ตอนที่ 5แพทขอตัวเข้าห้องน้ำ ขณะที่บาลีเดินมาเอาอาหารใส่ไมโครเวฟ มีเป็นหนึ่งยืนมองอยู่ใกล้ๆ แสงสว่างจากไฟฟ้า ทำให้แทบมองไม่เห็นร่างโปร่งใส
ความรู้สึกของชายหนุ่มตอนนี้ เหมือนกำลังเป็นคนที่มีเมียหลวงเมียน้อย 3 คนอยู่รอบตัว
ไม่ได้ทะเลาะกัน แต่เหมือนกำลังหยั่งเชิงคุมเกมกันอยู่ในที
เมื่อหันไปสบตาคู่สวย ก็นึกถึงคำของปู่ กับคำพูดที่แย้งไป...ใช่ แต่เป็นไปไม่ได้
ส่วนคนที่อยู่ในห้องน้ำนั่นดูมีเล่ห์กล แต่ก็ให้ความรู้สึกเหมือนเราเป็นขอนไม้กลางสายน้ำเชี่ยวที่เขาเกาะไว้
ที่มันแปลกๆก็คือ ไอ้เจ้าคอสหนุ่มนักขายนั่น หลายวันมานี้มันก็ทำงานของมันไป เพื่อนฝูงหลายคนแวะมามันไม่เคยค่อนขอด แต่พอเจอแพทครั้งแรกมันก็ออกอาการซะแล้ว
เมื่อครู่ตอนปิดร้านเสร็จ จะแยกกลับไปยังจะทำกระซิบกระซาบสับรางไม่ทันนายสถานีจะตายศพไม่สวย
อะไรของมันวะ!
“พี่บาลี”
“เดี๋ยวนะแพท เหลือแกงจืดอีกอย่าง”
บาลีบอกขณะที่เปิดฝาไมโครเวฟหยิบจานผัดเผ็ดออกมาแล้วเอาถ้วยแกงใส่ตู้ แพทเข้ามารับไปวางบนโต๊ะ
“น่ากินจัง”
“พี่ต้องหุงข้าวเพิ่มมั้ยเนี่ย” บาลีชี้ไปที่หม้อหุงข้าว
แพทส่งค้อนให้ แล้วตักข้าวใส่จานวางที่โต๊ะ
“น้อยไปมั้ยครับ”
“ไม่หรอก” บาลีบอก ขณะที่ในใจเริ่มเก็บข้อมูลแล้วคำนวณ
วิธีการตักข้าว วางช้อน จัดโต๊ะ เหมือนคนที่ทำงานแบบนี้มาตลอด การเคลื่อนไหวราบรื่น แต่ทุกอย่างออกมาเป๊ะ!
“ผมมีไวน์นะ”
แพทส่ายหน้า “ผมไม่ดื่มไวน์ มีความรู้สึกว่ามันไม่ใช่แอลกอฮอล์”
“อ่า....ดีที่ซื้อเบียร์ไว้เยอะ”
แพทหันมาส่งยิ้มกว้าง
นั่งตรงข้ามกันในโต๊ะกินข้าว บาลีแตะที่ขอบจานข้าว และอาหารบนโต๊ะ
....กินข้าวด้วยกัน....
เป็นหนึ่งยืนอยู่ข้างโต๊ะ แล้วถอยออกไปอยู่ที่ข้างโซฟาหน้าโทรทัศน์ ดวงตาคู่สวยยังคงมองมา
บาลีหันกลับมามองคนที่นั่งตรงข้าม คิ้วสวยเลิกขึ้นสูงเหมือนมีคำถาม
“ทานข้าวกันครับ”
แพทพยักหน้า แต่ไม่วายหันกลับไปมองด้านหลัง
...พี่บาลีมองใคร...
เมื่อเริ่มกินอาหารค่ำ แพทดูผ่อนคลายลง ขณะที่บาลีก็ชวนคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ จนกระทั่งอิ่มแพทก็อาสาล้างถ้วยชาม บาลีเดินไปเปิดกระป๋องเบียร์
“โห ต่อเนื่องเลยหรือครับ”
บาลีจิบเบียร์ก่อนแล้วยื่นเข้ามาติดปากแพท
แพทชะงักถอย แล้วส่ายหน้า
“งั้นเดี๋ยวผมเปิดเบียร์ให้ใหม่แล้วกัน”
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะ...”แพทแก้ตัว “ผมไม่ได้ถือตัวอะไร เพียงแต่...”
