ลงไม่ได้ซักที....เกิดอะไรขึ้นเนี่ย.....พยายามจะลงตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะคะ ทั้งโพสท์....ทั้งแก้หัวข้อ จนดิชั้นต้องเปลี่ยนหัวข้อโดยใช้เน็ตมือถือก่อน....
Part 6 : อ้อน...../.....ตัวแปร
“มะ.....เดี่ยว......มะ.....เดี่ยว.....ของเพทาย”
นิ้วขาวอวบใหญ่ลากวนไปรอบ ๆ แผงอกแกร่ง....นิ้วซุกซนสะกิดเขี่ยยอมอกสีเข้มเล่นอย่างหมั่นเขี้ยว....เสียงหัวเราะดังขึ้นเอิ๊กอ๊ากราวกับเด็กน้อยไร้เดียงสา หากแต่ว่าเป็นน้ำเสียงโทนทุ้มต่ำของชายหนุ่มอายุหลักสิบปลาย ๆ....
“ครับ”
“เดี่ยวรักทายมั้ย....”
“รักสิครับ....เดี่ยวน่ะรักทายที่สุดเลยรู้มั้ย”
“จริงนะ....รักทายจริง ๆนะครับ”
“อื้อ”
“หึหึหึหึ....โกหก....เดี่ยวนี่เป็นเด็กขี้โกหกชะมัด....เด็กโกหกต้องโดนลงโทษรู้มั้ย”
ริมฝีปากหยอกเย้าคลอเคลียซอกคอสีแทนนวลเนียน....งับเล่นเบา ๆ ก่อนจะค่อย ๆ เคลื่อนตัวขึ้นไปประกบปากกับอีกฝ่าย....บดขยี้...ควานลิ้นอย่างโหยหา....กระหายในความวาบหวาม....เสียงจูบอันดูดดื่มดังขึ้นและดังอยู่นานกว่าเพทายจะถอนริมฝีปากออกมา
“อยากอยู่แบบนี้ตลอดไปจัง....แค่มึงกับกู.....ถ้าได้ก็ดีสิเนอะ....แต่ซักวันมึงก็คงหาทางหนีทีไล่ที่จะไปจากกูจนได้สิน่า....แต่คงนานหน่อยนะ เพราะมึงมันทึ่ม”
ฝ่ามือหยาบหนาที่เคล้นคลึงอยู่ตรงแก้มก้นขาวแน่นกระชับของเพทาย....อยู่ ๆก็บีบขยำด้วยเรี่ยวแรงอันมหาศาลของกล้ามเนื้อ....ก่อให้เกิดเสียงครางในลำคอด้วยความเจ็บปวดผสมตกใจ...ท่อนเนื้อร้อน ๆ ที่บดเบียดกันอยู่แข็งขึง ฟาดฟันกันอย่างไม่มีใครยอมแพ้ใคร
“ไม่รู้เหรอ....ยิ่งแรงกูยิ่งชอบ....กูไม่ใช่คนบอบบางน่าทะนุถนอมแบบไอ้เคนเด็กมึงนะ....อย่าลืมสิ”
“...............พอทีเถอะทาย.......กู......ไม่อยากทำแบบนี้อีกแล้ว”
“หึ.....บอกไอ้เดี่ยวน้อยของมึงเถอะ.....”
ร่างกำยำทำหน้าที่ของตนเองดังเช่นทุกวัน.....หากแต่ความรู้สึกนั้นกำลังเปลี่ยนไป....
ความเวทนาค่อย ๆ แทนที่ความเกลียดชัง ยิ่งได้สัมผัสคลุกคลี....มะเดี่ยวก็รู้สึกได้ถึงความเศร้าของผู้ชายที่ตนเกลียด ความเศร้าซุกซ่อนอยู่ภายใต้โฉมหน้าหล่อเหลา แววตาดูแคลน และคำพูดที่ทำร้ายคนฟังให้ดับสลาย เจ้าเด็กเอาแต่ใจในร่างของชายหนุ่ม ผู้คาดหวังให้โลกหมุนตามแต่ใจตนนั้น....เนื้อแท้คือคนที่น่าสงสารคนหนึ่ง....ก็เท่านั้นเอง
เพทายคล้ายจับได้...ว่าอีกฝ่ายเริ่มเปลี่ยนไป....หากแต่ชายหนุ่มทำได้เพียงแค่ใช้การยั่วโทสะ เพื่อดึงรั้งคนที่ไม่เคยมีความรักให้ตนเลยแม้แต่น้อยนิดเท่านั้น
เด็กไม่รู้จักโต....
