Part 2
ผมอยากมีเพื่อน.....
ไม่มีใครเข้าใจหรอก....ว่าความรู้สึกที่เหมือนกับอยู่ตัวคนเดียว ทั้งที่รายล้อมไปด้วยผู้คนคอยเอาอกเอาใจนั้น มันสุดแสนจะอ้างว้างเดียวดายแค่ไหน
ทุกครั้งที่ผมต้องการอะไร....สิ่งเหล่านั้นจะถูกหยิบยื่นให้กับผม โดยที่ผมไม่ต้องใช้ความพยายามในการไขว่คว้าเพื่อให้ได้มา
หากแต่สิ่งเดียวที่ผมต้องการมากที่สุด กลับไม่มีใครสามารถมอบมันให้กับผมได้
สิ่งนั้นคือ
เพื่อน
.
.
.
.
.
"ไอ้เหี้ยเดี่ยวกูเจ็บ"
ร่างกายที่ถูกกระทำอย่างบ้าคลั่ง....ไม่ต่างอะไรจากเครื่องสนองตัณหา ทำให้ร่างกายสมส่วนนั้นส่งเสียงครวญครางออกมาด้วยความเจ็บปวด
รอยขบกัดที่ทิ้งเอาไว้ทุกที่นั้น ช่างดูชัดเจนเมื่อมันปรากฎอยู่บนผิวเนื้อที่ขาวสะอาด ชายหนุ่มไม่อาจขัดขืนพละกำลังของอีกฝ่ายที่มีมากกว่าหลายเท่า ไม่ใช่เพราะเขาเป็นคนร่างเล็ก....ส่วนสูงร้อยแปดสิบห้า กับกล้ามเนื้อที่ตึงแน่นนั้นเป็นสิ่งที่ยืนยันได้เป็นอย่างดี
หากแต่ผู้กระทำ เป็นชายร่างใหญ่เกินมาตรฐานผู้ชายเอเชีย ส่วนสูงร้อยเก้าสิบสองทำให้ชายผู้นี้เหมือนสัตว์ป่า มือแกร่งนั้นเพียงแค่ออกแรงมากกว่านี้อีกนิด ก็สามารถหักกระดูกของคนที่ตกอยู่ด้านล่างได้อย่างง่ายดาย ผิวกายสีเข้มนั้นแลดูหยาบกร้านผิดกันราวฟ้ากับเหว
"แบบนี้ใช่มั้ยที่มึงทำกับเคน....มึงรู้สึกแบบนี้สินะ....ตอดแน่นชิบหาย...ไอ้เหี้ยเอ๊ยยย"
มือใหญ่นั้นกดร่างกายของเพทายให้นอนราบไปกับเตียง....ท่อนเนื้ออันเขื่องกระแทกเข้าออกรุนแรงจนมีเลือดไหลซึมออกมาจากปากทางที่ฉีกขาด
แค่อยากมีเพื่อน.....
"อยากร้องไห้ไหม....มึงคงจะเจ็บมากสินะ....มึงอยากจะฆ่ากูให้ตายแต่ก็ทำไม่ได้ ความรู้สึกแบบคนขี้แพ้น่ะ....จงลิ้มรสชาติของมันซะ"
แค่มึงคนเดียวเท่านั้น....
"มึงมันน่ารังเกียจ....จิตใจของมึงมันสกปรก คนอย่างมึงสมควรที่จะอยู่คนเดียว....ตายห่าอย่างโดดเดี่ยว"
ไม่รู้จักการแสดงออกถึงความรัก....อายที่จะเปิดเผยมันออกมา ใช้วาจาที่ร้ายกาจเพื่อปกปิดความรู้สึกที่แท้จริง
ใช้ความเลวร้ายเป็นเครื่องมือ....ในการเรียกร้องความสนใจ
ซึ่งดูว่ามันจะได้ผลเสียด้วยสิ....
แม้ไม่ได้ถูกโอบกอด....แต่ก็ถูกสัมผัส
แม้จะรุนแรง....แต่อย่างน้อยร่างกายนี้ก็ได้รับการตอบสนอง อย่างที่เคยโหยหา อยู่ในห้วงลึกของจิตใต้สำนึก.....
