอยู่แค่เอื้อม"
"หินหน่อยว่ะ ถ้าเจอคู่แข่งเดือนนิเทศน์อย่ากูอ่ะ"
"ไอ้อิค คู่แข่งอยางมึง นอกสายตามากๆ"
"กูขึ้นกล้องนะเว้ย"
"งั้นมึงก็เอาตำปหน่งมิสโฟโต้จินิกซืไปแล้วกัน ฮ่าๆๆๆ"

พอทานอาหารอิ่มก็ไปเดินย่อย เมื่อไม่กี่เดือนที่แล้วยังมาเดินห้างกันด้วยชุดนักเรียนขาสั้นอยู่เลย
วันนี้เป็นหนุ่มกางเกงขายาวกันหมดแล้วมันก็ดูโตขึ้นจริงๆนะ ดูทุกคนเป็นหนุ่มหมดแล้ว
เหลือเพียงหน่อเดียวไข่แดงของกลุ่มที่ยังเป็นขาสั้นตัวจิ๋ว เป็นที่น่ารักแล้วก็ให้ทุกคนได้มอง
"โยชิ"
"ครับพี่ภู"
"คืนนี้ไปค้างกับพี่เปล่า"
"ไม่รู้อ่ะ ต้องถามพี่อิค แต่พี่อิคบอกว่าจะไปวันศุกร์"
"อื้ม งั้นวันศุกร์ก็ได้"
"คิดถึงโยชิล่ะสิ"
"คุณย่าต่างหาก"
"แล้วพี่ภูไม่คิดถึงโยชิบ้างหรอ"
"คิดสิ"
"นึกว่าจะไม่คิดถึงซะอีก"
"แล้วพี่อิคไปหาทุกวันหรือเปล่า"
"ทุกวัน"
"อืมดีแล้ว อย่าอยู่คนเดียว"
"ทำไมอ่ะ"
"เดี๋ยวหลอนหน้าตัวเอง"
"พี่ภูบ้านิ"
"ฮ๋าๆๆๆๆ"
เดินห้างเล่นกันวันนี้ห้ามพี่พีทซ้อปปิ้งแล้วเพราะเมื่อวานจัดเต็มไปแล้ว
เฮียแกก็ได้แต่ยืนมาทำหน้าละห้อย อยากได้เสื้อผ้าแต่ก็ได้แค่มองแล้วก็จากไป
แอบซะใจในใจเล็กๆแต่อีกใจก็คิดสงสาร
"อยากซื้อก็ซื้อสิ"
"ช่างเหอะ กลับกันยังอ่ะ"
"ไม่อยากได้จริงๆหรอ สวยดีนะ"
"ซื้อได้หรอ"
"จะซื้อก็ซื้อสิ "
แล้วก็ยิ้มแก้มปริเข้าไปในร้านถอยเสื้อตัวใหม่มาหนึ่งตัว
แล้วก็ได้ฤกษ์แยกย้ายกันกลับบ้าน บ้านใครก็บ้านมัน
กลับไปถึงคุณย่าก็เข้านอนไปแล้วเหลือแต่พี่บุ้งกับพ่อ้นที่นอนดูทีวีกันอยู่
"ทานข้าวกันมายัง" พี่บุ้งถาม
"มีอะไรทานมั้งอ่ะ"
"แกงส้ม ผัดเขียวหวานแห้ง ไปดูดิ"
"พี่พีททานไหม"
"อีกหน่อยก็ดี"
"แล้วนี้มาทำอะไรกันตรงนี้เปล่าเนี่ย มันไม่ดีนะเดี๋ยวผีบ้านผีเรือนท่านจะว่าเอา"
"ไอ้น้องบ้า คิดได้แค่เนี่ยนะ"
"ฮ่าๆๆๆๆ"
แล้วผมก็เดินเข้าครัวไปเตรียมอาหารให้พี่พีทแล้วก็ทานกัน
ทานกันอิ่มก็เดินขึ้นห้องสองคนนั้นก็ขึ้นห้องไปแล้วเช่นกัน

"มานี้สิ"
"อะไร"
"มาให้กอดหน่อย"
"เป็นไรมากป่ะเนี่ย" ปากว่าเขาแต่ก็เดินไปให้เขากอดซะงั้นอะเรา
"ขอบคุณนะที่ไม่หวั่นไหว"
"ก็พี่พีทรักน้องภูขนาดนี้ แล้วน้องภูก็รักพี่พีทมากจนยากจะหวั่นไหว"
"ฟ๊อดดดดดดด ขอบคุณนะ"
"ขอบคุณเหมือนกัน"
แล้วเราก็กอดกันโดยไม่ได้พูดอะไรแต่เป็นกอดที่อบอวลไปด้วยรัก

ในชีวิตรัก มันมีสิ่งเร้าเข้ามาให้เราหวั่นไหวได้ทุกวัน
ไม่ว่าจะใหญ่หรือเล็กมันก้พร้อมทำให้เราหวั่นไหวได้เสมอ
แต่สิ่งเร้าเหล่านั้นจะไม่มีผลต่อความรักของเราเลยก็ต่อเมื่อ เราไม่หวั่นไหว
ต่อให้ดีกว่าแค่ไหน ถ้าใจเรามั่นคง ก็ไม่มีอะไรมาทำลายความรักของเราได้
รักอย่างมั่นคง แล้วความรักจะนำพาความสุขมากเอง.........




สวัสดีครับ
ขอบคุณทุกคนมากครับที่ชอบเรื่องนี้กัน
ขอบคุณกำลังใจที่มีให้

ขอบคุณมากครับ

ร้อนแบบนี้อย่าใจร้อนกันน๊า

รักอ่ะให้ทำไง

อิอิ

[gupalz]

ปลื้มน้องภูจริงๆ เป็นเด็กที่มีความคิดโตเป็นผู้ใหญ่มาก

[patchylove]