เด็กน้อยเพทายผู้หวงของเล่น....ไม่สิ....ลุ่มหลงในของเล่นชิ้นโปรด
พร้อมจะทำลาย....ใครก็ตามที่บังอาจมาแตะต้อง
“อื้ออออออ.....เดี่ยว.........อย่างนั้นล่ะ......สอดเข้ามาลึก ๆ.....ฉีดมันเข้ามาในตัวกู.....กู.....ต้องการมึง...อา......ต้องการที่สุด”
มึงมันดื้อ.......
ทำร้ายมึงจนเหนื่อยแล้ว.....
ทำอย่างไรถึงจะผลักไสมึงออกไปได้.....
มะเดี่ยวกำลังสงสาร.....ร่างกายของอีกฝ่ายนั้นเต็มไปด้วยความฟกช้ำจากน้ำมือของตน.....หากแต่ตอนนี้ชายหนุ่มเริ่มจะไม่สนุกกับการระบายอารมณ์โกรธเกลียด บนผิวเนื้อขาว ๆ เสียแล้ว
“ทาย....ครั้งนี้กูจะไม่รุนแรงกับมึง.....ตามใจกูซักครั้งนะ”
“กูตามใจมึงอยู่แล้วเดี่ยว....ตราบใดที่มึงเป็นของ ๆ กู”
ปฏิเสธไม่ได้อีกเช่นกัน.....ว่าตัวเองกำลังลุ่มหลงในร่างกายของอีกฝ่าย....เพทาย....ใบหน้าหล่อคมทว่าดูดื้อรั้น....น้ำเสียงห้วน ๆ รูปร่างเพอร์เฟค ไม่เพียงแค่รูปโฉม หากแต่ชายคนนี้มีหลาย ๆ อย่างที่มะเดี่ยวไม่มี....เงิน....ผู้หญิง.....อำนาจ.....รายล้อมด้วยความรัก....ความรักที่เจ้าตัวไม่เคยเห็นค่า
อิจฉา.....
หรือ......ต้องการที่จะเป็นแบบผู้ชายคนนี้กันแน่
การได้เป็นแบบเพทาย.....คือความต้องการของคนที่ขาด....และด้อยไปเสียทุกเรื่องอย่างมะเดี่ยว....ขอเพียงได้แค่ครึ่งเดียว....ทุกคนคงจะสนใจผู้ชายที่ชื่อมะเดี่ยวมากกว่าที่เป็นอยู่นี้.....หากว่าได้เป็นแบบเพทาย....มะเดี่ยวสาบานว่า จะไม่มีวันปฏิเสธความรักความหวังดีทุกคนมีให้.....จะไม่หยิ่งยโส....และมองเห็นคนที่ต่ำกว่าเป็นเพียงแค่ฝุ่นละมอง
อย่างที่ผู้ชายคนนี้ชอบทำ!!!
ร่างกายของเพทายเหมือนมีแรงดึงดูดให้เกิดความปรารถนา.....ไม่ว่าจะในรูปแบบใดก็ตาม เพียงแต่ว่าตอนนี้มะเดี่ยวรู้สึกอยากจะสัมผัสมันอย่างอ่อนโยนมากว่าเกรี้ยวกราด....มือหยาบบีบคางเรียวเบา ๆ......ก่อนจะเปลี่ยนมาลูบไล้ใบหน้าที่แสนจะสมบูรณ์แบบนั่น นิ้วลากผ่านลำคอขาวจนถึงกึ่งกลางลำตัว.....จ้องมองอีกฝ่ายด้วยสายตาที่ฉ่ำเยิ้ม
หน้าแบบนี้เห็นแล้วเงี่ยนทุกครั้งสิน่า!!!
“ชอบมั้ยทาย......ซี๊ดดดดดดดด.....แรงขนาดนี้......มึงพอมั้ย......วันนี้....กู.....ไม่อยากทำร้ายมึง....อา”
“ขอแค่เป็นมึง......แบบไหนกูก็.....รู้สึกดี”
“ถ้ามึงไม่เหี้ยกับกู.....บางทีกูอาจจะอยากเป็นเพื่อนกับมึงจริง ๆ......ทาย.....มึงน่ะ.....ไอดอลกูเลยรู้มั้ย”
“ตลกน่า......อึก......ดูด.......แรงเลย.....กูไม่เจ็บหรอก.....ซี๊ดดดดดดดด”
ริมฝีปากแดงสดเผยอขึ้น....ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเสียวซ่าน....ดึงดูดให้ร่างกำยำโน้มตัวลงไปประทับริมฝีปาก
ครั้งแรกที่เป็นฝ่ายจูบมันก่อน....จูบโดยที่มันไม่ได้ร้องขอ
.
.
.
.
.
