ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2. ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5. ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้ แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6. อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยาย ในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็น เวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0...........................................................................................
[เรื่องสั้น ๆ]
ถ้ามึงชอบคนเลว......ผมกับมันคือคู่แข่งที่โครตจะห่างชั้น
คือมวยคนละรุ่น
ผมเป็นเพียงแค่หนุ่มบ้านนอกหน้าตาไม่ถึงกับขี้ริ้ว(แม้เพื่อนในกลุ่มบางคนจะบอกว่าหน้าผมมันเหี้ย แต่นิสัยของผมมันสุดแสนจะทึ่ม) ขณะที่มันเป็นลูกคนมีเงิน หน้าขาวใส....ผิวพรรณดูสะอาดสะอ้านอย่างลูกผู้ดี ร่างกายสมส่วนด้วยมัดกล้ามที่เกิดจากการเข้าคอร์สฟิตเนสราคาแพง ผิดกับผมที่ได้มันมาจากงานพิเศษค่าแรงต่ำ
มันคงไม่เห็นผมเป็นคู่แข่งหรอกมั้ง
มันก็แค่เวทนาคนอย่างผม....ถึงได้ยอมให้ผมคบกับมันเป็นเพื่อน มันเป็นคนเพื่อนฝูงเยอะเพราะใจสปอร์ต แต่มันบอกเสมอว่าผมคือคนที่มันคบด้วยแล้วสบายใจมากที่สุด
แม้ว่ามันจะชอบทำให้ผมเป็นไอ้ตัวตลกขี้แพ้ต่อหน้าคนอื่นก็ตามที
ผมเกลียดมัน....เกลียดตัวเองที่ยอมทนคบกับคนพวกนี้ เกลียดเวลาที่มันเลี้ยงข้าวผม.....เกลียดสายตาดูถูกที่มองมา เวลาที่ผมพูดหรือทำอะไรผิด...หรืออะไรก็ตามที่ขัดหูขัดตามัน เกลียดเวลาที่มันชอบตัดหน้าจีบสาวคนที่ผมหมายปอง
คนแล้วคนเล่า
‘ผู้หญิงเค้าชอบคนมีเงินเว้ยไอ้ทึ่ม......แล้วก็ต้องเหี้ยนิด ๆ ด้วย ไม่ใช่แค่หน้าเหี้ยแบบมึง’มันพูดแบบนี้ทุกครั้ง....แล้วทุกคนในกลุ่มก็ส่งเสียงเฮกันเกลียว....ผมแกล้งหัวเราะไปกับคนพวกนั้น ทั้งที่หัวใจกำลังเจ็บปวด.....
จนกระทั่งคน ๆ นั้นเข้ามาในชีวิตของผม
ร่างเล็ก.....ผอมบางเหมือนกับเด็กประถม ใบหน้าอ่อนเยาว์ไร้เดียงสาที่มักจะส่งยิ้มให้ผมเสมอ จนกระทั่งเราได้รู้จักกันจากการจับกลุ่มทำรายงาน โดยอาจารย์ประจำวิชาเป็นคนจัดการให้ แล้วบังเอิญว่าเลขลำดับที่ของเรานั้นไม่ไกลกันมากนัก
คนน่ารักของผม......ทำให้ชีวิตของผมเปลี่ยนไป
มือเล็ก ๆ ที่คอยจิ้มแหย่ผม....น้ำและขนมที่เจ้าตัวซื้อมาแล้วเรียกผมกิน.....คนรอบข้างเริ่มแซวผม แต่ผมกลับมีความสุข แม้ว่าเค้าคนนั้นจะเป็นเด็กผู้ชาย ผมก็ไม่สนใจหรอก
เราเริ่มออกไปไหนด้วยกันสองต่อสอง นัดเจอกันเป็นครั้งคราวนอกเหนือจากงานกลุ่ม คนตัวเล็กจูงมือผมแล้วลากจูงไปตามที่เจ้าตัวต้องการ.....แต่อย่างน้อย ๆ มันก็เป็นการลากจูงที่ผมเต็มใจ และมีความสุข
“มะเดี่ยว......นายกับเพทายสนิทกันเหรอ”
วันหนึ่ง....เคนก็ถามผมด้วยสีหน้ายิ้มแย้มชวนเพ้อฝัน นั่นล่ะชื่อของมัน แม้แต่ชื่อเล่น มันก็ยังฟังดูไพเราะมากกว่าผม......มันชื่อเพทาย ส่วนผมชื่อมะเดี่ยว.....
