Part 4
“ทาย......รอเดี๋ยวซี่”
ร่างเล็กกึ่งเดินกึ่งวิ่งเพื่อให้ทันคนข้างหน้า แต่ทว่าเพทายแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินน้ำเสียงใสที่เจือความน้อยใจของคนด้านหลัง ชายหนุ่มเร่งฝีเท้าขึ้นอีก แต่ก็หนีไม่ทันอีกฝ่ายที่วิ่งตามมา....มือเล็กฉวยคว้าขอมือแกร่งเอาไว้
“ทาย......เบื่อเคนแล้วเหรอ”
น้ำเสียงตัดพ้อ....กับใบหน้าที่โศกสลดไม่ได้ทำให้ผู้ฟังรู้สึกสะท้อนในหัวอก เพทายกลับฟังผ่านหูซ้ายทะลุหูขวา....ราวกับเสียงของอีกฝ่ายเป็นเพียงเสียงหึ่งของแมลงหวี่แมลงวัน ที่ไม่มีความสลักสำคัญ
น่ารำคาญชะมัด.....
“มีธุระอะไร”
“เคนอยากคุยกับทาย....อยากกอดทาย.....อยากไปหาทายที่ห้อง”
“อยากอึ๊บกับกูล่ะสิ.....ใช่มั้ย เงี่ยนนักก็ไปหาผู้ชายคนอื่น พอดีว่าไม่ว่าง!!!!”
“ทาย.....ทำไมนายพูดแบบนี้.....ทายไม่เหมือนกับทายที่เคนรู้จักเลย”
“ก็เพราะว่ามึงไม่รู้จักกูน่ะสิไอ้ตุ๊ด....แค่เด็กใจแตกที่ร่านมาแบให้กูถึงที่.....ไม่มีค่าพอที่จะชายตาแลด้วยซ้ำ แต่เอาเถอะ....วันนั้นกูเห็นแก่ความพยายามของมึง ก็เลยสนองความเงี่ยนให้....หึ....เนี่ยนะเหรอ คนที่ไอ้เดี่ยวมันคลั่งนักคลั่งหนา....หึ!!!!”
รอยยิ้มหยามเหยียดทำให้ร่างเล็กน้ำตาคลอเบ้า คำพูดดูถูกอย่างไร้หัวใจจากกลีบปากงามทำเอาคนฟังจุกไปถึงลิ้นปี่
“ทาย....ฮึก.....ทำไมพูดกับเคนแบบนี้....แล้วเดี่ยวไปเกี่ยวอะไรด้วย....ทาย....เรากับเดี่ยวไม่ได้”
“มึงหุบปากไปเลยไอ้ตุ๊ด....มึงคิดว่ากูหึงมึงงั้นเหรอ เปล่าเลย....นั่นไงคนที่คู่ควรกับมึง ไปหามันซะสิ”
ใบหน้าคมเพยิดไปทางด้านหลังของคนตัวเล็ก ที่ซึ่งบุคคลที่สามที่กำลังถูกเอ่ยถึงกำลังเดินตรงมาทางพวกเขา ก่อนจะหันมากำชับคนตัวเล็ก มือแกร่งบีบขยุ้มต้นแขนผอมเล็กอย่างไม่ปราณี ก่อนจะเหวี่ยงร่างของอีกฝ่ายลงไปกองอยู่บนพื้น
“อย่าตามกูอีกนะมึง”
.
.
.
.
.
“เคน.....เจ็บมั้ย”
“อย่ามายุ่ง!!!!!....ปล่อย”
คนมาใหม่ถลันเข้าไปหมายจะฉุดอีกฝ่ายให้ลุกขึ้น....แต่กลับถูกคนตัวเล็กกว่าปัดมือนั้นออกไปอย่างไม่ใยดี ริมฝีปากระเรื่อขบเม้ม และดวงตาที่มองขึ้นมาก็ดูแข็งกร้าว
“เพราะนาย....เดี่ยว....เพราะนายคนเดียว ต่อไปนี้ไม่ต้องมายุ่ง....ไม่ต้องมาคุยกับเราอีก แล้วก็เลิกโทรหาเราได้แล้ว”
“เคน....”
ร่างสูงมองอีกฝ่ายด้วยสีหน้าตัดพ้อ คำพูดต่าง ๆ ซึ่งจุกอยู่บริเวณคอหอย ถูกกลืนกลับเข้าไป....มะเดี่ยวยืนนิ่งเพื่อรวบรวมความกล้าสักครู่หนึ่ง ขณะที่ร่างเล็กลุกขึ้นมายืนได้สำเร็จก็พยายามจะก้าวขาเดิน...แต่ทว่าความเจ็บปวดที่บริเวณสะโพกกลับแล่นแปล๊บขึ้นมา
“เคน.....”