ใบหน้าหล่อร้ายกาจซบลงบนแผงอกล่ำชุ่มเหงื่อ แขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามวางพาดผ่านลำตัวหนา ๆ เพทายโอบกอดคนข้าง ๆ ราวกับกลัวว่าอีกฝ่ายจะหนีหายไป
“อยู่กับกูได้มั้ยเดี่ยว”
“เห......?.....กูก็อยู่กับมึงนี่ไง”
“กูหมายถึงตลอดไป......อย่าหนีกูไปไหน....ได้มั้ย”
“หึ....ทำอย่างกูจะหนีมึงได้อย่างนั้นแหละ.....ทายเอ๊ย”
เพทายขึ้นคร่อมทับบนร่างของอีกฝ่าย.....สีหน้านั้นดูจริงจัง ดวงตาคมจ้องมองเพื่อนร่วมเตียงไม่กระพริบ
“คลิปนี่ใช่มั้ยเดี่ยวที่ทำให้มึงต้องทนอยู่กับกู”
คลิปวิดีโอเล่นภาพการร่วมรักกันอย่างเผ็ดร้อน....ร่างบางร้องครางไม่เป็นภาษา ทำเอามะเดี่ยวขบฟันแน่นด้วยโทสะที่ปะทุขึ้นอีกครั้ง แต่แล้วก็ต้องเปลี่ยนเป็นแปลกใจ เมื่อเพทายกดลบคลิปนั้นทิ้งต่อหน้าต่อตา...
“มือถือเครื่องนี้กูให้มึงเช็คก็ได้.....กูยกให้มึง.....มึงเอาไปเลยเดี่ยว...”
โทรศัพท์ราคาแพงถูกเจ้าของมันวางทิ้งไว้บนแผงอกล่ำของมะเดี่ยว
“ทีนี้มึงฟังกูนะ......เดี่ยว....กูคนนี้...เพทาย คนที่มึงเกลียดสุดชีวิต กำลังขอร้องมึง.....มึงอยู่กับกูได้มั้ย.....กูไม่มีอะไรจะใช้บังคับมึงอีกแล้ว.....นอกจากคำขอร้อง”
คนฟังเริ่มหายใจติดขัด.....ความรู้สึกแปลก ๆ เริ่มถาโถมเข้ามา....เมื่อเห็นหยาดน้ำตาคลอในดวงตาคมของเพทาย
“ฟังกูซักครั้ง.....ถึงแม้ว่าในสายตาของมึง กูจะเป็นเศษสวะที่น่ารังเกียจ......เป็นของกูนะเดี่ยว.....กูคนนี้จะให้มึงทุกอย่าง....ทุกอย่างที่มึงต้องการ”
จะทำอย่างไรเล่ามะเดี่ยวเอ๋ย......นายกำลังเป็นผู้แพ้....ทั้งที่อยู่สถานะของผู้ชนะ
อยากให้มันเจ็บปวด......
อยากให้มันเจ็บเหมือนที่มันทำกับคนอื่น
ตอนนี้ก็ถึงโอกาสของมึงแล้วนี่.....ไอ้เดี่ยว
“มึงดีกับเคนได้มั้ย.....เคนเค้ารักมึงมากนะ.....กูต้องการแค่นี้......แล้วกูจะยอมเป็นของมึง....จะไม่หนีมึงไปไหน”
“มึงรักมันมากขนาดนั้น........เดี่ยว......มึงคงรักมันจริง ๆ”
“กูคงไม่สมหวังแล้วทาย.....รักของกูมันจบลงตั้งแต่ยังไม่ทันเริ่มด้วยซ้ำ......ฝากมึงสานต่อด้วยนะ.....คิดซะว่าทำเพื่อกู.....เพื่อตัวมึง.....เพื่อให้ทุกอย่งมันถูกต้อง”
ทาย......ถ้ามึงยอมแก้ไขในสิ่งที่มึงทำผิด....บางทีกูคนนี้อาจจะ....
รู้สึกดีกับมึงบ้าง
มะเดี่ยวไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ตัดสินใจลงไปนั้น.....เป็นเพราะความรักที่มีต่อเคน.......
ความโกรธแค้น....
ความอยากเอาชนะ.....
หรือเพียงเพราะว่ากำลังหนีบางสิ่งที่กำลังค่อย ๆก่อตัวอยู่ในหัวใจกันแน่
...........................................................
มาอีกตอน....ตอนนี้ฉากกล้ามกล้ามมาน้อยเนอะ....อยากใส่เยอะ แต่เนื้อเรื่องมันไม่เอื้ออ่ะ.....กลัวจะเฝือ
เม้นท์นะตัวเอง....จุ๊บ ๆ
ปล. เรื่องนี้ไม่ยาวนะ....เป็นเรื่องสั้น ๆ แต่ก็ไม่สั้นมาก(เอ๊ะยังไง?) ถ้าจบไม่ลงจะเปลี่ยนหัวข้อในภายหลังนะคะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