“ไม่เคยกินเบียร์กระป๋องเดียวกับใครหรือ”
“ฮื่อ” แพทยอมรับ ล้างจานชามเสร็จวางคว่ำไว้ แล้วล้างมือจนถึงข้อ เช็ดให้แห้งแล้วเดินนำออกมาจากห้องครัว เดินเลยไปถึงหน้าต่าง “ข้างนอกรถเริ่มคล่องตัวแล้ว”
“อะ มีคนอิ่มจะชิ่ง”
“อะ แน่นอน”
แพทหันมาพบกับร่างสูงใหญ่ที่อยู่ใกล้ แต่พอเขาก้มหน้าลงมาหา แพทก็หันหน้าหนี บาลีเปลี่ยนเป็นพ่นลมหายใจแผ่วๆรดจากขมับลงมาถึงใบหู และคาง ไหล่
คนที่ถูกดันจนติดกรอบหน้าต่างกระถดตัวหนี สัมผัสยั่วเย้าทำให้ขนลุก
...ไม่เลย ไม่ได้มีความรู้สึกรังเกียจเหมือนเวลาอยู่ใกล้กับคนบ้านนั้นเลยสักนิด...
...แต่ความรู้สึกบางอย่างที่มันไม่ควรเกิดกลับเกิดขึ้น....
“ถะ...ถ้าพี่...ตะ ต้องการ....ผะ..ผม ผมจะ ใช้ปากให้”
.....ก็เหมือนกับที่คนๆนั้นทำอยู่เสมอ ไม่เคยจูบ ไม่เคยล่วงล้ำไปมากกว่านี้.....
บาลีดันคางสวยให้หันกลับมา จ้องมองลึกลงไปในดวงตา
เหมือนกำลังถูกอ่านใจจนหมดเปลือก
ไม่ใช่แค่ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังยืนเปลือยกายต่อหน้าผู้ชายคนนี้ แต่เหมือนกำลังถูกสำรวจลงไปถึงในหัวใจ ในสมอง
แพทได้แต่ยืนนิ่งราวกับโดนสะกด
บาลีคลายมือออก ก้าวถอยขณะที่ถอดเสื้อ เลื่อนมือแตะที่สร้อยในกระเป๋าเสื้อ
....เป็นหนึ่ง กลับลงไปอยู่กับปู่....
เงาโปร่งใสที่หน้าประตูลับหาย บาลีถอนหายใจยาว
แพท และใครก็ตามที่ถูกซ่อนไว้ เราจะได้รู้กัน!
มือใหญ่ดึงกระดุมกางเกงยีน ขณะที่ยืนนิ่งอยู่หน้าบันได
“มานี่สิ ที่ตรงนี้มันไม่เป็นส่วนตัว ยังไงแพทก็เป็นอาจารย์”
แพทได้แต่เดินตามขึ้นไปที่ห้องนอนชั้นบน ห้องนอนโล่งกว้าง บาลีไม่เปิดไฟในห้อง ให้มีเพียงแสงไฟจากด้านนอก มือใหญ่แตะกระดุมเสื้อทำงาน แพทรีบคว้าข้อมือไว้
“เอ่อ...คือ....ผม”
บาลียิ้มมุมปาก ดันคางสวยให้เงยขึ้นมาหา ต้องออกแรงเมื่อแพทจะเบี่ยงหน้าหนีอีกครั้ง แต่ริมฝีปากสวยปิดสนิท บาลีเม้มดูดริมฝีปากบางเบาๆ
แพทกะพริบตาแล้วหลับตาลง เผยอริมฝีปากรับลิ้นที่แตะแนวไรฟัน ปลายลิ้นที่ตอบรับเงอะงะ สะกิดใจบาลี
“เป็นอะไร รังเกียจผมหรือไง”
“ไม่ใช่นะ ไม่ใช่อย่างนั้น เพียงแต่.....”
.....ผมสกปรกเกินไป......แพทตอบในใจ ร่างกาย และจิตใจนี้สกปรกเกินไป
บาลีแกะกระดุมเสื้อทำงานของแพท แต่พอจะถอดเข็มขัดหนุ่มเอวบางก็เตือน
“ผม ทำให้ ไม่ต้อง แกะออกก็ได้”
“ไหนว่าไม่รังเกียจผม”
“ไม่รังเกียจหรอก พี่บาลีไม่มีอะไรให้น่ารังเกียจ” ....เพียงแต่ส่วนนั้นของร่างกายมันคือสิ่งที่น่ารังเกียจที่สุด...