“ก็บอกแล้วไงว่าอย่ามายุ่ง....เราเดินเองได้”
“เคนบอกเราได้มั้ยว่าไอ้ทายมันทำอะไรเคน....มันข่มขืนเคนใช่มั้ย....หรือว่ามันใช้เล่ห์กลอะไร เคนถึงได้ไปนอนกับมัน”
“เค้าไม่ได้ทำอะไรเราทั้งนั้นแหละ....เรารักเค้า....เราอยากเป็นของเค้า พอใจรึยัง....จะว่าเราร่าน....เราง่ายก็เชิญ เพราะยังไงมันก็ไม่ใช่ครั้งแรกอยู่แล้ว....ปล่อยสิวะ”
คนตัวเล็กทั้งดิ้น...ทั้งสะบัดตัวเพื่อให้หลุดจากการประคอง แต่ก็ไม่อาจหนีจากอ้อมแขนแข็งแกร่งที่เต็มไปด้วยความห่วงใยของอีกคนหนึ่งได้ มะเดี่ยวรู้สึกเสียใจมากพอ ๆ กับโกรธแค้น....เมื่อใบหน้าของคนที่เกลียดชังวูบเข้ามา ราวกับจะคอยหลอกหลอนตามรังควาน
“ให้เราไปส่งนายขึ้นแท็กซี่เถอะเคน.....ขอแค่นี้.....แล้วหลังจากนี้เราจะไม่ยุ่งกับนายอีก....อย่างที่นายต้องการ....ได้มั้ย”
“กะ.....ก็ได้.....เดี่ยวรับปากเคนแล้วนะ....ทำให้ได้ก็แล้วกัน”
.
.
.
.
.
เพทายโหมออกกำลังกายอย่างบ้าคลั่ง....เพื่อบรรเทาความเจ็บปวดอันแสนหวานปะแล่ม....เพื่อสลัดใบหน้าของชายที่เป็นเพื่อน....คนเดียวที่เขาคิดว่าเป็นเพื่อน....แม้อีกฝ่ายจะทำรุนแรงกับชายหนุ่ม....ทั้งจากคำพูดดูหมิ่นหยามเหยียด....ทั้งจากรสรักอันรุนแรงรวกับสัตว์ป่าก็ตามที
“มึง.....มานี่กับกูเดี๋ยวสิ”
คนที่กำลังนึกถึง....อยู่ ๆ ก็โผล่มากระซิบจากทางด้านหลัง เพทายแทบจะลื่นลงมาจากลู่วิ่ง
มาแล้ว....
มาหากันแล้วสินะ.....
คราวนี้จะถูกทำแบบไหนอีก....เพียงคิดตรงนั้นก็แข็งขึ้นมาอย่างไม่อาจระงับ กางเกงวอร์มทรงเข้ารูปถูกไอ้หนูที่พองคับดันขึ้นมาจนนูนเด่นเป็นลำยาว....
.
.
.
.
.
.
.
“เข้าไป”
เมื่อถูกผลักเข้าไปในห้องน้ำเพทายก็ทุกคนที่ตัวโตกว่าผลักชิดผนัง....ดูเหมือนว่ามะเดี่ยวจะไม่ยอมเสียเวลาเลยแม้แต่วินาทีเดียว ใบหน้าที่เต็มไปด้วยหนวดเคราซุกไซร้ไปตามซอกคอ....ติ่งหู เสื้อแขนกุดสีฟ้าแทบเหลืองสำหรับออกกำลังกายถูกกระชากจนขาดวิ่น ร่องรอยที่ถูกกระทำจากหลายวันก่อนนั้นเผยให้เห็นอยู่จาง ๆ ก่อนจะถูกซ้ำลงไปด้วยรอยใหม่ ยอดอกถูกลิ้นหนาและอุ่นชื้นเลียจนแข็งเป็นไต
“เงี่ยนล่ะสิ....ไอ้เหี้ยทาย....รอกูอยู่ใช่มั้ย.....รอให้กูมาทำแบบนี้กับมึง....ไอ้คนร่าน....หน้าด้าน....ไร้ยางอาย”
ร่างกายที่อ่อนระทวยด้วยฤทธิ์ของสิเน่หา....จากฝีมือการโลมเล้าของอีกฝ่ายถูกดันให้ลงไปนั่งอยู่บนฝารอง ท่อเนื้ออันเขื่องขนาดมหึมาและดำมะเมื่อม...ถูกจับยัดเข้าไปในปากของเพทายอย่างไม่รอช้า
“ดูดแรง ๆ โชว์ฝีมือของมึงหน่อย....ซี๊ดดดดดดดด....”