ผมโกรธพ่อกับแม่นิดหน่อยที่ตั้งชื่อนี้ให้ผม.....แต่ก็ไม่โกรธมากเท่ากับที่ท่านทิ้งผมให้ตากับยายเลี้ยง
“ก็ไม่เชิงหรอก.....เคนถามทำไมเหรอ”
“ไม่มีอะไร”
ใบหน้านั้นหลุบลงต่ำเพื่อปกปิดความแดงซ่าน....ที่ในวันนั้นผมเข้าใจว่าเป็นเพราะอากาศร้อน หาใช่เพราะความเขินอาย
แล้ววันนี้ก็มาถึง
วันที่มันทำให้ผมเจ็บปวด.....
“แมร่งเอามันฉิบหาย.....ก้นงี้อย่างฟิต ตอดดีกว่าของผู้หญิงอีกว่ะ” มันคุยโอ่...เหมือนทุกครั้งที่มันแต่งรถมาใหม่ เหมือนทุกครั้งที่ถอยมือถือรุ่นล่าสุดออกมาก่อนใครเพื่อน...หรือได้ในสิ่งที่ทุกคนต้องอ้าปากค้างด้วยความทึ่ง
ไอ้เพทาย......มึงมันเหี้ย.....
คนอย่างมึงมันสมควรตาย...
ไม่สิ....แค่ตายคงยังไม่พอ.....มึงทำร้ายกู....ทำลายคนที่กูรักด้วยเล่ห์กลของมึง มึงมีคนที่มึงรักไหม....หรืออะไรก็ได้ที่มึงหวงแหน กูคนนี้จะตามไปทำลายให้ย่อยยับ
แต่คนอย่างมึงน่ะหรือจะรักใครเป็น
นอกจากตัวของมึงเอง“ไม่ใช่ความผิดของกูนะเว้ย.....เด็กมึงมาเสนอตัวให้กูถึงที่ ถึงกูจะไม่นิยมไม้ป่าเดียวกันก็เถอะ แต่เด็กมึงแมร่งลีลาขั้นเทพ....คงจะผ่านมาเยอะ”
ไอ้ตอแหล.....ผมบุกมาถึงห้องพักคอนโดหรูของมันยามวิกาล เพื่อที่จะฟังสิ่งสกปรกต่ำช้าจากปากของมันอย่างนั้นหรือ....ไม่หรอกน่า
“หึ......มึงชอบเหรอ.....ถ้าชอบกูยกให้ก็ได้นะไอ้ทึ่ม ได้ไม่ยากหรอก....แค่เงินไม่กี่พันมึงก็ได้นอนกับมันแล้ว กูออกเงินให้มึงก็ยังได้ว่ะ”
ผมเกลียดมัน.....เกลียดจนอยากจะชกสักเปรี้ยง.......
แล้วผมก็ชกหน้ามันเต็มแรง
มันยิ้ม....มือขาว ๆ นั้นปาดเลือดออกจากปาก...
“ช่วยไม่ได้ว่ะไอ้ทึ่ม....กูบอกแล้วไง....ว่าผู้หญิงเค้าชอบคนเลว....หึหึหึ ไม่สิ...แม้แต่ไอ้เด็กตุ๊ดนั่นก็ด้วย ครางไม่หยุดเลยเวลาถูกกูกระแทกก้นมันแรงๆน่ะ สะใจฉิบหาย”
แล้วมันก็หน้าซีด....เมื่อผมเป็นฝ่ายยิ้มออกมาบ้าง
“กูเห็นด้วย.....ที่มึงพูดมาน่ะไอ้ทาย”
ผมบอกกับมัน.....ที่ตอนนี้ตกอยู่ภายใต้ร่างกายของผม.....ใบหน้าของมันไม่ต่างอะไรจากคนขี้แพ้ ร่างกายของมันหมดสภาพด้วยน้ำมือของผม.....
จะร้องไห้ก็ได้นะไอ้ลุกคุณหนู.....ร้องมันออกมาซะ!!!!!
ผมกระซิบข้างหูมันด้วยน้ำเสียงเหี้ยมโหดที่แม้แต่ตัวผมเองยังตกใจ
“.....ว่าแต่ลีลาของกูน่ะ......มันส์ถึงใจมึงดีมั้ยฮึ.....ไอ้เหี้ยทาย”................................................................................
อุ๊บ๊ะ.....เรื่องสั้นชั่ววูบ.....เดี๋ยวจะมาต่ออีกตอนสองตอนก็จบละ....แบบอยากลองแต่งแนวนี้ดูบ้างน่ะค่ะ ไม่รู้ว่าคนอ่านจะชอบกันหรือเปล่า....ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ สำหรับมือสมัครเล่นในแนวนี้(ปกติแต่งได้แต่แนวบ้าบออ่ะนะ)
อ่านแล้วงง ๆ ก็อย่าถือสาเลยนะเคอะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