บาลีเลื่อนมือปัดผ่านแล้วอ้อมไปกระชับสะโพกเข้าแนบชิด
“หลับตา”
“อะ เอ่อ”
“หลับตา หยุดคิดสักนาที นาทีเดียวเท่านั้น”
แพทหลับตาลงตามคำสั่ง รู้สึกถึงริมฝีปากนุ่มๆ แตะที่ริมฝีปาก ปลายลิ้นที่ม้วนเกี่ยว ลมหายใจอุ่นร้อน กับฝ่ามือที่กระชับสะโพก ไล่ขึ้นมาที่แผ่นหลัง แล้วแตะที่อกบาง
“อะ อะ ไม่ ไม่ได้” แพทก้มหน้าซุกอยู่กับไหล่ “ไม่ได้ ไม่ได้”
ความกลัว กับความต้องการตีกันจนยุ่ง
บาลีเกลี่ยนิ้วที่แก้มใส
“ถ้าไม่พร้อม แค่นี้ก็ได้”
“ไม่ได้” แพทรีบบอก “หะ ให้ผมทำให้”
แพทบอกขณะที่แกะกระดุมกางเกงยีนของบาลี ดันหลังให้ก้าวถอยไปถึงขอบเตียง รั้งกางเกงลงแล้วดึงมือให้นั่ง
บาลีมีแต่คำถาม
คิดว่าที่ทำมาตั้งแต่กินข้าวจนถึงตอนนี้มันมีแต่ความต้องการ ไม่มีการสนใจความรู้สึกของอีกฝ่ายแล้วนะ
แต่ไอ้ท่าทางของแพทตอนนี้มันยิ่งกว่า
มันเหมือนบังคับ....
แพทช้อนตามองบาลี แล้วมองแก่นกายที่อยู่ข้างหน้า มันยังไม่ได้ตื่นตัวอะไร แต่ขนาดของมันก็ใหญ่กว่าไอ้ที่กำลังคึกอยู่ในกางเกงของตัวเองตอนนี้เสียอีก
หนุ่มเอวบางจับรูดช้าๆ ขณะที่จูบหนักที่หน้าท้อง แล้วไล่กลับมาดูดเลีย เรื่อยลงไปถึงบอลด้านล่างแล้วกลับมาดูดให้อีก
จะไร้รักกันยังไง ก็ให้มันสวยงามกว่านี้อีกนิดเถอะ
บาลีถอดเสื้อให้แพท ขณะที่แพทขมวดคิ้วแน่น ถอนปากออกแก่นกายที่ขยายตัวแล้วก็จริง แต่มันเหมือนบาลีไม่ได้มีอารมณ์ร่วมเลยสักน้อย
“ผมไม่เก่งเลย”
“แพททำเหมือนกำลังเข้าห้องสอบ”
บาลีพูดขณะที่ดึงให้แพทขึ้นมานั่งตัก ลูบไล้มือไปทั่วแผ่นหลังถึงสะโพก
“กะ ก็..”
“ผมถึงบอกให้แพทหลับตา แล้วหยุดคิด พักเรื่องที่แพทกำลังคิดจะทำไว้ก่อน”
แพทจ้องมองบาลีด้วยดวงตาเบิกกว้าง หัวใจกระตุกแรง มือเย็นเฉียบ
...เรื่องที่คิดจะทำ หรือว่าพี่บาลีรู้...
“พี่ บาลี”
คนรูปหล่อเพียงส่งยิ้มเย็น
“หลับตา”
“พะ พี่”
“หลับตาครับ”
แพทกลืนน้ำลาย แล้วหลับตาลงตามที่บาลีบอก รับรู้เมื่อกางเกงพ้นตัว แล้วบาลีจะขยับตัวลงไปหาแก่นกาย
“ไม่ ไม่ได้ ตรงนั้น อย่า..” แพทตะกุกตะกัก “นะ อย่า ตรงนั้นมัน...ยังไงก็ได้ แต่อย่าไปยุ่งกับมัน...”