แม้จะถูกกระทุ้งลึกเข้าถึงคอหอยจนน้ำตาซึม แต่เพทายก็ยังไม่ยอมคายเจ้าสิ่งนั้น แต่กลับดูดเลียอย่างโหยกระหายตามคำสั่งของชายร่างหนา มะเดี่ยวร่อนเอวไปมาเพื่อแกล้งอีกฝ่าย....และเพื่อสัมผัสกับรสรักอันเสียวซ่านจากโพรงปากอุ่นชื้น
“ดูดเก่งแบบนี้.....คงดูดมาเยอะสินะ...ไม่น่าเชื่อเลยนะมึง เห็นแมน ๆแบบนี้...แท้ที่จริงแล้วมึงมันร่านตัวพ่อ”
“ไอ้สัด”
“โกรธเหรอ....ฮ่าฮ่าฮ่า....กูพูดแทงใจดำมึงสินะ...เอ้า รีบ ๆ ถอดกางเกงซะสิ....กูจะได้จัดให้หายอยาก”
แม้สีหน้าจะเต็มไปด้วยความอาฆาต....แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความน้อยใจ....ถึงกระนั้นเพทายก็ทำตามที่คนใจร้ายสั่งอย่างว่าง่ายราวกับตัวเองเป็นสัตว์เลี้ยง และเมื่ออยู่ในท่าที่เหมาะสมแล้ว คนตัวโตกว่าก็ซอยบั้นเอวไม่ยั้ง.....ไม่มีการโลมเล้าอะไรอีก....ช่องทางที่ฝืดและคับถูกเสียดสีรุนแรงจนเลือดไหลออกมาอีกครั้ง.....
เหมือนอย่างครั้งก่อน ๆ....เหมือนการร่วมรักในทุก ๆ ครั้ง....ไม่ใช่การร่วมรัก....หากแต่คือการระบายความใคร่และความชิงชังต่างหาก
เจ็บ....
แต่รู้สึกดีชะมัด....
“แน่นชิบหาย....ไอ้ทายเอ๊ยยยย.....อา.......ตอดดีชะมัด....เอามึงแล้วเสียวเป็นบ้า”
“.......ชอบกูแล้วล่ะสิมึง.....หึ.....ติดใจร่างกายของคนที่มึงเกลียดแล้วสินะ.....กูคนนี้แหละที่อึ๊บเด็กของมึง....แต่สุดท้ายมึงก็อดใจไม่ไหว....ต้องมาล่อกูไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง....ไอ้ขี้แพ้เอ๊ย”
“หน็อย....ปากดีนักนะไอ้เหี้ย....ปากดีแบบนี้พร้อมจะรับความเจ็บปวดแล้วใช่มั้ย”
“เฮอะ.....นั่นแรงสุดของมึงใช่มั้ย...อ๊ะ....อ๊า.....แรงอีก....แรงอีก”
เสียงผิวเนื้อดังสนั่น....ยิ่งทำให้ทั้งคู่ตื่นเต้น และยิ่งทำให้ร่างกำยำนั้นคึกหนักเข้าไปอีก....ด้วยความที่เสี่ยงต่อการถูกจับได้ ว่าแอบมามีเซ็กส์กันในห้องน้ำของมหาวิทยาลัย มือใหญ่จิกขยุ้มเส้นผมเพทายจนหน้าหงาย....แล้วโขกกับผนังห้องน้ำ....
จะทำยังไง....ให้มันเจ็บ....เจ็บยิ่งกว่าที่เคยเจ็บ....
ให้มันเจ็บแต่อย่าให้มันตาย....
ให้มันเจ็บ....แต่อย่าให้มันถึงกับเข็ดขยาด....จะทำอย่างไรให้คน ๆ นี้ลุ่มหลงอยู่ในกับดักที่เขาสร้างขึ้น...
อย่าได้ดิ้นหลุดไปง่าย ๆ เลย
“เอ้า....มึงทำเองดูมั่งสิวะ....ไอ้ทาย”
ร่างกำยำถอนท่อนเนื้อที่ชุ่มไปด้วยโลหิตออกจากช่องทางของเพทาย ก่อนจะเปลี่ยนมานั่งอยู่บนฝารองชักโครกแล้วกระตุกยิ้มเหี้ยม เมื่ออีกฝ่ายค่อย ๆ หย่อนก้นลงมาช้า ๆ
มะเดี่ยวไม่รอให้เพทายกดสะโพกลงมาจนสุด แต่มือใหญ่นั้นกลับกระชากตัวของคนที่ตัวเล็กกว่าลงมาเสียเอง และยิ่งได้เห็นสีหน้าเจ็บปวดกับน้ำตาที่ไหลซึมแต่เจ้าตัวพยายามจะกลั้นมันเอาไว้ ความรู้สึกเหมือนเป็นผู้ชนะก็กลับมาอีกครั้ง
“ขยับสิ.....จะทำให้กู...หรือจะให้กูทำเอง”
“กูทำเอง”
ร่างกายที่บอบช้ำค่อย ๆ ชนะตัวอย่างช้าเชื่อง....ทำให้มะเดี่ยวรู้สึกไม่พอใจ มือใหญ่นั้นจึงจับสะโพกของอีกฝ่ายแล้วบังคับให้เคลื่อนไหวในจังหวะที่ตัวเองต้องการ
“เจ็บ.....ฮึก......เจ็บนะ”
“เจ็บสิ.....เจ็บเข้าไป....ให้สาสมกับที่มึงทำให้เคนต้องเสียใจ....”