ยิงมันเข้ามาในร่างกายของกูสิ.....กูต้องการซึมซาบกับทุกหยาดหยดที่เป็นของมึง ละเลงมันใส่หน้าของกู.....ทำให้กูแปดเปื้อน
ยอดอกสีแดงสดถูกขบเม้นจนแข็งเป็นไต ฟันแกร่งงับเล่นอย่างหยอกเย้า ก่อนจะขย้ำจนอีกฝ่ายน้ำตาซึม....ร่างกายอ่อนล้าถูกจับพลิกคว่ำพลิกหงายไปมาราวกับตุ๊กตาตัวใหญ่ มือหยาบกร้านนั้นไม่ใช่ลูบแต่ถูไปบนร่างเปลือยเปล่านั้นอย่างหื่นกระหาย ขยำท่อนเนื้อของอีกฝ่ายที่กำลังแข็งแกร่ง....เห็นเส้นเลือดที่โปนปูด
ก่อนจะรูดลงไปจนสุด....หูเงี่ยฟังเสียงร้องจากปากของเหยื่อที่กำลังเจ็บปวด
"อ๊ากกกกกก.....เจ็บ.....ไอ้เหี้ย......เบา ๆ ได้มั้ย.....ฮืออออออ"
"ฝันไปเถอะว่ากูจะอ่อนโยน....กับคนที่กูเกลียดที่สุด"
"เจ็บบบบ....ไอ้สัดเดี่ยว.....มึงตายแน่....จำคำของกูเอาไว้...อื้ออออออออ กูจะให้ลูกน้องพ่อยำมึงให้เละ"
ดีใจที่อย่างน้อยก็ถูกเกลียด....
ดีกว่าอยู่แบบไร้ความหมาย....ไร้ซึ่งการมีตัวตน....เป็นเพียงแค่หุ่นเชิด....เป็นของประดับ...เป็นแค่สิ่งที่เชิดหน้าชูตาของคนในครอบครัว
มีค่า....แต่ไร้หัวใจ
ถูกรุมรัก....แต่ไม่เคยได้สัมผัสกับรักแท้
ร่างกายถูกทารุณจนบอบช้ำ....แต่ข้างในนั้นกำลังลิงโลดอย่างเต็มตื้นไปด้วยความหวัง
น้ำรักถูกฉีดอาบแผ่นหลัง....ตามด้วยร่างกายหนัก ๆ ที่โถมลงมาทาบทับ เจ้าสิ่งนั้นยังคงสั่นกระตุกอย่างมังกรที่ยังไม่สิ้นฤทธิ์ ลมหายใจอุ่น ๆ โลมไล้อยู่แถวสองพวงแก้ม....กกหู.....คนเบื้องหายหอบหายใจถี่ ใบหน้าคมแดงซ่านอย่างไม่อาจระงับ
"นี่แค่เริ่มต้น......แค่เริ่มต้นเท่านั้น อยากฆ่ากูก็ทำซะ....แต่ขอให้รู้เอาไว้ว่ากูจะไม่มีวันหยุด กูจะทำแบบนี้กับมึง.....จนกว่ามึงจะหายไปจากโลกนี้ซะ"
เพทายยิ้มอย่างไม่สะทก
จะมีครั้งต่อ ๆ ไปจริงหรือ.....จะไม่ใช่แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวสินะ
กูจะทำให้มึงเกลียดกูมากกว่านี้ร้อยเท่า....ถ้านั่นจะทำให้มึงไม่สามารถหนีไปจากกูได้
..........................
อั๊ยยยย่ะ.....อารมณ์ซาดิสต์มันคลั่งค้างมาตั้งแต่พี่บู้....อันนั้นไอ้หมาน้อยมันแบ๊ว...ใส แต่งฉากรุนแรงไม่ค่อยจะลง แต่คราวนี้ขนาดตัวสูสีกัน เลยใส่ไม่ยั้ง....
เรื่องนี้ไม่น่าจะยาวนะคะ....กะลงแค่ไม่กี่ตอนจบ กลัวลงยาวมาก ๆ แล้วคนอ่านจะเอียน เพราะมีแต่ฉากอย่างว่าน่ะจ้ะ อุอุอุ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