“งั้น ใช้มือได้มั้ย”
“ไม่ ผม ทำเอง”
บาลีขมวดคิ้ว ขณะที่ก้มลงขบฟันที่อกบางแล้วดูดแรง แพทครางเบาๆ บาลียิ่งเพิ่มแรงดูดแล้วจูบไล่กลับขึ้นไปหาริมฝีปาก จับพลิกคว่ำจูบทั่วแผ่นหลังขณะที่เลื่อนมือบีบที่ก้นกลม
บีบครีมที่ช่องทาง แต่เพียงแทรกนิ้วเพียงข้อ บาลีก็หยุดช่องทางมันไม่ได้แค่รัดแน่น แต่มันเหมือนไม่เคยถูกใครสัมผัสมันมาก่อน
แพทคว้าข้อมือบาลีไว้
“พี่บาลี”
“นี่เป็นครั้งแรกหรือ”
แพทพยักหน้า
“งั้น ข้างนอกก็ได้”
“ไม่เป็นไร” แพทรู้สึกอับอายที่ต้องร้องขอ
บาลีสับสน ร่างกายนี้รู้จักสัมผัสจากผู้ชาย หรือว่าจะเพียงแค่ภายนอก
ริมฝีปากหนาประกบจูบ “บางเรื่องผมหัวโบราณนะ แพทควรเก็บไว้ให้คนที่แพทรัก”
“ผมรักพี่บาลี” แพทจูบตอบ “ผมรักพี่ ไม่สนว่าพี่รักใคร หรือรอใครอยู่ ผมขอ...พี่เป็นคนแรกของผมได้มั้ย”
แพทกลายเป็นฝ่ายโผเข้ากอด ปลุกเร้า กอดรัดร่างกายแข็งแกร่ง
บาลีดึงแพทให้ช้าลง ทั้งสัมผัสและจูบเนิบช้า แต่ยังคงหลีกเลี่ยงส่วนที่แพทไม่ต้องการ นิ้วมือใหญ่ขยับเตรียมพร้อมแตะจุดอ่อนไหวจนร่างกายผอมบางเกร็งไปทั้งตัว ส่งเสียงครางก้องห้องนอน มือเท้าจิกผ้าปูที่นอน หลั่งไหลนองผ้าปู
บาลีแยกขาเรียวกว้างแล้วค่อยสอดแทรกช่องทางคับแคบ แพทหายใจแรง รั้งสะโพกแกร่งเข้าหา กรีดร้อง
“อีก....พี่บาลี...อีก....”
บาลีมองคนที่นอนหลับตาอยู่ในอ้อมแขน จนกระทั่งหัวใจผ่อนแรงลง ถึงขยับตัวก้มลงจูบผมสวย
แพทสะดุ้งตื่น แต่พอขยับตัวก็ต้องนิ่วหน้า
“โอย...”
“เจ็บมากมั้ย ขอโทษ ครั้งแรกของแพท พี่ควรอ่อนโยนกว่านี้”
แพทส่งยิ้มเพลียๆ “พี่อ่อนโยนมาก มากกว่า....ผมต่างหากที่แรดเอง”
บาลีถึงกับยิ้มขำ แพทพลอยยิ้มตาม
“พี่ชอบเวลาที่แพทยิ้ม มันสว่าง แพทต้องยิ้มไว้นะ”
“ก็มีแต่พี่นี่แหละที่ทำให้ผมยิ้มแบบนี้”
บาลีเกลี่ยผมชื้นเหงื่อที่หน้าผากสวย
บางอย่างจริง บางอย่างไม่จริง ต้องใช้เวลาเพื่อแยกแยะอย่างใจเย็น ไม่เช่นนั้นความตั้งใจดีอาจกลายเป็นการทำร้ายคนที่ไม่ควรถูกทำร้าย
“แพทลุกไหวมั้ย”
“ไหวสิ ดึกมากแล้ว ผมควรต้องกลับบ้าน”
แพทลุกไปอาบน้ำอย่างไม่ค่อยถนัด แต่ใบหน้าหวานมีรอยยิ้มเขินๆ โทรศัพท์มือถือวางอยู่บนโต๊ะ
บาลีหันหลังให้ เดินลงมาที่ห้องชั้นที่ 2
“...ไม่รู้มันไปเอาเซลเจ้าชู้มาจากไหน...”