“เด็กมึงมันร่านเอง...ฮ่าฮ่าฮ่า....อ๊า......มัน....อึก.....มาให้กูล่อถึงที่”
ไอ้ตุ๊ดนั่นมีอะไรดี.....มึงถึงได้บูชามันนัก
กูนี่สิ.....มีทุกอย่างที่มึงต้องการ....
อยากได้อะไรล่ะ....กูจะหามันมาวางไว้ตรงหน้ามึง
เสื้อผ้าแบรนด์เนม....โทรศัพท์...ไอโฟน....หรือว่า.....รถ
อะไรที่มึงอยากได้.....กูยินดีหามาให้....ต่อให้เสี่ยงชีวิต....หรือหมดเงินไปเท่าไหร่
ขอแค่มึง....รัก.....กูบ้างก็พอ
“มึงมันขี้แพ้....ไอ้ทาย”
“เมื่อก่อนมึงก็เคยตามก้นคนขี้แพ้อย่างกู....รอเศษกระดูกที่กูโยนมาให้แลกกับความเป็นเพื่อน....มึงมันก็น่าสมเพชไม่ต่างจากกูหรอก”
คราวนี้....ทุกอย่างเงียบลงไป....แม้แต่ร่างกายที่กำลังบีบรัด....และเคลื่อนไหว
ร่างกำยำกัดฟันด้วยความแค้น.....แต่ในคราวนี้คนที่แค้นกลับเป็นตัวของเขาเอง
สิ่งที่เพทายพูดออกมานั้น....เขาไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่ามันคือเรื่องจริง
หากแต่สิ่งที่เขาต้องการหาใช่เพราะความมั่งมีที่สามารถตักตวงได้จากอีกฝ่าย
แต่เป็นเพราะเขาเองก็ต้องการเพื่อนเช่นกัน.....
“ออกไปจากตัวกูซะ....ร่างกายที่น่ารังเกียจของมึง”
“เป็นอะไรไปล่ะ.....ไม่ล่อกูให้สมกับความเงี่ยนของมึงแล้วเหรอไอ้เดี่ยว”
“กูบอกให้มึงออกไป”
น้ำเสียงนั้นเฉียบขาดและชัดถ้อยทุกคำพูด....บาดลึกเข้าไปในหัวใจของเพทาย....
อย่าทำแบบนี้นะ....มึงทำร้ายกูได้เท่าที่มึงต้องการ แต่มึงอย่าสั่งให้กูไป....เพราะมึงไม่มีสิทธิ
สองมือโอบรอบคอของคนที่กำลังฝังร่างเข้ามาในตัวของเขา....ยิ้มกริ่มก่อนจะประกบจูบอีกฝ่าย....จูบแรกของคนทั้งคู่
“ไอ้เหี้ยทาย....กูบอกให้มึงออกไปไง....กูหมดอารมณ์แล้ว...เชี่ยนี่”
“งั้นนี่คงจะทำให้มึงมีอารมณ์สินะ”
โทรศัพท์ราคาแพงที่ยังไม่มีจำหน่ายในเมืองไทยถูกหยิบออกมาจากกระเป๋าของกางเกงที่แขวนอยู่หน้าประตูด้านใน เพทายคลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะกดแล้วส่งให้อีกฝ่ายดูบางอย่าง
“ไอ้เหี้ยทาย...มึง!!!!” ใบหน้าของผู้ชนะเมื่อครู่...ถอดสี...และซีดเผือด เหงื่อเม็ดใหญ่ไหลซึมออกมาจากขมับ เสียงร้องครวญครางของบุคคลที่อยู่ในจอภาพของโทรศัพท์ดังก้องเข้าไปในโสตประสาทของมะเดี่ยว....กำปั้นใหญ่กำแน่นจนเส้นเลือดปูด ผิดกับอีกคนที่ยังคงยิ้มแย้มให้....ยิ้มที่ดูเหมือนรูปจำลองของปิศาจ
“ถ้าไม่อยากให้คลิปของไอ้เคนเด็กมึงหลุดออกไปว่อนทั่วเน็ตละก็นะ.....มึงรู้ใช่มั้ยว่ามึงต้องทำยังไง”
...............................................................
มาแบบเงียบ ๆ....แล้วรอดูผลตอบรับจากคนอ่าน....แหะ ๆ ๆ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