“น้อยหน่อยเหอะปู่ มันก็แค่พอใจด้วยกันทั้ง 2 ฝ่ายว่าแต่ ปู่เข้าห้องนอนผมไม่ได้ไม่ใช่หรือไง”
“ไม่เห็นต้องเข้าไป เสียงน่ะ...ช่างไม่นึกถึงคนที่.....” ชายชราในชุดเสื้อสีขาวกางเกงสีน้ำตาลหยุดพูดไปเฉยๆ
บาลีส่ายหน้า หยิบเสื้อที่ถูกถอดวางไว้ แตะที่สร้อยข้อมือในกระเป๋าเสื้อแล้วเก็บไว้ที่เดิม สวมเสื้อตัวเดิม ยืนรอแพทที่ก้าวลงมา
“พี่ไปส่งที่รถ”
พอเปิดประตูรถได้ แพทก็หันมาบอก “ขอบคุณมาก”
“ขอบคุณอะไรกัน”
“ก็..ไม่รู้สิ” แพทพลอยเก้อเขิน
“ไว้มาดื่มเบียร์ด้วยกันอีก”
“ครับ”
“ขับรถระมัดระวังนะครับ”
บาลียืนมองแพทเลี้ยวรถกลับออกไปอีกทางแล้วเดินกลับที่ห้องพัก
กวาดตามองไปทั่วห้อง ขานเรียกชื่อ
เป็นหนึ่งอยู่ที่ริมหน้าต่าง ก้มหน้ามองพื้น
บาลีเดินกลับขึ้นมาที่ห้องนอน เปลี่ยนผ้าปูที่นอน แล้วอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอีกครั้ง เมื่อจะล้มตัวลงนอน เป็นหนึ่งก็ก้าวเข้ามานั่งลงที่พื้นข้างเตียง
“เป็นหนึ่ง”
ดวงตาคู่สวยหันมามองพร้อมกับรอยยิ้มอ่อนโยน
“ขยับมาอยู่ตรงนี้เถอะ” บาลีตบที่นอนข้างๆ
ร่างโปร่งใสเลื่อนขึ้นมานั่งบนเตียง ดวงตาคู่สวยมองคนที่กำลังนอนสบาย
========จบตอนที่ 5=======
แม่เจ้า! เห็นทายว่าใครคู่ใครอยู่ดีๆ พอมาเจอ บาลี-หมอก ผมถึงกับงงตัวเอง เด็กน้อยหัวเราะก๊าก ดังนั้นแพทจึงไม่ได้คู่กับคอส และไม่มีใครอกหักตามชื่อเรื่อง
บาลีเจ้าชู้หรือครับ ไม่หรอกบาลียังไม่ถึงเสี้ยวของอ๋อม-อนันต์ ณ MyBoy ส่วนเรื่องฟอร์มหลุดยิ่งสู้เฮียซาโต้ ณ Never let you go ไม่ได้เลย ส่วนเรื่องหล่อเนี่ย พระเอกก็ต้องหล่ออยู่แล้วอันนี้ไม่มีึำำคำชี้แจง << เจ้าเ่ล่ห์ แผนเยอะเหมือนคนเขียนบาลี แต่้คนที่หล่อที่สุดคือคนเขียนคอสกับเป็นหนึ่ง 
แต่ผมว่าที่มันคล้ายๆกันคื่อนายเอกที่ผมเขียนต่างหาก
เรื่องตราแผ่นดิน ข้อนี้คุณต้องดูละครผีๆ ของค่ายกันตนา เป็นความเชื่อที่ว่า ผีกลัวตราแผ่นดินอย่างตราครุฑ หรือ ดาวแปดแฉกของตำรวจ เวลาคนตัดไม้ใหญ่ที่เชื่อว่ามีผีไม้สิงอยู่ เขาจะเอาตรานี้มาไล่ผีไปก่อนแล้วก็ตัดไม้น่ะครับ << รู้แต่ว่าเจอผีให้แก้ผ้าหลอกผีอ่ัะ
ปู่-นายรักอ่านรุ่นที่ 1 ไปไหนไม่ได้ก็เพราะหนังสือที่เก็บรวบรวมไว้ รอวันที่ทายาทของหนังสือเหล่านั้นมารับไป ข้อนี้อาจเพราะผมเขียนไม่เคลียร์เอง ขออภัยจากใจ ต่อไปจะเขียนให้ดีขึ้นครับ
ส่วนปริศนาเรื่องอื่นๆ โปรดอ่านจับผิดกันไปเรื่อยๆ ตอนต่อไปจะมาวันเสาร์ครับ
ตัวหนังสือสีฟ้า จะมาหลัง 9 โมงเช้านะครับ เพราะเขาไปรับช้า ไม่ได้ตื่นสายนะเออ
ขอบคุณที่ติดตาม และให้คำแนะนำครับ
ไจฟ์ครับ ทีครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
